Dahi kafalar
New member
Benzin ve dizel yakıt fiyatları çılgınca yüksek ve petrol rafinerileri muazzam karlar elde ediyor. Ancak ham petrolü tüketilebilir ürünlere dönüştüren rafineriler, fiyat oymacılığı yapmıyorlar – yani kasıtlı olarak haksız yere yüksek bir fiyat talep etmiyorlar.
Bu gerçeklerin birleşimini vurgulamak, yüksek yakıt fiyatları konusunda ne yapılması gerektiği konusundaki tartışmalarda her iki taraf için de uygun değil. Rafineriler, yağ kar marjlarına dikkat çekilmesinden hoşlanmazlar. Ve Perşembe günü Meclis’ten geçen Tüketici Yakıt Fiyatı Oyma Önleme Yasası gibi oyulmayı önleme yasalarının savunucuları, çözümlerinin yanlış bir önermeye dayandığını duymaktan hoşlanmıyorlar.
Kimsenin inkar edemeyeceği bir şey, akaryakıt fiyatlarının fırlamış olduğudur. Enerji Bilgi İdaresi’nin 18 Mayıs’ta bildirdiğine göre, normal benzin için ulusal ortalama perakende satış fiyatı bir önceki yıla göre 1,46 dolar artarak 4,49 dolar. bir yıl öncesinden.
Rafinerilerin kar marjlarının genişlediği de yadsınamaz. Aşağıdaki çizelge bunun nedenini açıklamaktadır. Ham petrolün fiyatı ile ondan yapılan ürünlerin fiyatı arasındaki fark olan “crack spread” olarak bilinen şeyi gösterir. Bu grafik, New York Limanı’nda ölçülen, iki varil ham petrol (girdi) ile bir varil benzin artı bir varil dizel (çıktı) arasındaki farkı göstermektedir. Yayılma bu yıl kabaca beş katına çıktı. Bir rafineri işletmesinin sabit maliyetlerini yansıtmaz, ancak sahip olduğu yol genişlediğinde, mühlet rafinerileri çok iyi iş çıkarıyor olabilir.
Yani bu fiyat oymacılığının ilk bakışta kanıtı değil mi? hayır derdim. Tanımı gereği kasıtlı bir eylem olan oymak için, ücretlendirdiğiniz fiyatı kontrol edebilmeniz gerekir. Ancak rafinerilerin ürettikleri ürünler için aldıkları fiyatlar üzerinde kısa vadede çok az kontrolü var veya hiç kontrolü yok. Antitröst dilinde rafineriler, “fiyat belirleyiciler” değil, “fiyat alıcılardır”.
Benzin ve motorin gibi rafine ürünler saf metalardır: standartlaştırılmış, depolanabilir, kolayca ticareti yapılabilir ve binlerce rakip tarafından küresel bir pazarda üretilir. Rakiplerinden bir kuruş daha fazla almaya çalışan bir şirket, müşterilerini çabucak kaybederdi. Houston’daki bir danışmanlık firması olan Lipow Oil Associates’in başkanı Andrew Lipow, tüccarların “piyasa arz ve talep algılarına göre alım ve satım yaptığı” vadeli işlem piyasasında fiyatlar hiçbir zaman gidiş fiyatından çok fazla ayrılmadığını söyledi.
Amerikan Yakıt ve Petrokimya Üreticileri derneği baş endüstri analisti Susan Grissom, vadeli işlem piyasasında “kimden satın aldığınızı ve kime sattığınızı bilmiyorsunuz” dedi.
Tekelciler piyasadan arzı keserek fiyatları yükseltebilir ve yükseltebilirler, ancak rafineriler genellikle bunu yapamaz. Yapabildikleri kadar üretiyorlar – iyi vatandaşlar oldukları için değil, her biri ne kadar çok ürün üretirse, o kadar çok para kazanabileceği için.
Yüksek enflasyon nedeniyle hüsrana uğrayan Başkan Biden, petrol üreticilerini ve rafinerilerini fiyatlandırma uygulamaları konusunda federal soruşturmalarla tehdit ediyor. Kasım ayında, fiyatlar gerçekten yükselmeden önce bile, Federal Ticaret Komisyonu’ndan oymacılık kanıtı aramasını istedi. Komisyonun başkanı Lina Khan’a şöyle yazdı: “Çalışkan Amerikalıların rekabete aykırı veya potansiyel olarak yasa dışı davranışlar nedeniyle gaza daha fazla ödemesini kabul etmiyorum.”
Ancak rafinerileri ürünleri için daha düşük fiyatları kabul etmeye zorlamak sadece kıtlık yaratacaktır. Benzin, dizel, jet yakıtı ve diğer rafine ürünlere yapay olarak düşük fiyatla olan talep, arzdan daha fazla olacaktır, bu da kaos için bir reçetedir. Clinton yönetiminde Hazine sekreteri olarak görev yapan Harvard’dan Lawrence Summers, bu ay Bloomberg Televizyonu’na şunları söyledi: damarların tıp bilimine gidiyordu.”
Federal Ticaret Komisyonu’ndan yıllar boyunca petrol ve gazda vurgunculuk iddialarını araştırması istendi ve sürekli olarak fiyat artışlarının doğal olarak “esnek olmayan” arz ve talebin bir sonucu olduğunu tespit etti: Kısa vadede, İnsanları ve işletmeleri fosil yakıt ve petrokimya satın almaktan önemli ölçüde caydırmak için fiyat artışı. Arzın fiyatla etkilenmesi daha da zordur, çünkü rafineriler genellikle tam kapasitede veya tam kapasiteye yakın çalışır.
Bu her şeyin yolunda olduğu anlamına gelmez. Açıkça değil. Günümüzün yüksek fiyatlarının, tüketici talebinde beklenmedik şekilde hızlı bir toparlanma, Avrupa’ya artan rafine ürün ihracatı ve ABD rafinerileri için önemli bir girdi olan vakumlu gaz yağı da dahil olmak üzere Rusya’dan hidrokarbon arzının kesilmesi gibi birçok nedeni var.
Yüksek fiyatların daha kalıcı bir nedeni, ABD rafinaj kapasitesindeki azalmadır. Güney Philadelphia’daki büyük bir rafineri 2019’da bir patlama ve yangın yaşadı ve bir daha hiç açılmadı. Diğer rafineriler Kaliforniya, Louisiana, New Mexico, Kuzey Dakota ve Wyoming’de kapatıldı. American Fuel & Petrochemical sözcüsü Ericka Perryman, sektör genelindeki işletme kapasitesi 2020 yılının başından bu yana yüzde 5 düştü. Üreticiler, bir e-postada yazdı.
Rafinericiler, mümkün olduğu kadar çok üretmek için kısa vadeli bir teşvike sahipken, uzun vadeli teşvikleri, kapasite ekleme konusunda temkinli olmaktır. Gezegeni iklim değişikliğinden kurtarmak için dünyanın hidrokarbon yakıtlardan olabildiğince çabuk uzaklaşması gerekiyor. Bunu bilen rafineriler, düzenlemelerle veya yenilenebilir enerji biçimleriyle kısa sürede eski hale getirilebilecek tesislere büyük yatırım yapmak konusunda isteksizdir. “Yönetim 2030 yılına kadar işinizi bırakmak istediklerinin sinyallerini veriyorsa, uzun ömürlü varlıklara nasıl yatırım yaparsınız?” Amerikan Petrol Enstitüsü baş ekonomisti Dean Foreman’a sordu.
Yatırımcılar, pandemi kapanmasının talebi öldürdüğü ve ham petrol fiyatının bir günlüğüne negatife döndüğü 2020’de rafinerilerin maruz kaldığı büyük kayıplardan endişe duydular. Wall Street, rafinerilerin daha fazla rafinaj kapasitesi oluşturmaktansa borçlarını azaltmalarını, temettülerini artırmalarını ve hisseleri geri satın almalarını tercih eder. Bu, geçen ay iki büyük rafineri Valero ve Phillips 66’nın ilk çeyrek kazanç çağrılarında menkul kıymet analistleri tarafından sorulan sorulardan açıkça görülüyordu. “Kaldıraç hedefini daha düşük tutmayı düşünür müsünüz?” JPMorgan Securities analisti Phil Gresh, 26 Nisan’daki Valero çağrısında sordu.
Rafineriler için geçerli olan, petrol ve gaz üreticileri için de geçerlidir. Alabilecekleri yüksek fiyatlara rağmen üretimi kısıtlamalarının başlıca nedeni sorulduğunda, 132 petrol ve gaz firmasının yüzde 59’u, Dallas Federal Rezerv Bankası tarafından Mart ayında yapılan bir ankette sermayelerini nasıl yönetecekleri konusunda ihtiyatlı olmaları için yatırımcı baskısını belirttiler. .
Bu, onlarca yıllık bir dengeleme eylemi olarak şekilleniyor – mühlet’i ekonomiyi onlardan uzaklaştırmaya çalışırken yeterli miktarda fosil yakıt kaynağı haline getiriyor.
Senatör Elizabeth Warren, Massachusetts Demokratı ve diğer 11 senatör, rafinerilerin devam eden yatırımı haklı çıkarmak için ihtiyaç duyduğu karı aşan kısmını yakalayacak beklenmedik bir kâr vergisi önerdiler. Ancak, aşırı kurumsal kârın düşmanı olan New York Üniversitesi ekonomisti Thomas Philippon bile bana bir e-postada böyle bir verginin çok yüksek ayarlanabileceği konusunda uyardı – ve şirketlerin para kaybettiği dönemleri hesaba katması gerekeceğinden değil. sadece çok kazandıklarında. Amerikan Petrol Enstitüsü, 2015’ten beri rafineriler için ortalama kar marjlarının elektrik tesislerine göre daha düşük olduğunu hesaplıyor.
Yüksek akaryakıt fiyatlarının çözümü “vurgunluk” ve “oymacılık” hakkında moral vermek değil. Rafinericiler fiyatları çok yüksek belirlemezler çünkü fiyatları hiç belirlemezler. Ürünleri için gidiş ücreti alıyorlar. Şu anda bu son derece karlı.
Hafta sayısı
750.000
FactSet tarafından ankete katılan ekonomistlerin medyan tahminine göre, Nisan ayında Amerika Birleşik Devletleri’ndeki yeni müstakil evlerin tahmini yıllık satış oranı. Bu, Mart ayındaki 763.000 oranından aşağı olacaktır. Sayım Bürosu resmi rakamı Salı günü açıklayacak.
Günün Sözü
“Cehenneme bir bilet alırsan, cehennemi suçlamak adil olmaz.”
– Elon Musk, 30 Temmuz 2017’de bir tweet’te
Geri bildiriminiz var mı? [email protected] adresine bir not gönderin.
Bu gerçeklerin birleşimini vurgulamak, yüksek yakıt fiyatları konusunda ne yapılması gerektiği konusundaki tartışmalarda her iki taraf için de uygun değil. Rafineriler, yağ kar marjlarına dikkat çekilmesinden hoşlanmazlar. Ve Perşembe günü Meclis’ten geçen Tüketici Yakıt Fiyatı Oyma Önleme Yasası gibi oyulmayı önleme yasalarının savunucuları, çözümlerinin yanlış bir önermeye dayandığını duymaktan hoşlanmıyorlar.
Kimsenin inkar edemeyeceği bir şey, akaryakıt fiyatlarının fırlamış olduğudur. Enerji Bilgi İdaresi’nin 18 Mayıs’ta bildirdiğine göre, normal benzin için ulusal ortalama perakende satış fiyatı bir önceki yıla göre 1,46 dolar artarak 4,49 dolar. bir yıl öncesinden.
Rafinerilerin kar marjlarının genişlediği de yadsınamaz. Aşağıdaki çizelge bunun nedenini açıklamaktadır. Ham petrolün fiyatı ile ondan yapılan ürünlerin fiyatı arasındaki fark olan “crack spread” olarak bilinen şeyi gösterir. Bu grafik, New York Limanı’nda ölçülen, iki varil ham petrol (girdi) ile bir varil benzin artı bir varil dizel (çıktı) arasındaki farkı göstermektedir. Yayılma bu yıl kabaca beş katına çıktı. Bir rafineri işletmesinin sabit maliyetlerini yansıtmaz, ancak sahip olduğu yol genişlediğinde, mühlet rafinerileri çok iyi iş çıkarıyor olabilir.
Yani bu fiyat oymacılığının ilk bakışta kanıtı değil mi? hayır derdim. Tanımı gereği kasıtlı bir eylem olan oymak için, ücretlendirdiğiniz fiyatı kontrol edebilmeniz gerekir. Ancak rafinerilerin ürettikleri ürünler için aldıkları fiyatlar üzerinde kısa vadede çok az kontrolü var veya hiç kontrolü yok. Antitröst dilinde rafineriler, “fiyat belirleyiciler” değil, “fiyat alıcılardır”.
Benzin ve motorin gibi rafine ürünler saf metalardır: standartlaştırılmış, depolanabilir, kolayca ticareti yapılabilir ve binlerce rakip tarafından küresel bir pazarda üretilir. Rakiplerinden bir kuruş daha fazla almaya çalışan bir şirket, müşterilerini çabucak kaybederdi. Houston’daki bir danışmanlık firması olan Lipow Oil Associates’in başkanı Andrew Lipow, tüccarların “piyasa arz ve talep algılarına göre alım ve satım yaptığı” vadeli işlem piyasasında fiyatlar hiçbir zaman gidiş fiyatından çok fazla ayrılmadığını söyledi.
Amerikan Yakıt ve Petrokimya Üreticileri derneği baş endüstri analisti Susan Grissom, vadeli işlem piyasasında “kimden satın aldığınızı ve kime sattığınızı bilmiyorsunuz” dedi.
Tekelciler piyasadan arzı keserek fiyatları yükseltebilir ve yükseltebilirler, ancak rafineriler genellikle bunu yapamaz. Yapabildikleri kadar üretiyorlar – iyi vatandaşlar oldukları için değil, her biri ne kadar çok ürün üretirse, o kadar çok para kazanabileceği için.
Yüksek enflasyon nedeniyle hüsrana uğrayan Başkan Biden, petrol üreticilerini ve rafinerilerini fiyatlandırma uygulamaları konusunda federal soruşturmalarla tehdit ediyor. Kasım ayında, fiyatlar gerçekten yükselmeden önce bile, Federal Ticaret Komisyonu’ndan oymacılık kanıtı aramasını istedi. Komisyonun başkanı Lina Khan’a şöyle yazdı: “Çalışkan Amerikalıların rekabete aykırı veya potansiyel olarak yasa dışı davranışlar nedeniyle gaza daha fazla ödemesini kabul etmiyorum.”
Ancak rafinerileri ürünleri için daha düşük fiyatları kabul etmeye zorlamak sadece kıtlık yaratacaktır. Benzin, dizel, jet yakıtı ve diğer rafine ürünlere yapay olarak düşük fiyatla olan talep, arzdan daha fazla olacaktır, bu da kaos için bir reçetedir. Clinton yönetiminde Hazine sekreteri olarak görev yapan Harvard’dan Lawrence Summers, bu ay Bloomberg Televizyonu’na şunları söyledi: damarların tıp bilimine gidiyordu.”
Federal Ticaret Komisyonu’ndan yıllar boyunca petrol ve gazda vurgunculuk iddialarını araştırması istendi ve sürekli olarak fiyat artışlarının doğal olarak “esnek olmayan” arz ve talebin bir sonucu olduğunu tespit etti: Kısa vadede, İnsanları ve işletmeleri fosil yakıt ve petrokimya satın almaktan önemli ölçüde caydırmak için fiyat artışı. Arzın fiyatla etkilenmesi daha da zordur, çünkü rafineriler genellikle tam kapasitede veya tam kapasiteye yakın çalışır.
Bu her şeyin yolunda olduğu anlamına gelmez. Açıkça değil. Günümüzün yüksek fiyatlarının, tüketici talebinde beklenmedik şekilde hızlı bir toparlanma, Avrupa’ya artan rafine ürün ihracatı ve ABD rafinerileri için önemli bir girdi olan vakumlu gaz yağı da dahil olmak üzere Rusya’dan hidrokarbon arzının kesilmesi gibi birçok nedeni var.
Yüksek fiyatların daha kalıcı bir nedeni, ABD rafinaj kapasitesindeki azalmadır. Güney Philadelphia’daki büyük bir rafineri 2019’da bir patlama ve yangın yaşadı ve bir daha hiç açılmadı. Diğer rafineriler Kaliforniya, Louisiana, New Mexico, Kuzey Dakota ve Wyoming’de kapatıldı. American Fuel & Petrochemical sözcüsü Ericka Perryman, sektör genelindeki işletme kapasitesi 2020 yılının başından bu yana yüzde 5 düştü. Üreticiler, bir e-postada yazdı.
Rafinericiler, mümkün olduğu kadar çok üretmek için kısa vadeli bir teşvike sahipken, uzun vadeli teşvikleri, kapasite ekleme konusunda temkinli olmaktır. Gezegeni iklim değişikliğinden kurtarmak için dünyanın hidrokarbon yakıtlardan olabildiğince çabuk uzaklaşması gerekiyor. Bunu bilen rafineriler, düzenlemelerle veya yenilenebilir enerji biçimleriyle kısa sürede eski hale getirilebilecek tesislere büyük yatırım yapmak konusunda isteksizdir. “Yönetim 2030 yılına kadar işinizi bırakmak istediklerinin sinyallerini veriyorsa, uzun ömürlü varlıklara nasıl yatırım yaparsınız?” Amerikan Petrol Enstitüsü baş ekonomisti Dean Foreman’a sordu.
Yatırımcılar, pandemi kapanmasının talebi öldürdüğü ve ham petrol fiyatının bir günlüğüne negatife döndüğü 2020’de rafinerilerin maruz kaldığı büyük kayıplardan endişe duydular. Wall Street, rafinerilerin daha fazla rafinaj kapasitesi oluşturmaktansa borçlarını azaltmalarını, temettülerini artırmalarını ve hisseleri geri satın almalarını tercih eder. Bu, geçen ay iki büyük rafineri Valero ve Phillips 66’nın ilk çeyrek kazanç çağrılarında menkul kıymet analistleri tarafından sorulan sorulardan açıkça görülüyordu. “Kaldıraç hedefini daha düşük tutmayı düşünür müsünüz?” JPMorgan Securities analisti Phil Gresh, 26 Nisan’daki Valero çağrısında sordu.
Rafineriler için geçerli olan, petrol ve gaz üreticileri için de geçerlidir. Alabilecekleri yüksek fiyatlara rağmen üretimi kısıtlamalarının başlıca nedeni sorulduğunda, 132 petrol ve gaz firmasının yüzde 59’u, Dallas Federal Rezerv Bankası tarafından Mart ayında yapılan bir ankette sermayelerini nasıl yönetecekleri konusunda ihtiyatlı olmaları için yatırımcı baskısını belirttiler. .
Bu, onlarca yıllık bir dengeleme eylemi olarak şekilleniyor – mühlet’i ekonomiyi onlardan uzaklaştırmaya çalışırken yeterli miktarda fosil yakıt kaynağı haline getiriyor.
Senatör Elizabeth Warren, Massachusetts Demokratı ve diğer 11 senatör, rafinerilerin devam eden yatırımı haklı çıkarmak için ihtiyaç duyduğu karı aşan kısmını yakalayacak beklenmedik bir kâr vergisi önerdiler. Ancak, aşırı kurumsal kârın düşmanı olan New York Üniversitesi ekonomisti Thomas Philippon bile bana bir e-postada böyle bir verginin çok yüksek ayarlanabileceği konusunda uyardı – ve şirketlerin para kaybettiği dönemleri hesaba katması gerekeceğinden değil. sadece çok kazandıklarında. Amerikan Petrol Enstitüsü, 2015’ten beri rafineriler için ortalama kar marjlarının elektrik tesislerine göre daha düşük olduğunu hesaplıyor.
Yüksek akaryakıt fiyatlarının çözümü “vurgunluk” ve “oymacılık” hakkında moral vermek değil. Rafinericiler fiyatları çok yüksek belirlemezler çünkü fiyatları hiç belirlemezler. Ürünleri için gidiş ücreti alıyorlar. Şu anda bu son derece karlı.
Hafta sayısı
750.000
FactSet tarafından ankete katılan ekonomistlerin medyan tahminine göre, Nisan ayında Amerika Birleşik Devletleri’ndeki yeni müstakil evlerin tahmini yıllık satış oranı. Bu, Mart ayındaki 763.000 oranından aşağı olacaktır. Sayım Bürosu resmi rakamı Salı günü açıklayacak.
Günün Sözü
“Cehenneme bir bilet alırsan, cehennemi suçlamak adil olmaz.”
– Elon Musk, 30 Temmuz 2017’de bir tweet’te
Geri bildiriminiz var mı? [email protected] adresine bir not gönderin.