Dahi kafalar
New member
Porto Riko’daki ailemi kontrol etmek için aradığımda annem, her zaman yaptığı gibi, iyi olduklarına dair bana güvence veriyor: “Estamos bien.” Ancak iyi olması, son market alışverişinin elektriksiz geçen günlerden sonra atılması gerektiği anlamına gelir. Mahalledeki bakkal mazot sıkıntısı nedeniyle geçici olarak kapanmak zorunda kaldı ve sıcak hava dalgası sırasında bir kova ile banyo yapıyor. Bir şeye ihtiyacı olup olmadığını sorduğumda, “Esperanza” – umut diyor.
Maria Kasırgası adayı harap ettikten beş yıl sonra, Porto Riko’nun altyapısı neden Kategori 1 fırtınası olan Fiona Kasırgası için bu kadar hazırlıksızdı? Yeni özelleştirilmiş bir şebeke neden sadece birkaç saatlik yağmurdan sonra çöktü? Yeni inşa edilen köprüler neden bu kadar kolay uçup gitti? Neden bu kadar çok insan hala güçsüz? Ve annem neden her şeyin yakında düzeleceğine dair umudunu kaybetti?
Sorunun bir kısmı, acil durum yönetiminin hızının iklim değişikliğine uyum sağlamamış olmasıdır. Eskiden doğal bir felaketin kapsamı onlarca yıl aşılmayacaktı, ancak rekor kıran fırtınalar çok sık hale geldi ve kurtarma çabaları devam edemiyor.
Acil durum yönetimi çabaları genellikle daha uzun vadeli bir strateji olmaksızın geçici barınma ve diğer ihtiyaçları sağlayarak anında müdahaleye odaklanır. Maria’nın ardından, binlerce insan Porto Riko’dan taşındı ve evlerini nasıl yeniden inşa edecekleri veya geri getirecekleri konusunda hiçbir planı olmadan motellere veya akrabalarının kanepelerine bırakıldı. Aynı şey Katrina Kasırgası’ndan sonra da oldu, binlercesi bir daha geri dönmemek üzere kaçarken.
Maria’dan sonra, Federal Acil Durum Yönetim Ajansı, Porto Riko’daki etkilenen konutlara gerekli onarımları sağlamak ve diğer barınma seçeneklerine olan talebi azaltmak amacıyla Tu Hogar Renace veya Your Home Reborn adlı lanetli bir programa 1 milyar dolardan fazla battı. Program, kırık pencereleri ve kapıları onarmak gibi temel onarımlara odaklandı, ancak yapıları gelecekteki fırtınalara dayanacak şekilde hazırlamadı. Daha da kötüsü, kalitesiz taşeron işleri için fahiş fiyatlar talep eden müteahhitler tarafından oynandı.
Kamu işlerine de benzer şekilde meydan okunmuştur. En görünür örnek, Ohio’da FEMA müteahhitleri tarafından inşa edilen ve 2018’de Utuado kasabasına yerleştirilen ve yaklaşık 3 milyon dolara mal olan geçici bir köprüdür. 75 yıl sürmesi gerekiyordu, ama geçen ay Fiona’nın taşan sel suları onu nehirden aşağı indirdi. İroni, Maria’nın yıktığı köprünün de 1998’deki Georges Kasırgası’ndan sonra inşa edilen geçici bir köprü olmasıydı.
Porto Rikolular, bir sonraki felaket tarafından yok edilecek olan yara bantlarından daha fazlasını hak ediyor. Ayrıca daha hızlı bir iyileşmeye ihtiyacımız var ve bunu hak ediyoruz. Bir fırtınadan sonra sakinlerin haftalarca elektriksiz ve yıllarca mavi muşamba altında yaşaması beklenemez ve savunulamaz. Covid pandemisinin ilk aylarında, net bir aciliyet duygusu olduğu için nakit ödemeler federal hükümet tarafından çok az bürokratik sürtüşmeyle serbest bırakıldı. Aynı aciliyetin bir doğal afete müdahale için de getirilmesi gerekiyor.
Geçen hafta Başkan Biden, Porto Riko’daki insanların “temelleri karşılamaya yardımcı olmak için” 700 dolar almak için kayıt yaptırabileceklerini söyledi, ancak başvuru basit değil ve çoğu kişi reddedilmekten korkuyor.
Zaten yavaş olan federal yardım bürokrasisinin Maria Kasırgası’ndan sonra ertelendiği yaygın olarak belgelenmiştir, ancak başvuru sahiplerinin de aşırı derecede incelendiğini belirtmek önemlidir. Amerika Birleşik Devletleri Sivil Haklar Komisyonu tarafından yakın zamanda yayınlanan bir rapor, FEMA’nın Porto Riko sakinlerine gereksiz gereksinimler getirdiğini gösterdi. Maria Kasırgası’nın ardından, federal yardım için başvuran yüz binlerce aile, çoğu zaman evlerinin sahibi olduğunu kanıtlayamadıkları için reddedildi – ev sahibi olmak yardım için bir gereklilik olmasa ve çeşitli dokümantasyon biçimleri olabilirdi. kabul edilmiş.
Sonunda, Maria herhangi bir destek aldıktan sonra FEMA yardımına başvuran hanelerin sadece yüzde 40’ı ve sadece yüzde 1’in biraz fazlası maksimum ödemeyi aldı. Bu, bürokratik labirentte gezinemedikleri için yardım başvurusunda bulunamayan binlerce kişiyi açıklamıyor.
FEMA ayrıca Porto Riko’da 50 eyalette kullanılmayan benzersiz prosedürleri de takip etti ve iddiaya göre kurtarmayı kolaylaştırmak ve daha iyi bir şekilde yeniden inşa etmek için. Bu prosedürler, yerel yönetimler için fazlasıyla bürokratik ve mali açıdan külfetli hale geldi ve şu anda acil durum devasına doğrudan erişimin olmadığı Vieques adası belediyesi için çok ihtiyaç duyulan bir hastane gibi, hayat kurtaran altyapının inşasında gecikmelere yol açtı.
Benzer şekilde, Jones Yasası, dizel gibi acil durum malzemelerinin gelişini geciktirdi ve kritik bir ihtiyaç anında maliyetlerini şişirdi. Biden yönetiminin Fiona’dan sonra geçici bir muafiyeti onaylaması bir hafta sürdü, ancak o zamana kadar annemin bakkalı gibi birçok işletme, jeneratörlerine güç sağlayamadığı için kapanmaya başlamıştı.
Bazıları, afetlerin ardından Porto Riko için eşit muamele talep etmenin mevcut sorunlarını çözmenin anahtarı olduğuna inanıyor, ancak eşitlik adaletle aynı şey değil. Ve her durumda, 50 eyalette bile afet yardımının yapısal eşitsizlikten muaf olmadığını biliyoruz.
Bay Biden, geçen hafta Ponce kasabasında, muhtemelen Porto Riko’daki elektrik şebekesini yeniden inşa etme ve modernize etme taahhüdünün sinyalini vermek için elektrik kablolarıyla çevrili bir basın toplantısı düzenledi. Yine de birçoğu, vaatlerinin politik tiyatrodan biraz daha fazlası olup olmadığını merak etmeye başlıyor. Ziyaretinden beş gün sonra sakinler, devam eden elektrik kesintilerini ve akan su eksikliğini protesto etmek için sokaklara döküldü.
Konuştuğum sakinler, adanın bölgede çalışan özelleştirilmiş elektrik şirketi LUMA Energy’nin ekiplerini henüz görmediklerini söylediler. Bunun yerine şirket, belediyelerinde iktidarı yeniden tesis etmeye çalışan yerel belediye başkanlarına karşı kanuni davası açtı.
Maria Kasırgası’ndan sonra olduğu gibi, toplum liderleri hükümetin bıraktığı boşlukları doldurmak için devreye girdi. Yerel yardım kuruluşları, FEMA tarafından dağıtılan mavi brandaları çatılarla değiştirdi ve güneş mikro şebekeleri satın alıp kurdu, bu da annem gibi insanların acilen ihtiyaç duyduğu umudu besledi.
Ancak daha geniş değişiklikler yakında gelmelidir. Porto Rikolular esneklikle yapılır. Dayanma yeteneğimizi kutlamaktan, zorluklar karşısında yaratıcı olmaktan ve devletin ihmaline rağmen hayatta kalmaktan bıktık. Maria’dan sonra kolektif bir iyileşme ruhu içinde bir araya geldik ama artık ağırlığı taşıyamıyoruz. Fırtınalar gelmeye devam edecek ve kendimizi tekrar tekrar toparlamamız beklenemez. Devlet altyapımızın olmak zorunda olduğumuz kadar dayanıklı olmasına ihtiyacımız var.
Yarimar Bonilla (@yarimarbonilla), Hunter College Porto Riko Araştırmaları Merkezi olan Centro’nun direktörü, City University of New York Graduate Center’da antropoloji profesörü ve “After Şokları: Porto Riko Öncesi ve Fırtınadan sonra.”
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .
Maria Kasırgası adayı harap ettikten beş yıl sonra, Porto Riko’nun altyapısı neden Kategori 1 fırtınası olan Fiona Kasırgası için bu kadar hazırlıksızdı? Yeni özelleştirilmiş bir şebeke neden sadece birkaç saatlik yağmurdan sonra çöktü? Yeni inşa edilen köprüler neden bu kadar kolay uçup gitti? Neden bu kadar çok insan hala güçsüz? Ve annem neden her şeyin yakında düzeleceğine dair umudunu kaybetti?
Sorunun bir kısmı, acil durum yönetiminin hızının iklim değişikliğine uyum sağlamamış olmasıdır. Eskiden doğal bir felaketin kapsamı onlarca yıl aşılmayacaktı, ancak rekor kıran fırtınalar çok sık hale geldi ve kurtarma çabaları devam edemiyor.
Acil durum yönetimi çabaları genellikle daha uzun vadeli bir strateji olmaksızın geçici barınma ve diğer ihtiyaçları sağlayarak anında müdahaleye odaklanır. Maria’nın ardından, binlerce insan Porto Riko’dan taşındı ve evlerini nasıl yeniden inşa edecekleri veya geri getirecekleri konusunda hiçbir planı olmadan motellere veya akrabalarının kanepelerine bırakıldı. Aynı şey Katrina Kasırgası’ndan sonra da oldu, binlercesi bir daha geri dönmemek üzere kaçarken.
Maria’dan sonra, Federal Acil Durum Yönetim Ajansı, Porto Riko’daki etkilenen konutlara gerekli onarımları sağlamak ve diğer barınma seçeneklerine olan talebi azaltmak amacıyla Tu Hogar Renace veya Your Home Reborn adlı lanetli bir programa 1 milyar dolardan fazla battı. Program, kırık pencereleri ve kapıları onarmak gibi temel onarımlara odaklandı, ancak yapıları gelecekteki fırtınalara dayanacak şekilde hazırlamadı. Daha da kötüsü, kalitesiz taşeron işleri için fahiş fiyatlar talep eden müteahhitler tarafından oynandı.
Kamu işlerine de benzer şekilde meydan okunmuştur. En görünür örnek, Ohio’da FEMA müteahhitleri tarafından inşa edilen ve 2018’de Utuado kasabasına yerleştirilen ve yaklaşık 3 milyon dolara mal olan geçici bir köprüdür. 75 yıl sürmesi gerekiyordu, ama geçen ay Fiona’nın taşan sel suları onu nehirden aşağı indirdi. İroni, Maria’nın yıktığı köprünün de 1998’deki Georges Kasırgası’ndan sonra inşa edilen geçici bir köprü olmasıydı.
Porto Rikolular, bir sonraki felaket tarafından yok edilecek olan yara bantlarından daha fazlasını hak ediyor. Ayrıca daha hızlı bir iyileşmeye ihtiyacımız var ve bunu hak ediyoruz. Bir fırtınadan sonra sakinlerin haftalarca elektriksiz ve yıllarca mavi muşamba altında yaşaması beklenemez ve savunulamaz. Covid pandemisinin ilk aylarında, net bir aciliyet duygusu olduğu için nakit ödemeler federal hükümet tarafından çok az bürokratik sürtüşmeyle serbest bırakıldı. Aynı aciliyetin bir doğal afete müdahale için de getirilmesi gerekiyor.
Geçen hafta Başkan Biden, Porto Riko’daki insanların “temelleri karşılamaya yardımcı olmak için” 700 dolar almak için kayıt yaptırabileceklerini söyledi, ancak başvuru basit değil ve çoğu kişi reddedilmekten korkuyor.
Zaten yavaş olan federal yardım bürokrasisinin Maria Kasırgası’ndan sonra ertelendiği yaygın olarak belgelenmiştir, ancak başvuru sahiplerinin de aşırı derecede incelendiğini belirtmek önemlidir. Amerika Birleşik Devletleri Sivil Haklar Komisyonu tarafından yakın zamanda yayınlanan bir rapor, FEMA’nın Porto Riko sakinlerine gereksiz gereksinimler getirdiğini gösterdi. Maria Kasırgası’nın ardından, federal yardım için başvuran yüz binlerce aile, çoğu zaman evlerinin sahibi olduğunu kanıtlayamadıkları için reddedildi – ev sahibi olmak yardım için bir gereklilik olmasa ve çeşitli dokümantasyon biçimleri olabilirdi. kabul edilmiş.
Sonunda, Maria herhangi bir destek aldıktan sonra FEMA yardımına başvuran hanelerin sadece yüzde 40’ı ve sadece yüzde 1’in biraz fazlası maksimum ödemeyi aldı. Bu, bürokratik labirentte gezinemedikleri için yardım başvurusunda bulunamayan binlerce kişiyi açıklamıyor.
FEMA ayrıca Porto Riko’da 50 eyalette kullanılmayan benzersiz prosedürleri de takip etti ve iddiaya göre kurtarmayı kolaylaştırmak ve daha iyi bir şekilde yeniden inşa etmek için. Bu prosedürler, yerel yönetimler için fazlasıyla bürokratik ve mali açıdan külfetli hale geldi ve şu anda acil durum devasına doğrudan erişimin olmadığı Vieques adası belediyesi için çok ihtiyaç duyulan bir hastane gibi, hayat kurtaran altyapının inşasında gecikmelere yol açtı.
Benzer şekilde, Jones Yasası, dizel gibi acil durum malzemelerinin gelişini geciktirdi ve kritik bir ihtiyaç anında maliyetlerini şişirdi. Biden yönetiminin Fiona’dan sonra geçici bir muafiyeti onaylaması bir hafta sürdü, ancak o zamana kadar annemin bakkalı gibi birçok işletme, jeneratörlerine güç sağlayamadığı için kapanmaya başlamıştı.
Bazıları, afetlerin ardından Porto Riko için eşit muamele talep etmenin mevcut sorunlarını çözmenin anahtarı olduğuna inanıyor, ancak eşitlik adaletle aynı şey değil. Ve her durumda, 50 eyalette bile afet yardımının yapısal eşitsizlikten muaf olmadığını biliyoruz.
Bay Biden, geçen hafta Ponce kasabasında, muhtemelen Porto Riko’daki elektrik şebekesini yeniden inşa etme ve modernize etme taahhüdünün sinyalini vermek için elektrik kablolarıyla çevrili bir basın toplantısı düzenledi. Yine de birçoğu, vaatlerinin politik tiyatrodan biraz daha fazlası olup olmadığını merak etmeye başlıyor. Ziyaretinden beş gün sonra sakinler, devam eden elektrik kesintilerini ve akan su eksikliğini protesto etmek için sokaklara döküldü.
Konuştuğum sakinler, adanın bölgede çalışan özelleştirilmiş elektrik şirketi LUMA Energy’nin ekiplerini henüz görmediklerini söylediler. Bunun yerine şirket, belediyelerinde iktidarı yeniden tesis etmeye çalışan yerel belediye başkanlarına karşı kanuni davası açtı.
Maria Kasırgası’ndan sonra olduğu gibi, toplum liderleri hükümetin bıraktığı boşlukları doldurmak için devreye girdi. Yerel yardım kuruluşları, FEMA tarafından dağıtılan mavi brandaları çatılarla değiştirdi ve güneş mikro şebekeleri satın alıp kurdu, bu da annem gibi insanların acilen ihtiyaç duyduğu umudu besledi.
Ancak daha geniş değişiklikler yakında gelmelidir. Porto Rikolular esneklikle yapılır. Dayanma yeteneğimizi kutlamaktan, zorluklar karşısında yaratıcı olmaktan ve devletin ihmaline rağmen hayatta kalmaktan bıktık. Maria’dan sonra kolektif bir iyileşme ruhu içinde bir araya geldik ama artık ağırlığı taşıyamıyoruz. Fırtınalar gelmeye devam edecek ve kendimizi tekrar tekrar toparlamamız beklenemez. Devlet altyapımızın olmak zorunda olduğumuz kadar dayanıklı olmasına ihtiyacımız var.
Yarimar Bonilla (@yarimarbonilla), Hunter College Porto Riko Araştırmaları Merkezi olan Centro’nun direktörü, City University of New York Graduate Center’da antropoloji profesörü ve “After Şokları: Porto Riko Öncesi ve Fırtınadan sonra.”
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .