Dahi kafalar
New member
Rusya’nın lideri, dünyanın geri kalanından giderek daha fazla izole olan Ukrayna’yı işgalinde yerini korurken, Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupalı müttefiklerinin liderliği her zamankinden daha önemli hale geliyor.
İstiladan sonra emredilen sert, acil ve geniş kapsamlı yaptırımlar – yurtdışındaki Rus fonlarının ve merkez bankasının varlıklarının dondurulması, birkaç büyük Rus bankasıyla ilişkilerin yasaklanması, Rusya’nın Rusya’ya uçuşlarının kısıtlanması dahil. Batı ve Vladimir Putin’e ve bazı üst düzey teğmenlerine yönelik kişisel yaptırımlar – uygundu. Bu yaptırımlar Rusya’yı durmaya ikna etmese de, sebepsiz saldırganlık savaşlarının sonuçları olduğunu gösterdi. Ruble değer kaybetti, Rus borsası düştü ve Ruslar para çekmek için ATM’lerde sıraya girdi. Bay Putin hayal kırıklığını Rusya’nın nükleer kuvvetlerini yüksek alarma geçirerek dile getirdi.
Bay Putin’in nükleer silah kullanmaya ve bir nükleer santrale saldırmaya hazır olması, saldırganlığına başka bir korkulu boyut ekledi. Ancak Başkan Biden akıllıca tırmanmayı reddetti, planlanan bir füze testini iptal etti ve ABD’nin Ukrayna’yı askerlerle savunma sözü vermediğini tekrarladı.
Avrupa’nın bazı liderleri de bu zorluğun üstesinden geldi. Almanya’nın yeni başbakanı Olaf Scholz, onlarca yıllık Alman politikasını ve geleneğini tersine çevirerek, askeri harcamaları keskin bir şekilde artırdı ve Rusya’nın tehdidine karşı koymak için yeniden silahlandı. Bay Putin’in hayranı olan Macar Viktor Orban yine de Avrupa’nın çoğuna katılarak Rusya’nın “askeri harekat” dediği şeyi kınadı. Hayatta kalmasının uzun süredir Rusya’ya bağlı kalmasına bağlı olduğunu kabul eden Finlandiya, Ukrayna’ya silah ve mühimmat göndereceğini açıkladı. Tarafsızlığın kalesi ve sırların bekçisi İsviçre bile Rus finansal varlıklarını donduracağını açıkladı.
Elbette tüm bunlar, Avrupa’nın 44 yaşındaki Ukrayna cumhurbaşkanı Volodymyr Zelensky’nin verdiği örneğe ayak uydurmak için gösterdiği en iyi çabayı temsil ediyordu. Yorgun, tıraşsız ve meydan okuyan, bize kahramanca direnişin yüzünü gösterdi. Perşembe günü ülkesine yaptığı bir konuşmada, “Ukrayna tarihinin 300 Spartalı hakkında bir efsane olmasını istemiyorum. Ben barış istiyorum.”
Putin’in, Rus kuvvetlerinin modernizasyonunun çürük bahanesiyle birkaç ay boyunca Ukrayna sınırları boyunca inşa ettiği işgal kuvveti, muharebe alanında, düzenli ve düzensiz Ukrayna kuvvetlerinin beklenmedik direnişiyle karşılaştı. Kayıp rakamlarını doğrulamak zor olsa da, bir Amerikalı yetkili Rus kayıplarının 2.000’den fazla olduğunu tahmin ediyor – muhtemelen Ukraynalı kayıplarla aynı.
Direnişin bu ilk aşamasının uzun sürmesi pek olası değil, ancak dünyanın hem Ukraynalılara hem de Ruslara aynı mesaj etrafında birleşmeye devam etmesini zorunlu kılıyor: Ne kadar sürerse sürsün, Ukrayna özgür olacak.
Biden yönetimi ve müttefikleri, Rusya’nın sersemlemiş halkıyla doğrudan konuşma ve açıkça başkanlarının geleceklerini mahvettiğini ve savaşının hedefleri hakkında onlara yalan söylediğini söyleme fırsatına sahipler. Bay Putin, Rus kamuoyundaki desteğinin kırılgan olduğunun ve yalanları ortaya çıkarsa parçalanabileceğinin çok iyi farkında. Daha şimdiden binlerce Rus savaşa karşı gösteri yaptıkları için tutuklandı ve önde gelen iki liberal medya kuruluşu Echo of Moscow ve TV Rain neredeyse susturuldu. Bay Putin’e yönelik kamuoyu desteğinin zayıflaması, onu Ukrayna’dan geri çekilmeye zorlamayabilir, ancak maiyetinde geleceği hakkında soruları gündeme getirebilir.
Müstehcen zengin Rus oligarkları da Bay Putin’in eylemlerine hakim olmayabilir. Ancak Londra’daki kasaba evlerini ve şişmiş banka hesaplarını kaybederlerse ve Bay Biden’ın söz verdiği gibi Amerika Birleşik Devletleri’nde cezai kovuşturma olasılığıyla karşı karşıya kalırlarsa, Rusya’nın kleptokrasisindeki diğerleri, Bay Putin’in bir sorumluluk olup olmadığını merak etmeye başlayabilir.
Bu mesajı güçlendirmenin bir yolu, Beyaz Saray’ın Kremlin’deki işler hakkında istihbaratını paylaşmaya devam etmesidir. Putin’in işgalden önce yaptığı her hareketi tahmin etmek, şimdiye kadar etkili bir strateji oldu. Dünyanın kendi planının tam ikiyüzlülüğünü görmesini sağladı, Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa’da birliği güçlendirdi ve Rusya’da gözlerini açtı. Ve Kremlin’de sağlıklı bir paranoya unsuru yaratabilir.
Rusya petrol ve gazına bağımlı olan Avrupa ülkeleri, başta Almanya olmak üzere Rusya’dan olabildiğince bağımsız bir geleceğe hazırlanmaya başlamalıdır. Almanya, Nord Stream 2 doğal gaz boru hattının sertifikasını askıya aldı; bir sonraki adım, sıvılaştırılmış doğal gazın ve alternatif enerji kaynaklarının işlenmesine yönelik tesisleri hızla genişletmek olmalıdır. Bu, Bay Scholz için Almanya’da nükleer enerji ve kalan nükleer santralleri işletmeye devam etmek için davayı yeniden açması için iyi bir an olacaktır.
Ve hem Avrupa hem de ABD, Rusya’dan çok daha önemli bir ekonomik ortak olan Çin ile ilişkilerini yeniden değerlendirmeli. Amerika’nın Çin ile ilişkilerinde de benzer bir bozulma kaçınılmaz değil. İki ülkeyi önemli meseleler ayırırken, Çin’in dışişleri bakanı Wang Yi geçtiğimiz günlerde halka açık bir şekilde ABD ile küresel altyapı projelerinde işbirliği potansiyeli hakkında konuştu. İstiladan haftalar önce Rusya ile 5.000 kelimelik bir dostluk beyanı yayınladıktan ve Rus yanlış bilgisini artırdıktan sonra, Çin hükümeti şimdi kendisi ile Rusya’nın tercih ettiği savaş arasına bir mesafe koymaya çalışıyor olabilir.
Ülkede, Biden yönetimi Amerikan halkına ulusumuzun bu çatışma için çok az veya hiç bedel ödemeyeceğine dair güvence vermeyi bırakmalı. Birincisi, Sayın Putin’in şu anki amacının tüm Ukrayna’yı ele geçirmek olduğu açık olsa da, düzensiz davranışı bir sonraki hamlesini tahmin etmeyi imkansız kılıyor. Polonya veya Baltık Devletlerine karşı askeri harekat başlatırsa, ABD NATO müttefiklerini savunma sözünü yerine getirmek zorunda kalacaktı.
Daha acil olarak, ABD hükümeti enflasyonla ve fiyatlardaki hızlı artışla mücadele etmekte haklıyken, yönetimin görevi, Bay Putin’e karşı çıkmanın daha yüksek fiyatlara katkıda bulunabileceği ve Amerikalıların hazırlıklı olması gerektiği konusunda uyarmaktır. özgür, demokratik, birbirine bağlı dünyanın bir parçası olarak bir miktar fedakarlığı kabul etmek. Bu çağrıyı yapmak için çok geç değil.
Yakın vadede, Ukrayna’yı destekleme ihtiyacı -oraya Batılı botları koymak dışında- aşikar ve dünyanın çoğu buna yanıt verdi. Ancak işgalin başlamasından bir hafta sonra, Rus kuvvetleri güneydeki stratejik liman kenti Herson’u ele geçirmişti; yaklaşık 40 millik bir askeri araç hattı, Ukrayna’nın başkenti Kiev’de hareket etmeye hazırdı; ve Rus kuvvetleri kuzeydoğudaki Harkov kentini kuşatıyordu. Bir milyondan fazla Ukraynalı, Ukrayna sınırlarını çoktan geçerek destansı bir insani zorluk yarattı. Çok daha fazlası ülke içinde yerinden edilmiş olabilir.
Bu korkunç savaştan ve Ukrayna’nın olası işgalinden yeni ne tür bir düzen doğarsa çıksın, ülkelerini buna hazırlamak her liderin görevidir. neden olacağı acı hala bilinmiyor.
İstiladan sonra emredilen sert, acil ve geniş kapsamlı yaptırımlar – yurtdışındaki Rus fonlarının ve merkez bankasının varlıklarının dondurulması, birkaç büyük Rus bankasıyla ilişkilerin yasaklanması, Rusya’nın Rusya’ya uçuşlarının kısıtlanması dahil. Batı ve Vladimir Putin’e ve bazı üst düzey teğmenlerine yönelik kişisel yaptırımlar – uygundu. Bu yaptırımlar Rusya’yı durmaya ikna etmese de, sebepsiz saldırganlık savaşlarının sonuçları olduğunu gösterdi. Ruble değer kaybetti, Rus borsası düştü ve Ruslar para çekmek için ATM’lerde sıraya girdi. Bay Putin hayal kırıklığını Rusya’nın nükleer kuvvetlerini yüksek alarma geçirerek dile getirdi.
Bay Putin’in nükleer silah kullanmaya ve bir nükleer santrale saldırmaya hazır olması, saldırganlığına başka bir korkulu boyut ekledi. Ancak Başkan Biden akıllıca tırmanmayı reddetti, planlanan bir füze testini iptal etti ve ABD’nin Ukrayna’yı askerlerle savunma sözü vermediğini tekrarladı.
Avrupa’nın bazı liderleri de bu zorluğun üstesinden geldi. Almanya’nın yeni başbakanı Olaf Scholz, onlarca yıllık Alman politikasını ve geleneğini tersine çevirerek, askeri harcamaları keskin bir şekilde artırdı ve Rusya’nın tehdidine karşı koymak için yeniden silahlandı. Bay Putin’in hayranı olan Macar Viktor Orban yine de Avrupa’nın çoğuna katılarak Rusya’nın “askeri harekat” dediği şeyi kınadı. Hayatta kalmasının uzun süredir Rusya’ya bağlı kalmasına bağlı olduğunu kabul eden Finlandiya, Ukrayna’ya silah ve mühimmat göndereceğini açıkladı. Tarafsızlığın kalesi ve sırların bekçisi İsviçre bile Rus finansal varlıklarını donduracağını açıkladı.
Elbette tüm bunlar, Avrupa’nın 44 yaşındaki Ukrayna cumhurbaşkanı Volodymyr Zelensky’nin verdiği örneğe ayak uydurmak için gösterdiği en iyi çabayı temsil ediyordu. Yorgun, tıraşsız ve meydan okuyan, bize kahramanca direnişin yüzünü gösterdi. Perşembe günü ülkesine yaptığı bir konuşmada, “Ukrayna tarihinin 300 Spartalı hakkında bir efsane olmasını istemiyorum. Ben barış istiyorum.”
Putin’in, Rus kuvvetlerinin modernizasyonunun çürük bahanesiyle birkaç ay boyunca Ukrayna sınırları boyunca inşa ettiği işgal kuvveti, muharebe alanında, düzenli ve düzensiz Ukrayna kuvvetlerinin beklenmedik direnişiyle karşılaştı. Kayıp rakamlarını doğrulamak zor olsa da, bir Amerikalı yetkili Rus kayıplarının 2.000’den fazla olduğunu tahmin ediyor – muhtemelen Ukraynalı kayıplarla aynı.
Direnişin bu ilk aşamasının uzun sürmesi pek olası değil, ancak dünyanın hem Ukraynalılara hem de Ruslara aynı mesaj etrafında birleşmeye devam etmesini zorunlu kılıyor: Ne kadar sürerse sürsün, Ukrayna özgür olacak.
Biden yönetimi ve müttefikleri, Rusya’nın sersemlemiş halkıyla doğrudan konuşma ve açıkça başkanlarının geleceklerini mahvettiğini ve savaşının hedefleri hakkında onlara yalan söylediğini söyleme fırsatına sahipler. Bay Putin, Rus kamuoyundaki desteğinin kırılgan olduğunun ve yalanları ortaya çıkarsa parçalanabileceğinin çok iyi farkında. Daha şimdiden binlerce Rus savaşa karşı gösteri yaptıkları için tutuklandı ve önde gelen iki liberal medya kuruluşu Echo of Moscow ve TV Rain neredeyse susturuldu. Bay Putin’e yönelik kamuoyu desteğinin zayıflaması, onu Ukrayna’dan geri çekilmeye zorlamayabilir, ancak maiyetinde geleceği hakkında soruları gündeme getirebilir.
Müstehcen zengin Rus oligarkları da Bay Putin’in eylemlerine hakim olmayabilir. Ancak Londra’daki kasaba evlerini ve şişmiş banka hesaplarını kaybederlerse ve Bay Biden’ın söz verdiği gibi Amerika Birleşik Devletleri’nde cezai kovuşturma olasılığıyla karşı karşıya kalırlarsa, Rusya’nın kleptokrasisindeki diğerleri, Bay Putin’in bir sorumluluk olup olmadığını merak etmeye başlayabilir.
Bu mesajı güçlendirmenin bir yolu, Beyaz Saray’ın Kremlin’deki işler hakkında istihbaratını paylaşmaya devam etmesidir. Putin’in işgalden önce yaptığı her hareketi tahmin etmek, şimdiye kadar etkili bir strateji oldu. Dünyanın kendi planının tam ikiyüzlülüğünü görmesini sağladı, Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa’da birliği güçlendirdi ve Rusya’da gözlerini açtı. Ve Kremlin’de sağlıklı bir paranoya unsuru yaratabilir.
Rusya petrol ve gazına bağımlı olan Avrupa ülkeleri, başta Almanya olmak üzere Rusya’dan olabildiğince bağımsız bir geleceğe hazırlanmaya başlamalıdır. Almanya, Nord Stream 2 doğal gaz boru hattının sertifikasını askıya aldı; bir sonraki adım, sıvılaştırılmış doğal gazın ve alternatif enerji kaynaklarının işlenmesine yönelik tesisleri hızla genişletmek olmalıdır. Bu, Bay Scholz için Almanya’da nükleer enerji ve kalan nükleer santralleri işletmeye devam etmek için davayı yeniden açması için iyi bir an olacaktır.
Ve hem Avrupa hem de ABD, Rusya’dan çok daha önemli bir ekonomik ortak olan Çin ile ilişkilerini yeniden değerlendirmeli. Amerika’nın Çin ile ilişkilerinde de benzer bir bozulma kaçınılmaz değil. İki ülkeyi önemli meseleler ayırırken, Çin’in dışişleri bakanı Wang Yi geçtiğimiz günlerde halka açık bir şekilde ABD ile küresel altyapı projelerinde işbirliği potansiyeli hakkında konuştu. İstiladan haftalar önce Rusya ile 5.000 kelimelik bir dostluk beyanı yayınladıktan ve Rus yanlış bilgisini artırdıktan sonra, Çin hükümeti şimdi kendisi ile Rusya’nın tercih ettiği savaş arasına bir mesafe koymaya çalışıyor olabilir.
Ülkede, Biden yönetimi Amerikan halkına ulusumuzun bu çatışma için çok az veya hiç bedel ödemeyeceğine dair güvence vermeyi bırakmalı. Birincisi, Sayın Putin’in şu anki amacının tüm Ukrayna’yı ele geçirmek olduğu açık olsa da, düzensiz davranışı bir sonraki hamlesini tahmin etmeyi imkansız kılıyor. Polonya veya Baltık Devletlerine karşı askeri harekat başlatırsa, ABD NATO müttefiklerini savunma sözünü yerine getirmek zorunda kalacaktı.
Daha acil olarak, ABD hükümeti enflasyonla ve fiyatlardaki hızlı artışla mücadele etmekte haklıyken, yönetimin görevi, Bay Putin’e karşı çıkmanın daha yüksek fiyatlara katkıda bulunabileceği ve Amerikalıların hazırlıklı olması gerektiği konusunda uyarmaktır. özgür, demokratik, birbirine bağlı dünyanın bir parçası olarak bir miktar fedakarlığı kabul etmek. Bu çağrıyı yapmak için çok geç değil.
Yakın vadede, Ukrayna’yı destekleme ihtiyacı -oraya Batılı botları koymak dışında- aşikar ve dünyanın çoğu buna yanıt verdi. Ancak işgalin başlamasından bir hafta sonra, Rus kuvvetleri güneydeki stratejik liman kenti Herson’u ele geçirmişti; yaklaşık 40 millik bir askeri araç hattı, Ukrayna’nın başkenti Kiev’de hareket etmeye hazırdı; ve Rus kuvvetleri kuzeydoğudaki Harkov kentini kuşatıyordu. Bir milyondan fazla Ukraynalı, Ukrayna sınırlarını çoktan geçerek destansı bir insani zorluk yarattı. Çok daha fazlası ülke içinde yerinden edilmiş olabilir.
Bu korkunç savaştan ve Ukrayna’nın olası işgalinden yeni ne tür bir düzen doğarsa çıksın, ülkelerini buna hazırlamak her liderin görevidir. neden olacağı acı hala bilinmiyor.