Dahi kafalar
New member
Omicron’un ülke genelinde hızla yayılması ve aşıların ciddi hastalıklara karşı güçlü koruma sağlamaya devam ettiğinin bulunması, Covid-19’u evcilleştirilmiş hastalıklar listesinde gerçekten hak ettiği yeri almaya belki bir adım daha yaklaştırıyor aşılar tarafından. Bunlara çocuk felci, kızamık, kabakulak, kızamıkçık ve suçiçeği dahildir ve çoğu çocuğun genellikle okula veya kreşe girmeden önce aşılanması gerekir. Bazı eyaletler bazı öğrenciler için Kovid aşısı şartlarını açıkladı.
Ne yazık ki, çocuklar için aşı zorunluluklarının ileriye giden yol olduğu konusunda herkes hemfikir değil. Aşı talimatlarına karşı çıkan Senatör Rand Paul, Omicron’u “doğanın aşısı” olarak nitelendirdi. Çoğunlukla Cumhuriyetçilerin önderlik ettiği on yedi eyalet, öğrenciler için Kovid aşısı gerekliliklerini bir şekilde proaktif olarak yasakladı. Evlat edinme yetkilerine karşı bu direnç, özellikle 5 ila 11 yaş arası çocuklar arasındaki aşı oranlarının hala endişe verici derecede düşük olduğu için – bazı eyaletlerde yüzde 15’in altında – geçen sonbahardan bu yana 5 yaş ve üstü çocuklar uygun olmasına rağmen bir sorundur.
Tarih, çocuklar için düşük aşı oranlarının neden bu kadar riskli olduğuna ve Covid aşısı için okul kurallarını neden güçlü bir şekilde düşünmemiz gerektiğine dair dersler veriyor.
Amerika Birleşik Devletleri’nde, çocuklar genellikle okula başlamadan önce birkaç aşı yaptırmak zorundadır, çünkü gereklilikler tüm bir neslin aşı olmasını sağlamanın en iyi yoludur.
Artık korkmadığımız (aşılama sayesinde) birçok hastalık, özellikle immünolojik olarak “saf” bir yere geldiklerinde, onları daha önce görmemiş bedenlerde ortaya çıktıklarında, on yıllardır, bazen yüzyıllar boyunca korkunçtu. 2020’nin başlarında Covid-19 ile birlikte olduğumuz yıkıcı yer burasıydı.
Kaşifler, Avrupa kıtasında uzun süredir var olan kızamık gibi hastalıkları Yeni Dünya’nın Yerli popülasyonlarına getirdiğinde, önümüzdeki 100 ila 150 yıl içinde tekrarlanan salgınlarda Yerli nüfusun tahmini yüzde 80 ila yüzde 95’ini öldürdüler. Küresel seyahat daha uygun hale geldiğinde, Hawaii kral ve kraliçesi 1824’te İngiltere’ye geldi ve ikisi de orada kızamıktan öldü. Virüs 1848’de Hawaii’ye geri döndü ve bir tahmine göre Yerli nüfusun dörtte birini öldüren bir salgın başlattı, ardından sonraki on yıllarda daha fazla insanı öldüren ek dalgalar yaratmak için alevlendi.
Aşılar icat edildikten ve kızamık ve su çiçeği gibi hastalıklar artık yaygın değildi (ve ortalama bir çocuk için tıbbi açıdan tehlikeli değil), Amerika Birleşik Devletleri farklı ama önemli nedenlerle okul aşılarını zorunlu kılmaya devam etti.
Yetişkinler, bağışıklığı baskılanmış olanlar ve bağışıklık sistemleri gelişmeye devam eden bebekler için daha ölümcül olabildikleri için kısmen su çiçeği ve kızamığa karşı aşı yapıyoruz. Covid gibi.
Kendi başına genellikle hafif bir hastalık olan kabakulak aşısı yapıyoruz, çünkü bu hastalığa yakalanan bazı kişiler, ergenliği geçen erkeklerde kısırlık ve işitme kaybı gibi ciddi kalıcı etkiler yaşayacaktır. Burada “uzun Covid” ile paralellikler kurabilirsiniz ve korona virüsün organları alevlendirebilen uzun vadeli etkilerini hala bilmiyoruz.
Ayrıca, su çiçeği olan çocukların evde sefil uzun süreli izolasyona ihtiyaçları vardır. Ve biz bu virüse ve kızamığa karşı aşı yapıyoruz çünkü bir okulda bir salgın olduğunda, temas izleme ve diğer halk sağlığı önlemleri alındığından aşılama oranlarının düşük olması önemli aksamalara neden olabilir.
Tıpkı şimdiki koronavirüs gibi.
Yeni dalgalar giderek daha az bunaltıcı hale geldikten sonra, şanslı olabilir ve Covid-19 için nispeten hızlı bir şekilde daha yaygın bir bağışıklık kazanabiliriz. Ancak bu gerçekleşse bile, aşılanmamış birçok insan ölecek veya ciddi şekilde hastalanacak ve bazı çocuklar gerekmediğinde okulu özleyecek. Yeni, potansiyel olarak daha tehlikeli suşların ortaya çıkma şansı daha yüksektir. Gerçekten zar atmak ve elimizdeki bu çok etkili araçtan tam olarak faydalanmamak istiyor muyuz?
Salgını arkamızda bırakmak için hangi yolu izlemek istiyoruz: daha hızlı, daha kesin zorunlu aşı mı yoksa potansiyel olarak kekemelik, uzun süreli bir ilişki mi?
Ne yazık ki, Covid aşıları, bilimin siyasallaştığı ve hükümete karşı güvensizliğin yüksek olduğu derin ulusal bölünmelerin olduğu bir zamanda ortaya çıktı. Çocuklarına gerekli aşıları yaptıran birçok ebeveyn bile buna karşı çıkıyor. Okul aşı gereksinimleri için planlarını açıklayan eyaletler ve okul bölgeleri şimdiden tepkiyle karşı karşıya.
Bu, 20. yüzyılda birçok çocukluk aşısının kullanıma sunulmasına halkın tepkisinden farklıdır. İnsanlar, sağlık açısından feci sonuçlara yol açabilecek bir hastalık olan çocuk felcine karşı 1955’te aşının bulunmasına coşkuyla tepki gösterdi, ancak – Kovid gibi – enfekte olan insanların çoğunda, özellikle çocuklarda asemptomatik veya hafifti. Var olan tereddüt, günümüzün aynı yoğun partizanlığı ve siyasi bölünmesinden kaynaklanmıyordu.
O dönemin yeni bir aşıya olan hevesinin anahtarlarından biri, Amerikalıların 20. yüzyılın ortalarında korkunç çocuk felci salgınları ve buna bağlı karantinalar yaşamış olmaları olabilir. 1955’te birçok Amerikalı çocuk felcinden ölen veya kısmen felçli kalan birini tanıyordu. İnsanlar nispeten kısa bir süre Covid-19 ile yaşadı.
Gıda ve İlaç İdaresi, çocuklar için acil kullanım izninden tam onaya geçiş yaptığında ve Covid dalgaları daha fazla Amerikalıyı etkilediğinden, Kovid aşısına karşı direnç belki de ortadan kalkacaktır.
Bir nesil önce başka bir aşı hakkındaki düşüncelerim şu şekilde etkilendi: Büyük çocuğum aşı yapılmadan önce suçiçeği geçirdi ve yüzlerce kaşıntılı kabarcıkla kaplı yulaf ezmesi banyolarında saatler geçirdi. Kabarcıkları kabuk bağlayıncaya kadar 10 gün boyunca anaokuluna (ne de ben işe) dönemedi; bazı yaraların silinmesi yıllar aldı.
1995’te suçiçeği aşısı piyasaya çıktığında, 2 yaşındaki çocuğuma aşı yaptırmak için yarıştım. Hala su çiçeği var, ancak çoğu çığır açan Covid gibi hafif bir vaka: Oynarken bir akşam üst kolunda 24 saat içinde kaybolan iki belirgin kabarcık fark ettim. Tek bir oyun tarihini kaçırmadı.
Pek çok çocukluk aşısı gibi, bu aşı onu, ailemizi, işimi, bakıcımızı, yürümeye başlayan çocuk sınıflarını, büyükannesini ve pazarda veya metroda temas ettiğimiz tüm savunmasız insanları korudu. Bu salgını hızlı bir şekilde sona erdirmek istiyorsak, okul çocuklarını aşılamak aynı dalgalanma etkisine sahip olabilir ve gidilecek en iyi yol olabilir.
The Times yayınlamaya kararlıdır harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve Instagram .
Ne yazık ki, çocuklar için aşı zorunluluklarının ileriye giden yol olduğu konusunda herkes hemfikir değil. Aşı talimatlarına karşı çıkan Senatör Rand Paul, Omicron’u “doğanın aşısı” olarak nitelendirdi. Çoğunlukla Cumhuriyetçilerin önderlik ettiği on yedi eyalet, öğrenciler için Kovid aşısı gerekliliklerini bir şekilde proaktif olarak yasakladı. Evlat edinme yetkilerine karşı bu direnç, özellikle 5 ila 11 yaş arası çocuklar arasındaki aşı oranlarının hala endişe verici derecede düşük olduğu için – bazı eyaletlerde yüzde 15’in altında – geçen sonbahardan bu yana 5 yaş ve üstü çocuklar uygun olmasına rağmen bir sorundur.
Tarih, çocuklar için düşük aşı oranlarının neden bu kadar riskli olduğuna ve Covid aşısı için okul kurallarını neden güçlü bir şekilde düşünmemiz gerektiğine dair dersler veriyor.
Amerika Birleşik Devletleri’nde, çocuklar genellikle okula başlamadan önce birkaç aşı yaptırmak zorundadır, çünkü gereklilikler tüm bir neslin aşı olmasını sağlamanın en iyi yoludur.
Artık korkmadığımız (aşılama sayesinde) birçok hastalık, özellikle immünolojik olarak “saf” bir yere geldiklerinde, onları daha önce görmemiş bedenlerde ortaya çıktıklarında, on yıllardır, bazen yüzyıllar boyunca korkunçtu. 2020’nin başlarında Covid-19 ile birlikte olduğumuz yıkıcı yer burasıydı.
Kaşifler, Avrupa kıtasında uzun süredir var olan kızamık gibi hastalıkları Yeni Dünya’nın Yerli popülasyonlarına getirdiğinde, önümüzdeki 100 ila 150 yıl içinde tekrarlanan salgınlarda Yerli nüfusun tahmini yüzde 80 ila yüzde 95’ini öldürdüler. Küresel seyahat daha uygun hale geldiğinde, Hawaii kral ve kraliçesi 1824’te İngiltere’ye geldi ve ikisi de orada kızamıktan öldü. Virüs 1848’de Hawaii’ye geri döndü ve bir tahmine göre Yerli nüfusun dörtte birini öldüren bir salgın başlattı, ardından sonraki on yıllarda daha fazla insanı öldüren ek dalgalar yaratmak için alevlendi.
Aşılar icat edildikten ve kızamık ve su çiçeği gibi hastalıklar artık yaygın değildi (ve ortalama bir çocuk için tıbbi açıdan tehlikeli değil), Amerika Birleşik Devletleri farklı ama önemli nedenlerle okul aşılarını zorunlu kılmaya devam etti.
Yetişkinler, bağışıklığı baskılanmış olanlar ve bağışıklık sistemleri gelişmeye devam eden bebekler için daha ölümcül olabildikleri için kısmen su çiçeği ve kızamığa karşı aşı yapıyoruz. Covid gibi.
Kendi başına genellikle hafif bir hastalık olan kabakulak aşısı yapıyoruz, çünkü bu hastalığa yakalanan bazı kişiler, ergenliği geçen erkeklerde kısırlık ve işitme kaybı gibi ciddi kalıcı etkiler yaşayacaktır. Burada “uzun Covid” ile paralellikler kurabilirsiniz ve korona virüsün organları alevlendirebilen uzun vadeli etkilerini hala bilmiyoruz.
Ayrıca, su çiçeği olan çocukların evde sefil uzun süreli izolasyona ihtiyaçları vardır. Ve biz bu virüse ve kızamığa karşı aşı yapıyoruz çünkü bir okulda bir salgın olduğunda, temas izleme ve diğer halk sağlığı önlemleri alındığından aşılama oranlarının düşük olması önemli aksamalara neden olabilir.
Tıpkı şimdiki koronavirüs gibi.
Yeni dalgalar giderek daha az bunaltıcı hale geldikten sonra, şanslı olabilir ve Covid-19 için nispeten hızlı bir şekilde daha yaygın bir bağışıklık kazanabiliriz. Ancak bu gerçekleşse bile, aşılanmamış birçok insan ölecek veya ciddi şekilde hastalanacak ve bazı çocuklar gerekmediğinde okulu özleyecek. Yeni, potansiyel olarak daha tehlikeli suşların ortaya çıkma şansı daha yüksektir. Gerçekten zar atmak ve elimizdeki bu çok etkili araçtan tam olarak faydalanmamak istiyor muyuz?
Salgını arkamızda bırakmak için hangi yolu izlemek istiyoruz: daha hızlı, daha kesin zorunlu aşı mı yoksa potansiyel olarak kekemelik, uzun süreli bir ilişki mi?
Ne yazık ki, Covid aşıları, bilimin siyasallaştığı ve hükümete karşı güvensizliğin yüksek olduğu derin ulusal bölünmelerin olduğu bir zamanda ortaya çıktı. Çocuklarına gerekli aşıları yaptıran birçok ebeveyn bile buna karşı çıkıyor. Okul aşı gereksinimleri için planlarını açıklayan eyaletler ve okul bölgeleri şimdiden tepkiyle karşı karşıya.
Bu, 20. yüzyılda birçok çocukluk aşısının kullanıma sunulmasına halkın tepkisinden farklıdır. İnsanlar, sağlık açısından feci sonuçlara yol açabilecek bir hastalık olan çocuk felcine karşı 1955’te aşının bulunmasına coşkuyla tepki gösterdi, ancak – Kovid gibi – enfekte olan insanların çoğunda, özellikle çocuklarda asemptomatik veya hafifti. Var olan tereddüt, günümüzün aynı yoğun partizanlığı ve siyasi bölünmesinden kaynaklanmıyordu.
O dönemin yeni bir aşıya olan hevesinin anahtarlarından biri, Amerikalıların 20. yüzyılın ortalarında korkunç çocuk felci salgınları ve buna bağlı karantinalar yaşamış olmaları olabilir. 1955’te birçok Amerikalı çocuk felcinden ölen veya kısmen felçli kalan birini tanıyordu. İnsanlar nispeten kısa bir süre Covid-19 ile yaşadı.
Gıda ve İlaç İdaresi, çocuklar için acil kullanım izninden tam onaya geçiş yaptığında ve Covid dalgaları daha fazla Amerikalıyı etkilediğinden, Kovid aşısına karşı direnç belki de ortadan kalkacaktır.
Bir nesil önce başka bir aşı hakkındaki düşüncelerim şu şekilde etkilendi: Büyük çocuğum aşı yapılmadan önce suçiçeği geçirdi ve yüzlerce kaşıntılı kabarcıkla kaplı yulaf ezmesi banyolarında saatler geçirdi. Kabarcıkları kabuk bağlayıncaya kadar 10 gün boyunca anaokuluna (ne de ben işe) dönemedi; bazı yaraların silinmesi yıllar aldı.
1995’te suçiçeği aşısı piyasaya çıktığında, 2 yaşındaki çocuğuma aşı yaptırmak için yarıştım. Hala su çiçeği var, ancak çoğu çığır açan Covid gibi hafif bir vaka: Oynarken bir akşam üst kolunda 24 saat içinde kaybolan iki belirgin kabarcık fark ettim. Tek bir oyun tarihini kaçırmadı.
Pek çok çocukluk aşısı gibi, bu aşı onu, ailemizi, işimi, bakıcımızı, yürümeye başlayan çocuk sınıflarını, büyükannesini ve pazarda veya metroda temas ettiğimiz tüm savunmasız insanları korudu. Bu salgını hızlı bir şekilde sona erdirmek istiyorsak, okul çocuklarını aşılamak aynı dalgalanma etkisine sahip olabilir ve gidilecek en iyi yol olabilir.
The Times yayınlamaya kararlıdır harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve Instagram .