Dahi kafalar
New member
Ben Hintli göçmenlerin kızı ve torunuyum. 1967’de babam ve büyükannem, Hindistan’ın kuzeyindeki bir şehir olan Jhansi’den üç yıl önce gelmiş olan büyükbabamla yeniden bir araya gelmek için Amerika Birleşik Devletleri’ne geldiler. Bu, Sivil Haklar Yasası’nın kabul edildiği zamandı; dedem cebinde 100 dolardan az parayla DePaul Üniversitesi’nde psikoloji yüksek lisans okuluna gitti. 1995 yılında annem bu ülkeye geldi, babamla görücü usulüyle yeni evlendi. O zamana kadar, bırakın Hindistan’ı terk etmek şöyle dursun, bir uçağa bile adım atmamıştı; tek bildiği Kanpur’daydı.
Ailemin Amerika’ya nasıl geldiğinin ve yolunu nasıl bulduğunun hikayesi, çeşitliliği örnekleyen benzersiz bir hikaye. Ancak Adil Kabul Öğrencileri’nin Harvard’a ve Kuzey Karolina Üniversitesi’nin ırk bilincine sahip kabul politikalarına meydan okumasından, Pazartesi günü Yüksek Mahkeme’de sözlü tartışmaları olan davalarda ortaya çıkan ifşalara dayanarak, bu okulların hiçbiri benimle aynı fikirde değil gibi görünüyor.
ABD’deki diğer birçok seçkin üniversite ile birlikte, okullarındaki Asyalı Amerikalıların nüfus içindeki Asyalı Amerikalıların payını aştığı için, benimki gibi hikayelerin “çeşitli” olarak sayılmadığına karar vermiş görünüyorlar. Bunun yerine, “yetersiz temsil edilen” ırksal azınlıkların hikayeleri, üniversitelerin ilgi uyandıran çeşitliliği, bugün ırksal tercihlerin gerekçesi olarak daha fazla sayılma eğilimindedir.
Üniversiteye girişlerde ırksal tercihler yanlıştır ve sadece belirli ırk gruplarının diğerlerine göre kabul edilmesini zorlaştırdıkları için değil. Irk bilincine sahip kabul programları, aynı zamanda, belirli çeşitlilik türlerinin diğerlerinden daha önemli olduğu, belirli hikayelerin diğerlerinden daha fazla anlatılmaya değer olduğu görüşünü destekledikleri için de yanlıştır.
Bu açıkça yanlış yönlendirilmiştir. Bir üniversite kampüsünde, gerçek çeşitlilik şunları kapsamalıdır: tüm öğrencinin bir heceleme şampiyonu olup olmadığı, tek ebeveynli bir evde büyüdüğü veya bir New York pizza salonunda çalışıp çalışmadığı gibi, bir öğrencinin kişiliğinin eğitim ortamına katkıda bulunabilecek yönleri. Aslında Adalet Lewis Powell, 1978’de Regents of the University of the University of the University v. Bakke’de ırk bilincine sahip kabullerin ardındaki çeşitlilik mantığını kurarken aklından geçen buydu.
Neyse ki, mahkemenin ırk tercihlerini bozması bekleniyor. Mahkeme tarafından korunan ve sınırlandırılmış çeşitlilik tanımlarının yokluğunda, Harvard ve UNC farklı olmaya devam edecek mi? Amerika’nın üniversite kampüslerinde daha çok yönlü bir çeşitliliği nasıl ilerletebiliriz? Cevap basit: ırktan bağımsız alternatifler.
Mahkeme daha önce ırktan bağımsız alternatiflerin yüksek öğrenimde çeşitliliği teşvik etme potansiyeline sahip olduğunu kabul etmişti. Gerçekten de, 2003 tarihli Grutter v. Bollinger davasında mahkeme, bir üniversitenin öğrenci çeşitliliğini teşvik etmek için yalnızca ırk bilincine sahip kabulleri kullanabileceğini belirtti. sonrasında ırktan bağımsız alternatiflerin işe yaramadığını kanıtlamıştı. Bir üniversite bu adımı görmezden gelirse, federal yasayı ve Anayasayı ihlal etmiş olur.
Mahkeme daha sonra bu noktayı 2016’da Austin’deki Fisher v. Texas Üniversitesi’nde yineledi, en son bir üniversitenin olumlu eylem programına bir meydan okuma olarak değerlendirdi. Irk tercihlerinin kullanımını destekleyen çoğunluk görüşünü yazan Yargıç Anthony Kennedy, federal yasanın ve Eşit Koruma Maddesinin, her ikisinin de ‘mevcut’ olan ‘ırk-tarafsız alternatifleri’ göstermenin nihai yükünü ‘üniversiteye yüklediğini’ vurguladı. ve ‘çalışılabilir’ ‘yeterli değil.’”
Çeşitliliği Asyalı Amerikan hikayelerini tam olarak değerlendiremeyecek şekilde tanımlamanın yanı sıra, Harvard ve UNC bu yükü hiçbir zaman ciddi olarak karşılamaya çalışmadı.
Önce Harvard’ı düşünün. Amerika’nın en eski ve en köklü özel üniversitesi, Adil Kabul için Öğrenciler’in, bağışçıların, öğretim üyelerinin ve personel üyelerinin mirasları ve çocukları için tercihleri ortadan kaldırması önerisi de dahil olmak üzere, çeşitliliği teşvik etmek için ırk-tarafsız alternatifler üzerinde ciddi bir değerlendirme yaptığını savunuyor. düşük gelirli adaylar için tercihleri. Ancak Harvard, bu fikirlerin uygulanabilir olmadığını çünkü Afrika kökenli Amerikalıların kayıtlarında bir düşüşe yol açacağını öne sürdü.
Ancak Bölge Mahkemesi, 2014’te başlayan ırk-tarafsız alternatifleri incelemeyi amaçlayan komiteler oluşturmasına rağmen, Harvard’ın bunu, Adil Kabul için Öğrencilerin şikayetini sunmasından üç yıl sonra 2017 yılına kadar yapmadığını kabul etti. Dahası, Adil Kabul Öğrencileri, önerilen ırk-nötr alternatifi altında, beyaz kayıtların azalacağını, birleşik Afrika kökenli Amerikalı ve Hispanik kabullerin biraz artacağını, Asyalı Amerikalıların kabullerinin artacağını ve sosyoekonomik çeşitliliğin fırlayacağını göstermiştir. Yine de, önerilen bu ırk-nötr alternatif, Harvard’ın kampüsünde mevcut ırksal çeşitlilik seviyelerine ulaşmasa bile, bu onu uygulanamaz kılmaz. Mahkemenin Grutter ve Fisher’daki kararlarına göre, ırktan bağımsız alternatiflerin yalnızca “aynı zamanda” çalışması gerekir.
UNC daha iyi bir konumda değil. Harvard’a benzer şekilde, ırk bilincine sahip kabul programını ırktan bağımsız bir programla değiştiremeyeceğini söyledi. Bunu yapmanın, daha fazla ırk çeşitliliği elde etmek için gelecekteki çabaları engelleyebileceğini iddia ediyor.
Ama bunun neden UNC’de olduğu açık değil Adalet Samuel Alito’nun Austin’deki Texas Üniversitesi’ndeki Fisher davasına karşı muhalefetinde belirttiği gibi, Siyah, Hispanik ve Asyalı Amerikalı öğrencilerin daha yüksek bir oranı ırk-tarafsız olarak kabul edildi. 2004’te, 1996’daki ırk bilincine sahip olanlardan daha fazla anlamına gelir.
Ve California Üniversitesi, Los Angeles hukuk profesörü Richard Sander, ırktan bağımsız kabul politikalarının benimsenmesinin ırksal azınlıklar için daha iyi sonuçlara yol açabileceğini göstermiştir. Örneğin, California Üniversitesi sisteminde ırk bilincine sahip kabulleri ırktan bağımsız olanlarla değiştirdikten sonra, lisans derecesi alan Siyah ve Hispanik öğrencilerin sayısının önemli ölçüde arttığına dikkat çekti. (Ancak California Üniversitesi sisteminin liderliği, Harvard ve UNC aleyhindeki davalarda, ırk-tarafsız politikaların “çeşitliliğin eğitimsel faydalarını elde etmek için yetersiz” olduğunu söyleyen bir amicus brifing verdi. çok çeşitlidir, ancak bireysel kampüslerdeki çeşitliliğin eksik olduğunu söyler.)
Adalet Powell, çeşitliliğin yüksek öğrenimi geliştirebileceği konusunda haklıydı. Idaho’daki küçük bir kasabadan gelen, biri piyanist olan, diğeri yoksulluk içinde büyüyen bir öğrenci ve ailesi Güney Asya’dan Amerika’ya göç eden dördüncü bir öğrenci, kampüse benzersiz bir bakış açısı getirebilir ve hem içeride hem de dışarıda daha fazla öğrenmeye yardımcı olabilir. sınıf. Ne yazık ki, ırk tercihleri yüksek öğretime kabulleri öyle bir hale getirdi ki, bu çeşitlilik örnekleri üniversiteler tarafından aradıkları çeşitlilik türleri olarak görülmeyebilir. Çözüm, ırktan bağımsız alternatifler.
Renu Mukherjee, muhafazakar bir düşünce kuruluşu olan Manhattan Enstitüsü’nde politika analistidir.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .
Ailemin Amerika’ya nasıl geldiğinin ve yolunu nasıl bulduğunun hikayesi, çeşitliliği örnekleyen benzersiz bir hikaye. Ancak Adil Kabul Öğrencileri’nin Harvard’a ve Kuzey Karolina Üniversitesi’nin ırk bilincine sahip kabul politikalarına meydan okumasından, Pazartesi günü Yüksek Mahkeme’de sözlü tartışmaları olan davalarda ortaya çıkan ifşalara dayanarak, bu okulların hiçbiri benimle aynı fikirde değil gibi görünüyor.
ABD’deki diğer birçok seçkin üniversite ile birlikte, okullarındaki Asyalı Amerikalıların nüfus içindeki Asyalı Amerikalıların payını aştığı için, benimki gibi hikayelerin “çeşitli” olarak sayılmadığına karar vermiş görünüyorlar. Bunun yerine, “yetersiz temsil edilen” ırksal azınlıkların hikayeleri, üniversitelerin ilgi uyandıran çeşitliliği, bugün ırksal tercihlerin gerekçesi olarak daha fazla sayılma eğilimindedir.
Üniversiteye girişlerde ırksal tercihler yanlıştır ve sadece belirli ırk gruplarının diğerlerine göre kabul edilmesini zorlaştırdıkları için değil. Irk bilincine sahip kabul programları, aynı zamanda, belirli çeşitlilik türlerinin diğerlerinden daha önemli olduğu, belirli hikayelerin diğerlerinden daha fazla anlatılmaya değer olduğu görüşünü destekledikleri için de yanlıştır.
Bu açıkça yanlış yönlendirilmiştir. Bir üniversite kampüsünde, gerçek çeşitlilik şunları kapsamalıdır: tüm öğrencinin bir heceleme şampiyonu olup olmadığı, tek ebeveynli bir evde büyüdüğü veya bir New York pizza salonunda çalışıp çalışmadığı gibi, bir öğrencinin kişiliğinin eğitim ortamına katkıda bulunabilecek yönleri. Aslında Adalet Lewis Powell, 1978’de Regents of the University of the University of the University v. Bakke’de ırk bilincine sahip kabullerin ardındaki çeşitlilik mantığını kurarken aklından geçen buydu.
Neyse ki, mahkemenin ırk tercihlerini bozması bekleniyor. Mahkeme tarafından korunan ve sınırlandırılmış çeşitlilik tanımlarının yokluğunda, Harvard ve UNC farklı olmaya devam edecek mi? Amerika’nın üniversite kampüslerinde daha çok yönlü bir çeşitliliği nasıl ilerletebiliriz? Cevap basit: ırktan bağımsız alternatifler.
Mahkeme daha önce ırktan bağımsız alternatiflerin yüksek öğrenimde çeşitliliği teşvik etme potansiyeline sahip olduğunu kabul etmişti. Gerçekten de, 2003 tarihli Grutter v. Bollinger davasında mahkeme, bir üniversitenin öğrenci çeşitliliğini teşvik etmek için yalnızca ırk bilincine sahip kabulleri kullanabileceğini belirtti. sonrasında ırktan bağımsız alternatiflerin işe yaramadığını kanıtlamıştı. Bir üniversite bu adımı görmezden gelirse, federal yasayı ve Anayasayı ihlal etmiş olur.
Mahkeme daha sonra bu noktayı 2016’da Austin’deki Fisher v. Texas Üniversitesi’nde yineledi, en son bir üniversitenin olumlu eylem programına bir meydan okuma olarak değerlendirdi. Irk tercihlerinin kullanımını destekleyen çoğunluk görüşünü yazan Yargıç Anthony Kennedy, federal yasanın ve Eşit Koruma Maddesinin, her ikisinin de ‘mevcut’ olan ‘ırk-tarafsız alternatifleri’ göstermenin nihai yükünü ‘üniversiteye yüklediğini’ vurguladı. ve ‘çalışılabilir’ ‘yeterli değil.’”
Çeşitliliği Asyalı Amerikan hikayelerini tam olarak değerlendiremeyecek şekilde tanımlamanın yanı sıra, Harvard ve UNC bu yükü hiçbir zaman ciddi olarak karşılamaya çalışmadı.
Önce Harvard’ı düşünün. Amerika’nın en eski ve en köklü özel üniversitesi, Adil Kabul için Öğrenciler’in, bağışçıların, öğretim üyelerinin ve personel üyelerinin mirasları ve çocukları için tercihleri ortadan kaldırması önerisi de dahil olmak üzere, çeşitliliği teşvik etmek için ırk-tarafsız alternatifler üzerinde ciddi bir değerlendirme yaptığını savunuyor. düşük gelirli adaylar için tercihleri. Ancak Harvard, bu fikirlerin uygulanabilir olmadığını çünkü Afrika kökenli Amerikalıların kayıtlarında bir düşüşe yol açacağını öne sürdü.
Ancak Bölge Mahkemesi, 2014’te başlayan ırk-tarafsız alternatifleri incelemeyi amaçlayan komiteler oluşturmasına rağmen, Harvard’ın bunu, Adil Kabul için Öğrencilerin şikayetini sunmasından üç yıl sonra 2017 yılına kadar yapmadığını kabul etti. Dahası, Adil Kabul Öğrencileri, önerilen ırk-nötr alternatifi altında, beyaz kayıtların azalacağını, birleşik Afrika kökenli Amerikalı ve Hispanik kabullerin biraz artacağını, Asyalı Amerikalıların kabullerinin artacağını ve sosyoekonomik çeşitliliğin fırlayacağını göstermiştir. Yine de, önerilen bu ırk-nötr alternatif, Harvard’ın kampüsünde mevcut ırksal çeşitlilik seviyelerine ulaşmasa bile, bu onu uygulanamaz kılmaz. Mahkemenin Grutter ve Fisher’daki kararlarına göre, ırktan bağımsız alternatiflerin yalnızca “aynı zamanda” çalışması gerekir.
UNC daha iyi bir konumda değil. Harvard’a benzer şekilde, ırk bilincine sahip kabul programını ırktan bağımsız bir programla değiştiremeyeceğini söyledi. Bunu yapmanın, daha fazla ırk çeşitliliği elde etmek için gelecekteki çabaları engelleyebileceğini iddia ediyor.
Ama bunun neden UNC’de olduğu açık değil Adalet Samuel Alito’nun Austin’deki Texas Üniversitesi’ndeki Fisher davasına karşı muhalefetinde belirttiği gibi, Siyah, Hispanik ve Asyalı Amerikalı öğrencilerin daha yüksek bir oranı ırk-tarafsız olarak kabul edildi. 2004’te, 1996’daki ırk bilincine sahip olanlardan daha fazla anlamına gelir.
Ve California Üniversitesi, Los Angeles hukuk profesörü Richard Sander, ırktan bağımsız kabul politikalarının benimsenmesinin ırksal azınlıklar için daha iyi sonuçlara yol açabileceğini göstermiştir. Örneğin, California Üniversitesi sisteminde ırk bilincine sahip kabulleri ırktan bağımsız olanlarla değiştirdikten sonra, lisans derecesi alan Siyah ve Hispanik öğrencilerin sayısının önemli ölçüde arttığına dikkat çekti. (Ancak California Üniversitesi sisteminin liderliği, Harvard ve UNC aleyhindeki davalarda, ırk-tarafsız politikaların “çeşitliliğin eğitimsel faydalarını elde etmek için yetersiz” olduğunu söyleyen bir amicus brifing verdi. çok çeşitlidir, ancak bireysel kampüslerdeki çeşitliliğin eksik olduğunu söyler.)
Adalet Powell, çeşitliliğin yüksek öğrenimi geliştirebileceği konusunda haklıydı. Idaho’daki küçük bir kasabadan gelen, biri piyanist olan, diğeri yoksulluk içinde büyüyen bir öğrenci ve ailesi Güney Asya’dan Amerika’ya göç eden dördüncü bir öğrenci, kampüse benzersiz bir bakış açısı getirebilir ve hem içeride hem de dışarıda daha fazla öğrenmeye yardımcı olabilir. sınıf. Ne yazık ki, ırk tercihleri yüksek öğretime kabulleri öyle bir hale getirdi ki, bu çeşitlilik örnekleri üniversiteler tarafından aradıkları çeşitlilik türleri olarak görülmeyebilir. Çözüm, ırktan bağımsız alternatifler.
Renu Mukherjee, muhafazakar bir düşünce kuruluşu olan Manhattan Enstitüsü’nde politika analistidir.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .