Dahi kafalar
New member
Kraliçe II. Elizabeth’in ölümü bu ay manşetlere hükmediyor, saltanatına saygı duyuyor ve Harry ve Meghan durumunun incelemeleri şaşırtıcı bir şekilde diğer haberleri, özellikle de İngiltere’den diğer hikayeleri bir kenara itiyor.
Ancak tüm bu ihtişamın ortasında bile, İngiltere’den bir haber ilginç bir şekilde çok az ilgi gördü. Yeni Muhafazakar başbakan Liz Truss kabinesini açıkladı ve şimdiye kadar ilk kez, iç çemberin tek bir üyesi – Büyük Devlet Ofisleri olarak anılanlar – beyaz bir adam değil.
İçişleri Bakanı Suella Braverman, Kenya ve Mauritius göçmenlerinin kızı. Dışişleri bakanının annesi James Cleverly, Sierra Leone’den göç etti. Maliye Bakanlığı’nın yeni başbakanı Kwasi Kwarteng, Ganalı bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi.
Sol alkış aldı mı? İlerici Twitter’da bu ırksal, etnik ve cinsiyet çeşitliliğini toplum için bir adım olarak müjdeleyen hosannalar var mıydı?
Tam olarak değil.
Bunun yerine, değişiklik, genellikle uyarılarla, görev bilinciyle iletildi. The Guardian, “Liz Truss’un kabinesi: çeşitli ama dogmatik” dedi. Yeni takım, Eton, Cambridge ve Sorbonne gibi okulların ürünü seçkine olarak eleştirildi. Diğerleri, bu insanların işçi sınıfı olmadığını belirtti. İngiltere’de sığınma talebinde bulunanların haklarını veya iklim değişikliğini ele alan politikaları yeterince desteklemiyorlar.
Maliye Bakanı Kwasi Kwarteng. Kredi… Tolga Akmen/EPA, Shutterstock aracılığıyla
James Cleverly, yeni dışişleri bakanı. Kredi… Tolga Akmen/EPA, Shutterstock aracılığıyla
Göç, entegrasyon ve ulusal kimlik konularına odaklanan bir düşünce kuruluşu olan British Future’ın direktörü Sunder Katwala CNN’e verdiği demeçte, “Eğitim, hukuk ve iş dünyasında başarılı olan insanlar için liyakata dayalı bir ilerleme” dedi. “Sosyal sınıf açısından bir ilerleme değil.”
Bu ilginç bir eleştiri. Burada aşağılayıcı bir anlamda kullanılan “meritokrat”, yetenek ve sıkı çalışmanın bir kombinasyonu yoluyla kazanılan yetenek ve başarıya dayalı anlamına gelir. Geleneksel olarak, liyakat işe almada birincil düşünceydi, ancak bugün bazı insanlar liyakat kazandıran sistemlerin, özellikle azınlıklara karşı hileli olduğunu düşünüyor. Bu dengesizliği düzeltmek ve özellikle liderlik pozisyonları için işgücünü çeşitlendirmek amacıyla, ırksal veya etnik çeşitliliği daha önemli bir faktör haline getirmek, işe alımlarda – hükümette olduğu gibi iş dünyasında ve kar amacı gütmeyen dünyalarda – yaygın bir uygulama haline geldi.
Sorun şu ki, aynı insanların çoğu için etnik ve ırksal çeşitlilik ancak belirli bir bakış açısıyla birleştirildiğinde geçerli oluyor. Truss’un kabinesi henüz sonuçlanmadan önce bile, İşçi muhalefetinin bir üyesi tweet attı, “Kabinesinin çeşitlilik göstermesi bekleniyor, ancak çalışan insanların haklarına saldıracak bir siyasi gündemi benimseyen, yaşayan hafızadaki en sağcı olacak, özellikle azınlıklar.”
Bir başka İşçi temsilcisi şunları yazdı: “Bu ülkede Siyah veya etnik azınlık politikacısı veya kabine üyesi olmak yeterli değil. Temsil meselesi bu değil. Bu aslında tokenizmdir.”
Bunun anlamı, birinin ırkını, etnik kökenini veya cinsiyetini gerçek bir şekilde temsil etmenin tek bir yolu olduğudur – aksi halde sahtekar veya piyon olursunuz. Adil mi?
Çoğu konuda Truss ile siyasi olarak aynı hizada değilim. Bu, Covid’den, bir enerji krizinden ve Boris ve Brexit’in ikiz felaketlerinden sersemlemiş bir ülkeye liderlik etmeyi seçeceğim takım değil. Ancak ideolojik olarak uyumlu olduğu ve politikalarını destekleyen insanları işe almak Truss’un ayrıcalığıdır.
Ve yeni işe alınanların ona isteyerek ve inançla katıldığını varsaymak gerekir. Elbette onlar, tüm ırksal ve etnik azınlıklar gibi, beyaz insanlarla aynı zihin bağımsızlığına ve düşünce çeşitliliğine sahipler – bazı insanlar Trumpy, diğerleri Bernie.
Ayrıca Britanya’da en üst sıralarda yer alan ilk muhafazakar azınlıklar da değiller. Yaygın antisemitizme rağmen, 1868’de ilk kez Yahudi doğumlu bir başbakan olan Benjamin Disraeli’yi atayan Muhafazakar Parti’ydi. Başbakan olarak görev yapan üç kadın – Margaret Thatcher, Theresa May ve şimdi Truss – hepsi Muhafazakardı. Eski başbakan David Cameron solak değildi, ancak liderlik atamaları arasında etnik ve ırksal çeşitliliği vurgulamaya özen gösterdi.
Britanya’daki siyah ve diğer etnik azınlık seçmenleri de aynı şekilde solak değil. 2019’da oylarının yüzde 20’sini Muhafazakarlara verdiler.
Azınlıklar arasında benzer bir siyasi görüş çeşitliliği Amerika Birleşik Devletleri’nde mevcuttur ve bu solu şaşırtmaktadır. Giderek artan sayıda Latin, Cumhuriyetçi adaylara oy veriyor ve oy veriyor. Donald Trump 2020’de etnik azınlıklardan 2016’ya göre daha fazla oy aldı. Siyah erkeklerin Trump’a desteği ikinci kez yüzde altı arttı. Ve bu sonrasındaGeorge Floyd’un öldürülmesi, soldaki birçok azınlık seçmenini harekete geçirdiği varsayılan bir olay.
Hukuk profesörü Stephen Carter, 1991 tarihli öngörülü kitabı “Olumlu Eylemin Yansımaları” adlı kitabında, o dönemde ortaya çıkan çeşitlilikle ilgili varsayımların çoğunu kınadı – ırksal veya etnik azınlıkların bir grup olarak değil, bir grup olarak düşünmesi gerektiği fikri de dahil. bireyler. “Otorite veya nüfuz konumları kazanan Siyah insanların, Siyah olan diğer insanların varsayılan görüşlerini ifade etme – aslında, belirli bir şekilde düşünme, hareket etme ve konuşma, Siyahve başka bir şey yapmakta ısrar eden Siyah insanlarda tuhaf bir şey var.”
Carter’ın kitabının yayınlanmasından bu yana otuz yıl geçti ve bu içler acısı varsayım sadece satın alındı. O zaman işaret ettiği gibi: “Daha önceki bir çağda, bu tür duygular açıkça ırkçı olarak damgalanmış olabilir. Ancak şimdi, eşitliğe bağlılıklarını göstermek isteyen insanlar için neredeyse bir müjde.”
2022’de “çeşitli” işe alımların içeride de dışarıda olduğu kadar çeşitli olabileceğini belirtmek garip görünüyor. Her Ketanji Brown Jackson için bir Clarence Thomas almakla yükümlüsünüz. Görünüşe göre, insanlarda göründüğünden daha fazlası olduğunu ve çok kültürlü toplumlarda çeşitliliği kabul etmenin derinden daha fazlası olması gerektiğini sürekli hatırlatmaya ihtiyacımız var.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .
Ancak tüm bu ihtişamın ortasında bile, İngiltere’den bir haber ilginç bir şekilde çok az ilgi gördü. Yeni Muhafazakar başbakan Liz Truss kabinesini açıkladı ve şimdiye kadar ilk kez, iç çemberin tek bir üyesi – Büyük Devlet Ofisleri olarak anılanlar – beyaz bir adam değil.
İçişleri Bakanı Suella Braverman, Kenya ve Mauritius göçmenlerinin kızı. Dışişleri bakanının annesi James Cleverly, Sierra Leone’den göç etti. Maliye Bakanlığı’nın yeni başbakanı Kwasi Kwarteng, Ganalı bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi.
Sol alkış aldı mı? İlerici Twitter’da bu ırksal, etnik ve cinsiyet çeşitliliğini toplum için bir adım olarak müjdeleyen hosannalar var mıydı?
Tam olarak değil.
Bunun yerine, değişiklik, genellikle uyarılarla, görev bilinciyle iletildi. The Guardian, “Liz Truss’un kabinesi: çeşitli ama dogmatik” dedi. Yeni takım, Eton, Cambridge ve Sorbonne gibi okulların ürünü seçkine olarak eleştirildi. Diğerleri, bu insanların işçi sınıfı olmadığını belirtti. İngiltere’de sığınma talebinde bulunanların haklarını veya iklim değişikliğini ele alan politikaları yeterince desteklemiyorlar.
Maliye Bakanı Kwasi Kwarteng. Kredi… Tolga Akmen/EPA, Shutterstock aracılığıyla
James Cleverly, yeni dışişleri bakanı. Kredi… Tolga Akmen/EPA, Shutterstock aracılığıyla
Göç, entegrasyon ve ulusal kimlik konularına odaklanan bir düşünce kuruluşu olan British Future’ın direktörü Sunder Katwala CNN’e verdiği demeçte, “Eğitim, hukuk ve iş dünyasında başarılı olan insanlar için liyakata dayalı bir ilerleme” dedi. “Sosyal sınıf açısından bir ilerleme değil.”
Bu ilginç bir eleştiri. Burada aşağılayıcı bir anlamda kullanılan “meritokrat”, yetenek ve sıkı çalışmanın bir kombinasyonu yoluyla kazanılan yetenek ve başarıya dayalı anlamına gelir. Geleneksel olarak, liyakat işe almada birincil düşünceydi, ancak bugün bazı insanlar liyakat kazandıran sistemlerin, özellikle azınlıklara karşı hileli olduğunu düşünüyor. Bu dengesizliği düzeltmek ve özellikle liderlik pozisyonları için işgücünü çeşitlendirmek amacıyla, ırksal veya etnik çeşitliliği daha önemli bir faktör haline getirmek, işe alımlarda – hükümette olduğu gibi iş dünyasında ve kar amacı gütmeyen dünyalarda – yaygın bir uygulama haline geldi.
Sorun şu ki, aynı insanların çoğu için etnik ve ırksal çeşitlilik ancak belirli bir bakış açısıyla birleştirildiğinde geçerli oluyor. Truss’un kabinesi henüz sonuçlanmadan önce bile, İşçi muhalefetinin bir üyesi tweet attı, “Kabinesinin çeşitlilik göstermesi bekleniyor, ancak çalışan insanların haklarına saldıracak bir siyasi gündemi benimseyen, yaşayan hafızadaki en sağcı olacak, özellikle azınlıklar.”
Bir başka İşçi temsilcisi şunları yazdı: “Bu ülkede Siyah veya etnik azınlık politikacısı veya kabine üyesi olmak yeterli değil. Temsil meselesi bu değil. Bu aslında tokenizmdir.”
Bunun anlamı, birinin ırkını, etnik kökenini veya cinsiyetini gerçek bir şekilde temsil etmenin tek bir yolu olduğudur – aksi halde sahtekar veya piyon olursunuz. Adil mi?
Çoğu konuda Truss ile siyasi olarak aynı hizada değilim. Bu, Covid’den, bir enerji krizinden ve Boris ve Brexit’in ikiz felaketlerinden sersemlemiş bir ülkeye liderlik etmeyi seçeceğim takım değil. Ancak ideolojik olarak uyumlu olduğu ve politikalarını destekleyen insanları işe almak Truss’un ayrıcalığıdır.
Ve yeni işe alınanların ona isteyerek ve inançla katıldığını varsaymak gerekir. Elbette onlar, tüm ırksal ve etnik azınlıklar gibi, beyaz insanlarla aynı zihin bağımsızlığına ve düşünce çeşitliliğine sahipler – bazı insanlar Trumpy, diğerleri Bernie.
Ayrıca Britanya’da en üst sıralarda yer alan ilk muhafazakar azınlıklar da değiller. Yaygın antisemitizme rağmen, 1868’de ilk kez Yahudi doğumlu bir başbakan olan Benjamin Disraeli’yi atayan Muhafazakar Parti’ydi. Başbakan olarak görev yapan üç kadın – Margaret Thatcher, Theresa May ve şimdi Truss – hepsi Muhafazakardı. Eski başbakan David Cameron solak değildi, ancak liderlik atamaları arasında etnik ve ırksal çeşitliliği vurgulamaya özen gösterdi.
Britanya’daki siyah ve diğer etnik azınlık seçmenleri de aynı şekilde solak değil. 2019’da oylarının yüzde 20’sini Muhafazakarlara verdiler.
Azınlıklar arasında benzer bir siyasi görüş çeşitliliği Amerika Birleşik Devletleri’nde mevcuttur ve bu solu şaşırtmaktadır. Giderek artan sayıda Latin, Cumhuriyetçi adaylara oy veriyor ve oy veriyor. Donald Trump 2020’de etnik azınlıklardan 2016’ya göre daha fazla oy aldı. Siyah erkeklerin Trump’a desteği ikinci kez yüzde altı arttı. Ve bu sonrasındaGeorge Floyd’un öldürülmesi, soldaki birçok azınlık seçmenini harekete geçirdiği varsayılan bir olay.
Hukuk profesörü Stephen Carter, 1991 tarihli öngörülü kitabı “Olumlu Eylemin Yansımaları” adlı kitabında, o dönemde ortaya çıkan çeşitlilikle ilgili varsayımların çoğunu kınadı – ırksal veya etnik azınlıkların bir grup olarak değil, bir grup olarak düşünmesi gerektiği fikri de dahil. bireyler. “Otorite veya nüfuz konumları kazanan Siyah insanların, Siyah olan diğer insanların varsayılan görüşlerini ifade etme – aslında, belirli bir şekilde düşünme, hareket etme ve konuşma, Siyahve başka bir şey yapmakta ısrar eden Siyah insanlarda tuhaf bir şey var.”
Carter’ın kitabının yayınlanmasından bu yana otuz yıl geçti ve bu içler acısı varsayım sadece satın alındı. O zaman işaret ettiği gibi: “Daha önceki bir çağda, bu tür duygular açıkça ırkçı olarak damgalanmış olabilir. Ancak şimdi, eşitliğe bağlılıklarını göstermek isteyen insanlar için neredeyse bir müjde.”
2022’de “çeşitli” işe alımların içeride de dışarıda olduğu kadar çeşitli olabileceğini belirtmek garip görünüyor. Her Ketanji Brown Jackson için bir Clarence Thomas almakla yükümlüsünüz. Görünüşe göre, insanlarda göründüğünden daha fazlası olduğunu ve çok kültürlü toplumlarda çeşitliliği kabul etmenin derinden daha fazlası olması gerektiğini sürekli hatırlatmaya ihtiyacımız var.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .