Dahi kafalar
New member
Senato’nun Ketanji Brown Jackson’ın Yüksek Mahkeme’yi onaylamasından bir saatten kısa bir süre sonra, NAACP Yasal Savunma ve Eğitim Fonu’nun eski başkanı Sherrilyn Ifill, Senatör Cory Booker’ın Capitol Hill ofisine girdi.
İkisi uzun bir kucaklaşma içinde kilitlendi, boğuk bedeni daha küçük olanın üzerine örtüldü ve kadın ona, “Bizim arkamızı kolladın. Arkamızdaydın. Arkamızdaydın. Arkamızı kolladın,” Booker omzunda ağlarken bu cümleyi bir büyü gibi tekrarladı.
“Bizim” çokluk içerir. Bu dünyayı terk etmiş ya da içinde kalmış, “Her zaman yeteneğim vardı, ama hiç şansım olmadı” şeklindeki kemiren gerçekle yaşayan ya da yaşayan herkesi çağırıyor. Bu “bizim” Siyah insanlar. “Bizim” Siyah kadınlardır.
Yargıç Jackson’ın başarısı kendisine aittir, kazanılmış ve hak edilmiştir, ancak o yükseldi ve milyonlarca Siyah kadının dua gücüyle kaplandı. Ve sadece Siyah kadınlar Perşembe günü havadaki coşkuya, sonunda görülmenin sevincine ve rahatlamasına tam olarak erişebilirken, Washington’da rahatlık ve destek sunmak için ellerinden geleni yapanlar da vardı, özellikle iktidardakiler, Booker gibi insanlar, Bir Siyah Yüksek Mahkeme adayı onay duruşması için göründüğünde Yargı Komitesinde yer alan tek Siyah senatör.
Jackson’ın komitedeki Demokratlar arasında pek çok müttefiki vardı, ancak bunların hiçbiri kendilerini zor durumdaki Jackson için bir merhem ve sığınak olarak Booker’dan daha fazla öne çıkarmadı. en çok kendisininkine benziyordu.
Duruşma sırasında Booker ateşli bir konuşma yaptı ve şunları söyledi: “Bu yeri hak ettiniz. Sen değerlisin. Sen harika bir Amerikalısın.” Jackson gözlüğünü kaldırdı ve gözyaşlarını sildi. Booker’ın onayı hassas noktaya dokunmuştu.
Perşembe günü Booker’ı görmek ve tarihin yazıldığını izlemek için Washington’a gittim. Oylamadan önce, sürgülü merdiveni ve pirinç donanımı olan yaklaşık iki katlı ahşap bir kitaplığın hakim olduğu ofisinde oturduk.
Jackson’ın duruşma sırasındaki tedavisini Amy Coney Barrett’ınkiyle karşılaştırdı, Barrett’ın duruşmasını “çok saygılı” olarak nitelendirdi ve “Hepimiz, sürece onur getirdiğini düşündüğüm şekilde davrandık” dedi. Jackson’ın tedavisi, “öyle değildi” dedi. Kendi ifadesiyle, “Daha önce diğer Yargıtay yargıçlarında görmediğim bir saygısızlık ve umursamazlık vardı.”
Perşembeyi, Siyahların bu ülkeye olan inancını yeniden teyit eden bir “şifa günü” olarak gördü. “Amerika’nın vaadine inanmak isteyen bir çoğumuz var” dedi bana. “O rüyaya tutunmaktan yoruluyorsun. Ve bu millete olan inancınızın ve sevginizin haklı olduğuna dair herhangi bir belirtiye gerçekten tutunmak istiyorsunuz.”
Konuşmamızdan sonra, ofis binasından Capitol’e kadar neredeyse tamamı beyaz olmayan kadın ve onunla birlikte Senato metrosuna bindim. Senato katına bakan galerideki koltuğumdan, senatörlerin oy verirken, isimleri söylendiğinde “evet” veya “hayır” diyerek yüzlerini izleyebiliyordum. Booker’ın adı geçtiğinde, galeriden kıkırdamak için ayağa kalktı ve “EVET” diye bağırdı. Yanında oturan Mitt Romney onaylamak için oy kullandığında Senatör Ted Cruz yüzünü buruşturdu – bunu yapan sadece üç Cumhuriyetçiden biri.
Başkan Biden ve Yargıç Ketanji Brown Jackson Perşembe günü Beyaz Saray’da onay oylaması sırasında. Kredi… The New York Times için Al Drago
Tim Scott, adı seslenilene kadar bir komşuyla aralıksız sohbet etti. Odadan ayrılmadan önce, bunu yapan tek Siyah senatör olarak umursamazca “hayır” oyu verdi. Senatör Lindsey Graham, vestiyerin kapısından başparmağıyla aşağıyı işaret etti.
Çok geçmeden oylama durduruldu. Rand Paul mecliste değildi ve oy kullanmamıştı. Senatörler ortalığı karıştırmaya başlarken, Booker sarılarak, tokalaşarak, omuzlarını sıvazlayarak ve sohbet ederek odada çalıştı. Bir noktada, kürsüde Başkan Yardımcısı Kamala Harris’e yaklaştı ve Raphael Warnock da onlara katılarak Booker’ın omzunu okşadı. Harris’in adamların her birine birer kağıt verdiğini görebiliyordum.
Siyah bir kadın yanıma oturdu ve Paul’ün yokluğu ve bunun sonucundaki gecikme hakkında şunları söyledi: “Bu pasif-agresif. O burada.” Saygısızlık, diye düşündüm. Kısa süre sonra o da vestiyer kapısından başparmak aşağı uzandı. Takım elbise ceketi bile giymediğini görebiliyordum.
Ve sonra tamamlandı. Tarih yapılmıştı. Orada, beyaz mermerden oyulmuş ilk başkan yardımcılarının – beyaz adamlar, bazı köleler – büstleriyle çevrili bir odada, Jackson’ın onayı ne beyaz ne de erkek olan birinci başkan yardımcısı tarafından açıklandı.
Salon ayakta alkışlanarak, tutulan bir söze, tutulan bir inanca anında tepki olarak patladı.
Booker, diğer senatörlerin çoğu gittikten çok sonra salonda oyalandı. Koltuğuna döndü, sağ eliyle kalbini tokatladı, gözlerinden akan yaşı sildi (şimdi ne kadar ağladığını anlayabilirsiniz) ve başını yere eğdi. Daha sonra bana dua ettiğini, basının karşısına çıkmadan önce toparlandığını söyledi.
Oylamadan sonra Booker’ın ofisinde ona Harris’in ve Warnock’un verdiği kağıt hakkında sorular sordum. Onları birine mektup yazmaya teşvik ettiğini söyledi. Booker, “Sanırım az önce başımızı salladığımızı gördü ve ‘Hayır, hayır, hayır’ dedi” ve kitabını açtı ve her birine antetli kağıdından birer parça verdi, üzerinde sadece iki tane vardı, dedi Booker. .
Harris, ilk Siyah kadın Yüksek Mahkeme adaletini onaylamak için henüz oy kullanan bu iki Siyah adamın, başkan yardımcılığı görevini üstlenen ilk Siyah kadının kırtasiye malzemelerine bir teşvik mektubu yazmalarını istedi.
Booker’a mektubunu kime göndereceğini bilip bilmediğini sordum. “Hayatımda bir sürü küçük kız düşündüğünü” söyledi ama hala karar veriyordu.
Pek çok Siyah kızın bu ana ihtiyacı vardı, bu galibiyete ihtiyacı vardı ve birçoğu Booker’dan Jackson’a söylediklerini söyleyen bir mektup almaktan yararlanabilirdi: Anlarını kendi başına yapacaksın Ancak alacağınız destek ve teşvik, ailenizden gelecek. Biz senin arkanı kollayacağız.
The Times, editöre çeşitli mektuplar yayınlamaya kararlıdır. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
New York Times’ın Facebook ve Twitter (@NYTopinion) bölümünü takip edin ) ve Instagram .
İkisi uzun bir kucaklaşma içinde kilitlendi, boğuk bedeni daha küçük olanın üzerine örtüldü ve kadın ona, “Bizim arkamızı kolladın. Arkamızdaydın. Arkamızdaydın. Arkamızı kolladın,” Booker omzunda ağlarken bu cümleyi bir büyü gibi tekrarladı.
“Bizim” çokluk içerir. Bu dünyayı terk etmiş ya da içinde kalmış, “Her zaman yeteneğim vardı, ama hiç şansım olmadı” şeklindeki kemiren gerçekle yaşayan ya da yaşayan herkesi çağırıyor. Bu “bizim” Siyah insanlar. “Bizim” Siyah kadınlardır.
Yargıç Jackson’ın başarısı kendisine aittir, kazanılmış ve hak edilmiştir, ancak o yükseldi ve milyonlarca Siyah kadının dua gücüyle kaplandı. Ve sadece Siyah kadınlar Perşembe günü havadaki coşkuya, sonunda görülmenin sevincine ve rahatlamasına tam olarak erişebilirken, Washington’da rahatlık ve destek sunmak için ellerinden geleni yapanlar da vardı, özellikle iktidardakiler, Booker gibi insanlar, Bir Siyah Yüksek Mahkeme adayı onay duruşması için göründüğünde Yargı Komitesinde yer alan tek Siyah senatör.
Jackson’ın komitedeki Demokratlar arasında pek çok müttefiki vardı, ancak bunların hiçbiri kendilerini zor durumdaki Jackson için bir merhem ve sığınak olarak Booker’dan daha fazla öne çıkarmadı. en çok kendisininkine benziyordu.
Duruşma sırasında Booker ateşli bir konuşma yaptı ve şunları söyledi: “Bu yeri hak ettiniz. Sen değerlisin. Sen harika bir Amerikalısın.” Jackson gözlüğünü kaldırdı ve gözyaşlarını sildi. Booker’ın onayı hassas noktaya dokunmuştu.
Perşembe günü Booker’ı görmek ve tarihin yazıldığını izlemek için Washington’a gittim. Oylamadan önce, sürgülü merdiveni ve pirinç donanımı olan yaklaşık iki katlı ahşap bir kitaplığın hakim olduğu ofisinde oturduk.
Jackson’ın duruşma sırasındaki tedavisini Amy Coney Barrett’ınkiyle karşılaştırdı, Barrett’ın duruşmasını “çok saygılı” olarak nitelendirdi ve “Hepimiz, sürece onur getirdiğini düşündüğüm şekilde davrandık” dedi. Jackson’ın tedavisi, “öyle değildi” dedi. Kendi ifadesiyle, “Daha önce diğer Yargıtay yargıçlarında görmediğim bir saygısızlık ve umursamazlık vardı.”
Perşembeyi, Siyahların bu ülkeye olan inancını yeniden teyit eden bir “şifa günü” olarak gördü. “Amerika’nın vaadine inanmak isteyen bir çoğumuz var” dedi bana. “O rüyaya tutunmaktan yoruluyorsun. Ve bu millete olan inancınızın ve sevginizin haklı olduğuna dair herhangi bir belirtiye gerçekten tutunmak istiyorsunuz.”
Konuşmamızdan sonra, ofis binasından Capitol’e kadar neredeyse tamamı beyaz olmayan kadın ve onunla birlikte Senato metrosuna bindim. Senato katına bakan galerideki koltuğumdan, senatörlerin oy verirken, isimleri söylendiğinde “evet” veya “hayır” diyerek yüzlerini izleyebiliyordum. Booker’ın adı geçtiğinde, galeriden kıkırdamak için ayağa kalktı ve “EVET” diye bağırdı. Yanında oturan Mitt Romney onaylamak için oy kullandığında Senatör Ted Cruz yüzünü buruşturdu – bunu yapan sadece üç Cumhuriyetçiden biri.
Başkan Biden ve Yargıç Ketanji Brown Jackson Perşembe günü Beyaz Saray’da onay oylaması sırasında. Kredi… The New York Times için Al Drago
Tim Scott, adı seslenilene kadar bir komşuyla aralıksız sohbet etti. Odadan ayrılmadan önce, bunu yapan tek Siyah senatör olarak umursamazca “hayır” oyu verdi. Senatör Lindsey Graham, vestiyerin kapısından başparmağıyla aşağıyı işaret etti.
Çok geçmeden oylama durduruldu. Rand Paul mecliste değildi ve oy kullanmamıştı. Senatörler ortalığı karıştırmaya başlarken, Booker sarılarak, tokalaşarak, omuzlarını sıvazlayarak ve sohbet ederek odada çalıştı. Bir noktada, kürsüde Başkan Yardımcısı Kamala Harris’e yaklaştı ve Raphael Warnock da onlara katılarak Booker’ın omzunu okşadı. Harris’in adamların her birine birer kağıt verdiğini görebiliyordum.
Siyah bir kadın yanıma oturdu ve Paul’ün yokluğu ve bunun sonucundaki gecikme hakkında şunları söyledi: “Bu pasif-agresif. O burada.” Saygısızlık, diye düşündüm. Kısa süre sonra o da vestiyer kapısından başparmak aşağı uzandı. Takım elbise ceketi bile giymediğini görebiliyordum.
Ve sonra tamamlandı. Tarih yapılmıştı. Orada, beyaz mermerden oyulmuş ilk başkan yardımcılarının – beyaz adamlar, bazı köleler – büstleriyle çevrili bir odada, Jackson’ın onayı ne beyaz ne de erkek olan birinci başkan yardımcısı tarafından açıklandı.
Salon ayakta alkışlanarak, tutulan bir söze, tutulan bir inanca anında tepki olarak patladı.
Booker, diğer senatörlerin çoğu gittikten çok sonra salonda oyalandı. Koltuğuna döndü, sağ eliyle kalbini tokatladı, gözlerinden akan yaşı sildi (şimdi ne kadar ağladığını anlayabilirsiniz) ve başını yere eğdi. Daha sonra bana dua ettiğini, basının karşısına çıkmadan önce toparlandığını söyledi.
Oylamadan sonra Booker’ın ofisinde ona Harris’in ve Warnock’un verdiği kağıt hakkında sorular sordum. Onları birine mektup yazmaya teşvik ettiğini söyledi. Booker, “Sanırım az önce başımızı salladığımızı gördü ve ‘Hayır, hayır, hayır’ dedi” ve kitabını açtı ve her birine antetli kağıdından birer parça verdi, üzerinde sadece iki tane vardı, dedi Booker. .
Harris, ilk Siyah kadın Yüksek Mahkeme adaletini onaylamak için henüz oy kullanan bu iki Siyah adamın, başkan yardımcılığı görevini üstlenen ilk Siyah kadının kırtasiye malzemelerine bir teşvik mektubu yazmalarını istedi.
Booker’a mektubunu kime göndereceğini bilip bilmediğini sordum. “Hayatımda bir sürü küçük kız düşündüğünü” söyledi ama hala karar veriyordu.
Pek çok Siyah kızın bu ana ihtiyacı vardı, bu galibiyete ihtiyacı vardı ve birçoğu Booker’dan Jackson’a söylediklerini söyleyen bir mektup almaktan yararlanabilirdi: Anlarını kendi başına yapacaksın Ancak alacağınız destek ve teşvik, ailenizden gelecek. Biz senin arkanı kollayacağız.
The Times, editöre çeşitli mektuplar yayınlamaya kararlıdır. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
New York Times’ın Facebook ve Twitter (@NYTopinion) bölümünü takip edin ) ve Instagram .