Dahi kafalar
New member
Elon Musk Twitter’ı satın alsa da almasa da planları basit bir gerçek yüzünden şaşkınlık yarattı: Sosyal medya sitelerinin sahipleri çok fazla güce sahip. Ülkenin kamusal söyleminin çoğu, Mark Zuckerberg ve bir avuç rakip milyarderin sahip olduğu forumlarda yürütülüyor ve kamuoyunun incelemesinden gizlenen algoritmalar tarafından düzenleniyor.
İnternetin oligarkları, yalnızca daha önceki dönemlerin medya baronlarından daha geniş kitlelere komuta etmekle kalmıyor; daha az kısıtlama altında çalışırlar. Bunun nedeni, hükümetin kitle iletişim şirketlerinin topluma karşı özel yükümlülükleri olduğu ilkesini terk etmesi ve birkaç büyük sosyal ağın rekabeti boğmasına izin vererek, kullanıcıları ve reklamcıları pratik seçeneklerden veya kozlardan yoksun bırakmasıdır.
Daha iyi yasalar rekabeti canlandırmaya, zararlı davranışları engellemeye ve hatta sosyal medyanın Amerikan demokrasisini baltalamak yerine güçlendirme potansiyelini fark etmeye yardımcı olabilir. Kısacası, politika yapıcılar Twitter’ın, Instagram’ın veya TikTok’un kime ait olduğu sorusunun o kadar da önemli olmadığından emin olabilirler.
Herhangi bir bireysel sosyal medya ağının gücünü sınırlamanın en iyi yolu, yeni ağlara ve belki de daha da önemlisi, kullanıcıların çevrimiçi deneyimlerini özelleştirmelerine olanak tanıyan üçüncü taraf sitelere yer açmaktır: birden fazla siteden gelen içeriği birleştirmek, hangi çocukları kontrol etmek? birinin hayal ettiği ve gerçeğe dönüştürmek için bir şansa ihtiyaç duyduğu diğer özellikleri görebilir.
İki değişiklik. özellikle. büyük bir fark yaratacaktır: Siteler arasında iletişimi zorunlu kılmak ve üçüncü taraf şirketlerin kullanıcıların izniyle kullanıcı verilerini almasına izin vermek.
Bu değişiklikler için teknik terim birlikte çalışabilirliktir ve bu tam olarak radikal bir fikir değildir. Gmail hesabı olan bir kişi, e-posta sistemleri birlikte çalışabilir olduğundan, Yahoo hesabı olan bir kişiye mesaj gönderebilir. Şirketleri birlikte çalışmaya zorlamak, insanların kişisel bilgilerini yönetmelerini kolaylaştırır ve şirketlerin hizmetlerinin kalitesinden sorumlu olmasını sağlar. Herkes bir Gmail hesabına mesaj gönderebildiğinden, Gmail’in pazar payı için savaşması gerekiyor.
2016 tarihli bir yasa, dijital sağlık kayıtlarına birlikte çalışabilirlik gereksinimleri getirdi ve Biden yönetimi, finans endüstrisini de bu yönde hareket etmeye zorluyor. Aynı ilkenin sosyal medyaya uygulanamamasının özel bir nedeni yok. Nitekim Avrupa Birliği bu yıl tam olarak bunu yaptı.
Facebook popüler çünkü Facebook popüler ve bu avantaj ortadan kalkmayacak. Ancak Facebook’un imparatorluğunun etrafına ördüğü duvarları yıkmak, küçük şirketlerin rekabet etmesini biraz daha kolaylaştıracak ve Facebook’u kullanıcılarının ihtiyaçlarına biraz daha dikkat etmeye zorlayacaktır.
Kongre’den önce sosyal medya şirketlerine birlikte çalışabilirlik gereksinimleri getirecek bir yasa tasarısı var, ancak Demokrat liderler bu sorunu çözme konusunda gerçek bir ilgi göstermediler. Büyük teknoloji şirketlerinin gücünü kontrol etmeyi amaçlayan diğer bazı faturalar da durdu. Biri, teknoloji şirketlerinin yükselen rakipleri satın almasını engelleyecektir. Bir diğeri, bir Google aramasının bir Google sitesini önermesi gibi, şirketleri kendi ürün ve hizmetlerine öncelik vermekten alıkoyabilir.
Demokratlar, büyük teknoloji şirketlerine çok fazla retorik ateşi hedeflediler. Ara seçimlerin sonuçlarına bağlı olarak, şirketlerin gücünü kontrol etmek için önemli bir şeyler yapmak için sadece birkaç ayları daha olabilir.
Artan rekabetin tam değerini anlamak için, hükümetin ayrıca bir sosyal medya sitesinin kullanıcılarının verileriyle ayrılabilmelerini zorunlu kılması gerekir. Cep telefonu şirketlerinin, sağlayıcıları değiştirirken insanların aynı numarayı tutmasına izin vermesini gerektiren bir 1996 yasası, insanların yeni operatörlere geçmesini kolaylaştırdı. Sosyal medyada eşdeğeri, insanların kişi listelerini dışa aktarmalarına izin veren bir yasa olabilir.
Sosyal medya sitelerinin hangi içeriğin gösterileceğini belirlemek için kullandıkları algoritmalar hakkında daha fazla bilgi ifşa etmelerini istemek, insanların hangi siteleri kullanacaklarına karar vermelerine de yardımcı olabilir.
Ancak hükümet düzenlemesi, yalnızca sosyal medya ağlarının oluşturduğu tehlikeleri kontrol etmeye odaklanmamalıdır. Politika yapıcılar, sosyal medyanın demokrasiyi güçlendirmede oynayabileceği rolü de dikkate almalıdır. Hükümetin kitle iletişim araçlarına özel yükümlülükler getirme konusunda uzun bir geçmişi var. Orijinal sosyal ağ olan Posta Servisi, Kongre üyelerinden gelen postaları ücretsiz olarak ve süreli yayınları indirimli fiyatlarla taşır. 1980’lere kadar, radyo ve televizyon istasyonlarının yasal olarak, siyasi adaylara tarafsız muamele sağlamak da dahil olmak üzere, kamu yararına hizmet etmesi gerekiyordu. Amerikan Sanat ve Bilim Akademisi, 2020 tarihli bir raporda, Kongre’nin sosyal medya sitelerine benzer bir kamu yararı standardı getirmesi gerektiğini savundu. Basit bir örnek, doğrulanmış kaynaklardan coğrafi olarak spesifik seçim bilgilerinin sağlanması gerekliliği olabilir.
Bazıları Kongre’dekiler de dahil olmak üzere birçok sosyal medya eleştirmeni de içerik üzerindeki doğrudan kısıtlamaları destekliyor. Ancak Amerika’nın serbest konuşma yasaları bir ulusal güç kaynağıdır. Sansürden ziyade, sosyal medya sitelerinin kullanıcılarına karşı hesap verebilirliğine odaklanılmalıdır.
Tüm bu değişiklikler gerçekleşse bile, sosyal medya sitelerinin sahipleri yine de önemli bir güç kullanacaklardı. Daha önceki dönemlerin medya baronları -William Randolph Hearst, Henry Luce ve Rupert Murdoch gibi adamlar- kendi görüşlerini yaymaya çalıştılar ve bunu yapmak için imparatorluklarını kullanmaya açıktılar. Mevcut neslin üyeleri, aksine, kendilerini tarafsız kanallar olarak göstermeyi severler. Ülkenin en büyük yayıncılarından biri olan Bay Zuckerberg, medya işinde olmadığı konusunda ısrar ediyor. Bay Musk, kanuni olan hemen hemen her şeyi yayımlama işinde olmak istediğini söylüyor.
Her iki yaklaşım da sorumluluktan feragat anlamına gelir. Hükümet iyi davranışları yasalaştıramaz, ancak sivil toplumun sağlığı bunu gerektirir.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .
İnternetin oligarkları, yalnızca daha önceki dönemlerin medya baronlarından daha geniş kitlelere komuta etmekle kalmıyor; daha az kısıtlama altında çalışırlar. Bunun nedeni, hükümetin kitle iletişim şirketlerinin topluma karşı özel yükümlülükleri olduğu ilkesini terk etmesi ve birkaç büyük sosyal ağın rekabeti boğmasına izin vererek, kullanıcıları ve reklamcıları pratik seçeneklerden veya kozlardan yoksun bırakmasıdır.
Daha iyi yasalar rekabeti canlandırmaya, zararlı davranışları engellemeye ve hatta sosyal medyanın Amerikan demokrasisini baltalamak yerine güçlendirme potansiyelini fark etmeye yardımcı olabilir. Kısacası, politika yapıcılar Twitter’ın, Instagram’ın veya TikTok’un kime ait olduğu sorusunun o kadar da önemli olmadığından emin olabilirler.
Herhangi bir bireysel sosyal medya ağının gücünü sınırlamanın en iyi yolu, yeni ağlara ve belki de daha da önemlisi, kullanıcıların çevrimiçi deneyimlerini özelleştirmelerine olanak tanıyan üçüncü taraf sitelere yer açmaktır: birden fazla siteden gelen içeriği birleştirmek, hangi çocukları kontrol etmek? birinin hayal ettiği ve gerçeğe dönüştürmek için bir şansa ihtiyaç duyduğu diğer özellikleri görebilir.
İki değişiklik. özellikle. büyük bir fark yaratacaktır: Siteler arasında iletişimi zorunlu kılmak ve üçüncü taraf şirketlerin kullanıcıların izniyle kullanıcı verilerini almasına izin vermek.
Bu değişiklikler için teknik terim birlikte çalışabilirliktir ve bu tam olarak radikal bir fikir değildir. Gmail hesabı olan bir kişi, e-posta sistemleri birlikte çalışabilir olduğundan, Yahoo hesabı olan bir kişiye mesaj gönderebilir. Şirketleri birlikte çalışmaya zorlamak, insanların kişisel bilgilerini yönetmelerini kolaylaştırır ve şirketlerin hizmetlerinin kalitesinden sorumlu olmasını sağlar. Herkes bir Gmail hesabına mesaj gönderebildiğinden, Gmail’in pazar payı için savaşması gerekiyor.
2016 tarihli bir yasa, dijital sağlık kayıtlarına birlikte çalışabilirlik gereksinimleri getirdi ve Biden yönetimi, finans endüstrisini de bu yönde hareket etmeye zorluyor. Aynı ilkenin sosyal medyaya uygulanamamasının özel bir nedeni yok. Nitekim Avrupa Birliği bu yıl tam olarak bunu yaptı.
Facebook popüler çünkü Facebook popüler ve bu avantaj ortadan kalkmayacak. Ancak Facebook’un imparatorluğunun etrafına ördüğü duvarları yıkmak, küçük şirketlerin rekabet etmesini biraz daha kolaylaştıracak ve Facebook’u kullanıcılarının ihtiyaçlarına biraz daha dikkat etmeye zorlayacaktır.
Kongre’den önce sosyal medya şirketlerine birlikte çalışabilirlik gereksinimleri getirecek bir yasa tasarısı var, ancak Demokrat liderler bu sorunu çözme konusunda gerçek bir ilgi göstermediler. Büyük teknoloji şirketlerinin gücünü kontrol etmeyi amaçlayan diğer bazı faturalar da durdu. Biri, teknoloji şirketlerinin yükselen rakipleri satın almasını engelleyecektir. Bir diğeri, bir Google aramasının bir Google sitesini önermesi gibi, şirketleri kendi ürün ve hizmetlerine öncelik vermekten alıkoyabilir.
Demokratlar, büyük teknoloji şirketlerine çok fazla retorik ateşi hedeflediler. Ara seçimlerin sonuçlarına bağlı olarak, şirketlerin gücünü kontrol etmek için önemli bir şeyler yapmak için sadece birkaç ayları daha olabilir.
Artan rekabetin tam değerini anlamak için, hükümetin ayrıca bir sosyal medya sitesinin kullanıcılarının verileriyle ayrılabilmelerini zorunlu kılması gerekir. Cep telefonu şirketlerinin, sağlayıcıları değiştirirken insanların aynı numarayı tutmasına izin vermesini gerektiren bir 1996 yasası, insanların yeni operatörlere geçmesini kolaylaştırdı. Sosyal medyada eşdeğeri, insanların kişi listelerini dışa aktarmalarına izin veren bir yasa olabilir.
Sosyal medya sitelerinin hangi içeriğin gösterileceğini belirlemek için kullandıkları algoritmalar hakkında daha fazla bilgi ifşa etmelerini istemek, insanların hangi siteleri kullanacaklarına karar vermelerine de yardımcı olabilir.
Ancak hükümet düzenlemesi, yalnızca sosyal medya ağlarının oluşturduğu tehlikeleri kontrol etmeye odaklanmamalıdır. Politika yapıcılar, sosyal medyanın demokrasiyi güçlendirmede oynayabileceği rolü de dikkate almalıdır. Hükümetin kitle iletişim araçlarına özel yükümlülükler getirme konusunda uzun bir geçmişi var. Orijinal sosyal ağ olan Posta Servisi, Kongre üyelerinden gelen postaları ücretsiz olarak ve süreli yayınları indirimli fiyatlarla taşır. 1980’lere kadar, radyo ve televizyon istasyonlarının yasal olarak, siyasi adaylara tarafsız muamele sağlamak da dahil olmak üzere, kamu yararına hizmet etmesi gerekiyordu. Amerikan Sanat ve Bilim Akademisi, 2020 tarihli bir raporda, Kongre’nin sosyal medya sitelerine benzer bir kamu yararı standardı getirmesi gerektiğini savundu. Basit bir örnek, doğrulanmış kaynaklardan coğrafi olarak spesifik seçim bilgilerinin sağlanması gerekliliği olabilir.
Bazıları Kongre’dekiler de dahil olmak üzere birçok sosyal medya eleştirmeni de içerik üzerindeki doğrudan kısıtlamaları destekliyor. Ancak Amerika’nın serbest konuşma yasaları bir ulusal güç kaynağıdır. Sansürden ziyade, sosyal medya sitelerinin kullanıcılarına karşı hesap verebilirliğine odaklanılmalıdır.
Tüm bu değişiklikler gerçekleşse bile, sosyal medya sitelerinin sahipleri yine de önemli bir güç kullanacaklardı. Daha önceki dönemlerin medya baronları -William Randolph Hearst, Henry Luce ve Rupert Murdoch gibi adamlar- kendi görüşlerini yaymaya çalıştılar ve bunu yapmak için imparatorluklarını kullanmaya açıktılar. Mevcut neslin üyeleri, aksine, kendilerini tarafsız kanallar olarak göstermeyi severler. Ülkenin en büyük yayıncılarından biri olan Bay Zuckerberg, medya işinde olmadığı konusunda ısrar ediyor. Bay Musk, kanuni olan hemen hemen her şeyi yayımlama işinde olmak istediğini söylüyor.
Her iki yaklaşım da sorumluluktan feragat anlamına gelir. Hükümet iyi davranışları yasalaştıramaz, ancak sivil toplumun sağlığı bunu gerektirir.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .