Dahi kafalar
New member
Başkan Biden, görevdeki ilk yılını düşük bir notla bitirdi ve anketler, halkın hemen hemen her şeyi ele almasını onaylamadığını gösterdi. Elbette, Kongre’deki ustura ince Demokratik çoğunluk göz önüne alındığında, halkın beklentilerinin çok yüksek olduğunun kabul edilmesiyle birlikte, siyasi yanlış adımları hakkında bitmek bilmeyen yorumlar duyuyoruz.
Bununla birlikte, yeterince vurgulanmadığını düşündüğüm bir şey, Biden’ın pandeminin sürüklenmeye devam etmesinden ne kadar zarar gördüğüdür – onun çok az sorumluluk aldığı kasvetli bir gerçeklik. Ah, mesajlar daha net olabilirdi, testler ve maskeler daha fazla kullanılabilir hale getirilebilirdi, vb. Ancak Biden’ın Covid-19 konusundaki en büyük hatası, Amerika’nın pandemi tepkisini baltalamak için ellerinden geleni yapan rakiplerinin acımasızlığını hafife almaktı.
Covid yanıtının politikasına geçmeden önce, pandeminin kalıcılığının ulusun ruh halini ne kadar yaygın bir şekilde renklendirdiğinden bahsedelim.
Bazı etkiler doğrudan ve açıktır. Elbette çoğu Amerikalı, kendileri Kovid geliştirmemiş olsalar bile, ciddi şekilde hastalanan veya ölen insanları tanıyor.
Ayrıca, Covid hayatı büyük ve küçük yollarla hala zorlaştırıyor. Kapatılan okullar birçok ebeveyn için bir kabustu; çoğu yerde yeniden açıldılar, ancak yine de öngörülemeyen kapanışlara maruz kalıyorlar.
Çalışmalar da hala kesintiye uğradı. Nüfus Sayım Bürosu’nun en son Hanehalkı Nabız Anketine göre, 8,7 milyon Amerikalı ya koronavirüs semptomlarından hasta oldukları ya da başka birine baktığı için çalışmıyordu; 3. 2 milyon daha virüs kapma veya virüsü yayma korkusuyla çalışmıyordu.
Ve Covid ekonomik sorunlarımıza katkıda bulunuyor. Yüz yüze iletişim korkusu, tüketici harcamalarını hizmetlerden mallara kaydırarak tedarik zincirlerini zorladı ve enflasyonu körükledi. Salgının baskılarıyla başa çıkmakta olan işçiler arasında hem enfeksiyon korkusu hem de tükenmişlik, muhtemelen aynı zamanda enflasyona da katkıda bulunan işgücü kıtlığındaki ana faktörlerdir.
Son anketlerdeki bulmacalardan biri, işsizliğin düşmesine rağmen ekonomiye ilişkin kamuoyu değerlendirmelerinin neden bu kadar olumsuz olduğu. Enflasyonun reel ücretleri aşındırdığı doğrudur – ancak Ronald Reagan’ın ikinci döneminin çoğunda reel ücretler düşmüş olsa da George H. W. Bush 1988’de güçlü bir ekonomiye sahipti. Ben ve diğerlerinin de belirttiği gibi, Amerikalıların kendi mali durumlarına ilişkin değerlendirmeleri -ki bu oldukça olumludur- ile onların “ekonomiye ilişkin sert değerlendirmeleri arasında büyük bir kopukluk var. ”
Partizanlık kesinlikle büyük bir rol oynuyor, Cumhuriyetçiler ekonominin ayda 700.000 işi kaybettiğimiz 2009’un başlarında olduğu kadar kötü olduğunu iddia ediyor. Ancak pandemi muhtemelen algıları da karartıyor: Genel bir rahatsızlık hissinin yanı sıra, insanlar kapalı dükkanlar ve boş ofis binaları görüyor ve bu da işleri olduğundan daha kötü gösteriyor.
Bütün bunları özellikle moral bozucu yapan şey, 2021’in mucizevi aşıların pandemiyi sona erdireceği umuduyla başlamış olmasıdır. Aşıların ciddi hastalıkları önlemedeki etkinliğine rağmen, yüksek aşılı ülkelerde bile bu gerçekleşmedi. Ama Amerika özellikle kötü yapıyor çünkü değil yüksek oranda aşılanmış bir ülke: Güçlü bir başlangıçtan sonra, aşılama başarısı diğer zengin ülkelerin çok gerisinde kaldı.
Bireylerin aşı olmamalarının çeşitli nedenleri olsa da, ulusal düzeydeki eksiğimiz tamamen siyasetle ilgili. Mavi eyaletlerdeki aşı oranları diğer gelişmiş ülkelerdekilere benzerken, kırmızı eyaletlerdeki oranlar çok geride; ilçe düzeyinde Donald Trump’ın 2020 oylamasındaki payı ile aşılama oranı arasında çarpıcı bir negatif korelasyon var.
Neden birçok Cumhuriyetçi aşıları reddediyor? Sağcı medyadan sürekli bir yanlış bilgi akışı aldıkları için, sağcı politikacılar yavaş yavaş aşı zorunluluklarına karşı olduklarını iddia etmekten doğrudan aşı karşıtı olmaya geçtiler. Örneğin, yakın zamanda Orange County, Fla.’nın tıbbi direktörü, personeli aşı olmaya teşvik etmek – zorunlu olmamak – için izne ayrıldı.
Peki sağcı seçkinler neden aşılara bu kadar düşman? Kanıtları dikkatlice incelediler mi? aptal olma.
Gerçek güdüleri, Demokratların herhangi bir politik başarıya ulaşmasını engelleme arzusudur. Ve halkın Biden’ı suçlayacağına inanarak, sağdaki bazı önde gelen isimlerin aktif olarak işleri daha da kötüleştirmek istediğini ileri sürmek gerçekten mantıksız mı?
Ancak halk, nöbetlerinde olan kötü herhangi bir şey için başkanları suçlama eğiliminde olsa da, savaşabilirler. 1948’de Harry Truman, ekonomik ve konut gündemini engelleyen “hiçbir şey yapmayan” Cumhuriyetçilere karşı başarılı bir kampanya yürüttü. Biden, daha da haklı olarak, aşı karşıtı duruşları hem ulusal ekonomiyi hem de binlerce Amerikalının hayatını riske atan Cumhuriyetçilere karşı kampanya yürütebilir.
Bu işe yarar mı? Kimse bilmiyor. Bildiğimiz şey, uzlaştırıcı ve birleştirici olmaya çalışmakla geçen bir yılın işe yaramadığı. Biden’ın sallanarak dışarı çıkma zamanı geldi.
The Times yayınlamaya kararlıdır harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: harfler@nytimes. com .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve Instagram .
Bununla birlikte, yeterince vurgulanmadığını düşündüğüm bir şey, Biden’ın pandeminin sürüklenmeye devam etmesinden ne kadar zarar gördüğüdür – onun çok az sorumluluk aldığı kasvetli bir gerçeklik. Ah, mesajlar daha net olabilirdi, testler ve maskeler daha fazla kullanılabilir hale getirilebilirdi, vb. Ancak Biden’ın Covid-19 konusundaki en büyük hatası, Amerika’nın pandemi tepkisini baltalamak için ellerinden geleni yapan rakiplerinin acımasızlığını hafife almaktı.
Covid yanıtının politikasına geçmeden önce, pandeminin kalıcılığının ulusun ruh halini ne kadar yaygın bir şekilde renklendirdiğinden bahsedelim.
Bazı etkiler doğrudan ve açıktır. Elbette çoğu Amerikalı, kendileri Kovid geliştirmemiş olsalar bile, ciddi şekilde hastalanan veya ölen insanları tanıyor.
Ayrıca, Covid hayatı büyük ve küçük yollarla hala zorlaştırıyor. Kapatılan okullar birçok ebeveyn için bir kabustu; çoğu yerde yeniden açıldılar, ancak yine de öngörülemeyen kapanışlara maruz kalıyorlar.
Çalışmalar da hala kesintiye uğradı. Nüfus Sayım Bürosu’nun en son Hanehalkı Nabız Anketine göre, 8,7 milyon Amerikalı ya koronavirüs semptomlarından hasta oldukları ya da başka birine baktığı için çalışmıyordu; 3. 2 milyon daha virüs kapma veya virüsü yayma korkusuyla çalışmıyordu.
Ve Covid ekonomik sorunlarımıza katkıda bulunuyor. Yüz yüze iletişim korkusu, tüketici harcamalarını hizmetlerden mallara kaydırarak tedarik zincirlerini zorladı ve enflasyonu körükledi. Salgının baskılarıyla başa çıkmakta olan işçiler arasında hem enfeksiyon korkusu hem de tükenmişlik, muhtemelen aynı zamanda enflasyona da katkıda bulunan işgücü kıtlığındaki ana faktörlerdir.
Son anketlerdeki bulmacalardan biri, işsizliğin düşmesine rağmen ekonomiye ilişkin kamuoyu değerlendirmelerinin neden bu kadar olumsuz olduğu. Enflasyonun reel ücretleri aşındırdığı doğrudur – ancak Ronald Reagan’ın ikinci döneminin çoğunda reel ücretler düşmüş olsa da George H. W. Bush 1988’de güçlü bir ekonomiye sahipti. Ben ve diğerlerinin de belirttiği gibi, Amerikalıların kendi mali durumlarına ilişkin değerlendirmeleri -ki bu oldukça olumludur- ile onların “ekonomiye ilişkin sert değerlendirmeleri arasında büyük bir kopukluk var. ”
Partizanlık kesinlikle büyük bir rol oynuyor, Cumhuriyetçiler ekonominin ayda 700.000 işi kaybettiğimiz 2009’un başlarında olduğu kadar kötü olduğunu iddia ediyor. Ancak pandemi muhtemelen algıları da karartıyor: Genel bir rahatsızlık hissinin yanı sıra, insanlar kapalı dükkanlar ve boş ofis binaları görüyor ve bu da işleri olduğundan daha kötü gösteriyor.
Bütün bunları özellikle moral bozucu yapan şey, 2021’in mucizevi aşıların pandemiyi sona erdireceği umuduyla başlamış olmasıdır. Aşıların ciddi hastalıkları önlemedeki etkinliğine rağmen, yüksek aşılı ülkelerde bile bu gerçekleşmedi. Ama Amerika özellikle kötü yapıyor çünkü değil yüksek oranda aşılanmış bir ülke: Güçlü bir başlangıçtan sonra, aşılama başarısı diğer zengin ülkelerin çok gerisinde kaldı.
Bireylerin aşı olmamalarının çeşitli nedenleri olsa da, ulusal düzeydeki eksiğimiz tamamen siyasetle ilgili. Mavi eyaletlerdeki aşı oranları diğer gelişmiş ülkelerdekilere benzerken, kırmızı eyaletlerdeki oranlar çok geride; ilçe düzeyinde Donald Trump’ın 2020 oylamasındaki payı ile aşılama oranı arasında çarpıcı bir negatif korelasyon var.
Neden birçok Cumhuriyetçi aşıları reddediyor? Sağcı medyadan sürekli bir yanlış bilgi akışı aldıkları için, sağcı politikacılar yavaş yavaş aşı zorunluluklarına karşı olduklarını iddia etmekten doğrudan aşı karşıtı olmaya geçtiler. Örneğin, yakın zamanda Orange County, Fla.’nın tıbbi direktörü, personeli aşı olmaya teşvik etmek – zorunlu olmamak – için izne ayrıldı.
Peki sağcı seçkinler neden aşılara bu kadar düşman? Kanıtları dikkatlice incelediler mi? aptal olma.
Gerçek güdüleri, Demokratların herhangi bir politik başarıya ulaşmasını engelleme arzusudur. Ve halkın Biden’ı suçlayacağına inanarak, sağdaki bazı önde gelen isimlerin aktif olarak işleri daha da kötüleştirmek istediğini ileri sürmek gerçekten mantıksız mı?
Ancak halk, nöbetlerinde olan kötü herhangi bir şey için başkanları suçlama eğiliminde olsa da, savaşabilirler. 1948’de Harry Truman, ekonomik ve konut gündemini engelleyen “hiçbir şey yapmayan” Cumhuriyetçilere karşı başarılı bir kampanya yürüttü. Biden, daha da haklı olarak, aşı karşıtı duruşları hem ulusal ekonomiyi hem de binlerce Amerikalının hayatını riske atan Cumhuriyetçilere karşı kampanya yürütebilir.
Bu işe yarar mı? Kimse bilmiyor. Bildiğimiz şey, uzlaştırıcı ve birleştirici olmaya çalışmakla geçen bir yılın işe yaramadığı. Biden’ın sallanarak dışarı çıkma zamanı geldi.
The Times yayınlamaya kararlıdır harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: harfler@nytimes. com .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve Instagram .