Dahi kafalar
New member
Cuma sabahı iki genç kadın, Vincent van Gogh’un Londra’daki Ulusal Galeri’de sergilenen “Ayçiçekleri”ne yaklaştı ve kendilerini galeri duvarına yapıştırmadan önce çiçeklerin arasından domates çorbası fırlattı.
İki aktivist, aydınlatıcı bir isimle iklim protestosu grubunun parçasıydı: Just Stop Oil. Vandalizmlerini kutlayan grup, “bozulmanın hükümetin hem yaşam maliyeti krizi hem de iklim krizi konusundaki eylemsizliğine bir tepki olduğunu” ve kasıtlı olarak hem “yeni bir petrol dalgasının lansmanını hem de gaz lisansı” ve “neredeyse 8 milyon haneyi” “yakıt yoksulluğuna” sürüklemekle tehdit eden “enerji fiyatlarındaki artış”.
Aktivistlerden mükemmel bir tutarlılık talep etmek bir hatadır, ancak önceki paragrafı dikkatlice okursanız, belli bir gerilim olduğunu fark edeceksiniz. Aktivistler, hem fosil yakıtların dünyayı iklim kıyametine doğru ittiği gerekçesiyle enerji arzının genişletilmesini hem de daha yüksek fiyatların mücadele eden haneler için acımasız olduğu gerekçesiyle enerji arzının daralmasını protesto ediyorlar.
Bu gerilim her zaman, zengin toplumların belirli bir kemer sıkma politikasını, kapitalizmin büyüme zihniyetinden bir geri çekilmeyi, daha basit, ekolojik olarak daha sağlıklı bir yaşam biçimini kabul ettiğini hayal eden sol kanat iklim aktivizminin yüzeyinin altında gizlenmiştir… ayrıcaYoksullar ve işçi sınıfı, post-kapitalist, küçülen geleceği daha az değil, daha uygun fiyatlı olarak deneyimlerken, bir şekilde bu kemer sıkma politikasının yalnızca açgözlü zengin ve tüketimci üst orta sınıfa düşeceğini hayal ederek.
Ancak 2022’nin enerji krizinde, bu gerilim artık sadece teorik değil, kristalimsi bir ütopyadan geçen bariz bir çatlak. Vladimir Putin’in savaşı ve buna eşlik eden şokları sayesinde, petrolü durduran dünyanın adil hale gelen bir versiyonuyuz: enerji akışlarının anında sağlanamaması, alternatif yakıtlara zorunlu geçişler, petrol ve gaz fiyatlarının en yakın olana daha yakın olması. enerji vergilerinin agresif savunucuları, küresel ısınmanın tehdidi göz önüne alındığında uygun olduğunu iddia edeceklerdir.
Bu gerçek geniş çapta kabul edildi, ancak çeşitli Avrupalı yetkililer ve uzmanlar krizi yeşil enerji fırsatı olarak değerlendirirken, kıtanın kendisini daha fazla karbondan arındırmak için ihtiyaç duyduğu itici güçle iyimser bir tonda. (Putin’in Twitter’a özel olarak Politico Europe’un Green 28 sıralamasında üst sıralara yerleştirilmesi, bu zihniyetin cılız bir örneğidir.)
Ancak van Gogh vandallarının orantısız talepleri, yeni gerçekliğe resmi makamların yeşil gelecek iyimserliğinden daha iyi bir rehberdir. Evet, dünya alternatif enerji konusunda büyük ilerleme kaydetti, bu da iklim değişikliğinin varoluşsal risklerinin son yıllarda anlamlı bir şekilde düşmesinin bir nedeni ve en kötü durum senaryolarının eskisinden çok daha az olası hale gelmesi.
Bu ilerleme, ancak, rüzgar ve güneş enerjisinin daha değişken faydalarının dayandığı güvenilir temel olan petrol ve gazın sürekli çıkarılması nedeniyle yaşam standartlarını düşürmeden mümkün olmuştur. Batılı liderler, sondajı, hidrolik kırmayı veya boru hattı inşaatını sınırlayarak, petrolü durdurma yönünde daha da ileri götürdükleri ölçüde, toplumlarını tam da şimdi gelen türden bir şoka karşı daha savunmasız hale getirdiler.
Sonuç, muhtemelen, sadece dur-petrolün neden ısınan bir dünya sorununa feci bir cevap olduğuna dair bir nesne dersi olacak. Sorun sadece uyumlu bir eko-gelecek yerine daha fazla kömür ve odun yakan ve daha fazla popülist rahatsızlıklar yaşayan daha fakir bir Avrupa’ya sahip olmamız değil. Aynı zamanda, yüksek enerji fiyatları İngiltere gibi zengin bir ülkenin vatandaşlarına sert bir şekilde düştüğünde, kıtlık zamanlarında enerji için basitçe daha fazla teklif verecek olan dünyanın gelişmekte olan ekonomilerine daha da sert düşüyorlar.
Başka bir deyişle, satın alınamayan enerji Batı siyasetini istikrarsızlaştırıyorsa, şu anda sıvılaştırılmış doğal gazın artan fiyatını karşılamak için mücadele eden Bangladeş ve Pakistan gibi elektrik kesintisi yaşayan ülkelerde daha da fazla istikrarsızlık beklemeliyiz.
Bu gerçek, iklim değişikliğini hafifletmenin tüm zorluklarını damıtıyor. Aktivistlerin belirttiği gibi, yükselen sıcaklıkların tehlikeleri eşit olmayan bir şekilde dağılıyor ve gelişmekte olan dünyanın bazı bölgeleri en sert çevresel tehditlerle karşı karşıya.
Ancak ekonomik yavaşlamanın tehlikeleri, yeşil kemer sıkma çağı da eşitsiz bir şekilde dağılmış durumda ve Afrika ve Asya ülkelerinin, gelişmiş ekonomilere kıyasla, sellerden ve sıcak hava dalgalarından daha güvenli bir gelecekten kaybedecekleri çok şey var. ama başka türlü olabileceğinden çok daha fakir.
Benzer şekilde, ekonomik olarak Amerika Birleşik Devletleri’nden daha durgun ve petrol ve gaz kısıtlamalarında daha fazla olan Avrupa’nın, Putin’in savaşının başlattığı daha yeşil, daha fakir ve daha soğuk dünyadan kaybedecek daha çok şeyi var.
Uzun zamandır iklim değişikliği tartışması hakkında ılık olanlar – ısınma gerçeğini kabul eden, ancak buna karşılık önerilen kapsamlı politikalardan şüphe duyanlar – makul bir soruyla hesap yapmak zorunda kaldılar: Böylesine ciddi ve uzun vadeli bir risk karşısında biraz aşırı tepki vermenin zararı nedir?
Yine de 2022’de cevap, bu zararların burada olduğu ve maliyetleri peşin ödenmeye hazır – özellikle daha fakir insanlar ve daha fakir ülkeler tarafından, ancak petrolü durdurma hareketi devam ettiği sürece hepimiz tarafından ödenecek. dileğinin bir versiyonu.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .
İki aktivist, aydınlatıcı bir isimle iklim protestosu grubunun parçasıydı: Just Stop Oil. Vandalizmlerini kutlayan grup, “bozulmanın hükümetin hem yaşam maliyeti krizi hem de iklim krizi konusundaki eylemsizliğine bir tepki olduğunu” ve kasıtlı olarak hem “yeni bir petrol dalgasının lansmanını hem de gaz lisansı” ve “neredeyse 8 milyon haneyi” “yakıt yoksulluğuna” sürüklemekle tehdit eden “enerji fiyatlarındaki artış”.
Aktivistlerden mükemmel bir tutarlılık talep etmek bir hatadır, ancak önceki paragrafı dikkatlice okursanız, belli bir gerilim olduğunu fark edeceksiniz. Aktivistler, hem fosil yakıtların dünyayı iklim kıyametine doğru ittiği gerekçesiyle enerji arzının genişletilmesini hem de daha yüksek fiyatların mücadele eden haneler için acımasız olduğu gerekçesiyle enerji arzının daralmasını protesto ediyorlar.
Bu gerilim her zaman, zengin toplumların belirli bir kemer sıkma politikasını, kapitalizmin büyüme zihniyetinden bir geri çekilmeyi, daha basit, ekolojik olarak daha sağlıklı bir yaşam biçimini kabul ettiğini hayal eden sol kanat iklim aktivizminin yüzeyinin altında gizlenmiştir… ayrıcaYoksullar ve işçi sınıfı, post-kapitalist, küçülen geleceği daha az değil, daha uygun fiyatlı olarak deneyimlerken, bir şekilde bu kemer sıkma politikasının yalnızca açgözlü zengin ve tüketimci üst orta sınıfa düşeceğini hayal ederek.
Ancak 2022’nin enerji krizinde, bu gerilim artık sadece teorik değil, kristalimsi bir ütopyadan geçen bariz bir çatlak. Vladimir Putin’in savaşı ve buna eşlik eden şokları sayesinde, petrolü durduran dünyanın adil hale gelen bir versiyonuyuz: enerji akışlarının anında sağlanamaması, alternatif yakıtlara zorunlu geçişler, petrol ve gaz fiyatlarının en yakın olana daha yakın olması. enerji vergilerinin agresif savunucuları, küresel ısınmanın tehdidi göz önüne alındığında uygun olduğunu iddia edeceklerdir.
Bu gerçek geniş çapta kabul edildi, ancak çeşitli Avrupalı yetkililer ve uzmanlar krizi yeşil enerji fırsatı olarak değerlendirirken, kıtanın kendisini daha fazla karbondan arındırmak için ihtiyaç duyduğu itici güçle iyimser bir tonda. (Putin’in Twitter’a özel olarak Politico Europe’un Green 28 sıralamasında üst sıralara yerleştirilmesi, bu zihniyetin cılız bir örneğidir.)
Ancak van Gogh vandallarının orantısız talepleri, yeni gerçekliğe resmi makamların yeşil gelecek iyimserliğinden daha iyi bir rehberdir. Evet, dünya alternatif enerji konusunda büyük ilerleme kaydetti, bu da iklim değişikliğinin varoluşsal risklerinin son yıllarda anlamlı bir şekilde düşmesinin bir nedeni ve en kötü durum senaryolarının eskisinden çok daha az olası hale gelmesi.
Bu ilerleme, ancak, rüzgar ve güneş enerjisinin daha değişken faydalarının dayandığı güvenilir temel olan petrol ve gazın sürekli çıkarılması nedeniyle yaşam standartlarını düşürmeden mümkün olmuştur. Batılı liderler, sondajı, hidrolik kırmayı veya boru hattı inşaatını sınırlayarak, petrolü durdurma yönünde daha da ileri götürdükleri ölçüde, toplumlarını tam da şimdi gelen türden bir şoka karşı daha savunmasız hale getirdiler.
Sonuç, muhtemelen, sadece dur-petrolün neden ısınan bir dünya sorununa feci bir cevap olduğuna dair bir nesne dersi olacak. Sorun sadece uyumlu bir eko-gelecek yerine daha fazla kömür ve odun yakan ve daha fazla popülist rahatsızlıklar yaşayan daha fakir bir Avrupa’ya sahip olmamız değil. Aynı zamanda, yüksek enerji fiyatları İngiltere gibi zengin bir ülkenin vatandaşlarına sert bir şekilde düştüğünde, kıtlık zamanlarında enerji için basitçe daha fazla teklif verecek olan dünyanın gelişmekte olan ekonomilerine daha da sert düşüyorlar.
Başka bir deyişle, satın alınamayan enerji Batı siyasetini istikrarsızlaştırıyorsa, şu anda sıvılaştırılmış doğal gazın artan fiyatını karşılamak için mücadele eden Bangladeş ve Pakistan gibi elektrik kesintisi yaşayan ülkelerde daha da fazla istikrarsızlık beklemeliyiz.
Bu gerçek, iklim değişikliğini hafifletmenin tüm zorluklarını damıtıyor. Aktivistlerin belirttiği gibi, yükselen sıcaklıkların tehlikeleri eşit olmayan bir şekilde dağılıyor ve gelişmekte olan dünyanın bazı bölgeleri en sert çevresel tehditlerle karşı karşıya.
Ancak ekonomik yavaşlamanın tehlikeleri, yeşil kemer sıkma çağı da eşitsiz bir şekilde dağılmış durumda ve Afrika ve Asya ülkelerinin, gelişmiş ekonomilere kıyasla, sellerden ve sıcak hava dalgalarından daha güvenli bir gelecekten kaybedecekleri çok şey var. ama başka türlü olabileceğinden çok daha fakir.
Benzer şekilde, ekonomik olarak Amerika Birleşik Devletleri’nden daha durgun ve petrol ve gaz kısıtlamalarında daha fazla olan Avrupa’nın, Putin’in savaşının başlattığı daha yeşil, daha fakir ve daha soğuk dünyadan kaybedecek daha çok şeyi var.
Uzun zamandır iklim değişikliği tartışması hakkında ılık olanlar – ısınma gerçeğini kabul eden, ancak buna karşılık önerilen kapsamlı politikalardan şüphe duyanlar – makul bir soruyla hesap yapmak zorunda kaldılar: Böylesine ciddi ve uzun vadeli bir risk karşısında biraz aşırı tepki vermenin zararı nedir?
Yine de 2022’de cevap, bu zararların burada olduğu ve maliyetleri peşin ödenmeye hazır – özellikle daha fakir insanlar ve daha fakir ülkeler tarafından, ancak petrolü durdurma hareketi devam ettiği sürece hepimiz tarafından ödenecek. dileğinin bir versiyonu.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .