arkamikontrolet
New member
Tarihte ayrımcılığın kurbanı olan bayanlar, siyahiler, cinsel yönelimini gizlemek zorunda kalanlar ve daha kaçları, 20-21’inci yüzyıl gibi ileri vakit içinderda, bu anlamsız ayrımcılıkların ve baskıların ortadan kalkacağını düşünmüşlerdir. Lakin günümüzde hâlâ bunların etrafta olduğunu görüyoruz. Yalnızca 78 yıl evvel ABD tarihine kara leke olarak geçen George Stinney davası, bahsetmiş olduğumiz bahisleri bırakma konusunda insanlığın ne kadar hantal olduğunu gözler önüne sermişti.
1944 yılında sadece 14 yaşında olan George Stinney, ABD’de ırkçılığın en genç kurbanlarından biri oldu. Yalnızca 10 dakikada suçlu bulunan Stinney’nin temiz olduğu gerçeği ise 70 yıl daha sonra ortaya çıktı. Pekala Stinney’nin Yeşil Yol filmi üzere değerli üretimlere esin kaynağı olan kıssası nasıl gelişti. Trajik kıssasına gelin birlikte bakalım.
Her şey 1944 yılının mart ayında Güney Karolina’nın Alcou bölgesinde, iki küçük kızın çiçek arayışıyla başladı:
11 yaşındaki Betty June Binnicker ve 7 yaşındaki Mary Emma Thames, bisiklete binerken çiçek arıyorlardı. İki kız, Stinney ve kız kardeşi Aime’yi görür görmez yanlarına gidip çiçekleri nerede bulabileceklerini sordular.
Kızlardan en son haber alınan yer ise burası oldu. Pekala daha sonra?
Stinney’nin babasının da katıldığı arama çalışmalarında ise bir çukurda kızların cansız vücutları bulundu. İkisinin de başında güya tekrar yeniden çekiçle vurulmuşcasına darbeler bulunuyordu. En son Stinney ile konuşurken görüldükleri için de yetkililer, Stinney’nin meskenine hakikat gitti.
O sırada ailesi meskende değildi:
Abisiyle birlikte kelepçelenen Stinney, ağabeyinin özgür bırakılmasıyla yetkililerin tek odağı oldu. Küçük bir odada sorgulandı, avukatı yoktu ve ailesi yanında değildi. Yani 14 yaşında hiç bir şeyden haberi olmayan bir çocuk, kendisine sert çıkışan yetkililerle küçük bir odada baskı altındaydı. Ancak iş bununla bitmedi.
Somut bir kaynak olmamasına karşın polis, Stinney’nin cürmünü itiraf ettiğini söylemiş oldu. Tüm yetkililer, delili olmayan bir itirafa dayanarak Stinney’yi yargıladı:
George Stinney – P-DASH
Davası, kızların vefatından 1 ay daha sonra başladı. Günümüz perspektifinden bakınca Stinney’nin mahkeme tarafınca seçilen avukatı Charles Plowden farklı, karşısındakiler başka umutsuz hadiselerdi. Avukatın yaptığı hiç bir şey yoktu. Şahit çağırmak ya da delil sunmak üzere aksiyonlara neredeyse hiç girmemişti bile.
Öte yandan karşıdakilerin gözleri kapalı güvendiği şey ise delili olmayan bir itiraftı.
Stinney’nin davası 2 saat sürdü. Hatalı olup olmadığını kararlaştırmak için girilen heyet tartışması ise yalnızca 10 dakika…
Stinney’ye birinci dereceden cinayet kabahati nedeni öne sürülerek idam cezası uygun görüldü:
George Stinney – P-DASH
16 Haziran 1944 tarihi geldiğinde Stinney, Güney Karoline Eyalet Hapishanesinde bulunan infaz odasına, elektrikli sandalyede idam edilmek üzere gdolayıldü. Ancak uzunluğu sandalyeye yetmiyordu bile. Bu sebeple altına kitaplar konuldu. Yetişkinler için tasarlandığından kendisine bol gelen kıyafetleri ve bir daha küçük olduğundan yüzünün tamamını kapatan maskesiyle Stinney, odadaki tanıkların önünde sandalyeye bağlandı.
Kendisine son bir kelamı olup olmadığı soruldu. Karşılığı ise “Hayır efendim” oldu. Bunun ardından…
83 Days
Tamı tamına 2.400 voltluk elektrik, Stinney’nin vücuduna verildi. Bu sırada yüzüne büyük gelen maskesi de düştü ve şahitler, gördüğü görüntü karşısında dehşete kapıldı. Stinney’nin bedenine 8 dakika ortasında 2 kere elektrik verildi ve bu biçimdece hayatını yitirdi.
2004 yılına gelindiğinde George Frierson isimli bir tarihçi, davayı araştırmaya koyuldu
Yetişkin adamlardan oluşan bir kümenin hiç bir ispat olmadan 14 yaşındaki bir çocuğa idam cezası vermesi 10 dakika sürdü. Lakin çocuğun günahsız olduğunun anlaşılması için 70 yıl geçmesi gerekti.
Kaynaklar: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7
1944 yılında sadece 14 yaşında olan George Stinney, ABD’de ırkçılığın en genç kurbanlarından biri oldu. Yalnızca 10 dakikada suçlu bulunan Stinney’nin temiz olduğu gerçeği ise 70 yıl daha sonra ortaya çıktı. Pekala Stinney’nin Yeşil Yol filmi üzere değerli üretimlere esin kaynağı olan kıssası nasıl gelişti. Trajik kıssasına gelin birlikte bakalım.
Her şey 1944 yılının mart ayında Güney Karolina’nın Alcou bölgesinde, iki küçük kızın çiçek arayışıyla başladı:
11 yaşındaki Betty June Binnicker ve 7 yaşındaki Mary Emma Thames, bisiklete binerken çiçek arıyorlardı. İki kız, Stinney ve kız kardeşi Aime’yi görür görmez yanlarına gidip çiçekleri nerede bulabileceklerini sordular.
Kızlardan en son haber alınan yer ise burası oldu. Pekala daha sonra?
Stinney’nin babasının da katıldığı arama çalışmalarında ise bir çukurda kızların cansız vücutları bulundu. İkisinin de başında güya tekrar yeniden çekiçle vurulmuşcasına darbeler bulunuyordu. En son Stinney ile konuşurken görüldükleri için de yetkililer, Stinney’nin meskenine hakikat gitti.
O sırada ailesi meskende değildi:
Abisiyle birlikte kelepçelenen Stinney, ağabeyinin özgür bırakılmasıyla yetkililerin tek odağı oldu. Küçük bir odada sorgulandı, avukatı yoktu ve ailesi yanında değildi. Yani 14 yaşında hiç bir şeyden haberi olmayan bir çocuk, kendisine sert çıkışan yetkililerle küçük bir odada baskı altındaydı. Ancak iş bununla bitmedi.
Somut bir kaynak olmamasına karşın polis, Stinney’nin cürmünü itiraf ettiğini söylemiş oldu. Tüm yetkililer, delili olmayan bir itirafa dayanarak Stinney’yi yargıladı:
George Stinney – P-DASH
Davası, kızların vefatından 1 ay daha sonra başladı. Günümüz perspektifinden bakınca Stinney’nin mahkeme tarafınca seçilen avukatı Charles Plowden farklı, karşısındakiler başka umutsuz hadiselerdi. Avukatın yaptığı hiç bir şey yoktu. Şahit çağırmak ya da delil sunmak üzere aksiyonlara neredeyse hiç girmemişti bile.
Öte yandan karşıdakilerin gözleri kapalı güvendiği şey ise delili olmayan bir itiraftı.
Stinney’nin davası 2 saat sürdü. Hatalı olup olmadığını kararlaştırmak için girilen heyet tartışması ise yalnızca 10 dakika…
- George Stinney (sağdan ikinci)
Stinney’ye birinci dereceden cinayet kabahati nedeni öne sürülerek idam cezası uygun görüldü:
George Stinney – P-DASH
16 Haziran 1944 tarihi geldiğinde Stinney, Güney Karoline Eyalet Hapishanesinde bulunan infaz odasına, elektrikli sandalyede idam edilmek üzere gdolayıldü. Ancak uzunluğu sandalyeye yetmiyordu bile. Bu sebeple altına kitaplar konuldu. Yetişkinler için tasarlandığından kendisine bol gelen kıyafetleri ve bir daha küçük olduğundan yüzünün tamamını kapatan maskesiyle Stinney, odadaki tanıkların önünde sandalyeye bağlandı.
Kendisine son bir kelamı olup olmadığı soruldu. Karşılığı ise “Hayır efendim” oldu. Bunun ardından…
83 Days
Tamı tamına 2.400 voltluk elektrik, Stinney’nin vücuduna verildi. Bu sırada yüzüne büyük gelen maskesi de düştü ve şahitler, gördüğü görüntü karşısında dehşete kapıldı. Stinney’nin bedenine 8 dakika ortasında 2 kere elektrik verildi ve bu biçimdece hayatını yitirdi.
2004 yılına gelindiğinde George Frierson isimli bir tarihçi, davayı araştırmaya koyuldu
- Frierson, Stinney’nin kızlarla konuştuğu noktada
- Çeviri: Haksız biçimde yargılandı, Güney Karolina tarafınca yasa dışı biçimde idam edildi. Karar, 16 Aralık 2014 tarihindeki mahkeme sonucuyla feshedildi
Yetişkin adamlardan oluşan bir kümenin hiç bir ispat olmadan 14 yaşındaki bir çocuğa idam cezası vermesi 10 dakika sürdü. Lakin çocuğun günahsız olduğunun anlaşılması için 70 yıl geçmesi gerekti.
Kaynaklar: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7