Dahi kafalar
New member
Gelen kutumuzdan daha fazlası:
Editöre:
Mara Altman’ın yazdığı “Kısa Olmak İçin Daha İyi Bir Zaman Hiç Olmadı” (Görüş konuğu makalesi, nytimes.com, 1 Ocak):
Bayan Altman’ın kısalığı takdir etmesini alkışlıyorum. Tüm hayatı boyunca 5 fitten (4 fit-10½ ve küçülen) daha az yaşamış olan 71 yaşındaki biri olarak, hayal kırıklıklarının sonsuz olduğunu biliyorum.
Yaşa uygun giysiler bulmak bir kabus, tıpkı konuşmam için “lütfen ayağa kalk” deme “şakasının” yol açtığı kahkahayı (yine!) duyduğumda kibarca gülümsemek zorunda olmak gibi, tabii ki çoktan ayağa kalktım. . Daha önce hiç duymadığıma gerçekten inanıyorlar mı?
Son zamanlarda, “Kısa kızlar mükemmelliğe ulaştıklarında büyümeyi bıraktılar” yazan bir tişört satın alarak kısalığımı daha fazla kucaklamayı öğrendim. Bayan Altman sayesinde, onu şimdi giyebilirim. Ve daha uzun olmayı özleyenler için, kocam (1.60-6) kısa süre önce bana, kendinizi ölçmek için yere uzanırsanız, aslında yarım inç uzattığınızı söyledi.
Marjorie Rothenberg
Brooklyn
Editöre:
Mara Altman’ın makalesini zevkime göre fazla iyimser buldum. Kısa boylu erkeklerin yaşanmış deneyimlerini siler: Karşılaştığımız zar zor dizginlenen küçümseme, endişelerimizden herhangi birinin bir “Napolyon kompleksi” olarak reddedilmesi, yok edilmemizi savunan tweet’ler.
2005 yılında yapılan bir araştırma, flört hizmetlerinde 1,8 metre veya 1,8 metre boyunda olduğunu söyleyen erkeklerin, 1,7 metre veya 1,8 metre boyundaki erkeklerden yaklaşık yüzde 60 daha fazla mesaj aldığını buldu. Birden fazla çalışma, aynı işi yapan kısa boylu erkeklere, uzun boylu erkeklerden önemli ölçüde daha az ücret ödendiğini göstermiştir.
The Times’ın sosyal adalete odaklanması göz önüne alındığında, bu, haberinizde çok büyük bir kör nokta gibi görünüyor. Hey! Buradayım!
Jeffrey Czerniak
Detroit
Editöre:
Yıllar önce bir lise öğrencisi olarak yaşıtlarıma göre kısa olduğum için sık sık dalga geçilirdi. Bir gün bir öğretmen bana yapılan alayları duyunca beni bir kenara çekti ve “uzun boylu olup gölge düşürmektense kısa olup parlak olmak daha iyidir” diye güvence verdi. Bu sözleri yıllar boyunca birçok kez gülümseyerek ve adımlarımda bir yaylanma ile hatırladım.
Kathryn Nicholson
Burlington, Ontario
Editöre:
Kocam ve ben, üç çok başarılı oğlumuz gibi kısayız. İnsanların, sanki boylarıyla bir ilgileri varmış gibi, uzun boylu insanlar hakkında bu kadar parlak konuşmalarına her zaman şaşırmışımdır.
Oğullarımla birlikteyken biraz uzun bir süre bize “Sınıfımın en uzunu benim” dediğini hatırlıyorum. Ona baktım ve “Bunda yanlış bir şey yok” dedim. Bana deliymişim gibi baktı.
Küçük insanlar daha az kaynak kullanır, daha az yer kaplar ve daha uzun yaşar. Ama kısa olmanın en iyi yanı, her zaman yukarı bakmanızdır!
Judith Scara
Boca Raton, ABD
Editöre:
Yaşlı bir vatandaş olarak iki santim küçüldüm. İnsanlığa yardım etmek için üzerime düşeni yapıyorum. Gençler ne yapıyor?
Stan Pearlman
Palm Beach Bahçeleri, Florida
Acı Çeken Birini Nasıl Rahatlatırsınız?
Kredi… Ohni Lisle
Editöre:
“Üzgün Olan Birini Sakinleştirmenin En İyi Yolları” (Science Times, 3 Ocak), üzgün birini yatıştırmak için en etkili sözlü desteğin, kişinin deneyimini doğrulamak olduğunu söylüyor. “Neden böyle hissettiğini anlıyorum” gibi sözler rahatlatabilirken diğer sözler yardımcı olmayabilir.
Ancak anlayış sözcükleri sunmak için, öncelikle, niyetimiz ne kadar iyi olursa olsun, anlayışı ifade etmeyen sözlerle acı çeken birine nasıl tepki verme eğiliminde olduğumuzu belirlememiz gerekir.
Bunlar yanlış yol örnekleridir: “Böyle hissetmemelisin” gibi tavsiyelerde bulunmak; benzer bir deneyimimizi anlatırken “ben de” demek; “Yakında daha iyi hissedeceksin” gibi cesaret verici sözler; veya “Tanrı’nın isteği” veya “Tanrı size taşıyabileceğinizden fazlasını vermez” gibi dini teselli sözleri.
Çoğumuz insanların incindiğini duyduğumuzda ne söyleyeceğimizi bilemiyoruz, bu yüzden bu tür tepkilere başvuruyoruz; bu, aslında konuşmacının duygularını doğrulamak yerine kişinin acısının ciddiyetini göz ardı etme etkisine sahip olabilir.
Etkili, önemseyen yanıt, gerçekten dinlediğimizi ve gerçekten anladığımızı gösteren yanıttır. Önce teselli etmek için gösterdiğimiz ani çabaları kontrol etmeli ve sonra dikkatle incinen kişinin duygularına odaklanmalıyız.
Diğerinin kederine veya acısına gerçekten katılmak kolay değildir. Odaklanma ve çaba gerektirir, klişeler değil.
Paul J.Donoghue
Mary E. Siegel
Stamford, Conn.
Yazarlar, “Gerçekten Dinliyor Musunuz? Başarılı İletişimin Anahtarları.”
Sandık Önlemlerini Saptırma Çabaları
Kredi… Rebecca Chew’in çizimi/The New York Times; adamkaz’ın fotoğrafı, Getty Images aracılığıyla
Editöre:
“Kürtaja Erişimi Oylamaya Yerleştirmeliyiz” (başyazı, 8 Ocak):
Yayın kurulu haklı. Oy pusulaları, seçmenlerin üreme haklarını savunmaları için kritik bir araçtır. Ancak başyazı büyük bir noktayı gözden kaçırıyor: Bunları kullanma fırsatı penceresi şimdiden kapanıyor.
Gerici eyalet yasama meclisleri, sandıkta ilerici zaferlere yanıt olarak vatandaşların önderliğindeki girişimlerin kullanımını durdurmak için çalışıyor ve geçen yıl kürtaj hakları için alınan zaferler onların öfkesini artırdı.
Oy pusulası ölçüm sürecini raydan çıkarmaya yönelik son çabalar, gelişigüzel yazı tipi boyutu gereksinimleri gibi saçmadan, seçmenlerin büyük bir çoğunluğunun geçmesini gerektiren inisiyatifler gibi yasaklayıcıya kadar uzanıyor. Ohio ve Missouri’deki Cumhuriyetçiler, Arizona liderlerinin geçen yıl sandık tedbirlerine yönelik başarılı saldırılarının ardından, bu yıl doğrudan demokrasiyi zayıflatma niyetlerini çoktan açıkladılar.
Şu anda yalnızca 23 eyalette seçmenlerin sandık tedbirlerini geçirmesi için bir mekanizma var ve daha da azı vatandaşların başlattığı anayasa değişikliklerine izin veriyor. O haritanın daha da küçülmesini göze alamayız. Politikacılar üreme özgürlüğünü korumakta başarısız olduklarında seçmenlerin kendi yasalarını çıkarabilmelerini sağlamak için kanuni, yasama ve seçim hareketimizde daha fazla ortağa ihtiyacımız var.
Kelly Salonu
Oakland, Kaliforniya
Yazar, aşamalı oy pusulası kampanyalarını destekleyen kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Fairness Project’in yönetici direktörüdür.
Sosyal Fayda Tapınağı? Özlemler ve Gerçeklik.
Manhattanville’deki Columbia Business School’da David Geffen Hall, solda ve Henry R. Kravis Hall, sağda. Dekanı Costis Maglaras, “Mimari, binayı New York’un dinamik gerçekliğine yerleştiriyor” dedi. “Otoyolu, metroyu, Harlem’i görüyorsunuz. İşte istediğimiz bu.” Kredi… The New York Times için Zack DeZon
Editöre:
Columbia Business School’un Manhattanville kampüsündeki yeni binalar ve mezunlarının “para kazandıkça iyilik yapma” arzusu hakkında “A Temple of Capitalism Opens Itself Up” (Sanat, 7 Ocak) hakkında yeniden:
Columbia Business School’da birinci sınıf öğrencisi olarak, gerçeğin bir yansımasından çok istek uyandıran bir reklam olarak okunan bu makaleye yardım edemedim ama kaşlarımı kaldırdım. Koridorlarda ve sınıflarda sosyal meseleler hakkında çok az konuşulur, özellikle de öğrencilerin yatırımlarını geri almaya daha fazla odaklanmalarına neden olan yüksek eğitim ücretleri nedeniyle.
Öğrenciler, yılda 80.000 dolarlık öğrenim ücretini haklı çıkarmak için sosyal odaklı kariyerler pahasına yatırım bankacılığı ve danışmanlıkta yüksek maaşlar elde etmek için rekabet ediyor.
Mimari kesinlikle dikkate değerdir ve bir dizi etkileyici hizmet ve olanak sağlar, ancak yüce emelleri başarısız olur. Viyadük görünümleriyle alay ediliyor, çalışma alanı çok değerli ve öğrenciler ile daha geniş mahalle arasındaki etkileşim neredeyse yok.
Genel olarak işletme okullarının, sosyal iyilik tapınakları olarak kabul edilmeden önce kat etmeleri gereken uzun bir yol vardır ve Columbia İşletme Okulu da farklı değildir.
Ben Davidoff
New York
- Acı Çeken Birini Nasıl Rahatlatırsınız?
- Sandık Önlemlerini Saptırma Çabaları
- Sosyal Fayda Tapınağı? Özlemler ve Gerçeklik.
Editöre:
Mara Altman’ın yazdığı “Kısa Olmak İçin Daha İyi Bir Zaman Hiç Olmadı” (Görüş konuğu makalesi, nytimes.com, 1 Ocak):
Bayan Altman’ın kısalığı takdir etmesini alkışlıyorum. Tüm hayatı boyunca 5 fitten (4 fit-10½ ve küçülen) daha az yaşamış olan 71 yaşındaki biri olarak, hayal kırıklıklarının sonsuz olduğunu biliyorum.
Yaşa uygun giysiler bulmak bir kabus, tıpkı konuşmam için “lütfen ayağa kalk” deme “şakasının” yol açtığı kahkahayı (yine!) duyduğumda kibarca gülümsemek zorunda olmak gibi, tabii ki çoktan ayağa kalktım. . Daha önce hiç duymadığıma gerçekten inanıyorlar mı?
Son zamanlarda, “Kısa kızlar mükemmelliğe ulaştıklarında büyümeyi bıraktılar” yazan bir tişört satın alarak kısalığımı daha fazla kucaklamayı öğrendim. Bayan Altman sayesinde, onu şimdi giyebilirim. Ve daha uzun olmayı özleyenler için, kocam (1.60-6) kısa süre önce bana, kendinizi ölçmek için yere uzanırsanız, aslında yarım inç uzattığınızı söyledi.
Marjorie Rothenberg
Brooklyn
Editöre:
Mara Altman’ın makalesini zevkime göre fazla iyimser buldum. Kısa boylu erkeklerin yaşanmış deneyimlerini siler: Karşılaştığımız zar zor dizginlenen küçümseme, endişelerimizden herhangi birinin bir “Napolyon kompleksi” olarak reddedilmesi, yok edilmemizi savunan tweet’ler.
2005 yılında yapılan bir araştırma, flört hizmetlerinde 1,8 metre veya 1,8 metre boyunda olduğunu söyleyen erkeklerin, 1,7 metre veya 1,8 metre boyundaki erkeklerden yaklaşık yüzde 60 daha fazla mesaj aldığını buldu. Birden fazla çalışma, aynı işi yapan kısa boylu erkeklere, uzun boylu erkeklerden önemli ölçüde daha az ücret ödendiğini göstermiştir.
The Times’ın sosyal adalete odaklanması göz önüne alındığında, bu, haberinizde çok büyük bir kör nokta gibi görünüyor. Hey! Buradayım!
Jeffrey Czerniak
Detroit
Editöre:
Yıllar önce bir lise öğrencisi olarak yaşıtlarıma göre kısa olduğum için sık sık dalga geçilirdi. Bir gün bir öğretmen bana yapılan alayları duyunca beni bir kenara çekti ve “uzun boylu olup gölge düşürmektense kısa olup parlak olmak daha iyidir” diye güvence verdi. Bu sözleri yıllar boyunca birçok kez gülümseyerek ve adımlarımda bir yaylanma ile hatırladım.
Kathryn Nicholson
Burlington, Ontario
Editöre:
Kocam ve ben, üç çok başarılı oğlumuz gibi kısayız. İnsanların, sanki boylarıyla bir ilgileri varmış gibi, uzun boylu insanlar hakkında bu kadar parlak konuşmalarına her zaman şaşırmışımdır.
Oğullarımla birlikteyken biraz uzun bir süre bize “Sınıfımın en uzunu benim” dediğini hatırlıyorum. Ona baktım ve “Bunda yanlış bir şey yok” dedim. Bana deliymişim gibi baktı.
Küçük insanlar daha az kaynak kullanır, daha az yer kaplar ve daha uzun yaşar. Ama kısa olmanın en iyi yanı, her zaman yukarı bakmanızdır!
Judith Scara
Boca Raton, ABD
Editöre:
Yaşlı bir vatandaş olarak iki santim küçüldüm. İnsanlığa yardım etmek için üzerime düşeni yapıyorum. Gençler ne yapıyor?
Stan Pearlman
Palm Beach Bahçeleri, Florida
Acı Çeken Birini Nasıl Rahatlatırsınız?
Kredi… Ohni Lisle
Editöre:
“Üzgün Olan Birini Sakinleştirmenin En İyi Yolları” (Science Times, 3 Ocak), üzgün birini yatıştırmak için en etkili sözlü desteğin, kişinin deneyimini doğrulamak olduğunu söylüyor. “Neden böyle hissettiğini anlıyorum” gibi sözler rahatlatabilirken diğer sözler yardımcı olmayabilir.
Ancak anlayış sözcükleri sunmak için, öncelikle, niyetimiz ne kadar iyi olursa olsun, anlayışı ifade etmeyen sözlerle acı çeken birine nasıl tepki verme eğiliminde olduğumuzu belirlememiz gerekir.
Bunlar yanlış yol örnekleridir: “Böyle hissetmemelisin” gibi tavsiyelerde bulunmak; benzer bir deneyimimizi anlatırken “ben de” demek; “Yakında daha iyi hissedeceksin” gibi cesaret verici sözler; veya “Tanrı’nın isteği” veya “Tanrı size taşıyabileceğinizden fazlasını vermez” gibi dini teselli sözleri.
Çoğumuz insanların incindiğini duyduğumuzda ne söyleyeceğimizi bilemiyoruz, bu yüzden bu tür tepkilere başvuruyoruz; bu, aslında konuşmacının duygularını doğrulamak yerine kişinin acısının ciddiyetini göz ardı etme etkisine sahip olabilir.
Etkili, önemseyen yanıt, gerçekten dinlediğimizi ve gerçekten anladığımızı gösteren yanıttır. Önce teselli etmek için gösterdiğimiz ani çabaları kontrol etmeli ve sonra dikkatle incinen kişinin duygularına odaklanmalıyız.
Diğerinin kederine veya acısına gerçekten katılmak kolay değildir. Odaklanma ve çaba gerektirir, klişeler değil.
Paul J.Donoghue
Mary E. Siegel
Stamford, Conn.
Yazarlar, “Gerçekten Dinliyor Musunuz? Başarılı İletişimin Anahtarları.”
Sandık Önlemlerini Saptırma Çabaları
Kredi… Rebecca Chew’in çizimi/The New York Times; adamkaz’ın fotoğrafı, Getty Images aracılığıyla
Editöre:
“Kürtaja Erişimi Oylamaya Yerleştirmeliyiz” (başyazı, 8 Ocak):
Yayın kurulu haklı. Oy pusulaları, seçmenlerin üreme haklarını savunmaları için kritik bir araçtır. Ancak başyazı büyük bir noktayı gözden kaçırıyor: Bunları kullanma fırsatı penceresi şimdiden kapanıyor.
Gerici eyalet yasama meclisleri, sandıkta ilerici zaferlere yanıt olarak vatandaşların önderliğindeki girişimlerin kullanımını durdurmak için çalışıyor ve geçen yıl kürtaj hakları için alınan zaferler onların öfkesini artırdı.
Oy pusulası ölçüm sürecini raydan çıkarmaya yönelik son çabalar, gelişigüzel yazı tipi boyutu gereksinimleri gibi saçmadan, seçmenlerin büyük bir çoğunluğunun geçmesini gerektiren inisiyatifler gibi yasaklayıcıya kadar uzanıyor. Ohio ve Missouri’deki Cumhuriyetçiler, Arizona liderlerinin geçen yıl sandık tedbirlerine yönelik başarılı saldırılarının ardından, bu yıl doğrudan demokrasiyi zayıflatma niyetlerini çoktan açıkladılar.
Şu anda yalnızca 23 eyalette seçmenlerin sandık tedbirlerini geçirmesi için bir mekanizma var ve daha da azı vatandaşların başlattığı anayasa değişikliklerine izin veriyor. O haritanın daha da küçülmesini göze alamayız. Politikacılar üreme özgürlüğünü korumakta başarısız olduklarında seçmenlerin kendi yasalarını çıkarabilmelerini sağlamak için kanuni, yasama ve seçim hareketimizde daha fazla ortağa ihtiyacımız var.
Kelly Salonu
Oakland, Kaliforniya
Yazar, aşamalı oy pusulası kampanyalarını destekleyen kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Fairness Project’in yönetici direktörüdür.
Sosyal Fayda Tapınağı? Özlemler ve Gerçeklik.
Manhattanville’deki Columbia Business School’da David Geffen Hall, solda ve Henry R. Kravis Hall, sağda. Dekanı Costis Maglaras, “Mimari, binayı New York’un dinamik gerçekliğine yerleştiriyor” dedi. “Otoyolu, metroyu, Harlem’i görüyorsunuz. İşte istediğimiz bu.” Kredi… The New York Times için Zack DeZon
Editöre:
Columbia Business School’un Manhattanville kampüsündeki yeni binalar ve mezunlarının “para kazandıkça iyilik yapma” arzusu hakkında “A Temple of Capitalism Opens Itself Up” (Sanat, 7 Ocak) hakkında yeniden:
Columbia Business School’da birinci sınıf öğrencisi olarak, gerçeğin bir yansımasından çok istek uyandıran bir reklam olarak okunan bu makaleye yardım edemedim ama kaşlarımı kaldırdım. Koridorlarda ve sınıflarda sosyal meseleler hakkında çok az konuşulur, özellikle de öğrencilerin yatırımlarını geri almaya daha fazla odaklanmalarına neden olan yüksek eğitim ücretleri nedeniyle.
Öğrenciler, yılda 80.000 dolarlık öğrenim ücretini haklı çıkarmak için sosyal odaklı kariyerler pahasına yatırım bankacılığı ve danışmanlıkta yüksek maaşlar elde etmek için rekabet ediyor.
Mimari kesinlikle dikkate değerdir ve bir dizi etkileyici hizmet ve olanak sağlar, ancak yüce emelleri başarısız olur. Viyadük görünümleriyle alay ediliyor, çalışma alanı çok değerli ve öğrenciler ile daha geniş mahalle arasındaki etkileşim neredeyse yok.
Genel olarak işletme okullarının, sosyal iyilik tapınakları olarak kabul edilmeden önce kat etmeleri gereken uzun bir yol vardır ve Columbia İşletme Okulu da farklı değildir.
Ben Davidoff
New York