Dahi kafalar
New member
Aşağıdaki resimler şiddet olaylarını tasvir etmektedir.
Birkaç hafta önce, Kiev’in birkaç mil batısındaki bir banliyö olan Bucha, Ukrayna’da manzarayı kaplayan cesetlerin grafik görüntülerine rastladım. Bucha, Rusya’nın bu savaştaki barbarlığının en son örneğiydi ama aklıma ilk gelen şeylerden biri Jonestown oldu.
Kasım 1978’de Time dergisi beni Guyana’daki o uzak yerleşim birimine, Kaliforniya Demokratı Temsilci Leo Ryan’ın, orada bir grubun, gerçekten bir tarikatın Halkın Partisi olarak adlandırdığı iddialarını araştırırken öldürüldüğüne dair raporları kontrol etmem için gönderdi. Temple, insanları iradeleri dışında tutuyordu.
Olay yerine ilk çıkan fotoğrafçılardan biriydim. Bay Ryan, üç meslektaşım gibi gerçekten de öldürülmüştü: The San Francisco Examiner’ın fotoğrafçısı Greg Robinson; NBC kameramanı Bob Brown; ve NBC muhabiri Don Harris. Ama bu sadece başlangıçtı. 900’den fazla kişinin cesetleri, manyak liderleri Jim Jones’un talimatıyla, toplu katliam-intihar kurbanları ve failleri olan bir orman açıklığındaki tek katlı binalardan oluşan bir bileşiğin etrafına saçıldı. Çocuklar ve bebekler ebeveynleri tarafından öldürülmüştü. Bir kabusun fotoğrafını çektim.
Jonestown’daki ölüler arasında bir fıçı siyanürlü Lezzet Yardımı. Kredi… David Hume Kennerly/Yaratıcı Fotoğrafçılık Merkezi — Arizona Üniversitesi
Jonestown’un fotoğrafları, insanların kendilerine ve birbirlerine maruz kalabilecekleri şiddetin derinliğini gösterir: Duyarlı beyinler güçlü bir liderin egemenliğine girdiğinde, felaketin sonu gelir.
Bu da beni Bucha’ya geri getiriyor.
Hayatta kalanlar ve müfettişler, Kiev’deki ilerleme durduğunda, Rus kuvvetlerinin Bucha’da sivillere işkence etmeye, tecavüz etmeye ve öldürmeye başladığını söylüyor. 300’den fazla sivilin öldürüldüğü bildirildi; kimisi toplu mezarlara, kimisi sokağa ya da bahçelerine bırakıldı. Birçoğunun elleri arkadan bağlıydı. Onlar idam edildi.
Bucha’daki ölüleri belgelemek. Kredi… Carol Guzy/ZUMA Press
İki gözü açık bir adamın bu görüntüsü, Bucha’dan çıkan en ilgi çekici ve rahatsız edici fotoğraflardan biri. Bu, ölümün mahrem ve şaşırtıcı bir görüntüsü ve ben hiç böyle bir şey görmedim. Bu adam ölüm anında ne gördü? Ne olursa olsun, kararlılığı devam etti.
Bu vahşetlerin görüntüleri güvenilir foto muhabirleri tarafından çekildi. Onlar gerçekler ve Rus ordusunun yalancılığı ve gaddarlığının kayıtları. Savaş suçu suçlamaları arttıkça, bu fotoğraflar dünyanın sonunda Ukrayna’da gerçekte neler olduğunu anlamak için ihtiyaç duyduğu belgeler.
Tarihin saldırganlarının alışılageldiği gibi, Rusya Savunma Bakanlığı, Rusların Bucha’da işlediği savaş suçlarını akla getiren her türlü fotoğraf ve videonun yalan haber ve bir “provokasyon” olduğunda ısrar ediyor ve “tek bir yerel sakinin olmadığını” söylüyor. herhangi bir şiddet eyleminden zarar gördü.”
Bu mesaj Vladimir Putin’in Rusya’sında başarılı olabilir – çünkü hiçbir kontrpuan olmamasını sağlamıştır – ancak insanların bu görüntüleri görmekte özgür olduğu yerlerde inanılmayacak: Fotoğraflar insanlara doğrudan bir çizgidir, üzerinde yetkililerin başkanları, uzmanlar ve dezenformasyon.
Şubat ayı sonlarında Harkov yakınlarında bir Rus askerinin cesedi. Kredi… Tyler Hicks/The New York Times
1941’de Smolensk cephesi yakınında ölü bir asker. Kredi… Dmitri Baltermants /David Hume Kennerly koleksiyonu –Yaratıcı Fotoğraf Merkezi — Arizona Üniversitesi
Tyler Hicks’in Kharkiv, Ukrayna’nın dışındaki karda ölü bir Rus askerinin fotoğrafını gördüğümde hemen bana büyük Sovyet fotoğrafçısı Dmitri Baltermants’ın 1941’de Moskova’dan 250 mil uzaklıktaki Smolensk Cephesi’ndeki bir görüntüsünü hatırlattı. Tabii ironi şu ki, Baltermants’ın askeri gerçek Nazilerle savaşıyor ve Bay Hicks’in fotoğrafındaki asker sadece kendisinin olduğunu sanıyordu. idi. Bay Hicks, bu fotoğrafı Vladimir Putin’in Ukrayna’yı “askerden arındırmak ve denazize etmek” için “özel askeri operasyonunu” başlatmasından sonraki gün çekti. Onun resmi, takip edilen birçok ölü Rus askerinden ilkiydi.
Putin fotoğrafın gücünü anlıyor. Bu nedenle, 20 gün boyunca Associated Press fotoğrafçısı Evgeniy Maloletka ve video muhabiri olan meslektaşı Mstyslav Chernov, güney Ukrayna’daki bir liman kenti olan Mariupol kuşatmasını belgeleyen son uluslararası gazeteciler olduklarında, Rus güçleri tarafından avlandılar ve Ukrayna ordusu tarafından kurtarılacak.
Mart başlarında Mariupol’daki bir doğum hastanesinin bombalanmasının ardından. Kredi… Evgeniy Maloletka/Associated Press
Bitmeyen çatışmalar karşısında bazen izleyiciler acı haberlerine veya görüntülerine alışmış gibi görünebilir. Ama deneyimlerime göre, bazı fotoğraflar bizi her zaman korkuyla yüzleştirme gücüne sahip olacak. Gazeteci Nicholas Kristof’un evvelce bana söylediği gibi, “Fotoğraflar insanları düzyazının asla yapamadığı şekilde hareket ettirir.” Uyarıcı görüntüler politikayı etkileyebilir, eylemi teşvik edebilir ve arada sırada tarihin akışını değiştirebilir.
Yazar 1971’de Vietnam’da. Kredi… Center for Creative Arizona Fotoğrafçılık/Üniversitesi
Vietnam benim kuşağımın savaşıydı. 1971’de, lise sınıf arkadaşlarımı neyin öldürdüğünü görmeye kararlı, United Press International için çalışan bir fotoğrafçı olarak Saygon’a uçtuğumda 24 yaşındaydım. Gitmeseydim, kendimi asla affedemezdim sanırım. Yaşamı ve ölümü öğrendim. Askerlerin genellikle fotoğrafçıları memnuniyetle karşıladığını öğrendim çünkü onlarla aynı riskleri alıyoruz. İçgüdülerime güvenmeyi öğrendim. Ve fotoğrafçılığın gücünü ilk elden öğrendim.
1971’de Güney Vietnam’da Paskalya Pazarı, yazar tarafından fotoğraflandı. Kredi… David Hume Kennerly/Yaratıcı Fotoğrafçılık Merkezi — Arizona Üniversitesi
“Saigon Execution” Kredi… Eddie Adams/Associated Press
1968’de Eddie Adams’ın “Saigon Execution” adlı eseri, Güney Vietnamlı bir generalin bir Vietkong mahkumunun kafasına kurşun sıktığı saniyeyi yakaladı. Saygon sokakları. Ve 1972’de Nick Ut’un “Napalm Kızı”, napalm saldırısında yanan 9 yaşındaki çıplak Phan Thi Kim Phuc’un acısını ölümsüzleştirdi. Her iki fotoğraf da Amerika Birleşik Devletleri’ndeki gazetelerin ön sayfalarında yayınlandı ve bu canlı görüntülerde Amerikalılar savaşın acımasızlığını gördüler. Kamuoyu değişmeye başladı. Hala şimdiye kadar yapılmış en iyi fotoğraflar arasındalar.
Kiev’de Rus bombardımanı tarafından vurulan bir kadın, iki çocuğu ve bir aile dostuna askerler yardım etmeye çalıştı, ancak hepsi öldü. Kredi… The New York Times için Lynsey Addario
Ukrayna’daki savaşın fotoğraflarının çoğu, Vietnam’ın fotoğrafları kadar silinmez bir şekilde kamu kayıtlarında yaşamayı hak ediyor. Rus yapımı dehşetin boyutunu ancak bu fotoğraflar ve onları elde etmek için hayatlarını riske atan veya feda eden fotoğrafçılar sayesinde görebiliriz: Lynsey Addario, fotoğrafının öznelerini öldüren aynı havan saldırısında ölümden kıl payı kurtuldu; Reuters’e sık sık katkıda bulunan Ukraynalı fotoğrafçı ve video muhabiri Maksim Levin’in cesedi 1 Nisan’da Kiev’in kuzeyindeki bir köyde bulundu. Bay Levin, çatışmanın başlangıcından bu yana Ukrayna’da öldürülen altıncı gazeteciydi.
Bu makalenin başındaki gibi, “Uyarı: Grafik Malzeme” diyen sonsuz sorumluluk reddi beyanlarından bıktım usandım. Savaşın en iyi fotoğrafları bize başka yöne bakma isteği uyandırabilir. Yapmamamız zorunludur.
David Hume Kennerly, önceki yıl çekilen Vietnam Savaşı fotoğrafları için 1972’de uzun metrajlı fotoğrafçılık dalında Pulitzer Ödülü’nü kazandı. Aynı zamanda Başkan Gerald R. Ford’un Beyaz Saray baş fotoğrafçısıydı. Fallen Journalists Memorial Foundation’ın danışmanlar kurulu üyesidir.
The Times, editöre gönderilen çeşitli mektupları yayınlamaya kararlıdır. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook , Twitter (@NYTopinion) ile ilgili The New York Times Opinion bölümünü takip edin ) ve Instagram .
Birkaç hafta önce, Kiev’in birkaç mil batısındaki bir banliyö olan Bucha, Ukrayna’da manzarayı kaplayan cesetlerin grafik görüntülerine rastladım. Bucha, Rusya’nın bu savaştaki barbarlığının en son örneğiydi ama aklıma ilk gelen şeylerden biri Jonestown oldu.
Kasım 1978’de Time dergisi beni Guyana’daki o uzak yerleşim birimine, Kaliforniya Demokratı Temsilci Leo Ryan’ın, orada bir grubun, gerçekten bir tarikatın Halkın Partisi olarak adlandırdığı iddialarını araştırırken öldürüldüğüne dair raporları kontrol etmem için gönderdi. Temple, insanları iradeleri dışında tutuyordu.
Olay yerine ilk çıkan fotoğrafçılardan biriydim. Bay Ryan, üç meslektaşım gibi gerçekten de öldürülmüştü: The San Francisco Examiner’ın fotoğrafçısı Greg Robinson; NBC kameramanı Bob Brown; ve NBC muhabiri Don Harris. Ama bu sadece başlangıçtı. 900’den fazla kişinin cesetleri, manyak liderleri Jim Jones’un talimatıyla, toplu katliam-intihar kurbanları ve failleri olan bir orman açıklığındaki tek katlı binalardan oluşan bir bileşiğin etrafına saçıldı. Çocuklar ve bebekler ebeveynleri tarafından öldürülmüştü. Bir kabusun fotoğrafını çektim.
Jonestown’daki ölüler arasında bir fıçı siyanürlü Lezzet Yardımı. Kredi… David Hume Kennerly/Yaratıcı Fotoğrafçılık Merkezi — Arizona Üniversitesi
Jonestown’un fotoğrafları, insanların kendilerine ve birbirlerine maruz kalabilecekleri şiddetin derinliğini gösterir: Duyarlı beyinler güçlü bir liderin egemenliğine girdiğinde, felaketin sonu gelir.
Bu da beni Bucha’ya geri getiriyor.
Hayatta kalanlar ve müfettişler, Kiev’deki ilerleme durduğunda, Rus kuvvetlerinin Bucha’da sivillere işkence etmeye, tecavüz etmeye ve öldürmeye başladığını söylüyor. 300’den fazla sivilin öldürüldüğü bildirildi; kimisi toplu mezarlara, kimisi sokağa ya da bahçelerine bırakıldı. Birçoğunun elleri arkadan bağlıydı. Onlar idam edildi.
Bucha’daki ölüleri belgelemek. Kredi… Carol Guzy/ZUMA Press
İki gözü açık bir adamın bu görüntüsü, Bucha’dan çıkan en ilgi çekici ve rahatsız edici fotoğraflardan biri. Bu, ölümün mahrem ve şaşırtıcı bir görüntüsü ve ben hiç böyle bir şey görmedim. Bu adam ölüm anında ne gördü? Ne olursa olsun, kararlılığı devam etti.
Bu vahşetlerin görüntüleri güvenilir foto muhabirleri tarafından çekildi. Onlar gerçekler ve Rus ordusunun yalancılığı ve gaddarlığının kayıtları. Savaş suçu suçlamaları arttıkça, bu fotoğraflar dünyanın sonunda Ukrayna’da gerçekte neler olduğunu anlamak için ihtiyaç duyduğu belgeler.
Tarihin saldırganlarının alışılageldiği gibi, Rusya Savunma Bakanlığı, Rusların Bucha’da işlediği savaş suçlarını akla getiren her türlü fotoğraf ve videonun yalan haber ve bir “provokasyon” olduğunda ısrar ediyor ve “tek bir yerel sakinin olmadığını” söylüyor. herhangi bir şiddet eyleminden zarar gördü.”
Bu mesaj Vladimir Putin’in Rusya’sında başarılı olabilir – çünkü hiçbir kontrpuan olmamasını sağlamıştır – ancak insanların bu görüntüleri görmekte özgür olduğu yerlerde inanılmayacak: Fotoğraflar insanlara doğrudan bir çizgidir, üzerinde yetkililerin başkanları, uzmanlar ve dezenformasyon.
Şubat ayı sonlarında Harkov yakınlarında bir Rus askerinin cesedi. Kredi… Tyler Hicks/The New York Times
1941’de Smolensk cephesi yakınında ölü bir asker. Kredi… Dmitri Baltermants /David Hume Kennerly koleksiyonu –Yaratıcı Fotoğraf Merkezi — Arizona Üniversitesi
Tyler Hicks’in Kharkiv, Ukrayna’nın dışındaki karda ölü bir Rus askerinin fotoğrafını gördüğümde hemen bana büyük Sovyet fotoğrafçısı Dmitri Baltermants’ın 1941’de Moskova’dan 250 mil uzaklıktaki Smolensk Cephesi’ndeki bir görüntüsünü hatırlattı. Tabii ironi şu ki, Baltermants’ın askeri gerçek Nazilerle savaşıyor ve Bay Hicks’in fotoğrafındaki asker sadece kendisinin olduğunu sanıyordu. idi. Bay Hicks, bu fotoğrafı Vladimir Putin’in Ukrayna’yı “askerden arındırmak ve denazize etmek” için “özel askeri operasyonunu” başlatmasından sonraki gün çekti. Onun resmi, takip edilen birçok ölü Rus askerinden ilkiydi.
Putin fotoğrafın gücünü anlıyor. Bu nedenle, 20 gün boyunca Associated Press fotoğrafçısı Evgeniy Maloletka ve video muhabiri olan meslektaşı Mstyslav Chernov, güney Ukrayna’daki bir liman kenti olan Mariupol kuşatmasını belgeleyen son uluslararası gazeteciler olduklarında, Rus güçleri tarafından avlandılar ve Ukrayna ordusu tarafından kurtarılacak.
Mart başlarında Mariupol’daki bir doğum hastanesinin bombalanmasının ardından. Kredi… Evgeniy Maloletka/Associated Press
Bitmeyen çatışmalar karşısında bazen izleyiciler acı haberlerine veya görüntülerine alışmış gibi görünebilir. Ama deneyimlerime göre, bazı fotoğraflar bizi her zaman korkuyla yüzleştirme gücüne sahip olacak. Gazeteci Nicholas Kristof’un evvelce bana söylediği gibi, “Fotoğraflar insanları düzyazının asla yapamadığı şekilde hareket ettirir.” Uyarıcı görüntüler politikayı etkileyebilir, eylemi teşvik edebilir ve arada sırada tarihin akışını değiştirebilir.
Yazar 1971’de Vietnam’da. Kredi… Center for Creative Arizona Fotoğrafçılık/Üniversitesi
Vietnam benim kuşağımın savaşıydı. 1971’de, lise sınıf arkadaşlarımı neyin öldürdüğünü görmeye kararlı, United Press International için çalışan bir fotoğrafçı olarak Saygon’a uçtuğumda 24 yaşındaydım. Gitmeseydim, kendimi asla affedemezdim sanırım. Yaşamı ve ölümü öğrendim. Askerlerin genellikle fotoğrafçıları memnuniyetle karşıladığını öğrendim çünkü onlarla aynı riskleri alıyoruz. İçgüdülerime güvenmeyi öğrendim. Ve fotoğrafçılığın gücünü ilk elden öğrendim.
1971’de Güney Vietnam’da Paskalya Pazarı, yazar tarafından fotoğraflandı. Kredi… David Hume Kennerly/Yaratıcı Fotoğrafçılık Merkezi — Arizona Üniversitesi
“Saigon Execution” Kredi… Eddie Adams/Associated Press
1968’de Eddie Adams’ın “Saigon Execution” adlı eseri, Güney Vietnamlı bir generalin bir Vietkong mahkumunun kafasına kurşun sıktığı saniyeyi yakaladı. Saygon sokakları. Ve 1972’de Nick Ut’un “Napalm Kızı”, napalm saldırısında yanan 9 yaşındaki çıplak Phan Thi Kim Phuc’un acısını ölümsüzleştirdi. Her iki fotoğraf da Amerika Birleşik Devletleri’ndeki gazetelerin ön sayfalarında yayınlandı ve bu canlı görüntülerde Amerikalılar savaşın acımasızlığını gördüler. Kamuoyu değişmeye başladı. Hala şimdiye kadar yapılmış en iyi fotoğraflar arasındalar.
Kiev’de Rus bombardımanı tarafından vurulan bir kadın, iki çocuğu ve bir aile dostuna askerler yardım etmeye çalıştı, ancak hepsi öldü. Kredi… The New York Times için Lynsey Addario
Ukrayna’daki savaşın fotoğraflarının çoğu, Vietnam’ın fotoğrafları kadar silinmez bir şekilde kamu kayıtlarında yaşamayı hak ediyor. Rus yapımı dehşetin boyutunu ancak bu fotoğraflar ve onları elde etmek için hayatlarını riske atan veya feda eden fotoğrafçılar sayesinde görebiliriz: Lynsey Addario, fotoğrafının öznelerini öldüren aynı havan saldırısında ölümden kıl payı kurtuldu; Reuters’e sık sık katkıda bulunan Ukraynalı fotoğrafçı ve video muhabiri Maksim Levin’in cesedi 1 Nisan’da Kiev’in kuzeyindeki bir köyde bulundu. Bay Levin, çatışmanın başlangıcından bu yana Ukrayna’da öldürülen altıncı gazeteciydi.
Bu makalenin başındaki gibi, “Uyarı: Grafik Malzeme” diyen sonsuz sorumluluk reddi beyanlarından bıktım usandım. Savaşın en iyi fotoğrafları bize başka yöne bakma isteği uyandırabilir. Yapmamamız zorunludur.
David Hume Kennerly, önceki yıl çekilen Vietnam Savaşı fotoğrafları için 1972’de uzun metrajlı fotoğrafçılık dalında Pulitzer Ödülü’nü kazandı. Aynı zamanda Başkan Gerald R. Ford’un Beyaz Saray baş fotoğrafçısıydı. Fallen Journalists Memorial Foundation’ın danışmanlar kurulu üyesidir.
The Times, editöre gönderilen çeşitli mektupları yayınlamaya kararlıdır. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook , Twitter (@NYTopinion) ile ilgili The New York Times Opinion bölümünü takip edin ) ve Instagram .