Dahi kafalar
New member
Donald Trump’ın “büyük yalanını” gözden düşürmek neden bu kadar zor?
Bu bir yıldan uzun süredir canlı bir soruydu, ancak içinde başka bir soru daha yatıyor: Cumhuriyetçi yetkililer ve seçmenler, Trump’ın Joe Biden’ın 2020 seçimlerini oy pusulalarını yozlaştırarak çaldığı iddiasına gerçekten inanıyor mu? inanıyorlarsa, niyetleri nedir?
Aralık 2021’de Massachusetts-Amherst Üniversitesi’nde yapılan bir anket, bir yanda ırk ve göç konusundaki tutumlar ile diğer yanda 2020 seçimlerinin bütünlüğüne inanmama arasında çarpıcı bağlantılar buldu.
Ankete göre, Cumhuriyetçilerin üçte ikisi, yüzde 66’sı, “ABD’ye göç edenlerin sayısının artması, Amerika’nın kültürünü ve kimliğini kaybetme tehlikesiyle karşı karşıya olduğu anlamına geliyor” konusunda hemfikir ve Cumhuriyetçilerin aynı yüzdesi ” Demokrat Parti, mevcut seçmenleri dünyanın dört bir yanındaki daha yoksul ülkelerden seçmenlerle değiştirmeye çalışıyor. ”
UMass anketini takiben, dört siyaset bilimci – Jesse Rhodes, Raymond La Raja, Tatishe Nteta ve Alexander Theodoridis – The Washington Post’un Maymun Kafesi’nde yayınlanan bir makalede şunları yazdı:
Sorduğum uzmanlara göre, Donald Trump’ın 2020 seçimlerinin yozlaşmış olduğu iddiasını onaylayan ya da Trump’ı görevden almayı reddeden seçilmiş Cumhuriyetçi yetkililer, duruşlarını bir dizi gerekçeye dayandırıyor.
Başkan Bill Clinton’ın basın sekreteri Mike McCurry, demografik eğilimlerde bir mantığın kökenini görüyor:
McCurry devam etti:
Bazıları, yalana boyun eğmeyi destekleyen başka bir mantığın, bunun daha büyük muhafazakar davaya sadakatin işareti olması olduğunu iddia ediyor.
Columbia’da bir sosyolog olan Musa al-Gharbi, bir e-postada, Trump’ın asılsız iddialarını kabul etmenin Cumhuriyetçi politikacılara, serbest ticaret kapitalizmini destekleyen güçlü bir bağışçılar ve seçkinler ağı ile çok önemli beyaz çalışma bloğu arasındaki uçurumu kapatmanın bir yolunu sunduğuna dikkat çekti. -Ticari korumacılık ve Sosyal Güvenlik ve Medicare için devlet finansmanının devam etmesini isteyen sınıf seçmenleri:
El-Gharbi, bu Cumhuriyetçi liderler için, “bataklık olan veya bu şekilde makul olarak yorumlanabilecek olan,” düzenden bariz bir mesafe yaratmak önemlidir. Büyük Yalan ile flört etmek bunu yapmanın iyi bir yoludur. ”
George Washington Üniversitesi’nde siyaset bilimci ve Brookings’te kıdemli bir araştırmacı olan Sarah Binder, bir e-postada, “Trump’tan ve Cumhuriyetçi seçmenlerden gelen seçim intikamı korkusunun, Senato G.O.P. ”
Eski başkan, devam etti:
Binder’ın görüşüne göre, Cumhuriyetçi görevdekiler ve Trump arasındaki temel politika anlaşmaları, yeniden seçimle ilgili bu basit endişeleri pekiştiriyor:
Benzer şekilde, Stanford’da siyaset bilimci olan Bruce Cain, seçilmiş Cumhuriyetçi yetkililerin hesaplarını siyasi hayatta kalma hedefine göre yaptıklarını gözlemliyor:
Bu yaklaşım, diye devam etti Cain, “en az politik direnişin yoludur. 2016’da Trump, “ağırlıklı olarak beyaz ve yüzde 80 muhafazakar olan bir seçim bölgesini hedefleyerek, azınlıklara ulaşma çağrılarını reddederken” başkanlığı kazanabileceğini gösterdi. Homojenliği nedeniyle Cain devam etti, “Cumhuriyetçi Parti şu anda Demokratlardan çok daha birleşik. ”
İletişim kurduğum bilim adamları ve stratejistler arasında, Cumhuriyetçi politikacıların bilinçli olarak, birçok kişinin özel olarak kabul ettiği bir yalanla başa çıkmak için stratejiler geliştirdiği konusunda önemli bir fikir birliği olsa da, Cumhuriyetçi seçmenlerin düşünceleri konusunda daha az fikir birliği var.
Lane Cuthbert, UMass meslektaşı Alex Theodoridis ile birlikte The Washington Post’ta bir köşe yazısında sordu:
Cuthbert ve Theodoridis, anket verileriyle ilgili kendi analizlerinde, çoğu Cumhuriyetçinin Trump’ın yalanına gerçekten inandığı sonucuna vardı:
Al-Gharbi bu sonuca şiddetle karşı çıkıyor:
Ankete katılanlar, diye devam etti,
Al-Gharbi, insanların bir şeye gerçekten ne kadar inandığını test etmenin bir yolu, “retorik ve davranışlar arasındaki esneme boşluklarına dikkat etmektir. 6 Ocak ayaklanmasına yaklaşık 2500 kişinin katılması, el-Gharbi’nin görüşüne göre, Cumhuriyetçilerin ezici çoğunluğunun anketörlere ne söylerse söylesin seçimin çalındığına inanmadığını gösteriyor:
Motivasyon ne olursa olsun, bir Brookings kıdemli üyesi olan Isabel V. Sawhill, Cumhuriyetçi liderlerin ve seçmenlerin bir kısır döngüye yakalanabileceği konusunda uyardı:
Washington Üniversitesi’nde siyaset bilimci olan Jake Grumbach, bir e-postada “büyük yalanın” daha geniş bir Cumhuriyet stratejisine uyduğunu belirtti: “Ekonomik olarak eşitsiz bir toplumda, muhafazakar ekonomik partinin kültür savaş siyasetini kullanması önemlidir. seçimleri kazanıyorlar çünkü ekonomik gündemlerine göre kazanmaları pek mümkün değil. ”
Grumbach, “Bir zamanlar Trump karşıtı olan bazı Cumhuriyetçi seçkinlerin Trump’a sadık kalmasının birkaç nedeni var” diye devam etti:
Princeton’da siyaset bilimci olan Frances Lee, Cumhuriyetçi Kongre üyelerinin, özellikle de Senato’dakilerin, “büyük yalanın” çağdaş siyasi manzaradan çıkarılmasından daha iyi bir şey istemeyeceğini savunarak farklı bir yol izledi:
Bunun yerine Lee, “Birçok Cumhuriyetçi seçmen hala Donald Trump’ı destekliyor ve seviyor ve Cumhuriyetçi seçilmiş yetkililer bu seçmenleri Washington’da temsil etmeye devam edebilmek istiyor. Sonuç olarak, diye devam etti,
Demokratik bir stratejist olan Paul Begala,
Begala bir e-postada Trumpizm, “Daha çok bir kişilik kültü, bu da Sevgili Lider’e bağlılığı daha da önemli kılıyor. 2006’da Oy Hakları Yasası’nı yeniden yetkilendirmek için oy kullanan ve 2022’de tartışılmasına bile izin vermeyi reddeden 16 G.O.P. senatörünü başka nasıl açıklarsınız?”
Begala, Senatör Mitch McConnell’in 2006’daki Oy Hakları Yasası hakkındaki görüşlerini karşılaştırıyor: “Amerika’nın tarihi, herkes için sürekli artan bir özgürlük, umut ve fırsatın hikayesidir. 1965 Oy Hakları Yasası, bu hikayede bu ülkenin en büyük adımlarından birini temsil ediyor. Bugün Senato’nun, ülkemizin her geçmişe sahip herkesin Amerikan rüyasını gerçekleştirebileceği bir toplum olma yolunda ilerlemeye devam etmesi gerektiğini bir kez daha teyit etmesinden memnunum” – McConnell’in şimdiki duruşuna göre: “Bu federal bir mesele değil; devletlere bırakılmalıdır. ”
Cumhuriyetçi politikacılar, Begala’nın değerlendirmesinde,
İşte bu noktada, diye devam etti Begala, “liderliğin önemli olduğu yer. Trump bağnazlığı körüklüyor, bölünme ekiyor, ırkçılığı teşvik ediyor ve diğer G.O.P. politikacıları Trump’ın bölücülüğünü reddetmekte başarısız olduklarında, ona yardım ediyorlar. Hayatımdaki diğer Cumhuriyetçi liderlerle ne büyük bir tezat. ”
Begala gibi, M.I.T.’de siyaset bilimci olan III.Charles Stewart da analizinde açık sözlüydü:
Bu seçmenler, Stewart’a göre,
Columbia ve Texas Üniversitesi’nde hukuk profesörü olan Philip Bobbitt, bir e-postada, Cumhuriyetçilerin Trump’ın yalanlarını kabul etmesinin, Trump’ın parti üyeleri üzerindeki gücünün bir yansıması olduğunu savundu:
Brookings’in kıdemli üyelerinden Thomas Mann, Trump’ın Cumhuriyetçi Parti’yi, üyeliğin artık “ahlaki bir duyguya sahip olmayı: dürüstlük, empati, meslektaşlara saygı, bilgelik, kurumsal sadakat, ortaya koyma istekliliği” olacak şekilde değiştirdiği bir e-postada dile getirdi. ülke varoluşsal konularda partinin önünde, değişen koşullara açıklık. ”
Bunun yerine, Mann şunları yazdı:
N. Y. U.’da sosyolog olan Bart Bonikowski, bu politik dinamiğin tehlikesini şöyle anlatıyor:
Cumhuriyetçi liderlerin, her ne sebeple olursa olsun – siyasi hayatta kalmak, azınlıklara karşı beyazları seferber etmek, iyilik kazanmak, popülist sempatizanı taklit etmek için – Trump’ın amansız yalanlarına meydan okuma isteksizliği, yalana gerçekten inanmaktan daha önemli.
Cumhuriyetçi yetkililer ve seçmenleri, siyasi kazanç için muazzam ve son derece önemli bir gerçeği yutmaya istekliyseler, gelecekteki seçimlerin yozlaşmış manipülasyonunda istekli müttefikler olma yolunda ilk adımı atmışlardır.
Bu anlamda, “büyük yalan” daha tehlikeli tehditlerin habercisidir – on yıldan daha kısa bir süre önce akla hayale gelmeyecek şekilde makul olan tehditler. Cumhuriyetçi liderlerin Trump’a teslim olması ve onu yatıştırması aslında şu ana kadar yaşadıklarımızdan çok daha kötü olasılıklar yaratıyor.
The Times yayınlamaya kararlıdır harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: harfler@nytimes. com .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve Instagram .
Bu bir yıldan uzun süredir canlı bir soruydu, ancak içinde başka bir soru daha yatıyor: Cumhuriyetçi yetkililer ve seçmenler, Trump’ın Joe Biden’ın 2020 seçimlerini oy pusulalarını yozlaştırarak çaldığı iddiasına gerçekten inanıyor mu? inanıyorlarsa, niyetleri nedir?
Aralık 2021’de Massachusetts-Amherst Üniversitesi’nde yapılan bir anket, bir yanda ırk ve göç konusundaki tutumlar ile diğer yanda 2020 seçimlerinin bütünlüğüne inanmama arasında çarpıcı bağlantılar buldu.
Ankete göre, Cumhuriyetçilerin üçte ikisi, yüzde 66’sı, “ABD’ye göç edenlerin sayısının artması, Amerika’nın kültürünü ve kimliğini kaybetme tehlikesiyle karşı karşıya olduğu anlamına geliyor” konusunda hemfikir ve Cumhuriyetçilerin aynı yüzdesi ” Demokrat Parti, mevcut seçmenleri dünyanın dört bir yanındaki daha yoksul ülkelerden seçmenlerle değiştirmeye çalışıyor. ”
UMass anketini takiben, dört siyaset bilimci – Jesse Rhodes, Raymond La Raja, Tatishe Nteta ve Alexander Theodoridis – The Washington Post’un Maymun Kafesi’nde yayınlanan bir makalede şunları yazdı:
Sorduğum uzmanlara göre, Donald Trump’ın 2020 seçimlerinin yozlaşmış olduğu iddiasını onaylayan ya da Trump’ı görevden almayı reddeden seçilmiş Cumhuriyetçi yetkililer, duruşlarını bir dizi gerekçeye dayandırıyor.
Başkan Bill Clinton’ın basın sekreteri Mike McCurry, demografik eğilimlerde bir mantığın kökenini görüyor:
McCurry devam etti:
Bazıları, yalana boyun eğmeyi destekleyen başka bir mantığın, bunun daha büyük muhafazakar davaya sadakatin işareti olması olduğunu iddia ediyor.
Columbia’da bir sosyolog olan Musa al-Gharbi, bir e-postada, Trump’ın asılsız iddialarını kabul etmenin Cumhuriyetçi politikacılara, serbest ticaret kapitalizmini destekleyen güçlü bir bağışçılar ve seçkinler ağı ile çok önemli beyaz çalışma bloğu arasındaki uçurumu kapatmanın bir yolunu sunduğuna dikkat çekti. -Ticari korumacılık ve Sosyal Güvenlik ve Medicare için devlet finansmanının devam etmesini isteyen sınıf seçmenleri:
El-Gharbi, bu Cumhuriyetçi liderler için, “bataklık olan veya bu şekilde makul olarak yorumlanabilecek olan,” düzenden bariz bir mesafe yaratmak önemlidir. Büyük Yalan ile flört etmek bunu yapmanın iyi bir yoludur. ”
George Washington Üniversitesi’nde siyaset bilimci ve Brookings’te kıdemli bir araştırmacı olan Sarah Binder, bir e-postada, “Trump’tan ve Cumhuriyetçi seçmenlerden gelen seçim intikamı korkusunun, Senato G.O.P. ”
Eski başkan, devam etti:
Binder’ın görüşüne göre, Cumhuriyetçi görevdekiler ve Trump arasındaki temel politika anlaşmaları, yeniden seçimle ilgili bu basit endişeleri pekiştiriyor:
Benzer şekilde, Stanford’da siyaset bilimci olan Bruce Cain, seçilmiş Cumhuriyetçi yetkililerin hesaplarını siyasi hayatta kalma hedefine göre yaptıklarını gözlemliyor:
Bu yaklaşım, diye devam etti Cain, “en az politik direnişin yoludur. 2016’da Trump, “ağırlıklı olarak beyaz ve yüzde 80 muhafazakar olan bir seçim bölgesini hedefleyerek, azınlıklara ulaşma çağrılarını reddederken” başkanlığı kazanabileceğini gösterdi. Homojenliği nedeniyle Cain devam etti, “Cumhuriyetçi Parti şu anda Demokratlardan çok daha birleşik. ”
İletişim kurduğum bilim adamları ve stratejistler arasında, Cumhuriyetçi politikacıların bilinçli olarak, birçok kişinin özel olarak kabul ettiği bir yalanla başa çıkmak için stratejiler geliştirdiği konusunda önemli bir fikir birliği olsa da, Cumhuriyetçi seçmenlerin düşünceleri konusunda daha az fikir birliği var.
Lane Cuthbert, UMass meslektaşı Alex Theodoridis ile birlikte The Washington Post’ta bir köşe yazısında sordu:
Cuthbert ve Theodoridis, anket verileriyle ilgili kendi analizlerinde, çoğu Cumhuriyetçinin Trump’ın yalanına gerçekten inandığı sonucuna vardı:
Al-Gharbi bu sonuca şiddetle karşı çıkıyor:
Ankete katılanlar, diye devam etti,
Al-Gharbi, insanların bir şeye gerçekten ne kadar inandığını test etmenin bir yolu, “retorik ve davranışlar arasındaki esneme boşluklarına dikkat etmektir. 6 Ocak ayaklanmasına yaklaşık 2500 kişinin katılması, el-Gharbi’nin görüşüne göre, Cumhuriyetçilerin ezici çoğunluğunun anketörlere ne söylerse söylesin seçimin çalındığına inanmadığını gösteriyor:
Motivasyon ne olursa olsun, bir Brookings kıdemli üyesi olan Isabel V. Sawhill, Cumhuriyetçi liderlerin ve seçmenlerin bir kısır döngüye yakalanabileceği konusunda uyardı:
Washington Üniversitesi’nde siyaset bilimci olan Jake Grumbach, bir e-postada “büyük yalanın” daha geniş bir Cumhuriyet stratejisine uyduğunu belirtti: “Ekonomik olarak eşitsiz bir toplumda, muhafazakar ekonomik partinin kültür savaş siyasetini kullanması önemlidir. seçimleri kazanıyorlar çünkü ekonomik gündemlerine göre kazanmaları pek mümkün değil. ”
Grumbach, “Bir zamanlar Trump karşıtı olan bazı Cumhuriyetçi seçkinlerin Trump’a sadık kalmasının birkaç nedeni var” diye devam etti:
Princeton’da siyaset bilimci olan Frances Lee, Cumhuriyetçi Kongre üyelerinin, özellikle de Senato’dakilerin, “büyük yalanın” çağdaş siyasi manzaradan çıkarılmasından daha iyi bir şey istemeyeceğini savunarak farklı bir yol izledi:
Bunun yerine Lee, “Birçok Cumhuriyetçi seçmen hala Donald Trump’ı destekliyor ve seviyor ve Cumhuriyetçi seçilmiş yetkililer bu seçmenleri Washington’da temsil etmeye devam edebilmek istiyor. Sonuç olarak, diye devam etti,
Demokratik bir stratejist olan Paul Begala,
Begala bir e-postada Trumpizm, “Daha çok bir kişilik kültü, bu da Sevgili Lider’e bağlılığı daha da önemli kılıyor. 2006’da Oy Hakları Yasası’nı yeniden yetkilendirmek için oy kullanan ve 2022’de tartışılmasına bile izin vermeyi reddeden 16 G.O.P. senatörünü başka nasıl açıklarsınız?”
Begala, Senatör Mitch McConnell’in 2006’daki Oy Hakları Yasası hakkındaki görüşlerini karşılaştırıyor: “Amerika’nın tarihi, herkes için sürekli artan bir özgürlük, umut ve fırsatın hikayesidir. 1965 Oy Hakları Yasası, bu hikayede bu ülkenin en büyük adımlarından birini temsil ediyor. Bugün Senato’nun, ülkemizin her geçmişe sahip herkesin Amerikan rüyasını gerçekleştirebileceği bir toplum olma yolunda ilerlemeye devam etmesi gerektiğini bir kez daha teyit etmesinden memnunum” – McConnell’in şimdiki duruşuna göre: “Bu federal bir mesele değil; devletlere bırakılmalıdır. ”
Cumhuriyetçi politikacılar, Begala’nın değerlendirmesinde,
İşte bu noktada, diye devam etti Begala, “liderliğin önemli olduğu yer. Trump bağnazlığı körüklüyor, bölünme ekiyor, ırkçılığı teşvik ediyor ve diğer G.O.P. politikacıları Trump’ın bölücülüğünü reddetmekte başarısız olduklarında, ona yardım ediyorlar. Hayatımdaki diğer Cumhuriyetçi liderlerle ne büyük bir tezat. ”
Begala gibi, M.I.T.’de siyaset bilimci olan III.Charles Stewart da analizinde açık sözlüydü:
Bu seçmenler, Stewart’a göre,
Columbia ve Texas Üniversitesi’nde hukuk profesörü olan Philip Bobbitt, bir e-postada, Cumhuriyetçilerin Trump’ın yalanlarını kabul etmesinin, Trump’ın parti üyeleri üzerindeki gücünün bir yansıması olduğunu savundu:
Brookings’in kıdemli üyelerinden Thomas Mann, Trump’ın Cumhuriyetçi Parti’yi, üyeliğin artık “ahlaki bir duyguya sahip olmayı: dürüstlük, empati, meslektaşlara saygı, bilgelik, kurumsal sadakat, ortaya koyma istekliliği” olacak şekilde değiştirdiği bir e-postada dile getirdi. ülke varoluşsal konularda partinin önünde, değişen koşullara açıklık. ”
Bunun yerine, Mann şunları yazdı:
N. Y. U.’da sosyolog olan Bart Bonikowski, bu politik dinamiğin tehlikesini şöyle anlatıyor:
Cumhuriyetçi liderlerin, her ne sebeple olursa olsun – siyasi hayatta kalmak, azınlıklara karşı beyazları seferber etmek, iyilik kazanmak, popülist sempatizanı taklit etmek için – Trump’ın amansız yalanlarına meydan okuma isteksizliği, yalana gerçekten inanmaktan daha önemli.
Cumhuriyetçi yetkililer ve seçmenleri, siyasi kazanç için muazzam ve son derece önemli bir gerçeği yutmaya istekliyseler, gelecekteki seçimlerin yozlaşmış manipülasyonunda istekli müttefikler olma yolunda ilk adımı atmışlardır.
Bu anlamda, “büyük yalan” daha tehlikeli tehditlerin habercisidir – on yıldan daha kısa bir süre önce akla hayale gelmeyecek şekilde makul olan tehditler. Cumhuriyetçi liderlerin Trump’a teslim olması ve onu yatıştırması aslında şu ana kadar yaşadıklarımızdan çok daha kötü olasılıklar yaratıyor.
The Times yayınlamaya kararlıdır harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: harfler@nytimes. com .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve Instagram .