Dahi kafalar
New member
İngiltere’nin yeni başbakanı Liz Truss, aklıma gelen herhangi bir liderden daha hızlı gözden düştü. Pazartesi günü yayınlanan bir ankete göre, İngiliz seçmenler arasında yalnızca yüzde 9’luk bir onaya sahip – aşırı siyasi kutuplaşmanın, örneğin şiddetli bir ayaklanma başlatan bir liderin bile büyük bir kitleyi elinde tutacağını garanti ettiği ABD’de muhtemelen imkansız olan bir performans. desteğin temeli. İngiliz bir tabloid olan Star, Truss’un bir resminin yanında, hangisinin daha uzun süreceğini soran bir marul başının canlı akışına sahip.
Ama nasıl bu kadar hızlı, bu kadar yanlış gitti?
Hemen cevap, finans piyasalarının Truss’un 23 Eylül’de açıklanan ve zenginler için fonsuz vergi indirimleri talep eden mali planından nefret etmesiydi. Faiz oranları yükseldi ve sterlin düştü; hükümet kısa sürede her şeyi aşağı yukarı tersine çevirmek zorunda kaldı.
Ancak bu piyasa tepkisini ne tetikledi? Vergi indirimleri açıklandığında, pek çok muhafazakar Truss’un politikalarını Ronald Reagan ve Margaret Thatcher’ın politikalarıyla karşılaştırdı. Reagan finanse edilmeyen vergi indirimlerini zorladığında, faiz oranlarını da yükselttiler – ama doları aşağı değil yukarı çektiler. Thatcher benzer şekilde güçlü bir pounda başkanlık etti. Bu sefer neden farklıydı?
Birçok gözlemci, yatırımcıların İngiltere’nin hükümetlerin bütçe açıklarını para basarak kapatmaya çalıştığı yükselen bir pazar gibi davranmaya başlayacağından korktuklarını öne sürdü; enflasyon korkuları gerçekten daha yüksek faiz oranlarına, ancak daha zayıf bir pounda yol açacaktır. Ancak buna inanmak biraz zordu: İngiltere Merkez Bankası politik olarak bağımsızdır ve bütçe açığı harcamalarını onaylaması pek olası değildir.
Daha incelikli bir argüman, bankanın muhtemelen hükümet maliyesini kurtarmak istememesine rağmen, yine de özel aktörleri, özellikle de faiz oranlarının artmasıyla tehlikeye atılan emeklilik fonlarını kurtarmak için harekete geçeceği olabilir. Gerçekten de banka, uzun vadeli tahvillerin zorla satılmasından kaynaklanan bir tür ölüm sarmalının tehlikesi olarak gördüğü şeyi sınırlamak için müdahale etti.
Ancak İngiliz iktisatçı Simon Wren-Lewis, finansal piyasaların büyük ölçüde artan belirsizliğe tepki verdiğini ve bunun da büyük ölçüde siyasi belirsizliğin bir yansıması olduğunu ikna edici bir şekilde savunuyor. Truss ekonomik planı açıkça politik olarak sürdürülemezdi, ancak bundan sonra ne olacağı belli değildi.
Hâlâ piyasalarla ilgili hikayeyi düşünüyorum ama politik nokta açık. Truss, ilk tahmine göre, ne Britanya’da ne de Amerika Birleşik Devletleri’nde halk desteği olmayan bir siyasi pozisyon belirledi. Dolayısıyla başarısızlık kaçınılmazdı.
Çağdaş Batı’da siyaset aşağı yukarı iki boyutlu olma eğilimindedir. Bir boyut, zengin ve büyük sosyal faydalar üzerinde yüksek vergileri tercih edenler ile düşük vergiler ve küçük hükümet isteyenler arasındaki ekonomi politikasındaki sol-sağ ayrımdır. Diğer boyut, ırk eşitliğini ve gey haklarını destekleyen politikaları destekleyenler ile “uyandığını” düşündükleri her şeye şiddetle karşı çıkanlar arasındaki sosyal meseleler üzerindeki bölünmedir.
Siyaset bilimci Lee Drutman’ın 2017 tarihli bir makalesi, ABD seçmenlerinin bu eksenlerdeki dağılımını ortaya koydu; o zamandan beri çok değişmiş olması muhtemel değil. (Ve İngiliz seçmenlerin dağılımı da benzer görünüyor.) Resmi şuna benziyordu:
Özgürlükçüler yoktur. Kredi… Seçmen Çalışma Grubu
Sosyal liberalizm ve ekonomik muhafazakarlığın bir kombinasyonunu temsil eden çeyreğin – liberter konum diyebileceğiniz şey – büyük ölçüde boş olduğuna dikkat edin. Bazen Amerika’da sadece 15 civarında gerçek liberter olduğu ve hepsinin papyon taktığı konusunda şaka yapıyorum.
Daha ciddi olarak, seçmenlerin çoğunun devlet yardımlarından çok hoşlandığını görebilirsiniz. Sosyal harcamalara muhalefet, esas olarak, harcamaların yanlış insanlara – onlara benzemeyen insanlara – gittiğine inanan seçmenlerden geliyor.
Şimdi politikacıların kendilerini nasıl konumlandırdıklarını bir düşünün. İşte daha da şematik grafiğim:
Boş çeyrekte kafes. Kredi… Yazarın hayal gücü
Liz Truss tam anlamıyla özgürlükçü kutunun içinde. Göçmen karşıtı, uyanma karşıtı duygulara hitap etmedi; bir analizin gelişmiş dünyadaki herhangi bir partinin en muhafazakar ekonomik konumu olarak değerlendirdiği şeyi savundu. Bu yüzden kendini siyasi vahşiliğe, çok az seçmenin bulunabileceği çorak bir çeyreğe yerleştirdi.
Daha sonra ne olacağı belli değil. Truss, vergi indirimlerinde rotayı tersine çevirdi, ancak Muhafazakarlar hala çok popüler olmayan harcama kesintilerini savunuyorlar. Ama İngiliz sahnesinden Amerika Birleşik Devletleri’ndeki sahneye ve birkaç yıl önce not ettiğim bir bilmecenin devamına dönmeme izin verin.
Amerika’da iki partinin pozisyonu belli. Demokratlar güneybatı kadranda hem sosyal hem de ekonomik olarak liberalken, Cumhuriyetçiler sosyal ve ekonomik olarak muhafazakar.
Bununla birlikte, ekonomik olarak nispeten liberal ve sosyal olarak liberal olmayan – uyanıklıktan nefret eden ve göçmenlerden korkan, ancak en azından “gerçek” Amerikalılar olarak gördükleri insanlar için Sosyal Güvenlik ve Medicare’i sürdürmek ve hatta genişletmek isteyen birçok seçmen var. Bu tür seçmenlerin diğer ülkelerde siyasi şampiyonları var: Fransa’nın Ulusal Yürüyüşü, daha önce Ulusal Cephe, kimliğini göçmen karşıtı, İslamofobik bir parti olarak kurdu, ancak Başkan Emmanuel Macron’un ekonomik politikalarına soldan saldırıyor ve onun zam yapma planlarını kınıyor. emeklilik yaşı.
Ancak Amerika Birleşik Devletleri’nde kendileri için güçlü bir güvenlik ağı isteyen sosyal açıdan liberal olmayan seçmenlerin etkin bir temsili yoktur. Donald Trump, 2016’da farklı bir Cumhuriyetçi gibi davranarak bu tür seçmenler için bir oyun oynadı, ancak daha önce ofisinde zenginler için vergileri düşürdü ve Obamacare’i öldürmeye çalıştı. Cumhuriyetçiler önümüzdeki ay Kongre’nin bir veya iki kanadını kazanırsa, Biden yönetimine Sosyal Güvenlik ve Medicare’i kesmek için şantaj yapmaya çalışmak için borç limitini kullanacaklarının sinyalini verdiler.
Bu yüzden, Truss’un politik sağduyusuna hayret ederken bile, sağcı ekonomi olmadan MAGA’nın pisliğini isteyen büyük bir seçmen bloğuna hizmet eden herhangi birinin ortaya çıkmasını engelleyen ABD’nin ne olduğunu sormalıyız.
Hızlı Hit
Alıcının pişmanlığı.
Muhafazakarlar, Boris Johnson’ı geri getirebilir.
“Sise girdiğimde yavaşlarım.”
Benzin fiyatları yine düşüyor.
Müzikle Yüzleşmek
Kredi… Youtube
Trump eski güzel günleri geri getirdiğinden beri…
Ama nasıl bu kadar hızlı, bu kadar yanlış gitti?
Hemen cevap, finans piyasalarının Truss’un 23 Eylül’de açıklanan ve zenginler için fonsuz vergi indirimleri talep eden mali planından nefret etmesiydi. Faiz oranları yükseldi ve sterlin düştü; hükümet kısa sürede her şeyi aşağı yukarı tersine çevirmek zorunda kaldı.
Ancak bu piyasa tepkisini ne tetikledi? Vergi indirimleri açıklandığında, pek çok muhafazakar Truss’un politikalarını Ronald Reagan ve Margaret Thatcher’ın politikalarıyla karşılaştırdı. Reagan finanse edilmeyen vergi indirimlerini zorladığında, faiz oranlarını da yükselttiler – ama doları aşağı değil yukarı çektiler. Thatcher benzer şekilde güçlü bir pounda başkanlık etti. Bu sefer neden farklıydı?
Birçok gözlemci, yatırımcıların İngiltere’nin hükümetlerin bütçe açıklarını para basarak kapatmaya çalıştığı yükselen bir pazar gibi davranmaya başlayacağından korktuklarını öne sürdü; enflasyon korkuları gerçekten daha yüksek faiz oranlarına, ancak daha zayıf bir pounda yol açacaktır. Ancak buna inanmak biraz zordu: İngiltere Merkez Bankası politik olarak bağımsızdır ve bütçe açığı harcamalarını onaylaması pek olası değildir.
Daha incelikli bir argüman, bankanın muhtemelen hükümet maliyesini kurtarmak istememesine rağmen, yine de özel aktörleri, özellikle de faiz oranlarının artmasıyla tehlikeye atılan emeklilik fonlarını kurtarmak için harekete geçeceği olabilir. Gerçekten de banka, uzun vadeli tahvillerin zorla satılmasından kaynaklanan bir tür ölüm sarmalının tehlikesi olarak gördüğü şeyi sınırlamak için müdahale etti.
Ancak İngiliz iktisatçı Simon Wren-Lewis, finansal piyasaların büyük ölçüde artan belirsizliğe tepki verdiğini ve bunun da büyük ölçüde siyasi belirsizliğin bir yansıması olduğunu ikna edici bir şekilde savunuyor. Truss ekonomik planı açıkça politik olarak sürdürülemezdi, ancak bundan sonra ne olacağı belli değildi.
Hâlâ piyasalarla ilgili hikayeyi düşünüyorum ama politik nokta açık. Truss, ilk tahmine göre, ne Britanya’da ne de Amerika Birleşik Devletleri’nde halk desteği olmayan bir siyasi pozisyon belirledi. Dolayısıyla başarısızlık kaçınılmazdı.
Çağdaş Batı’da siyaset aşağı yukarı iki boyutlu olma eğilimindedir. Bir boyut, zengin ve büyük sosyal faydalar üzerinde yüksek vergileri tercih edenler ile düşük vergiler ve küçük hükümet isteyenler arasındaki ekonomi politikasındaki sol-sağ ayrımdır. Diğer boyut, ırk eşitliğini ve gey haklarını destekleyen politikaları destekleyenler ile “uyandığını” düşündükleri her şeye şiddetle karşı çıkanlar arasındaki sosyal meseleler üzerindeki bölünmedir.
Siyaset bilimci Lee Drutman’ın 2017 tarihli bir makalesi, ABD seçmenlerinin bu eksenlerdeki dağılımını ortaya koydu; o zamandan beri çok değişmiş olması muhtemel değil. (Ve İngiliz seçmenlerin dağılımı da benzer görünüyor.) Resmi şuna benziyordu:
Özgürlükçüler yoktur. Kredi… Seçmen Çalışma Grubu
Sosyal liberalizm ve ekonomik muhafazakarlığın bir kombinasyonunu temsil eden çeyreğin – liberter konum diyebileceğiniz şey – büyük ölçüde boş olduğuna dikkat edin. Bazen Amerika’da sadece 15 civarında gerçek liberter olduğu ve hepsinin papyon taktığı konusunda şaka yapıyorum.
Daha ciddi olarak, seçmenlerin çoğunun devlet yardımlarından çok hoşlandığını görebilirsiniz. Sosyal harcamalara muhalefet, esas olarak, harcamaların yanlış insanlara – onlara benzemeyen insanlara – gittiğine inanan seçmenlerden geliyor.
Şimdi politikacıların kendilerini nasıl konumlandırdıklarını bir düşünün. İşte daha da şematik grafiğim:
Boş çeyrekte kafes. Kredi… Yazarın hayal gücü
Liz Truss tam anlamıyla özgürlükçü kutunun içinde. Göçmen karşıtı, uyanma karşıtı duygulara hitap etmedi; bir analizin gelişmiş dünyadaki herhangi bir partinin en muhafazakar ekonomik konumu olarak değerlendirdiği şeyi savundu. Bu yüzden kendini siyasi vahşiliğe, çok az seçmenin bulunabileceği çorak bir çeyreğe yerleştirdi.
Daha sonra ne olacağı belli değil. Truss, vergi indirimlerinde rotayı tersine çevirdi, ancak Muhafazakarlar hala çok popüler olmayan harcama kesintilerini savunuyorlar. Ama İngiliz sahnesinden Amerika Birleşik Devletleri’ndeki sahneye ve birkaç yıl önce not ettiğim bir bilmecenin devamına dönmeme izin verin.
Amerika’da iki partinin pozisyonu belli. Demokratlar güneybatı kadranda hem sosyal hem de ekonomik olarak liberalken, Cumhuriyetçiler sosyal ve ekonomik olarak muhafazakar.
Bununla birlikte, ekonomik olarak nispeten liberal ve sosyal olarak liberal olmayan – uyanıklıktan nefret eden ve göçmenlerden korkan, ancak en azından “gerçek” Amerikalılar olarak gördükleri insanlar için Sosyal Güvenlik ve Medicare’i sürdürmek ve hatta genişletmek isteyen birçok seçmen var. Bu tür seçmenlerin diğer ülkelerde siyasi şampiyonları var: Fransa’nın Ulusal Yürüyüşü, daha önce Ulusal Cephe, kimliğini göçmen karşıtı, İslamofobik bir parti olarak kurdu, ancak Başkan Emmanuel Macron’un ekonomik politikalarına soldan saldırıyor ve onun zam yapma planlarını kınıyor. emeklilik yaşı.
Ancak Amerika Birleşik Devletleri’nde kendileri için güçlü bir güvenlik ağı isteyen sosyal açıdan liberal olmayan seçmenlerin etkin bir temsili yoktur. Donald Trump, 2016’da farklı bir Cumhuriyetçi gibi davranarak bu tür seçmenler için bir oyun oynadı, ancak daha önce ofisinde zenginler için vergileri düşürdü ve Obamacare’i öldürmeye çalıştı. Cumhuriyetçiler önümüzdeki ay Kongre’nin bir veya iki kanadını kazanırsa, Biden yönetimine Sosyal Güvenlik ve Medicare’i kesmek için şantaj yapmaya çalışmak için borç limitini kullanacaklarının sinyalini verdiler.
Bu yüzden, Truss’un politik sağduyusuna hayret ederken bile, sağcı ekonomi olmadan MAGA’nın pisliğini isteyen büyük bir seçmen bloğuna hizmet eden herhangi birinin ortaya çıkmasını engelleyen ABD’nin ne olduğunu sormalıyız.
Hızlı Hit
Alıcının pişmanlığı.
Muhafazakarlar, Boris Johnson’ı geri getirebilir.
“Sise girdiğimde yavaşlarım.”
Benzin fiyatları yine düşüyor.
Müzikle Yüzleşmek
Kredi… Youtube
Trump eski güzel günleri geri getirdiğinden beri…