Dahi kafalar
New member
Birçok demokrasi bilgini gibi, hem John Lewis Oy Haklarının Geliştirilmesi Yasasını hem de Oy Kullanma Özgürlüğü Yasasını güçlü bir şekilde destekledim. Her ikisi de herhangi bir demokraside en değerli hakları, yani oy kullanma ve oyların adil ve doğru bir şekilde sayılması hakkını güvence altına almak için (yeterli olmasa da) gereklidir.
Bu yasa tasarılarının destekçilerinin çoğu, onlara acilen ihtiyaç duyulmasının, Senato’daki kararsızlığı kaldırmayı ve onları tamamen partizan bir oyla geçirmeyi haklı çıkardığına inanıyordu. Ancak Demokrat Senatörler Joe Manchin ve Kyrsten Sinema’nın (veya herhangi bir Cumhuriyetçi senatörün) teşhirciyi askıya almak için oy vermeyi reddetmesiyle, bu yasa tasarılarının bu Kongre’den geçemeyeceği açık.
Geriye kalan tek seçenek, reform davasını iki partiden desteğe komuta edebilecek çok daha dar bir gündeme indirgemektir. Demokratlar, siyasetin mümkün olanın sanatı olduğunu kabul etmelidir ve demokratik sorumluluk, ulaşılmazlığın sunağında değerli ve mümkün olanı feda etmememizi gerektirir. Bu, Seçim Sayımı Yasasında reform yapmak için iki partinin çabalarını desteklemek anlamına geliyor.
Bu çalışma şu anda Maine Cumhuriyetçisi Susan Collins tarafından toplanan ılımlı senatörler arasındaki iki partili müzakerelerde şekilleniyor. Yeni yasa tasarısı, 1887 Seçim Sayımı Yasası’ndaki (bazılarını 2020 seçimlerinde gördüğümüz) en tehlikeli güvenlik açıklarından bazılarını düzeltecek ve bu, gelecekteki bir Kongre’nin (ya da haydut bir başkan yardımcısının) seçim kurulunun oylarını geri almasını sağlayabilir. ya da seçim oylarını sayma sürecini meşru bir kazanan belirlemenin hiçbir yolu olmayacak şekilde kaosa sürüklemek. Böyle bir çıkmaz demokratik düzene 6 Ocak’ta gördüğümüzden çok daha büyük ve şiddetli bir saldırıyı hızlandırabilir. Böyle bir felaket riskini azaltmak demokratik bir zorunluluktur.
Senatör Collins’in grubunun, Kongre’nin uygun şekilde onaylanmış eyalet seçim sonuçlarını sorgulamasını çok daha zor hale getirmeyi düşündüğü bildiriliyor ve başkan yardımcısının seçim oylarını saymadaki rolünün sınırlı olduğunu açıkça belirterek, seçim görevlilerini taşırken taciz ve gözdağı vermekten koruyor. yasal işlevlerini yerine getirme ve eyaletlere oylama sistemlerini iyileştirmeleri için yeni fonlar verme.
N. Y. U. seçim hukuku uzmanı Richard Pildes’in yazdığı gibi, 19. yüzyıldan kalma federal seçim yasaları (Başkanlık Seçim Günü Yasası ve Seçim Kurulu Yasası), başkanlık oylamasıyla ilgili bir seçim sonrası mücadele sırasında bozulma ve suistimal için rahatsız edici fırsatlar sunabilecek hükümler içeriyor. Bir eyalet meclisinin “başarısız bir seçim” ilan etme ve kendi seçmen listesini atama potansiyeli, reforme edilmiş bir yasayla kapatılmalıdır. Seçim sonrası davanın Seçim Kurulu toplantısının ötesinde devam etme tehlikesi, bir eyaletin seçim oylarını bildirmek için güvenli liman tarihini Aralık ayının başından o ayın sonuna kadar uzatarak ve ardından resmi Seçim Kurulu oylamasını Aralık ayından erkene kadar erteleyerek de ele alınabilir. Ocak (Kongrenin 6 Ocak’taki seçim oylarını saymak için toplanmasından kısa bir süre önce).
Bay Pildes ve farklı ideolojik geçmişlere sahip diğer üç önde gelen seçim hukuku uzmanı, yakın zamanda, Seçim Kurulu Yasası’nda, Kongre’nin bir eyaletin seçim oylarını “seçim öncesinde oluşturulan politikalar aracılığıyla” onayladıktan sonra Kongre’nin sorgulamasını önleyecek bir reform önerdi. Devlet yetkilileri, seçmen oylarını kimin kazandığı konusunda anlaşamazlarsa, reforme edilen yasa, anlaşmazlığı çözmek için tarafsız bir mahkeme gibi bir mekanizma kurmalıdır. (Ayrıca, güvenli liman süresi dolmadan önce, kuralları çiğnemek ve bir seçimi çalmak için herhangi bir eyalet yasama çabasına mahkemelerde itiraz etme seçeneği hala olacaktır. ) Maine’den bağımsız bir senatör olan Angus King, reform çabalarına da öncülük ediyor. Seçim Sayımı Yasası; odak noktalarından biri, bir devletin seçmenlerini seçmek için daha önce öngördüğü prosedürleri takip etmemesi durumunda, devlet sonuçlarının yargısal denetimi için bir prosedür oluşturmaktır. Bu reform, bir devletin meşru cumhurbaşkanlığı seçim sonucunu tersine çevirmenin en azından bir yolunu ortadan kaldıracaktır.
Şimdiye kadar, Senato ve Temsilciler Meclisi’nin Cumhuriyetçi liderleri Mitch McConnell ve Kevin McCarthy, Seçim Sayımı Yasası reformuna açık olduklarını ifade ettiler. Böyle bir reform tasarısının ötesinde, Mitt Romney gibi Cumhuriyetçi senatörler de oy haklarıyla ilgili bazı reformları değerlendirmeye açık olduklarının sinyallerini verdiler.
İki partili müzakereler yoluyla neyin mümkün olabileceğini bilemeyiz, ancak Demokratların iki oy hakkı faturasının bu yıl geçmediğini biliyoruz.
Başarabileceğimiz reformu benimsemeli ve geleceğin önemli reform çalışmaları için mücadeleye devam etmeliyiz.
Larry Diamond, Hoover Enstitüsü’nde kıdemli bir araştırmacı ve Stanford’daki Freeman Spogli Uluslararası Çalışmalar Enstitüsü’nde küresel demokrasi alanında kıdemli bir araştırmacıdır. En son “Hasta Rüzgarlar: Demokrasiyi Rus Öfkesinden Kurtarmak, Çin Hırsı ve Amerikan Gevşekliği” kitabının yazarıdır. ”
The Times yayınlamaya kararlıdır harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: harfler@nytimes. com .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve Instagram .
Bu yasa tasarılarının destekçilerinin çoğu, onlara acilen ihtiyaç duyulmasının, Senato’daki kararsızlığı kaldırmayı ve onları tamamen partizan bir oyla geçirmeyi haklı çıkardığına inanıyordu. Ancak Demokrat Senatörler Joe Manchin ve Kyrsten Sinema’nın (veya herhangi bir Cumhuriyetçi senatörün) teşhirciyi askıya almak için oy vermeyi reddetmesiyle, bu yasa tasarılarının bu Kongre’den geçemeyeceği açık.
Geriye kalan tek seçenek, reform davasını iki partiden desteğe komuta edebilecek çok daha dar bir gündeme indirgemektir. Demokratlar, siyasetin mümkün olanın sanatı olduğunu kabul etmelidir ve demokratik sorumluluk, ulaşılmazlığın sunağında değerli ve mümkün olanı feda etmememizi gerektirir. Bu, Seçim Sayımı Yasasında reform yapmak için iki partinin çabalarını desteklemek anlamına geliyor.
Bu çalışma şu anda Maine Cumhuriyetçisi Susan Collins tarafından toplanan ılımlı senatörler arasındaki iki partili müzakerelerde şekilleniyor. Yeni yasa tasarısı, 1887 Seçim Sayımı Yasası’ndaki (bazılarını 2020 seçimlerinde gördüğümüz) en tehlikeli güvenlik açıklarından bazılarını düzeltecek ve bu, gelecekteki bir Kongre’nin (ya da haydut bir başkan yardımcısının) seçim kurulunun oylarını geri almasını sağlayabilir. ya da seçim oylarını sayma sürecini meşru bir kazanan belirlemenin hiçbir yolu olmayacak şekilde kaosa sürüklemek. Böyle bir çıkmaz demokratik düzene 6 Ocak’ta gördüğümüzden çok daha büyük ve şiddetli bir saldırıyı hızlandırabilir. Böyle bir felaket riskini azaltmak demokratik bir zorunluluktur.
Senatör Collins’in grubunun, Kongre’nin uygun şekilde onaylanmış eyalet seçim sonuçlarını sorgulamasını çok daha zor hale getirmeyi düşündüğü bildiriliyor ve başkan yardımcısının seçim oylarını saymadaki rolünün sınırlı olduğunu açıkça belirterek, seçim görevlilerini taşırken taciz ve gözdağı vermekten koruyor. yasal işlevlerini yerine getirme ve eyaletlere oylama sistemlerini iyileştirmeleri için yeni fonlar verme.
N. Y. U. seçim hukuku uzmanı Richard Pildes’in yazdığı gibi, 19. yüzyıldan kalma federal seçim yasaları (Başkanlık Seçim Günü Yasası ve Seçim Kurulu Yasası), başkanlık oylamasıyla ilgili bir seçim sonrası mücadele sırasında bozulma ve suistimal için rahatsız edici fırsatlar sunabilecek hükümler içeriyor. Bir eyalet meclisinin “başarısız bir seçim” ilan etme ve kendi seçmen listesini atama potansiyeli, reforme edilmiş bir yasayla kapatılmalıdır. Seçim sonrası davanın Seçim Kurulu toplantısının ötesinde devam etme tehlikesi, bir eyaletin seçim oylarını bildirmek için güvenli liman tarihini Aralık ayının başından o ayın sonuna kadar uzatarak ve ardından resmi Seçim Kurulu oylamasını Aralık ayından erkene kadar erteleyerek de ele alınabilir. Ocak (Kongrenin 6 Ocak’taki seçim oylarını saymak için toplanmasından kısa bir süre önce).
Bay Pildes ve farklı ideolojik geçmişlere sahip diğer üç önde gelen seçim hukuku uzmanı, yakın zamanda, Seçim Kurulu Yasası’nda, Kongre’nin bir eyaletin seçim oylarını “seçim öncesinde oluşturulan politikalar aracılığıyla” onayladıktan sonra Kongre’nin sorgulamasını önleyecek bir reform önerdi. Devlet yetkilileri, seçmen oylarını kimin kazandığı konusunda anlaşamazlarsa, reforme edilen yasa, anlaşmazlığı çözmek için tarafsız bir mahkeme gibi bir mekanizma kurmalıdır. (Ayrıca, güvenli liman süresi dolmadan önce, kuralları çiğnemek ve bir seçimi çalmak için herhangi bir eyalet yasama çabasına mahkemelerde itiraz etme seçeneği hala olacaktır. ) Maine’den bağımsız bir senatör olan Angus King, reform çabalarına da öncülük ediyor. Seçim Sayımı Yasası; odak noktalarından biri, bir devletin seçmenlerini seçmek için daha önce öngördüğü prosedürleri takip etmemesi durumunda, devlet sonuçlarının yargısal denetimi için bir prosedür oluşturmaktır. Bu reform, bir devletin meşru cumhurbaşkanlığı seçim sonucunu tersine çevirmenin en azından bir yolunu ortadan kaldıracaktır.
Şimdiye kadar, Senato ve Temsilciler Meclisi’nin Cumhuriyetçi liderleri Mitch McConnell ve Kevin McCarthy, Seçim Sayımı Yasası reformuna açık olduklarını ifade ettiler. Böyle bir reform tasarısının ötesinde, Mitt Romney gibi Cumhuriyetçi senatörler de oy haklarıyla ilgili bazı reformları değerlendirmeye açık olduklarının sinyallerini verdiler.
İki partili müzakereler yoluyla neyin mümkün olabileceğini bilemeyiz, ancak Demokratların iki oy hakkı faturasının bu yıl geçmediğini biliyoruz.
Başarabileceğimiz reformu benimsemeli ve geleceğin önemli reform çalışmaları için mücadeleye devam etmeliyiz.
Larry Diamond, Hoover Enstitüsü’nde kıdemli bir araştırmacı ve Stanford’daki Freeman Spogli Uluslararası Çalışmalar Enstitüsü’nde küresel demokrasi alanında kıdemli bir araştırmacıdır. En son “Hasta Rüzgarlar: Demokrasiyi Rus Öfkesinden Kurtarmak, Çin Hırsı ve Amerikan Gevşekliği” kitabının yazarıdır. ”
The Times yayınlamaya kararlıdır harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: harfler@nytimes. com .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve Instagram .