Dahi kafalar
New member
2022’nin son bülteninde, bu yıl sevdiğim ebeveynlik medyasını vurgulamak istiyorum. Bu kategoride üç çeşit eğlenceye yöneliyorum: beni güldüren, görüldüğümü hissettiren ve tarih, bilim veya kişisel bir deneyim hakkında bana yeni bir şeyler öğreten her şey. Listemi oluşturanlardan bazıları açıkça ebeveynlikle ilgili değil, aile hayatı hakkında yeni yılda benimle birlikte kalacak içgörüler sağladı.
beni ne güldürdü
Neredeyse her gece yatmadan önce stand-up komedi izlerim. Beni keyifli bir notla uykuya daldırıyor ve “Snapped” in tüm bu bölümlerinden sonra, isterseniz damak temizleyici görevi görüyor. Bu yılın en iyi özel komedi programlarından biri Bayan Pat’in nefis mavi “Hepiniz Çılgın Bir Şey Duymak İster misiniz?” Hikaye anlatımı çok gerçek ve bir şekilde stand-up’ı zahmetsizmiş gibi gösteriyor. Bayan Pat’in dört çocuğu var ve yeğeninin dört çocuğunu büyütüyor ve yaşadığı her şey hakkında komik, ki bu çok fazla. Hatta “Snapped” hakkında bir şakası bile var – tam bana göre bir kadın!
Rosebud Baker’ın Instagram’ı favorilerimden biri. “Saturday Night Live” yazarı ve stand-up komedyeni IVF’sini anlatıyor – burada “yolculuk” demek istiyorum ama onun bu kelimeye karşı nefretini paylaşıyorum. Ayrıca düşük yapmasıyla ilgili bir şaka yapmayı da başarıyor (ben kendim hakkında yazdım, çok daha ciddi bir şekilde) – komedi becerisinin bir kanıtı. Üreme yaşamlarımızda yaşadığımız şeyler etrafında kendimizi ifade etmenin yollarını bulmaya devam ettiğimizi ve yıllarca yangın hortumundan bazen tekrarlayan #ebeveynlik içeriği içtikten sonra, gerçekten yeni bir şey görmek heyecan verici olduğunu hissettirdi.
Ve bir grup TikToker! kocası ve sevimli bebeği hakkında videolar çeken Amber Wallin; tavuk dahil her şeyi kundaklayabilen, kendini doğum ve doğum hemşiresi ve annesi olarak tanımlayan Jen Hamilton; anne ve babasının komik ve kaotik metinlerini anlattığı bir dizi videosu bulunan Khaled Ereikat; ve en yüksek baba mizahı için The Leighton Show.
Görüldüğümü hissettiren şey
Lynn Steger Strong’dan “Uçuş”. Roman, aile ana reisi olmadan ilk kez Noel’i kutlamak için bir araya gelen üç kardeşi ve onların eşlerini ve çocuklarını konu alıyor. Olay örgüsünün bir kısmını yönlendiren bir miras konusunda anlaşmazlığa düşüyorlar, ancak aile ilişkilerinin ana hatları, hikayeyi okuduktan haftalar sonra tutunduğum şeyler. Strong, her bir aile üyesinin içsel duygularını ve kardeşler, kayınvalideler, eşler, ebeveynler ve çocukları arasındaki tüm karmaşık ve çeşitli etkileşimleri zekice anlatıyor. Farklı noktalarda farklı karakterlerle özdeşleştim ve duygusal dünyalarını son derece tatmin edici buldum.
Angela Garbes’in yazdığı “Temel Emek” – kısmen anı, kısmen tarih, kısmen “canlandırma manifestosu” – dünya çapında bakım vermenin nasıl hafife alındığına dair bir dizi makale. Bu güzel kitap hakkında beni en derinden etkileyen şey, Garbes’in ailesinin hikayesiydi: Ailesi, bir hemşire ve bir doktor, Filipinler’den göç etti ve Garbes, kişisel destanlarını, özgünlüğü sayesinde evrensel hissettiren hassas ve ayrıntılı bir şekilde paylaşıyor. .
bana ne öğretti
The New Yorker için Akhil Sharma’nın yazdığı “A Passage to Parenthood”. Sharma ve karısı, 50’li yaşlarında ilk kez ebeveyn oldular ve o, “eziyet çeken insanlar” olarak tanımladığı ebeveynleri konusunda çok merhametli. Kızının yetişkinliğini göremeyebilecek yaşlı bir baba olarak ölümlülüğü hakkında kafa yoruyor ve açıklıyor:
Hayatımın erken dönemlerinde çocuklarım olmasına rağmen, bunların bir çocuğa iletmek için mükemmel mesajlar olduğunu düşündüm, kızlarımın da özümsemesini istediğim mesajlar.
Times Opinion için Chelsea Conaboy tarafından “Annelik İçgüdüsü Erkeklerin Yarattığı Bir Efsanedir”. Bu konuk yazısı, Conaboy’un bana annelik bilimi hakkında daha önce hiç bilmediğim çok şey öğreten “Mother Brain: How Neuroscience Is Rewriting the Story of Parenthood” adlı kitabından uyarlanmıştır. Örneğin: “Beyin görüntüleme teknolojisini ve diğer araçları kullanarak ve kapsamlı hayvan literatürüne dayanarak, dünyanın dört bir yanındaki araştırmacılar, insan ebeveyn beyninin adaptasyonunun, deneyim kadar – bebeklerin sağladığı güçlü uyaranlara maruz kalma nedeniyle – zaman aldığını keşfettiler. – hamilelik ve doğumun hormonal değişimlerinde olduğu gibi.
(Bonus!) Kitle kaynaklı öneriler
Twitter takipçilerime bu yıl hangi ebeveynlik medyasından keyif aldıklarını sordum. İşte defalarca bahsedilen birkaç şey:
Jessi Klein’ın yazdığı “Kendimi Göstereceğim” komik (ve derin) bir deneme derlemesidir. Klein, “Nom-Noms” aramak için bir süpermarket gezisini varoluşsal bir kahramanın yolculuğuna dönüştürebilir.
Jessamine Chan’ın “İyi Anneler Okulu”, annelerin yeniden eğitim kampı hakkında son derece ürkütücü bir roman. (Ben de çok sevdim.)
“Turning Red”, ergenlik ve evrilen anne-kız ilişkisi hakkında bir Disney-Pixar filmi. (Bunu evimizde o kadar çok sevdik ki, hala sinirlenmeye “Panda-ing out” diyoruz.)
Ophira Eisenberg’in podcast’i “Ebeveynlik Bir Şakadır” çok komik ve bu tatil haftasında en son bölümleri takip etmek için sabırsızlanıyorum.
Harika bir Yeni Yıl geçirin ve önümüzdeki Çarşamba burada görüşürüz.
Minik Zaferler
Ebeveynlik eziyet olabilir. Küçük zaferleri kutlayalım.
Minik Zaferinizi yayınlamak için bir şans istiyorsanız, bizi Instagram’da bulun @NYTebeveynlik ve #tinyvictories etiketini kullanın; bize e-posta gönder ; ya da girin Bu sayfanın altındaki Minik Zafer . Tam adınızı ve konumunuzu ekleyin. Minik Zaferler, netlik ve stil için düzenlenebilir. Adınız, konumunuz ve yorumlarınız yayınlanabilir ancak iletişim bilgileriniz yayınlanmayacaktır. Bize göndererek, okuduğunuzu, anladığınızı ve kabul ettiğinizi kabul ediyorsunuz. Okuyucu Gönderim Koşulları bize gönderdiğiniz tüm içerik ve diğer bilgilerle ilgili olarak.
beni ne güldürdü
Neredeyse her gece yatmadan önce stand-up komedi izlerim. Beni keyifli bir notla uykuya daldırıyor ve “Snapped” in tüm bu bölümlerinden sonra, isterseniz damak temizleyici görevi görüyor. Bu yılın en iyi özel komedi programlarından biri Bayan Pat’in nefis mavi “Hepiniz Çılgın Bir Şey Duymak İster misiniz?” Hikaye anlatımı çok gerçek ve bir şekilde stand-up’ı zahmetsizmiş gibi gösteriyor. Bayan Pat’in dört çocuğu var ve yeğeninin dört çocuğunu büyütüyor ve yaşadığı her şey hakkında komik, ki bu çok fazla. Hatta “Snapped” hakkında bir şakası bile var – tam bana göre bir kadın!
Rosebud Baker’ın Instagram’ı favorilerimden biri. “Saturday Night Live” yazarı ve stand-up komedyeni IVF’sini anlatıyor – burada “yolculuk” demek istiyorum ama onun bu kelimeye karşı nefretini paylaşıyorum. Ayrıca düşük yapmasıyla ilgili bir şaka yapmayı da başarıyor (ben kendim hakkında yazdım, çok daha ciddi bir şekilde) – komedi becerisinin bir kanıtı. Üreme yaşamlarımızda yaşadığımız şeyler etrafında kendimizi ifade etmenin yollarını bulmaya devam ettiğimizi ve yıllarca yangın hortumundan bazen tekrarlayan #ebeveynlik içeriği içtikten sonra, gerçekten yeni bir şey görmek heyecan verici olduğunu hissettirdi.
Ve bir grup TikToker! kocası ve sevimli bebeği hakkında videolar çeken Amber Wallin; tavuk dahil her şeyi kundaklayabilen, kendini doğum ve doğum hemşiresi ve annesi olarak tanımlayan Jen Hamilton; anne ve babasının komik ve kaotik metinlerini anlattığı bir dizi videosu bulunan Khaled Ereikat; ve en yüksek baba mizahı için The Leighton Show.
Görüldüğümü hissettiren şey
Lynn Steger Strong’dan “Uçuş”. Roman, aile ana reisi olmadan ilk kez Noel’i kutlamak için bir araya gelen üç kardeşi ve onların eşlerini ve çocuklarını konu alıyor. Olay örgüsünün bir kısmını yönlendiren bir miras konusunda anlaşmazlığa düşüyorlar, ancak aile ilişkilerinin ana hatları, hikayeyi okuduktan haftalar sonra tutunduğum şeyler. Strong, her bir aile üyesinin içsel duygularını ve kardeşler, kayınvalideler, eşler, ebeveynler ve çocukları arasındaki tüm karmaşık ve çeşitli etkileşimleri zekice anlatıyor. Farklı noktalarda farklı karakterlerle özdeşleştim ve duygusal dünyalarını son derece tatmin edici buldum.
Angela Garbes’in yazdığı “Temel Emek” – kısmen anı, kısmen tarih, kısmen “canlandırma manifestosu” – dünya çapında bakım vermenin nasıl hafife alındığına dair bir dizi makale. Bu güzel kitap hakkında beni en derinden etkileyen şey, Garbes’in ailesinin hikayesiydi: Ailesi, bir hemşire ve bir doktor, Filipinler’den göç etti ve Garbes, kişisel destanlarını, özgünlüğü sayesinde evrensel hissettiren hassas ve ayrıntılı bir şekilde paylaşıyor. .
bana ne öğretti
The New Yorker için Akhil Sharma’nın yazdığı “A Passage to Parenthood”. Sharma ve karısı, 50’li yaşlarında ilk kez ebeveyn oldular ve o, “eziyet çeken insanlar” olarak tanımladığı ebeveynleri konusunda çok merhametli. Kızının yetişkinliğini göremeyebilecek yaşlı bir baba olarak ölümlülüğü hakkında kafa yoruyor ve açıklıyor:
Hayatımın erken dönemlerinde çocuklarım olmasına rağmen, bunların bir çocuğa iletmek için mükemmel mesajlar olduğunu düşündüm, kızlarımın da özümsemesini istediğim mesajlar.
Times Opinion için Chelsea Conaboy tarafından “Annelik İçgüdüsü Erkeklerin Yarattığı Bir Efsanedir”. Bu konuk yazısı, Conaboy’un bana annelik bilimi hakkında daha önce hiç bilmediğim çok şey öğreten “Mother Brain: How Neuroscience Is Rewriting the Story of Parenthood” adlı kitabından uyarlanmıştır. Örneğin: “Beyin görüntüleme teknolojisini ve diğer araçları kullanarak ve kapsamlı hayvan literatürüne dayanarak, dünyanın dört bir yanındaki araştırmacılar, insan ebeveyn beyninin adaptasyonunun, deneyim kadar – bebeklerin sağladığı güçlü uyaranlara maruz kalma nedeniyle – zaman aldığını keşfettiler. – hamilelik ve doğumun hormonal değişimlerinde olduğu gibi.
(Bonus!) Kitle kaynaklı öneriler
Twitter takipçilerime bu yıl hangi ebeveynlik medyasından keyif aldıklarını sordum. İşte defalarca bahsedilen birkaç şey:
Jessi Klein’ın yazdığı “Kendimi Göstereceğim” komik (ve derin) bir deneme derlemesidir. Klein, “Nom-Noms” aramak için bir süpermarket gezisini varoluşsal bir kahramanın yolculuğuna dönüştürebilir.
Jessamine Chan’ın “İyi Anneler Okulu”, annelerin yeniden eğitim kampı hakkında son derece ürkütücü bir roman. (Ben de çok sevdim.)
“Turning Red”, ergenlik ve evrilen anne-kız ilişkisi hakkında bir Disney-Pixar filmi. (Bunu evimizde o kadar çok sevdik ki, hala sinirlenmeye “Panda-ing out” diyoruz.)
Ophira Eisenberg’in podcast’i “Ebeveynlik Bir Şakadır” çok komik ve bu tatil haftasında en son bölümleri takip etmek için sabırsızlanıyorum.
Harika bir Yeni Yıl geçirin ve önümüzdeki Çarşamba burada görüşürüz.
Minik Zaferler
Ebeveynlik eziyet olabilir. Küçük zaferleri kutlayalım.
Minik Zaferinizi yayınlamak için bir şans istiyorsanız, bizi Instagram’da bulun @NYTebeveynlik ve #tinyvictories etiketini kullanın; bize e-posta gönder ; ya da girin Bu sayfanın altındaki Minik Zafer . Tam adınızı ve konumunuzu ekleyin. Minik Zaferler, netlik ve stil için düzenlenebilir. Adınız, konumunuz ve yorumlarınız yayınlanabilir ancak iletişim bilgileriniz yayınlanmayacaktır. Bize göndererek, okuduğunuzu, anladığınızı ve kabul ettiğinizi kabul ediyorsunuz. Okuyucu Gönderim Koşulları bize gönderdiğiniz tüm içerik ve diğer bilgilerle ilgili olarak.