arkamikontrolet
New member
ÖZEL HABER – Şu periyotta yaşanan göç dalgası, 50’lerdeki emekçi göçünden hayli farklı; artık yüklü olarak eğitim seviyesi yüksek şahıslar ülkemizden süratle ayrılıyor.
Pekala, en parlak beyinlerimiz hangi niçinlerle yurt dışına gidiyor? Orada yaşamanın avantajları, dezavantajları nedir? Irkçılıkla karşılaşıyorlar mı? Türkiye’yi özlüyorlar mı? Hepsini ve daha fazlasını kendilerine sorduk. Aldığımız cevaplar pek etkileyici.
Daha evvelki konuklarımız için bu içeriklerimizi okuyabilirsiniz:
Birinci konuğumuz Taylan, Kanada’da yaşıyor.
Adım Taylan Toprak. 4 sene Ege Üniversitesinde Halkla Bağlar ve Tanıtım okudum. Adanalıyım. 21 Mart 1995 yılında doğdum. Direkt üniversitem bitince Adana’da bir sene ikinci üniversitede okudum, akabinde direkt Kanada, Toronto’ya geldim.
Türkler orada ikinci sınıf vatandaş olarak mı görülüyor? Irkçılık yapılıyor mu, dışlanma var mı? var ise öteki milletlere de mi yapılıyor, yoksa yalnızca Türklere mi?
Türkler burada ikinci sınıf vatandaş olarak görülmüyor, hiç bir ırk o denli görülmüyor. Zira Kanada’da fazlaca göçmen var ve göçmenler o kadar fazla ki gelirin tahminen yüzde 70’ini, 80’ini göçmenler sağlıyordur. En azından Toronto’da bu biçimde diyeyim. Toronto’da fazlaca göçmen var, hayli Türk de var. Türkler çoklukla ikinci sınıf işler yaptığı için o denli gözüküyor olabilir. İnşaat işleri üzere biraz alt sınıf işleri genelde Türkler yapıyor. Bu tip işleri yapan Kanadalı yahut İsrailli epeyce yapan görmüyorum. Onlar çoklukla beyaz yakalı.
Türkiye istediğiniz üzere bir yer olursa(mümkün olduğunu var iseyarsak) geri döner miydin, yoksa hâlâ orada yaşamaya devam eder miydin?
Özledim Türkiye’yi, geri dönmek isterim natürel ki ancak yalnızca bir-iki aylığına, ben ömür uzunluğu yaşamayı istemiyorum. Çok güçlü olursam, aylık 90-100 bin kazanırsam İstanbul’da yaşamak isterdim zira Türkiye nitekim zengine cennet, orta gelirliye değil.
Toplumsal çevren nasıl? bir daha Türklerle mi takılıyorsun, o ülkenin yerlisiyle mi? Yalnızlık hissediyor musun?
Son bir buçuk yıldır Türklerle epey takılmaya başladım zira lisan okulum bittikten daha sonra okuldaki birçok arkadaşım memleketlerine gitti, pandemi girdi. Her yer kapandı, epeyce sosyalleşemedik. Son bir-iki yıldır kız arkadaşımla da birlikte daima Türklerleyim ve Türkçe konuşuyorum. İngilizcemi geriletti bu ancak alt yapıyı bildiğim için yalnızca benim bir-iki aylık pratiğime bakar.
Yalnızlık hissetmiyorum. Zira burada her türlü Türk eseri, Türk yemeği, her şey var. Bir tık altı da olsa her şey var. Dediğim üzere epeyce Türk var burada, kimse yalnız hissetmiyordur.
Gerisinde bırakmak zorunda kaldıkların pekala? Ailen, arkadaşların, memleketin? Ne hissettiriyor?
Ailemi, arkadaşlarımı, memleketimi hepsini fazlaca özledim fakat FaceTime sağ olsun, WhatsApp, Messenger vs. onlar yardımıyla güya her gün yanımdalarmış üzere hissettiriyor. esasen her gün ailemle konuşuyorum imajlı.
Oturma müsaadesi, lisan öğrenme, adapte olma, vatandaşlık alma üzere mevzular epey zorladı mı?
Lisan öğrenmek o kadar çok kolay bence, konuştuğun vakit sıkıntı olmasa gerek diyeyim. Ben o kadar konuşmamama karşın dizi, sinema ve duymayla biraz gelişiyor İngilizce. Yani kolay olsa gerek.
Oturma müsaadesi zahmet. Adapte olma vs. bunlar alışılıyor fakat oturma müsaadesi için epey para dökmek lazım.
en çok hangi hususta daha refahlamış hissediyorsun?
Yalnızca özgürlük konusunda diyebilirim. Burada kimse kimseye karışmıyor, isteyen istediğini yapıyor. Ben bu biçimde bir şey görmedim; biri çıplak dolaşsa da bir erkek etek giyerek dolaşsa da kimse kimseye karışmıyor, özgürlükçü bir ülke. Bir tek kurallara uymayanlara karışılıyor, bu da olması gerektiği üzere. Çok kuralcı bir ülke.
Türkiye’nin en kıymetli sorunu sence nedir?
Türkiye’nin en kıymetli sorunu, insanların baş yapısı ve bunu söylemek ne kadar gerçek bilmiyorum fakat ben bunu daima savunuyorum; Türkiye bu kadar muhafazakar olmasaydı şu an Almanya düzeyinde olabilirdi.
Öteki bir ülkede olmana karşın Türkiye gündemine hâlâ maruz kalıyor musun? Ülkede yaşananları önemsiyor musun?
Evet. Şöyle, Twitter’dan yahut Instagram’dan takip ettiğim arkadaşlarım var natürel Türkiye’den. Açıkçası yalnızca seçimi biraz önemsiyorum zira geleceği ilgilendiriyor lakin Türkiye’de olan olaylar epeyce umrumda olmuyor açıkçası. Olağan ki üzülüyorum makus olaylara lakin elden bir şey gelmez tüm dünyada tıpkı şeyler olabiliyor.
Kanada bence düşünüldüğü üzere bir ülke değil, resmen Amerika’nın yan çarı diyeyim. Evet, özgürlükler ülkesi, ekomisi kuvvetli ancak epeyce eksiği var. Daha güya ülke 20 yıl evvel kurulmuş üzere, bir eksiği var. Tam oturmamış ve Amerika’nın gölgesinde kalıyor daima.
Kanada dünyanın öbür ucu olsa da dediğim üzere fazlaca Türk var burada. Artık Türkçe duyar duymaz şaşırmıyorum. Tahminen benim etrafımdan dolayı bu biçimdedir. Burada da seçim periyodu, bakalım o bizi ne kadar etkileyecek, onu da bakılırsaceğiz.
Herkese teşekkürler.
İkinci konuğumuz ise ismini ve fotoğrafını paylaşmak istemeyen bir birey. Kendisi 33 yaşında, evli bir erkek. Anlatacak hayli şeyi var:
Merhaba! Bir fizyoterapistim. İzmir’den Almanya’ya(Bayern’e) Türkiye’de düşünme ve bunları tabir etme özgürlüğümün kısıtlandığı, hatta bu sebeple tutuklanma riskim olduğu için göç etmek durumunda kaldım. Ayrıyeten Türkiye’de mesleğimi ifa ederek refah bir biçimde yaşama imkanımın olmadığını düşünüyordum.
Türkler orada ikinci sınıf vatandaş olarak mı görülüyor? Irkçılık yapılıyor mu, dışlanma var mı? var ise öbür milletlere de mi yapılıyor, yoksa yalnızca Türklere mi?
İkinci sınıf olarak görmüyorlar aslında lakin öncesinden buraya gelip yaşayanların onlara edindirdiği negatif bir imaj mevcut. aslına bakarsan evvelden gelenlerin eğitim profili biraz düşük. Personellik yaparak burada olabildiğince kazanıp Türkiye’ye yatırmak hedefli gelmişler. Buna da sıcak bakmıyor Almanlar. O yüzden şahsî olarak tanımadan evvel bir ara ile, yani güvensizlik ile yaklaşıyorlar. Bunun vakit içinde kırılacağına inanıyorum. bu türlü ileride daha hoş dostluklar kurulabilir.
Türkiye istediğin üzere bir yer olursa(mümkün olduğunu var iseyarsak) geri döner miydin, yoksa hâlâ orada yaşamaya devam eder miydin?
Kalıcı olarak Türkiye’ye geri dönmek istemem. Sonuçta burada tırnaklarımla kazıyarak sıfırdan bir hayat kurdum. Lakin daha sıfırdan epeyce da yükseldiğim söylenmeyebilir.
Toplumsal çevren nasıl? bir daha Türklerle mi takılıyorsun, o ülkenin yerlisiyle mi? Yalnızlık hissediyor musun?
Toplumsal etrafım şu an Türk arkadaşlar lakin daha evvel daha küçük bir köyde hayatıştık, orada Türk kimse yoktu. Korona öncesinde Alman orta yaş ve üzeri ile hoş dostluklarımız oldu orada.
Gerisinde bırakmak zorunda kaldıkların pekala? Ailen, arkadaşların, memleketin? Ne hissettiriyor?
Artta kalan dostlar için yalnızca düzgün temennilerde bulunabilirim. Daha uygun, burası üzere refah bir hayat yaşayabilmelerini hakikaten isterim.
Oturma müsaadesi, lisan öğrenme, adapte olma, vatandaşlık alma üzere bahisler epeyce zorladı mı?
Almanya tam bir bürokrasi ülkesi. Devlet işleri cok yavaş ilerliyor. Bu yüzden oturum almam yaklaşık bir buçuk yılı buldu. Lisan öğrenme sürecim hâlâ devam ediyor. Şu an B1 evresindeyim. Vatandaşlık alma da C1 ve oturum daha sonrasi 6 yıl geçtikten daha sonra mümkün. Ben almayı düşünüyorum açıkçası.
En hayli hangi mevzuda daha refahlamış hissediyorsun?
Çok daha huzurlu, refah ve inançlı bir ülkede yaşıyor olmak kendimi inançta hissettiriyor. İşsizlik ya da istemediğim işi yapmak zorunda değilim burada. Şayet işinde mutsuzsan yeni bir mesleğe geçilebiliyor burada. Doğal aşikâr testlerden geçiriyorlar zira yeni meslek için tüm eğitimler devlet tarafınca karşılanıyor.
Türkiye’nin en kıymetli sorunu sence nedir?
Türkiye’nin en büyük sorunu sistem ülkesi olmaması. Yöneten tıpkı kişi bile olsa her yıl bir şeyler değişiyor. Burada tam aksi, yönetenden bağımsız her alanda yıllardır süren kemikleşmiş sistemleri var.
Öteki bir ülkede olmana karşın Türkiye gündemine hâlâ maruz kalıyor musun? Ülkede yaşananları önemsiyor musun?
Ben gündemi takip ediyorum ve önemsiyorum. Sonuçta doğduğum, yetiştiğim, kendimi ilişkin hissettiğim yer.
Son konuğumuz ise şu an Almanya’da etkin olarak çalışan ve ismini vermek istemeyen bir bilgisayar mühendisi. Görüşlerini özetlemek gerekirse aktarmak istedi:
“Türkiye’de farklı kentlerde bulunduktan daha sonra en son İstanbul’da yaşıyordum. Şu anda Almanya’da yaşıyorum. Yaşadığım bölgede Almanya’ya personel olarak gelen şahısların çocukları ve torunları epey olumlu izler bırakmamışlar. Türklere karşı inanç yüksek değil. Irkçılık yok diyemem lakin epey da hissedilmiyor.
Türkiye düzelecek olursa geri dönmeyi düşünmüyorum. Türkiye’deki insanların duyarsız kalması ve yüz çevirmesi beni epey mutsuz etti. Rastgele bir yalnızlık duygusu hissetmiyorum. Burada benim üzere zulme uğrayan biroldukça arkadaşım var. çabucak hemen vatandaşlık almadım. Mağduriyetlerden dolayı oturum almak güç olmadı. Lisan hâlâ devam ediyor.
Geride bıraktıklarım illa ki üzüyor lakin sahip olduklarım ve Türkiye’deki tehditlerimden dolayı önemsemiyorum. Fikir özgürlüğü konusunda hayli refahlamış hissediyorum. Türkiye’nin en büyük sorunu bence insanların saf olmasıdır. Türkiye gündemi beni fazlaca ilgilendirmiyor. Umarım Türkiye’de beşerler baskıdan dolayı yaşayamadıkları kendi istedikleri hayatı yaşayabilirler.”
Pekala, en parlak beyinlerimiz hangi niçinlerle yurt dışına gidiyor? Orada yaşamanın avantajları, dezavantajları nedir? Irkçılıkla karşılaşıyorlar mı? Türkiye’yi özlüyorlar mı? Hepsini ve daha fazlasını kendilerine sorduk. Aldığımız cevaplar pek etkileyici.
Daha evvelki konuklarımız için bu içeriklerimizi okuyabilirsiniz:
Birinci konuğumuz Taylan, Kanada’da yaşıyor.
Adım Taylan Toprak. 4 sene Ege Üniversitesinde Halkla Bağlar ve Tanıtım okudum. Adanalıyım. 21 Mart 1995 yılında doğdum. Direkt üniversitem bitince Adana’da bir sene ikinci üniversitede okudum, akabinde direkt Kanada, Toronto’ya geldim.
Türkler orada ikinci sınıf vatandaş olarak mı görülüyor? Irkçılık yapılıyor mu, dışlanma var mı? var ise öteki milletlere de mi yapılıyor, yoksa yalnızca Türklere mi?
Türkler burada ikinci sınıf vatandaş olarak görülmüyor, hiç bir ırk o denli görülmüyor. Zira Kanada’da fazlaca göçmen var ve göçmenler o kadar fazla ki gelirin tahminen yüzde 70’ini, 80’ini göçmenler sağlıyordur. En azından Toronto’da bu biçimde diyeyim. Toronto’da fazlaca göçmen var, hayli Türk de var. Türkler çoklukla ikinci sınıf işler yaptığı için o denli gözüküyor olabilir. İnşaat işleri üzere biraz alt sınıf işleri genelde Türkler yapıyor. Bu tip işleri yapan Kanadalı yahut İsrailli epeyce yapan görmüyorum. Onlar çoklukla beyaz yakalı.
Türkiye istediğiniz üzere bir yer olursa(mümkün olduğunu var iseyarsak) geri döner miydin, yoksa hâlâ orada yaşamaya devam eder miydin?
Özledim Türkiye’yi, geri dönmek isterim natürel ki ancak yalnızca bir-iki aylığına, ben ömür uzunluğu yaşamayı istemiyorum. Çok güçlü olursam, aylık 90-100 bin kazanırsam İstanbul’da yaşamak isterdim zira Türkiye nitekim zengine cennet, orta gelirliye değil.
Toplumsal çevren nasıl? bir daha Türklerle mi takılıyorsun, o ülkenin yerlisiyle mi? Yalnızlık hissediyor musun?
Son bir buçuk yıldır Türklerle epey takılmaya başladım zira lisan okulum bittikten daha sonra okuldaki birçok arkadaşım memleketlerine gitti, pandemi girdi. Her yer kapandı, epeyce sosyalleşemedik. Son bir-iki yıldır kız arkadaşımla da birlikte daima Türklerleyim ve Türkçe konuşuyorum. İngilizcemi geriletti bu ancak alt yapıyı bildiğim için yalnızca benim bir-iki aylık pratiğime bakar.
Yalnızlık hissetmiyorum. Zira burada her türlü Türk eseri, Türk yemeği, her şey var. Bir tık altı da olsa her şey var. Dediğim üzere epeyce Türk var burada, kimse yalnız hissetmiyordur.
Gerisinde bırakmak zorunda kaldıkların pekala? Ailen, arkadaşların, memleketin? Ne hissettiriyor?
Ailemi, arkadaşlarımı, memleketimi hepsini fazlaca özledim fakat FaceTime sağ olsun, WhatsApp, Messenger vs. onlar yardımıyla güya her gün yanımdalarmış üzere hissettiriyor. esasen her gün ailemle konuşuyorum imajlı.
Oturma müsaadesi, lisan öğrenme, adapte olma, vatandaşlık alma üzere mevzular epey zorladı mı?
Lisan öğrenmek o kadar çok kolay bence, konuştuğun vakit sıkıntı olmasa gerek diyeyim. Ben o kadar konuşmamama karşın dizi, sinema ve duymayla biraz gelişiyor İngilizce. Yani kolay olsa gerek.
Oturma müsaadesi zahmet. Adapte olma vs. bunlar alışılıyor fakat oturma müsaadesi için epey para dökmek lazım.
en çok hangi hususta daha refahlamış hissediyorsun?
Yalnızca özgürlük konusunda diyebilirim. Burada kimse kimseye karışmıyor, isteyen istediğini yapıyor. Ben bu biçimde bir şey görmedim; biri çıplak dolaşsa da bir erkek etek giyerek dolaşsa da kimse kimseye karışmıyor, özgürlükçü bir ülke. Bir tek kurallara uymayanlara karışılıyor, bu da olması gerektiği üzere. Çok kuralcı bir ülke.
Türkiye’nin en kıymetli sorunu sence nedir?
Türkiye’nin en kıymetli sorunu, insanların baş yapısı ve bunu söylemek ne kadar gerçek bilmiyorum fakat ben bunu daima savunuyorum; Türkiye bu kadar muhafazakar olmasaydı şu an Almanya düzeyinde olabilirdi.
Öteki bir ülkede olmana karşın Türkiye gündemine hâlâ maruz kalıyor musun? Ülkede yaşananları önemsiyor musun?
Evet. Şöyle, Twitter’dan yahut Instagram’dan takip ettiğim arkadaşlarım var natürel Türkiye’den. Açıkçası yalnızca seçimi biraz önemsiyorum zira geleceği ilgilendiriyor lakin Türkiye’de olan olaylar epeyce umrumda olmuyor açıkçası. Olağan ki üzülüyorum makus olaylara lakin elden bir şey gelmez tüm dünyada tıpkı şeyler olabiliyor.
Kanada bence düşünüldüğü üzere bir ülke değil, resmen Amerika’nın yan çarı diyeyim. Evet, özgürlükler ülkesi, ekomisi kuvvetli ancak epeyce eksiği var. Daha güya ülke 20 yıl evvel kurulmuş üzere, bir eksiği var. Tam oturmamış ve Amerika’nın gölgesinde kalıyor daima.
Kanada dünyanın öbür ucu olsa da dediğim üzere fazlaca Türk var burada. Artık Türkçe duyar duymaz şaşırmıyorum. Tahminen benim etrafımdan dolayı bu biçimdedir. Burada da seçim periyodu, bakalım o bizi ne kadar etkileyecek, onu da bakılırsaceğiz.
Herkese teşekkürler.
İkinci konuğumuz ise ismini ve fotoğrafını paylaşmak istemeyen bir birey. Kendisi 33 yaşında, evli bir erkek. Anlatacak hayli şeyi var:
Merhaba! Bir fizyoterapistim. İzmir’den Almanya’ya(Bayern’e) Türkiye’de düşünme ve bunları tabir etme özgürlüğümün kısıtlandığı, hatta bu sebeple tutuklanma riskim olduğu için göç etmek durumunda kaldım. Ayrıyeten Türkiye’de mesleğimi ifa ederek refah bir biçimde yaşama imkanımın olmadığını düşünüyordum.
Türkler orada ikinci sınıf vatandaş olarak mı görülüyor? Irkçılık yapılıyor mu, dışlanma var mı? var ise öbür milletlere de mi yapılıyor, yoksa yalnızca Türklere mi?
İkinci sınıf olarak görmüyorlar aslında lakin öncesinden buraya gelip yaşayanların onlara edindirdiği negatif bir imaj mevcut. aslına bakarsan evvelden gelenlerin eğitim profili biraz düşük. Personellik yaparak burada olabildiğince kazanıp Türkiye’ye yatırmak hedefli gelmişler. Buna da sıcak bakmıyor Almanlar. O yüzden şahsî olarak tanımadan evvel bir ara ile, yani güvensizlik ile yaklaşıyorlar. Bunun vakit içinde kırılacağına inanıyorum. bu türlü ileride daha hoş dostluklar kurulabilir.
Türkiye istediğin üzere bir yer olursa(mümkün olduğunu var iseyarsak) geri döner miydin, yoksa hâlâ orada yaşamaya devam eder miydin?
Kalıcı olarak Türkiye’ye geri dönmek istemem. Sonuçta burada tırnaklarımla kazıyarak sıfırdan bir hayat kurdum. Lakin daha sıfırdan epeyce da yükseldiğim söylenmeyebilir.
Toplumsal çevren nasıl? bir daha Türklerle mi takılıyorsun, o ülkenin yerlisiyle mi? Yalnızlık hissediyor musun?
Toplumsal etrafım şu an Türk arkadaşlar lakin daha evvel daha küçük bir köyde hayatıştık, orada Türk kimse yoktu. Korona öncesinde Alman orta yaş ve üzeri ile hoş dostluklarımız oldu orada.
Gerisinde bırakmak zorunda kaldıkların pekala? Ailen, arkadaşların, memleketin? Ne hissettiriyor?
Artta kalan dostlar için yalnızca düzgün temennilerde bulunabilirim. Daha uygun, burası üzere refah bir hayat yaşayabilmelerini hakikaten isterim.
Oturma müsaadesi, lisan öğrenme, adapte olma, vatandaşlık alma üzere bahisler epeyce zorladı mı?
Almanya tam bir bürokrasi ülkesi. Devlet işleri cok yavaş ilerliyor. Bu yüzden oturum almam yaklaşık bir buçuk yılı buldu. Lisan öğrenme sürecim hâlâ devam ediyor. Şu an B1 evresindeyim. Vatandaşlık alma da C1 ve oturum daha sonrasi 6 yıl geçtikten daha sonra mümkün. Ben almayı düşünüyorum açıkçası.
En hayli hangi mevzuda daha refahlamış hissediyorsun?
Çok daha huzurlu, refah ve inançlı bir ülkede yaşıyor olmak kendimi inançta hissettiriyor. İşsizlik ya da istemediğim işi yapmak zorunda değilim burada. Şayet işinde mutsuzsan yeni bir mesleğe geçilebiliyor burada. Doğal aşikâr testlerden geçiriyorlar zira yeni meslek için tüm eğitimler devlet tarafınca karşılanıyor.
Türkiye’nin en kıymetli sorunu sence nedir?
Türkiye’nin en büyük sorunu sistem ülkesi olmaması. Yöneten tıpkı kişi bile olsa her yıl bir şeyler değişiyor. Burada tam aksi, yönetenden bağımsız her alanda yıllardır süren kemikleşmiş sistemleri var.
Öteki bir ülkede olmana karşın Türkiye gündemine hâlâ maruz kalıyor musun? Ülkede yaşananları önemsiyor musun?
Ben gündemi takip ediyorum ve önemsiyorum. Sonuçta doğduğum, yetiştiğim, kendimi ilişkin hissettiğim yer.
Son konuğumuz ise şu an Almanya’da etkin olarak çalışan ve ismini vermek istemeyen bir bilgisayar mühendisi. Görüşlerini özetlemek gerekirse aktarmak istedi:
“Türkiye’de farklı kentlerde bulunduktan daha sonra en son İstanbul’da yaşıyordum. Şu anda Almanya’da yaşıyorum. Yaşadığım bölgede Almanya’ya personel olarak gelen şahısların çocukları ve torunları epey olumlu izler bırakmamışlar. Türklere karşı inanç yüksek değil. Irkçılık yok diyemem lakin epey da hissedilmiyor.
Türkiye düzelecek olursa geri dönmeyi düşünmüyorum. Türkiye’deki insanların duyarsız kalması ve yüz çevirmesi beni epey mutsuz etti. Rastgele bir yalnızlık duygusu hissetmiyorum. Burada benim üzere zulme uğrayan biroldukça arkadaşım var. çabucak hemen vatandaşlık almadım. Mağduriyetlerden dolayı oturum almak güç olmadı. Lisan hâlâ devam ediyor.
Geride bıraktıklarım illa ki üzüyor lakin sahip olduklarım ve Türkiye’deki tehditlerimden dolayı önemsemiyorum. Fikir özgürlüğü konusunda hayli refahlamış hissediyorum. Türkiye’nin en büyük sorunu bence insanların saf olmasıdır. Türkiye gündemi beni fazlaca ilgilendirmiyor. Umarım Türkiye’de beşerler baskıdan dolayı yaşayamadıkları kendi istedikleri hayatı yaşayabilirler.”