Dahi kafalar
New member
Hayatımda sık sık yanıldım. Senin de olduğunu varsayacağım. Ve eğer benim gibiyseniz, bunu kabul etmekte berbatsınız.
Futbol koçları, seçimler ve siyasi partiler hakkında yanılmışım. Twitter’da ve oturma odamda kurgu olduğu ortaya çıkan gerçekleri savundum. Üçüncü sınıf öğretmenimle gofish kurallarını nasıl bildiğimi ve onun bilmediğini nasıl yüksek sesle tartıştığımı hatırlıyorum. (Buna inanmayacaksınız ama o zaman da yanılmışım.)
Birkaç hafta sonra doğum günüm yaklaşıyor, Dünyadaki 35. yılımı kutlamayı dört gözle beklerken (nihayet, Beyaz Saray’a aday olabilirim!), Şimdiye kadar öğrendiklerimi düşünüyordum. hayatım ve önümüzdeki 35 yıl boyunca yanımda götürmek istediklerim. 70 yaşıma geldiğimde kim olmak istiyorum? Neyi başarmak istiyorum?
Yeni başlayanlar için, yanılma konusunda daha iyi olmak istiyorum.
Haklı olmanın – ya da en azından mümkün olduğu kadar çok insan tarafından haklı olarak görülmenin – önemli kültürel para birimi olduğu bir dünyada yaşıyoruz. Ve bu “Jeopardy!” için mantıklı olsa da. yarışmacılar ve beyin cerrahları, politikacılar, uzmanlar ve komşularımızla, arkadaşlarımızla ve sevdiklerimizle etkileşime giren geri kalanımız ve ara sıra bize “12 veya daha az ürün”ün aslında bir şey ifade ettiğini hatırlatabilecek bakkal görevlileri için zararlıdır.
Hatalı olduğunuzu kabul etmeyi reddetmek, kendinizi koruma amaçlı olabilir, ancak gerçekten kendinizi aldatmadır, bu da size ve topluluğunuza zarar verir. Herhangi bir gerçek dışı gibi, güveni yok eder ve her düzeydeki ilişkilere zarar verir. Bir şekilde, bu inatçı sahtekârlığın, ülkemizin kutuplaşmasının kökeninde olduğuna inanıyorum – görünüşte hatalarını kabul edemeyen milyonlarca Amerikalı, bunun yerine başkalarının hatalarına odaklandı. Hepimizi ahlaki ve sosyal bir hendeğe sürüklüyor.
Ve yine de bu yola bağlı kalıyoruz. Bazı insanlar hatalı olduğunu kabul etmek yerine iki katına çıkar. (QAnon takipçileri gibi kendini adamış komplo teorisyenleri için Hillary Clinton’ın tutuklanmasının her an gerçekleşebileceğini düşünüyorum.) Diğerleri, özellikle kamuoyundaki kişiler ve politikacılar, yanlış adımlar hiç olmamış gibi davranmayı tercih ediyor. Sadece hatalarını, yanlış anlamalarını ve düpedüz yalanlarını gözden kaçırıyorlar.
Bazıları sahtekârlıkta güç buluyor gibi görünüyor, gerçek çok aşağılayıcı olacağı için tüm dünya görüşlerini yalanlardan inşa edebiliyor. Ancak, ister bir kart oyununun kurallarıyla, isterse bir seçimin sonuçlarıyla ilgili olsun, yanıldığını kabul etmek bir zayıflık değildir. Bu, güçlü bir güvenlik açığı ifadesidir. Kendim hakkında dürüst olma çabalarımdan bunun ne kadar güç gerektirdiğini biliyorum.
İşleri batırdığınızı anladığınızı gösterirseniz, başkaları tarafından güvenilebilirsiniz. Size şunu söyleyeyim: MTV’de haber yaparken 2016 seçimini tamamen ve tamamen yanlış anladım. MTV.com’da Donald Trump’ın kazanamayacağını yazdım. Ve ilerlerken, bunu unutamam. Ancak bir hesaplaşma dramatik olmak zorunda değildir. Fransız tostunun nasıl doğru bir şekilde yapılacağı veya aşıların etkinliği hakkında olsun, hatalarınızla ilgili gerçeği söyleyecek kadar sizi seven insanları dinlemek kadar basit olabilir.
Bu, The Times için hazırladığım son haber bülteni ve spor, kültür ve tarih hakkında felsefi konuşmalar yapabileceğim bu alana sahip olmaya değer verdim, ancak podcast’im “The Argument”a odaklanmak için sabırsızlanıyorum. Ve uzun zamandır beklenen, sadece eğlence için olan bazı okumaları yakalamak için sabırsızlanıyorum. (Bu, listemde bir sonraki.)
Ama burada son bir düşüncemi iletebilseydim, o da şu olurdu: büyük ya da küçük, sizin için önemli olan meseleler hakkında konuşacaksanız, lütfen onlar hakkında yanılmış olabileceğinizi kabul edin ve hata yaptığınızda kabul etmeye çalışın. . Politikacılarımız, hatalarını toplum içinde kabul etme yeteneğine sahip olsalardı, kendimi daha iyi hissedeceğimden eminim.
Benden al: Yaptıkça kolaylaşıyor. Bir şeyleri yanlış yaptığımı kabul etmek için inisiyatif kullandıkça ilişkilerim gelişti. Silahlarına bağlı kalmak kadar kolay değil ama senin için daha iyi ve Amerika için daha iyi.
Futbol koçları, seçimler ve siyasi partiler hakkında yanılmışım. Twitter’da ve oturma odamda kurgu olduğu ortaya çıkan gerçekleri savundum. Üçüncü sınıf öğretmenimle gofish kurallarını nasıl bildiğimi ve onun bilmediğini nasıl yüksek sesle tartıştığımı hatırlıyorum. (Buna inanmayacaksınız ama o zaman da yanılmışım.)
Birkaç hafta sonra doğum günüm yaklaşıyor, Dünyadaki 35. yılımı kutlamayı dört gözle beklerken (nihayet, Beyaz Saray’a aday olabilirim!), Şimdiye kadar öğrendiklerimi düşünüyordum. hayatım ve önümüzdeki 35 yıl boyunca yanımda götürmek istediklerim. 70 yaşıma geldiğimde kim olmak istiyorum? Neyi başarmak istiyorum?
Yeni başlayanlar için, yanılma konusunda daha iyi olmak istiyorum.
Haklı olmanın – ya da en azından mümkün olduğu kadar çok insan tarafından haklı olarak görülmenin – önemli kültürel para birimi olduğu bir dünyada yaşıyoruz. Ve bu “Jeopardy!” için mantıklı olsa da. yarışmacılar ve beyin cerrahları, politikacılar, uzmanlar ve komşularımızla, arkadaşlarımızla ve sevdiklerimizle etkileşime giren geri kalanımız ve ara sıra bize “12 veya daha az ürün”ün aslında bir şey ifade ettiğini hatırlatabilecek bakkal görevlileri için zararlıdır.
Hatalı olduğunuzu kabul etmeyi reddetmek, kendinizi koruma amaçlı olabilir, ancak gerçekten kendinizi aldatmadır, bu da size ve topluluğunuza zarar verir. Herhangi bir gerçek dışı gibi, güveni yok eder ve her düzeydeki ilişkilere zarar verir. Bir şekilde, bu inatçı sahtekârlığın, ülkemizin kutuplaşmasının kökeninde olduğuna inanıyorum – görünüşte hatalarını kabul edemeyen milyonlarca Amerikalı, bunun yerine başkalarının hatalarına odaklandı. Hepimizi ahlaki ve sosyal bir hendeğe sürüklüyor.
Ve yine de bu yola bağlı kalıyoruz. Bazı insanlar hatalı olduğunu kabul etmek yerine iki katına çıkar. (QAnon takipçileri gibi kendini adamış komplo teorisyenleri için Hillary Clinton’ın tutuklanmasının her an gerçekleşebileceğini düşünüyorum.) Diğerleri, özellikle kamuoyundaki kişiler ve politikacılar, yanlış adımlar hiç olmamış gibi davranmayı tercih ediyor. Sadece hatalarını, yanlış anlamalarını ve düpedüz yalanlarını gözden kaçırıyorlar.
Bazıları sahtekârlıkta güç buluyor gibi görünüyor, gerçek çok aşağılayıcı olacağı için tüm dünya görüşlerini yalanlardan inşa edebiliyor. Ancak, ister bir kart oyununun kurallarıyla, isterse bir seçimin sonuçlarıyla ilgili olsun, yanıldığını kabul etmek bir zayıflık değildir. Bu, güçlü bir güvenlik açığı ifadesidir. Kendim hakkında dürüst olma çabalarımdan bunun ne kadar güç gerektirdiğini biliyorum.
İşleri batırdığınızı anladığınızı gösterirseniz, başkaları tarafından güvenilebilirsiniz. Size şunu söyleyeyim: MTV’de haber yaparken 2016 seçimini tamamen ve tamamen yanlış anladım. MTV.com’da Donald Trump’ın kazanamayacağını yazdım. Ve ilerlerken, bunu unutamam. Ancak bir hesaplaşma dramatik olmak zorunda değildir. Fransız tostunun nasıl doğru bir şekilde yapılacağı veya aşıların etkinliği hakkında olsun, hatalarınızla ilgili gerçeği söyleyecek kadar sizi seven insanları dinlemek kadar basit olabilir.
Bu, The Times için hazırladığım son haber bülteni ve spor, kültür ve tarih hakkında felsefi konuşmalar yapabileceğim bu alana sahip olmaya değer verdim, ancak podcast’im “The Argument”a odaklanmak için sabırsızlanıyorum. Ve uzun zamandır beklenen, sadece eğlence için olan bazı okumaları yakalamak için sabırsızlanıyorum. (Bu, listemde bir sonraki.)
Ama burada son bir düşüncemi iletebilseydim, o da şu olurdu: büyük ya da küçük, sizin için önemli olan meseleler hakkında konuşacaksanız, lütfen onlar hakkında yanılmış olabileceğinizi kabul edin ve hata yaptığınızda kabul etmeye çalışın. . Politikacılarımız, hatalarını toplum içinde kabul etme yeteneğine sahip olsalardı, kendimi daha iyi hissedeceğimden eminim.
Benden al: Yaptıkça kolaylaşıyor. Bir şeyleri yanlış yaptığımı kabul etmek için inisiyatif kullandıkça ilişkilerim gelişti. Silahlarına bağlı kalmak kadar kolay değil ama senin için daha iyi ve Amerika için daha iyi.