Dahi kafalar
New member
Ara seçimler bu ay yeniden yapılabilseydi, muhtemelen Demokratlar Kongre’nin tam kontrolünü ele geçireceklerdi. Başkan Biden’ın onay notları yükseliyor. Enflasyon düştü ve tüketiciler daha iyimser hissediyor. Ve Amerikalılar, GOP’un son derece popüler olmayan gerçek politika gündemine daha iyi bakıyorlar.
Tamam, seçimi kaybeden politikacılara, seçimin çalındığını iddia etseler bile, bir mulligan olma fırsatı vermiyoruz. Ancak bence, ekonomik ve dolayısıyla siyasi ortamın son birkaç ayda ne kadar değiştiğini belirtmek ve Demokratların gelecek yıl şaşırtıcı derecede güçlü bir konumda olabileceği olasılığını ciddi şekilde düşünmeye başlamakta fayda var.
Seçim meskeninde Biden’ın partisi için işlerin ne kadar kötü göründüğünü abartmak zor. Ara sınavlardan önce yayınlanan tüketici fiyatlarına ilişkin son rapor, bir önceki yıla göre yüzde 8,2’lik bir enflasyon gösterdi, ki bu herkesin tahmin edebileceği gibi korkunç bir rakam. İşsizlik oranı, tarihsel standartlara göre hâlâ çok düşüktü, ancak haber medyası, önümüzdeki zor zamanlar hakkında uyarılarla doluydu ve olası seçmenlerin büyük bir çoğunluğu (yanlış bir şekilde) bir durgunluk içinde olduğumuza inanıyordu.
Ekonomik ortamın algılanan acımasızlığı göz önüne alındığında, Cumhuriyetçiler ve birçok siyasi analist kendinden emin bir şekilde seçimlerde büyük bir kırmızı dalga bekliyorlardı.
Bu neden olmadı? Yanıtın bir kısmı, Amerikalıların ekonomi hakkında bazı anketlerin öne sürdüğü kadar kötü hissetmediği olabilir. Saygıdeğer Michigan Üniversitesi tüketici duyarlılığı endeksinin, en son 2008 mali krizinin ardından, Büyük Buhran’dan bu yana en kötü düşüş sırasında görülen seviyelere düştüğü doğru.
Ancak Michigan endeksi muhtemelen partizanlıkla çarpıtılmıştı: Cumhuriyetçiler, iddia ettikleri gibi, ekonominin Haziran 1980’dekinden daha kötü olduğuna gerçekten inanıyor muydu? (O zamanlar ekonomi fiilen resesyondaydı, enflasyon yüzde 14’tü ve işsizlik yüzde 7’nin üzerindeydi.)
Ve Conference Board’dan alınan bir başka uzun süredir devam eden tüketici güveni endeksi, tüketicilerin ekonomi hakkında oldukça iyi hissetmesiyle oldukça farklı bir hikaye anlatıyordu. Süre boyunca bu önlemlerin neden bu kadar farklı olduğunu bilmiyorum, ancak Konferans Kurulu önlemi oylamayı tahmin etmede daha iyi bir iş çıkarıyor gibi görünüyordu – Roe v. Wade ve bazı korkunç Cumhuriyetçi adaylara karşı tepkiler de kesinlikle bir rol oynamış olsa da.
Her halükarda, Ocak ortasında – seçimden iki aydan biraz fazla bir süre sonra, ancak üç tüketici fiyat raporundan sonra – işler çok farklı görünüyor. Hala resesyon yok. Tüketici fiyatları aslında Aralık ayında düştü; daha da önemlisi, son altı ayda yıllık sadece yüzde 2 oranında arttılar.
Tüketici beklentileri ise enflasyonun öngörülebilir gelecekte düşük kalacağına inanan finansal piyasaları yakalayamazken, tüketici enflasyon beklentileri bir buçuk yıl önceki seviyelerine geriledi.
Bu, birkaç ay önce bile çok az kişinin soracağı bir soruyu gündeme getiriyor: Kayıtlara geçsin, ara sınavı Ronald Reagan’ın 1982’de olduğundan çok daha iyi olan Joe Biden, muhtemelen bir “Amerika’da sabah” anına mı gidiyor?
Birkaç ay önce, başlangıçta Arthur Okun tarafından ekonominin durumunun hızlı ve kirli bir özeti olarak önerilen işsizlik ve enflasyonun toplamı olan “sefalet endeksine” baktım. Eskiden bu indeksin aptalca olduğunu düşünürdüm; mantıklı olmaması için birçok neden var. Ancak tarihsel olarak, tüketici duyarlılığını takip etme konusunda şaşırtıcı derecede iyi bir iş çıkardı. Ve o zaman bile fark ettiğim gibi, sefalet endeksi düşüyor gibiydi.
Peki, şimdi bir uçurumdan düştü. Son altı aydaki enflasyon oranını kullanırsak, daha Haziran ayında 14 olan sefalet endeksi şimdi 5,4’e, yani Donald Trump’ın kendinden emin bir şekilde güçlü bir düşüş beklediği pandemi konutasındaki seviyesinde. yeniden seçilmesini garanti altına almak için ekonomi.
Demokratların onlar için sahip olduğu tek şey de bu değil. Enflasyonu Düşürme Yasasındaki yeşil enerji sübvansiyonları, yerli imalatta çok sayıda yeni yatırıma yol açıyor; Ne kadar istihdam yaratılacağı belli değil, ancak önümüzdeki iki yıl Biden’a fabrika açılışlarına başkanlık etmesi ve Amerika’nın nasıl yeniden harika hale geldiği hakkında konuşmalar yapması için birçok fırsat verecek.
Şimdi, 2024’te bir Demokrat patlaması öngörmüyorum. Her şeyden önce, önümüzdeki 22 ay içinde pek çok şey olabilir, ancak medyadaki pek çok kişinin işbirliğiyle bile Cumhuriyetçilerin Amerikalıları ikna edeceğini düşünmüyorum. Biden yönetimi yolsuzlukla dolu. İkincisi, seçimler genellikle işlerin ne kadar iyi olduğuna değil, algılanan iyileşme oranına odaklanır ve enflasyon ve işsizlik zaten düşükken, bir canlanma için ne kadar yer olduğu net değildir.
Ayrıca, aşırı siyasi kutuplaşma muhtemelen ezici seçimleri geçmişte bıraktı. Cumhuriyetçiler muhtemelen George Santos’u aday gösterebilir ve yine de oyların yüzde 47’sini alabilir.
Ancak ekonomik manzaranın siyasi manzarayı şekillendirdiği ölçüde, Demokratlar için işler yakın zamana kadar neredeyse herkesin hayal ettiğinden çok daha iyi görünüyor.
The Times yayınlamaya kararlı çeşitli harfler editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Görüş bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve instagram .
Tamam, seçimi kaybeden politikacılara, seçimin çalındığını iddia etseler bile, bir mulligan olma fırsatı vermiyoruz. Ancak bence, ekonomik ve dolayısıyla siyasi ortamın son birkaç ayda ne kadar değiştiğini belirtmek ve Demokratların gelecek yıl şaşırtıcı derecede güçlü bir konumda olabileceği olasılığını ciddi şekilde düşünmeye başlamakta fayda var.
Seçim meskeninde Biden’ın partisi için işlerin ne kadar kötü göründüğünü abartmak zor. Ara sınavlardan önce yayınlanan tüketici fiyatlarına ilişkin son rapor, bir önceki yıla göre yüzde 8,2’lik bir enflasyon gösterdi, ki bu herkesin tahmin edebileceği gibi korkunç bir rakam. İşsizlik oranı, tarihsel standartlara göre hâlâ çok düşüktü, ancak haber medyası, önümüzdeki zor zamanlar hakkında uyarılarla doluydu ve olası seçmenlerin büyük bir çoğunluğu (yanlış bir şekilde) bir durgunluk içinde olduğumuza inanıyordu.
Ekonomik ortamın algılanan acımasızlığı göz önüne alındığında, Cumhuriyetçiler ve birçok siyasi analist kendinden emin bir şekilde seçimlerde büyük bir kırmızı dalga bekliyorlardı.
Bu neden olmadı? Yanıtın bir kısmı, Amerikalıların ekonomi hakkında bazı anketlerin öne sürdüğü kadar kötü hissetmediği olabilir. Saygıdeğer Michigan Üniversitesi tüketici duyarlılığı endeksinin, en son 2008 mali krizinin ardından, Büyük Buhran’dan bu yana en kötü düşüş sırasında görülen seviyelere düştüğü doğru.
Ancak Michigan endeksi muhtemelen partizanlıkla çarpıtılmıştı: Cumhuriyetçiler, iddia ettikleri gibi, ekonominin Haziran 1980’dekinden daha kötü olduğuna gerçekten inanıyor muydu? (O zamanlar ekonomi fiilen resesyondaydı, enflasyon yüzde 14’tü ve işsizlik yüzde 7’nin üzerindeydi.)
Ve Conference Board’dan alınan bir başka uzun süredir devam eden tüketici güveni endeksi, tüketicilerin ekonomi hakkında oldukça iyi hissetmesiyle oldukça farklı bir hikaye anlatıyordu. Süre boyunca bu önlemlerin neden bu kadar farklı olduğunu bilmiyorum, ancak Konferans Kurulu önlemi oylamayı tahmin etmede daha iyi bir iş çıkarıyor gibi görünüyordu – Roe v. Wade ve bazı korkunç Cumhuriyetçi adaylara karşı tepkiler de kesinlikle bir rol oynamış olsa da.
Her halükarda, Ocak ortasında – seçimden iki aydan biraz fazla bir süre sonra, ancak üç tüketici fiyat raporundan sonra – işler çok farklı görünüyor. Hala resesyon yok. Tüketici fiyatları aslında Aralık ayında düştü; daha da önemlisi, son altı ayda yıllık sadece yüzde 2 oranında arttılar.
Tüketici beklentileri ise enflasyonun öngörülebilir gelecekte düşük kalacağına inanan finansal piyasaları yakalayamazken, tüketici enflasyon beklentileri bir buçuk yıl önceki seviyelerine geriledi.
Bu, birkaç ay önce bile çok az kişinin soracağı bir soruyu gündeme getiriyor: Kayıtlara geçsin, ara sınavı Ronald Reagan’ın 1982’de olduğundan çok daha iyi olan Joe Biden, muhtemelen bir “Amerika’da sabah” anına mı gidiyor?
Birkaç ay önce, başlangıçta Arthur Okun tarafından ekonominin durumunun hızlı ve kirli bir özeti olarak önerilen işsizlik ve enflasyonun toplamı olan “sefalet endeksine” baktım. Eskiden bu indeksin aptalca olduğunu düşünürdüm; mantıklı olmaması için birçok neden var. Ancak tarihsel olarak, tüketici duyarlılığını takip etme konusunda şaşırtıcı derecede iyi bir iş çıkardı. Ve o zaman bile fark ettiğim gibi, sefalet endeksi düşüyor gibiydi.
Peki, şimdi bir uçurumdan düştü. Son altı aydaki enflasyon oranını kullanırsak, daha Haziran ayında 14 olan sefalet endeksi şimdi 5,4’e, yani Donald Trump’ın kendinden emin bir şekilde güçlü bir düşüş beklediği pandemi konutasındaki seviyesinde. yeniden seçilmesini garanti altına almak için ekonomi.
Demokratların onlar için sahip olduğu tek şey de bu değil. Enflasyonu Düşürme Yasasındaki yeşil enerji sübvansiyonları, yerli imalatta çok sayıda yeni yatırıma yol açıyor; Ne kadar istihdam yaratılacağı belli değil, ancak önümüzdeki iki yıl Biden’a fabrika açılışlarına başkanlık etmesi ve Amerika’nın nasıl yeniden harika hale geldiği hakkında konuşmalar yapması için birçok fırsat verecek.
Şimdi, 2024’te bir Demokrat patlaması öngörmüyorum. Her şeyden önce, önümüzdeki 22 ay içinde pek çok şey olabilir, ancak medyadaki pek çok kişinin işbirliğiyle bile Cumhuriyetçilerin Amerikalıları ikna edeceğini düşünmüyorum. Biden yönetimi yolsuzlukla dolu. İkincisi, seçimler genellikle işlerin ne kadar iyi olduğuna değil, algılanan iyileşme oranına odaklanır ve enflasyon ve işsizlik zaten düşükken, bir canlanma için ne kadar yer olduğu net değildir.
Ayrıca, aşırı siyasi kutuplaşma muhtemelen ezici seçimleri geçmişte bıraktı. Cumhuriyetçiler muhtemelen George Santos’u aday gösterebilir ve yine de oyların yüzde 47’sini alabilir.
Ancak ekonomik manzaranın siyasi manzarayı şekillendirdiği ölçüde, Demokratlar için işler yakın zamana kadar neredeyse herkesin hayal ettiğinden çok daha iyi görünüyor.
The Times yayınlamaya kararlı çeşitli harfler editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Görüş bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve instagram .