Dahi kafalar
New member
Gelen kutumuzdan daha fazlası:
Editöre:
Erika Bliss, Joan Fleischman ve Michele Gomez’in yazdığı “Erken Kürtaj Size Anlatılanlara Benzemez” başlıklı makale (Görüş konuğu makalesi, 23 Ocak):
The Times’a erken kürtajla ilgili görüş yazısını bastığı için ve hatta beraberindeki erken gebelik dokusunun fotoğrafları için inanılmaz derecede minnettarım.
Yazarların belirttiği gibi, bazıları bu fotoğrafların doğruluğunu sorgulayacak ve manipüle edildiğini ileri sürecek. Bir kürtaj kliniğinde 40 yılı aşkın bir süredir sağlık çalışanı olarak edindiğim deneyime dayanarak, bu fotoğrafların hamileliğin ilk haftalarında çıplak gözle görülebilenleri doğru bir şekilde temsil ettiğini söyleyebilirim.
Bu doktorları, taktikleri amaçlarına ulaşmaları için kadınları korkutmak ve utandırmak olan kürtaj karşıtı aktivistlerin kamuoyu üzerindeki kaba manipülasyonunu düzeltme çabalarından dolayı alkışlıyorum.
Umarım bu görüntüler geniş çapta paylaşılır ve kadınları bu yersiz duygulardan kurtarmaya yardımcı olur. Çok teşekkürler.
Jane Munson
Concord, NH
Editöre:
Konuk makalesini yazan doktorlar haklı: Erken kürtajın nasıl bir şey olduğunu bilmek yardımcı oluyor.
35 yılı aşkın bir süre önce, hamileliğin yaklaşık beş haftasında aspirasyon kürtajı aldıktan sonra neyin çıkarıldığını görmek istedim.
“Süre misin?” doktor sordu. Kocam endişeli görünüyordu.
Ama gerçekle yüzleşme ihtiyacı hissederek evet dedim ve asla görmeyeceğim korkunç bir şey görme korkusuna karşı kendimi hazırladım.
Ancak gördüğümde inanamadım: “Hepsi bu mu?” Sadece küçücük bir doku parçası, herhangi bir insan olma potansiyelini gerçekleştirmekten çok uzak birkaç hücre, korkunç reklam panolarının gösterdiği gibi değil ve aynı zamanda yıllar önce kendiliğinden gerçekleşen bir kürtajdan aldığım akıntıdan çok daha az.
Evime, sevgili bebeğime ve okul öncesi çocuğuma, eskisinden daha uzun bir süre boyunca döndüm, bu kararım sadece ailemin iyiliği için en iyisi değil, aynı zamanda ahlaki açıdan yanlış olduğu için asla pişman olmayacağım bir karardı.
Louise Rehling
san diego
Editöre:
Makale, yakından bakarsanız yaklaşık altı haftalık kürtajın nasıl göründüğünü ortaya çıkarmakta başarısız oluyor.
Birçok kadın “hiçbir şey yok” deyip kürtajdan sonra orada bir şey olduğunu öğrenmeyi yanıltıcı bulabilir; çıplak gözle görülemeyecek kadar küçüktü.
45. günde, gebelik kesesinin içinde, güzelce şekillendirilmiş bir embriyo sadece 1/12 inç boyutundadır ve çıplak gözle küçücük bir noktadan başka bir şey olarak görülmez.
Bill Davenport
Kentville, Yeni İskoçya
Yazar, bir Hıristiyan kuruluşu olan Valley Deva Gebelik Merkezi’nin yönetici direktörüdür.
Editöre:
Beklenmedik veya istenmeyen bir hamilelikle karşılaştığında veya fetüsün anormallik gösterdiği durumlarda, kadının kendisi için en iyisinin ne olduğuna karar verme hakkına kesinlikle inanıyorum. Bununla birlikte, bu konudaki misafir makalenizi yanıltıcı buldum. Bu nedenle, bir kadının karar verme hakkını destekleyenlere bir kötülük buldum.
Yıllar önce doktora yaptım. Müfredatın bir parçası olarak tıp fakültesinin ilk iki yılını içeren Johns Hopkins’te insan genetiği programı. Yine de, doğum uzmanım bana ilk hamileliğimin sekiz haftalık gerçek zamanlı ultrasonunu gösterdiğinde şok oldum.
Ultrasonda ne görmeyi bekliyordum? Yuvarlak bir damla görmeyi bekliyordum – fark edilebilir insani özellikleri olmayan bir hücre kütlesi.
Ultrason ne gösterdi? Küçücük bir insan bebeğine benzeyen bir şekil! Bir baş, bir gövde, ellerle iki kol ve ayaklarla iki bacak vardı.
O anda kürtaj savunucularının neyle karşı karşıya olduğuna dair yeni bir farkındalık kazandım. Birçok kürtaj, mikroskobik olduğunda bile insana benzeyen bir formun yok edilmesi anlamına gelir ve bu da sonlandırma kararını zor verir.
Bu gerçeği göz ardı etmek ve kesenin insana benzeyen hiçbir şeye benzemeyen makroskopik görünümlerinin, hamile kadınların kürtaj hakkında ikinci bir düşünceye sahip olmaması gerektiği anlamına geldiğini öne sürmek, kadınlara hiçbir iyilik yapmaz.
Bu fesih kararları son derece zor kararlardır ve olmalıdır. Kararlar son derece zor olduğu için, yalnızca hamile kadın tarafından ve eğer seçerse, babası, doktoru, ailesi ve diğer güvenilir sırdaşları ile istişare edilerek verilmelidir.
jennifer davis
San Mateo, Kaliforniya
Editöre:
Yazarlar, diğer kürtaj savunucularının son 50 yıldır dayandıkları aynı argümanı kullanıyorlar. Esasen şöyle derler: “Bakın, kürtaj, müebbet yanlılarının size söylediği gibi, bir bebeği öldürmek gibi karmakarışık bir prosedür değil. Bu sadece gebelik dokusu.”
Daha yakından bakın ve yaşayan bireye özgü bir dizi kromozom görürsünüz.
Hayır, Dr. JoanFleischman’ın Jewel’in rahminden çıkardığı “doku” neredeyse tamamen oluşmuş bir bebeğe benzemiyordu ve biz de böyle olmasını beklemiyorduk. Embriyolar biraz daha uzun yaşadıklarında, bir fetüsün hatasız belirteçlerini geliştirirler. Hamileliğin 10. haftasında, hiç kimse doğmamış bir çocuğu “doku” ile karıştırmaz.
Bir hatırlatma: Her birimizin minik insan kadar mütevazi bir başlangıcı oldu.
Scott McBride
Bozeman, Mont.
Editöre:
The Times, erken hamileliğin bir çocuk, bebek, yeni doğan bebek, hatta insan olarak tanınabilen bir fetüs olmadığını, aksine genetik programındaki potansiyelle karakterize edilen bir hücre topluluğu olduğunu gösterdiği için tebrik edilmelidir.
Bir sonraki adım, halkı, bizi kendimiz ve başkaları için değerli kılan şeyin biçim ve hatta işlev olmadığı konusunda eğitmektir: Bu, hissetmektir. Duygu, bilincin bir işlevidir ve bilinç, gebeliğin son dönemlerine kadar gelişmez ve doğum sonrasına kadar tam gelişimine ulaşmaz.
John Brodsky
Swarthmore, baba.
Yazar emekli bir pratisyen hekimdir.
Tire Nichols’u Dövdükten Sonra Memurlar ‘Kutlama Yapıyor’!
Kredi… Memphis Polis Departmanı
Editöre:
Tennessee’de eski bir eyalet ve federal savcı olarak, Tire Nichols’un ölümcül dayak görüntüsünü profesyonel ilgi ve kişisel dehşetle inceledim.
Jürinin önüne konulacak en anlamlı kanıt, ölümcül dayaktan sonra memurların kutlama amaçlı birbirlerine yumruk atmasıdır.
Yakından bak. Yaptıklarını kutluyorlar.
Charles WB Fels
Knoxville, Ten.
Editöre:
Eyalet polisinin uygunsuz olduğunu düşündüğü bir dönüş nedeniyle kenara çekildiğimde “beyaz” bir Connecticut kasabasında araba kullanan beyaz bir adamım. Penceremi indirdiğimde, memur çoktan bana bağırıyordu. Bağıran!
hayrete düştüm o neden böyleydi sinirli?
“Farklı” olsaydım o trafik duruşunun ne kadar farklı olabileceğini düşündüğümü hatırlıyorum. Ve bu iyi polislik, bunu yapması için yanlış insanları işe almamakla başlamalıdır.
Belki çoğu polis bir koru ve hizmet et zihniyetiyle başlar. Bunun nasıl bir “biz onlara karşı” eğilimine dönüştüğü ele alınmalıdır.
Peter Keating
Charlestown, RI
Editöre:
Neden tek odak noktası trafik ihlalleri olan ve alıntılar yazan ayrı bir trafik departmanımız yok? Silahlı polis trafik sorunlarını yönetmekten neden sorumlu? Birincil görevleri suçla mücadele etmek ve toplulukları daha güvenli hale getirmek değil mi?
Neden bu sürekli oluyor? Trafiğin kontrolünü polis departmanlarından almanın zamanı gelmedi mi?
Vivien Eisenberg
Evanston, Hasta.
- Tire Nichols’u Dövdükten Sonra Memurlar ‘Kutlama Yapıyor’!
Editöre:
Erika Bliss, Joan Fleischman ve Michele Gomez’in yazdığı “Erken Kürtaj Size Anlatılanlara Benzemez” başlıklı makale (Görüş konuğu makalesi, 23 Ocak):
The Times’a erken kürtajla ilgili görüş yazısını bastığı için ve hatta beraberindeki erken gebelik dokusunun fotoğrafları için inanılmaz derecede minnettarım.
Yazarların belirttiği gibi, bazıları bu fotoğrafların doğruluğunu sorgulayacak ve manipüle edildiğini ileri sürecek. Bir kürtaj kliniğinde 40 yılı aşkın bir süredir sağlık çalışanı olarak edindiğim deneyime dayanarak, bu fotoğrafların hamileliğin ilk haftalarında çıplak gözle görülebilenleri doğru bir şekilde temsil ettiğini söyleyebilirim.
Bu doktorları, taktikleri amaçlarına ulaşmaları için kadınları korkutmak ve utandırmak olan kürtaj karşıtı aktivistlerin kamuoyu üzerindeki kaba manipülasyonunu düzeltme çabalarından dolayı alkışlıyorum.
Umarım bu görüntüler geniş çapta paylaşılır ve kadınları bu yersiz duygulardan kurtarmaya yardımcı olur. Çok teşekkürler.
Jane Munson
Concord, NH
Editöre:
Konuk makalesini yazan doktorlar haklı: Erken kürtajın nasıl bir şey olduğunu bilmek yardımcı oluyor.
35 yılı aşkın bir süre önce, hamileliğin yaklaşık beş haftasında aspirasyon kürtajı aldıktan sonra neyin çıkarıldığını görmek istedim.
“Süre misin?” doktor sordu. Kocam endişeli görünüyordu.
Ama gerçekle yüzleşme ihtiyacı hissederek evet dedim ve asla görmeyeceğim korkunç bir şey görme korkusuna karşı kendimi hazırladım.
Ancak gördüğümde inanamadım: “Hepsi bu mu?” Sadece küçücük bir doku parçası, herhangi bir insan olma potansiyelini gerçekleştirmekten çok uzak birkaç hücre, korkunç reklam panolarının gösterdiği gibi değil ve aynı zamanda yıllar önce kendiliğinden gerçekleşen bir kürtajdan aldığım akıntıdan çok daha az.
Evime, sevgili bebeğime ve okul öncesi çocuğuma, eskisinden daha uzun bir süre boyunca döndüm, bu kararım sadece ailemin iyiliği için en iyisi değil, aynı zamanda ahlaki açıdan yanlış olduğu için asla pişman olmayacağım bir karardı.
Louise Rehling
san diego
Editöre:
Makale, yakından bakarsanız yaklaşık altı haftalık kürtajın nasıl göründüğünü ortaya çıkarmakta başarısız oluyor.
Birçok kadın “hiçbir şey yok” deyip kürtajdan sonra orada bir şey olduğunu öğrenmeyi yanıltıcı bulabilir; çıplak gözle görülemeyecek kadar küçüktü.
45. günde, gebelik kesesinin içinde, güzelce şekillendirilmiş bir embriyo sadece 1/12 inç boyutundadır ve çıplak gözle küçücük bir noktadan başka bir şey olarak görülmez.
Bill Davenport
Kentville, Yeni İskoçya
Yazar, bir Hıristiyan kuruluşu olan Valley Deva Gebelik Merkezi’nin yönetici direktörüdür.
Editöre:
Beklenmedik veya istenmeyen bir hamilelikle karşılaştığında veya fetüsün anormallik gösterdiği durumlarda, kadının kendisi için en iyisinin ne olduğuna karar verme hakkına kesinlikle inanıyorum. Bununla birlikte, bu konudaki misafir makalenizi yanıltıcı buldum. Bu nedenle, bir kadının karar verme hakkını destekleyenlere bir kötülük buldum.
Yıllar önce doktora yaptım. Müfredatın bir parçası olarak tıp fakültesinin ilk iki yılını içeren Johns Hopkins’te insan genetiği programı. Yine de, doğum uzmanım bana ilk hamileliğimin sekiz haftalık gerçek zamanlı ultrasonunu gösterdiğinde şok oldum.
Ultrasonda ne görmeyi bekliyordum? Yuvarlak bir damla görmeyi bekliyordum – fark edilebilir insani özellikleri olmayan bir hücre kütlesi.
Ultrason ne gösterdi? Küçücük bir insan bebeğine benzeyen bir şekil! Bir baş, bir gövde, ellerle iki kol ve ayaklarla iki bacak vardı.
O anda kürtaj savunucularının neyle karşı karşıya olduğuna dair yeni bir farkındalık kazandım. Birçok kürtaj, mikroskobik olduğunda bile insana benzeyen bir formun yok edilmesi anlamına gelir ve bu da sonlandırma kararını zor verir.
Bu gerçeği göz ardı etmek ve kesenin insana benzeyen hiçbir şeye benzemeyen makroskopik görünümlerinin, hamile kadınların kürtaj hakkında ikinci bir düşünceye sahip olmaması gerektiği anlamına geldiğini öne sürmek, kadınlara hiçbir iyilik yapmaz.
Bu fesih kararları son derece zor kararlardır ve olmalıdır. Kararlar son derece zor olduğu için, yalnızca hamile kadın tarafından ve eğer seçerse, babası, doktoru, ailesi ve diğer güvenilir sırdaşları ile istişare edilerek verilmelidir.
jennifer davis
San Mateo, Kaliforniya
Editöre:
Yazarlar, diğer kürtaj savunucularının son 50 yıldır dayandıkları aynı argümanı kullanıyorlar. Esasen şöyle derler: “Bakın, kürtaj, müebbet yanlılarının size söylediği gibi, bir bebeği öldürmek gibi karmakarışık bir prosedür değil. Bu sadece gebelik dokusu.”
Daha yakından bakın ve yaşayan bireye özgü bir dizi kromozom görürsünüz.
Hayır, Dr. JoanFleischman’ın Jewel’in rahminden çıkardığı “doku” neredeyse tamamen oluşmuş bir bebeğe benzemiyordu ve biz de böyle olmasını beklemiyorduk. Embriyolar biraz daha uzun yaşadıklarında, bir fetüsün hatasız belirteçlerini geliştirirler. Hamileliğin 10. haftasında, hiç kimse doğmamış bir çocuğu “doku” ile karıştırmaz.
Bir hatırlatma: Her birimizin minik insan kadar mütevazi bir başlangıcı oldu.
Scott McBride
Bozeman, Mont.
Editöre:
The Times, erken hamileliğin bir çocuk, bebek, yeni doğan bebek, hatta insan olarak tanınabilen bir fetüs olmadığını, aksine genetik programındaki potansiyelle karakterize edilen bir hücre topluluğu olduğunu gösterdiği için tebrik edilmelidir.
Bir sonraki adım, halkı, bizi kendimiz ve başkaları için değerli kılan şeyin biçim ve hatta işlev olmadığı konusunda eğitmektir: Bu, hissetmektir. Duygu, bilincin bir işlevidir ve bilinç, gebeliğin son dönemlerine kadar gelişmez ve doğum sonrasına kadar tam gelişimine ulaşmaz.
John Brodsky
Swarthmore, baba.
Yazar emekli bir pratisyen hekimdir.
Tire Nichols’u Dövdükten Sonra Memurlar ‘Kutlama Yapıyor’!
Kredi… Memphis Polis Departmanı
Editöre:
Tennessee’de eski bir eyalet ve federal savcı olarak, Tire Nichols’un ölümcül dayak görüntüsünü profesyonel ilgi ve kişisel dehşetle inceledim.
Jürinin önüne konulacak en anlamlı kanıt, ölümcül dayaktan sonra memurların kutlama amaçlı birbirlerine yumruk atmasıdır.
Yakından bak. Yaptıklarını kutluyorlar.
Charles WB Fels
Knoxville, Ten.
Editöre:
Eyalet polisinin uygunsuz olduğunu düşündüğü bir dönüş nedeniyle kenara çekildiğimde “beyaz” bir Connecticut kasabasında araba kullanan beyaz bir adamım. Penceremi indirdiğimde, memur çoktan bana bağırıyordu. Bağıran!
hayrete düştüm o neden böyleydi sinirli?
“Farklı” olsaydım o trafik duruşunun ne kadar farklı olabileceğini düşündüğümü hatırlıyorum. Ve bu iyi polislik, bunu yapması için yanlış insanları işe almamakla başlamalıdır.
Belki çoğu polis bir koru ve hizmet et zihniyetiyle başlar. Bunun nasıl bir “biz onlara karşı” eğilimine dönüştüğü ele alınmalıdır.
Peter Keating
Charlestown, RI
Editöre:
Neden tek odak noktası trafik ihlalleri olan ve alıntılar yazan ayrı bir trafik departmanımız yok? Silahlı polis trafik sorunlarını yönetmekten neden sorumlu? Birincil görevleri suçla mücadele etmek ve toplulukları daha güvenli hale getirmek değil mi?
Neden bu sürekli oluyor? Trafiğin kontrolünü polis departmanlarından almanın zamanı gelmedi mi?
Vivien Eisenberg
Evanston, Hasta.