Dahi kafalar
New member
Çevrimiçi konuşma özgürlüğü için kapsamlı etkileri olabilecek iki durumda, Facebook, YouTube ve Twitter gibi sosyal medya şirketleri, Florida ve Teksas’ta platformlarında hangi içeriğin görüneceğine karar verme yeteneklerini sınırlayan yeni yasalara meydan okuyor.
Şirketler, yasaların İlk Değişikliği ihlal ettiği konusunda haklılar, ancak öne sürdükleri bazı argümanlar derinden kusurlu. Bu argümanlar mahkemelerde ilgi görürse, yasa koyucuların dijital kamusal alanda demokratik değerleri korumayı amaçlayan mantıklı ve ifade özgürlüğüne uygun yasalar geçirmesi zor olacaktır.
Florida ve Texas davaları, devletlerin sosyal medya şirketlerini düzenlemeye yönelik ilk önemli çabalarını ilgilendirdiği için alışılmadık derecede önemlidir. Kanunlar bazı açılardan farklılık gösterir, ancak aralarında şirketlerin belirli içerikleri kaldırmasını engeller, algoritma kullanımlarını sınırlandırır ve içerik denetleme uygulamaları hakkında bilgi yayınlamalarını gerektirir. Ayrıca, şirketlerin kendi etiketlerini kullanıcıların gönderilerine ekleme yeteneğini de kısıtlarlar.
Birkaç teknoloji şirketinin kamu söylemi üzerinde sahip olduğu güç gerçek bir sorundur, ancak iki eyaletin yasaları bu sorunu çözmek için bir çabadan daha az, belirli sosyal medya şirketlerini sözde siyasi görüşleri nedeniyle cezalandırma girişimidir. Yasaların geçmesinden önceki aylarda Twitter ve Facebook, Başkan Donald Trump’ı platformlarından attı, Hunter Biden hakkındaki bir habere erişimi engelledi veya sınırlandırdı ve seçim ve pandemi hakkında yanıltıcı olduğunu belirledikleri iddialara etiketler ekledi.
Florida ve Teksas yasaları geri ödemeydi. Eyalet valileri gibi yasa koyucular da bu konuda samimiydi. Florida Valisi Ron DeSantis, yasanın “büyük teknoloji oligarklarından” ve “radikal solcu anlatılarından” “sanal kamusal meydanı geri almayı” amaçladığını açıkladı. Teksas Valisi Greg Abbott, eyalet yasasının şirketlerin “muhafazakar bakış açılarını ve fikirleri” susturmasını engellemeyi amaçladığını açıkladı. ”
Kanunların kendileri bu amacı yansıtır. Bu, özellikle “sosyal medya platformu” tanımının liberal sempati beslediği iddia edilen Silikon Vadisi şirketlerine ulaşmak için gerrymande edildiği, ancak Florida’da kapsamlı operasyonları olan Disney’in sahip olduğu platformları hariç tutan Florida yasası için geçerlidir.
Şirketler, iki yasanın, algılanan siyasi görüşlerine göre belirli platformlara karşı ayrımcılık yaptığı konusunda haklılar – ve iki federal bölge mahkemesi, temyize giden yasaları emretti. İşin ilginci, şirketlerin çok daha ileri giden argümanlar ortaya atmış olmaları.
Örneğin, mahkemelerin geçmişte gazetelere tanınan çok geniş Birinci Değişiklik korumalarının aynısını sosyal medya platformlarına da genişletmesi gerektiğini iddia ediyorlar. Ayrıca, “yazıyla ilgili yargı” uygulamalarını en aza indirgeyen herhangi bir yasanın, asgari düzeyde de olsa anayasaya aykırı olarak kabul edilmesi gerektiğini savunuyorlar. Bu argümanlar derinden yanlış anlaşılmıştır ve mahkemeler onlarla aynı fikirde olursa, Florida ve Teksas yasalarının temel kusurlarını paylaşmayan yasaları bile geçersiz kılar.
Gerçek şu ki, sosyal medya platformları bazı yönlerden gazeteler gibidir, bazıları değildir. Diğer medya kuruluşları gibi, sosyal medya şirketleri de bazen hangi içeriğin yayınlanacağına karar verir ve bazen de kullanıcıların gönderilerine etiketler eklerken yaptıkları gibi kamu söylemine kendi seslerini eklerler. Şirketler bu faaliyetlerde bulunurken, Yüksek Mahkemenin hükümet müdahalesine karşı tekrar tekrar koruduğu editoryal takdir yetkisini kullanıyorlar.
<saat/>
Ancak sosyal medya platformları gazetelerden önemli açılardan farklıdır. Onlar öncelikle kendilerinin değil, başkalarının konuşması için araçlardır. Yayınladıkları içerik üzerinde yakın küratöryel kontrol uygulamazlar. Gazetelerin yaptığı gibi yayınladıkları içerikten sorumluluk almazlar – ve yasa onlardan bunu gerektirmez. Ayrıca (birçok) sosyal medya platformu ve gazete arasında inanılmaz bir ölçek farkı var. Bir gün boyunca, okuduğunuz gazete birkaç yüz makale yayınlıyor, ancak büyük platformlar yüz milyonlarca gönderi yayınlıyor.
Florida ve Texas, bu tür farklılıkların sosyal medya şirketlerinin Birinci Değişikliğin koruması dışında olduğu anlamına geldiğini iddia ediyor. Bu açıkça yanlış. Ancak Birinci Değişiklik, sosyal medya şirketlerine gazetelere uyguladığından farklı şekilde uygulanmalıdır, çünkü sosyal medya şirketleri ve gazeteler editoryal yargıyı farklı şekillerde uygular.
Buradaki bahisler yüksek. Yüksek Mahkeme’nin başyazı kararına sağladığı anayasal koruma, gazeteler ve sosyal medya şirketleri için de gerekli ve savunmaya değer. Bu koruma, her türden editörün hangi konuşmanın yayınlanacağına ve tanıtılacağına kendileri karar verme hakkını güvence altına alır. Aynı zamanda, hükümetin kamu söylemini çarpıtma ve kontrol etme çabalarına karşı önemli bir siper görevi görür.
Ancak şirketlerin argümanları, yasa koyucuların dijital kamusal alanın bütünlüğünü koruyan dikkatlice çizilmiş yasaları yürürlüğe koymasını neredeyse imkansız hale getirecektir. Yasa koyucuların şirketlere en mütevazı şeffaflık gerekliliklerini bile dayatmasını, şirketlerden akademik araştırmacılarla veri paylaşmalarını veya gönderileri kaldırılan veya hesapları askıya alınan kullanıcılara açıklama yapmalarını şart koşmasını zorlaştıracaktır. Ayrıca, yasa koyucuların, şirketlerin toplayabileceği bilgileri ve bunları nasıl kullanacaklarını sınırlayan basit gizlilik yasalarını geçirmesini zorlaştıracaktır.
Elbette, herhangi bir yasama önerisinin anayasaya uygun olup olmadığı, onun özelliklerini belirleyecektir. Bununla birlikte, mahkemeler şirketlerin argümanlarını kabul ederse, dikkate alınmaya değer birçok yasa teklifi vardıklarında ölmüş olacaktır.
Federal temyiz mahkemeleri, şirketlerin Birinci Değişikliği hizmet etmesi amaçlanan değerlere karşı döndürmelerine izin vermemelidir. Florida ve Teksas yasalarını çiğnemeli, ancak sosyal medya şirketlerinin daha geniş argümanlarını reddetmeliler. Birinci Değişikliğin, çevrimiçi demokratik değerleri güçlendirmeyi amaçlayan dikkatli bir şekilde çizilmiş mevzuata engel olmasına izin verilse korkunç olurdu.
Jameel Jaffer, Columbia Üniversitesi’ndeki Knight First Amendment Enstitüsü’nün yönetici direktörüdür ve Amerikan Sivil Özgürlükler Birliği’nin yasal direktör yardımcısıydı. Scott Wilkens, Knight Enstitüsü’nde avukattır ve büyük ölçüde teknoloji şirketlerinin dahil olduğu fikri mülkiyet anlaşmazlıklarına odaklandığı hukuk firması Jenner & Block’un ortağıydı.
The Times yayınlamaya kararlıdır harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: harfler@nytimes. com .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve Instagram .
Şirketler, yasaların İlk Değişikliği ihlal ettiği konusunda haklılar, ancak öne sürdükleri bazı argümanlar derinden kusurlu. Bu argümanlar mahkemelerde ilgi görürse, yasa koyucuların dijital kamusal alanda demokratik değerleri korumayı amaçlayan mantıklı ve ifade özgürlüğüne uygun yasalar geçirmesi zor olacaktır.
Florida ve Texas davaları, devletlerin sosyal medya şirketlerini düzenlemeye yönelik ilk önemli çabalarını ilgilendirdiği için alışılmadık derecede önemlidir. Kanunlar bazı açılardan farklılık gösterir, ancak aralarında şirketlerin belirli içerikleri kaldırmasını engeller, algoritma kullanımlarını sınırlandırır ve içerik denetleme uygulamaları hakkında bilgi yayınlamalarını gerektirir. Ayrıca, şirketlerin kendi etiketlerini kullanıcıların gönderilerine ekleme yeteneğini de kısıtlarlar.
Birkaç teknoloji şirketinin kamu söylemi üzerinde sahip olduğu güç gerçek bir sorundur, ancak iki eyaletin yasaları bu sorunu çözmek için bir çabadan daha az, belirli sosyal medya şirketlerini sözde siyasi görüşleri nedeniyle cezalandırma girişimidir. Yasaların geçmesinden önceki aylarda Twitter ve Facebook, Başkan Donald Trump’ı platformlarından attı, Hunter Biden hakkındaki bir habere erişimi engelledi veya sınırlandırdı ve seçim ve pandemi hakkında yanıltıcı olduğunu belirledikleri iddialara etiketler ekledi.
Florida ve Teksas yasaları geri ödemeydi. Eyalet valileri gibi yasa koyucular da bu konuda samimiydi. Florida Valisi Ron DeSantis, yasanın “büyük teknoloji oligarklarından” ve “radikal solcu anlatılarından” “sanal kamusal meydanı geri almayı” amaçladığını açıkladı. Teksas Valisi Greg Abbott, eyalet yasasının şirketlerin “muhafazakar bakış açılarını ve fikirleri” susturmasını engellemeyi amaçladığını açıkladı. ”
Kanunların kendileri bu amacı yansıtır. Bu, özellikle “sosyal medya platformu” tanımının liberal sempati beslediği iddia edilen Silikon Vadisi şirketlerine ulaşmak için gerrymande edildiği, ancak Florida’da kapsamlı operasyonları olan Disney’in sahip olduğu platformları hariç tutan Florida yasası için geçerlidir.
Şirketler, iki yasanın, algılanan siyasi görüşlerine göre belirli platformlara karşı ayrımcılık yaptığı konusunda haklılar – ve iki federal bölge mahkemesi, temyize giden yasaları emretti. İşin ilginci, şirketlerin çok daha ileri giden argümanlar ortaya atmış olmaları.
Örneğin, mahkemelerin geçmişte gazetelere tanınan çok geniş Birinci Değişiklik korumalarının aynısını sosyal medya platformlarına da genişletmesi gerektiğini iddia ediyorlar. Ayrıca, “yazıyla ilgili yargı” uygulamalarını en aza indirgeyen herhangi bir yasanın, asgari düzeyde de olsa anayasaya aykırı olarak kabul edilmesi gerektiğini savunuyorlar. Bu argümanlar derinden yanlış anlaşılmıştır ve mahkemeler onlarla aynı fikirde olursa, Florida ve Teksas yasalarının temel kusurlarını paylaşmayan yasaları bile geçersiz kılar.
Gerçek şu ki, sosyal medya platformları bazı yönlerden gazeteler gibidir, bazıları değildir. Diğer medya kuruluşları gibi, sosyal medya şirketleri de bazen hangi içeriğin yayınlanacağına karar verir ve bazen de kullanıcıların gönderilerine etiketler eklerken yaptıkları gibi kamu söylemine kendi seslerini eklerler. Şirketler bu faaliyetlerde bulunurken, Yüksek Mahkemenin hükümet müdahalesine karşı tekrar tekrar koruduğu editoryal takdir yetkisini kullanıyorlar.
<saat/>
Ancak sosyal medya platformları gazetelerden önemli açılardan farklıdır. Onlar öncelikle kendilerinin değil, başkalarının konuşması için araçlardır. Yayınladıkları içerik üzerinde yakın küratöryel kontrol uygulamazlar. Gazetelerin yaptığı gibi yayınladıkları içerikten sorumluluk almazlar – ve yasa onlardan bunu gerektirmez. Ayrıca (birçok) sosyal medya platformu ve gazete arasında inanılmaz bir ölçek farkı var. Bir gün boyunca, okuduğunuz gazete birkaç yüz makale yayınlıyor, ancak büyük platformlar yüz milyonlarca gönderi yayınlıyor.
Florida ve Texas, bu tür farklılıkların sosyal medya şirketlerinin Birinci Değişikliğin koruması dışında olduğu anlamına geldiğini iddia ediyor. Bu açıkça yanlış. Ancak Birinci Değişiklik, sosyal medya şirketlerine gazetelere uyguladığından farklı şekilde uygulanmalıdır, çünkü sosyal medya şirketleri ve gazeteler editoryal yargıyı farklı şekillerde uygular.
Buradaki bahisler yüksek. Yüksek Mahkeme’nin başyazı kararına sağladığı anayasal koruma, gazeteler ve sosyal medya şirketleri için de gerekli ve savunmaya değer. Bu koruma, her türden editörün hangi konuşmanın yayınlanacağına ve tanıtılacağına kendileri karar verme hakkını güvence altına alır. Aynı zamanda, hükümetin kamu söylemini çarpıtma ve kontrol etme çabalarına karşı önemli bir siper görevi görür.
Ancak şirketlerin argümanları, yasa koyucuların dijital kamusal alanın bütünlüğünü koruyan dikkatlice çizilmiş yasaları yürürlüğe koymasını neredeyse imkansız hale getirecektir. Yasa koyucuların şirketlere en mütevazı şeffaflık gerekliliklerini bile dayatmasını, şirketlerden akademik araştırmacılarla veri paylaşmalarını veya gönderileri kaldırılan veya hesapları askıya alınan kullanıcılara açıklama yapmalarını şart koşmasını zorlaştıracaktır. Ayrıca, yasa koyucuların, şirketlerin toplayabileceği bilgileri ve bunları nasıl kullanacaklarını sınırlayan basit gizlilik yasalarını geçirmesini zorlaştıracaktır.
Elbette, herhangi bir yasama önerisinin anayasaya uygun olup olmadığı, onun özelliklerini belirleyecektir. Bununla birlikte, mahkemeler şirketlerin argümanlarını kabul ederse, dikkate alınmaya değer birçok yasa teklifi vardıklarında ölmüş olacaktır.
Federal temyiz mahkemeleri, şirketlerin Birinci Değişikliği hizmet etmesi amaçlanan değerlere karşı döndürmelerine izin vermemelidir. Florida ve Teksas yasalarını çiğnemeli, ancak sosyal medya şirketlerinin daha geniş argümanlarını reddetmeliler. Birinci Değişikliğin, çevrimiçi demokratik değerleri güçlendirmeyi amaçlayan dikkatli bir şekilde çizilmiş mevzuata engel olmasına izin verilse korkunç olurdu.
Jameel Jaffer, Columbia Üniversitesi’ndeki Knight First Amendment Enstitüsü’nün yönetici direktörüdür ve Amerikan Sivil Özgürlükler Birliği’nin yasal direktör yardımcısıydı. Scott Wilkens, Knight Enstitüsü’nde avukattır ve büyük ölçüde teknoloji şirketlerinin dahil olduğu fikri mülkiyet anlaşmazlıklarına odaklandığı hukuk firması Jenner & Block’un ortağıydı.
The Times yayınlamaya kararlıdır harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: harfler@nytimes. com .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve Instagram .