Dahi kafalar
New member
Carter yönetiminden bu yana, para politikası, başkanların artan enflasyonu frenlemek için kullandıkları başlıca araç oldu: Tüketici Fiyat Endeksi, Kasım ayına kadar yılda yüzde 6,8 arttı – 1982’den bu yana en hızlı artış. Federal Rezerv başkanı Jerome Powell, merkez bankasının tahvil alımlarını azaltma ve gelecek yıl faiz oranlarını artırma planlarını açıklayarak daha sıkı bir para politikasına yöneldi.
Ancak enflasyon sadece para politikası nedeniyle yükselip alçalmıyor. Büyük ölçüde işletmelerin yaptığı seçimlerin sonucudur. Ve tarih, başkanların isterlerse kurumsal gücü alarak enflasyonu durdurma gücüne sahip olduklarını gösteriyor.
Franklin Roosevelt en çok sosyal güvenlik ağının New Deal genişlemesiyle tanınırken, aynı zamanda Amerikalıları savaş zamanı enflasyonuna karşı korudu. İkinci Dünya Savaşı sırasında, Fiyat İdaresi Ofisi, üç milyon işletme ve sekiz milyondan fazla mal için tavan fiyat uyguladı. Ofis ayrıca, 45 milyon kişinin oturduğu 14 milyon konutta kiralara üst sınır koydu ve arzı yönetmek için et gibi mallar için karne pulları çıkardı. Gallup anketlerine göre, halkın dörtte üçünden fazlası savaştan sonra kontrollerin genişletilmesinden yana.
Harry Truman, Kongre’de tam da bunu yapmak için verdiği sert mücadeleyi kaybettiğinde, bunun sonuçları oldu. Barış geldiğinde, biriktirdikleri birikimlerini harcamaya hevesli Amerikalılar ani bir arz sıkıntısıyla karşı karşıya kaldılar: Üreticiler henüz savaş zamanı üretiminden geri adım atmamıştı.
1946 yazında, kontroller olmadan, yaşam maliyeti fırladı. Temmuz ayında et fiyatları iki katına çıkarak kilosu 70 sente çıktı. Kasım ayında yapılan ara seçimlerde Demokratlar, 1932’den beri ilk kez Kongre’nin kontrolünü kaybetti.
1948’de, yüzde 7,7’lik enflasyonla Truman, yükselen fiyatların suçunu yeni keşfedilen sendika gücüne bağlayan “hiçbir şey yapmayan” Cumhuriyetçileri kınadı. O yılki yeniden seçim kampanyasında New Deal’i genişletme sözü verdi ve kurumsal güce karşı sert bir şekilde koştu. “Cumhuriyetçiler basit bir nedenden dolayı herhangi bir fiyat kontrolü istemiyorlar: fiyatlar yükseldikçe şirketler için daha büyük karlar” dedi.
Ekim 1948’de Kentucky’deki bir kampanya durağında, fiyat kontrollerine karşı çıkan bir iş lobisi grubu olan Ulusal Üreticiler Birliği’ne “Amerikan tüketicisine karşı bir komplo kurmakla” karşı çıktı. Fiyat kontrollerini yeniden sağlamak için Kongre’yi özel bir yaz oturumuna çağırdı, ancak bu çaba başarısız oldu.
Demokratlar sandık başına döndü; otomobil işçileri, Truman’a oylarının yüzde 89’unu vererek yakın bir yarışmada yeniden seçilmesini sağladı. Başarısının bir anahtarı: Enflasyona karşı sert konuşmaları ikiye katlamak ve sıradan Amerikalıların yaşam standartlarını yükseltmek için liberal programları desteklemek.
Truman’ın başkanlıklarından Lyndon Johnson’a kadar Demokratlar programa bağlı kaldılar. Fiyat artışını açıkladıklarında ülkenin çelik fabrikalarını devralma emri verecek kadar ileri giden Truman gibi, John F. Kennedy ve Johnson da çelik yöneticilerini fiyat artışları için alenen azarladılar.
Hepsi, Fed başkanı William McChesney Martin’in faiz oranlarını yükseltme çabalarına karşı çıktılar. Martin bağımsızlığını ilan etti ve yine de oranları yükseltti; onun gördüğü gibi, Federal Rezerv’in işi “tam parti iyiye giderken yumruk kasesini almaktı. Truman ona “hain” dedi. ”
1970’lerde enflasyon vurduğunda, Richard Nixon, Roosevelt’in Fiyat İdaresi Ofisi tarafından yaratılan beklentileri anladı. Teşkilat için İkinci Dünya Savaşı döneminden kalma bir müfettiş olan Nixon, bürokratların özel işletmelerin fiyatlandırma kararlarını denetlemesi düşüncesiyle dehşete düşmüştü ve istifa etti. Yine de Beyaz Saray’da bir kez, sığır eti ve gazın yükselen maliyetine tepki olarak fiyat kontrollerini tokatlamaktan çekinmedi.
Serbest piyasa ekonomisti Milton Friedman ve diğer muhafazakarlar, Nixon’ın tepkisini sert olarak kınadılar – halefi Gerald Ford’un özümsediği bir mesaj. Ford, fiyat kontrolleri yerine “Şimdi Enflasyon Kırbaç” düğmeleri dağıttı ve bütçede kemer sıkma çağrısında bulundu.
Amerikan ekonomik düşüncesi Friedman’ın etkisi altına girerken, Roosevelt-Truman araçları gözden düştü. Enflasyonun 1979’da çift hanelere ulaşmasıyla Başkan Jimmy Carter, enflasyonla mücadelede para politikasını kullanmak üzere Paul Volcker’ı Federal Rezerv’e atadı. Ronald Reagan göreve geldiğinde, Bay Volcker’ın enflasyonla mücadele için faiz oranlarını yükseltmek ve ekonomiyi resesyona sokmak için yaptığı güçlü hamleyi onayladı. Sonraki başkanlar büyük ölçüde enflasyonu kontrol etme yaklaşımına bağlı kaldılar.
Bir pandeminin ortasında, Bay Biden, kurumsal Amerika’ya sıkı sıkıya yaslanmaya ve enflasyonist baskıları hafifletmek için Yeni Anlaşma tarzı araçları benimsemeye istekli olduğunu gösterdi. Tedarik zinciri görev gücü aracılığıyla, offshoring ve outsourcing’i tersine çevirmek, yerli üretimi genişletmek ve kargo yığınını hafifletmek için Los Angeles’taki limanların 24 saat açık kalmasına yardımcı olmak için çalışıyor. Altyapı faturası, kıyı limanlarını ve iç su yollarını inşa etmek ve işletmek için milyarlarca dolar ayıracak ve fiyatları daha da kolaylaştıracak.
Bay Biden ayrıca, dört büyük et işleyicisini, muhtemelen fiyatların yükselmesine katkıda bulunan, rakipleri sıkıştırmak da dahil olmak üzere, rekabete aykırı uygulamalara karşı uyardı. Yönetimi, sığır pazarlarına daha fazla şeffaflık getirmek için çalışırken yasadışı fiyat sabitleme ve antitröst konusunda daha agresif adımlar atmaya söz verdi. Daha yüksek et fiyatları “serbest piyasada arz ve talebin sadece doğal sonuçları değildir; aynı zamanda, tüketicilerin, çiftçilerin ve çiftçilerin zararına olacak şekilde, rekabetçi olmayan bir piyasada piyasa güçlerinden yararlanmaya yönelik kurumsal kararların ve Ekonomimiz,” diye yazdı ekonomi danışmanları Brian Deese, Sameera Fazili ve Bharat Ramamurti.
Federal Ticaret Komisyonu aracılığıyla Bay Biden, büyük petrol ve gaz şirketleri tarafından belirlenen fiyatlara ilişkin bir soruşturma çağrısında bulundu ve OPEC’in fiyatları yükseltme kabiliyetini azaltmak için Stratejik Petrol Rezervinden 50 milyon varil petrolün serbest bırakılmasına izin verdi. Ayrıca Walmart, Mattel, Food Lion, Kroger ve diğer şirketlerin genel müdürleriyle, tedarik zinciri sorunlarının üstesinden gelme ve tatil için fiyatları kontrol altında tutma planlarını görüşmek üzere bir araya geldi.
Önümüzdeki haftalarda, Bay Biden, Amerikalılara, çalışan aileler pandemi ile mücadele ederken şirketlerin karlarını doldurduğunu açıklamak için kabadayı kürsüsü kullanmalı. Halka açık şirketlerin neredeyse üçte ikisi, pandemi öncesi 2019’un aynı dönemine kıyasla bu yıl önemli ölçüde daha yüksek kar marjlarına sahipti. The Wall Street Journal’ın bildirdiğine göre, 2021’de 100’e yakın şirket kar marjlarının 2019’a göre en az yüzde 50 arttığını gördü.
Demokratik anketör Joel Benenson’ın bana söylediği gibi, çalışan Amerikalılara bunu aldığını göstermek, Bay Biden’ın umursadığını göstermesine yardımcı olacak. Enflasyon sorunu yaşamıyoruz” dedi. “Kurumsal bir açgözlülük sorunu yaşıyoruz. Ve cumhurbaşkanı suçu ait olduğu yere koymalıdır. ”
Bay Biden, yükselen fiyatları yumuşatmak için büyük işletmelere bel bağladığından, gaz veya et fiyatlarındaki dalgalanmalardan çok daha büyük etkiye sahip politikalar için de daha fazla zorlaması gerekiyor: Durmuş olan Geri Dönüş Daha İyi Yap yasası, yükü hafifletmek için uzun bir yol kat edecek. önemli giderlerden. Bay Biden, tasarının çocuk bakımı, yaşlı bakımı, barınma, kolej, sağlık ve reçeteli ilaçlar için cepten yapılan masrafları azaltacağına söz verdi – çoğu ailenin karşılaştığı en büyük maliyetlerden bazıları.
Demokrat selefleri gibi Bay Biden’ın da sertleşmesi gerekiyor.
Meg Jacobs, Princeton’da tarih ve halkla ilişkiler dersi veriyor ve “Pocketbook Politics: Economic Citizenship in Twentieth-Century America” ve “Panic at the Pump: The Energy Crisis and the Transformation of American Politics in the 1970s” kitaplarının yazarıdır. New Deal ve İkinci Dünya Savaşı üzerine bir kitap yazıyor.
The Times yayınlamaya kararlıdır harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: harfler@nytimes. com .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve Instagram .
Ancak enflasyon sadece para politikası nedeniyle yükselip alçalmıyor. Büyük ölçüde işletmelerin yaptığı seçimlerin sonucudur. Ve tarih, başkanların isterlerse kurumsal gücü alarak enflasyonu durdurma gücüne sahip olduklarını gösteriyor.
Franklin Roosevelt en çok sosyal güvenlik ağının New Deal genişlemesiyle tanınırken, aynı zamanda Amerikalıları savaş zamanı enflasyonuna karşı korudu. İkinci Dünya Savaşı sırasında, Fiyat İdaresi Ofisi, üç milyon işletme ve sekiz milyondan fazla mal için tavan fiyat uyguladı. Ofis ayrıca, 45 milyon kişinin oturduğu 14 milyon konutta kiralara üst sınır koydu ve arzı yönetmek için et gibi mallar için karne pulları çıkardı. Gallup anketlerine göre, halkın dörtte üçünden fazlası savaştan sonra kontrollerin genişletilmesinden yana.
Harry Truman, Kongre’de tam da bunu yapmak için verdiği sert mücadeleyi kaybettiğinde, bunun sonuçları oldu. Barış geldiğinde, biriktirdikleri birikimlerini harcamaya hevesli Amerikalılar ani bir arz sıkıntısıyla karşı karşıya kaldılar: Üreticiler henüz savaş zamanı üretiminden geri adım atmamıştı.
1946 yazında, kontroller olmadan, yaşam maliyeti fırladı. Temmuz ayında et fiyatları iki katına çıkarak kilosu 70 sente çıktı. Kasım ayında yapılan ara seçimlerde Demokratlar, 1932’den beri ilk kez Kongre’nin kontrolünü kaybetti.
1948’de, yüzde 7,7’lik enflasyonla Truman, yükselen fiyatların suçunu yeni keşfedilen sendika gücüne bağlayan “hiçbir şey yapmayan” Cumhuriyetçileri kınadı. O yılki yeniden seçim kampanyasında New Deal’i genişletme sözü verdi ve kurumsal güce karşı sert bir şekilde koştu. “Cumhuriyetçiler basit bir nedenden dolayı herhangi bir fiyat kontrolü istemiyorlar: fiyatlar yükseldikçe şirketler için daha büyük karlar” dedi.
Ekim 1948’de Kentucky’deki bir kampanya durağında, fiyat kontrollerine karşı çıkan bir iş lobisi grubu olan Ulusal Üreticiler Birliği’ne “Amerikan tüketicisine karşı bir komplo kurmakla” karşı çıktı. Fiyat kontrollerini yeniden sağlamak için Kongre’yi özel bir yaz oturumuna çağırdı, ancak bu çaba başarısız oldu.
Demokratlar sandık başına döndü; otomobil işçileri, Truman’a oylarının yüzde 89’unu vererek yakın bir yarışmada yeniden seçilmesini sağladı. Başarısının bir anahtarı: Enflasyona karşı sert konuşmaları ikiye katlamak ve sıradan Amerikalıların yaşam standartlarını yükseltmek için liberal programları desteklemek.
Truman’ın başkanlıklarından Lyndon Johnson’a kadar Demokratlar programa bağlı kaldılar. Fiyat artışını açıkladıklarında ülkenin çelik fabrikalarını devralma emri verecek kadar ileri giden Truman gibi, John F. Kennedy ve Johnson da çelik yöneticilerini fiyat artışları için alenen azarladılar.
Hepsi, Fed başkanı William McChesney Martin’in faiz oranlarını yükseltme çabalarına karşı çıktılar. Martin bağımsızlığını ilan etti ve yine de oranları yükseltti; onun gördüğü gibi, Federal Rezerv’in işi “tam parti iyiye giderken yumruk kasesini almaktı. Truman ona “hain” dedi. ”
1970’lerde enflasyon vurduğunda, Richard Nixon, Roosevelt’in Fiyat İdaresi Ofisi tarafından yaratılan beklentileri anladı. Teşkilat için İkinci Dünya Savaşı döneminden kalma bir müfettiş olan Nixon, bürokratların özel işletmelerin fiyatlandırma kararlarını denetlemesi düşüncesiyle dehşete düşmüştü ve istifa etti. Yine de Beyaz Saray’da bir kez, sığır eti ve gazın yükselen maliyetine tepki olarak fiyat kontrollerini tokatlamaktan çekinmedi.
Serbest piyasa ekonomisti Milton Friedman ve diğer muhafazakarlar, Nixon’ın tepkisini sert olarak kınadılar – halefi Gerald Ford’un özümsediği bir mesaj. Ford, fiyat kontrolleri yerine “Şimdi Enflasyon Kırbaç” düğmeleri dağıttı ve bütçede kemer sıkma çağrısında bulundu.
Amerikan ekonomik düşüncesi Friedman’ın etkisi altına girerken, Roosevelt-Truman araçları gözden düştü. Enflasyonun 1979’da çift hanelere ulaşmasıyla Başkan Jimmy Carter, enflasyonla mücadelede para politikasını kullanmak üzere Paul Volcker’ı Federal Rezerv’e atadı. Ronald Reagan göreve geldiğinde, Bay Volcker’ın enflasyonla mücadele için faiz oranlarını yükseltmek ve ekonomiyi resesyona sokmak için yaptığı güçlü hamleyi onayladı. Sonraki başkanlar büyük ölçüde enflasyonu kontrol etme yaklaşımına bağlı kaldılar.
Bir pandeminin ortasında, Bay Biden, kurumsal Amerika’ya sıkı sıkıya yaslanmaya ve enflasyonist baskıları hafifletmek için Yeni Anlaşma tarzı araçları benimsemeye istekli olduğunu gösterdi. Tedarik zinciri görev gücü aracılığıyla, offshoring ve outsourcing’i tersine çevirmek, yerli üretimi genişletmek ve kargo yığınını hafifletmek için Los Angeles’taki limanların 24 saat açık kalmasına yardımcı olmak için çalışıyor. Altyapı faturası, kıyı limanlarını ve iç su yollarını inşa etmek ve işletmek için milyarlarca dolar ayıracak ve fiyatları daha da kolaylaştıracak.
Bay Biden ayrıca, dört büyük et işleyicisini, muhtemelen fiyatların yükselmesine katkıda bulunan, rakipleri sıkıştırmak da dahil olmak üzere, rekabete aykırı uygulamalara karşı uyardı. Yönetimi, sığır pazarlarına daha fazla şeffaflık getirmek için çalışırken yasadışı fiyat sabitleme ve antitröst konusunda daha agresif adımlar atmaya söz verdi. Daha yüksek et fiyatları “serbest piyasada arz ve talebin sadece doğal sonuçları değildir; aynı zamanda, tüketicilerin, çiftçilerin ve çiftçilerin zararına olacak şekilde, rekabetçi olmayan bir piyasada piyasa güçlerinden yararlanmaya yönelik kurumsal kararların ve Ekonomimiz,” diye yazdı ekonomi danışmanları Brian Deese, Sameera Fazili ve Bharat Ramamurti.
Federal Ticaret Komisyonu aracılığıyla Bay Biden, büyük petrol ve gaz şirketleri tarafından belirlenen fiyatlara ilişkin bir soruşturma çağrısında bulundu ve OPEC’in fiyatları yükseltme kabiliyetini azaltmak için Stratejik Petrol Rezervinden 50 milyon varil petrolün serbest bırakılmasına izin verdi. Ayrıca Walmart, Mattel, Food Lion, Kroger ve diğer şirketlerin genel müdürleriyle, tedarik zinciri sorunlarının üstesinden gelme ve tatil için fiyatları kontrol altında tutma planlarını görüşmek üzere bir araya geldi.
Önümüzdeki haftalarda, Bay Biden, Amerikalılara, çalışan aileler pandemi ile mücadele ederken şirketlerin karlarını doldurduğunu açıklamak için kabadayı kürsüsü kullanmalı. Halka açık şirketlerin neredeyse üçte ikisi, pandemi öncesi 2019’un aynı dönemine kıyasla bu yıl önemli ölçüde daha yüksek kar marjlarına sahipti. The Wall Street Journal’ın bildirdiğine göre, 2021’de 100’e yakın şirket kar marjlarının 2019’a göre en az yüzde 50 arttığını gördü.
Demokratik anketör Joel Benenson’ın bana söylediği gibi, çalışan Amerikalılara bunu aldığını göstermek, Bay Biden’ın umursadığını göstermesine yardımcı olacak. Enflasyon sorunu yaşamıyoruz” dedi. “Kurumsal bir açgözlülük sorunu yaşıyoruz. Ve cumhurbaşkanı suçu ait olduğu yere koymalıdır. ”
Bay Biden, yükselen fiyatları yumuşatmak için büyük işletmelere bel bağladığından, gaz veya et fiyatlarındaki dalgalanmalardan çok daha büyük etkiye sahip politikalar için de daha fazla zorlaması gerekiyor: Durmuş olan Geri Dönüş Daha İyi Yap yasası, yükü hafifletmek için uzun bir yol kat edecek. önemli giderlerden. Bay Biden, tasarının çocuk bakımı, yaşlı bakımı, barınma, kolej, sağlık ve reçeteli ilaçlar için cepten yapılan masrafları azaltacağına söz verdi – çoğu ailenin karşılaştığı en büyük maliyetlerden bazıları.
Demokrat selefleri gibi Bay Biden’ın da sertleşmesi gerekiyor.
Meg Jacobs, Princeton’da tarih ve halkla ilişkiler dersi veriyor ve “Pocketbook Politics: Economic Citizenship in Twentieth-Century America” ve “Panic at the Pump: The Energy Crisis and the Transformation of American Politics in the 1970s” kitaplarının yazarıdır. New Deal ve İkinci Dünya Savaşı üzerine bir kitap yazıyor.
The Times yayınlamaya kararlıdır harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: harfler@nytimes. com .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve Instagram .