Dahi kafalar
New member
2008’deki Pekin Yaz Oyunları bir patlamayla başladı – Kuş Yuvası stadyumunun kenarından atılan ve gece gökyüzüne karşı patlayan binlerce havai fişek, yapıyı kısa bir süreliğine Olimpiyat Meşalesinin dev bir kopyasına dönüştürdü. Çarpıcı piroteknik gösterisi, yalnızca hayranlık uyandırmak için değil, aynı zamanda bir açıklama yapmak için de tasarlanmış bir açılış törenini sonlandırdı: Çin geldi.
2008 Oyunlarına kadar hava kirliliği, Tibet’teki protestolar ve yerel yönetişimdeki daha derin fay hatlarını ortaya çıkaran yıkıcı bir deprem hakkındaki haberlere güvenen Pekin liderleri, odaklarını kendi başarılarına kaydırmaya ve Çin’in imajını iyileştirmeye kararlıydı. Birinci sınıf sporcuları ve tesisleri sergileyen kusursuz bir Olimpiyat düzenlemek, Çin kamuoyuna ve dünyaya Pekin’in seçtiği herhangi bir küresel sahnede rekabet edebileceğini gösterdi.
2022 Kış Oyunları, bu hafta pandemi ve insan hakları konusundaki tartışmalar nedeniyle çok daha farklı koşullarda, daha ayık ve çok fazla bir vay faktörü olmadan başlıyor. Diğer ev sahibi ülkeler bunu bir hayal kırıklığı olarak görebilir. Ama Çin Komünist Partisi için önemli değil. Bastırılmış ve alçakgönüllü olabilen bu Oyunlar, zaten Pekin için bir kazanımdır – ve diğer ülkeler buna dikkat etmelidir.
Bu Oyunlar, Çin’in hızlı büyümesini veya neredeyse süper güç statüsüne yükselişini sergilemekle ilgili değil; bu yeni bir şey değil. Bunun yerine, Oyunlar, diğer birçok ülkenin siyasi olarak bocaladığı bir zamanda parti devletinin sıkı kontrolünü aydınlatmakla ilgilidir.
Kredi… Gabriela Bhaskar/The New York Times
Diplomatik bir boykot, insan hakları örgütlerinin haykırışları ve sponsorlardan gelen soğuk gösterilerin etkinliği daha başlamadan kararttığını varsaymak kolay olabilir. Ancak Çin Komünist Partisi, bu Oyunları yerel başarıları sütununa eklemek için dış onaya ihtiyaç duymuyor. Bu, diğer ülkeler için önemli bir ders sunuyor: Çin’i kınamak istiyorlarsa, Olimpiyat arenası muhtemelen bunu yapmak için en iyi yer değil.
ABD, Çin’in insan hakları ihlallerine karşı diplomatik boykotuyla bir mesaj göndermek istedi. Bunu birkaç müttefik izledi. Daha az yabancı devlet adamı ve yabancı seyircilerin olmaması, Pekin’in gözünde mutlaka kötü şeyler değil. Çin’in “sıfır Covid” stratejisinin ülkeye yabancı girişini zorlaştırdığı göz önüne alındığında, bu Oyunlar zaten büyük ölçüde iç mesele olacak. “Kapalı döngü” Olimpiyat bölgesine yalnızca sporcular, yetkililer, destek personeli ve gazeteciler girebilir. Katılım, anakara Çin’in sakinleri ile sınırlıdır ve yalnızca davetiye ile yapılır.
Aslında, Komünist Parti liderleri, Oyunları kapatmak için bir bahaneleri olduğu için muhtemelen rahat bir nefes aldılar. Yabancı seyirciler, Hong Kong’daki Uygurların baskısına ve özgürlüklere yönelik baskılara istenmeyen bir şekilde dikkat çekebilir. Veya günlük Covid testleri, ayrı ulaşım sistemleri ve dijital gözetleme hakkında soruları gündeme getiren bir uygulama ile zorunlu kılınan katı bir şekilde denetlenen Olimpiyat balonuna itiraz edin.
Benzer şekilde, daha geniş sporcu ve sponsor boykot çağrıları da büyük ölçüde azaldı. Yabancı sponsorlar, Oyunlara verdikleri desteğin reklamını yaparken sessize alınsa da, çoğu zaman insan haklarıyla ilgili kaygıları ele almaktan da aynı şekilde kaçındılar. Tam ölçekli bir grevin olmaması ve sponsorluğun geri çekilmesi, Komünist Partinin angajman şartlarını büyük ölçüde dikte edebileceğine işaret ediyor. Çinli organizatörler tarafından kınamalarını sürdürmeleri veya kimlik bilgilerinin iptal edilme riskiyle karşı karşıya kalmaları konusunda uyarıda bulunarak, başka bir yerde protesto etmekten çekinmeyebilecek olan sporcular muhtemelen Pekin’de sessiz kalacaklar.
Çevreciler, Kış Oyunlarının ancak su kıtlığı çeken bir bölgede büyük ölçekli kar ve buz üretimi nedeniyle mümkün olduğu yolundaki uygunsuz gerçeğe işaret etmeye eğilimlidirler. Elbette bu ve diğer konularda sesini yükselten pek çok Çinli var ama hükümetin yerel medyayı ve interneti kontrol etmesi bu tür sesleri susturmayı kolaylaştırıyor.
Uluslararası Olimpiyat Komitesi, Çin parti devletinin televizyonda tartışmasız kontrollü bir etkinlik arzusunu paylaşıyor gibi görünüyor. I.O.C. yetkililer, spor ve siyasetin birbirine karışmaması gerektiğini defalarca ileri sürerek, Oyunları otoriter bir devlette tutmanın ahlaki veya politik sonuçlarını tartışma girişimlerini geri çevirdiler. I.O.C. cumhurbaşkanı, uluslararası alarma rağmen, olimpik tenisçi Peng Shuai’nin ortadan kaybolmasıyla ilgili Komünist Parti’nin çizgisini kabul ettiği için ağır eleştiriler aldı – bu hafta Pekin’de onunla görüşmeyi planladığını söyledi.
Komitenin Oyunlardan sorumlu direktörü, Çin’in her türlü engelin üstesinden gelme kararlılığı göz önüne alındığında, Olimpiyatları düzenlemenin “kolay” olduğunu söyledi. Görünüşe göre bunu bir iltifat olarak kastetmişti, ancak Komünist Parti ve komitenin oraya ulaşmanın araçları değil, nihai hedefler üzerindeki ortak tekil odak noktası hakkında ciltler dolusu konuşuyor.
Komünist Parti liderleri ve komite yetkilileri hem eleştiriye kayıtsız hem de baskıya karşı dirençli olduklarından, ülkelerin Çin’i kınamak veya incitmek istiyorlarsa başka yollar ve yaklaşımlar bulmaları gerektiği artık açık.
Amerika Birleşik Devletleri ve diğer ülkeler yaklaşımlarını yeniden düşünmelidir. Örneğin, tam ölçekli bir boykotu Çin’in görmezden gelmesi daha zor olurdu. Ya da belki de Oyunları karışımın tamamen dışında bırakmalı ve yaptırımlar veya ticaret ve daha geleneksel diplomasi kullanma gibi politika önlemlerine bağlı kalmalılar.
Olimpiyatçıları ne kadar madalya kazanırsa kazansın, Çin liderlik tablosunda zaten önde. Parti devleti, küresel bir olayı kendi şartlarına göre düzenleyebileceğini kanıtladı.
Yaygın Covid salgınlarının ve görünür halk protestolarının olmadığı başarılı bir Olimpiyat da, bu yıl üçüncü kez iktidara geleceği kesin olan Başkan Xi Jinping’in konumunu daha da sağlamlaştıracak. Partinin zirvesindeki on yılı, aktivistlerin artan baskısı, gözetim teknolojisinin artan kullanımı ve Çin’e daha az dışa dönük bir yönelim ile karakterize edildi.
Bu Olimpiyatlar, “kapalı döngü” ve hepsi, Bay Xi’nin son on yılda oluşturduğu yönetişim mekanizmalarının ve gelecek vizyonunun mükemmel canlı vitrinidir.
Ve açılış töreni başladığında, rakip bir vizyon sunmak için çok az kişi orada olacak. Çin liderliğinin geleceğe yönelik yönelimine karşı çıkabilecek veya onu baltalayabilecek kişiler bu partiye bir davetiye almadılar.
Maura Elizabeth Cunningham (@mauracunningham) bir tarihçi ve “21. Yüzyılda Çin: Herkesin Bilmesi Gerekenler” kitabının ortak yazarıdır.
The Times yayınlamaya kararlıdır harf çeşitliliği düzenleyiciye. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve Instagram .
2008 Oyunlarına kadar hava kirliliği, Tibet’teki protestolar ve yerel yönetişimdeki daha derin fay hatlarını ortaya çıkaran yıkıcı bir deprem hakkındaki haberlere güvenen Pekin liderleri, odaklarını kendi başarılarına kaydırmaya ve Çin’in imajını iyileştirmeye kararlıydı. Birinci sınıf sporcuları ve tesisleri sergileyen kusursuz bir Olimpiyat düzenlemek, Çin kamuoyuna ve dünyaya Pekin’in seçtiği herhangi bir küresel sahnede rekabet edebileceğini gösterdi.
2022 Kış Oyunları, bu hafta pandemi ve insan hakları konusundaki tartışmalar nedeniyle çok daha farklı koşullarda, daha ayık ve çok fazla bir vay faktörü olmadan başlıyor. Diğer ev sahibi ülkeler bunu bir hayal kırıklığı olarak görebilir. Ama Çin Komünist Partisi için önemli değil. Bastırılmış ve alçakgönüllü olabilen bu Oyunlar, zaten Pekin için bir kazanımdır – ve diğer ülkeler buna dikkat etmelidir.
Bu Oyunlar, Çin’in hızlı büyümesini veya neredeyse süper güç statüsüne yükselişini sergilemekle ilgili değil; bu yeni bir şey değil. Bunun yerine, Oyunlar, diğer birçok ülkenin siyasi olarak bocaladığı bir zamanda parti devletinin sıkı kontrolünü aydınlatmakla ilgilidir.
Kredi… Gabriela Bhaskar/The New York Times
Diplomatik bir boykot, insan hakları örgütlerinin haykırışları ve sponsorlardan gelen soğuk gösterilerin etkinliği daha başlamadan kararttığını varsaymak kolay olabilir. Ancak Çin Komünist Partisi, bu Oyunları yerel başarıları sütununa eklemek için dış onaya ihtiyaç duymuyor. Bu, diğer ülkeler için önemli bir ders sunuyor: Çin’i kınamak istiyorlarsa, Olimpiyat arenası muhtemelen bunu yapmak için en iyi yer değil.
ABD, Çin’in insan hakları ihlallerine karşı diplomatik boykotuyla bir mesaj göndermek istedi. Bunu birkaç müttefik izledi. Daha az yabancı devlet adamı ve yabancı seyircilerin olmaması, Pekin’in gözünde mutlaka kötü şeyler değil. Çin’in “sıfır Covid” stratejisinin ülkeye yabancı girişini zorlaştırdığı göz önüne alındığında, bu Oyunlar zaten büyük ölçüde iç mesele olacak. “Kapalı döngü” Olimpiyat bölgesine yalnızca sporcular, yetkililer, destek personeli ve gazeteciler girebilir. Katılım, anakara Çin’in sakinleri ile sınırlıdır ve yalnızca davetiye ile yapılır.
Aslında, Komünist Parti liderleri, Oyunları kapatmak için bir bahaneleri olduğu için muhtemelen rahat bir nefes aldılar. Yabancı seyirciler, Hong Kong’daki Uygurların baskısına ve özgürlüklere yönelik baskılara istenmeyen bir şekilde dikkat çekebilir. Veya günlük Covid testleri, ayrı ulaşım sistemleri ve dijital gözetleme hakkında soruları gündeme getiren bir uygulama ile zorunlu kılınan katı bir şekilde denetlenen Olimpiyat balonuna itiraz edin.
Benzer şekilde, daha geniş sporcu ve sponsor boykot çağrıları da büyük ölçüde azaldı. Yabancı sponsorlar, Oyunlara verdikleri desteğin reklamını yaparken sessize alınsa da, çoğu zaman insan haklarıyla ilgili kaygıları ele almaktan da aynı şekilde kaçındılar. Tam ölçekli bir grevin olmaması ve sponsorluğun geri çekilmesi, Komünist Partinin angajman şartlarını büyük ölçüde dikte edebileceğine işaret ediyor. Çinli organizatörler tarafından kınamalarını sürdürmeleri veya kimlik bilgilerinin iptal edilme riskiyle karşı karşıya kalmaları konusunda uyarıda bulunarak, başka bir yerde protesto etmekten çekinmeyebilecek olan sporcular muhtemelen Pekin’de sessiz kalacaklar.
Çevreciler, Kış Oyunlarının ancak su kıtlığı çeken bir bölgede büyük ölçekli kar ve buz üretimi nedeniyle mümkün olduğu yolundaki uygunsuz gerçeğe işaret etmeye eğilimlidirler. Elbette bu ve diğer konularda sesini yükselten pek çok Çinli var ama hükümetin yerel medyayı ve interneti kontrol etmesi bu tür sesleri susturmayı kolaylaştırıyor.
Uluslararası Olimpiyat Komitesi, Çin parti devletinin televizyonda tartışmasız kontrollü bir etkinlik arzusunu paylaşıyor gibi görünüyor. I.O.C. yetkililer, spor ve siyasetin birbirine karışmaması gerektiğini defalarca ileri sürerek, Oyunları otoriter bir devlette tutmanın ahlaki veya politik sonuçlarını tartışma girişimlerini geri çevirdiler. I.O.C. cumhurbaşkanı, uluslararası alarma rağmen, olimpik tenisçi Peng Shuai’nin ortadan kaybolmasıyla ilgili Komünist Parti’nin çizgisini kabul ettiği için ağır eleştiriler aldı – bu hafta Pekin’de onunla görüşmeyi planladığını söyledi.
Komitenin Oyunlardan sorumlu direktörü, Çin’in her türlü engelin üstesinden gelme kararlılığı göz önüne alındığında, Olimpiyatları düzenlemenin “kolay” olduğunu söyledi. Görünüşe göre bunu bir iltifat olarak kastetmişti, ancak Komünist Parti ve komitenin oraya ulaşmanın araçları değil, nihai hedefler üzerindeki ortak tekil odak noktası hakkında ciltler dolusu konuşuyor.
Komünist Parti liderleri ve komite yetkilileri hem eleştiriye kayıtsız hem de baskıya karşı dirençli olduklarından, ülkelerin Çin’i kınamak veya incitmek istiyorlarsa başka yollar ve yaklaşımlar bulmaları gerektiği artık açık.
Amerika Birleşik Devletleri ve diğer ülkeler yaklaşımlarını yeniden düşünmelidir. Örneğin, tam ölçekli bir boykotu Çin’in görmezden gelmesi daha zor olurdu. Ya da belki de Oyunları karışımın tamamen dışında bırakmalı ve yaptırımlar veya ticaret ve daha geleneksel diplomasi kullanma gibi politika önlemlerine bağlı kalmalılar.
Olimpiyatçıları ne kadar madalya kazanırsa kazansın, Çin liderlik tablosunda zaten önde. Parti devleti, küresel bir olayı kendi şartlarına göre düzenleyebileceğini kanıtladı.
Yaygın Covid salgınlarının ve görünür halk protestolarının olmadığı başarılı bir Olimpiyat da, bu yıl üçüncü kez iktidara geleceği kesin olan Başkan Xi Jinping’in konumunu daha da sağlamlaştıracak. Partinin zirvesindeki on yılı, aktivistlerin artan baskısı, gözetim teknolojisinin artan kullanımı ve Çin’e daha az dışa dönük bir yönelim ile karakterize edildi.
Bu Olimpiyatlar, “kapalı döngü” ve hepsi, Bay Xi’nin son on yılda oluşturduğu yönetişim mekanizmalarının ve gelecek vizyonunun mükemmel canlı vitrinidir.
Ve açılış töreni başladığında, rakip bir vizyon sunmak için çok az kişi orada olacak. Çin liderliğinin geleceğe yönelik yönelimine karşı çıkabilecek veya onu baltalayabilecek kişiler bu partiye bir davetiye almadılar.
Maura Elizabeth Cunningham (@mauracunningham) bir tarihçi ve “21. Yüzyılda Çin: Herkesin Bilmesi Gerekenler” kitabının ortak yazarıdır.
The Times yayınlamaya kararlıdır harf çeşitliliği düzenleyiciye. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve Instagram .