arkamikontrolet
New member
2021 yılını geride bırakmamıza artık saatler kaldı. Biroldukca kişi için bu yıl 2020’nin yarattığı gerilimi ve şoku atlatmaya çalışmakla geçti. şüphesiz ülkemizin ortasındaki çalkantılı gündemden ötürü de baş dinlemeye pek vakit bulabildiğimizi söyleyemeyiz. Hazır zihinlerimiz yorulmuşken dikkatimizi dağıtacak öbür olaylara göz atabiliriz. Yılın En Düzgün İllüzyonları Yarışı’nın kazananlarını derlediğimiz bu haber, her şeyin göründüğü üzere olmadığını bir sefer daha deliller nitelikte.
Hayalet Vezir (Matt Pritchard)
Yarışın birincisi olan Matt Pritchard, ‘hayalet vezir’ olarak isimlendirdiği ‘The Phantom Queen’ ile satranç oyuncularını bile aldatan illüzyonunu sergiliyor.
Değişen Oda İllüzyonu (Michael A. Cohen)
Michael A. Cohen’ın bu akıl durduran illüzyonu, algılarımızın hudutlarını zorluyor. Birinci gösterilen odaya dikkatlice bakın…Gözünüze farklı gelen bir şey var mı? Nelerin değiştiğini ‘yavaşça’ fark edeceksiniz…
Çift Yüzük İllüzyonu (Dawei Bai ve Brent Strickland)
‘+’ işaretine dikkatli baktığınızda dairelerin nasıl hareket ettiğini görüyorsunuz? Çift Yüzük olarak isimlendirilen bu illüzyon, tıpkı hareketi yapan iki cismin değişen durumlara nazaran nasıl farklı görünebileceğini gösteriyor.
Terlikler ve Çoraplar (Pascal Wallisch ve Micheal Karlovich)
Gösterilen olağan fotoğraflarda terliklerin renkleri apaçık ortada gözüküyor. Lakin çorapların renkleri değiştiğinde bunun o kadar da kolay olmadığını nazaranceksiniz…Küçük bir tüyo vermek gerekirse; yeşil ışık altında pembe nesneler gri, beyaz nesneler ise yeşil görünür.
Yoktan Var Olan Kent (Christopher Tyler ve David Phillips)
İnsanların 3d objeleri algılayabilmesi için köşelerin ve genel çizgilerin besbelli olması gerekiyor. Fakat tıpkı tesir, farklı bakış açılarından görmek için hareket edildiğinde de yaratılabiliyor…
Oh La La Kutusu (Oliver ve Chloe Redon)
Göz yanılmasının tahminen de en hoş örneklerinden biri de ‘Oh La La’ Kutusu olarak isimlendirilen illüzyon. Bu illüzyon, beynimizin ‘var olan’ olaylara değil ‘var olması gereken’ olaylara odaklanmasını gözler önüne seriyor.
Slime El (Yutaro Sato, Kento Imai ve Kenri Kodaka)
Slime El illüzyonu da beynimizin ‘görünen gerçekliklere’ ne kadar çabuk aldanabildiğini ortaya koyuyor. İştirakçilerin kendi ellerine ve slime ele hem de birebir hareketler uygulandığında beyinde oluşan algı pek enteresan…
Yükselen Nesne İllüzyonu (Kokichi Sugihara)
Kokichi Sugihara, Yılın En Âlâ İllüzyonu Yarışması’nı geçtiğimiz senelerda birkaç defa kazanan bir isim. O niçinle kendisinin bu alanda pek bilindiğini söyleyebiliriz. Bu illüzyonda da aşikâr açılardan bakıldığında kimi objelerin olduklarından daha uzun nasıl gösterilebileceği ortaya koyuluyor.
Küp Sorunsalı (Michael Cheshire)
Gölgeler ve ışıklandırmalarla düz objelerin nasıl 3d gösterilebileceğine dair bir örnek de Michael Cheshire tarafınca yapılan Küp Sorunsalı illüzyonuyla gözle önüne seriliyor.
Hayalet Selektör (Peter Veto)
Peter Veto, kendisinin ürettiği bir illüzyonu göstermek yerine birfazlaca kişinin deneyimlediği fakat mana vermekte zorlandığı bir illüzyona dikkat çekiyor. Hayalet Selektör olarak isimlendirdiği bu illüzyon, bir aracın ortasındayken dışarıdan gelen bir ışık kaynağının ‘selektör’ yapar üzere yanıp sönmesini ele alıyor. sebebi tam olarak bilinmeyen bu olay, olağanda sistemli olarak yayılan ışığın ‘aralıklı olarak yanıyormuş’ üzere görünmesine sebep oluyor. Bu illüzyon, bilhassa şoförler dikiz aynasından gerideki arabalara baktıklarında görülebiliyor.
Hayalet Vezir (Matt Pritchard)
Yarışın birincisi olan Matt Pritchard, ‘hayalet vezir’ olarak isimlendirdiği ‘The Phantom Queen’ ile satranç oyuncularını bile aldatan illüzyonunu sergiliyor.
Değişen Oda İllüzyonu (Michael A. Cohen)
Michael A. Cohen’ın bu akıl durduran illüzyonu, algılarımızın hudutlarını zorluyor. Birinci gösterilen odaya dikkatlice bakın…Gözünüze farklı gelen bir şey var mı? Nelerin değiştiğini ‘yavaşça’ fark edeceksiniz…
Çift Yüzük İllüzyonu (Dawei Bai ve Brent Strickland)
‘+’ işaretine dikkatli baktığınızda dairelerin nasıl hareket ettiğini görüyorsunuz? Çift Yüzük olarak isimlendirilen bu illüzyon, tıpkı hareketi yapan iki cismin değişen durumlara nazaran nasıl farklı görünebileceğini gösteriyor.
Terlikler ve Çoraplar (Pascal Wallisch ve Micheal Karlovich)
Gösterilen olağan fotoğraflarda terliklerin renkleri apaçık ortada gözüküyor. Lakin çorapların renkleri değiştiğinde bunun o kadar da kolay olmadığını nazaranceksiniz…Küçük bir tüyo vermek gerekirse; yeşil ışık altında pembe nesneler gri, beyaz nesneler ise yeşil görünür.
Yoktan Var Olan Kent (Christopher Tyler ve David Phillips)
İnsanların 3d objeleri algılayabilmesi için köşelerin ve genel çizgilerin besbelli olması gerekiyor. Fakat tıpkı tesir, farklı bakış açılarından görmek için hareket edildiğinde de yaratılabiliyor…
Oh La La Kutusu (Oliver ve Chloe Redon)
Göz yanılmasının tahminen de en hoş örneklerinden biri de ‘Oh La La’ Kutusu olarak isimlendirilen illüzyon. Bu illüzyon, beynimizin ‘var olan’ olaylara değil ‘var olması gereken’ olaylara odaklanmasını gözler önüne seriyor.
Slime El (Yutaro Sato, Kento Imai ve Kenri Kodaka)
Slime El illüzyonu da beynimizin ‘görünen gerçekliklere’ ne kadar çabuk aldanabildiğini ortaya koyuyor. İştirakçilerin kendi ellerine ve slime ele hem de birebir hareketler uygulandığında beyinde oluşan algı pek enteresan…
Yükselen Nesne İllüzyonu (Kokichi Sugihara)
Kokichi Sugihara, Yılın En Âlâ İllüzyonu Yarışması’nı geçtiğimiz senelerda birkaç defa kazanan bir isim. O niçinle kendisinin bu alanda pek bilindiğini söyleyebiliriz. Bu illüzyonda da aşikâr açılardan bakıldığında kimi objelerin olduklarından daha uzun nasıl gösterilebileceği ortaya koyuluyor.
Küp Sorunsalı (Michael Cheshire)
Gölgeler ve ışıklandırmalarla düz objelerin nasıl 3d gösterilebileceğine dair bir örnek de Michael Cheshire tarafınca yapılan Küp Sorunsalı illüzyonuyla gözle önüne seriliyor.
Hayalet Selektör (Peter Veto)
Peter Veto, kendisinin ürettiği bir illüzyonu göstermek yerine birfazlaca kişinin deneyimlediği fakat mana vermekte zorlandığı bir illüzyona dikkat çekiyor. Hayalet Selektör olarak isimlendirdiği bu illüzyon, bir aracın ortasındayken dışarıdan gelen bir ışık kaynağının ‘selektör’ yapar üzere yanıp sönmesini ele alıyor. sebebi tam olarak bilinmeyen bu olay, olağanda sistemli olarak yayılan ışığın ‘aralıklı olarak yanıyormuş’ üzere görünmesine sebep oluyor. Bu illüzyon, bilhassa şoförler dikiz aynasından gerideki arabalara baktıklarında görülebiliyor.