Dahi kafalar
New member
Sevgili Kanye West veya “Ye”:
Hiç tanışmadık ve umarım hiç tanışmayacağız.
Yine de, bir tür minnettarlığı ifade etmek istiyorum. Birkaç gün içinde birkaç patlamayla – bu ay bir tweet’te “YAHUDİ İNSANLAR” için “death con 3” yapmakla tehdit ettin ve oradan yokuş aşağı gitti – muhtemelen sebat, yaygınlık hakkında halkı bilinçlendirmek için daha fazlasını yaptın ve antisemitizmin doğası, son zamanlardaki herhangi bir olaydan daha fazla.
Buraya gelmemizin ne kadar uzun sürdüğü dikkate değer. 2020 için FBI, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki toplam yetişkin nüfusun yaklaşık yüzde 2,4’ünü oluşturan Yahudilerin, dini saikli tüm nefret suçlarının yüzde 54,9’unu alan tarafta olduğunu bildiriyor. New York’ta birçok gece Hasidik veya Ortodoks Yahudiler itiliyor, nutuk atılıyor ve dövülüyor.
Şimdiye kadar, bu, ülkedeki en az bildirilen hikayelerden biri oldu – aksi takdirde önyargı ve nefrete aşırı derecede uyumlu bir çağda kendi başına bir gösterge.
Raporlar zaman zaman Yahudileri, iddiaya göre saldırgan Yahudi komşular veya açgözlü Yahudi ev sahipleri hakkında uzun hikayelerle, şiddeti kendi üzerlerine getirmekle suçladı. Diğer zamanlarda – örneğin, oraya ulaşmak için 4 bin 800 mil yol kat eden İngiliz bir Müslüman adamın Teksas’taki bir sinagoga yaptığı saldırıdan sonra – olduğu gibi, muhabirler açıkça antisemitik saldırılar için antisemitik olmayan motifler bulmak için yola çıkmış görünüyorlar.
Daha sık olarak, Yahudilere yönelik saldırılar, İsrail’e yönelik üzücü ancak bir şekilde anlaşılabilir öfke ifadeleri olarak görülüyor. Mayıs 2021’de Los Angeles’taki bir suşi restoranındaki Yahudi lokantalar, bir tanığa göre “Yahudilere Ölüm” ve “Özgür Filistin” sloganları atan bir grubun üyesi tarafından fiziksel saldırıya uğradı. Olayla ilgili bir KABC raporu kısmen manşet oldu: “Ortadoğu gerilimleri LA savaşına yol açıyor.”
“Ortadoğu gerilimlerinin” bir “kavgaya” yol açtığını öne sürmek, saldırının hem doğasını hem de amacını karartmaktır. “Azınlık Mahallesinde Yüksek Düzeyde Suçlar, Polis Memurunun Sekiz Dakika Boyunca Adamın Boynuna Diz çökmesine Yol Açıyor” diyen bir manşetin saçmalığını hayal edin.
Aslında, Ye, muhtemelen bunu hayal edebilirsin, çünkü sen de kendi ölümü için George Floyd’u suçladın. Ancak günümüz Amerikan kültüründe Yahudilerin ne ölçüde dahil edilmediğini ve hariç tutulanlara dahil edildiğini düşünmeye değer. Yani, Yahudi halkının sık sık zulme uğrayan bir azınlık olarak statüsü giderek tanınmaz hale gelirken, Yahudi halkının aşağılama ve dışlama için meşru bir hedef olarak konumu giderek daha fazla kabul görüyor.
Yeni Academy of Motion Pictures’ın geçen yıl kapılarını “Daha Kapsayıcı Bir Müze Yaratmak” konulu bir panelle açtığı Hollywood’u ele alalım. Yine de, The Times’tan Adam Nagourney’in Mart’ta bildirdiği gibi, “Onlarca sergi ve oda arasında, Harry ve Jack Warner, Adolph Zukor, Samuel Goldwyn veya Louis B. Mayer’den neredeyse hiç bahsedilmiyor” – modern filmi esasen kuran Yahudiler. sanayi. (Bir haykırıştan sonra, müze şimdi onlar için kalıcı bir sergi planlıyor.)
Ya da dokuz öğrenci grubunun Ağustos ayında Siyonizm’i destekleyen hiçbir konuşmacıya ev sahipliği yapmayacaklarını duyurduğu Berkeley’deki California Üniversitesi’nin hukuk fakültesini ele alalım; bu, çoğu Yahudi’yi dışlamakla eşdeğer bir hareket. Hukuk fakültesi dekanı Erwin Chemerinsky, şaşırtıcı bir savunmada, “ayrımcı” olduğunu kabul ettiği yönetmeliğin yalnızca “bir avuç öğrenci grubu” tarafından kabul edildiğini ve henüz – sanki Berkeley ya da başka herhangi bir kamu görevlisi gibi – uygulanmadığını kaydetti. Hukuk fakültesi, trans haklarına inanan bir konuşmacıyı dışlama niyetini açıklayan tek bir öğrenci grubunu bir an için tolere ederdi.
Ya da İsrail’in kendisini alın. Yahudi devleti, 193 BM üye devleti arasında tek başına, ahlaki olarak var olmaya hakkı olmayacak kadar benzersiz bir şekilde kötü mü? Yoksa bu tür saplantılı nefreti yalnızca tek bir devlete yönelten antisemitizmin benzersiz kötülüğü mü – genel olarak, örneğin Karakas, Ankara, Havana ve Tahran’daki rejimlerin sonu gelmez yağmalarını görmezden gelir veya önemsizleştirir mi?
Halkıma “ölüm dolandırıcılığı 3” yapmaya karar verirken kesinlikle aklınızdaki şeyler bunlar değildi. Ayrıca, sizi tweet’lerinde ve Instagram gönderilerinde kınayan ünlülerin çoğu için akılda kalıcı değillerdi. Fakat sizin bağnazlığınız, antisemitizm hakkında dürüst bir sohbete başlamak için herkes kadar iyi bir yer – umarım bu, kendi kariyerinizin kendi kendini yok etmesinden daha uzun sürecektir.
Dürüst olmak gerekirse, antisemitizmin sağcı olduğu kadar solcu bir fenomen olduğunu kabul etmek olacaktır. Dürüst olmak gerekirse – Henry Louis Gates Jr.’ın 1992’de bu sayfalarda yaptığı gibi – antisemitizmin siyah siyasetinin köşelerine bulaştığı kadar beyaz üstünlüğü siyasetine de bulaştığı gerçeğiyle yüzleşmeye başlayacaktı. Dürüst olmak gerekirse, antisemitizminizde suç ortağı olan insanları hesaba katmak olurdu – sizinle yaptığı röportajdan antisemitik yorumlarınızı düzenlerken “cesur” inançlarınızı öven Tucker Carlson gibi. Dürüst olmak gerekirse, Siyonizm karşıtlığının, Yahudilerin dolandırıcılar ve sahtekarlar olduğu hakkındaki aynı iğrenç komplocu mecazları tekrarlayarak, günümüzün antisemitizmi haline gelme boyutuyla uzlaşmaya varmak olacaktır.
Dürüst olmak gerekirse, birçok Amerikalının kabul etmek isteyeceğinden daha fazla insan adına konuştuğunuzu da kabul etmiş olursunuz. Bunun için, ama sadece bunun için, teşekkürü hak ediyorsun.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .
Hiç tanışmadık ve umarım hiç tanışmayacağız.
Yine de, bir tür minnettarlığı ifade etmek istiyorum. Birkaç gün içinde birkaç patlamayla – bu ay bir tweet’te “YAHUDİ İNSANLAR” için “death con 3” yapmakla tehdit ettin ve oradan yokuş aşağı gitti – muhtemelen sebat, yaygınlık hakkında halkı bilinçlendirmek için daha fazlasını yaptın ve antisemitizmin doğası, son zamanlardaki herhangi bir olaydan daha fazla.
Buraya gelmemizin ne kadar uzun sürdüğü dikkate değer. 2020 için FBI, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki toplam yetişkin nüfusun yaklaşık yüzde 2,4’ünü oluşturan Yahudilerin, dini saikli tüm nefret suçlarının yüzde 54,9’unu alan tarafta olduğunu bildiriyor. New York’ta birçok gece Hasidik veya Ortodoks Yahudiler itiliyor, nutuk atılıyor ve dövülüyor.
Şimdiye kadar, bu, ülkedeki en az bildirilen hikayelerden biri oldu – aksi takdirde önyargı ve nefrete aşırı derecede uyumlu bir çağda kendi başına bir gösterge.
Raporlar zaman zaman Yahudileri, iddiaya göre saldırgan Yahudi komşular veya açgözlü Yahudi ev sahipleri hakkında uzun hikayelerle, şiddeti kendi üzerlerine getirmekle suçladı. Diğer zamanlarda – örneğin, oraya ulaşmak için 4 bin 800 mil yol kat eden İngiliz bir Müslüman adamın Teksas’taki bir sinagoga yaptığı saldırıdan sonra – olduğu gibi, muhabirler açıkça antisemitik saldırılar için antisemitik olmayan motifler bulmak için yola çıkmış görünüyorlar.
Daha sık olarak, Yahudilere yönelik saldırılar, İsrail’e yönelik üzücü ancak bir şekilde anlaşılabilir öfke ifadeleri olarak görülüyor. Mayıs 2021’de Los Angeles’taki bir suşi restoranındaki Yahudi lokantalar, bir tanığa göre “Yahudilere Ölüm” ve “Özgür Filistin” sloganları atan bir grubun üyesi tarafından fiziksel saldırıya uğradı. Olayla ilgili bir KABC raporu kısmen manşet oldu: “Ortadoğu gerilimleri LA savaşına yol açıyor.”
“Ortadoğu gerilimlerinin” bir “kavgaya” yol açtığını öne sürmek, saldırının hem doğasını hem de amacını karartmaktır. “Azınlık Mahallesinde Yüksek Düzeyde Suçlar, Polis Memurunun Sekiz Dakika Boyunca Adamın Boynuna Diz çökmesine Yol Açıyor” diyen bir manşetin saçmalığını hayal edin.
Aslında, Ye, muhtemelen bunu hayal edebilirsin, çünkü sen de kendi ölümü için George Floyd’u suçladın. Ancak günümüz Amerikan kültüründe Yahudilerin ne ölçüde dahil edilmediğini ve hariç tutulanlara dahil edildiğini düşünmeye değer. Yani, Yahudi halkının sık sık zulme uğrayan bir azınlık olarak statüsü giderek tanınmaz hale gelirken, Yahudi halkının aşağılama ve dışlama için meşru bir hedef olarak konumu giderek daha fazla kabul görüyor.
Yeni Academy of Motion Pictures’ın geçen yıl kapılarını “Daha Kapsayıcı Bir Müze Yaratmak” konulu bir panelle açtığı Hollywood’u ele alalım. Yine de, The Times’tan Adam Nagourney’in Mart’ta bildirdiği gibi, “Onlarca sergi ve oda arasında, Harry ve Jack Warner, Adolph Zukor, Samuel Goldwyn veya Louis B. Mayer’den neredeyse hiç bahsedilmiyor” – modern filmi esasen kuran Yahudiler. sanayi. (Bir haykırıştan sonra, müze şimdi onlar için kalıcı bir sergi planlıyor.)
Ya da dokuz öğrenci grubunun Ağustos ayında Siyonizm’i destekleyen hiçbir konuşmacıya ev sahipliği yapmayacaklarını duyurduğu Berkeley’deki California Üniversitesi’nin hukuk fakültesini ele alalım; bu, çoğu Yahudi’yi dışlamakla eşdeğer bir hareket. Hukuk fakültesi dekanı Erwin Chemerinsky, şaşırtıcı bir savunmada, “ayrımcı” olduğunu kabul ettiği yönetmeliğin yalnızca “bir avuç öğrenci grubu” tarafından kabul edildiğini ve henüz – sanki Berkeley ya da başka herhangi bir kamu görevlisi gibi – uygulanmadığını kaydetti. Hukuk fakültesi, trans haklarına inanan bir konuşmacıyı dışlama niyetini açıklayan tek bir öğrenci grubunu bir an için tolere ederdi.
Ya da İsrail’in kendisini alın. Yahudi devleti, 193 BM üye devleti arasında tek başına, ahlaki olarak var olmaya hakkı olmayacak kadar benzersiz bir şekilde kötü mü? Yoksa bu tür saplantılı nefreti yalnızca tek bir devlete yönelten antisemitizmin benzersiz kötülüğü mü – genel olarak, örneğin Karakas, Ankara, Havana ve Tahran’daki rejimlerin sonu gelmez yağmalarını görmezden gelir veya önemsizleştirir mi?
Halkıma “ölüm dolandırıcılığı 3” yapmaya karar verirken kesinlikle aklınızdaki şeyler bunlar değildi. Ayrıca, sizi tweet’lerinde ve Instagram gönderilerinde kınayan ünlülerin çoğu için akılda kalıcı değillerdi. Fakat sizin bağnazlığınız, antisemitizm hakkında dürüst bir sohbete başlamak için herkes kadar iyi bir yer – umarım bu, kendi kariyerinizin kendi kendini yok etmesinden daha uzun sürecektir.
Dürüst olmak gerekirse, antisemitizmin sağcı olduğu kadar solcu bir fenomen olduğunu kabul etmek olacaktır. Dürüst olmak gerekirse – Henry Louis Gates Jr.’ın 1992’de bu sayfalarda yaptığı gibi – antisemitizmin siyah siyasetinin köşelerine bulaştığı kadar beyaz üstünlüğü siyasetine de bulaştığı gerçeğiyle yüzleşmeye başlayacaktı. Dürüst olmak gerekirse, antisemitizminizde suç ortağı olan insanları hesaba katmak olurdu – sizinle yaptığı röportajdan antisemitik yorumlarınızı düzenlerken “cesur” inançlarınızı öven Tucker Carlson gibi. Dürüst olmak gerekirse, Siyonizm karşıtlığının, Yahudilerin dolandırıcılar ve sahtekarlar olduğu hakkındaki aynı iğrenç komplocu mecazları tekrarlayarak, günümüzün antisemitizmi haline gelme boyutuyla uzlaşmaya varmak olacaktır.
Dürüst olmak gerekirse, birçok Amerikalının kabul etmek isteyeceğinden daha fazla insan adına konuştuğunuzu da kabul etmiş olursunuz. Bunun için, ama sadece bunun için, teşekkürü hak ediyorsun.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .