arkamikontrolet
New member
Dört yılı aşkın vakittir süren hiperenflasyonla boğuşan Venezuela’da, üç milyondan fazla Venezuelalı, açlık, sıhhat hizmetlerinin berbata gitmesi, elektrik kesintileri, besin ve ilaç kıtlığı, artan işsizlik ve hata oranları sebebiyle ülkeyi terk etti. Kalanlar ise besin üzere temel muhtaçlıklarını bile karşılayamayacak durumda.
10 şahıstan 8’i meskenlerinde gereğince besin materyali olmadığından daha az yemek yiyor. Ülkenin para ünitesi bolivarın neredeyse hiç bir pahası kalmadı. Merkez Bankası artık enflasyon istatistiklerini yayınlama gereği dahi duymuyor. İşte bu biçimde bir ortamda yaşayan bir bayan, Ekşi Sözlük’teki arkadaşına trajik olayları anlattı.
Muharririn “türkiye’nin venezuela üzere batıyor olduğu gerçeği” başlığı altına girdiği ve kendisinin müsaadesiyle paylaştığımız o entry’si:
Bir yıldan fazla bir müddetdir, “Venezuela, Barinas” eyaletinde yaşayan öğretmen bir bayanla yazışıyorum.
Son yapılan artırımla, bayanın aldığı maaş 5 dolar. Daha evvel 2 dolar maaş alıyordu. Dolar bir gecede 2 katına çıkıp, sonraki gün eski haline dönebiliyor.
Maaş nasıl yetiyor diye epey ileti geliyor. Halkın yarısı yüklü olarak Şili ve başka G. Amerika ülkelerinde çalışıyor. Geride kalanlara para gönderiyorlar. Kırsal kesim, kendi yiyeceğini üretiyor ve takas yapıyormuş.
1 litre akaryakıt 2 dolar, (akaryakıtın birçok İran’dan geliyor). Akaryakıtı para ile alsanız bile pompacıya rüşvet vermek zorundasınız, yoksa akaryakıt vermiyor.
Parasız veren devlet istasyonları var ancak 1 hafta sıra bekliyorlar, 1 hafta otomobilde uyuyorlar. Akaryakıt almak için daha öncesinden devlete kayıt yaptırıyorlar.
Otomobillerini gece sokakta bırakamıyorlar, sabah yalnızca iskeleti kalıyor. (Yaşadığım sokağın fotoğrafını göndermiştim, otomobillerin sokakta bulunmasına epeyce şaşırmıştı)
Ülkede birkaç farklı dolar kuru var; bankada farklı, karaborsada başka, marketlerde farklı kur kullanılıyor.
Yasak bulunmasına karşın dolarla alışveriş yapıyorlar. Venezuela bolivarının hiç bir kıymeti yok. Parayı saymıyorlar bile, terazide tartarak hesaplıyorlar.
Markete temel besin hususu geldiği vakit, mafya tarafınca toplanıyor ve karaborsada satılıyor. Şekeri, pirinci, yağı mafyadan aldığınızı düşünün.
Geçen yıl devletin ülkeye getirdiği Rus corona aşısı (Sputnik değil), bozulmuş mazeretiyle karaborsaya düşmüş ve fiyatı 80 dolardı. Devlet, mafya ile birlikte çalışıyor, halkın sıhhati kimsenin umurunda değil.
Dışarı çıkarken yanlarına para ve telefonlarını alamıyorlar.
Elektrik ve doğalgaz fazlaca ucuz, aylık 10 cent. Konut gereksinimini eyalet karşılıyor. Aklınıza lüks mesken gelmesin, tek katlı gecekondu üzere.
Ülke içi güvenliği asker sağlıyor ve onlarında tamamı rüşvetçi. Bir cürüm işlerlerse katiyen ceza almıyorlar. Maduro için çalışıyorlar. Şov yapmaya kalkanlar ya sokakta vuruluyor ya da ortadan kayboluyor.
İğniçin ipliğe her şey ithal. İktisat fazlaca makûs olduğu için üretim yapılmıyor.
Hekimlerin birçok ülkeyi terk etmiş, Küba devleti petrol karşılığı hekim yardımında bulunuyor. Tabiplerin birden fazla Kübalı.
Ameliyat olabilecek kadar şanslıysanız, hekimin önlüğünden, eldivenine, seruma, şırıngaya kadar ne gerekliyse almak zorundasınız. Hastanelere kâfi sıhhat materyali verilmiyormuş. Özel tabip muayene fiyatı 50 dolar. Kızılhaç tabip muayene fiyatı 10 dolar.
Aileler çocuklarını terk edip ülke dışına kaçıyorlar, geride kalan çocuklar kendi ortalarında çete kurup kabahat işliyorlar.
Çok uygun turizm potansiyelleri var ama ülke inançlı olmadığı için fazla turist gitmiyor. Karayip denizine bakan geniş plajları ve dünyanın en yüksek şelalesi olan Salto Angel şelalesi orada.
Gazeteci Cüneyt Özdemir, Maduro ile röportaj yapmak için Venezuela’ya gitmişti; 1 çikolata karşılığı, 1 depo akaryakıt almıştı. YouTube üzerinden izleyebilirsiniz.
Umarım bu duruma düşmeyiz.
10 şahıstan 8’i meskenlerinde gereğince besin materyali olmadığından daha az yemek yiyor. Ülkenin para ünitesi bolivarın neredeyse hiç bir pahası kalmadı. Merkez Bankası artık enflasyon istatistiklerini yayınlama gereği dahi duymuyor. İşte bu biçimde bir ortamda yaşayan bir bayan, Ekşi Sözlük’teki arkadaşına trajik olayları anlattı.
Muharririn “türkiye’nin venezuela üzere batıyor olduğu gerçeği” başlığı altına girdiği ve kendisinin müsaadesiyle paylaştığımız o entry’si:
Bir yıldan fazla bir müddetdir, “Venezuela, Barinas” eyaletinde yaşayan öğretmen bir bayanla yazışıyorum.
Son yapılan artırımla, bayanın aldığı maaş 5 dolar. Daha evvel 2 dolar maaş alıyordu. Dolar bir gecede 2 katına çıkıp, sonraki gün eski haline dönebiliyor.
Maaş nasıl yetiyor diye epey ileti geliyor. Halkın yarısı yüklü olarak Şili ve başka G. Amerika ülkelerinde çalışıyor. Geride kalanlara para gönderiyorlar. Kırsal kesim, kendi yiyeceğini üretiyor ve takas yapıyormuş.
1 litre akaryakıt 2 dolar, (akaryakıtın birçok İran’dan geliyor). Akaryakıtı para ile alsanız bile pompacıya rüşvet vermek zorundasınız, yoksa akaryakıt vermiyor.
Parasız veren devlet istasyonları var ancak 1 hafta sıra bekliyorlar, 1 hafta otomobilde uyuyorlar. Akaryakıt almak için daha öncesinden devlete kayıt yaptırıyorlar.
- 1 otomobil aküsü 80 dolar (arabasının aküsü bitmişti, o niçinle söylemişti)
- 1 kilo zeytin 4 dolar
- 1 tavuk 3 dolar
- 1 orta uzunluk pizza 2 dolar
- çikolata 2 dolar
Otomobillerini gece sokakta bırakamıyorlar, sabah yalnızca iskeleti kalıyor. (Yaşadığım sokağın fotoğrafını göndermiştim, otomobillerin sokakta bulunmasına epeyce şaşırmıştı)
Ülkede birkaç farklı dolar kuru var; bankada farklı, karaborsada başka, marketlerde farklı kur kullanılıyor.
Yasak bulunmasına karşın dolarla alışveriş yapıyorlar. Venezuela bolivarının hiç bir kıymeti yok. Parayı saymıyorlar bile, terazide tartarak hesaplıyorlar.
Markete temel besin hususu geldiği vakit, mafya tarafınca toplanıyor ve karaborsada satılıyor. Şekeri, pirinci, yağı mafyadan aldığınızı düşünün.
Geçen yıl devletin ülkeye getirdiği Rus corona aşısı (Sputnik değil), bozulmuş mazeretiyle karaborsaya düşmüş ve fiyatı 80 dolardı. Devlet, mafya ile birlikte çalışıyor, halkın sıhhati kimsenin umurunda değil.
Dışarı çıkarken yanlarına para ve telefonlarını alamıyorlar.
Elektrik ve doğalgaz fazlaca ucuz, aylık 10 cent. Konut gereksinimini eyalet karşılıyor. Aklınıza lüks mesken gelmesin, tek katlı gecekondu üzere.
Ülke içi güvenliği asker sağlıyor ve onlarında tamamı rüşvetçi. Bir cürüm işlerlerse katiyen ceza almıyorlar. Maduro için çalışıyorlar. Şov yapmaya kalkanlar ya sokakta vuruluyor ya da ortadan kayboluyor.
İğniçin ipliğe her şey ithal. İktisat fazlaca makûs olduğu için üretim yapılmıyor.
Hekimlerin birçok ülkeyi terk etmiş, Küba devleti petrol karşılığı hekim yardımında bulunuyor. Tabiplerin birden fazla Kübalı.
Ameliyat olabilecek kadar şanslıysanız, hekimin önlüğünden, eldivenine, seruma, şırıngaya kadar ne gerekliyse almak zorundasınız. Hastanelere kâfi sıhhat materyali verilmiyormuş. Özel tabip muayene fiyatı 50 dolar. Kızılhaç tabip muayene fiyatı 10 dolar.
Aileler çocuklarını terk edip ülke dışına kaçıyorlar, geride kalan çocuklar kendi ortalarında çete kurup kabahat işliyorlar.
Çok uygun turizm potansiyelleri var ama ülke inançlı olmadığı için fazla turist gitmiyor. Karayip denizine bakan geniş plajları ve dünyanın en yüksek şelalesi olan Salto Angel şelalesi orada.
Gazeteci Cüneyt Özdemir, Maduro ile röportaj yapmak için Venezuela’ya gitmişti; 1 çikolata karşılığı, 1 depo akaryakıt almıştı. YouTube üzerinden izleyebilirsiniz.
Umarım bu duruma düşmeyiz.