arkamikontrolet
New member
Elektronik ürünler, ömrümüzün büyük bir kısmını kaplamış durumda. Sonuçta her gün televizyon, telefon ve bilgisayar üzere eserleri kullanıyoruz. Lakin her tüketici, en hayli da bu mamüllerin arıza yapmasından çekinir. Bugün hiçkimse, durup dururken elinde var olan bir eserin bozulmasını istemez.
Elektronik mamüllerin bozulması durumunda başvurulan birinci sistem ise vurmaktır. Eminiz ki hepiniz; bozulan bir televizyona, uzaktan kumandaya, oyun koluna yahut aklınıza gelen rastgele bir elektronik esere vurmuş, arıza gidermeye çalışmışsınızdır. Üstelik bu metot, tesirlidir de. kimi vakit elektronik alete vurmak, ürünün bir daha çalışmasını sağlar. Pekala bu nasıl oluyor?
Elektronik eserlere vurmak, arızayı nasıl giderir?
Elektronik eserlere vurmak, aslında tesirli bir onarım hallerinden bir adedidir. Üstelik bu teknik, sadece biz kişisel tüketiciler tarafınca kullanılmaz. Örneğin ABD Ulusal Havacılık ve Uzay Dairesi (NASA), Apollo 12 bakılırsavi sırasında bu tekniği kullanmıştır. Uzay aracındaki kameralardan bir adedinin çalışmaması üzerine harekete geçen astronotlar, kameranın üzerine vurarak çalıştırmayı başarmışlardır.
Ürünü vurarak tamir etme usulünün batıl bir inanış olduğunu düşünebilirsiniz. Hatta bunun bir safsata olduğuna bile inanabilirsiniz. Lakin bu yaklaşım pek de gerçek değildir. Çünkü vurarak tamir etme, “percussive maintenance” (vurmalı tamirat üzere çevrilebilir) halinde bir tabirin doğmasına yol açmıştır. Dilerseniz daima bir arada; bu tekniğin nasıl işe yaradığına bakalım.
Bugün kullandığımız elektronik eserler, değişen teknolojinin son mükemmelleri olarak karşımıza çıkıyorlar. Lakin bundan 20-30 yıl önce durum pek de bu biçimde değildi. Tüplü televizyonlar ve radyolar gayet popülerdi. Bu mamüllerin ortasında ise bugünkü üzere gelişmiş çipler yoktu. Bunun yerine mekanik bileşenlerin yoğunlukta olduğu sistemler vardı. İşte vurmalı tamirat tekniğinin işe yaramasının sebebi de tam olarak bu mekanik bileşenlerdi.
Üzerinden elektrik akımı geçen her şey ısınma eğilimi göstermektedir. Isınma ise genleşmeye niye olur. İşte elektronik eserleri vurarak tamir etmenin gerisinde yatan bilimsel niye de tam olarak buydu. kimi vakit ısınma kararında genleşen mekanik bileşenler konumlarını kaybediyor, temazsızlık yapmaya başlıyor yahut lehimleri kopuyordu. Esere vurulduğu vakit ise bir daha yerine oturabiliyor, temassızlığı gideriyordu. Hatta kimi vakit kopan lehimler bile darbe tesiri ve sıcaklık yardımıyla bir daha birbirine tutunabiliyordu.
Eski bir televizyonun içinin nasıl göründüğüne aşağıdan bakabilirsiniz. Günümüzde ise bu kadar mekanik kesim kalmamış durumda:
Ancak bu usul; yüzde 100 tahlil değildir. Şanslıysanız ve nereye vuracağınızı biliyorsanız, bir esere vurarak çalıştırabilirsiniz. Bu yüzden bir hayli kişi, vurmalı tamir tekniğinin aslında bir sanat olduğunu söylüyor…
Elektronik mamüllerin bozulması durumunda başvurulan birinci sistem ise vurmaktır. Eminiz ki hepiniz; bozulan bir televizyona, uzaktan kumandaya, oyun koluna yahut aklınıza gelen rastgele bir elektronik esere vurmuş, arıza gidermeye çalışmışsınızdır. Üstelik bu metot, tesirlidir de. kimi vakit elektronik alete vurmak, ürünün bir daha çalışmasını sağlar. Pekala bu nasıl oluyor?
Elektronik eserlere vurmak, arızayı nasıl giderir?
Elektronik eserlere vurmak, aslında tesirli bir onarım hallerinden bir adedidir. Üstelik bu teknik, sadece biz kişisel tüketiciler tarafınca kullanılmaz. Örneğin ABD Ulusal Havacılık ve Uzay Dairesi (NASA), Apollo 12 bakılırsavi sırasında bu tekniği kullanmıştır. Uzay aracındaki kameralardan bir adedinin çalışmaması üzerine harekete geçen astronotlar, kameranın üzerine vurarak çalıştırmayı başarmışlardır.
Ürünü vurarak tamir etme usulünün batıl bir inanış olduğunu düşünebilirsiniz. Hatta bunun bir safsata olduğuna bile inanabilirsiniz. Lakin bu yaklaşım pek de gerçek değildir. Çünkü vurarak tamir etme, “percussive maintenance” (vurmalı tamirat üzere çevrilebilir) halinde bir tabirin doğmasına yol açmıştır. Dilerseniz daima bir arada; bu tekniğin nasıl işe yaradığına bakalım.
Bugün kullandığımız elektronik eserler, değişen teknolojinin son mükemmelleri olarak karşımıza çıkıyorlar. Lakin bundan 20-30 yıl önce durum pek de bu biçimde değildi. Tüplü televizyonlar ve radyolar gayet popülerdi. Bu mamüllerin ortasında ise bugünkü üzere gelişmiş çipler yoktu. Bunun yerine mekanik bileşenlerin yoğunlukta olduğu sistemler vardı. İşte vurmalı tamirat tekniğinin işe yaramasının sebebi de tam olarak bu mekanik bileşenlerdi.
Üzerinden elektrik akımı geçen her şey ısınma eğilimi göstermektedir. Isınma ise genleşmeye niye olur. İşte elektronik eserleri vurarak tamir etmenin gerisinde yatan bilimsel niye de tam olarak buydu. kimi vakit ısınma kararında genleşen mekanik bileşenler konumlarını kaybediyor, temazsızlık yapmaya başlıyor yahut lehimleri kopuyordu. Esere vurulduğu vakit ise bir daha yerine oturabiliyor, temassızlığı gideriyordu. Hatta kimi vakit kopan lehimler bile darbe tesiri ve sıcaklık yardımıyla bir daha birbirine tutunabiliyordu.
Eski bir televizyonun içinin nasıl göründüğüne aşağıdan bakabilirsiniz. Günümüzde ise bu kadar mekanik kesim kalmamış durumda:
Ancak bu usul; yüzde 100 tahlil değildir. Şanslıysanız ve nereye vuracağınızı biliyorsanız, bir esere vurarak çalıştırabilirsiniz. Bu yüzden bir hayli kişi, vurmalı tamir tekniğinin aslında bir sanat olduğunu söylüyor…