Dahi kafalar
New member
Haziran’da buna “felaket yazı” dediler ve yaz ilerledikçe, model devam etti: Güney Asya’da benzeri görülmemiş aşırı sıcaklıklar; ardından Amerika Birleşik Devletleri’nde toplam 200 milyon kişiye sağlık tavsiyeleri getiren iki farklı sıcak hava dalgası; ve Avrupa’da binlerce kişinin öldüğü ve nehirlerin teknelerin geçemeyeceği kadar büzüştüğü ve nükleer santrallerin soğuması için çok fazla ısındığı üç ısı dalgası. Bangladeş’te ölümcül muson yağmurları vardı, yüz yılı aşkın süredir en kötüsü ve ardından Pakistan’da çok daha kötüsü: ülkenin üçte biri sular altında kaldı, binden fazla ölü ve bir milyon ev yıkıldı.
Ancak iklim bilimcileri için, yazın en göze çarpan hava olayı, Çin’in çoğunu kaplayan eş zamanlı sıcaklık ve kuraklık olabilir. Ülke, yaklaşık üç aydır 900 milyondan fazla insanı etkileyen aşırı sıcaklar yaşıyor. Devlet yayıncısı CCTV’ye göre, Chongqing çevresindeki tek bir belediye bölgesinde 66 kadar nehir “kurudu”. Hava durumu tarihçisi Maximiliano Herrera’nın New Scientist’e akılda kalıcı bir şekilde belirttiği gibi, “dünya iklim tarihinde en az düzeyde karşılaştırılabilir bile hiçbir şey yoktur.”
Ve yine de bu kadar istisnai bir hava olayı için, hakkında çok fazla şey bilmediğiniz için affedilebilirsiniz. Çin, dünyanın en kalabalık ülkesi ve açık ara en büyük sera gazı yayıcısıdır ve gezegenin geleceğini şekillendiren en belirleyici güç olabilir. Ancak çoğu Amerikalı için, sanki iklim değişikliği orada sadece bir ekranın arkasında oluyormuş gibi.
Kısmen, Çin tam olarak kapalı bir ülke olmasa da, tam olarak açık bir ülke de değil, bu da ortaya çıkan haberlere ürkütücü anekdotların güvenilmez havasını veriyor. Aşırı sıcağın, örneğin sıcak hava dalgasının iki merkezinden biri olan ve muhtemelen bir milyondan fazla Uygur ve diğer Han olmayan yerlilerin yaşadığı kamplara ev sahipliği yapan Sincan bölgesinde yaşayan insanlar için ne anlama geldiğine dair bir rapor yok. Bölge alıkonuldu ve birçoğu, çoğu zaman ülkenin baskın güneş paneli endüstrisinde olduğu bildirilen baskıcı koşullar altında çalışıyor. Isı dalgasının insani bedeli kesinlikle bildiğimizden daha fazla.
Ama bizi kör eden sadece bilgi eksikliği değil. Çin’de benzeri görülmemiş bir iklim olayı, Amerikalılar için de zor, çünkü ülke kendimize anlattığımız ve dünyaya ısınma hakkında – genellikle ahlaki olanlar, iyi aktörler ve kötüler, suçluluk ve suçluluk hakkında – anlatmaya çalıştığımız hikayelerde çok belirsiz bir rol oynuyor. masumiyet. Aşırı hava koşulları Çin’i vurduğunda, bariz olanın ötesindeki “anlam” daha da karmaşık hale gelir. İklim aktörü Çin’den ne yapacağımızı bilmiyorsak, iklim acısını anlamlandırmakta çok daha zorlanırız.
Yıllardır Çin, iklim ve enerji milliyetçileri tarafından genellikle kötü bir aktör ve güvenilmez ortak olarak tanımlanan ve neler yapılabileceğinin bir örneği olarak ajite çevreciler tarafından hem sol hem de sağdaki iklim fikirlileri için uygun bir retorik mihenk taşı olarak hizmet etti. iklim açısından, pek çok zahmetli veto noktası olmayan bir siyasi yapı göz önüne alındığında. Bu çelişkili tasvirler, her zaman gerçek anlayıştan çok sıradan klişelere dayanmıştır. Ancak herhangi bir yararlı konuşma noktası gibi, onlar da gerçek bir şey üzerine kuruludur. Çin sadece dünyanın en büyük iklim kirleticisi değil, aynı zamanda şu anda tüm küresel kömür kullanımının yaklaşık yarısından ve tüm küresel karbon emisyonlarının neredeyse üçte birinden sorumlu – artan bir pay ve Amerikan katkısının iki katından fazla. (Kişi başına bazda olsa da, Birleşik Devletler hala çok daha kötü durumda.)
Ancak Çin, iklimin geleceğine diğer herhangi bir ülkeden çok daha fazla zarar veriyorsa, ülkenin son on yılda temiz enerji için en güçlü güç olması da söz konusudur. Geçen yıl Çin, Amerika Birleşik Devletleri, Avrupa, Latin Amerika, Orta Doğu, Güneydoğu Asya ve Afrika’nın toplamından daha fazla yenilenebilir kapasite kurdu. Ve yenilenebilir enerji fiyatlarındaki düşüş genellikle yazarı olmayan bir küresel pazar başarı öyküsü olarak görülse de, muhtemelen bu fiyat çöküşüne en büyük katkı Çin imalatına yapılan yatırım ve yenilik olmuştur (bunların çoğu Sincan’daki korkunç koşullar altında).
Hikâye burada sona ermiş olsaydı, yeterince kafa karıştırıcı olurdu: Çin, küresel bir dev olarak aynı anda hem kahraman hem de kötü adamı oynuyor. Ancak Çin, iklim jeopolitiği manzarasında da kafa karıştırıcı bir yer işgal ediyor gibi görünüyor, çünkü bu manzara da son zamanlarda değişti. Deri yıllar, hatta beş yıl önce, iklim diplomasisi genellikle küresel işbirliğine retorik çağrılar anlamına geliyordu ve realpolitik çabalarla rakiplerinizden daha yavaş hareket etme çabalarıyla karışıyordu. Bugün, karbonsuzlaştırma hala çok yavaş ama diplomatik dinamikleri eylemsizlik rekabetinden görünürde bir eylem rekabetine taşımaya yetecek kadar hızlı gerçekleşiyor. Amerika Birleşik Devletleri’nde iklim yatırımları patlama yaşıyor ve CHIPS yasası ve IRA iklim tasarısının artık yasalaşmasıyla birlikte ülke, Politico’nun yakın zamanda yeni bir “yeşil enerji silahlanma yarışı” olarak adlandırdığı şeye olumlu bir şekilde katıldı.
Güç dinamikleri de değişiyor, sadece ticaret anlaşmaları açısından değil, Tayvan ve Çin’in Nancy Pelosi’nin Taipei’yi ziyaret etmesinin ardından ikili iklim görüşmelerini son zamanlarda iptal etmesiyle ilgili sızlanmalar da değişiyor. Küresel finansal krizden bu yana, ancak özellikle Donald Trump’ın seçilmesinden ve erken dönem Amerikan pandemi yanıtının beceriksizliğinden bu yana, Amerika’nın gerileyişine ilişkin düşkün anlatılar, Çin’i genellikle yasaklayıcı ve kaçınılmaz bir halef olarak gördüler: ezici bir nüfusa sahip, bir gelişen devlet kapitalizminin görece sürtünmesiz modeli ve burada kaçınılmaz görünen politik işlev bozuklukları tarafından engellenmemiş. Ülke bariz bir jeopolitik rakip olmaya devam ediyor ve Amerika Birleşik Devletleri’ni tek bir bilimsel katkı ölçüsünde geçti: dünyanın en çok alıntı yapılan dergi makalelerini yayınlamak. Ancak son olaylar, Çin’in yakın geleceğinin bu karmaşık olmayan resmini karmaşıklaştırdı.
Birincisi, ülkenin sandığımız kadar büyük olmadığı ve biraz daha küçülme yolunda olduğu ortaya çıktı. BM şimdi, Çin’in nüfusunun, aynı zamanda hızla yaşlandığı için, yüzyılın sonuna kadar yarı yarıya düşebileceğini tahmin ediyor – bu, Şanghay Sosyal Bilimler Akademisi tarafından aşağı yukarı yinelenen bir tahmin.
İkincisi, ülkenin gayrimenkul ve inşaat sektörlerinin ani çöküşü, ülke çapında ipotek ödemelerinin toplu olarak reddedilmesi ve gelişmiş dünyada tek başına, Çin merkez bankaları, devam eden durgunlukla ilgili daha da yüksek endişelerden dolayı, önemli enflasyonun ortasında faiz oranlarını düşürüyor. Daha bir yıl kadar kısa bir süre önce, Çin ekonomisinin bu on yılın sonunda dünyanın en büyüğü olacağı yaygın bir şekilde tahmin ediliyordu; şimdi bazı ekonomistler bunun olup olmayacağını merak ediyor.
Ve üçüncüsü, ülkenin pandemi yanıtı, dünyanın kıskançlığı önce, daha çok bir küresel şaka gibi bir şey haline geldi, şehir çapındaki karantinalar hala bireysel yeni vakalardan sonra ve en savunmasızların çoğuna bile ulaşamayan ulusal bir aşılama programıyla. Çin aşıları olan yaşlılar, hükümetin ölüme ve ciddi hastalıklara karşı korunmak için pek güvenmediği görülüyor.
Bu, bir “Çin balonunun” patlamak üzere olduğu anlamına gelmez; ülkenin iklim açısından dünyanın en önemli ülkesinden başka bir şey olduğunu; ya da Amerika Birleşik Devletleri ile arasındaki istikrarsız ilişkinin daha az önemli hale geleceğini. Ancak Eylül ayı başlarında Carbon Brief tarafından yapılan analiz, büyük ölçüde pandemik kapanmalar ve kekemelik ekonomisi sayesinde, Çin emisyonlarının 2022’nin ikinci çeyreğinde bir önceki yıla kıyasla neredeyse yüzde 8 düştüğünü gösterdi. pandemi kilitlenmesinin derinlikleri.
Küresel emisyonları geçici olarak yüzde 7 oranında azaltan pandeminin ortasında iklim gözlemcileri, bunun hem Paris anlaşmasının en iddialı hedeflerine ulaşmak için gereken karbonsuzlaştırma oranı ile ilgili olduğunu hem de küresel kapanmanın sürdürülebilir veya çekici bir yol olmadığını kaydettiler. yapmak için. Ancak Çin bu yolu süresiz olarak izlemeyecek olsa da, ülkenin şu anda izlediği yol bu – yeşil geçişin IPCC’den bir grafikte göründüğünden hem daha engebeli hem de daha şaşırtıcı olacağının bir başka hatırlatıcısı. ahlak oyunu uzun süre sabit kalacaktır.
Okunacak şeyler
Batı Virjinya’dan Senatör Joe Manchin’in Enflasyon Azaltma Yasası uzlaşmasının bir koşulu olarak New York’tan Senatör Chuck Schumer ile vardığı izin verilen “yan anlaşma” üzerinde kavga devam ediyor. Anlaşmanın metni henüz kamuoyuna açıklanmadı, ancak çarpıcı sayıda Demokrat Temsilciler Meclisi buna karşı oy vermeye kararlı.
Enerji geçişi için potansiyel yollar üzerinde çalışan Oxford araştırmacılarından oluşan bir ekip, “iklim zararlarını veya iklim politikasının ortak faydalarını hesaba katmadan bile, 2050 yılına kadar net sıfır enerji sistemine geçişin ekonomik olarak faydalı olacağını” buldu. Ne kadar faydalı? Belki 12 trilyon dolar kadar net tasarruf.
Pakistan’daki sel hasarı, helikopterle gelen dünya liderlerini şaşırtmaya devam ediyor ve toplam hasar tahminleri şu anda 30 milyar dolara kadar çıkıyor (Pakistan GSYİH’sının yüzde 10’undan fazlası). Bazıları, ülke ekinlerinin yüzde 80 ila yüzde 90’ının etkilendiğini bildiriyor.
Jeffrey Sachs, bu iç karartıcı veri noktasını içeren bir sütunda iklim tazminatı için çıkıyor: “Pakistan, 1850 ile 2020 yılları arasında kabaca 5,2 milyar ton karbon dioksit katkıda bulundu – kabaca ABD’nin her yıl saldığı miktar.”
Aşırı sıcak, Twitter’ın Sacramento veri merkezini çevrimdışı duruma getirdi.
Kaliforniyalılara basit bir kısa mesaj istemi, eyaletteki büyük elektrik kesintilerinden kurtularak, enerji kullanımında dramatik ve ani bir azalmaya yol açtı. İnsanların bir şeyler yapmalarını rica ettiğinizde yapmaya istekli oldukları, onları ölçeklendirmeye çalışırsanız nispeten küçük önlemlerin toplanabileceği ve çoğu zaman en önemli şeyin sadece doğrudan bir istek olduğu gerçekten ilham verici bir örnektir.
Araştırmacılar, bitki yapraklarına takılan suda mikroplastik buluyor.
Hava kirliliği ve kanser arasındaki ilişkiyi anlamada potansiyel bir atılım, gelecekte “çok kirli bir bölgede yaşıyorsanız kanser önleyici bir hap alma fikrinin tamamen hayal olmadığını” gösteriyor.
Omicron dalgası sırasında aşılanmış ve güçlendirilmiş Covid hastalarının ölüm riskine ilişkin İngiltere’den yapılan büyük ölçekli bir çalışma, tanıdık bir risk paterni gösteriyor: Yaş, açık ara en büyük risk faktörü, 80 yaşındaki bir kişide 30’dan fazla 50 yaşındaki birinden daha fazla ölüm riski. (Diğer komorbiditelerin çoğu riski sadece üç kat artırır.)
Bir ölçüme göre, yoksulluk içinde yaşayan Amerikalıların payı sadece son on yılda yarı yarıya azaldı.
Opinion yazarı ve The New York Times Magazine köşe yazarı David Wallace-Wells (@dwallacewells), “Yaşanamaz Dünya”nın yazarıdır.
Ancak iklim bilimcileri için, yazın en göze çarpan hava olayı, Çin’in çoğunu kaplayan eş zamanlı sıcaklık ve kuraklık olabilir. Ülke, yaklaşık üç aydır 900 milyondan fazla insanı etkileyen aşırı sıcaklar yaşıyor. Devlet yayıncısı CCTV’ye göre, Chongqing çevresindeki tek bir belediye bölgesinde 66 kadar nehir “kurudu”. Hava durumu tarihçisi Maximiliano Herrera’nın New Scientist’e akılda kalıcı bir şekilde belirttiği gibi, “dünya iklim tarihinde en az düzeyde karşılaştırılabilir bile hiçbir şey yoktur.”
Ve yine de bu kadar istisnai bir hava olayı için, hakkında çok fazla şey bilmediğiniz için affedilebilirsiniz. Çin, dünyanın en kalabalık ülkesi ve açık ara en büyük sera gazı yayıcısıdır ve gezegenin geleceğini şekillendiren en belirleyici güç olabilir. Ancak çoğu Amerikalı için, sanki iklim değişikliği orada sadece bir ekranın arkasında oluyormuş gibi.
Kısmen, Çin tam olarak kapalı bir ülke olmasa da, tam olarak açık bir ülke de değil, bu da ortaya çıkan haberlere ürkütücü anekdotların güvenilmez havasını veriyor. Aşırı sıcağın, örneğin sıcak hava dalgasının iki merkezinden biri olan ve muhtemelen bir milyondan fazla Uygur ve diğer Han olmayan yerlilerin yaşadığı kamplara ev sahipliği yapan Sincan bölgesinde yaşayan insanlar için ne anlama geldiğine dair bir rapor yok. Bölge alıkonuldu ve birçoğu, çoğu zaman ülkenin baskın güneş paneli endüstrisinde olduğu bildirilen baskıcı koşullar altında çalışıyor. Isı dalgasının insani bedeli kesinlikle bildiğimizden daha fazla.
Ama bizi kör eden sadece bilgi eksikliği değil. Çin’de benzeri görülmemiş bir iklim olayı, Amerikalılar için de zor, çünkü ülke kendimize anlattığımız ve dünyaya ısınma hakkında – genellikle ahlaki olanlar, iyi aktörler ve kötüler, suçluluk ve suçluluk hakkında – anlatmaya çalıştığımız hikayelerde çok belirsiz bir rol oynuyor. masumiyet. Aşırı hava koşulları Çin’i vurduğunda, bariz olanın ötesindeki “anlam” daha da karmaşık hale gelir. İklim aktörü Çin’den ne yapacağımızı bilmiyorsak, iklim acısını anlamlandırmakta çok daha zorlanırız.
Yıllardır Çin, iklim ve enerji milliyetçileri tarafından genellikle kötü bir aktör ve güvenilmez ortak olarak tanımlanan ve neler yapılabileceğinin bir örneği olarak ajite çevreciler tarafından hem sol hem de sağdaki iklim fikirlileri için uygun bir retorik mihenk taşı olarak hizmet etti. iklim açısından, pek çok zahmetli veto noktası olmayan bir siyasi yapı göz önüne alındığında. Bu çelişkili tasvirler, her zaman gerçek anlayıştan çok sıradan klişelere dayanmıştır. Ancak herhangi bir yararlı konuşma noktası gibi, onlar da gerçek bir şey üzerine kuruludur. Çin sadece dünyanın en büyük iklim kirleticisi değil, aynı zamanda şu anda tüm küresel kömür kullanımının yaklaşık yarısından ve tüm küresel karbon emisyonlarının neredeyse üçte birinden sorumlu – artan bir pay ve Amerikan katkısının iki katından fazla. (Kişi başına bazda olsa da, Birleşik Devletler hala çok daha kötü durumda.)
Ancak Çin, iklimin geleceğine diğer herhangi bir ülkeden çok daha fazla zarar veriyorsa, ülkenin son on yılda temiz enerji için en güçlü güç olması da söz konusudur. Geçen yıl Çin, Amerika Birleşik Devletleri, Avrupa, Latin Amerika, Orta Doğu, Güneydoğu Asya ve Afrika’nın toplamından daha fazla yenilenebilir kapasite kurdu. Ve yenilenebilir enerji fiyatlarındaki düşüş genellikle yazarı olmayan bir küresel pazar başarı öyküsü olarak görülse de, muhtemelen bu fiyat çöküşüne en büyük katkı Çin imalatına yapılan yatırım ve yenilik olmuştur (bunların çoğu Sincan’daki korkunç koşullar altında).
Hikâye burada sona ermiş olsaydı, yeterince kafa karıştırıcı olurdu: Çin, küresel bir dev olarak aynı anda hem kahraman hem de kötü adamı oynuyor. Ancak Çin, iklim jeopolitiği manzarasında da kafa karıştırıcı bir yer işgal ediyor gibi görünüyor, çünkü bu manzara da son zamanlarda değişti. Deri yıllar, hatta beş yıl önce, iklim diplomasisi genellikle küresel işbirliğine retorik çağrılar anlamına geliyordu ve realpolitik çabalarla rakiplerinizden daha yavaş hareket etme çabalarıyla karışıyordu. Bugün, karbonsuzlaştırma hala çok yavaş ama diplomatik dinamikleri eylemsizlik rekabetinden görünürde bir eylem rekabetine taşımaya yetecek kadar hızlı gerçekleşiyor. Amerika Birleşik Devletleri’nde iklim yatırımları patlama yaşıyor ve CHIPS yasası ve IRA iklim tasarısının artık yasalaşmasıyla birlikte ülke, Politico’nun yakın zamanda yeni bir “yeşil enerji silahlanma yarışı” olarak adlandırdığı şeye olumlu bir şekilde katıldı.
Güç dinamikleri de değişiyor, sadece ticaret anlaşmaları açısından değil, Tayvan ve Çin’in Nancy Pelosi’nin Taipei’yi ziyaret etmesinin ardından ikili iklim görüşmelerini son zamanlarda iptal etmesiyle ilgili sızlanmalar da değişiyor. Küresel finansal krizden bu yana, ancak özellikle Donald Trump’ın seçilmesinden ve erken dönem Amerikan pandemi yanıtının beceriksizliğinden bu yana, Amerika’nın gerileyişine ilişkin düşkün anlatılar, Çin’i genellikle yasaklayıcı ve kaçınılmaz bir halef olarak gördüler: ezici bir nüfusa sahip, bir gelişen devlet kapitalizminin görece sürtünmesiz modeli ve burada kaçınılmaz görünen politik işlev bozuklukları tarafından engellenmemiş. Ülke bariz bir jeopolitik rakip olmaya devam ediyor ve Amerika Birleşik Devletleri’ni tek bir bilimsel katkı ölçüsünde geçti: dünyanın en çok alıntı yapılan dergi makalelerini yayınlamak. Ancak son olaylar, Çin’in yakın geleceğinin bu karmaşık olmayan resmini karmaşıklaştırdı.
Birincisi, ülkenin sandığımız kadar büyük olmadığı ve biraz daha küçülme yolunda olduğu ortaya çıktı. BM şimdi, Çin’in nüfusunun, aynı zamanda hızla yaşlandığı için, yüzyılın sonuna kadar yarı yarıya düşebileceğini tahmin ediyor – bu, Şanghay Sosyal Bilimler Akademisi tarafından aşağı yukarı yinelenen bir tahmin.
İkincisi, ülkenin gayrimenkul ve inşaat sektörlerinin ani çöküşü, ülke çapında ipotek ödemelerinin toplu olarak reddedilmesi ve gelişmiş dünyada tek başına, Çin merkez bankaları, devam eden durgunlukla ilgili daha da yüksek endişelerden dolayı, önemli enflasyonun ortasında faiz oranlarını düşürüyor. Daha bir yıl kadar kısa bir süre önce, Çin ekonomisinin bu on yılın sonunda dünyanın en büyüğü olacağı yaygın bir şekilde tahmin ediliyordu; şimdi bazı ekonomistler bunun olup olmayacağını merak ediyor.
Ve üçüncüsü, ülkenin pandemi yanıtı, dünyanın kıskançlığı önce, daha çok bir küresel şaka gibi bir şey haline geldi, şehir çapındaki karantinalar hala bireysel yeni vakalardan sonra ve en savunmasızların çoğuna bile ulaşamayan ulusal bir aşılama programıyla. Çin aşıları olan yaşlılar, hükümetin ölüme ve ciddi hastalıklara karşı korunmak için pek güvenmediği görülüyor.
Bu, bir “Çin balonunun” patlamak üzere olduğu anlamına gelmez; ülkenin iklim açısından dünyanın en önemli ülkesinden başka bir şey olduğunu; ya da Amerika Birleşik Devletleri ile arasındaki istikrarsız ilişkinin daha az önemli hale geleceğini. Ancak Eylül ayı başlarında Carbon Brief tarafından yapılan analiz, büyük ölçüde pandemik kapanmalar ve kekemelik ekonomisi sayesinde, Çin emisyonlarının 2022’nin ikinci çeyreğinde bir önceki yıla kıyasla neredeyse yüzde 8 düştüğünü gösterdi. pandemi kilitlenmesinin derinlikleri.
Küresel emisyonları geçici olarak yüzde 7 oranında azaltan pandeminin ortasında iklim gözlemcileri, bunun hem Paris anlaşmasının en iddialı hedeflerine ulaşmak için gereken karbonsuzlaştırma oranı ile ilgili olduğunu hem de küresel kapanmanın sürdürülebilir veya çekici bir yol olmadığını kaydettiler. yapmak için. Ancak Çin bu yolu süresiz olarak izlemeyecek olsa da, ülkenin şu anda izlediği yol bu – yeşil geçişin IPCC’den bir grafikte göründüğünden hem daha engebeli hem de daha şaşırtıcı olacağının bir başka hatırlatıcısı. ahlak oyunu uzun süre sabit kalacaktır.
Okunacak şeyler
Batı Virjinya’dan Senatör Joe Manchin’in Enflasyon Azaltma Yasası uzlaşmasının bir koşulu olarak New York’tan Senatör Chuck Schumer ile vardığı izin verilen “yan anlaşma” üzerinde kavga devam ediyor. Anlaşmanın metni henüz kamuoyuna açıklanmadı, ancak çarpıcı sayıda Demokrat Temsilciler Meclisi buna karşı oy vermeye kararlı.
Enerji geçişi için potansiyel yollar üzerinde çalışan Oxford araştırmacılarından oluşan bir ekip, “iklim zararlarını veya iklim politikasının ortak faydalarını hesaba katmadan bile, 2050 yılına kadar net sıfır enerji sistemine geçişin ekonomik olarak faydalı olacağını” buldu. Ne kadar faydalı? Belki 12 trilyon dolar kadar net tasarruf.
Pakistan’daki sel hasarı, helikopterle gelen dünya liderlerini şaşırtmaya devam ediyor ve toplam hasar tahminleri şu anda 30 milyar dolara kadar çıkıyor (Pakistan GSYİH’sının yüzde 10’undan fazlası). Bazıları, ülke ekinlerinin yüzde 80 ila yüzde 90’ının etkilendiğini bildiriyor.
Jeffrey Sachs, bu iç karartıcı veri noktasını içeren bir sütunda iklim tazminatı için çıkıyor: “Pakistan, 1850 ile 2020 yılları arasında kabaca 5,2 milyar ton karbon dioksit katkıda bulundu – kabaca ABD’nin her yıl saldığı miktar.”
Aşırı sıcak, Twitter’ın Sacramento veri merkezini çevrimdışı duruma getirdi.
Kaliforniyalılara basit bir kısa mesaj istemi, eyaletteki büyük elektrik kesintilerinden kurtularak, enerji kullanımında dramatik ve ani bir azalmaya yol açtı. İnsanların bir şeyler yapmalarını rica ettiğinizde yapmaya istekli oldukları, onları ölçeklendirmeye çalışırsanız nispeten küçük önlemlerin toplanabileceği ve çoğu zaman en önemli şeyin sadece doğrudan bir istek olduğu gerçekten ilham verici bir örnektir.
Araştırmacılar, bitki yapraklarına takılan suda mikroplastik buluyor.
Hava kirliliği ve kanser arasındaki ilişkiyi anlamada potansiyel bir atılım, gelecekte “çok kirli bir bölgede yaşıyorsanız kanser önleyici bir hap alma fikrinin tamamen hayal olmadığını” gösteriyor.
Omicron dalgası sırasında aşılanmış ve güçlendirilmiş Covid hastalarının ölüm riskine ilişkin İngiltere’den yapılan büyük ölçekli bir çalışma, tanıdık bir risk paterni gösteriyor: Yaş, açık ara en büyük risk faktörü, 80 yaşındaki bir kişide 30’dan fazla 50 yaşındaki birinden daha fazla ölüm riski. (Diğer komorbiditelerin çoğu riski sadece üç kat artırır.)
Bir ölçüme göre, yoksulluk içinde yaşayan Amerikalıların payı sadece son on yılda yarı yarıya azaldı.
Opinion yazarı ve The New York Times Magazine köşe yazarı David Wallace-Wells (@dwallacewells), “Yaşanamaz Dünya”nın yazarıdır.