arkamikontrolet
New member
Ters efor kuralından kelam eden ilk kişi, İngiliz filozof Aldous Huxley’dir. Filozofa nazaran; kısa mühlet içerisinde muvaffakiyet elde etmek ismine bir şeyi şuurlu olarak ne kadar oldukça denersek o hususta o kadar az başarı sağlarız. Zira bir bahiste uğraş gösteriyoruz diye o bahisten çabucak muvaffakiyet sağlamamız mümkün değildir. Bir de şu var ki beşerler başlarına gelmesinden korktukları şeyleri aslında hayatlarına çekebiliyorlar.
Yani bir şeyin gerçekleşmesi sizin için ne kadar değerliyse onun gerçekleşmemesinden de o kadar korkabilirsiniz. Aslında bu dehşet, kişiyi, yapma ve yapmama içinde ikilemde bırakan çok paradoksal bir duruma yol açar. Lakin Huxley’e göre, bir mevzuda muvaffakiyet sağlamanın temel anahtarı gevşemek. Âlâ de rahat bir psikolojide olup gerilim altında kalmadan, bir bahiste nasıl muvaffakiyet elde edebiliriz?
Gevşemekten kasıt, yapılan işi haddinden çok ciddiye alıp sonları zorlamamak.
Yani şu biçimde düşünün; birinci kere bisiklete biniyorsunuz, bisiklet sürmeyi öğrenmenin vakit alan bir aktivite ve muhakkak kuralları olduğunu biliyorsunuz fakat birinci sefer bu tecrübesi yaşayacağınız için bisiklet üzerinde istikrarda durmayı bir türlü başaramıyorsunuz. Bunu olağan karşılamak yerine o an içerisinde çabucak konunun üzerine gidip olmayan şeyi oldurmaya çalıştığınızda kendinizi gerilime sokmuş oluyorsunuz.
Üstüne üstlük bir de ”hiç bir vakit bisiklete binemeyeceğim” fikrine kapılıp kaygı duyduğunuzda sahiden de bisiklete binemiyorsunuz. Zira esasen bir şeyi başaramayacağınıza inandığınızda, o şey üzerinde bir sefer efor sarf edip tekrar uğraşmayarak o inancı gerçekleştirmiş oluyorsunuz. İşte bu kanılara kapılmak, ters gayret yasasına nazaran size yalnızca zaman kaybı yaşatır. Zira bu ideolojiye nazaran, bir şeyin olacağı var ise vakti geldiğinde aslına bakarsan olacaktır.
Aslında bu felsefi anlayışın kökeni Taoizm’e dayanıyor.
Çin’de ortaya çıkan Taoizm anlayışı; gösterilen çabanın, beklenenin karşıtında sonuç vermesini aşmak için Wu Wei anlayışını benimsemek gerektiğini söylüyor. Wu Wei’nin manası ise teslim olmak demek. Bu fikir biçimi akışa bırakmayı bilgelik olarak algılamamız gerektiğini ifade ediyor. Yani ısrarla bir husus üzerinde uğraşmak bize yarar getirmiyorsa kimi vakit sıkıca tuttuğumuz şeyleri elimizden bırakmaktan korkmamamızın ehemmiyetine vurgu yapılıyor.
Aslında bu ideolojiyi mukadderatçı bir bakış açısıyla eş bedel tutmamak gerekiyor. Zira bu fikir biçimi uğraştığımız şeylerin, kimi vakit bizim kapasitemizi aşması niçiniyle sonuç vermediğini söylüyor. Yani teslimiyetten kasıt; kişinin her şeyde başarılı olmayacağı gerçeğini bilerek biraz sakinleşmesi. Bu anlayışa göre kişi gerçek bildiği yolda ilerlerken yapması gerekeni relax bir psikoloji içerisinde yapmalı, gereksiz endişeleri bir kenara bırakmalı ve kararın ne olacağını düşünmeden akışa bırakmalı.
Aslında karşıt uğraş kuralı bize, birtakım şeylerin gerçekleşmesi için sabır ve vakit gerektiğini anlatmaya çalışıyor.
Şöyle düşünün; yeni bir spor kolu öğrenmek için yalnızca yetenek yetmiyor, o sporun tekniğini de öğrenmek gerekiyor. İşte o spor dalının hareketlerini ezberlerken, bir yandan da yapılması gereken hareketin ne için yapıldığını zihninizde kodlamak zorunda oluyorsunuz. bu biçimdece tüm bunlar makul bir öğrenme seyahatini başlatıyor ve yavaş yavaş o spor alanında başarılı olmaya başlıyorsunuz.
Yani başarılı olmak yalnızca bir bahiste maharetli olmak değil, bununla birlikte o hususun gerektirdiği kurallara hâkim olmaktır. bu biçimdece bir işte ustalaşmanın vakit gerektirdiğini görmüş olursunuz. Velhasıl bir şeyi bir sefer deneyip ‘’işte ben de bundan korkuyordum, aslına bakarsanız yapamayacağımı biliyordum’’ duygusuna kapılırsanız aykırı efor kuralının tuzağına düşmüş olursunuz.
Bir hususa saplantılı halde baş yormak, tasa ve gerilim düzeyinizi daha da artırır. kimi vakit güzel işler çıkarmak için daima o işe odaklanmak yerine bir mühlet orta verip daha sonra yenidendan işe koyulmak daha faydalı olabilir. ABD’li iş insanı Warren Buffet da yetenek ve çaba ne kadar epeyce olursa olsun, kimi vakit kimi şeylerin vakit alacağını bilmek gerektiğini tabir ediyor.
Kaynaklar: Big Think, Medium, Spica
Yani bir şeyin gerçekleşmesi sizin için ne kadar değerliyse onun gerçekleşmemesinden de o kadar korkabilirsiniz. Aslında bu dehşet, kişiyi, yapma ve yapmama içinde ikilemde bırakan çok paradoksal bir duruma yol açar. Lakin Huxley’e göre, bir mevzuda muvaffakiyet sağlamanın temel anahtarı gevşemek. Âlâ de rahat bir psikolojide olup gerilim altında kalmadan, bir bahiste nasıl muvaffakiyet elde edebiliriz?
Gevşemekten kasıt, yapılan işi haddinden çok ciddiye alıp sonları zorlamamak.
Yani şu biçimde düşünün; birinci kere bisiklete biniyorsunuz, bisiklet sürmeyi öğrenmenin vakit alan bir aktivite ve muhakkak kuralları olduğunu biliyorsunuz fakat birinci sefer bu tecrübesi yaşayacağınız için bisiklet üzerinde istikrarda durmayı bir türlü başaramıyorsunuz. Bunu olağan karşılamak yerine o an içerisinde çabucak konunun üzerine gidip olmayan şeyi oldurmaya çalıştığınızda kendinizi gerilime sokmuş oluyorsunuz.
Üstüne üstlük bir de ”hiç bir vakit bisiklete binemeyeceğim” fikrine kapılıp kaygı duyduğunuzda sahiden de bisiklete binemiyorsunuz. Zira esasen bir şeyi başaramayacağınıza inandığınızda, o şey üzerinde bir sefer efor sarf edip tekrar uğraşmayarak o inancı gerçekleştirmiş oluyorsunuz. İşte bu kanılara kapılmak, ters gayret yasasına nazaran size yalnızca zaman kaybı yaşatır. Zira bu ideolojiye nazaran, bir şeyin olacağı var ise vakti geldiğinde aslına bakarsan olacaktır.
Aslında bu felsefi anlayışın kökeni Taoizm’e dayanıyor.
Çin’de ortaya çıkan Taoizm anlayışı; gösterilen çabanın, beklenenin karşıtında sonuç vermesini aşmak için Wu Wei anlayışını benimsemek gerektiğini söylüyor. Wu Wei’nin manası ise teslim olmak demek. Bu fikir biçimi akışa bırakmayı bilgelik olarak algılamamız gerektiğini ifade ediyor. Yani ısrarla bir husus üzerinde uğraşmak bize yarar getirmiyorsa kimi vakit sıkıca tuttuğumuz şeyleri elimizden bırakmaktan korkmamamızın ehemmiyetine vurgu yapılıyor.
Aslında bu ideolojiyi mukadderatçı bir bakış açısıyla eş bedel tutmamak gerekiyor. Zira bu fikir biçimi uğraştığımız şeylerin, kimi vakit bizim kapasitemizi aşması niçiniyle sonuç vermediğini söylüyor. Yani teslimiyetten kasıt; kişinin her şeyde başarılı olmayacağı gerçeğini bilerek biraz sakinleşmesi. Bu anlayışa göre kişi gerçek bildiği yolda ilerlerken yapması gerekeni relax bir psikoloji içerisinde yapmalı, gereksiz endişeleri bir kenara bırakmalı ve kararın ne olacağını düşünmeden akışa bırakmalı.
Aslında karşıt uğraş kuralı bize, birtakım şeylerin gerçekleşmesi için sabır ve vakit gerektiğini anlatmaya çalışıyor.
Şöyle düşünün; yeni bir spor kolu öğrenmek için yalnızca yetenek yetmiyor, o sporun tekniğini de öğrenmek gerekiyor. İşte o spor dalının hareketlerini ezberlerken, bir yandan da yapılması gereken hareketin ne için yapıldığını zihninizde kodlamak zorunda oluyorsunuz. bu biçimdece tüm bunlar makul bir öğrenme seyahatini başlatıyor ve yavaş yavaş o spor alanında başarılı olmaya başlıyorsunuz.
Yani başarılı olmak yalnızca bir bahiste maharetli olmak değil, bununla birlikte o hususun gerektirdiği kurallara hâkim olmaktır. bu biçimdece bir işte ustalaşmanın vakit gerektirdiğini görmüş olursunuz. Velhasıl bir şeyi bir sefer deneyip ‘’işte ben de bundan korkuyordum, aslına bakarsanız yapamayacağımı biliyordum’’ duygusuna kapılırsanız aykırı efor kuralının tuzağına düşmüş olursunuz.
Bir hususa saplantılı halde baş yormak, tasa ve gerilim düzeyinizi daha da artırır. kimi vakit güzel işler çıkarmak için daima o işe odaklanmak yerine bir mühlet orta verip daha sonra yenidendan işe koyulmak daha faydalı olabilir. ABD’li iş insanı Warren Buffet da yetenek ve çaba ne kadar epeyce olursa olsun, kimi vakit kimi şeylerin vakit alacağını bilmek gerektiğini tabir ediyor.
Kaynaklar: Big Think, Medium, Spica