Dahi kafalar
New member
Büyük Uyanış’ın aşırılıklarını sürekli eleştiren bizlere, genellikle bir köstebek yuvasından bir dağ yaptığımız söylenir. Asıl sorunun soldan değil sağdan gelen sansür olduğunu. Soldan gelen bu sansür, büyük ölçüde, anonim Twitter sakinlerinin veya üniversiteli çocukların kendilerini ifade etmelerinin bir yığın meselesiyken, sağdan sansür, örneğin okullarda ırk tartışmasını ortadan kaldırmaya adanmış tehditkar yetkilileri içerir.
Soldaki sorunun karakterizasyonu bana bilgisiz ve kasıtlı kör arasında bir yer gibi geliyor. Evet, sol eğilimli öğrenciler, kampüslerinin rahat sınırları içinde konuşma özgürlüğüne karşı hoşgörüsüzlüklerini gösterebilirler, ancak bir gün gerçek dünyaya mezun olurlar ve önceden hazırlanmış bu hoşgörüsüzlüğü yanlarında götürürler. Bazı ortamlarda aşırı ilerici görüşler baskın olabilir, ancak çok fazla kişi tarafından benimsenen, uyanık görünümlerinin kamusal alanda entelektüel meydan okumayı bile gerektirmediği varsayımı, Ekim ayında tanımladığım daha geniş “aydınlanmama”nın bir uzantısıdır.
Bununla birlikte, sağdan gelen sansürün kabul ettiğimden daha fazla bir sorun olduğu fikrine gerçekten açığım. Gerçek, çoğu zaman olduğu gibi ortada olabilir ve geçen haftaki bir hukuk davası beni bu konuda düşündürdü.
Bir şeyleri anlamlandırmak, bir anda çılgına dönen insanların vızıldayan kaosunu algılamak yerine, çok şeyi açıklayan şeyin ne olduğunu tespit etmeyi, sentez gerektirir; bu, şeylere mantıksız ve hatta çaba-hafif bir yaklaşımdır. Bu bağlamda, bugünkü sorunumuz her iki tarafta da illiberalizmdir.
O zaman, ABD Bölge Mahkemesi Yargıcı Mark Walker’ı selamlayacağız, geçen hafta 74 sayfalık bir görüşte, okul yetkilileri tarafından kısıtlayıcı oylama yasalarından Cumhuriyetçilere kadar değişen konularda devlet politikasına meydan okuyan davalarda uzman tanık olarak hareket etmeleri yasaklanan Florida Üniversitesi’ndeki altı profesörün lehine karar verdi. Vali Ron DeSantis’in maske zorunluluğu olan okullardan fon kesme girişimi. (Ayrıca, UF öğretim üyelerinin, öğrettikleri müfredatları tanımlamak için aynı cümlede “eleştirel” ve “ırk” kelimelerini kullanmamaları konusunda uyarıldığına dair yakın tarihli raporlar var, görünüşe göre eleştirel ırk teorisi ve bunun eğitim üzerindeki etkileri tartışmasını savuşturmak için. Florida hükümetindeki eyalet yasa koyucularından veya diğerlerinden tepki çekebilecek bir yol.)
Yargıç Walker, Florida Üniversitesi yetkililerinin eylemlerini, Aralık ayında Hong Kong Üniversitesi kampüsünden Tiananmen Meydanı katliamını anan bir heykelin kaldırılmasına benzetti. Davacıların “görünür bir vorauseilender Gehorsam eyleminde” veya ileriye dönük itaatte, “U. F., Florida’nın siyasi liderlerinden algılanan baskıya boyun eğdi ve Florida’nın iktidar partisinin lehine olan fikirlerin anayasaya aykırı olarak bastırılmasını onayladı” – sanıkları bir dipnotta “UF yönetimindekiler bu karşılaştırmayı üzücü buluyorsa, çözüm basit. Hong Kong’daki çağdaşlarınız gibi davranmayı bırakın. ”
Yargıç, “Birleşik Devletler Yüksek Mahkemesi, uzun süredir ilköğretim sınıflarından üniversite düzeyine kadar öğretmenleri sağlıklı bir demokrasi için kritik önemde görüyor” diyerek özetledi. “Davacıların akademik araştırması, “bilgili siyasi tartışmalar için gereklidir” ve “yalnızca ilgili öğretmenler için değil, hepimiz için aşkın bir değerdir”” diye ekledi, “bu tür eleştirel soruşturma boğulduğunda, demokrasi zarar görür. ”
Geçen yaz öğretmen Matthew Hawn’ın başına gelenleri de unutmayalım: Tennessee’deki okul yöneticileri tarafından lise öğrencileri ve son sınıf öğrencileriyle (Çağdaş Çalışmalar adlı bir derste) sınıf tartışmalarına öncülük ettiği için kovuldu. kimya laboratuvarı) beyaz ayrıcalığı ve örtük önyargı gibi kavramlar üzerine, kritik ırk teorisini öğretme yasağı durumunda geçişten kısa bir süre sonra. Daha önce tartıştığım gibi, bu teoride kök salmış fikirler, kırılmış bir biçimde, bazı okul öğretmenlerinin öğretme biçimine giriyor ve bunun kapsamını sorgulamak meşru. Ancak bu, Hawn’ın Ta-Nehisi Coates tarafından çok okunan bir makale atamak gibi şeyler için konserve edilmesini pek haklı çıkarmaz. Hawn görevden alınması için temyize gidiyor ve eğer adalet onun tarafındaysa, kazanmalı.
Burada bir 180 yapmıyorum ya da Seçilmiş olarak adlandırdıklarımı kancadan çıkarmıyorum. Soldaki illiberal eğilim de bir o kadar baskıcı ve eşit geri tepmeyi gerektiriyor: Okulunun Schenkerian Studies Merkezi’nin kurucusu olan Kuzey Teksas Üniversitesi müzik profesörü Timothy Jackson, Alman Yahudi müzik teorisyeni Heinrich Schenker’in çalışmalarını inceliyor. 20. yüzyılın başlarındaki çalışmaları müzik teorisinde önemli bir yere sahip. Hunter College’da siyahi bir müzik profesörü olan Philip Ewell, Müzik Teorisi Topluluğu’na 2019’da yaptığı bir konuşmada, Schenker’i ırkçı olarak nitelendirdi ve Music Theory Online (Müzik Teorisi Derneği’nin bir yayını) için 2020 tarihli bir makalesinde şunları yazdı: “Schenker’in ırkçı “müzik teorisinde yapısal ve kurumsallaşmış bir ‘beyaz ırksal çerçeve’ vardır” ve bunun uzantısı olarak, müzik teorisi ve hatta akademik müzikoloji alanı ırkçı değilse bile ırksallaştırılır.
2020’de Jackson, The Journal of Schenkerian Studies dergisinin Ewell’in davasını ele almaya adanmış bir sayısının yayınlanmasına öncülük etti, Ewell’in davasını savunan beş makale ve onu eleştiren 10 makale yayınladı. The Times’ın geçen yıl bildirdiği gibi, Jackson, Ewell’in “Schenker ve Schenkerians’ı kınamasının, çok daha geniş Siyah antisemitizm akımının bir parçası ve parseli olarak görülebileceğini” savunarak ve kısmen Siyah klasik müzisyenlerin eksikliğini, siyahi klasik müzisyenlere atfederek, tepkisinde pek nazik davranmıyordu. “klasik müziğe derinden değer verilen evlerde büyüyen” ve devlet okullarında müzik eğitiminin teşvik edilmesinin uygun çare olduğunu söyleyen daha az Siyah insan.
Sonuç, bugünün standartlarına göre tahmin edilebilirdi: Yüzlerce öğrenci ve akademisyen, konuyu kınayan bir mektup imzaladı. Bir soruşturmanın ardından üniversite, Jackson’ı derginin denetiminden kurtardı ve Times’ın haberine göre, daha fazla disiplin cezasını dışlamadı.
Buradaki mesele, Jackson’ın argümanının ve ortaya çıktığı konunun ırk meselelerindeki inceliğin özü olup olmadığı değil, onlar yüzünden kariyer statüsünü ve itibarını kaybetmeyi hak edip etmediğidir. Ewell’in argümanının aydınlatılmış olup olmadığı da önemli değil; biri buna abone olmakta özgürdür (veya olmalıdır). Ya da değil. Benim görüşüme göre, müzikoloji alanı, kendisini ırkçı önyargının kalıntıları için incelemede genel olarak doğru olsa da, Ewell’in özel yaklaşımı kusurludur.
Hayır, mesele şu ki, Jackson’ın Kuzey Teksas’taki muamelesi ile Florida hukuk profesörlerine muamelesi arasındaki çizgi, onların görüşlerinin hararetli, karmaşık tartışmaların bir tarafı olarak ele alınması yerine, görüşlerinin anlatılamaz sapkınlıklar olarak susturulmasıdır.
Jackson dava açtı ve eğer adalet onun tarafındaysa, o kazanmalı. Onunkine benzer pek çok vaka sayabilirim.
Birçokları için Florida Üniversitesi profesörlerinin ve Hawn’ın başına gelenlerin Jackson’ın başına gelenlerden daha korkunç olduğundan şüpheleniyorum. Bununla birlikte, bu duygu, adaletin nelerden oluştuğuna dair tarafsız bir anlayış değil, kişinin öncelikleri meselesidir. Pek çoğumuz, insanların nahoş veya tehlikeli buldukları fikirleri ifade etmelerine izin verilmemesi gerektiğini ve ahlaki düzenimize tehdit gibi fikirleri olanları şeytanlaştırmaya verildiğini varsayıyoruz.
Sağda, eleştirel ırk teorisinin birçok çocuğa öğretilme şekli üzerindeki etkisine karşı ihtiyatlı olsanız bile, ırkı tartışmak duygusunu kurumsallaştırmak hem geri hem de gereksizdir. hiç sadece istenmeyen bir kap karıştırma işlemidir (ve demek istediğiniz bu değilse, bunu netleştirmeniz gerekir). Solda, illiberalizm sırf bazıları iktidara doğruyu konuştuklarını düşündükleri için içgörü haline gelmez. Bu tür bir perspektife direnmek, siyasi yelpazenin neresinden gelirse gelsin hayati önem taşımaktadır.
Geri bildiriminiz var mı? McWhorter-newsletter@nytimes’a bir not gönderin. com.
John McWhorter (@JohnHMcWhorter), Columbia Üniversitesi’nde dilbilim alanında doçenttir. “Lexicon Valley” adlı podcast’e ev sahipliği yapıyor ve en son “Woke Irkçılık: How a New Religion Has Betrayed Black America”nın yazarı. ”
Soldaki sorunun karakterizasyonu bana bilgisiz ve kasıtlı kör arasında bir yer gibi geliyor. Evet, sol eğilimli öğrenciler, kampüslerinin rahat sınırları içinde konuşma özgürlüğüne karşı hoşgörüsüzlüklerini gösterebilirler, ancak bir gün gerçek dünyaya mezun olurlar ve önceden hazırlanmış bu hoşgörüsüzlüğü yanlarında götürürler. Bazı ortamlarda aşırı ilerici görüşler baskın olabilir, ancak çok fazla kişi tarafından benimsenen, uyanık görünümlerinin kamusal alanda entelektüel meydan okumayı bile gerektirmediği varsayımı, Ekim ayında tanımladığım daha geniş “aydınlanmama”nın bir uzantısıdır.
Bununla birlikte, sağdan gelen sansürün kabul ettiğimden daha fazla bir sorun olduğu fikrine gerçekten açığım. Gerçek, çoğu zaman olduğu gibi ortada olabilir ve geçen haftaki bir hukuk davası beni bu konuda düşündürdü.
Bir şeyleri anlamlandırmak, bir anda çılgına dönen insanların vızıldayan kaosunu algılamak yerine, çok şeyi açıklayan şeyin ne olduğunu tespit etmeyi, sentez gerektirir; bu, şeylere mantıksız ve hatta çaba-hafif bir yaklaşımdır. Bu bağlamda, bugünkü sorunumuz her iki tarafta da illiberalizmdir.
O zaman, ABD Bölge Mahkemesi Yargıcı Mark Walker’ı selamlayacağız, geçen hafta 74 sayfalık bir görüşte, okul yetkilileri tarafından kısıtlayıcı oylama yasalarından Cumhuriyetçilere kadar değişen konularda devlet politikasına meydan okuyan davalarda uzman tanık olarak hareket etmeleri yasaklanan Florida Üniversitesi’ndeki altı profesörün lehine karar verdi. Vali Ron DeSantis’in maske zorunluluğu olan okullardan fon kesme girişimi. (Ayrıca, UF öğretim üyelerinin, öğrettikleri müfredatları tanımlamak için aynı cümlede “eleştirel” ve “ırk” kelimelerini kullanmamaları konusunda uyarıldığına dair yakın tarihli raporlar var, görünüşe göre eleştirel ırk teorisi ve bunun eğitim üzerindeki etkileri tartışmasını savuşturmak için. Florida hükümetindeki eyalet yasa koyucularından veya diğerlerinden tepki çekebilecek bir yol.)
Yargıç Walker, Florida Üniversitesi yetkililerinin eylemlerini, Aralık ayında Hong Kong Üniversitesi kampüsünden Tiananmen Meydanı katliamını anan bir heykelin kaldırılmasına benzetti. Davacıların “görünür bir vorauseilender Gehorsam eyleminde” veya ileriye dönük itaatte, “U. F., Florida’nın siyasi liderlerinden algılanan baskıya boyun eğdi ve Florida’nın iktidar partisinin lehine olan fikirlerin anayasaya aykırı olarak bastırılmasını onayladı” – sanıkları bir dipnotta “UF yönetimindekiler bu karşılaştırmayı üzücü buluyorsa, çözüm basit. Hong Kong’daki çağdaşlarınız gibi davranmayı bırakın. ”
Yargıç, “Birleşik Devletler Yüksek Mahkemesi, uzun süredir ilköğretim sınıflarından üniversite düzeyine kadar öğretmenleri sağlıklı bir demokrasi için kritik önemde görüyor” diyerek özetledi. “Davacıların akademik araştırması, “bilgili siyasi tartışmalar için gereklidir” ve “yalnızca ilgili öğretmenler için değil, hepimiz için aşkın bir değerdir”” diye ekledi, “bu tür eleştirel soruşturma boğulduğunda, demokrasi zarar görür. ”
Geçen yaz öğretmen Matthew Hawn’ın başına gelenleri de unutmayalım: Tennessee’deki okul yöneticileri tarafından lise öğrencileri ve son sınıf öğrencileriyle (Çağdaş Çalışmalar adlı bir derste) sınıf tartışmalarına öncülük ettiği için kovuldu. kimya laboratuvarı) beyaz ayrıcalığı ve örtük önyargı gibi kavramlar üzerine, kritik ırk teorisini öğretme yasağı durumunda geçişten kısa bir süre sonra. Daha önce tartıştığım gibi, bu teoride kök salmış fikirler, kırılmış bir biçimde, bazı okul öğretmenlerinin öğretme biçimine giriyor ve bunun kapsamını sorgulamak meşru. Ancak bu, Hawn’ın Ta-Nehisi Coates tarafından çok okunan bir makale atamak gibi şeyler için konserve edilmesini pek haklı çıkarmaz. Hawn görevden alınması için temyize gidiyor ve eğer adalet onun tarafındaysa, kazanmalı.
Burada bir 180 yapmıyorum ya da Seçilmiş olarak adlandırdıklarımı kancadan çıkarmıyorum. Soldaki illiberal eğilim de bir o kadar baskıcı ve eşit geri tepmeyi gerektiriyor: Okulunun Schenkerian Studies Merkezi’nin kurucusu olan Kuzey Teksas Üniversitesi müzik profesörü Timothy Jackson, Alman Yahudi müzik teorisyeni Heinrich Schenker’in çalışmalarını inceliyor. 20. yüzyılın başlarındaki çalışmaları müzik teorisinde önemli bir yere sahip. Hunter College’da siyahi bir müzik profesörü olan Philip Ewell, Müzik Teorisi Topluluğu’na 2019’da yaptığı bir konuşmada, Schenker’i ırkçı olarak nitelendirdi ve Music Theory Online (Müzik Teorisi Derneği’nin bir yayını) için 2020 tarihli bir makalesinde şunları yazdı: “Schenker’in ırkçı “müzik teorisinde yapısal ve kurumsallaşmış bir ‘beyaz ırksal çerçeve’ vardır” ve bunun uzantısı olarak, müzik teorisi ve hatta akademik müzikoloji alanı ırkçı değilse bile ırksallaştırılır.
2020’de Jackson, The Journal of Schenkerian Studies dergisinin Ewell’in davasını ele almaya adanmış bir sayısının yayınlanmasına öncülük etti, Ewell’in davasını savunan beş makale ve onu eleştiren 10 makale yayınladı. The Times’ın geçen yıl bildirdiği gibi, Jackson, Ewell’in “Schenker ve Schenkerians’ı kınamasının, çok daha geniş Siyah antisemitizm akımının bir parçası ve parseli olarak görülebileceğini” savunarak ve kısmen Siyah klasik müzisyenlerin eksikliğini, siyahi klasik müzisyenlere atfederek, tepkisinde pek nazik davranmıyordu. “klasik müziğe derinden değer verilen evlerde büyüyen” ve devlet okullarında müzik eğitiminin teşvik edilmesinin uygun çare olduğunu söyleyen daha az Siyah insan.
Sonuç, bugünün standartlarına göre tahmin edilebilirdi: Yüzlerce öğrenci ve akademisyen, konuyu kınayan bir mektup imzaladı. Bir soruşturmanın ardından üniversite, Jackson’ı derginin denetiminden kurtardı ve Times’ın haberine göre, daha fazla disiplin cezasını dışlamadı.
Buradaki mesele, Jackson’ın argümanının ve ortaya çıktığı konunun ırk meselelerindeki inceliğin özü olup olmadığı değil, onlar yüzünden kariyer statüsünü ve itibarını kaybetmeyi hak edip etmediğidir. Ewell’in argümanının aydınlatılmış olup olmadığı da önemli değil; biri buna abone olmakta özgürdür (veya olmalıdır). Ya da değil. Benim görüşüme göre, müzikoloji alanı, kendisini ırkçı önyargının kalıntıları için incelemede genel olarak doğru olsa da, Ewell’in özel yaklaşımı kusurludur.
Hayır, mesele şu ki, Jackson’ın Kuzey Teksas’taki muamelesi ile Florida hukuk profesörlerine muamelesi arasındaki çizgi, onların görüşlerinin hararetli, karmaşık tartışmaların bir tarafı olarak ele alınması yerine, görüşlerinin anlatılamaz sapkınlıklar olarak susturulmasıdır.
Jackson dava açtı ve eğer adalet onun tarafındaysa, o kazanmalı. Onunkine benzer pek çok vaka sayabilirim.
Birçokları için Florida Üniversitesi profesörlerinin ve Hawn’ın başına gelenlerin Jackson’ın başına gelenlerden daha korkunç olduğundan şüpheleniyorum. Bununla birlikte, bu duygu, adaletin nelerden oluştuğuna dair tarafsız bir anlayış değil, kişinin öncelikleri meselesidir. Pek çoğumuz, insanların nahoş veya tehlikeli buldukları fikirleri ifade etmelerine izin verilmemesi gerektiğini ve ahlaki düzenimize tehdit gibi fikirleri olanları şeytanlaştırmaya verildiğini varsayıyoruz.
Sağda, eleştirel ırk teorisinin birçok çocuğa öğretilme şekli üzerindeki etkisine karşı ihtiyatlı olsanız bile, ırkı tartışmak duygusunu kurumsallaştırmak hem geri hem de gereksizdir. hiç sadece istenmeyen bir kap karıştırma işlemidir (ve demek istediğiniz bu değilse, bunu netleştirmeniz gerekir). Solda, illiberalizm sırf bazıları iktidara doğruyu konuştuklarını düşündükleri için içgörü haline gelmez. Bu tür bir perspektife direnmek, siyasi yelpazenin neresinden gelirse gelsin hayati önem taşımaktadır.
Geri bildiriminiz var mı? McWhorter-newsletter@nytimes’a bir not gönderin. com.
John McWhorter (@JohnHMcWhorter), Columbia Üniversitesi’nde dilbilim alanında doçenttir. “Lexicon Valley” adlı podcast’e ev sahipliği yapıyor ve en son “Woke Irkçılık: How a New Religion Has Betrayed Black America”nın yazarı. ”