Dahi kafalar
New member
Ekim ayının rüzgarlı bir gününde aile odamızdaki ses: BAM-bam-bam-bam-bam-bam-bam-bam.Bütün rüzgarlı gün boyunca, BAM-bam-bam-bam-bam-bam-bam-bam. Birkaç hafta önce baraj başladığında, köpeğimiz saldırı altında olduğumuzu düşündü. Fırtına kapısıyla pencere arasında koştu, ileri geri, ileri geri, davetsiz misafirleri aradı ve kafasını havladı.
Duyduğu şey, evimizin diğer tarafındaki ak meşe ağacından düşen meşe palamutları. Meşe palamutları çatıya çarpıyor, yokuştan aşağı sekiyor, metal oluğa çarpıyor ve sonra güverteye düşüyor. Bir vuruş duyar duymaz dışarı koşuyorum, sincapları ve sincapları meşe ağacının ödülü için yenmeye çalışıyorum. Yetişkin bir kadının sincap yemeği için sincaplarla yarışması yakışıksız ama ben iyi bir nedenden dolayı meşe palamudu topluyorum.
Douglas W. Tallamy’nin 2021 tarihli “The Nature of Oaks: The Rich Ecology of Our Most Essential Native Trees” adlı muhteşem kitabında açıkladığı gibi, meşeler, ekosistemdeki diğer birçok türün bağlı olduğu merkezi yaşam formu olan kilit taş bitkilerdir. Yüzlerce böcek ve tırtıl meşe yapraklarıyla beslenir ve bu böcekler sırayla kuşları, memelileri, amfibileri, sürüngenleri ve hatta diğer böcekleri besler. Sonbahar ve kış aylarında meşe palamudu birçoğunu yeniden besler. Pek çok yırtıcı meşe palamudu yiyen yaratıkları yediğinden, meşeler için iyi bir yıl herkes için iyi bir yıldır. Dr. Tallamy, “Başka hiçbir ağaç cinsi bu kadar yaşamı desteklemez” diyor.
Muhtemelen meşelerin ticari olarak da değerli olduğunu, mobilya ve döşemeden dolaplara ve viski fıçılarına kadar her şeyin yapımında kullanıldığını söylemeye gerek yok. Bu faydacı amaçlar, Amerika Birleşik Devletleri’nde daha önce bulunan uçsuz bucaksız meşe ormanlarının neden birçok yerde yok edildiğini ve kaldıkları yerde çok sık parçalandıklarını açıklamak için uzun bir yol kat ediyor.
Meşe ağaçlarının hem biyoçeşitliliği sürdürmede hem de iklim değişikliğinin etkilerini azaltmak için karbon depolamada ekolojik faydalarını anlıyoruz. Kaç tane ticari endüstrinin meşe ağacından elde edilen ahşaba güvendiğini anlıyoruz. Ancak bunları bildiğimiz halde, White Oak Initiative’e göre, “uzun vadeli sürdürülebilirliği destekleyecek bir hızda yaşlı ak meşe ağaçlarının yerini daha genç ak meşe ağaçları almıyor”. Ak meşelerin durumu sadece bir örnek, ancak mevcut tutumlar ve uygulamalar ne çevresel ne de ticari çıkarlara hizmet etmediğinde, bir tür için her şeyin kötü olduğunu bilirsiniz.
Mahallemde, devasa yaşlı ağaçlar olağanüstü bir oranda gelişmeden kayboluyor. Bazıları giderek daha büyük evlere yer açmak için kesiliyor. Bazıları bu yeni evlerin inşası sırasında kasıtsız olarak öldürülüyor. Yine de diğerleri modadan başka bir şey değil – diğer aptalca nedenlerin yanı sıra evin kaldırım çekiciliğini “iyileştirmek” veya daha az “dağınık” bir ağaçla değiştirmek için. Çok büyüyen ve bahçeye meşe palamudu saçan meşeler, bir müteahhit yıkmak için bir ev satın aldığında genellikle ilk gidenlerdir.
Tennessee Üniversitesi Ziraat Enstitüsü’ndeki Ormancılık, Yaban Hayatı ve Balıkçılık Departmanı, ağaçlandırmada kullanılmak üzere canlı beyaz meşe meşe palamudu toplamak için yardım istediğinde not aldım. Ancak bu hızlı büyüme yıllarında mahallemdeki tüm ağaçlar kaybolmuşken, meşe palamutlarım için farklı bir planım var.
Bir fidanlıktan genç ağaçlar satın almak elbette mümkün, ancak Dr. Tallamy’ye göre meşeler meşe palamudundan dikildiğinde daha iyi oluyor ve şimdi onları toplama zamanı. İlkbaharda filizlenen kızıl meşe grubundaki meşe palamutlarının aksine, ak meşe grubundaki meşe palamutları düştükten hemen sonra bir ana kök gönderir, bu da sonbaharı ağacımdan topladıklarımı dikmek için ülkü zamanı yapar.
Geçen sonbaharda bir arkadaşımın ak meşe grubuna ait olan kestane meşesinden meşe palamudu yapmaya çalıştım ama sincaplar hepsini kazdı ve götürdü. Bu yıl meşe palamutlarımı saksılara dikeceğim ve onları tuğla ve hırdavat bezi ile koruyacağım. Bahar gel, fidanları Paskalya yumurtaları gibi dağıtacağım. Yeni insan komşularımı bahçelerine bu fideleri dikmeye ikna edebilirsem, bir gün yine gölgeleri olacak ve vahşi komşularımızın da yiyecek ve barınağı olacak.
Belki de anlamsız görünüyor, tüm bu umutlar birkaç düzine meşe palamutundan başka bir şeye dayanmıyor. Hepsi çimlense bile, tavşanlardan ve meşe palamudu doğurma çağına ulaşacak kadar kuraklıktan sağ çıksalar bile, ne kadar fark edecek? Yaygın ormansızlaşma ve büyük biyolojik çeşitlilik kaybı bağlamında, büyüyen bir şehirde küçük bir mahallenin meşe ağaçları ve onların barındığı ve beslediği yaratıklar için güvenli bir yer haline gelmesi önemli olacak mı?
Cevabım meşe palamutunun kendisinde yatıyor: Eski İngiliz atasözü dediği gibi, küçük meşe palamutlarından güçlü meşeler büyür.
Ama itiraf etmeliyim ki çoğu şey daha sonra ne olacağına bağlı. “Toplumun bir bütün olarak tutumlarını yeniden düşünebileceğini umuyoruz. Brezilya Yerli Halklarının Artikülasyonu’ndan João Víctor Gomes de Oliveira, Times Opinion editörü Isvett Verde’ye verdiği demeçte, basit, günlük eylemler uzun bir yol kat edebilir. Bir meşe ağacı dikmek, günlük hayatı yeniden düşünmenin ilk küçük adımıysa, çok önemli olabilir.
Meşe palamutlarını kendimiz dikmemize bile gerek yok; avluya karşı iyi niyetli bir ihmal politikası yeterli olabilir. Tek bir mavi alakarga yılda 3.000 ila 5.000 meşe palamudu toplayabilir ve onları bir mil öteden toplayabilir. Kuşlar genellikle ödüllerini bozuk toprağa bastırarak saklarlar. Kısmen eski arkadaşım köstebek yüzünden ve kısmen de her yıl burada kök salan çalı hanımeli, kurtbağrı ve diğer istilacı fideleri kaldırdığımda geride bıraktığım delikler yüzünden, bizim küçük yarım dönümlük banliyöde çok fazla bozuk toprak var. . Neyse ki arka bahçedeki diğer canlılar için, mavi alakargalar meşe palamutlarını ne zaman sakladıklarını her zaman hatırlamazlar.
Zaten ak meşemiz artık yalnız değil. Bahçemizi çayıra çevirmenin beklenmedik bir faydası, kocamın önce biçtiği yerde bir söğüt meşesi fidanı ve üç tane bebek shingle meşesinin yetiştiğini keşfetmem. Her iki tür de kızıl meşe grubuna aittir ve bizim yerimizde kızıl meşe bulunmamaktadır. Bir gün, hava ve tavşanlar işbirliği yaparsa, bahar dikimi için para biriktirmek için kırmızı meşe palamudu da toplayacağım.
Bu arada, vahşi komşularımdan birkaç meşe palamudu çaldığım için kendini kötü hissetme. Bu bahçede bol miktarda doğal yiyecek var: sedir ve kızılcık drupları; pokeweed, ok ağacı ve beautyberry gibi meyveler; erguvan ve akçaağaç ve yabanmersini ağaçlarının tohumları; ve zinyalar, koni çiçekleri ve kara gözlü Susanlar tohuma gitti. Burada kimse aç kalmıyor. Bununla bir ilgim varsa, kimse asla yapmaz.
Katkıda bulunan bir Opinion yazarı olan Margaret Renkl, “Graceland, at Last: Notes on Hope and Heartache From the American South” ve “Late Migrations: A Natural History of Love and Loss” kitaplarının yazarıdır.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .
Duyduğu şey, evimizin diğer tarafındaki ak meşe ağacından düşen meşe palamutları. Meşe palamutları çatıya çarpıyor, yokuştan aşağı sekiyor, metal oluğa çarpıyor ve sonra güverteye düşüyor. Bir vuruş duyar duymaz dışarı koşuyorum, sincapları ve sincapları meşe ağacının ödülü için yenmeye çalışıyorum. Yetişkin bir kadının sincap yemeği için sincaplarla yarışması yakışıksız ama ben iyi bir nedenden dolayı meşe palamudu topluyorum.
Douglas W. Tallamy’nin 2021 tarihli “The Nature of Oaks: The Rich Ecology of Our Most Essential Native Trees” adlı muhteşem kitabında açıkladığı gibi, meşeler, ekosistemdeki diğer birçok türün bağlı olduğu merkezi yaşam formu olan kilit taş bitkilerdir. Yüzlerce böcek ve tırtıl meşe yapraklarıyla beslenir ve bu böcekler sırayla kuşları, memelileri, amfibileri, sürüngenleri ve hatta diğer böcekleri besler. Sonbahar ve kış aylarında meşe palamudu birçoğunu yeniden besler. Pek çok yırtıcı meşe palamudu yiyen yaratıkları yediğinden, meşeler için iyi bir yıl herkes için iyi bir yıldır. Dr. Tallamy, “Başka hiçbir ağaç cinsi bu kadar yaşamı desteklemez” diyor.
Muhtemelen meşelerin ticari olarak da değerli olduğunu, mobilya ve döşemeden dolaplara ve viski fıçılarına kadar her şeyin yapımında kullanıldığını söylemeye gerek yok. Bu faydacı amaçlar, Amerika Birleşik Devletleri’nde daha önce bulunan uçsuz bucaksız meşe ormanlarının neden birçok yerde yok edildiğini ve kaldıkları yerde çok sık parçalandıklarını açıklamak için uzun bir yol kat ediyor.
Meşe ağaçlarının hem biyoçeşitliliği sürdürmede hem de iklim değişikliğinin etkilerini azaltmak için karbon depolamada ekolojik faydalarını anlıyoruz. Kaç tane ticari endüstrinin meşe ağacından elde edilen ahşaba güvendiğini anlıyoruz. Ancak bunları bildiğimiz halde, White Oak Initiative’e göre, “uzun vadeli sürdürülebilirliği destekleyecek bir hızda yaşlı ak meşe ağaçlarının yerini daha genç ak meşe ağaçları almıyor”. Ak meşelerin durumu sadece bir örnek, ancak mevcut tutumlar ve uygulamalar ne çevresel ne de ticari çıkarlara hizmet etmediğinde, bir tür için her şeyin kötü olduğunu bilirsiniz.
Mahallemde, devasa yaşlı ağaçlar olağanüstü bir oranda gelişmeden kayboluyor. Bazıları giderek daha büyük evlere yer açmak için kesiliyor. Bazıları bu yeni evlerin inşası sırasında kasıtsız olarak öldürülüyor. Yine de diğerleri modadan başka bir şey değil – diğer aptalca nedenlerin yanı sıra evin kaldırım çekiciliğini “iyileştirmek” veya daha az “dağınık” bir ağaçla değiştirmek için. Çok büyüyen ve bahçeye meşe palamudu saçan meşeler, bir müteahhit yıkmak için bir ev satın aldığında genellikle ilk gidenlerdir.
Tennessee Üniversitesi Ziraat Enstitüsü’ndeki Ormancılık, Yaban Hayatı ve Balıkçılık Departmanı, ağaçlandırmada kullanılmak üzere canlı beyaz meşe meşe palamudu toplamak için yardım istediğinde not aldım. Ancak bu hızlı büyüme yıllarında mahallemdeki tüm ağaçlar kaybolmuşken, meşe palamutlarım için farklı bir planım var.
Bir fidanlıktan genç ağaçlar satın almak elbette mümkün, ancak Dr. Tallamy’ye göre meşeler meşe palamudundan dikildiğinde daha iyi oluyor ve şimdi onları toplama zamanı. İlkbaharda filizlenen kızıl meşe grubundaki meşe palamutlarının aksine, ak meşe grubundaki meşe palamutları düştükten hemen sonra bir ana kök gönderir, bu da sonbaharı ağacımdan topladıklarımı dikmek için ülkü zamanı yapar.
Geçen sonbaharda bir arkadaşımın ak meşe grubuna ait olan kestane meşesinden meşe palamudu yapmaya çalıştım ama sincaplar hepsini kazdı ve götürdü. Bu yıl meşe palamutlarımı saksılara dikeceğim ve onları tuğla ve hırdavat bezi ile koruyacağım. Bahar gel, fidanları Paskalya yumurtaları gibi dağıtacağım. Yeni insan komşularımı bahçelerine bu fideleri dikmeye ikna edebilirsem, bir gün yine gölgeleri olacak ve vahşi komşularımızın da yiyecek ve barınağı olacak.
Belki de anlamsız görünüyor, tüm bu umutlar birkaç düzine meşe palamutundan başka bir şeye dayanmıyor. Hepsi çimlense bile, tavşanlardan ve meşe palamudu doğurma çağına ulaşacak kadar kuraklıktan sağ çıksalar bile, ne kadar fark edecek? Yaygın ormansızlaşma ve büyük biyolojik çeşitlilik kaybı bağlamında, büyüyen bir şehirde küçük bir mahallenin meşe ağaçları ve onların barındığı ve beslediği yaratıklar için güvenli bir yer haline gelmesi önemli olacak mı?
Cevabım meşe palamutunun kendisinde yatıyor: Eski İngiliz atasözü dediği gibi, küçük meşe palamutlarından güçlü meşeler büyür.
Ama itiraf etmeliyim ki çoğu şey daha sonra ne olacağına bağlı. “Toplumun bir bütün olarak tutumlarını yeniden düşünebileceğini umuyoruz. Brezilya Yerli Halklarının Artikülasyonu’ndan João Víctor Gomes de Oliveira, Times Opinion editörü Isvett Verde’ye verdiği demeçte, basit, günlük eylemler uzun bir yol kat edebilir. Bir meşe ağacı dikmek, günlük hayatı yeniden düşünmenin ilk küçük adımıysa, çok önemli olabilir.
Meşe palamutlarını kendimiz dikmemize bile gerek yok; avluya karşı iyi niyetli bir ihmal politikası yeterli olabilir. Tek bir mavi alakarga yılda 3.000 ila 5.000 meşe palamudu toplayabilir ve onları bir mil öteden toplayabilir. Kuşlar genellikle ödüllerini bozuk toprağa bastırarak saklarlar. Kısmen eski arkadaşım köstebek yüzünden ve kısmen de her yıl burada kök salan çalı hanımeli, kurtbağrı ve diğer istilacı fideleri kaldırdığımda geride bıraktığım delikler yüzünden, bizim küçük yarım dönümlük banliyöde çok fazla bozuk toprak var. . Neyse ki arka bahçedeki diğer canlılar için, mavi alakargalar meşe palamutlarını ne zaman sakladıklarını her zaman hatırlamazlar.
Zaten ak meşemiz artık yalnız değil. Bahçemizi çayıra çevirmenin beklenmedik bir faydası, kocamın önce biçtiği yerde bir söğüt meşesi fidanı ve üç tane bebek shingle meşesinin yetiştiğini keşfetmem. Her iki tür de kızıl meşe grubuna aittir ve bizim yerimizde kızıl meşe bulunmamaktadır. Bir gün, hava ve tavşanlar işbirliği yaparsa, bahar dikimi için para biriktirmek için kırmızı meşe palamudu da toplayacağım.
Bu arada, vahşi komşularımdan birkaç meşe palamudu çaldığım için kendini kötü hissetme. Bu bahçede bol miktarda doğal yiyecek var: sedir ve kızılcık drupları; pokeweed, ok ağacı ve beautyberry gibi meyveler; erguvan ve akçaağaç ve yabanmersini ağaçlarının tohumları; ve zinyalar, koni çiçekleri ve kara gözlü Susanlar tohuma gitti. Burada kimse aç kalmıyor. Bununla bir ilgim varsa, kimse asla yapmaz.
Katkıda bulunan bir Opinion yazarı olan Margaret Renkl, “Graceland, at Last: Notes on Hope and Heartache From the American South” ve “Late Migrations: A Natural History of Love and Loss” kitaplarının yazarıdır.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .