Dahi kafalar
New member
Kripto para birimi ve blok zincirin kültürel ekonomisi hakkında bu haftanın bültenini hazırlarken, kripto ticareti sarsıldı. Aniden, farklı insan gruplarının riskli finansal araçlara nasıl farklı seviyelerde maruz kaldığına dair endişelerim daha da acil hale geldi.
Emily Flitter geçen hafta The New York Times için kripto balonunun patlayıp patlamadığını veya bunun ne anlama geldiğini bilmenin zor olduğunu yazdı: “Bitcoin, hisse senetleriyle birlikte toparlanmadan önce yaklaşık yüzde 13 düştü. Ethereum’un kendi parası Ether, kısaca yüzde 15 düştü. Fiyat düşüşleri diğer dijital varlık fiyatlarını da aşağı çekti.” Satışlara rağmen, kripto para dünyası o kadar gelişigüzel ve vahşi ki, varlıkların aşırı ısındığını veya eridiğini kesin olarak söyleyebilecek tek bir ölçü yok. Flitter’ın analizinde ve Karl Russell’ın grafiklerinde net olan şey, geçen hafta birçok kişinin para kaybettiğidir.
Anıl Dash için C.E.O. yazılım geliştirme şirketi Glitch için finansal teknolojilerle ilgili derin sorular her zaman acil olmuştur. Dash aynı zamanda 2014’te takas edilemeyen tokenlerin (NFT’ler) mucitlerinden biriydi ve teknolojinin şu anda kullanılma şekliyle boğuşuyor.
Bu haftanın haber bülteni, Dash ile iki bölümden oluşan bir tartışmanın ilkidir. Çok yer kapladık. İkimiz de dijital teknolojinin, küreselleşmiş bir dünyada marjinalleşmiş insanlara savaşma şansı verme gücüne dair saf umudumuzu kabul ediyoruz. İkimiz de internet yığınlarının öfkesini ve bu umudu bizden koparması gereken algoritmik güvenlik açığını deneyimledik. Ve ikimiz de blok zinciri özellikli ürünleri riskli kabuk oyunlarına dönüştüren platformların ve oyuncuların düzenlemeden kaçmaya devam edeceğinden endişe duyuyoruz.
Geçen hafta bitirdiğim soruyla başlıyorum: Blockchain destekli bu teknolojiler hangi sosyal sorunları çözüyor? Bu soru, cevaplanması en zor ve en önemli sorudur.
Blok zinciri özellikli teknolojileri anlamak için, bunların risk sermayedarları için park yeri olduğunu anlamalısınız. Girişim sermayesi şirketleri (VC’ler) devasa nakit yığınlarını bu teknolojik boş alanlara çekiyor çünkü damperli kamyona sahip olmanın aksine, o canavarı bir yere park etmeniz gerekiyor. Ve blok zinciri, risk sermayesi şirketlerini yöneten insan türlerini cezbediyor.
On yıl önce Dash, blockchain’in muazzam bir anlaşma haline gelmesinin sadece bir zaman meselesi olduğunu fark etti. O zaman, endüstrinin düşkün olduğu teknoloji fikir üretme toplantılarından birine katıldı. Zamanında bir çift katıldım. Buradaki fikir, bir odadaki potansiyel teknoloji hakkında doğru tutuma sahip çok sayıda akıllı ikonoklast elde etmeniz ve birkaç saatliğine sosyal bir sorunu hacklemenizdir. Kesinlikle iddialı ve tarih dışıysa, heyecan verici bir deneyim olabilir. Yoksulluk, başarısız okullar ve iklim değişikliği gibi karmaşık sosyal sorunların biraz teknolojiye ihtiyaç duyduğu fikri aptalca olsa da baştan çıkarıcıdır. Dash’in “blockchain’in olacağını bildiğini” söylediği olaylardan birindeydi. Bu sadece bir zaman meselesi.”
Ancak insanların blockchain kullanmaya ikna edileceğine dair hiçbir belirti yoktu. Bunun nedeni, iki taraf arasındaki alışverişlerde güveni algoritmik belgelerle değiştiren merkezi olmayan defterin yavaş ve hantal olmasıdır. “Bununla ilgili bir şey, bu veritabanına, bu elektronik tabloya bir satır eklemek, iki büyüklük sırası daha yavaş ve 10 büyüklük sırası daha pahalı. Ve bunun için kim imzalayacak? Neden bunu yapasın?” Dash kendi kendine sorduğunu söylüyor.
Kimsenin sahip olduğunu bilmediği bir sorunu çözen bir teknolojinin -“yıkıcı” bir teknoloji- kültürel olarak güçlü hale gelmesinin tek yolu, karlı hale gelene kadar birisinin onu sübvanse etmesi gerektiğidir. Blockchain durumunda Dash bana şunları söyledi: “Bunu yapmak için milyarlarca dolarlık sübvansiyon pompalamak gerekiyor. Uber ile aynı” ve bazı VC’ler blok zincirini kaçınılmaz hale getirmek için çok yatırım yaptı. Ve VC’lerin yatırımlara atabilecekleri miktar, son 10 yılda ortalama bir insanın takdir edemeyeceği bir şekilde arttı. Dash, “Gerçek VC’lerden bir çek 20 milyon dolar, 40 milyon dolar” diyor. “Onlar için bir şey değil. Bu sadece servet konsantrasyonu.”
Risk sermayesi ve blok zincirinin bazı inceliklerini hâlâ öğreniyor olsam da, servet eşitsizliğini gayet iyi anlıyorum. Amerika Birleşik Devletleri’ndeki servet eşitsizliği hakkında çok konuşuyoruz ama fenomen küresel. 2020 yılına kadar yeterince kötüydü, ancak salgın topluluklar, devletler ve milletler arasındaki eşitsizlikleri hızlandırdı. Bu modeller, blok zincirinin hangi sosyal sorunu çözdüğü sorusuna bir makro cevap sağlar. Blockchain, yatırım yapma riskini almak isteyenler için artan servet eşitsizliğini bir sorundan fırsata dönüştürüyor.
Herhangi bir spekülatif balonun çekiciliği dünyanın bir gerçeğine dayanır: Bir yerlerde birileri çok para kazanıyor ve sen onlardan biri değilsin. İyi bir emekli maaşı olan ömür boyu mavi yakalı bir işçi olan kuzenim gibi birçok insan buna inanıyor. Ve yanlış değiller. Dash ile yaptığım konuşmanın eve getirdiği bir şey var: Kripto ve NFT’lerde çok para kazanan birçok insan var. Son derece zengin olmayan bizler için, onlara katılabileceğimiz fikri, kültürel bir fenomen haline gelen baştan çıkarıcı bir fikir. Ve ekonomik güvencesizlik ve servet eşitsizliği atmosferinde, bu çekim aşırı yüklenir. Ancak özellikle gençler arasında güçlüdür. Dash, “25 yaşın altındaki herkesle konuşuyorsunuz ve onlara kriptonun özgürlükleri olduğu söylendi” diyor. Nedenini hayal etmek zor değil.
45 yaşından küçükseniz, internet hayatınızdaki en güçlü kurum olmuştur. Hükümetten daha güçlü, oy vermekten daha deneyimli, bir evden, arabadan ya da işten daha somut. İnternete dokunamazsın ama yapabilirsin hisset bu. İş bulmaktan sosyal bir hayat kurmaya kadar her şeyin gerçekleştiği yer burasıdır. Okullar kapanıp yeniden açılırken ve sonra tekrar kapanırken blockchain geldiğinde ve hükümetler Google’a size en yakın koronavirüs test sitenizi söylediğinde ve üniversiteniz size çevrimiçi oryantasyonun yurt hayatıyla aynı olduğunu ve çok sayıda beyaz yakalılar evden çalışıyor ve en uzun ilişkiniz uygulamalarda, kanallarda, sohbet odalarında ve DM’lerde başladı, blok zinciri “Hayatta kalmak için ne yapmalıyım?” gibi en temel sorunlara makul bir çözüm.
Dash, buna ekonomik kaygının kaosuyla şekillenmiş büyük bir FOMO oyunu diyor. “Herkesin yine bir hikayesi var” diyor. “Bu adam Bitcoin’e erken girdi ve 50 bin kazandı. Demek istediğim, bununla ilgili FOMO’m bile vardı. Bir adam tanıyorum – o zeki, ama o kadar da zeki değil – her şeyi göze alan ve dokuz rakama çok yakın, çok iyi.” Adil olmak gerekirse, bu şekilde ifade ettiğinizde, Bitcoin satın almak kolej derslerimden birini almaktan daha kolay ve güvenli geliyor. Yani balon patlayana kadar.
Gelecek hafta, tüm bu aparattan kimin sorumlu olduğu hakkında konuşacağız. Çok zengin risk sermayedarları paralarını park etme vaadini kullanırken sıradan kripto meraklılarına dikkat eden var mı?
Birçoğunuz geçen hafta kripto para birimi, NFT’ler ve blok zincirinin tam olarak ne olduğunu anlamadığınız için biraz utandığınızı söylemek için yazdınız. Bu utanç, sıradan insanların taşıyabileceği bir şey değil. Bunun gibi spekülatif finansal teknolojiler, kültürel güçlerinin çoğunu tanımlamanın zor olmasından alır. Açık tanım genellikle bir enstrümanın iyi düzenlenmiş olduğunun bir işaretidir. Önümüzdeki hafta tartışacağımız gibi, kriptonun ne olduğu veya blok zincirinin nasıl çalıştığı veya bir NFT’nin nasıl satın alınacağı konusundaki belirsizlik, onları “başarısız olamayacak kadar büyük” yapan şeyin bir parçası.
Bu terimlerin ne anlama geldiği konusunda kendinizi daha iyi hissediyorsanız, bu son kapsamın tadını çıkarabilirsiniz.
Emily Flitter geçen hafta The New York Times için kripto balonunun patlayıp patlamadığını veya bunun ne anlama geldiğini bilmenin zor olduğunu yazdı: “Bitcoin, hisse senetleriyle birlikte toparlanmadan önce yaklaşık yüzde 13 düştü. Ethereum’un kendi parası Ether, kısaca yüzde 15 düştü. Fiyat düşüşleri diğer dijital varlık fiyatlarını da aşağı çekti.” Satışlara rağmen, kripto para dünyası o kadar gelişigüzel ve vahşi ki, varlıkların aşırı ısındığını veya eridiğini kesin olarak söyleyebilecek tek bir ölçü yok. Flitter’ın analizinde ve Karl Russell’ın grafiklerinde net olan şey, geçen hafta birçok kişinin para kaybettiğidir.
Anıl Dash için C.E.O. yazılım geliştirme şirketi Glitch için finansal teknolojilerle ilgili derin sorular her zaman acil olmuştur. Dash aynı zamanda 2014’te takas edilemeyen tokenlerin (NFT’ler) mucitlerinden biriydi ve teknolojinin şu anda kullanılma şekliyle boğuşuyor.
Bu haftanın haber bülteni, Dash ile iki bölümden oluşan bir tartışmanın ilkidir. Çok yer kapladık. İkimiz de dijital teknolojinin, küreselleşmiş bir dünyada marjinalleşmiş insanlara savaşma şansı verme gücüne dair saf umudumuzu kabul ediyoruz. İkimiz de internet yığınlarının öfkesini ve bu umudu bizden koparması gereken algoritmik güvenlik açığını deneyimledik. Ve ikimiz de blok zinciri özellikli ürünleri riskli kabuk oyunlarına dönüştüren platformların ve oyuncuların düzenlemeden kaçmaya devam edeceğinden endişe duyuyoruz.
Geçen hafta bitirdiğim soruyla başlıyorum: Blockchain destekli bu teknolojiler hangi sosyal sorunları çözüyor? Bu soru, cevaplanması en zor ve en önemli sorudur.
Blok zinciri özellikli teknolojileri anlamak için, bunların risk sermayedarları için park yeri olduğunu anlamalısınız. Girişim sermayesi şirketleri (VC’ler) devasa nakit yığınlarını bu teknolojik boş alanlara çekiyor çünkü damperli kamyona sahip olmanın aksine, o canavarı bir yere park etmeniz gerekiyor. Ve blok zinciri, risk sermayesi şirketlerini yöneten insan türlerini cezbediyor.
On yıl önce Dash, blockchain’in muazzam bir anlaşma haline gelmesinin sadece bir zaman meselesi olduğunu fark etti. O zaman, endüstrinin düşkün olduğu teknoloji fikir üretme toplantılarından birine katıldı. Zamanında bir çift katıldım. Buradaki fikir, bir odadaki potansiyel teknoloji hakkında doğru tutuma sahip çok sayıda akıllı ikonoklast elde etmeniz ve birkaç saatliğine sosyal bir sorunu hacklemenizdir. Kesinlikle iddialı ve tarih dışıysa, heyecan verici bir deneyim olabilir. Yoksulluk, başarısız okullar ve iklim değişikliği gibi karmaşık sosyal sorunların biraz teknolojiye ihtiyaç duyduğu fikri aptalca olsa da baştan çıkarıcıdır. Dash’in “blockchain’in olacağını bildiğini” söylediği olaylardan birindeydi. Bu sadece bir zaman meselesi.”
Ancak insanların blockchain kullanmaya ikna edileceğine dair hiçbir belirti yoktu. Bunun nedeni, iki taraf arasındaki alışverişlerde güveni algoritmik belgelerle değiştiren merkezi olmayan defterin yavaş ve hantal olmasıdır. “Bununla ilgili bir şey, bu veritabanına, bu elektronik tabloya bir satır eklemek, iki büyüklük sırası daha yavaş ve 10 büyüklük sırası daha pahalı. Ve bunun için kim imzalayacak? Neden bunu yapasın?” Dash kendi kendine sorduğunu söylüyor.
Kimsenin sahip olduğunu bilmediği bir sorunu çözen bir teknolojinin -“yıkıcı” bir teknoloji- kültürel olarak güçlü hale gelmesinin tek yolu, karlı hale gelene kadar birisinin onu sübvanse etmesi gerektiğidir. Blockchain durumunda Dash bana şunları söyledi: “Bunu yapmak için milyarlarca dolarlık sübvansiyon pompalamak gerekiyor. Uber ile aynı” ve bazı VC’ler blok zincirini kaçınılmaz hale getirmek için çok yatırım yaptı. Ve VC’lerin yatırımlara atabilecekleri miktar, son 10 yılda ortalama bir insanın takdir edemeyeceği bir şekilde arttı. Dash, “Gerçek VC’lerden bir çek 20 milyon dolar, 40 milyon dolar” diyor. “Onlar için bir şey değil. Bu sadece servet konsantrasyonu.”
Risk sermayesi ve blok zincirinin bazı inceliklerini hâlâ öğreniyor olsam da, servet eşitsizliğini gayet iyi anlıyorum. Amerika Birleşik Devletleri’ndeki servet eşitsizliği hakkında çok konuşuyoruz ama fenomen küresel. 2020 yılına kadar yeterince kötüydü, ancak salgın topluluklar, devletler ve milletler arasındaki eşitsizlikleri hızlandırdı. Bu modeller, blok zincirinin hangi sosyal sorunu çözdüğü sorusuna bir makro cevap sağlar. Blockchain, yatırım yapma riskini almak isteyenler için artan servet eşitsizliğini bir sorundan fırsata dönüştürüyor.
Herhangi bir spekülatif balonun çekiciliği dünyanın bir gerçeğine dayanır: Bir yerlerde birileri çok para kazanıyor ve sen onlardan biri değilsin. İyi bir emekli maaşı olan ömür boyu mavi yakalı bir işçi olan kuzenim gibi birçok insan buna inanıyor. Ve yanlış değiller. Dash ile yaptığım konuşmanın eve getirdiği bir şey var: Kripto ve NFT’lerde çok para kazanan birçok insan var. Son derece zengin olmayan bizler için, onlara katılabileceğimiz fikri, kültürel bir fenomen haline gelen baştan çıkarıcı bir fikir. Ve ekonomik güvencesizlik ve servet eşitsizliği atmosferinde, bu çekim aşırı yüklenir. Ancak özellikle gençler arasında güçlüdür. Dash, “25 yaşın altındaki herkesle konuşuyorsunuz ve onlara kriptonun özgürlükleri olduğu söylendi” diyor. Nedenini hayal etmek zor değil.
45 yaşından küçükseniz, internet hayatınızdaki en güçlü kurum olmuştur. Hükümetten daha güçlü, oy vermekten daha deneyimli, bir evden, arabadan ya da işten daha somut. İnternete dokunamazsın ama yapabilirsin hisset bu. İş bulmaktan sosyal bir hayat kurmaya kadar her şeyin gerçekleştiği yer burasıdır. Okullar kapanıp yeniden açılırken ve sonra tekrar kapanırken blockchain geldiğinde ve hükümetler Google’a size en yakın koronavirüs test sitenizi söylediğinde ve üniversiteniz size çevrimiçi oryantasyonun yurt hayatıyla aynı olduğunu ve çok sayıda beyaz yakalılar evden çalışıyor ve en uzun ilişkiniz uygulamalarda, kanallarda, sohbet odalarında ve DM’lerde başladı, blok zinciri “Hayatta kalmak için ne yapmalıyım?” gibi en temel sorunlara makul bir çözüm.
Dash, buna ekonomik kaygının kaosuyla şekillenmiş büyük bir FOMO oyunu diyor. “Herkesin yine bir hikayesi var” diyor. “Bu adam Bitcoin’e erken girdi ve 50 bin kazandı. Demek istediğim, bununla ilgili FOMO’m bile vardı. Bir adam tanıyorum – o zeki, ama o kadar da zeki değil – her şeyi göze alan ve dokuz rakama çok yakın, çok iyi.” Adil olmak gerekirse, bu şekilde ifade ettiğinizde, Bitcoin satın almak kolej derslerimden birini almaktan daha kolay ve güvenli geliyor. Yani balon patlayana kadar.
Gelecek hafta, tüm bu aparattan kimin sorumlu olduğu hakkında konuşacağız. Çok zengin risk sermayedarları paralarını park etme vaadini kullanırken sıradan kripto meraklılarına dikkat eden var mı?
Birçoğunuz geçen hafta kripto para birimi, NFT’ler ve blok zincirinin tam olarak ne olduğunu anlamadığınız için biraz utandığınızı söylemek için yazdınız. Bu utanç, sıradan insanların taşıyabileceği bir şey değil. Bunun gibi spekülatif finansal teknolojiler, kültürel güçlerinin çoğunu tanımlamanın zor olmasından alır. Açık tanım genellikle bir enstrümanın iyi düzenlenmiş olduğunun bir işaretidir. Önümüzdeki hafta tartışacağımız gibi, kriptonun ne olduğu veya blok zincirinin nasıl çalıştığı veya bir NFT’nin nasıl satın alınacağı konusundaki belirsizlik, onları “başarısız olamayacak kadar büyük” yapan şeyin bir parçası.
Bu terimlerin ne anlama geldiği konusunda kendinizi daha iyi hissediyorsanız, bu son kapsamın tadını çıkarabilirsiniz.
Coral Murphy Marcos, Black ve diğer azınlık nüfuz sahiplerinin emeklilik fonlarına ve finans planlamasına nasıl baktığını ayrıntılarıyla anlatıyor. Teknoloji, çalışma şeklimizi değiştirdi, bu nedenle kazanma ve tasarruf etme şeklimizi de değiştirmesi çok uygun. Azınlık yaratıcıları genellikle varlık yönetimi kaynaklarından yoksundur ve birçoğu tavsiyeyi paylaşır.
Mike Isaac ve Kellen Browning, NFT’lere ve video oyunlarına genel bir bakışla kripto kültürünü açıklıyor. Şaşırtıcı bir şekilde, çoğu satın almıyor.
Politikacıların Bitcoin/kripto kullanımı ve çeşitli politika girişimleri için yerel siyasette nasıl kullanıldığına dair harika bir başlangıç.
“Hızlı zengin olma planları” olarak adlandırılan dolandırıcılık olarak adlandırılan kripto start-up’ları.
Ve GameStock efsanesinin iyi bir devamı.