Dahi kafalar
New member
Perşembe köşem, Salı günü Cumhuriyetçiler galip gelirse, hemen hemen kesin olan Medicare ve Sosyal Güvenlik’e yönelik saldırı hakkında. GOP, Kongre’nin kontrolünü kazanırsa, Medicare ve Sosyal Güvenlikte büyük kesintileri zorlamak amacıyla, en açık şekilde borç tavanını silahlandırarak ekonomiyi rehin tutmasını bekleyebiliriz.
Bu tuhaf bir senaryo değil. Daha önce de oldu. 2011’de Meclis’in kontrolünü ele geçirdikten sonra Cumhuriyetçiler, sosyal güvenlik ağındaki büyük kesintileri Obama yönetiminden zorla almaya çalıştılar ve neredeyse başarılı oldular. Aslında, Başkan Barack Obama, Medicare’e uygunluk yaşının 65’ten 67’ye çıkarılmasını kabul etti. Anlaşma, yalnızca Cumhuriyetçiler, pazarlığın bir parçası olarak mütevazı vergi artışlarını bile kabul etmeye isteksiz oldukları için başarısız oldu.
Bu sefer, taleplerin daha da büyük olması muhtemeldir. GOP’un nereye gideceği hakkında muhtemelen iyi bir fikir veren Cumhuriyetçi Çalışma Komitesi’nden bir rapor, emeklilik yaşını ve Medicare’e uygunluk yaşının 70’e çıkarılmasını istiyor.
Rapor, Amerikalıların 65 yaşından sonra yaşamayı bekleyebilecekleri yıl sayısındaki uzun vadeli artışa işaret ederek böyle bir yükselişi haklı çıkarıyor ve buna “mucize” diyor.
Raporun not etmediği şey, bu mucize için muhtemelen birbiriyle ilişkili iki uyarıdır. Birincisi, yaşlıların yaşam beklentisindeki artış, aslında burada diğer zengin ülkelere göre çok daha küçük. İkincisi, Amerika’da ilerleme, daha az şanslı olanlardan daha yüksek sosyoekonomik statüye sahip gruplar – tam olarak Medicare ve Sosyal Güvenlik’e en az ihtiyaç duyan insanlar için çok daha büyük kazanımlarla birlikte çok dengesiz olmuştur.
Önce Amerika’nın geciken performansından bahsedelim.
2000’lerde, Demokratlar sağlık konusunda yeni bir adım atmak için kendilerini cesaretlendirirken – Ekonomik Deva Yasası ile sonuçlanan bir zorlama – bu, sayıları kontrol etmeden Amerika Birleşik Devletleri’nin dünyanın en yüksek oranına sahip olduğunu iddia eden insanlarla sık sık karşılaşırdım. yaşam beklentisi. Uzun bir atışla değil. Hala buna inanan kaç kişi var bilmiyorum ama benim görüşüm görece az sayıda Amerikalı, ne kadar kötü bir şekilde geride kaldığımızın farkında.
Amerika’nın yaşam beklentisindeki düşüşün çoğu, yalnızca veya esas olarak yaşlı olmayanlar için geçerli olan faktörleri yansıtıyor: yüksek bebek ölümleri, yüksek ateş oranları ve trafik kazalarındaki ölümler. Ancak yaşlılar arasında bile daha da geri kaldık. 1980’den beri Amerika Birleşik Devletleri ve Fransa’da 65 yaşında beklenen yaşam süresinin bir karşılaştırması:
Nasıl gidiyor bu hayat, özgürlük vs. Kredi… OECD
Yaşlı Amerikalıların yurtdışındaki meslektaşlarından daha genç ölme eğilimini ne açıklıyor? Çoğunlukla, sonraki yıllarda sağlık devası için tıslayamamalarından kaynaklanmıyor. Şimdilik, en azından 65 yaş ve üstü tüm Amerikalılar, her şeyi kapsamasa da evrensel, tek ödemeli bir sistem olan Medicare kapsamındadır ve birçok yaşlı hala tıbbi ihtiyaçları için ödeme yapmakta zorluk çekmektedir.
Peki sorun ne? Yaşamın erken dönemlerinde yetersiz sağlık devası kesinlikle bir bedel alıyor, ancak daha genel olarak, yüksek ölüm oranımız muhtemelen toplumumuzun aşırı eşitsizliğini yansıtıyor – sadece gelirde değil aynı zamanda statüde, algılanan ekonomik fırsatta ve daha fazlasında. Yüksek eşitsizliğin kaybeden tarafında bulunan Amerikalılar, sağlık devasını ve yeterli beslenmeyi sağlamakta zorlanıyorlar; ayrıca çoğu zaman konumları nedeniyle moralleri bozulur, bu da umutsuzluğun ölümlerine ve zamanla ağırlaşan sağlıksız yaşam tarzlarına yol açar.
Medicare ve Sosyal Güvenlik kesintileri çağrısında bulunan Cumhuriyetçi rapor, “eşitsizlikten” sadece iki kez bahseder – her ikisinde de, hükümetin yoksullukla mücadele programlarının yoksulluğu daha da kötüleştirdiğini iddia eden makalelere atıfta bulunan dipnotlarda. Bu sadece beklenebilir: Muhafazakarlar, eşitsizlik ve sınıftan herhangi bir söz edildiğinde sertleşme eğilimi gösterirler ve çoğu zaman sorunu gündeme getirenleri bile Marksist olmakla suçlarlar.
Bununla birlikte, yaşam beklentisini artırmadaki ilerleme, gelir grupları arasında son derece eşitsiz olmuştur. İşte Dana P. Goldman ve Peter R. Orszag’ın 1928, 1960 ve 1990 doğumlu Amerikalı erkeklerin 65 yaşında muhtemel yaşam beklentisine ilişkin yaygın olarak alıntılanan tahminleri, ücret çeyreğine göre – yani ücret dağılımının hangi çeyreğindeydiler? çalışırken. (Kadınlar için rakamlar benzerdir.)
Zenginleşin ve uzun yaşayın ya da yapmayın ve yapmayın. Kredi… Goldman ve Orszag
Nispeten varlıklı Amerikalılar için yaşam beklentisi, daha az varlıklı olanlardan çok daha fazla artıyor.
Bu eşitsizlikleri tetikleyen mutlaka gelirin kendisi değildir. Bir dereceye kadar, gelirle, özellikle eğitimle ilişkili diğer faktörleri yansıtabilir. Umutsuzluk ölümlerinin yükselişine ünlü bir şekilde dikkat çeken Anne Case ve Angus Deaton, yetişkinler için ölüm oranının – kesinlikle 65 yaş üstü yetişkinler de dahil olmak üzere – üniversite diploması olmayan Amerikalılar için arttığını, ancak bir diploması olanlar için olmadığını göstermiştir.
Ayrıca güçlü bir bölgesel unsur var. Woolf ve Schoomaker, muhtemelen yaşlılar arasında da yansıyan genel yaşam beklentisinin, bilgi ekonomisinin yüksek eğitimli iş güçlerine sahip büyük metropol alanlarını tercih etmesi nedeniyle artan bölgesel eşitsizlik eğiliminin bir parçası olarak, geri kalan merkez eyaletler ve kıyı eyaletleri arasında ayrıldığını gösteriyor.
İşte bazı seçilmiş eyaletler için doğumda beklenen yaşam süresine ilişkin tahminler – yine, büyük olasılıkla 65 yaşındaki yaşam beklentisiyle yakından ilişkilidir:
Oklahoma’nın nesi var? Kredi… Woolf ve Schoomaker
Parantez içindeki sayılar her eyaletin 1959, 1990 ve 2016’daki sıralamasıdır. New York’un yükselişi dikkat çekicidir; 1990 gibi yakın bir tarihte New York’tan daha yüksek yaşam beklentisine sahip olan Oklahoma ve Kansas’ın göreli düşüşü de öyle.
Tüm bunlar, emeklilik ve Medicare uygunluk yaşlarını yükseltmek için Cumhuriyetçi önerileri nasıl etkiliyor? Yaşlıların yaşam beklentisi sınıfa göre çok fazla değiştiği için, büyük programlara uygunluk yaşının artması, düşük sosyoekonomik statüye sahip Amerikalılar için emeklilikten çok daha büyük bir ısırık alacaktır ve buna bağlı olarak sosyal yardım toplamak için daha az yıl alacak, bu da Amerikalılara göre daha az olacaktır. merdivende daha yüksek.
Ve zamanla eşitsizlikler arttığından, bu etkinin orantısızlığı da artıyor.
Çeyrek bazında yaşam beklentilerine ilişkin rakama tekrar bakın. Bu tahminlere göre, 1960’ta doğan alt çeyrekteki Amerikalı erkekler, 1928’de doğanlara göre 65 yaşından sonra sadece 1,9 yıl daha fazla yaşamayı bekleyebilirler. Bu, halihazırda gerçekleşmiş olan emeklilik yaşındaki artıştan biraz daha az. Ve bu çeyrekte 1990’da doğan erkeklerin bile 65 yaşından sonra 1928’de doğanlardan sadece 3,5 yıl daha fazla zamanları olması bekleniyor; bu arada Cumhuriyetçiler emeklilik yaşının 70’e çıkarılmasını, toplam beş yıllık bir artış ve Medicare yaşının eşit olarak yükseltilmesini öneriyorlar.
Sadece küçük bir karikatür olan tüm bunları düşünmenin bir yolu, Cumhuriyetçilerin Oklahoma’daki kapıcılara 60’larında sosyal yardım alamayacaklarını söylemeleridir – yaşam beklentileri çok fazla artmamış olsa bile – çünkü avukatlar New York’ta daha uzun yaşıyorlar.
Alınması gereken bir pozisyon ve kesinlikle büyük bir tepkiye yol açacaktır – seçmenler bunu bilseydi, çoğu bilmiyor gibi görünüyor.
Bu tuhaf bir senaryo değil. Daha önce de oldu. 2011’de Meclis’in kontrolünü ele geçirdikten sonra Cumhuriyetçiler, sosyal güvenlik ağındaki büyük kesintileri Obama yönetiminden zorla almaya çalıştılar ve neredeyse başarılı oldular. Aslında, Başkan Barack Obama, Medicare’e uygunluk yaşının 65’ten 67’ye çıkarılmasını kabul etti. Anlaşma, yalnızca Cumhuriyetçiler, pazarlığın bir parçası olarak mütevazı vergi artışlarını bile kabul etmeye isteksiz oldukları için başarısız oldu.
Bu sefer, taleplerin daha da büyük olması muhtemeldir. GOP’un nereye gideceği hakkında muhtemelen iyi bir fikir veren Cumhuriyetçi Çalışma Komitesi’nden bir rapor, emeklilik yaşını ve Medicare’e uygunluk yaşının 70’e çıkarılmasını istiyor.
Rapor, Amerikalıların 65 yaşından sonra yaşamayı bekleyebilecekleri yıl sayısındaki uzun vadeli artışa işaret ederek böyle bir yükselişi haklı çıkarıyor ve buna “mucize” diyor.
Raporun not etmediği şey, bu mucize için muhtemelen birbiriyle ilişkili iki uyarıdır. Birincisi, yaşlıların yaşam beklentisindeki artış, aslında burada diğer zengin ülkelere göre çok daha küçük. İkincisi, Amerika’da ilerleme, daha az şanslı olanlardan daha yüksek sosyoekonomik statüye sahip gruplar – tam olarak Medicare ve Sosyal Güvenlik’e en az ihtiyaç duyan insanlar için çok daha büyük kazanımlarla birlikte çok dengesiz olmuştur.
Önce Amerika’nın geciken performansından bahsedelim.
2000’lerde, Demokratlar sağlık konusunda yeni bir adım atmak için kendilerini cesaretlendirirken – Ekonomik Deva Yasası ile sonuçlanan bir zorlama – bu, sayıları kontrol etmeden Amerika Birleşik Devletleri’nin dünyanın en yüksek oranına sahip olduğunu iddia eden insanlarla sık sık karşılaşırdım. yaşam beklentisi. Uzun bir atışla değil. Hala buna inanan kaç kişi var bilmiyorum ama benim görüşüm görece az sayıda Amerikalı, ne kadar kötü bir şekilde geride kaldığımızın farkında.
Amerika’nın yaşam beklentisindeki düşüşün çoğu, yalnızca veya esas olarak yaşlı olmayanlar için geçerli olan faktörleri yansıtıyor: yüksek bebek ölümleri, yüksek ateş oranları ve trafik kazalarındaki ölümler. Ancak yaşlılar arasında bile daha da geri kaldık. 1980’den beri Amerika Birleşik Devletleri ve Fransa’da 65 yaşında beklenen yaşam süresinin bir karşılaştırması:
Nasıl gidiyor bu hayat, özgürlük vs. Kredi… OECD
Yaşlı Amerikalıların yurtdışındaki meslektaşlarından daha genç ölme eğilimini ne açıklıyor? Çoğunlukla, sonraki yıllarda sağlık devası için tıslayamamalarından kaynaklanmıyor. Şimdilik, en azından 65 yaş ve üstü tüm Amerikalılar, her şeyi kapsamasa da evrensel, tek ödemeli bir sistem olan Medicare kapsamındadır ve birçok yaşlı hala tıbbi ihtiyaçları için ödeme yapmakta zorluk çekmektedir.
Peki sorun ne? Yaşamın erken dönemlerinde yetersiz sağlık devası kesinlikle bir bedel alıyor, ancak daha genel olarak, yüksek ölüm oranımız muhtemelen toplumumuzun aşırı eşitsizliğini yansıtıyor – sadece gelirde değil aynı zamanda statüde, algılanan ekonomik fırsatta ve daha fazlasında. Yüksek eşitsizliğin kaybeden tarafında bulunan Amerikalılar, sağlık devasını ve yeterli beslenmeyi sağlamakta zorlanıyorlar; ayrıca çoğu zaman konumları nedeniyle moralleri bozulur, bu da umutsuzluğun ölümlerine ve zamanla ağırlaşan sağlıksız yaşam tarzlarına yol açar.
Medicare ve Sosyal Güvenlik kesintileri çağrısında bulunan Cumhuriyetçi rapor, “eşitsizlikten” sadece iki kez bahseder – her ikisinde de, hükümetin yoksullukla mücadele programlarının yoksulluğu daha da kötüleştirdiğini iddia eden makalelere atıfta bulunan dipnotlarda. Bu sadece beklenebilir: Muhafazakarlar, eşitsizlik ve sınıftan herhangi bir söz edildiğinde sertleşme eğilimi gösterirler ve çoğu zaman sorunu gündeme getirenleri bile Marksist olmakla suçlarlar.
Bununla birlikte, yaşam beklentisini artırmadaki ilerleme, gelir grupları arasında son derece eşitsiz olmuştur. İşte Dana P. Goldman ve Peter R. Orszag’ın 1928, 1960 ve 1990 doğumlu Amerikalı erkeklerin 65 yaşında muhtemel yaşam beklentisine ilişkin yaygın olarak alıntılanan tahminleri, ücret çeyreğine göre – yani ücret dağılımının hangi çeyreğindeydiler? çalışırken. (Kadınlar için rakamlar benzerdir.)
Zenginleşin ve uzun yaşayın ya da yapmayın ve yapmayın. Kredi… Goldman ve Orszag
Nispeten varlıklı Amerikalılar için yaşam beklentisi, daha az varlıklı olanlardan çok daha fazla artıyor.
Bu eşitsizlikleri tetikleyen mutlaka gelirin kendisi değildir. Bir dereceye kadar, gelirle, özellikle eğitimle ilişkili diğer faktörleri yansıtabilir. Umutsuzluk ölümlerinin yükselişine ünlü bir şekilde dikkat çeken Anne Case ve Angus Deaton, yetişkinler için ölüm oranının – kesinlikle 65 yaş üstü yetişkinler de dahil olmak üzere – üniversite diploması olmayan Amerikalılar için arttığını, ancak bir diploması olanlar için olmadığını göstermiştir.
Ayrıca güçlü bir bölgesel unsur var. Woolf ve Schoomaker, muhtemelen yaşlılar arasında da yansıyan genel yaşam beklentisinin, bilgi ekonomisinin yüksek eğitimli iş güçlerine sahip büyük metropol alanlarını tercih etmesi nedeniyle artan bölgesel eşitsizlik eğiliminin bir parçası olarak, geri kalan merkez eyaletler ve kıyı eyaletleri arasında ayrıldığını gösteriyor.
İşte bazı seçilmiş eyaletler için doğumda beklenen yaşam süresine ilişkin tahminler – yine, büyük olasılıkla 65 yaşındaki yaşam beklentisiyle yakından ilişkilidir:
Oklahoma’nın nesi var? Kredi… Woolf ve Schoomaker
Parantez içindeki sayılar her eyaletin 1959, 1990 ve 2016’daki sıralamasıdır. New York’un yükselişi dikkat çekicidir; 1990 gibi yakın bir tarihte New York’tan daha yüksek yaşam beklentisine sahip olan Oklahoma ve Kansas’ın göreli düşüşü de öyle.
Tüm bunlar, emeklilik ve Medicare uygunluk yaşlarını yükseltmek için Cumhuriyetçi önerileri nasıl etkiliyor? Yaşlıların yaşam beklentisi sınıfa göre çok fazla değiştiği için, büyük programlara uygunluk yaşının artması, düşük sosyoekonomik statüye sahip Amerikalılar için emeklilikten çok daha büyük bir ısırık alacaktır ve buna bağlı olarak sosyal yardım toplamak için daha az yıl alacak, bu da Amerikalılara göre daha az olacaktır. merdivende daha yüksek.
Ve zamanla eşitsizlikler arttığından, bu etkinin orantısızlığı da artıyor.
Çeyrek bazında yaşam beklentilerine ilişkin rakama tekrar bakın. Bu tahminlere göre, 1960’ta doğan alt çeyrekteki Amerikalı erkekler, 1928’de doğanlara göre 65 yaşından sonra sadece 1,9 yıl daha fazla yaşamayı bekleyebilirler. Bu, halihazırda gerçekleşmiş olan emeklilik yaşındaki artıştan biraz daha az. Ve bu çeyrekte 1990’da doğan erkeklerin bile 65 yaşından sonra 1928’de doğanlardan sadece 3,5 yıl daha fazla zamanları olması bekleniyor; bu arada Cumhuriyetçiler emeklilik yaşının 70’e çıkarılmasını, toplam beş yıllık bir artış ve Medicare yaşının eşit olarak yükseltilmesini öneriyorlar.
Sadece küçük bir karikatür olan tüm bunları düşünmenin bir yolu, Cumhuriyetçilerin Oklahoma’daki kapıcılara 60’larında sosyal yardım alamayacaklarını söylemeleridir – yaşam beklentileri çok fazla artmamış olsa bile – çünkü avukatlar New York’ta daha uzun yaşıyorlar.
Alınması gereken bir pozisyon ve kesinlikle büyük bir tepkiye yol açacaktır – seçmenler bunu bilseydi, çoğu bilmiyor gibi görünüyor.