Dahi kafalar
New member
Anketler bir o yana bir bu yana sallanıyor, ancak anlattıkları daha büyük hikaye apaçık ortada. Ara seçimlerle birlikte Amerikalılara bir yanda devam eden ve genişletilmiş liberal demokrasi ile diğer yanda faşizm arasında açık bir seçim sunuluyor. Ve aşağı yukarı bir ölü ısı.
Rahatsız edici bir gerçeği konuşmanın zamanı geldi: Demokrasi yanlısı taraf, yalnızca potansiyel seçim hilesi, seçmenlerin baskılanması ve sağın diğer adil olmayan oyun biçimleri nedeniyle risk altında değil, bu şeyler olduğu kadar gerçek. Amerika’da (diğer çeşitli ülkelerde olduğu gibi), demokrasi yanlısı dava – ilericiler, liberaller, ılımlılar, hatta özgür seçimlere ve gerçeklere hala inanan düzgün Cumhuriyetçilerden oluşan bir koalisyon – kalpler ve zihinler için savaşı kazanmak için mücadele ediyor.
Demokrasi yanlısı taraf hâlâ üstün gelebilir. Ancak, kadercilik ve umutsuzluğun bir karışımı olan mevcut işleyiş biçiminin ötesine geçmeli ve sağa ve politik yalpalamaya karşı sürekli bir tepki içinde yaşamalı ve iddianameler için dua etmelidir. Faşistleri geride bırakabilecek ve çağı yakalayabilecek yeni ve gelişmiş bir hareket inşa etmesi gerekiyor – alıngan, canlandırıcı, cömert, köklü ve genişlemeci -.
Demokrasi yanlısı güçlerin bunu yapabileceğine inanıyorum çünkü son birkaç yılı ileriye doğru yol gösteren umut dolu insanları, ülkeleri veya vatandaşları hakkında kaderciliğe teslim olmayı reddeden organizatörleri haber yapmakla geçirdim. Bu organizatörler yeoman’ın işini yapıyor, zihinleri değiştiriyor ve gerçek çok ırklı demokrasiye desteği genişletiyor ve soldaki müttefiklerinden daha fazlasının yapması gerektiğinin farkındalar: Faşistler oldukları gibi yapıyorlar çünkü insanları oldukları gibi anlıyorlar ve derin karşılanmamış derinlere hitap ediyorlar. ve her demokrasi yanlısı hareketin bu konuda onlarla eşleşmesi gerekiyor – ama sonsuza kadar.
Kendi çevrelerinde ve bazen kamuoyunda, bu organizatörler, sağın seçmenlere ve kaygılarına ilişkin psikolojik içgörüsü, mesajlaşması, anlatı becerisi, davasını sadece bir politika programı olmaktan çıkarma içgüdüsü bakımından küçük ve küçük demokratları geride bıraktığı konusunda uyarıyorlar. aynı zamanda anlam, rahatlık ve aidiyet sunan bir ev. Bu arada, kendi müttefiklerinin insan doğasına dair naif ve yüksek fikirli bir bakış açısıyla, gırtlaktan ziyade zavallılara yönelik bir önyargıyla, tam olarak anlamayanlara karşı kendini sabote eden bir soğukkanlılıkla, tuhaf bir inançla engellenebileceğinden endişe ediyorlar. sürekli yeni diplere inen rakiplere karşı yükselmek ve mikrofonu ele geçirmek ve ulusların kavislerini büken türden heyecan verici hikayeler anlatmak için dövüşmekten ve yetenekten yoksun olmak.
Takip ettiğim organizatörler, sadece kazanmaya direnmenin ötesine geçebilecek bir demokrasi yanlısı hareket için bir oyun kitabına sahip olduklarına inanıyorlar. Sağlam bir kamu politikası sunmaktan ve diğer tarafın tehlikeli olduğu konusunda uyarmaktan daha fazlasını içerir; aynı zamanda insanların gözlerini kamaştırmak ve onları içine çekmek için cana yakın, öğretici, aşkın bir hareket yaratmak anlamına gelir. Soldaki birçok kişi için, organizatörlerin oyun kitabını benimsemek, eski alışkanlıkları geride bırakmayı ve yenilerini öğrenmeyi gerektirecektir. Tehlikede olan, elbette, her şeydir.
Komut Dikkat
Sağ şu anda dikkati yönetme ve kullanma becerisinde sola tur atıyor. İnsanları kendi tarafına en çok fayda sağlayacak konuşmayı yapmak için provokasyonun gücünü anlıyor. “Tucker Carlson dedi ne ‘eski Amerikalılara’ karşı savaş hakkında?” “Donald Trump dedi ne Afrika’daki bu ülkeler hakkında mı?” Söylemin doygunluğunu sağlamak için bazen gülünç görünmeye değer olduğunu anlıyor. Bir kişinin fikirleri ne kadar çok tekrarlanırsa -olumlu ya da olumsuz- milyonlarca insana sağduyu gibi göründüklerini bilir. Muhalefet, fikirlerine cevap vererek bitmek tükenmek bilmeyen bir şekilde tüketildiğinde, o muhalefetin kendi mallarını satmadığını bilir.
Demokratlar ve müttefikleri bu puanda geride kalıyor ve silahlı çatışmalara dört maddelik planlar getiriyor. Bay Trump’ın duvarı, kurnaz bir dikkat teorisi ile kötü bir politikaydı. Başkan Biden’ın Daha İyi Geri Dönüşü, var olmayan bir dikkat teorisi ile iyi bir politikaydı. Siyasi sol, hem önerdiği şeylere dikkat çekmede kötü, hem de en çok dikkat çekecek şeyleri önermede kötü olma eğilimindedir.
Örneğin, bir dikkat merceği, bazı öğrenci borçlarını silmek için Bay Biden’a uygulanan baskıya ışık tutacaktır. Geleneksel bir analizde, plan karışık bir çantadır, çünkü birçok kazanan yaratır ama aynı zamanda faydalanmayanlar arasında kırgınlıklar yaratır. Bu analizin göz ardı ettiği şey, Amerikalıların küçük bir azınlığına bile kesinlikle ayaklarını yerden kesecek, hayatlarını sonsuza dek değiştirecek ve kulak misafiri olan her kararsız kişiye başka hiçbir şey hakkında konuşmamalarını sağlayacak bir şey vermenin, politikada olmasa da politik olarak beş Enflasyon Azaltma Yasasına bedel olabileceğidir. , şartlar.
Anlam Yarat
Organizatörler arasında sıklıkla duyduğunuz (ancak seçim siyasetinde daha az) bir kavram anlam yaratmaktır. Organizatörler seçmenleri sürekli bir dünyayı anlamlandırma süreci içinde düşünmeye eğilimlidirler ve işlerini sadece insanlardan oy istemek değil, aynı zamanda seçmenlerin deneyimlerini pozisyonlara dönüştürdüğü sürece katılmak olarak görürler.
Seçmenler bir şeyler okur. Kablo haberlerinde hikayeler duyuyorlar. İşyerinde ve kasabalarındaki değişiklikleri fark ederler. Ancak bu şeyler kendi dizilerinde tutarlı bir felsefe oluşturmazlar. Bir hikaye, bir açıklama, bir anlatı – bunlar sizi Walgreens’deki İspanyolca konuşan yeni kasiyerleri fark etmekten bir güney istilasından korkmaya ya da daha önce televizyonda duyduğunuz Chicago’lu bir senatörü sevmekten onu bir kurtuluş olarak görmeye taşıyan köprüyü oluşturur. milletin idealleridir.
Sağcı ekosistem kurnazca bu zihinsel köprü kurmanın siyasetin bir parçası olduğunu anlıyor. Fox News’den Bay Carlson ve Bay Trump, kasabanızın değiştiğini bildiğinizi, ofisinizin alışılmadık bir yarış eğitimi aldığını biliyor, benzin için ödediğiniz bedel karşısında şoke oluyorsunuz. Bunu düşündüğünüzü biliyorlar ve karanlık amaçları için kendilerini onu anlamlandırmanıza yardım etmeye adadılar.
Sağ, 7/24 bu anlam oluşturma sürecine girerken, sol çoğunlukla politika sunuyor. Politika, maddi sorunlar için değerli bir çaredir, ancak vatandaşları değiştiren psikolojik geçişler için bir merhem olarak son derece yetersizdir. Bu çağdaki insanlardan ekonomi, teknoloji, ırk ve demografi, cinsiyet ve cinsellik, dünya ticareti ve ötesinde büyük bir değişim yaşamalarını istiyoruz. Bütün bunlar stresli olabilir . Ve bu stres, alaycılar tarafından istismar edilebilir ve aynı zamanda, kafa kafaya, iyi niyetli kişiler tarafından da ele alınabilir – ülke çapında derin tarama olarak bilinen, hala küçük ölçekli olsa da, kapı kapı dolaşan bir organizasyon projesi ile olduğu gibi. Ama göz ardı edilemez.
İnsanlarla Bulundukları Yerde Tanışın
Tüm siyasi organizatörlerin ilk eğitimlerinde öğrendikleri görünen bir söz vardır: İnsanlarla bulundukları yerde tanışın. Bu ifade, bir araya getirmeye çalıştığınız insanların nerede olduğu nedeniyle bir organizatör olarak hedefinizi sulandırmanızı önermez. Onların aşinalık, bilgi ve rahatlık seviyelerinde, söz konusu fikirlerle tanışmalarını ve daha sonra onları istenilen yöne taşımaya çalışmayı önerir.
Konuştuğum birçok organizatör, bu kırılgan ve riskli zamanda, saflık, kapı bekçiliği ve homojenlik eğiliminin solun bazı kesimlerini etkilediği ve onun arayışlarını tehdit ettiği endişesini dile getirdi.
Brooklyn merkezli ilerici bir organizatör olan Linda Sarsour bana, “Hareketimizle ilgili olan şey, çok uyanık olmamız, bu yüzden olması gerektiği şekilde kitlesel seferberliğimiz yok” dedi. Ekledi: “Bir hapishaneye girerken olduğu gibi. Bu kapıdan geçmelisin ve sonra o kapı kapanır ve sonra başka bir kapıdan geçersin ve sonra başka bir kapı kapanır. Ve benim meselem, eğer bunu yapacaksak, her seferinde bir kişinin harekete katılması, kapıyı yeterince geniş açması, hata yapma ve mükemmel olmama alanı olması gibi.”
Sözde uyanıklık üzerine artan ve alaycı sağcı saldırıların olduğu bir zamanda, konuştuğum bazı uygulayıcılar hareketlerinin hala uyanık olanlara yer açmak için daha iyi olmasını istediler. Bir yandan zamirlere saygı duymak, ırkçılık, kadın düşmanlığı ve yabancı düşmanlığı ile mücadele etmek gibi şeylerin tartışılmaz olduğu ve diğer yandan her şeye sahip olmayan insanlara çıkarcı bir nezaket gösteren bir hareket istiyorlar. hızla ilerleyen gelecek tarafından kafası karışmış ve hatta huzursuz olan, anladım.
İnsanlarla bulundukları yerde tanışmak, size ait olmayan ahlaki çerçeveleri kullanarak fikirleriniz için adım atma konusunda pragmatik bir istekliliği de içerir. Kansas’taki muzaffer kürtaj hakları kampanyacıları, yakın zamanda, hükümetin zorunlu kıldığı gebelikleri, Covid-19 için hükümetin zorunlu kıldığı maske zorunluluklarıyla dolaylı olarak karşılaştıran reklamlar yayınladıklarında bu tür bir yaklaşımı sergilediler. Kampanyayı yürütenlerin kendileri maske zorunluluğuna inanıyorlardı. Ama kendilerinden farklı sezgilere sahip ılımlı ve hatta bazı sağcı seçmenleri hedeflediklerini anladılar. Ve bu sezgilere göre oynadılar ve şaşırtıcı bir şekilde kazandılar.
Ve kıdemli üreme adalet savunucusu Loretta Ross’un bana söylediği gibi, insanlarla bulundukları yerde tanışmak, kazanmaya çalıştığınız insanların korkularını ciddiye almayı gerektirir. Bu, seçmenlerden duyduğunuz korkuları onaylamak veya teslim olmak anlamına gelmez. Ama bu onları reddetmemek anlamına gelmez. İster suç korkusu, ister enflasyon veya diğer konularda olsun, soldaki rakamlar genellikle seçmenlere aslında endişe duydukları şeyler hakkında endişelenmemeleri gerektiği hissini veriyor. Daha iyi bir yaklaşım, bu korkularla derinlemesine empati kurmak ve ardından politika gündeminizin neden bu korkuları diğer tarafınkinden daha iyi ele alacağını açıklamaktır.
Dövüşleri Seç
Sol, henüz tam olarak katılmamış seçmenlere karşı biraz daha zarafet ve cömertlik gösterebilseydi, güçlü düşmanlar edinme konusunda daha büyük bir rahatlıktan da yararlanabilirdi. Aynı anda daha iyi bir sevgili ve daha iyi bir dövüşçü olması gerekiyor.
Connecticut Demokrat Senatör Chris Murphy bana, “Cumhuriyetçilerin en iyi yaptıkları şey, size kimin suçlanacağını söylemektir” dedi. “İster büyük hükümet, ister Meksikalı göçmenler veya Müslümanlar olsun, Cumhuriyetçiler size kimin kötü şeyler yaptığını söyleyecek. Demokratlar, biz inceliklere inanırız. İyiye ve kötüye inanmıyoruz. Biz göreliliğe inanıyoruz. Bunun değişmesi gerekiyor.”
Bir kez daha, istisnalar kuralı kanıtlıyor. Teksas Demokrat vali adayı Beto O’Rourke, bir basın toplantısında Cumhuriyetçi vali Greg Abbott ile karşı karşıya geldiğinde veya bir seçmene ensest sıfatı dediğinde neden viral oldu? Pennsylvania Senatosu adayı John Fetterman, rakibi, ünlü cerrah ve televizyoncu Mehmet Öz’ü ikamet durumu ve garip bakkal videoları hakkında durmaksızın trollemesi nedeniyle seçmenlerde neden bu kadar yankılanıyor? Kaliforniya’da, Vali Gavin Newsom’un sağdaki vali arkadaşlarına seslenen, geri çağırma sonrası alıngan kişiliği neden bu kadar alkış aldı? Çünkü, ilerici amaçlar konusunda tavsiyelerde bulunan bir mesajlaşma uzmanı olan Anat Shenker-Osorio’nun dediği gibi, insanlar “ahlaki netlik için kesinlikle çaresizler ve inançlarını kanıtladılar.”
Bir Ev Sağlayın
Önde gelen birçok siyasi düşünür ve eylemci, sağın en büyük gücünün, onun ideolojik konumlandırması veya politika fikirleri veya söylemi olmadığını savunuyor. Taraftarların başına mecazi bir çatı koyarak onlara rahatlık ve kendilerinden daha büyük bir şeye ait olma duygusu veriyor.
Black Lives Matter hareketinde önde gelen bir aktivist olan Alicia Garza, “İnsanlar ev dedikleri bir yer bulmak istiyor” dedi. “Birçok insan için ev, kendinizi güvende hissedebileceğiniz ve ihtiyaçlarınızı karşılayan birinin olduğu bir yer anlamına gelir.
Garza, “Sağ, insanları derinden anlar,” diye devam etti. “Onlara bir var olma nedeni veriyor ve ‘Neden acı çekiyorum?’ sorusuna yanıt veriyor. Solda, insanların fikrini değiştireceğini umduğumuz gerçekler, rakamlar ve mantık hakkında çok düşünüyoruz. Bence gerçek, ‘İnsanlar ne söylediğinizi unutacak, insanlar ne yaptığınızı unutacak ama insanlar onlara nasıl hissettirdiğinizi asla unutmayacak’ gibi şeyler söyleyen Siyah feminist düşünürlere çok daha yakın.”
Demokrat Parti müessesesi bu tür bir itirazda berbat durumda. Sizi bir şeye katılmaya davet etmektense, en son öfkeyi geri püskürtmek için 5 dolar vermenizi isteyen e-postalar göndermek daha rahattır. Lara Putnam ve Micah L. Sifry’nin bu sayfalarda gözlemlediği gibi, sol “güvenilir muhataplar aracılığıyla seçmenlere ulaşmak için yıl boyunca mevcut yapılara” çok az yatırım yaptı, bunun yerine kıyameti koparan e-postaları tercih ederken, sağ taraf destekçilerinin enerjisini “kürtaj karşıtı ağlar, evde eğitim gören Hristiyanlar ve silah kulüpleri gibi topluluklarında kalıcı ve görünür bir varlığı olan yerel gruplara” yönlendiriyor.
Demokrat Parti ve müttefiklerinin bu tür birlik inşasını daha fazla yapmasını engelleyen hiçbir şey yok. 2017’de yerel sakinlere ücretsiz fren lambası onarımları sunmaya başlayan Amerika’nın Demokratik Sosyalistleri New Orleans bölümünden öğrenin – yüzeyde, insanların polis tarafından durdurulmaktan ve bilet borcuna girmekten kaçınmalarına yardımcı olmak için yararlı bir hizmet ve daha derinlerde, Louisiana seçmenlerine, sosyalistlerin sadece arkanızı kollayan komşular olduğunu potansiyel olarak “sosyalizm” öcüsüne karşı dikkatli bir şekilde gösterirken, hapishane sistemi ve ırkçılıkla mücadele gibi daha büyük siyasi fikirleri pazarlamanın ustaca bir yolu.
Solcu dergi Jakoben’in kurucusu Bhaskar Sunkara’nın gözlemlediği gibi, 20. yüzyılda işçi sınıfı seçmenlerini harekete geçirmede en etkili olan siyasi partiler, sivil toplumda ve sendikalarda “derinden kök salmış”, “işçi sınıfıyla çok yakından bağlantılı” idi. bazı ülkelerde her apartmanın bir temsilcisi olabilecek sınıflı yaşam.” Siyasi makineler fikrini iyileştirmeyi, yolsuzluk çağrışımlarından arındırmayı, bunun yerine insanların yaşamlarına ve ihtiyaçlarına fiziksel bir yakınlığı ifade etmeyi, sadece ulusal meseleler için oylama davetleri sunmakla kalmayıp, aynı zamanda kamusal sistemlerde gezinmek ve hayatın üstesinden gelmek için somut, yerel materyal yardımı önermeyi öneriyor.
Daha İyi Hikayeyi Anlatın
Bıçak sırtında bir yönetime yakışır şekilde, Demokratların iyi siyasi günleri var ve Cumhuriyetçilerin iyi siyasi günleri var. Ancak Amerika hakkında daha iyi bir hikaye anlatmak ve insanları bu hikayeye çekmek için daha uzun süren yarışmada, organizatörler arasında solun fena halde yetersiz kaldığına dair büyük bir endişe var.
Solun cesur bir ajandası var: oy haklarını güçlendirmek, gezegeni kurtarmak, güvenlik ağını yükseltmek. Ancak politikalar kendi adlarına konuşmaz ve neden daha büyük, tüyleri diken diken eden, kahramanlar-ve-kötüler, politika emellerini haklı çıkaran ve insanların bulundukları zamanı ve yeri anlamlandırmalarına yardımcı olan, bitmek tükenmek bilmeyen bir alıntıya sahip Amerika hikayesine aç kalmaya devam ediyor. içinde.
Bunun sol için sağdan daha zor olmasının nedenleri var. Yazar Masha Gessen’in kısa bir süre önce bana söylediği gibi, insanların canlı bir şekilde hatırladıkları (ve yanlış hatırladıkları) muhteşem bir geçmiş hakkında bir hikaye anlatmak, henüz göremedikleri ve belki de göremedikleri bir geleceğin hikayesini anlatmaktan daha kolaydır. teslim edilebileceğine inanıyor. Basitleştirmek ve günah keçisi yapmak, karmaşık sorunlara gerçek çözümler önermekten daha kolaydır.
Yine de anlatacak daha iyi hikayeler var, nereye gittiğimize işaret edecek, oraya varmakla ilgili çeşitli endişeleri giderecek, demokrasi karşıtı hareketin son yıllardaki başarılarını açıklayacak, alevlendirecek, ilham verecek ve alevlendirecek hikayeler var.
Uzun zaman önce bir şeyler denemek için yola çıkan, emsali çok az olan bir özyönetim deneyine girişen, dünyanın dört bir yanındaki insanlar için ikonik olmaya devam eden ideallere kendini adamış bir ülkenin hikayesi anlatılabilir. Aynı zamanda, atalarının teoride düşündükleri gibi pratikte de o başlangıçtan beri mücadele eden bir ülke, çünkü sanatçı Dewey Crumpler’ın yakın zamanda söylediği gibi, kurucu babaları “tam olarak söylediklerini yapacak cesarete sahip değillerdi”. ben. Amerika, gelişmesine izin verdiği sömürüye, ıstıraba, bozulmaya ve ölüme karşı kendi parşömen beyanları tarafından kör edildi. Ama o günlerden beri, daha iyi olmaya çalıştı. Ülke kendini daha net gördü ve tıpkı insanlar gibi kendini geliştirmeye çalıştı.
Özellikle son bir veya iki nesil boyunca hukuk, normlar ve kültür alanında çarpıcı bir şekilde değişti, vaadini giderek daha fazla çocuğuna açtı ve söylediği şey olmak için aralıksız çalıştı. Şimdi hâlâ ilk günahları ve yarım kalmış işleriyle mücadele eden ama aynı zamanda tarihte neredeyse hiç var olmamış bir ülke olma yolunda büyük adımlar atmış bir toplum: Dünyanın her köşesinden insanlarla dövülmüş büyük bir güç. gezegen, her din, dil, etnik köken ve geçmiş hikaye. Bu vatanseverlik hissedilecek bir şey, solun yüksek sesle iddia etmesi gereken otantik bir vatanseverlik.
Ülkenin yapmaya çalıştığı şey zor. Her türden insan için özgürlük, onur ve eşitlik ile tüm insanlıktan bir ülkeyi birleştirmek, soylu olduğu kadar karmaşık ve zor bir hedeftir. Ve oraya giden yol engebeli, çünkü henüz asfaltlanmadı. Daha büyük bir “biz”i kucaklamak zordur.
Yaşadığımız tepki aslında bir sır değil. Geleceğe karşı bir isyandır ve doğaldır. Bu da hikayenin bir parçası. Anti-demokrasi ayaklanması geleceğin bir hareketi değil. Yapılmakta olan ilerlemeye karşı bir direniş hareketidir – yeterince kutlamadığımız ve demokrasi yanlısı hareketin yeterince övgü almadığı ilerleme.
Demokrasi yanlısı davanın adım atması, umutsuzluğu ortadan kaldırması, başarılarının örtüsünü üstlenmesi ve nefret, kaos, şiddet ve tiranlık yoluna heyecan verici bir alternatif sunma zamanı. Yürek ve zeka ve yeni stratejiler, kelimeler ve politikalar alacak. Diğer insanlara hareket etmeye ve onlara katılmaya yetecek kadar inanan bir ikna ediciler ordusu gerekecek. Bu, kazanılabilecek ve kazanılması gereken haklı mücadelemizdir.
Anand Giridharadas, en son, bu makalenin uyarlandığı “İkna Ediciler: Kalpler, Akıllar ve Demokrasi için Mücadelenin Ön Cephelerinde”nin yazarıdır.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .
Rahatsız edici bir gerçeği konuşmanın zamanı geldi: Demokrasi yanlısı taraf, yalnızca potansiyel seçim hilesi, seçmenlerin baskılanması ve sağın diğer adil olmayan oyun biçimleri nedeniyle risk altında değil, bu şeyler olduğu kadar gerçek. Amerika’da (diğer çeşitli ülkelerde olduğu gibi), demokrasi yanlısı dava – ilericiler, liberaller, ılımlılar, hatta özgür seçimlere ve gerçeklere hala inanan düzgün Cumhuriyetçilerden oluşan bir koalisyon – kalpler ve zihinler için savaşı kazanmak için mücadele ediyor.
Demokrasi yanlısı taraf hâlâ üstün gelebilir. Ancak, kadercilik ve umutsuzluğun bir karışımı olan mevcut işleyiş biçiminin ötesine geçmeli ve sağa ve politik yalpalamaya karşı sürekli bir tepki içinde yaşamalı ve iddianameler için dua etmelidir. Faşistleri geride bırakabilecek ve çağı yakalayabilecek yeni ve gelişmiş bir hareket inşa etmesi gerekiyor – alıngan, canlandırıcı, cömert, köklü ve genişlemeci -.
Demokrasi yanlısı güçlerin bunu yapabileceğine inanıyorum çünkü son birkaç yılı ileriye doğru yol gösteren umut dolu insanları, ülkeleri veya vatandaşları hakkında kaderciliğe teslim olmayı reddeden organizatörleri haber yapmakla geçirdim. Bu organizatörler yeoman’ın işini yapıyor, zihinleri değiştiriyor ve gerçek çok ırklı demokrasiye desteği genişletiyor ve soldaki müttefiklerinden daha fazlasının yapması gerektiğinin farkındalar: Faşistler oldukları gibi yapıyorlar çünkü insanları oldukları gibi anlıyorlar ve derin karşılanmamış derinlere hitap ediyorlar. ve her demokrasi yanlısı hareketin bu konuda onlarla eşleşmesi gerekiyor – ama sonsuza kadar.
Kendi çevrelerinde ve bazen kamuoyunda, bu organizatörler, sağın seçmenlere ve kaygılarına ilişkin psikolojik içgörüsü, mesajlaşması, anlatı becerisi, davasını sadece bir politika programı olmaktan çıkarma içgüdüsü bakımından küçük ve küçük demokratları geride bıraktığı konusunda uyarıyorlar. aynı zamanda anlam, rahatlık ve aidiyet sunan bir ev. Bu arada, kendi müttefiklerinin insan doğasına dair naif ve yüksek fikirli bir bakış açısıyla, gırtlaktan ziyade zavallılara yönelik bir önyargıyla, tam olarak anlamayanlara karşı kendini sabote eden bir soğukkanlılıkla, tuhaf bir inançla engellenebileceğinden endişe ediyorlar. sürekli yeni diplere inen rakiplere karşı yükselmek ve mikrofonu ele geçirmek ve ulusların kavislerini büken türden heyecan verici hikayeler anlatmak için dövüşmekten ve yetenekten yoksun olmak.
Takip ettiğim organizatörler, sadece kazanmaya direnmenin ötesine geçebilecek bir demokrasi yanlısı hareket için bir oyun kitabına sahip olduklarına inanıyorlar. Sağlam bir kamu politikası sunmaktan ve diğer tarafın tehlikeli olduğu konusunda uyarmaktan daha fazlasını içerir; aynı zamanda insanların gözlerini kamaştırmak ve onları içine çekmek için cana yakın, öğretici, aşkın bir hareket yaratmak anlamına gelir. Soldaki birçok kişi için, organizatörlerin oyun kitabını benimsemek, eski alışkanlıkları geride bırakmayı ve yenilerini öğrenmeyi gerektirecektir. Tehlikede olan, elbette, her şeydir.
Komut Dikkat
Sağ şu anda dikkati yönetme ve kullanma becerisinde sola tur atıyor. İnsanları kendi tarafına en çok fayda sağlayacak konuşmayı yapmak için provokasyonun gücünü anlıyor. “Tucker Carlson dedi ne ‘eski Amerikalılara’ karşı savaş hakkında?” “Donald Trump dedi ne Afrika’daki bu ülkeler hakkında mı?” Söylemin doygunluğunu sağlamak için bazen gülünç görünmeye değer olduğunu anlıyor. Bir kişinin fikirleri ne kadar çok tekrarlanırsa -olumlu ya da olumsuz- milyonlarca insana sağduyu gibi göründüklerini bilir. Muhalefet, fikirlerine cevap vererek bitmek tükenmek bilmeyen bir şekilde tüketildiğinde, o muhalefetin kendi mallarını satmadığını bilir.
Demokratlar ve müttefikleri bu puanda geride kalıyor ve silahlı çatışmalara dört maddelik planlar getiriyor. Bay Trump’ın duvarı, kurnaz bir dikkat teorisi ile kötü bir politikaydı. Başkan Biden’ın Daha İyi Geri Dönüşü, var olmayan bir dikkat teorisi ile iyi bir politikaydı. Siyasi sol, hem önerdiği şeylere dikkat çekmede kötü, hem de en çok dikkat çekecek şeyleri önermede kötü olma eğilimindedir.
Örneğin, bir dikkat merceği, bazı öğrenci borçlarını silmek için Bay Biden’a uygulanan baskıya ışık tutacaktır. Geleneksel bir analizde, plan karışık bir çantadır, çünkü birçok kazanan yaratır ama aynı zamanda faydalanmayanlar arasında kırgınlıklar yaratır. Bu analizin göz ardı ettiği şey, Amerikalıların küçük bir azınlığına bile kesinlikle ayaklarını yerden kesecek, hayatlarını sonsuza dek değiştirecek ve kulak misafiri olan her kararsız kişiye başka hiçbir şey hakkında konuşmamalarını sağlayacak bir şey vermenin, politikada olmasa da politik olarak beş Enflasyon Azaltma Yasasına bedel olabileceğidir. , şartlar.
Anlam Yarat
Organizatörler arasında sıklıkla duyduğunuz (ancak seçim siyasetinde daha az) bir kavram anlam yaratmaktır. Organizatörler seçmenleri sürekli bir dünyayı anlamlandırma süreci içinde düşünmeye eğilimlidirler ve işlerini sadece insanlardan oy istemek değil, aynı zamanda seçmenlerin deneyimlerini pozisyonlara dönüştürdüğü sürece katılmak olarak görürler.
Seçmenler bir şeyler okur. Kablo haberlerinde hikayeler duyuyorlar. İşyerinde ve kasabalarındaki değişiklikleri fark ederler. Ancak bu şeyler kendi dizilerinde tutarlı bir felsefe oluşturmazlar. Bir hikaye, bir açıklama, bir anlatı – bunlar sizi Walgreens’deki İspanyolca konuşan yeni kasiyerleri fark etmekten bir güney istilasından korkmaya ya da daha önce televizyonda duyduğunuz Chicago’lu bir senatörü sevmekten onu bir kurtuluş olarak görmeye taşıyan köprüyü oluşturur. milletin idealleridir.
Sağcı ekosistem kurnazca bu zihinsel köprü kurmanın siyasetin bir parçası olduğunu anlıyor. Fox News’den Bay Carlson ve Bay Trump, kasabanızın değiştiğini bildiğinizi, ofisinizin alışılmadık bir yarış eğitimi aldığını biliyor, benzin için ödediğiniz bedel karşısında şoke oluyorsunuz. Bunu düşündüğünüzü biliyorlar ve karanlık amaçları için kendilerini onu anlamlandırmanıza yardım etmeye adadılar.
Sağ, 7/24 bu anlam oluşturma sürecine girerken, sol çoğunlukla politika sunuyor. Politika, maddi sorunlar için değerli bir çaredir, ancak vatandaşları değiştiren psikolojik geçişler için bir merhem olarak son derece yetersizdir. Bu çağdaki insanlardan ekonomi, teknoloji, ırk ve demografi, cinsiyet ve cinsellik, dünya ticareti ve ötesinde büyük bir değişim yaşamalarını istiyoruz. Bütün bunlar stresli olabilir . Ve bu stres, alaycılar tarafından istismar edilebilir ve aynı zamanda, kafa kafaya, iyi niyetli kişiler tarafından da ele alınabilir – ülke çapında derin tarama olarak bilinen, hala küçük ölçekli olsa da, kapı kapı dolaşan bir organizasyon projesi ile olduğu gibi. Ama göz ardı edilemez.
İnsanlarla Bulundukları Yerde Tanışın
Tüm siyasi organizatörlerin ilk eğitimlerinde öğrendikleri görünen bir söz vardır: İnsanlarla bulundukları yerde tanışın. Bu ifade, bir araya getirmeye çalıştığınız insanların nerede olduğu nedeniyle bir organizatör olarak hedefinizi sulandırmanızı önermez. Onların aşinalık, bilgi ve rahatlık seviyelerinde, söz konusu fikirlerle tanışmalarını ve daha sonra onları istenilen yöne taşımaya çalışmayı önerir.
Konuştuğum birçok organizatör, bu kırılgan ve riskli zamanda, saflık, kapı bekçiliği ve homojenlik eğiliminin solun bazı kesimlerini etkilediği ve onun arayışlarını tehdit ettiği endişesini dile getirdi.
Brooklyn merkezli ilerici bir organizatör olan Linda Sarsour bana, “Hareketimizle ilgili olan şey, çok uyanık olmamız, bu yüzden olması gerektiği şekilde kitlesel seferberliğimiz yok” dedi. Ekledi: “Bir hapishaneye girerken olduğu gibi. Bu kapıdan geçmelisin ve sonra o kapı kapanır ve sonra başka bir kapıdan geçersin ve sonra başka bir kapı kapanır. Ve benim meselem, eğer bunu yapacaksak, her seferinde bir kişinin harekete katılması, kapıyı yeterince geniş açması, hata yapma ve mükemmel olmama alanı olması gibi.”
Sözde uyanıklık üzerine artan ve alaycı sağcı saldırıların olduğu bir zamanda, konuştuğum bazı uygulayıcılar hareketlerinin hala uyanık olanlara yer açmak için daha iyi olmasını istediler. Bir yandan zamirlere saygı duymak, ırkçılık, kadın düşmanlığı ve yabancı düşmanlığı ile mücadele etmek gibi şeylerin tartışılmaz olduğu ve diğer yandan her şeye sahip olmayan insanlara çıkarcı bir nezaket gösteren bir hareket istiyorlar. hızla ilerleyen gelecek tarafından kafası karışmış ve hatta huzursuz olan, anladım.
İnsanlarla bulundukları yerde tanışmak, size ait olmayan ahlaki çerçeveleri kullanarak fikirleriniz için adım atma konusunda pragmatik bir istekliliği de içerir. Kansas’taki muzaffer kürtaj hakları kampanyacıları, yakın zamanda, hükümetin zorunlu kıldığı gebelikleri, Covid-19 için hükümetin zorunlu kıldığı maske zorunluluklarıyla dolaylı olarak karşılaştıran reklamlar yayınladıklarında bu tür bir yaklaşımı sergilediler. Kampanyayı yürütenlerin kendileri maske zorunluluğuna inanıyorlardı. Ama kendilerinden farklı sezgilere sahip ılımlı ve hatta bazı sağcı seçmenleri hedeflediklerini anladılar. Ve bu sezgilere göre oynadılar ve şaşırtıcı bir şekilde kazandılar.
Ve kıdemli üreme adalet savunucusu Loretta Ross’un bana söylediği gibi, insanlarla bulundukları yerde tanışmak, kazanmaya çalıştığınız insanların korkularını ciddiye almayı gerektirir. Bu, seçmenlerden duyduğunuz korkuları onaylamak veya teslim olmak anlamına gelmez. Ama bu onları reddetmemek anlamına gelmez. İster suç korkusu, ister enflasyon veya diğer konularda olsun, soldaki rakamlar genellikle seçmenlere aslında endişe duydukları şeyler hakkında endişelenmemeleri gerektiği hissini veriyor. Daha iyi bir yaklaşım, bu korkularla derinlemesine empati kurmak ve ardından politika gündeminizin neden bu korkuları diğer tarafınkinden daha iyi ele alacağını açıklamaktır.
Dövüşleri Seç
Sol, henüz tam olarak katılmamış seçmenlere karşı biraz daha zarafet ve cömertlik gösterebilseydi, güçlü düşmanlar edinme konusunda daha büyük bir rahatlıktan da yararlanabilirdi. Aynı anda daha iyi bir sevgili ve daha iyi bir dövüşçü olması gerekiyor.
Connecticut Demokrat Senatör Chris Murphy bana, “Cumhuriyetçilerin en iyi yaptıkları şey, size kimin suçlanacağını söylemektir” dedi. “İster büyük hükümet, ister Meksikalı göçmenler veya Müslümanlar olsun, Cumhuriyetçiler size kimin kötü şeyler yaptığını söyleyecek. Demokratlar, biz inceliklere inanırız. İyiye ve kötüye inanmıyoruz. Biz göreliliğe inanıyoruz. Bunun değişmesi gerekiyor.”
Bir kez daha, istisnalar kuralı kanıtlıyor. Teksas Demokrat vali adayı Beto O’Rourke, bir basın toplantısında Cumhuriyetçi vali Greg Abbott ile karşı karşıya geldiğinde veya bir seçmene ensest sıfatı dediğinde neden viral oldu? Pennsylvania Senatosu adayı John Fetterman, rakibi, ünlü cerrah ve televizyoncu Mehmet Öz’ü ikamet durumu ve garip bakkal videoları hakkında durmaksızın trollemesi nedeniyle seçmenlerde neden bu kadar yankılanıyor? Kaliforniya’da, Vali Gavin Newsom’un sağdaki vali arkadaşlarına seslenen, geri çağırma sonrası alıngan kişiliği neden bu kadar alkış aldı? Çünkü, ilerici amaçlar konusunda tavsiyelerde bulunan bir mesajlaşma uzmanı olan Anat Shenker-Osorio’nun dediği gibi, insanlar “ahlaki netlik için kesinlikle çaresizler ve inançlarını kanıtladılar.”
Bir Ev Sağlayın
Önde gelen birçok siyasi düşünür ve eylemci, sağın en büyük gücünün, onun ideolojik konumlandırması veya politika fikirleri veya söylemi olmadığını savunuyor. Taraftarların başına mecazi bir çatı koyarak onlara rahatlık ve kendilerinden daha büyük bir şeye ait olma duygusu veriyor.
Black Lives Matter hareketinde önde gelen bir aktivist olan Alicia Garza, “İnsanlar ev dedikleri bir yer bulmak istiyor” dedi. “Birçok insan için ev, kendinizi güvende hissedebileceğiniz ve ihtiyaçlarınızı karşılayan birinin olduğu bir yer anlamına gelir.
Garza, “Sağ, insanları derinden anlar,” diye devam etti. “Onlara bir var olma nedeni veriyor ve ‘Neden acı çekiyorum?’ sorusuna yanıt veriyor. Solda, insanların fikrini değiştireceğini umduğumuz gerçekler, rakamlar ve mantık hakkında çok düşünüyoruz. Bence gerçek, ‘İnsanlar ne söylediğinizi unutacak, insanlar ne yaptığınızı unutacak ama insanlar onlara nasıl hissettirdiğinizi asla unutmayacak’ gibi şeyler söyleyen Siyah feminist düşünürlere çok daha yakın.”
Demokrat Parti müessesesi bu tür bir itirazda berbat durumda. Sizi bir şeye katılmaya davet etmektense, en son öfkeyi geri püskürtmek için 5 dolar vermenizi isteyen e-postalar göndermek daha rahattır. Lara Putnam ve Micah L. Sifry’nin bu sayfalarda gözlemlediği gibi, sol “güvenilir muhataplar aracılığıyla seçmenlere ulaşmak için yıl boyunca mevcut yapılara” çok az yatırım yaptı, bunun yerine kıyameti koparan e-postaları tercih ederken, sağ taraf destekçilerinin enerjisini “kürtaj karşıtı ağlar, evde eğitim gören Hristiyanlar ve silah kulüpleri gibi topluluklarında kalıcı ve görünür bir varlığı olan yerel gruplara” yönlendiriyor.
Demokrat Parti ve müttefiklerinin bu tür birlik inşasını daha fazla yapmasını engelleyen hiçbir şey yok. 2017’de yerel sakinlere ücretsiz fren lambası onarımları sunmaya başlayan Amerika’nın Demokratik Sosyalistleri New Orleans bölümünden öğrenin – yüzeyde, insanların polis tarafından durdurulmaktan ve bilet borcuna girmekten kaçınmalarına yardımcı olmak için yararlı bir hizmet ve daha derinlerde, Louisiana seçmenlerine, sosyalistlerin sadece arkanızı kollayan komşular olduğunu potansiyel olarak “sosyalizm” öcüsüne karşı dikkatli bir şekilde gösterirken, hapishane sistemi ve ırkçılıkla mücadele gibi daha büyük siyasi fikirleri pazarlamanın ustaca bir yolu.
Solcu dergi Jakoben’in kurucusu Bhaskar Sunkara’nın gözlemlediği gibi, 20. yüzyılda işçi sınıfı seçmenlerini harekete geçirmede en etkili olan siyasi partiler, sivil toplumda ve sendikalarda “derinden kök salmış”, “işçi sınıfıyla çok yakından bağlantılı” idi. bazı ülkelerde her apartmanın bir temsilcisi olabilecek sınıflı yaşam.” Siyasi makineler fikrini iyileştirmeyi, yolsuzluk çağrışımlarından arındırmayı, bunun yerine insanların yaşamlarına ve ihtiyaçlarına fiziksel bir yakınlığı ifade etmeyi, sadece ulusal meseleler için oylama davetleri sunmakla kalmayıp, aynı zamanda kamusal sistemlerde gezinmek ve hayatın üstesinden gelmek için somut, yerel materyal yardımı önermeyi öneriyor.
Daha İyi Hikayeyi Anlatın
Bıçak sırtında bir yönetime yakışır şekilde, Demokratların iyi siyasi günleri var ve Cumhuriyetçilerin iyi siyasi günleri var. Ancak Amerika hakkında daha iyi bir hikaye anlatmak ve insanları bu hikayeye çekmek için daha uzun süren yarışmada, organizatörler arasında solun fena halde yetersiz kaldığına dair büyük bir endişe var.
Solun cesur bir ajandası var: oy haklarını güçlendirmek, gezegeni kurtarmak, güvenlik ağını yükseltmek. Ancak politikalar kendi adlarına konuşmaz ve neden daha büyük, tüyleri diken diken eden, kahramanlar-ve-kötüler, politika emellerini haklı çıkaran ve insanların bulundukları zamanı ve yeri anlamlandırmalarına yardımcı olan, bitmek tükenmek bilmeyen bir alıntıya sahip Amerika hikayesine aç kalmaya devam ediyor. içinde.
Bunun sol için sağdan daha zor olmasının nedenleri var. Yazar Masha Gessen’in kısa bir süre önce bana söylediği gibi, insanların canlı bir şekilde hatırladıkları (ve yanlış hatırladıkları) muhteşem bir geçmiş hakkında bir hikaye anlatmak, henüz göremedikleri ve belki de göremedikleri bir geleceğin hikayesini anlatmaktan daha kolaydır. teslim edilebileceğine inanıyor. Basitleştirmek ve günah keçisi yapmak, karmaşık sorunlara gerçek çözümler önermekten daha kolaydır.
Yine de anlatacak daha iyi hikayeler var, nereye gittiğimize işaret edecek, oraya varmakla ilgili çeşitli endişeleri giderecek, demokrasi karşıtı hareketin son yıllardaki başarılarını açıklayacak, alevlendirecek, ilham verecek ve alevlendirecek hikayeler var.
Uzun zaman önce bir şeyler denemek için yola çıkan, emsali çok az olan bir özyönetim deneyine girişen, dünyanın dört bir yanındaki insanlar için ikonik olmaya devam eden ideallere kendini adamış bir ülkenin hikayesi anlatılabilir. Aynı zamanda, atalarının teoride düşündükleri gibi pratikte de o başlangıçtan beri mücadele eden bir ülke, çünkü sanatçı Dewey Crumpler’ın yakın zamanda söylediği gibi, kurucu babaları “tam olarak söylediklerini yapacak cesarete sahip değillerdi”. ben. Amerika, gelişmesine izin verdiği sömürüye, ıstıraba, bozulmaya ve ölüme karşı kendi parşömen beyanları tarafından kör edildi. Ama o günlerden beri, daha iyi olmaya çalıştı. Ülke kendini daha net gördü ve tıpkı insanlar gibi kendini geliştirmeye çalıştı.
Özellikle son bir veya iki nesil boyunca hukuk, normlar ve kültür alanında çarpıcı bir şekilde değişti, vaadini giderek daha fazla çocuğuna açtı ve söylediği şey olmak için aralıksız çalıştı. Şimdi hâlâ ilk günahları ve yarım kalmış işleriyle mücadele eden ama aynı zamanda tarihte neredeyse hiç var olmamış bir ülke olma yolunda büyük adımlar atmış bir toplum: Dünyanın her köşesinden insanlarla dövülmüş büyük bir güç. gezegen, her din, dil, etnik köken ve geçmiş hikaye. Bu vatanseverlik hissedilecek bir şey, solun yüksek sesle iddia etmesi gereken otantik bir vatanseverlik.
Ülkenin yapmaya çalıştığı şey zor. Her türden insan için özgürlük, onur ve eşitlik ile tüm insanlıktan bir ülkeyi birleştirmek, soylu olduğu kadar karmaşık ve zor bir hedeftir. Ve oraya giden yol engebeli, çünkü henüz asfaltlanmadı. Daha büyük bir “biz”i kucaklamak zordur.
Yaşadığımız tepki aslında bir sır değil. Geleceğe karşı bir isyandır ve doğaldır. Bu da hikayenin bir parçası. Anti-demokrasi ayaklanması geleceğin bir hareketi değil. Yapılmakta olan ilerlemeye karşı bir direniş hareketidir – yeterince kutlamadığımız ve demokrasi yanlısı hareketin yeterince övgü almadığı ilerleme.
Demokrasi yanlısı davanın adım atması, umutsuzluğu ortadan kaldırması, başarılarının örtüsünü üstlenmesi ve nefret, kaos, şiddet ve tiranlık yoluna heyecan verici bir alternatif sunma zamanı. Yürek ve zeka ve yeni stratejiler, kelimeler ve politikalar alacak. Diğer insanlara hareket etmeye ve onlara katılmaya yetecek kadar inanan bir ikna ediciler ordusu gerekecek. Bu, kazanılabilecek ve kazanılması gereken haklı mücadelemizdir.
Anand Giridharadas, en son, bu makalenin uyarlandığı “İkna Ediciler: Kalpler, Akıllar ve Demokrasi için Mücadelenin Ön Cephelerinde”nin yazarıdır.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .