Dahi kafalar
New member
Liberaller Yüksek Mahkemede kaybettiklerinde – son yarım yüzyılda giderek artan şekilde – genellikle yargıçların Anayasayı yanlış anladığını söylerler. Ancak Anayasa için verilen mücadele bir çıkmaz sokak olduğunu kanıtladı. Gerçek ihtiyaç, birçoğunun sahip olacağı gibi Anayasa’yı geri almak değil, Amerika’yı anayasacılıktan geri almaktır.
Meşrutiyet fikri, kanunî düzenin geri kalanından değiştirilmesi daha zor olan daha yüksek bir kanunun olması gerektiğidir. Bir anayasaya sahip olmak, yasama organının her gün geçirebileceğinden daha kutsal kurallar koymakla ilgilidir. Anayasamızın her eyalete iki senatör garantisi vermesi buna bir örnektir. Ve Amerikan kurucuları, eserlerini kabul ettirmek için bir Haklar Bildirgesi eklemek zorunda kaldıklarından beri, ulusal anayasalar, geçici çoğunlukların aksi takdirde çiğneyebileceği bir dizi temel özgürlük ve değerle ilişkilendirildi.
Ama anayasalar, özellikle de şu anda sahip olduğumuz bozuk anayasalar, ister istemez bizi geçmişe yönlendiriyor ve bugünü, bugünün ve geleceğin şimdi ve şimdi yaşayanlardan ne talep ettiği konusunda değil, insanların bir zamanlar üzerinde anlaştıkları konusunda bir anlaşmazlığa yönlendiriyor. Bu, geçmişin orijinal anlamı olduğunu iddia ettiği şeye bağlı kalmakta ısrar eden sağa yardımcı olur.
Anayasa için savaşmak için silahlanmak, solun siyasetini geçmişle tutarlı bir şeye dönüştürmesi gerektiğini peşinen kabul ediyor. Ancak liberaller, 50 yıldır Anayasa’yı geri almaya çalışıyorlar – bunun için gösterecek çok az şey var. Oyunun temel kurallarını kökten değiştirmelerinin zamanı geldi.
İlerlemeciler, kuruluş tüzüğümüzün yeniden sahiplenilmesi için çağrılarda bulunurken, bu çok önemli hedeften çok strateji ve taktikler konusunda anlaşamadılar. Yargıç sayısını artırma, Yüksek Mahkeme’nin federal yasayı geçersiz kılma yetkisini ortadan kaldırma veya yargı denetiminin darbesini yumuşatma önerileri sıklıkla sorunun Anayasa değil, yalnızca Yüksek Mahkeme’nin onu gasp etmesi güvencesiyle bir araya geliyor. Ve ilericiler, durumumuzun kökeninde Anayasa olduğunu kabul etseler bile, tipik olarak çağrı, yeni bir anayasacılık için yapılır.
Yüksek Mahkeme 1970’lerde sağa kaymaya başladığından beri, liberaller Anayasa’yı okumanın daha iyi yollarını önerdiler. Muhafazakar Federalist Toplum, fikirleri beyin fırtınası yaparak, potansiyel yargıç ağları oluşturarak ve sonunda Başkan Donald Trump’ın adaylarının seçimine rehberlik ederek anayasa hukukunu yeniden yapmak için başarılı bir girişimde bulundu. Liberallerin buna yanıt olarak (2001’de) “Amerikan Anayasası Derneği” adlı kitabı çıkaran bir örgüt kurarak yanıt verdiğini ortaya koyuyordu.
Meşrutiyet fikri, kanunî düzenin geri kalanından değiştirilmesi daha zor olan daha yüksek bir kanunun olması gerektiğidir. Bir anayasaya sahip olmak, yasama organının her gün geçirebileceğinden daha kutsal kurallar koymakla ilgilidir. Anayasamızın her eyalete iki senatör garantisi vermesi buna bir örnektir. Ve Amerikan kurucuları, eserlerini kabul ettirmek için bir Haklar Bildirgesi eklemek zorunda kaldıklarından beri, ulusal anayasalar, geçici çoğunlukların aksi takdirde çiğneyebileceği bir dizi temel özgürlük ve değerle ilişkilendirildi.
Ama anayasalar, özellikle de şu anda sahip olduğumuz bozuk anayasalar, ister istemez bizi geçmişe yönlendiriyor ve bugünü, bugünün ve geleceğin şimdi ve şimdi yaşayanlardan ne talep ettiği konusunda değil, insanların bir zamanlar üzerinde anlaştıkları konusunda bir anlaşmazlığa yönlendiriyor. Bu, geçmişin orijinal anlamı olduğunu iddia ettiği şeye bağlı kalmakta ısrar eden sağa yardımcı olur.
Anayasa için savaşmak için silahlanmak, solun siyasetini geçmişle tutarlı bir şeye dönüştürmesi gerektiğini peşinen kabul ediyor. Ancak liberaller, 50 yıldır Anayasa’yı geri almaya çalışıyorlar – bunun için gösterecek çok az şey var. Oyunun temel kurallarını kökten değiştirmelerinin zamanı geldi.
İlerlemeciler, kuruluş tüzüğümüzün yeniden sahiplenilmesi için çağrılarda bulunurken, bu çok önemli hedeften çok strateji ve taktikler konusunda anlaşamadılar. Yargıç sayısını artırma, Yüksek Mahkeme’nin federal yasayı geçersiz kılma yetkisini ortadan kaldırma veya yargı denetiminin darbesini yumuşatma önerileri sıklıkla sorunun Anayasa değil, yalnızca Yüksek Mahkeme’nin onu gasp etmesi güvencesiyle bir araya geliyor. Ve ilericiler, durumumuzun kökeninde Anayasa olduğunu kabul etseler bile, tipik olarak çağrı, yeni bir anayasacılık için yapılır.
Yüksek Mahkeme 1970’lerde sağa kaymaya başladığından beri, liberaller Anayasa’yı okumanın daha iyi yollarını önerdiler. Muhafazakar Federalist Toplum, fikirleri beyin fırtınası yaparak, potansiyel yargıç ağları oluşturarak ve sonunda Başkan Donald Trump’ın adaylarının seçimine rehberlik ederek anayasa hukukunu yeniden yapmak için başarılı bir girişimde bulundu. Liberallerin buna yanıt olarak (2001’de) “Amerikan Anayasası Derneği” adlı kitabı çıkaran bir örgüt kurarak yanıt verdiğini ortaya koyuyordu.