Dahi kafalar
New member
Gelen kutumuzdan daha fazlası:
Editöre:
Yeniden “Biden, ABD Covid Geçiş Ücreti Bir Milyona Yaklaşırken Federal Bayrakların Yarı Kadroda Uçmasını Emrediyor” (Daily Covid Briefing, nytimes.com, 12 Mayıs):
Amerika Birleşik Devletleri’nde şok edici bir dönüm noktasına yaklaşıyoruz. Covid-19 nedeniyle ölenlerin sayısı şu anda bir milyona yaklaştı. Biz Amerikalılar, Kovid’i “çok bitmiş” gibi hissedebiliriz, ancak ne yazık ki henüz işimiz bitmedi.
Uzmanların tıbbi tavsiyelerine uyan, aşılanan ve güçlenen bizler, ciddi sonuçlardan iyi korunuruz. Vax up tavsiyesini görmezden gelenler, enfeksiyona ve enfekte olursa daha ciddi sağlık sonuçlarına maruz kalmaya karşı oldukça savunmasız kalırlar.
Virüs, Dünya gezegenindeki yaşamı değiştirdi. Ruhumuzdaki etkisinin, koronavirüs çağında yaşayanlar arasında sonsuza kadar sürmesi muhtemeldir.
Biz insanlar, bu dünyadaki en güçlü varlıklar olduğumuzu, kendi alanımızın efendileri olduğumuzu hayal etmeyi severiz, ancak küçücük bir patojen bizi dizlerimizin üzerine çöktürmüştür. Alçakgönüllülük konusunda inanılmaz derecede güçlü bir ders oldu, çok acı verici ve “henüz bitmedi”.
Ken Derow
Swarthmore, baba.
Editöre:
Bir milyon ölüm korkunç bir rakam. Sevdiklerini kaybeden hayatta kalanların bu kaybın ıstırabının yükünü taşıması gerektiği gibi, Covid’den kurtulan herkes minnettar olmalıdır.
Pek çok sevgili ruh, sonsuza dek bizim için kaybetti.
Yetkililer ve tıp mesleği, savunmasız kişileri korumak için ellerinden gelen her şeyi yaptı. Bize bir aşı sağlayacak uzmanlığa ve kaynaklara sahip parlak ve azimli araştırmacılara ve ilaç endüstrisine sonsuza kadar borçlu olacağız.
Patojen ve davranışı hakkında çok şey öğrendik. Ne yazık ki, onu kontrol etmek için gereken izolasyonun ne kadar korkunç bedelleri olduğunu da öğrenmek zorunda kaldık. Ardında kalan birçok yaralıyı görmek kalbimizi kırıyor.
İnsanların birlikte aynı odada olması gerektiğini her zaman biliyorduk, ama daha önce hiç bu kadar net oldu mu? Bir yüzdeki geçici ifadeleri yakından gözlemlemeden, sesteki ince tonlamaların bize söylediği her şeyi duymadan birbirimizin devasını alamayız.
Birbirimize dokunmaya ve sarılmaya ihtiyacımız var. Kilisede bir sırayı, restoranda bir masayı, bir tiyatroda bir sırayı paylaşmamız gerekiyor. Günün vaktini balıkçıyla geçirmek, meczup’ta tezgahın arkasındaki adamla spor konuşmak gibi birçok gündelik etkileşimimizin rahatlığına ihtiyacımız var.
Bu iki yıl iç huzurumuzu elimizden aldı. Onu geri almamız biraz zaman alacak. Ancak deneyim bize gerçek insan arkadaşlığının ne kadar değerli olduğunu hatırlattıysa, bu iyi bir şey.
Margaret McGirr
Greenwich, Conn.
‘Bizi Bir Araya Getiren Acıdır’
Kredi… Dror Cohen
Editöre:
Gary Greenberg’in (Opinion konuk yazısı, Sunday Review, 8 Mayıs) yazdığı “In Keder Şimdi Nasıl Yaşıyoruz”, muhtemelen The New York Times’ta yıllardır okuduğum en önemli eser ve tekil sorunu mükemmel bir şekilde özetliyor. bugün milletle karşı karşıyayız.
Her türden Amerikalının sadece Covid ile değil, aynı zamanda değişen demografi, değişen ekonomi, değişen iklim, değişen dini inançlar (peki, değişen) ile de derin bir ulusal keder döneminden geçtiğine tamamen katılıyorum. her şey) Amerika’nın gerçekte ne olduğuna dair fikirlerimize temelden meydan okuyor.
Üzerinden geçebileceğimiz bir tür toplu yas danışmanlığı var mı? Bir tür çözüme doğru çalışabilmemiz için, hepimizin yas tuttuğumuz şeyleri toplumda fark etmemizin bir yolu var mı?
Keder, bugünlerde hepimizin ortak noktası. Keder, bizi birbirimize bağlayan şeydir ve zamanımızın hikayesidir. Belki The Times ve diğer ulusal yayın organları buna odaklanabilir, böylece bir şekilde iyileşebiliriz.
Austin Barton
Houston
Üniversite Borcunu Affetmek mi?
Kredi… Helen H. Richardson/Denver Post, Getty Images aracılığıyla
Editöre:
Jeff Maurer tarafından yazılan “Borçları Bağışlamak Sola Yardımcı Olmayacak” (Opinion konuk yazısı, 12 Mayıs):
Tüm tarafların üzerinde anlaşabileceği bir öneri, çoğu ödenmemiş borcun faiz oranlarını düşürmektir. Bu, borç affının çok ileri gittiğini düşünenleri tatmin edecek, ancak tüm borçlulara bir miktar rahatlama sağlayacaktır.
Alexander B. Miller
New York
Editöre:
Üniversite borcunun geri ödenmesi gerektiğine inanıyorum, çünkü bu kişisel sorumluluk oluşturmanın önemli bir bileşenidir. Ama aynı zamanda, herkesi eşit şekilde etkilemediği için birçokları için bir yüktür.
Benim önerim, öğrencilerin bir tür kamu hizmeti yapmaları istenerek borç affını kazanmalarını sağlamaktır. Böyle bir gereklilik, öğrencilere kendi çıkarlarının ötesinde bir sisteme bağlı olduklarını görmelerini sağlama avantajına sahip olacaktır.
Larry Hoffner
New York
Yazar emekli bir devlet lisesi öğretmenidir.
Kamuoyu Karşısında Olan Politikalar
Kredi… Alicia Tatone’un çizimi; Alex Brandon/AP ve Bob Korn’un Shutterstock üzerinden fotoğrafları
Editöre:
Re “Görünüşe göre Karaca Düşecek. Öfkelenme Zamanı”, yazan Roxane Gay (Opinion konuk yazısı, 5 Mayıs):
Amerikalıların çoğu, tıpkı bir erkeğin yaptığı gibi, bir kadının kendi vücuduyla ilgili kararlar alması gerektiğine inanıyor.
Amerikalıların çoğu, bir saldırı silahına sahip olmanın yasaklanması gerektiğine inanıyor.
Amerikalıların çoğu, Seçim Kurulunun kaldırılması gerektiğine ve başkanımızın halk oylamasıyla belirlenmesi gerektiğine inanıyor.
Neredeyiz? Neden? Niye?
Kabul etmeye hazır olduğumuz ülke bu mu?
Richard Schaeffer
Çavdar Brook, NY
Öğrencilerin Mektupları Umut Getiriyor
Kredi… Damon Winter/New York Times
Editöre:
“Gençlerin Haberlere Bakışı” (mektuplar, 8 Mayıs):
Anlayışlı, araştırmacı, son derece zeki ve – Claudia Rose Perkis örneğinde (Florida matematik ders kitabı tartışmasını hicveden) – inanılmaz derecede komik!
Bu gençler hep birlikte ülkemizin ve dünyanın geleceği için rahat bir nefes almamı sağladı. Harfler sütununu genellikle gözden kaçan ve alaya alınan bu seslere çevirdiğiniz için bravo!
Susan L. Chappell
Sanger, Kaliforniya.
- ‘Bizi Bir Araya Getiren Acıdır’
- Üniversite Borcunu Affetmek mi?
- Kamuoyu Karşısında Olan Politikalar
- Öğrencilerin Mektupları Umut Getiriyor
Editöre:
Yeniden “Biden, ABD Covid Geçiş Ücreti Bir Milyona Yaklaşırken Federal Bayrakların Yarı Kadroda Uçmasını Emrediyor” (Daily Covid Briefing, nytimes.com, 12 Mayıs):
Amerika Birleşik Devletleri’nde şok edici bir dönüm noktasına yaklaşıyoruz. Covid-19 nedeniyle ölenlerin sayısı şu anda bir milyona yaklaştı. Biz Amerikalılar, Kovid’i “çok bitmiş” gibi hissedebiliriz, ancak ne yazık ki henüz işimiz bitmedi.
Uzmanların tıbbi tavsiyelerine uyan, aşılanan ve güçlenen bizler, ciddi sonuçlardan iyi korunuruz. Vax up tavsiyesini görmezden gelenler, enfeksiyona ve enfekte olursa daha ciddi sağlık sonuçlarına maruz kalmaya karşı oldukça savunmasız kalırlar.
Virüs, Dünya gezegenindeki yaşamı değiştirdi. Ruhumuzdaki etkisinin, koronavirüs çağında yaşayanlar arasında sonsuza kadar sürmesi muhtemeldir.
Biz insanlar, bu dünyadaki en güçlü varlıklar olduğumuzu, kendi alanımızın efendileri olduğumuzu hayal etmeyi severiz, ancak küçücük bir patojen bizi dizlerimizin üzerine çöktürmüştür. Alçakgönüllülük konusunda inanılmaz derecede güçlü bir ders oldu, çok acı verici ve “henüz bitmedi”.
Ken Derow
Swarthmore, baba.
Editöre:
Bir milyon ölüm korkunç bir rakam. Sevdiklerini kaybeden hayatta kalanların bu kaybın ıstırabının yükünü taşıması gerektiği gibi, Covid’den kurtulan herkes minnettar olmalıdır.
Pek çok sevgili ruh, sonsuza dek bizim için kaybetti.
Yetkililer ve tıp mesleği, savunmasız kişileri korumak için ellerinden gelen her şeyi yaptı. Bize bir aşı sağlayacak uzmanlığa ve kaynaklara sahip parlak ve azimli araştırmacılara ve ilaç endüstrisine sonsuza kadar borçlu olacağız.
Patojen ve davranışı hakkında çok şey öğrendik. Ne yazık ki, onu kontrol etmek için gereken izolasyonun ne kadar korkunç bedelleri olduğunu da öğrenmek zorunda kaldık. Ardında kalan birçok yaralıyı görmek kalbimizi kırıyor.
İnsanların birlikte aynı odada olması gerektiğini her zaman biliyorduk, ama daha önce hiç bu kadar net oldu mu? Bir yüzdeki geçici ifadeleri yakından gözlemlemeden, sesteki ince tonlamaların bize söylediği her şeyi duymadan birbirimizin devasını alamayız.
Birbirimize dokunmaya ve sarılmaya ihtiyacımız var. Kilisede bir sırayı, restoranda bir masayı, bir tiyatroda bir sırayı paylaşmamız gerekiyor. Günün vaktini balıkçıyla geçirmek, meczup’ta tezgahın arkasındaki adamla spor konuşmak gibi birçok gündelik etkileşimimizin rahatlığına ihtiyacımız var.
Bu iki yıl iç huzurumuzu elimizden aldı. Onu geri almamız biraz zaman alacak. Ancak deneyim bize gerçek insan arkadaşlığının ne kadar değerli olduğunu hatırlattıysa, bu iyi bir şey.
Margaret McGirr
Greenwich, Conn.
‘Bizi Bir Araya Getiren Acıdır’
Kredi… Dror Cohen
Editöre:
Gary Greenberg’in (Opinion konuk yazısı, Sunday Review, 8 Mayıs) yazdığı “In Keder Şimdi Nasıl Yaşıyoruz”, muhtemelen The New York Times’ta yıllardır okuduğum en önemli eser ve tekil sorunu mükemmel bir şekilde özetliyor. bugün milletle karşı karşıyayız.
Her türden Amerikalının sadece Covid ile değil, aynı zamanda değişen demografi, değişen ekonomi, değişen iklim, değişen dini inançlar (peki, değişen) ile de derin bir ulusal keder döneminden geçtiğine tamamen katılıyorum. her şey) Amerika’nın gerçekte ne olduğuna dair fikirlerimize temelden meydan okuyor.
Üzerinden geçebileceğimiz bir tür toplu yas danışmanlığı var mı? Bir tür çözüme doğru çalışabilmemiz için, hepimizin yas tuttuğumuz şeyleri toplumda fark etmemizin bir yolu var mı?
Keder, bugünlerde hepimizin ortak noktası. Keder, bizi birbirimize bağlayan şeydir ve zamanımızın hikayesidir. Belki The Times ve diğer ulusal yayın organları buna odaklanabilir, böylece bir şekilde iyileşebiliriz.
Austin Barton
Houston
Üniversite Borcunu Affetmek mi?
Kredi… Helen H. Richardson/Denver Post, Getty Images aracılığıyla
Editöre:
Jeff Maurer tarafından yazılan “Borçları Bağışlamak Sola Yardımcı Olmayacak” (Opinion konuk yazısı, 12 Mayıs):
Tüm tarafların üzerinde anlaşabileceği bir öneri, çoğu ödenmemiş borcun faiz oranlarını düşürmektir. Bu, borç affının çok ileri gittiğini düşünenleri tatmin edecek, ancak tüm borçlulara bir miktar rahatlama sağlayacaktır.
Alexander B. Miller
New York
Editöre:
Üniversite borcunun geri ödenmesi gerektiğine inanıyorum, çünkü bu kişisel sorumluluk oluşturmanın önemli bir bileşenidir. Ama aynı zamanda, herkesi eşit şekilde etkilemediği için birçokları için bir yüktür.
Benim önerim, öğrencilerin bir tür kamu hizmeti yapmaları istenerek borç affını kazanmalarını sağlamaktır. Böyle bir gereklilik, öğrencilere kendi çıkarlarının ötesinde bir sisteme bağlı olduklarını görmelerini sağlama avantajına sahip olacaktır.
Larry Hoffner
New York
Yazar emekli bir devlet lisesi öğretmenidir.
Kamuoyu Karşısında Olan Politikalar
Kredi… Alicia Tatone’un çizimi; Alex Brandon/AP ve Bob Korn’un Shutterstock üzerinden fotoğrafları
Editöre:
Re “Görünüşe göre Karaca Düşecek. Öfkelenme Zamanı”, yazan Roxane Gay (Opinion konuk yazısı, 5 Mayıs):
Amerikalıların çoğu, tıpkı bir erkeğin yaptığı gibi, bir kadının kendi vücuduyla ilgili kararlar alması gerektiğine inanıyor.
Amerikalıların çoğu, bir saldırı silahına sahip olmanın yasaklanması gerektiğine inanıyor.
Amerikalıların çoğu, Seçim Kurulunun kaldırılması gerektiğine ve başkanımızın halk oylamasıyla belirlenmesi gerektiğine inanıyor.
Neredeyiz? Neden? Niye?
Kabul etmeye hazır olduğumuz ülke bu mu?
Richard Schaeffer
Çavdar Brook, NY
Öğrencilerin Mektupları Umut Getiriyor
Kredi… Damon Winter/New York Times
Editöre:
“Gençlerin Haberlere Bakışı” (mektuplar, 8 Mayıs):
Anlayışlı, araştırmacı, son derece zeki ve – Claudia Rose Perkis örneğinde (Florida matematik ders kitabı tartışmasını hicveden) – inanılmaz derecede komik!
Bu gençler hep birlikte ülkemizin ve dünyanın geleceği için rahat bir nefes almamı sağladı. Harfler sütununu genellikle gözden kaçan ve alaya alınan bu seslere çevirdiğiniz için bravo!
Susan L. Chappell
Sanger, Kaliforniya.