Dahi kafalar
New member
Neden kötü bir ekonomi, Demokratlar için geniş çapta tahmin edilen ara sınav “kan banyosuna” yol açmadı?
Hangi partinin Kongre’yi kontrol edeceği hala belli değil, ancak Demokratlar Beyaz Saray’ı elinde tutan bir partinin orta vadeli performansını büyük ölçüde geride bıraktı. 2010’da 64 Meclis sandalye kaybı veya 2018’de Cumhuriyetçilerin 42 sandalye kaybı gibi bir şey yaşamadılar.
Ne oldu? Yeni anlatı, her şeyin beklenenden daha güçlü bir sorun olduğunu kanıtlayan kürtajla ilgili olduğu yönünde. Ve kürtaj endişeleri kesinlikle kırmızı bir dalgayı önlemeye yardımcı oldu. Ancak çıkış anketleri, alaycı gözlemcilerin pek çok seçmeni harekete geçirme olasılığının düşük olduğu demokrasinin geleceğine ilişkin endişelerin de oldukça önemli olduğunu ve neredeyse seçmenlerin enflasyonu belirten sayı kadar birincil düşüncesini belirttiğini gösteriyor.
Ve belki de ekonomi, Demokratlar üzerinde beklendiği kadar bir yük değildi. Bazılarımız bir süredir Başkan Biden yönetimindeki ekonomik performansın haber medyasında gördüğünüzden daha iyi olduğunu tartışıyoruz.
2008 mali krizindeki yavaş toparlanmanın aksine, pandemi öncesi istihdam seviyelerine şaşırtıcı derecede hızlı bir dönüş ile iş piyasası gerçekten müthişti. Yükselen fiyatlar satın alma gücünü aşındırdı, ancak ücretler de yükseldi ve hem pandeminin varlığından hem de Biden’ın göreve başlamasından bu yana düşük ücretli işçiler için enflasyonu geride bıraktı.
Olumlu ekonomik haberlere işaret eden ekonomistler, genellikle ilgisiz oldukları gerekçesiyle reddedildi; Bize söylendi, sıradan Amerikalılar bunu hissetmiyorlardı. Ne de olsa, yaygın olarak alıntılanan Michigan Üniversitesi tüketici duyarlılığı endeksi, mali krizden ve ondan önce 1980’deki stagflasyondan bu yana görülmeyen seviyelere düştü.
Ancak başka göstergeler de var ve bunlar farklı bir hikaye anlatıyor. Tarafsız Konferans Kurulu’nun uzun süredir devam eden bir başka tüketici anketi, enflasyonun güveni olumsuz etkilediğini gösteriyor – ancak bunu 2015 seviyelerine indirmek için yeterli. Ve bana sorarsanız, bu haftaki seçim Michigan’dan daha çok Konferans Kurulu’na benziyordu.
2021 için bir Federal Rezerv araştırması, hanehalklarının ulusal ekonomi üzerinde çok olumsuz olduğunu, ancak kendi mali durumlarında ve ilk elden bilgi sahibi oldukları yerel ekonomiler arasında bir yerde çok olumlu olduğunu gösterdi. Tahminim, 2022 sonuçlarının benzer görüneceği yönünde. Ve tüketici harcamaları, yoğun ekonomik karamsarlık iddialarıyla uyuşmayan güçlü kaldı.
En azından Amerikalıların anketörlere ekonominin korkunç olduğunu söylemeleri mümkün görünüyor, çünkü medyadan duydukları bu, ancak çok daha karışık olan kişisel deneyimlerine dayanarak oy verdiler.
Ayrıca, seçmenler enflasyondan pek hoşlanmazken, bunun oylarını ne kadar hareket ettirdiği net değil.
CNN’nin çıkış anketine göre, enflasyonu en büyük endişeleri olarak belirten seçmenlerin Cumhuriyetçilere oy verme eğiliminde olduğu doğru – 10’da yediden fazla. Ama bunu düşünürseniz, bu istatistik neden-sonuç problemlerini ortaya çıkarır. Enflasyondan endişe duyan insanlar Cumhuriyetçilere mi oy verme eğilimindeydi, yoksa zaten Cumhuriyetçilere oy verecek olan insanlar enflasyonu temel meseleleri olarak belirleme eğiliminde miydi? Muhtemelen ikisinden de.
NBC biraz farklı bir soru sordu: Enflasyonla başa çıkmak için hangi partiye daha çok güveniyorsunuz? Cumhuriyetçiler tercih edildi – ancak seçmenlerin kötü şeyler olduğunda Beyaz Saray’ı elinde tutan partiyi suçlamaya yönelik tarihsel eğilimleri göz önüne alındığında, bana şaşırtıcı derecede dar bir fark gibi görünen yüzde 52 ila yüzde 44 oranında.
Belki de siyasi analistler seçmenlere yeterince kredi vermiyorlar. Yükselen fiyatlar Amerikalıları çok rahatsız ediyor, ancak birçoğu GOP söyleminin boşluğunu görmüş ve Cumhuriyetçilerin bir enflasyon planı olmadığını fark etmiş olabilir.
Bu da beni son soruya getiriyor: Bidenomik’in siyasi sonuçları nelerdi?
Geleneksel görüş, Biden’in başkanlığının başlarında büyük harcamaların siyasi olarak felaket olduğu, çünkü enflasyonu beslediği ve geniş bir kamuoyu tepkisine yol açtığı yönünde. Amerikan Kurtarma Planı aynı zamanda hızlı iş büyümesinin desteklenmesine yardımcı olurken, Demokratların bunun için herhangi bir kredi almadıkları söylendi.
Ancak seçim sonuçları göz önüne alındığında, iş artışının Demokratlar için önerilen anlatıdan daha olumlu olabileceği görülüyor. Ve 2021’deki büyük harcamalar muhtemelen enflasyona katkıda bulunurken, son enflasyonun büyük bir kısmı – özellikle siyasi olarak göze çarpan benzin ve gıda fiyatlarındaki artış – herhangi bir başkanın kontrolü dışındaki olayları yansıttı (bu başkanın adı Vladimir Putin değilse).
Şöyle ifade edin: Kurtarma planı olmasaydı ve enflasyon yüzde 8 yerine yüzde 6 olsaydı, ancak benzin ve bakkal fiyatları yine de yükselmiş olsaydı, Demokratlar çok daha güçlü bir siyasi konumda olur muydu? Muhtemelen değil. Ve mali teşvik tarafından yaratılan daha az iş olsaydı, Demokratlar aslında daha kötüsünü yapabilirdi.
Demek istediğim, ara sınavlar seçmenlerin ekonominin ötesine geçen konularda saptığını gösterirken, Bidenomik hakkında sert olumsuz kararların erken olduğunu da öne sürdüler. Biden’ın ekonomisi o kadar da kötü değildi ve partisini batırmadı.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .
Hangi partinin Kongre’yi kontrol edeceği hala belli değil, ancak Demokratlar Beyaz Saray’ı elinde tutan bir partinin orta vadeli performansını büyük ölçüde geride bıraktı. 2010’da 64 Meclis sandalye kaybı veya 2018’de Cumhuriyetçilerin 42 sandalye kaybı gibi bir şey yaşamadılar.
Ne oldu? Yeni anlatı, her şeyin beklenenden daha güçlü bir sorun olduğunu kanıtlayan kürtajla ilgili olduğu yönünde. Ve kürtaj endişeleri kesinlikle kırmızı bir dalgayı önlemeye yardımcı oldu. Ancak çıkış anketleri, alaycı gözlemcilerin pek çok seçmeni harekete geçirme olasılığının düşük olduğu demokrasinin geleceğine ilişkin endişelerin de oldukça önemli olduğunu ve neredeyse seçmenlerin enflasyonu belirten sayı kadar birincil düşüncesini belirttiğini gösteriyor.
Ve belki de ekonomi, Demokratlar üzerinde beklendiği kadar bir yük değildi. Bazılarımız bir süredir Başkan Biden yönetimindeki ekonomik performansın haber medyasında gördüğünüzden daha iyi olduğunu tartışıyoruz.
2008 mali krizindeki yavaş toparlanmanın aksine, pandemi öncesi istihdam seviyelerine şaşırtıcı derecede hızlı bir dönüş ile iş piyasası gerçekten müthişti. Yükselen fiyatlar satın alma gücünü aşındırdı, ancak ücretler de yükseldi ve hem pandeminin varlığından hem de Biden’ın göreve başlamasından bu yana düşük ücretli işçiler için enflasyonu geride bıraktı.
Olumlu ekonomik haberlere işaret eden ekonomistler, genellikle ilgisiz oldukları gerekçesiyle reddedildi; Bize söylendi, sıradan Amerikalılar bunu hissetmiyorlardı. Ne de olsa, yaygın olarak alıntılanan Michigan Üniversitesi tüketici duyarlılığı endeksi, mali krizden ve ondan önce 1980’deki stagflasyondan bu yana görülmeyen seviyelere düştü.
Ancak başka göstergeler de var ve bunlar farklı bir hikaye anlatıyor. Tarafsız Konferans Kurulu’nun uzun süredir devam eden bir başka tüketici anketi, enflasyonun güveni olumsuz etkilediğini gösteriyor – ancak bunu 2015 seviyelerine indirmek için yeterli. Ve bana sorarsanız, bu haftaki seçim Michigan’dan daha çok Konferans Kurulu’na benziyordu.
2021 için bir Federal Rezerv araştırması, hanehalklarının ulusal ekonomi üzerinde çok olumsuz olduğunu, ancak kendi mali durumlarında ve ilk elden bilgi sahibi oldukları yerel ekonomiler arasında bir yerde çok olumlu olduğunu gösterdi. Tahminim, 2022 sonuçlarının benzer görüneceği yönünde. Ve tüketici harcamaları, yoğun ekonomik karamsarlık iddialarıyla uyuşmayan güçlü kaldı.
En azından Amerikalıların anketörlere ekonominin korkunç olduğunu söylemeleri mümkün görünüyor, çünkü medyadan duydukları bu, ancak çok daha karışık olan kişisel deneyimlerine dayanarak oy verdiler.
Ayrıca, seçmenler enflasyondan pek hoşlanmazken, bunun oylarını ne kadar hareket ettirdiği net değil.
CNN’nin çıkış anketine göre, enflasyonu en büyük endişeleri olarak belirten seçmenlerin Cumhuriyetçilere oy verme eğiliminde olduğu doğru – 10’da yediden fazla. Ama bunu düşünürseniz, bu istatistik neden-sonuç problemlerini ortaya çıkarır. Enflasyondan endişe duyan insanlar Cumhuriyetçilere mi oy verme eğilimindeydi, yoksa zaten Cumhuriyetçilere oy verecek olan insanlar enflasyonu temel meseleleri olarak belirleme eğiliminde miydi? Muhtemelen ikisinden de.
NBC biraz farklı bir soru sordu: Enflasyonla başa çıkmak için hangi partiye daha çok güveniyorsunuz? Cumhuriyetçiler tercih edildi – ancak seçmenlerin kötü şeyler olduğunda Beyaz Saray’ı elinde tutan partiyi suçlamaya yönelik tarihsel eğilimleri göz önüne alındığında, bana şaşırtıcı derecede dar bir fark gibi görünen yüzde 52 ila yüzde 44 oranında.
Belki de siyasi analistler seçmenlere yeterince kredi vermiyorlar. Yükselen fiyatlar Amerikalıları çok rahatsız ediyor, ancak birçoğu GOP söyleminin boşluğunu görmüş ve Cumhuriyetçilerin bir enflasyon planı olmadığını fark etmiş olabilir.
Bu da beni son soruya getiriyor: Bidenomik’in siyasi sonuçları nelerdi?
Geleneksel görüş, Biden’in başkanlığının başlarında büyük harcamaların siyasi olarak felaket olduğu, çünkü enflasyonu beslediği ve geniş bir kamuoyu tepkisine yol açtığı yönünde. Amerikan Kurtarma Planı aynı zamanda hızlı iş büyümesinin desteklenmesine yardımcı olurken, Demokratların bunun için herhangi bir kredi almadıkları söylendi.
Ancak seçim sonuçları göz önüne alındığında, iş artışının Demokratlar için önerilen anlatıdan daha olumlu olabileceği görülüyor. Ve 2021’deki büyük harcamalar muhtemelen enflasyona katkıda bulunurken, son enflasyonun büyük bir kısmı – özellikle siyasi olarak göze çarpan benzin ve gıda fiyatlarındaki artış – herhangi bir başkanın kontrolü dışındaki olayları yansıttı (bu başkanın adı Vladimir Putin değilse).
Şöyle ifade edin: Kurtarma planı olmasaydı ve enflasyon yüzde 8 yerine yüzde 6 olsaydı, ancak benzin ve bakkal fiyatları yine de yükselmiş olsaydı, Demokratlar çok daha güçlü bir siyasi konumda olur muydu? Muhtemelen değil. Ve mali teşvik tarafından yaratılan daha az iş olsaydı, Demokratlar aslında daha kötüsünü yapabilirdi.
Demek istediğim, ara sınavlar seçmenlerin ekonominin ötesine geçen konularda saptığını gösterirken, Bidenomik hakkında sert olumsuz kararların erken olduğunu da öne sürdüler. Biden’ın ekonomisi o kadar da kötü değildi ve partisini batırmadı.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .