Dahi kafalar
New member
Bir iş anlaşmazlığı nedeniyle bir hafta ertelendikten sonra Perşembe gününe denk gelen Beyzbol Ligi sezonunun açılış günü, oyunun hayranları için uzlaşmak için herhangi bir fırsat kadar iyi bir fırsat. bazı sert gerçekler. Elbette, profesyonel beyzbolun millileştirildiği ve büyük bir federal varlığın yetkisi altına alındığı kaçınılmaz gelecekten bahsediyorum – belki Kongre Kütüphanesi, ya da daha romantik bir şekilde Ulusal Park Servisi.
Delta blues veya Yellowstone Ulusal Parkı gibi, beyzbol da ticari olmadığı kadar silinmez bir şekilde Amerikan’dır. Kendini savunmak için bırakılan oyun sonunda kaybolacak.
Oyunlara katılım 2008’den beri istikrarlı bir şekilde azaldı ve izleyici rakamları neredeyse komik bir şekilde kasvetli. ESPN’nin “Sunday Night Baseball” gibi sıradan bir ulusal prime-time MLB yayını, her hafta yaklaşık 1,5 milyon çift gözü çekiyor; bu, kabaca, “Goodfellas”ın ağır sansürlenmiş bir versiyonunu izlemesi muhtemel olan sayıdır. aynı zaman diliminde temel bir kablolu film kanalında.
World Series bile, National Football League’in haftalık programındaki ortalama “Perşembe Gecesi Futbolu” yayınından daha küçük izleyiciler çekiyor. 1975’te World Series, oyun başına ortalama 36 milyon izleyiciye sahipti; 2021’de oyun başına zar zor 12 milyon çekti.
Sıradan gözlemciler bu popülerlik eksikliğine rağmen beyzbolun hala bir şekilde delicesine değerli olduğunu varsayabilirler. Bu bir illüzyon. Beyzbol Ligi 2019’da yaklaşık 11 milyar dolar gelir elde etti, ancak bu rakam ürününe olan talebi doğru bir şekilde yansıtmıyor. Sporun yıldızlarının zevk almaya devam ettiği astronomik maaşlar (eğer asıl haklılık buysa), oyunun var olmayan popülaritesinin değil, bölgesel spor ağlarını düzinelerce başka kanalın yanında bir araya getiren kablolu televizyon sağlayıcılarının ekonomisinin bir sonucudur. kablo TV’si olan herkes istese de istemese de beyzbol satın alıyor.
Mike Trout’un 426 milyon dolarlık sözleşmesi, sadece Anderson Cooper veya “Antiques Roadshow”a ayak uydurmak isteyen milyonlarca büyükanne ve büyükbaba tarafından fiilen ödeniyor. Bu seyirciler öldükçe ve onların yerini daha genç nesil “kordon kesiciler” aldıkça, beyzbolun geliri düşecek.
Kültürel olarak da oyun giderek önemsizleşiyor. Televizyonda bir beyzbol maçı izleyen bir kişinin ortalama yaşı 57’dir ve radyo yayınları için karşılaştırılabilir rakamın ne olduğu düşünülürse insan ürperir. Tipik 10 yaşındaki Amerikalılar, geçen yılki World Series’in en değerli oyuncusu seçilen Jorge Soler’i yerel kongre temsilcileri oldukları kadar tanırlar. MLB ve NFL takımları tarafından hazırlanan kolej sporcuları, ikincisini tereddüt etmeden seçiyor.
Ülkenin bazı bölgelerinde, Little League’e katılım son on buçuk yılda yaklaşık yüzde 50 azaldı. Birkaç hafta önce eşim ve ben 5 ve 6 yaşındaki kızlarımızı T-ball’a yazdırdığımızda, bunu kısmen acımasız bir sorumluluk duygusuyla yaptık. Çocuklarımızı step dansı derslerine yazdıran İrlandalı ebeveynler olabilirdik: Bu senin mirasın ve bunu takdir etmeyi öğreneceksin!
Beyzbolun düşüşünün göz ardı edilemez gerçekleri için çok fazla. Ne yapılmalı?
Beyzbolun millileştirilmesinin neleri gerektireceği konusunda dürüst olmaya değer. Biden yönetiminin, Vatanseverlik Yasası metninde bir yere gömülü dilden bahsederek, 30 takımın tümünü ele geçirebileceğini ve ligi yürütme emriyle feshedebileceğini düşünmekten hoşlanırken, Kongre’nin dahil olması gerektiğini varsaymak daha gerçekçi. Mevzuat, ekipleri mevcut (ve saçma bir şekilde şişirilmiş) piyasa değerlemeleriyle satın almaya izin verecekti. Oyuncular, antrenörler ve diğer personel federal çalışanlar olacaktı. Genel menajer, takımın iç saha maçlarını oynadığı eyaletin valisi tarafından atanacaktı; yönetici, vatandaşların altı yılda bir oy kullandığı eyalet çapında bir ofis olacaktır. Dönem sınırlaması olmayacaktı.
Maaşlar muhtemelen çok daha düşük olurdu, ancak bilet fiyatları da öyle. Yayınlar yalnızca C-SPAN tarafından gerçekleştirileceğinden, oyunları televizyonda veya çevrimiçi akış yoluyla izlemek çok daha kolay olacaktır.
Gelirler azalmış olsa da daha adil bir şekilde dağıtılacaktır. Takımların oynadığı şehirlerdeki yerel makamlara kapı girişlerinin ve mal satışlarının bloke edildiğini ve birçok hasta belediyenin kasasını desteklediğini hayal ediyorum. Stadyumların kamu tarafından finanse edilmesi devam edecekti, ancak yoksul sahipler tarafından alaycı bir nakit gaspı olmak yerine, kayıtsız vatandaşlar tarafından hükümetlerin desteklemek zorunda olduğu Smithsonian Enstitüsü gibi değerli kültürel girişimlerden biri olarak kabul edilen asil bir girişim olacaktır.
Niyetlerimi karıştırmayın. Houston Astros tarafından tuzağa düşürülmeden önce Detroit Tigers’ım için bir yıldız atıcı olan Justin Verlander’ın bir erkek oyunu oynamak için yılda 25 milyon dolar kazandığını görmekten memnuniyet duyardım, tıpkı yaşayan en büyük şefimiz Simone Young’ı mutlu bir şekilde tıslardım. Detroit Senfoni Orkestrası’nda tek bir yıllık nişan için bu miktarın üç katı. Ancak dünyanın klasik müzisyenleri, yatları ve özel Porsche’leriyle orkestra şefi Herbert von Karajan gibi figürlerin yaşam tarzının, hevesli orta sınıfların klasik plak satın almanın bir görev olduğunu düşündükleri kaybolmuş bir çağın ürünü olduğunu uzun zaman önce fark ettiler; beyzbol oyuncuları da dokuz rakamlı sözleşmelerin daha eski ve daha soylu bir uygarlığın kalıntısı olduğunu kabul etmelidir.
Beyzbolun geniş tabanlı coşkulu bir takipçi kitlesi varmış gibi davranmayı bırakmamız ve oyunun ne olduğunu görmeye başlamamız gerekiyor: 78 rpm rekor toplamanın spor eşdeğeri. Beyzbol, yalnızca cazın Amerika’nın müziği veya Henry James’in Amerika’nın edebiyatı olması anlamında Amerika’nın oyunudur. Beyzbola, ihmal edilen diğer kültürel hazineler için ayırdığımız aynı onayı vererek bu gerçeği kabul etmemizin zamanı geldi.
Bazı hayranlar için zor bir satış olabilir, ancak nihayetinde oyunun sadece devam etmekle kalmayıp aynı zamanda ticari baskılardan arınmış olduğu bir dünya daha neşeli olacaktır. Diğer şeylerin yanı sıra, lig, ekstra vuruşlar için kurallarla oynayarak ve saha saatleri, yakalayıcılar için sinyal vericileri ve evrensel olarak belirlenmiş vurucu gibi saf olmayan uygulamalar getirerek daha fazla izleyici çekmeye mahkum girişimlerinden vazgeçebilir. Takımlar arasında rekabetçi denkliğin sağlanmasına yardımcı olmak için katı bir maaş sınırı uygulanabilir.
Ve kim bilir? Kendilerini arka ile ilgilendiklerini düşünmeyen turistlerin National Gallery veya Metropolitan Museum’u ziyaret etmeleri uygun bir şekilde yüksek olduğu gibi, belki bir gün eğitici ve zenginleştirici bir duyguyla beyzbol maçlarına gidebilirler.
Herhangi bir şüphe olmasın, planım ilgili yetkililer tarafından ele alınırsa hiçbir şey elde edemeyeceğimi açıkça belirtmeliyim. Beyzbolun yadsınamaz eskimişliğini ayık bir şekilde kabul ederek, sevginin ilgisiz bir konumundan savunuyorum.
Matthew Walther (@matthewwalther), bir Katolik edebiyat dergisi olan The Lamp’in editörüdür. John Henry Newman’ın biyografisini yazıyor.
The Times, editöre çeşitli mektuplar yayınlamaya kararlıdır . Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook , Twitter (@NYTopinion) The New York Times Opinion bölümünü takip edin ) ve Instagram .
Delta blues veya Yellowstone Ulusal Parkı gibi, beyzbol da ticari olmadığı kadar silinmez bir şekilde Amerikan’dır. Kendini savunmak için bırakılan oyun sonunda kaybolacak.
Oyunlara katılım 2008’den beri istikrarlı bir şekilde azaldı ve izleyici rakamları neredeyse komik bir şekilde kasvetli. ESPN’nin “Sunday Night Baseball” gibi sıradan bir ulusal prime-time MLB yayını, her hafta yaklaşık 1,5 milyon çift gözü çekiyor; bu, kabaca, “Goodfellas”ın ağır sansürlenmiş bir versiyonunu izlemesi muhtemel olan sayıdır. aynı zaman diliminde temel bir kablolu film kanalında.
World Series bile, National Football League’in haftalık programındaki ortalama “Perşembe Gecesi Futbolu” yayınından daha küçük izleyiciler çekiyor. 1975’te World Series, oyun başına ortalama 36 milyon izleyiciye sahipti; 2021’de oyun başına zar zor 12 milyon çekti.
Sıradan gözlemciler bu popülerlik eksikliğine rağmen beyzbolun hala bir şekilde delicesine değerli olduğunu varsayabilirler. Bu bir illüzyon. Beyzbol Ligi 2019’da yaklaşık 11 milyar dolar gelir elde etti, ancak bu rakam ürününe olan talebi doğru bir şekilde yansıtmıyor. Sporun yıldızlarının zevk almaya devam ettiği astronomik maaşlar (eğer asıl haklılık buysa), oyunun var olmayan popülaritesinin değil, bölgesel spor ağlarını düzinelerce başka kanalın yanında bir araya getiren kablolu televizyon sağlayıcılarının ekonomisinin bir sonucudur. kablo TV’si olan herkes istese de istemese de beyzbol satın alıyor.
Mike Trout’un 426 milyon dolarlık sözleşmesi, sadece Anderson Cooper veya “Antiques Roadshow”a ayak uydurmak isteyen milyonlarca büyükanne ve büyükbaba tarafından fiilen ödeniyor. Bu seyirciler öldükçe ve onların yerini daha genç nesil “kordon kesiciler” aldıkça, beyzbolun geliri düşecek.
Kültürel olarak da oyun giderek önemsizleşiyor. Televizyonda bir beyzbol maçı izleyen bir kişinin ortalama yaşı 57’dir ve radyo yayınları için karşılaştırılabilir rakamın ne olduğu düşünülürse insan ürperir. Tipik 10 yaşındaki Amerikalılar, geçen yılki World Series’in en değerli oyuncusu seçilen Jorge Soler’i yerel kongre temsilcileri oldukları kadar tanırlar. MLB ve NFL takımları tarafından hazırlanan kolej sporcuları, ikincisini tereddüt etmeden seçiyor.
Ülkenin bazı bölgelerinde, Little League’e katılım son on buçuk yılda yaklaşık yüzde 50 azaldı. Birkaç hafta önce eşim ve ben 5 ve 6 yaşındaki kızlarımızı T-ball’a yazdırdığımızda, bunu kısmen acımasız bir sorumluluk duygusuyla yaptık. Çocuklarımızı step dansı derslerine yazdıran İrlandalı ebeveynler olabilirdik: Bu senin mirasın ve bunu takdir etmeyi öğreneceksin!
Beyzbolun düşüşünün göz ardı edilemez gerçekleri için çok fazla. Ne yapılmalı?
Beyzbolun millileştirilmesinin neleri gerektireceği konusunda dürüst olmaya değer. Biden yönetiminin, Vatanseverlik Yasası metninde bir yere gömülü dilden bahsederek, 30 takımın tümünü ele geçirebileceğini ve ligi yürütme emriyle feshedebileceğini düşünmekten hoşlanırken, Kongre’nin dahil olması gerektiğini varsaymak daha gerçekçi. Mevzuat, ekipleri mevcut (ve saçma bir şekilde şişirilmiş) piyasa değerlemeleriyle satın almaya izin verecekti. Oyuncular, antrenörler ve diğer personel federal çalışanlar olacaktı. Genel menajer, takımın iç saha maçlarını oynadığı eyaletin valisi tarafından atanacaktı; yönetici, vatandaşların altı yılda bir oy kullandığı eyalet çapında bir ofis olacaktır. Dönem sınırlaması olmayacaktı.
Maaşlar muhtemelen çok daha düşük olurdu, ancak bilet fiyatları da öyle. Yayınlar yalnızca C-SPAN tarafından gerçekleştirileceğinden, oyunları televizyonda veya çevrimiçi akış yoluyla izlemek çok daha kolay olacaktır.
Gelirler azalmış olsa da daha adil bir şekilde dağıtılacaktır. Takımların oynadığı şehirlerdeki yerel makamlara kapı girişlerinin ve mal satışlarının bloke edildiğini ve birçok hasta belediyenin kasasını desteklediğini hayal ediyorum. Stadyumların kamu tarafından finanse edilmesi devam edecekti, ancak yoksul sahipler tarafından alaycı bir nakit gaspı olmak yerine, kayıtsız vatandaşlar tarafından hükümetlerin desteklemek zorunda olduğu Smithsonian Enstitüsü gibi değerli kültürel girişimlerden biri olarak kabul edilen asil bir girişim olacaktır.
Niyetlerimi karıştırmayın. Houston Astros tarafından tuzağa düşürülmeden önce Detroit Tigers’ım için bir yıldız atıcı olan Justin Verlander’ın bir erkek oyunu oynamak için yılda 25 milyon dolar kazandığını görmekten memnuniyet duyardım, tıpkı yaşayan en büyük şefimiz Simone Young’ı mutlu bir şekilde tıslardım. Detroit Senfoni Orkestrası’nda tek bir yıllık nişan için bu miktarın üç katı. Ancak dünyanın klasik müzisyenleri, yatları ve özel Porsche’leriyle orkestra şefi Herbert von Karajan gibi figürlerin yaşam tarzının, hevesli orta sınıfların klasik plak satın almanın bir görev olduğunu düşündükleri kaybolmuş bir çağın ürünü olduğunu uzun zaman önce fark ettiler; beyzbol oyuncuları da dokuz rakamlı sözleşmelerin daha eski ve daha soylu bir uygarlığın kalıntısı olduğunu kabul etmelidir.
Beyzbolun geniş tabanlı coşkulu bir takipçi kitlesi varmış gibi davranmayı bırakmamız ve oyunun ne olduğunu görmeye başlamamız gerekiyor: 78 rpm rekor toplamanın spor eşdeğeri. Beyzbol, yalnızca cazın Amerika’nın müziği veya Henry James’in Amerika’nın edebiyatı olması anlamında Amerika’nın oyunudur. Beyzbola, ihmal edilen diğer kültürel hazineler için ayırdığımız aynı onayı vererek bu gerçeği kabul etmemizin zamanı geldi.
Bazı hayranlar için zor bir satış olabilir, ancak nihayetinde oyunun sadece devam etmekle kalmayıp aynı zamanda ticari baskılardan arınmış olduğu bir dünya daha neşeli olacaktır. Diğer şeylerin yanı sıra, lig, ekstra vuruşlar için kurallarla oynayarak ve saha saatleri, yakalayıcılar için sinyal vericileri ve evrensel olarak belirlenmiş vurucu gibi saf olmayan uygulamalar getirerek daha fazla izleyici çekmeye mahkum girişimlerinden vazgeçebilir. Takımlar arasında rekabetçi denkliğin sağlanmasına yardımcı olmak için katı bir maaş sınırı uygulanabilir.
Ve kim bilir? Kendilerini arka ile ilgilendiklerini düşünmeyen turistlerin National Gallery veya Metropolitan Museum’u ziyaret etmeleri uygun bir şekilde yüksek olduğu gibi, belki bir gün eğitici ve zenginleştirici bir duyguyla beyzbol maçlarına gidebilirler.
Herhangi bir şüphe olmasın, planım ilgili yetkililer tarafından ele alınırsa hiçbir şey elde edemeyeceğimi açıkça belirtmeliyim. Beyzbolun yadsınamaz eskimişliğini ayık bir şekilde kabul ederek, sevginin ilgisiz bir konumundan savunuyorum.
Matthew Walther (@matthewwalther), bir Katolik edebiyat dergisi olan The Lamp’in editörüdür. John Henry Newman’ın biyografisini yazıyor.
The Times, editöre çeşitli mektuplar yayınlamaya kararlıdır . Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook , Twitter (@NYTopinion) The New York Times Opinion bölümünü takip edin ) ve Instagram .