Dahi kafalar
New member
Eylül ayında, Hong Kong Üniversitesi’ndeki bilim adamları, şimdiye kadar toplanmış en eksiksiz karınca sayımını yayınladılar. Rakamlar uydurulmuş gibi görünecek kadar büyük. Çalışma, var olduğunu tahmin ediyor en azından Yeryüzünde 20 katrilyon – yani 20.000.000.000.000.000 – karınca. Bu, her insan için yaklaşık 2,5 milyon karınca demektir. Ve çalışma, ağaçlarda yaşayan ve yer altı karıncalarını içermeyen karıncalar için ihtiyatlı bir tahmine dayandığından, nüfus sayımı neredeyse kesinlikle eksik bir sayımdır. Araştırmanın yazarı Sabine Nooten, The Times’a “Gerçekten çok daha yüksek bir mertebede ortaya çıkarsa şaşırmam” dedi.
Rakamlar beni yere serdi. Belki de her çocuk gibi ben de çocukluğumda karıncalara karşı yoğun bir takıntım vardı, bitmeyen yaz öğleden sonralarını arka bahçede karınca yaşamının gizemini ve görkemini gözlemleyerek geçirdim – inanılmaz derecede çok karınca vardı, kendilerini ne kadar zarif bir şekilde organize ettiler, hepsi ne kadar müthiş meşguldüler. görünüyordu.
Karıncalar hakkında beni her zaman şaşırtan şey, insanlığa olan benzerliklerinin -toplumlar halinde yaşıyorlar, hepsinin bir işi var, işe gidip gelmek için zorlu günlük yollara katlanıyorlar- anlaşılmaz bir yabancılıkla nasıl dengelendiği. Karınca yaşamının çoğu bizim için hiçbir anlam ifade etmiyor: Bireyin kollektife tabi kılınması, sefil bir özveri var. Herhangi bir liderlik veya koordinasyon yok, yaşamları içgüdü ve algoritma tarafından dikte ediliyor ve bundan kolektif zeka ortaya çıkıyor. Kimyasal sinyallerle gezinme ve iletişim kurma, feromonlardan yol işaretleri oluşturma ve asla trafik sıkışıklığına takılmama yolları var.
Ancak katrilyon karınca sayımı, karıncalar hakkında daha önce düşünmediğim bir şekilde düşünmemi sağladı – sadece bizimkinden önemli ölçüde farklı değil, aynı zamanda birçok yönden tartışmasız üstün olan bir sosyal tür olarak.
Karıncalar, insanlığın taklit etmesi gereken bir örnek olduğunu düşünmeye devam ediyorum. Karıncalar, on milyonlarca yılı aşkın bir süredir, çevrelerindeki dünyayı tüketmeden şaşırtıcı derecede çok sayıda olmayı başardılar. Aslında tam tersi doğrudur: Yaşam alanlarına pek çok önemli işlev sağladıkları için, büyük sosyobiyolog ve karınca meraklısı EO Wilson evvel’in karıncalar ve diğer omurgasızlar hakkında yazdığı gibi, “dünyayı yöneten küçük şeylerdir”.
Bir insan olarak türümüzün bir şekilde özel olduğunu düşünmeye kaymamız doğaldır. Yine de, pek çok nesnel ölçümle, karıncalar Dünya’daki yaşam için bizden çok daha önemlidir. Wilson, eğer insanlar ortadan kaybolursa, dünya hakkında çok az şeyin daha kötüye doğru değişeceğine dikkat çekti; karıncalar ve diğer omurgasızlar yapsaydı, neredeyse her şey zarar görürdü. Karıncalar toprağı havalandırır, tohumları taşır ve ayrışmaya yardımcı olur; höyükleri, geniş bir yaşam yelpazesi için temel oluşturan yoğun besleyici vahalar olarak hizmet eder. Gezegendeki yaşam için merkeziyetleri göz önüne alındığında, kalabalık nüfuslarından bahsetmiyorum bile, karıncaları daha iyi düşünmemiz gerekmez mi? Yeryüzünde sürünen en sofistike ve başarılı yaşam formları arasındadırlar.
İnsanlar, elbette, karıncalardan daha akıllı ve daha büyüktür ve türümüzün saltanatının son 300.000 yılında, gezegeni fethettik ve yaşam tarihinde belki de eşi benzeri olmayan bir dereceye kadar kaynaklarına el koyduk. Ancak karıncalar ve diğer sosyal böceklerle (arılar, termitler ve bazı eşek arıları) karşılaştırıldığında, rekorumuz çok komik.
Karıncalar 140 milyon yıldır varlar. Bunlar, Dünya üzerindeki hemen hemen her kara tabanlı ekosistemin baskın bir özelliğidir – genellikle birincil ekosistem mühendislerinden bazılarıdır. Ve onlar, özünde insani çabalar olarak düşündüğümüz şeylerin gerçek mucitleridir.
Karıncalar en az 60 milyon yıldır çiftçilik yapıyorlar. Örneğin, yaprak kesen karıncalar, özel kullanımları için evcilleştirdikleri bir mantarın mahsullerini yetiştirmek için kullandıkları bitki örtüsünü beslerler. Diğer karıncalar, bitkilerin özüyle beslenen yaprak biti sürülerini besler; karıncalar daha sonra yaprak bitlerini şeker açısından zengin salgılarıyla “sağırlar”. Karıncalar aynı zamanda usta mimarlar, aynı zamanda güç yoluyla barışı koruyabilen ve hatta uzlaşma ve bir tür demokrasi ile meşgul olabilen zorlu savaşçılardır.
Karıncalar her zaman iyi komşular değildir. Ancak ekolojik olarak yıkıcı olsalar bile, işbirliği hakkında bize öğretecekleri çok şey var. Geçtiğimiz yüzyıl boyunca, Güney Amerika’dan dünyanın geri kalanının çoğuna yayılmak için insanlarla otostop çeken istilacı bir tür olan Arjantinli karınca, şaşırtıcı ve belki de evrimsel olarak yeni bir örgütsel yapı – süper koloni – oluşturarak dünyaya hakim oldu. .
Bunlar, bireylerin büyük mesafelere yayılmış farklı yuvalar arasında serbestçe karıştığı devasa karınca kolonileridir. Karıncalar bunu yapıyor çünkü yeni topraklarına adapte olurken saldırganlıklarını önemli ölçüde azalttılar ve çok daha büyük topluluklara izin verdiler. Arjantin karıncalarının bir süper kolonisi, İtalya’dan İspanya’ya yaklaşık 4.000 mil uzanıyor. Bir çalışmadan alıntı yapmak gerekirse, “şimdiye kadar kaydedilen en büyük kooperatif birimi”.
Bu tür bir sosyal esneklik, karıncaların başarısının önemli bir parçasıdır. Birkaç milyon yıl içinde insanların hala gezegenin baskın yaşam formları arasında olacağını hayal etmek zor. Karıncalar ama? Onların maskaralıklarına katlanmak mühlettir.
Bu yıl yayınlanan bir makalede, ekolojistler Catherine Parr ve Tom Bishop, türümüzün gezegendeki en büyük lekesi olan iklim değişikliğinin bile, sosyal yapıları “çevresel değişimlerin üstesinden gelmelerine” olanak tanıyan karıncalar için büyük bir felaket teşkil etmeyebileceğini ileri sürdüler. yalnız organizmalardan çok daha fazla.”
Bu gerçekten şaşırtıcı değil. Karıncalar bizden önce buradaydı ve muhtemelen bizden daha uzun süre yaşayacaklar. Mekanı onlar yönetiyor. Sadece ziyaret ediyoruz.
Farhad Manjoo ile Ofis Saatleri
Ferhat istiyor okuyucularla telefonda sohbet edin . Aklınızdaki herhangi bir şey hakkında bir New York Times köşe yazarı ile konuşmak istiyorsanız, lütfen bu formu doldurun. Farhad, aramak için birkaç okuyucu seçecek.
The Times yayınlamaya kararlı çeşitli harfler editöre. Bu veya herhangi bir makalemiz hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
New York Times Görüş bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve instagram .
Rakamlar beni yere serdi. Belki de her çocuk gibi ben de çocukluğumda karıncalara karşı yoğun bir takıntım vardı, bitmeyen yaz öğleden sonralarını arka bahçede karınca yaşamının gizemini ve görkemini gözlemleyerek geçirdim – inanılmaz derecede çok karınca vardı, kendilerini ne kadar zarif bir şekilde organize ettiler, hepsi ne kadar müthiş meşguldüler. görünüyordu.
Karıncalar hakkında beni her zaman şaşırtan şey, insanlığa olan benzerliklerinin -toplumlar halinde yaşıyorlar, hepsinin bir işi var, işe gidip gelmek için zorlu günlük yollara katlanıyorlar- anlaşılmaz bir yabancılıkla nasıl dengelendiği. Karınca yaşamının çoğu bizim için hiçbir anlam ifade etmiyor: Bireyin kollektife tabi kılınması, sefil bir özveri var. Herhangi bir liderlik veya koordinasyon yok, yaşamları içgüdü ve algoritma tarafından dikte ediliyor ve bundan kolektif zeka ortaya çıkıyor. Kimyasal sinyallerle gezinme ve iletişim kurma, feromonlardan yol işaretleri oluşturma ve asla trafik sıkışıklığına takılmama yolları var.
Ancak katrilyon karınca sayımı, karıncalar hakkında daha önce düşünmediğim bir şekilde düşünmemi sağladı – sadece bizimkinden önemli ölçüde farklı değil, aynı zamanda birçok yönden tartışmasız üstün olan bir sosyal tür olarak.
Karıncalar, insanlığın taklit etmesi gereken bir örnek olduğunu düşünmeye devam ediyorum. Karıncalar, on milyonlarca yılı aşkın bir süredir, çevrelerindeki dünyayı tüketmeden şaşırtıcı derecede çok sayıda olmayı başardılar. Aslında tam tersi doğrudur: Yaşam alanlarına pek çok önemli işlev sağladıkları için, büyük sosyobiyolog ve karınca meraklısı EO Wilson evvel’in karıncalar ve diğer omurgasızlar hakkında yazdığı gibi, “dünyayı yöneten küçük şeylerdir”.
Bir insan olarak türümüzün bir şekilde özel olduğunu düşünmeye kaymamız doğaldır. Yine de, pek çok nesnel ölçümle, karıncalar Dünya’daki yaşam için bizden çok daha önemlidir. Wilson, eğer insanlar ortadan kaybolursa, dünya hakkında çok az şeyin daha kötüye doğru değişeceğine dikkat çekti; karıncalar ve diğer omurgasızlar yapsaydı, neredeyse her şey zarar görürdü. Karıncalar toprağı havalandırır, tohumları taşır ve ayrışmaya yardımcı olur; höyükleri, geniş bir yaşam yelpazesi için temel oluşturan yoğun besleyici vahalar olarak hizmet eder. Gezegendeki yaşam için merkeziyetleri göz önüne alındığında, kalabalık nüfuslarından bahsetmiyorum bile, karıncaları daha iyi düşünmemiz gerekmez mi? Yeryüzünde sürünen en sofistike ve başarılı yaşam formları arasındadırlar.
İnsanlar, elbette, karıncalardan daha akıllı ve daha büyüktür ve türümüzün saltanatının son 300.000 yılında, gezegeni fethettik ve yaşam tarihinde belki de eşi benzeri olmayan bir dereceye kadar kaynaklarına el koyduk. Ancak karıncalar ve diğer sosyal böceklerle (arılar, termitler ve bazı eşek arıları) karşılaştırıldığında, rekorumuz çok komik.
Karıncalar 140 milyon yıldır varlar. Bunlar, Dünya üzerindeki hemen hemen her kara tabanlı ekosistemin baskın bir özelliğidir – genellikle birincil ekosistem mühendislerinden bazılarıdır. Ve onlar, özünde insani çabalar olarak düşündüğümüz şeylerin gerçek mucitleridir.
Karıncalar en az 60 milyon yıldır çiftçilik yapıyorlar. Örneğin, yaprak kesen karıncalar, özel kullanımları için evcilleştirdikleri bir mantarın mahsullerini yetiştirmek için kullandıkları bitki örtüsünü beslerler. Diğer karıncalar, bitkilerin özüyle beslenen yaprak biti sürülerini besler; karıncalar daha sonra yaprak bitlerini şeker açısından zengin salgılarıyla “sağırlar”. Karıncalar aynı zamanda usta mimarlar, aynı zamanda güç yoluyla barışı koruyabilen ve hatta uzlaşma ve bir tür demokrasi ile meşgul olabilen zorlu savaşçılardır.
Karıncalar her zaman iyi komşular değildir. Ancak ekolojik olarak yıkıcı olsalar bile, işbirliği hakkında bize öğretecekleri çok şey var. Geçtiğimiz yüzyıl boyunca, Güney Amerika’dan dünyanın geri kalanının çoğuna yayılmak için insanlarla otostop çeken istilacı bir tür olan Arjantinli karınca, şaşırtıcı ve belki de evrimsel olarak yeni bir örgütsel yapı – süper koloni – oluşturarak dünyaya hakim oldu. .
Bunlar, bireylerin büyük mesafelere yayılmış farklı yuvalar arasında serbestçe karıştığı devasa karınca kolonileridir. Karıncalar bunu yapıyor çünkü yeni topraklarına adapte olurken saldırganlıklarını önemli ölçüde azalttılar ve çok daha büyük topluluklara izin verdiler. Arjantin karıncalarının bir süper kolonisi, İtalya’dan İspanya’ya yaklaşık 4.000 mil uzanıyor. Bir çalışmadan alıntı yapmak gerekirse, “şimdiye kadar kaydedilen en büyük kooperatif birimi”.
Bu tür bir sosyal esneklik, karıncaların başarısının önemli bir parçasıdır. Birkaç milyon yıl içinde insanların hala gezegenin baskın yaşam formları arasında olacağını hayal etmek zor. Karıncalar ama? Onların maskaralıklarına katlanmak mühlettir.
Bu yıl yayınlanan bir makalede, ekolojistler Catherine Parr ve Tom Bishop, türümüzün gezegendeki en büyük lekesi olan iklim değişikliğinin bile, sosyal yapıları “çevresel değişimlerin üstesinden gelmelerine” olanak tanıyan karıncalar için büyük bir felaket teşkil etmeyebileceğini ileri sürdüler. yalnız organizmalardan çok daha fazla.”
Bu gerçekten şaşırtıcı değil. Karıncalar bizden önce buradaydı ve muhtemelen bizden daha uzun süre yaşayacaklar. Mekanı onlar yönetiyor. Sadece ziyaret ediyoruz.
Farhad Manjoo ile Ofis Saatleri
Ferhat istiyor okuyucularla telefonda sohbet edin . Aklınızdaki herhangi bir şey hakkında bir New York Times köşe yazarı ile konuşmak istiyorsanız, lütfen bu formu doldurun. Farhad, aramak için birkaç okuyucu seçecek.
The Times yayınlamaya kararlı çeşitli harfler editöre. Bu veya herhangi bir makalemiz hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
New York Times Görüş bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve instagram .