arkamikontrolet
New member
Singapur’a ihraç edilen Arifoğlu baharat firması ürünü olan sumak, tatlı kırmızı biber ve tavuk baharatlarında, kullanılması yasak renklendirici kanserojen maddeler tespit edildi. 3 Kasım perşembe günü SFA Singapur Besin Ajansı tarafınca mamüllerin toplatılmasına karar verildi.
Bu ve bunun üzere besin mamüllerine ne olacağı olağan olarak merak konusu fakat bundan daha kıymetli bir soru var: Peki ya şu an kullandıklarımız? Mutfaklarımızın vazgeçilmezi olan baharat ve diğer besin eserlerimiz de kanserojen unsurlar içeriyor mu? Hepimizi huzursuz eden bu bahis üzerinde durup sorularımıza yanıt arayacağız. Evvel baharat skandalının bilgilerinı inceleyelim.
Arifoğlu firma yetkilileri, Singapur’a direkt ihracat yapmadıklarını lisana getirildi.
Baharatların ortasında kansere sebep olabilecek endüstriyel boyaların bulunduğu tespit edildiği için Singapur’da bulunan ilgili devlet ünitesi olaya müdahale edip yetkili firmayı eserler hakkında uyardı. Tarım ve Orman Bakanlığı; bahsi geçen mamüllerin ilişkin olduğu firmaya 2022’de yaptıkları iki kontrolde de ziyanlı unsurların tespit edildiği açıklamasını yaptı.
Baharat skandalına ait son açıklamalarda Arifoğlu isminde iki farklı marka olduğu tespit edildi.
Arifoğlu Baharatçılık ve Ticaret Limited şirketi sahipleri kardeş. 2017 yılında baharat şirketinden ayrılan kardeşlerden biri Arifoğlu Biyomedikal Kozmetik Besin Sanayi ve Ticaret A.Ş. isminde yeni bir şirket açıyor. Lakin bu firmanın ismi skandalla anılsa da bu durumla bir ilgileri yok. Aslında asıl sorumlunun baharatçılık şirketi olduğunu kendi resmi sitelerinde duyurdular.
İki firmanın logosu da Arifoğlu 1944 formunda. Tek suçları Arifoğlu Baharatçılık ve Ticaret Limited aynı isim hakkına sahip olmaları. Bahsi geçen baharat şirketi hakkında Cumhuriyet Başsavcılığına daha evvel de kabahat duyurusunda bulunulduğu ve ilgili mamüllerin piyasadan toplatıldığı belirtildi.
Ülkelerin beğenmeyip geri gönderdiği besin haberlerini sık sık duyuyoruz.
Yakın devirde Rusya’nın beğenmeyip geri gönderdiği 370 ton mandalinayı hatırlayalım. O periyotta de geri gönderilen mamüllerin akıbetinin ne olacağı merak uyandırmıştı. Birçok ülke, sonları içerisine giren her şeyin en düzgün kalitede ve kusursuz bulunmasına kıymet gösteriyor ve buna uygun yönetmelikler hazırlayıp uyguluyor.
Her ülke ve ülke tertiplerinin kendi belirledikleri çerçevede kuralları ve standart düzeyleri bulunuyor.
Örneğin FDA tarafınca onaylanmayan hiç bir şeyin ABD’de dolanımı hür değil. Avrupa Birliği standartlarına uygunluk tabirini bir fazlaca kere duyduk. Avrupa Birliği üyesi ülkeler neredeyse ülkelerinin üzerinden geçecek uçan kuşun bile soyağacını soracak derecede bu mevzuya kıymet veriyorlar.
Sebze-meyve başta olmak üzere bir epeyce eser ihraç ediyoruz.
Ürünler yetiştirilirken kullanılan zirai ilaçlar ve bu ilaçların içerdiği kansorejen unsurlar büyük tehlike yaratıyor.
Bu hususlardan en bilindik ve ziyanlı olanı “pestisit” olarak isimlendiriliyor.
Tarım alanında ziyanlı böcek ve canlıları yok etmek için kullanılan zehirli kimyasal bir unsur. Ziyanlı canlılar kadar besin zincirinin devam etmesini sağlayan yararlı canlılar ve insan sıhhatini da olumsuz etkileyen gayet tehlikeli bir kimyasal olarak açıklayabiliriz.
Pestisitler hem de Avrupa Birliği’nde yasaklanmış hususlardan biri.
Bu niçinle Avrupa’ya gönderilen besinlerde bu unsurun olup olmadığına dair testler yapılıp sonuç aşikâr bir oranın altında zararsız düzeyde çıkarsa bu durumda gönderim yapılıyor. Ülkemizden giden eserler orada yine test ediliyor.
Ülkemizden ihraç edilen eserlerde bir fazlaca defa, Avrupa Birliği standartlarının üzerinde kritik düzeylerde bu hususa rastlanıldığı için bu eserleri ülkemize geri verdiler.
“Onlarınki can da bizimki patlıcan mı?” söylemiş olduğinizi duyar üzereyiz.
Tarım ve Orman Bakanlığı’nın açıklamalarına bakılırsa bu mamüllerin ülkeye yeniden girişi mümkün değil, tekrar kontrolden geçiriliyorlar. Lakin yayınlanan raporlara göre ülkemizden Avrupa’ya giden ihraç mamüllerinde rastlanılan pestisit oranı her yıl artış gösteriyor.
Avrupa Birliği RASFF 2020 raporunda, besinlerde en epeyce ziyanlı kimyasal kullanan ülkeler içinde Türkiye bulunuyor. Gıda mühendisleri bu oranın 2022 ve daha sonrasında daha da artmasından telaşlı. Gıdalarda bulunabilecek azamî pestisit kullanım seviyesinin son üç yılda üç kat arttığı resmi raporlarla bildirildi.
Gıda kesiminde meydana gelen skandalların niye bu kadar arttığına dair birkaç şey söyleyelim.
Bildiğimiz üzere pandemidilk evvel de bazı iş alanları ekonomik düşünceler yaşıyordu. Pandemiyle beraber başka bölümler de darbe aldı. Bundantüm ülkeler etkilendi. Tedarik zincirlerinin bozulmasıyla arz-talep istikrarı zedelendi. bu biçimde olunca kimse malını satamaz hale geldi. Bu durumdan en çok etkilenen de üreticiler oldu.
Herkes her şeyin maliyetini düşürmeye odaklı. Haliyle içlerinde ticaret etiğine alışılmamış aksiyonlarda bulunanlar çıkabiliyor. Biri çıkıp tarım alanında yasak zehirli kimyasal ilaçlar kullanabiliyor. Öbür bir şahıs, baharatların ortasına daha albenili görünsün diye kimyasal renklendirici karıştırabiliyor.
“E yok mu bunları denetleyen, kim müsaade veriyor?” diye sorabilirsiniz.
normal olarak kimse müsaade vermiyor. Her ülkede olduğu üzere bizim de yasal düzenlemelerimiz ve kurallarımız var. hiç bir besin vb. üreticisi Tarım ve Orman Bakanlığı’ndan gerekli sertifika, müsaade ve dokümanları kontrol olmadan alamıyor. Tebliğe muhalif olan tesislere uyarı, para cezası ve üretim durdurma yaptırımları uygulanıyor.
Yani bir şey üretmek o kadar da kolay değil. İş ahlakının hiçe sayıldığı bu devirlerde kontrollerin daha da arttırılması gerekiyor yalnızca. Ayrıyeten besine en epeyce istek ettiğimiz zincir marketlerin kontrolü fazlaca sıkı durumda. Bu alandaki biroldukça kurum ve kuruluş kendi bünyesinde satacağı malı çok sıkı denetliyor.
bir daha de sinek küçüktür lakin mide bulandırır.
Evet halk olarak Çernobil’den daha sonra “bu çay iyidir” deyip içen yetkililer de gördük; lakin her şey her vakit berbattır manasına gelmiyor bu durum.
Bu ve bunun üzere besin mamüllerine ne olacağı olağan olarak merak konusu fakat bundan daha kıymetli bir soru var: Peki ya şu an kullandıklarımız? Mutfaklarımızın vazgeçilmezi olan baharat ve diğer besin eserlerimiz de kanserojen unsurlar içeriyor mu? Hepimizi huzursuz eden bu bahis üzerinde durup sorularımıza yanıt arayacağız. Evvel baharat skandalının bilgilerinı inceleyelim.
Arifoğlu firma yetkilileri, Singapur’a direkt ihracat yapmadıklarını lisana getirildi.
Baharatların ortasında kansere sebep olabilecek endüstriyel boyaların bulunduğu tespit edildiği için Singapur’da bulunan ilgili devlet ünitesi olaya müdahale edip yetkili firmayı eserler hakkında uyardı. Tarım ve Orman Bakanlığı; bahsi geçen mamüllerin ilişkin olduğu firmaya 2022’de yaptıkları iki kontrolde de ziyanlı unsurların tespit edildiği açıklamasını yaptı.
Baharat skandalına ait son açıklamalarda Arifoğlu isminde iki farklı marka olduğu tespit edildi.
Arifoğlu Baharatçılık ve Ticaret Limited şirketi sahipleri kardeş. 2017 yılında baharat şirketinden ayrılan kardeşlerden biri Arifoğlu Biyomedikal Kozmetik Besin Sanayi ve Ticaret A.Ş. isminde yeni bir şirket açıyor. Lakin bu firmanın ismi skandalla anılsa da bu durumla bir ilgileri yok. Aslında asıl sorumlunun baharatçılık şirketi olduğunu kendi resmi sitelerinde duyurdular.
İki firmanın logosu da Arifoğlu 1944 formunda. Tek suçları Arifoğlu Baharatçılık ve Ticaret Limited aynı isim hakkına sahip olmaları. Bahsi geçen baharat şirketi hakkında Cumhuriyet Başsavcılığına daha evvel de kabahat duyurusunda bulunulduğu ve ilgili mamüllerin piyasadan toplatıldığı belirtildi.
Ülkelerin beğenmeyip geri gönderdiği besin haberlerini sık sık duyuyoruz.
Yakın devirde Rusya’nın beğenmeyip geri gönderdiği 370 ton mandalinayı hatırlayalım. O periyotta de geri gönderilen mamüllerin akıbetinin ne olacağı merak uyandırmıştı. Birçok ülke, sonları içerisine giren her şeyin en düzgün kalitede ve kusursuz bulunmasına kıymet gösteriyor ve buna uygun yönetmelikler hazırlayıp uyguluyor.
Her ülke ve ülke tertiplerinin kendi belirledikleri çerçevede kuralları ve standart düzeyleri bulunuyor.
Örneğin FDA tarafınca onaylanmayan hiç bir şeyin ABD’de dolanımı hür değil. Avrupa Birliği standartlarına uygunluk tabirini bir fazlaca kere duyduk. Avrupa Birliği üyesi ülkeler neredeyse ülkelerinin üzerinden geçecek uçan kuşun bile soyağacını soracak derecede bu mevzuya kıymet veriyorlar.
Sebze-meyve başta olmak üzere bir epeyce eser ihraç ediyoruz.
Ürünler yetiştirilirken kullanılan zirai ilaçlar ve bu ilaçların içerdiği kansorejen unsurlar büyük tehlike yaratıyor.
Bu hususlardan en bilindik ve ziyanlı olanı “pestisit” olarak isimlendiriliyor.
Tarım alanında ziyanlı böcek ve canlıları yok etmek için kullanılan zehirli kimyasal bir unsur. Ziyanlı canlılar kadar besin zincirinin devam etmesini sağlayan yararlı canlılar ve insan sıhhatini da olumsuz etkileyen gayet tehlikeli bir kimyasal olarak açıklayabiliriz.
Pestisitler hem de Avrupa Birliği’nde yasaklanmış hususlardan biri.
Bu niçinle Avrupa’ya gönderilen besinlerde bu unsurun olup olmadığına dair testler yapılıp sonuç aşikâr bir oranın altında zararsız düzeyde çıkarsa bu durumda gönderim yapılıyor. Ülkemizden giden eserler orada yine test ediliyor.
Ülkemizden ihraç edilen eserlerde bir fazlaca defa, Avrupa Birliği standartlarının üzerinde kritik düzeylerde bu hususa rastlanıldığı için bu eserleri ülkemize geri verdiler.
“Onlarınki can da bizimki patlıcan mı?” söylemiş olduğinizi duyar üzereyiz.
Tarım ve Orman Bakanlığı’nın açıklamalarına bakılırsa bu mamüllerin ülkeye yeniden girişi mümkün değil, tekrar kontrolden geçiriliyorlar. Lakin yayınlanan raporlara göre ülkemizden Avrupa’ya giden ihraç mamüllerinde rastlanılan pestisit oranı her yıl artış gösteriyor.
Avrupa Birliği RASFF 2020 raporunda, besinlerde en epeyce ziyanlı kimyasal kullanan ülkeler içinde Türkiye bulunuyor. Gıda mühendisleri bu oranın 2022 ve daha sonrasında daha da artmasından telaşlı. Gıdalarda bulunabilecek azamî pestisit kullanım seviyesinin son üç yılda üç kat arttığı resmi raporlarla bildirildi.
Gıda kesiminde meydana gelen skandalların niye bu kadar arttığına dair birkaç şey söyleyelim.
Bildiğimiz üzere pandemidilk evvel de bazı iş alanları ekonomik düşünceler yaşıyordu. Pandemiyle beraber başka bölümler de darbe aldı. Bundantüm ülkeler etkilendi. Tedarik zincirlerinin bozulmasıyla arz-talep istikrarı zedelendi. bu biçimde olunca kimse malını satamaz hale geldi. Bu durumdan en çok etkilenen de üreticiler oldu.
Herkes her şeyin maliyetini düşürmeye odaklı. Haliyle içlerinde ticaret etiğine alışılmamış aksiyonlarda bulunanlar çıkabiliyor. Biri çıkıp tarım alanında yasak zehirli kimyasal ilaçlar kullanabiliyor. Öbür bir şahıs, baharatların ortasına daha albenili görünsün diye kimyasal renklendirici karıştırabiliyor.
“E yok mu bunları denetleyen, kim müsaade veriyor?” diye sorabilirsiniz.
normal olarak kimse müsaade vermiyor. Her ülkede olduğu üzere bizim de yasal düzenlemelerimiz ve kurallarımız var. hiç bir besin vb. üreticisi Tarım ve Orman Bakanlığı’ndan gerekli sertifika, müsaade ve dokümanları kontrol olmadan alamıyor. Tebliğe muhalif olan tesislere uyarı, para cezası ve üretim durdurma yaptırımları uygulanıyor.
Yani bir şey üretmek o kadar da kolay değil. İş ahlakının hiçe sayıldığı bu devirlerde kontrollerin daha da arttırılması gerekiyor yalnızca. Ayrıyeten besine en epeyce istek ettiğimiz zincir marketlerin kontrolü fazlaca sıkı durumda. Bu alandaki biroldukça kurum ve kuruluş kendi bünyesinde satacağı malı çok sıkı denetliyor.
bir daha de sinek küçüktür lakin mide bulandırır.
Evet halk olarak Çernobil’den daha sonra “bu çay iyidir” deyip içen yetkililer de gördük; lakin her şey her vakit berbattır manasına gelmiyor bu durum.
- Kaynak: BBC News, The Straits Time, AB RASFF Raporu, Türkiye’de Besin Güvenliği Makalesi, SFA rapor