Dahi kafalar
New member
Yüksek Mahkeme Yargıcı Clarence Thomas – belki de ülkenin en hararetli tartışmalarının çoğunda son sözü söyleyen bir kurumdaki en ayırt edici ses – otuz yıldır sahip olduğu benzersiz iktidar konumu sayesinde, uzun zamandır bunu bilme lüksünün tadını çıkarıyor. 330 milyon Amerikalı onu dinlemek zorunda. Soru şu ki, kendini hiç dinliyor mu?
Politize bir mahkemenin tehlikeleri konusunda son ve tekrar tekrar yaptığı uyarılara bakılırsa, ömrü uzamış gibi görünüyor.
Geçen sonbaharda Notre Dame’deki bir konuşmada, Yargıç Thomas, mahkeme kararlarının basında haksız olduğunu düşündüğü şeylerden şikayet etti. “Bence medya, sanki her zaman kişisel tercihinize göre gidiyormuşsunuz gibi geliyor” dedi. Bu, yüksek profilli bir sağcı aktivist olan karısı Virginia Thomas’ın 2020 başkanlık seçimlerini devirmek ve Donald’ı tutmak için çılgınca bir çabanın parçası olarak Beyaz Saray genelkurmay başkanıyla düzinelerce kısa mesaj alışverişinde bulunduğunu ulus öğrenmeden önceydi. Trump iktidarda. Yüksek Mahkeme daha sonra Bay Trump’ın, Bayan Thomas’ın bazı iletişimlerini içerebilecek Beyaz Saray kayıtlarının Kongre’ye verilmesini engelleme talebini reddettiğinde, Yargıç Thomas tek muhalifti.
Bu ay Atlanta’daki bir adli konferansta, kurumlarımıza duyulan saygının azalmasının “özgür bir toplum için kötü bir işaret olduğu” ve günümüz gençlerinin yasalara eski nesiller kadar saygı göstermediği konusundaki endişesini dile getirdi. Bu sözler, Yargıç Samuel Alito’nun Roe v. Wade’i devirecek bir görüş taslağının basına sızdırılmasından kısa bir süre sonra geldi – Yüksek Mahkeme protokolünün şok edici bir ihlali, ancak taslağın sonucu tutarsa, büyüyen bir dizi kararın yalnızca en yenisi Bu, Cumhuriyetçilerin siyasi öncelikleriyle şüpheli bir şekilde örtüşüyor.
Yargıç Thomas, taslak görüşe yönelik devam eden protestoların ortasında, Cuma gecesi muhafazakar ve özgürlükçü grupların sponsorluğunda düzenlenen bir etkinlikte mahkemenin kırılgan durumundan şikayet etmek için bir fırsat daha kullandı. “Mahkemede olanlar son derece kötü” dedi ve sızıntıyı “aldatma” ile karşılaştırdı. Sızıntıdan sonra, yargıçlar arasındaki güvenin “sonsuza dek yok olduğunu” söyledi. “Onları baltaladığımız oranda bu kurumlara daha ne kadar sahip olacağımızı merak ediyorum” diye ekledi.
Harika soru. Özellikle onları yönetenler, Adalet Thomas’ın Cuma günü yaptığı gibi liberalleri, muhafazakarların güya asla kullanmadığı, yargıçların evlerinin dışında barışçıl bir şekilde protesto etmek gibi taktiklerle suçlayarak, açıkça partizan saldırılara giriştiğinde, çok daha uzun sürmeyeceğini söyleyebilirim.
“İşler istediğimiz gibi gitmediğinde Yargıtay yargıçlarının evlerini asla ziyaret etmezsiniz” dedi. “Öfke nöbetleri atmadık. Her zaman uygun şekilde hareket etmek ve kısasa kısas için geri ödememek boynumuzun borcudur.”
Öncelikle, lütfen varsayımı bağışlayın, ancak Sayın Yargıç, Yüksek Mahkemeye ulaşan bazı davalara verilen tepkiyi unutmuş olabilir – örneğin, Brown v. Eğitim Kurulu? “Ayrı ama eşit” doktrini yerle bir eden ve okulların ırk ayrımcılığını yasaklayan bu dönüm noktası 1954 kararından sonra, Güney’deki beyaz muhafazakarlar o kadar öfkeliydiler ki ona itaat etmeyi reddettiler. Devlet yetkilileri, Siyah çocukların okullara girmesini fiziksel olarak engelledi, sadece silah zoruyla ayakta kaldı.
Yargıç Thomas ayrıca, Miami’nin merkezinde yüksek sesle ve öfkeyle ilahiler söyleyen Cumhuriyetçi ajanlar, kampanya çalışanları ve davalı avukatlardan oluşan bir grup tarafından Florida’nın önemli eyaletinde uzun süreli bir yeniden sayımın kesintiye uğradığı 2000 başkanlık seçimlerinde de boşluk bırakmış görünüyor. seçim ofisi – Brooks Brothers Riot olarak bilinen bir olay. Birkaç hafta sonra, Yüksek Mahkeme, Florida’nın ve dolayısıyla Beyaz Saray’ın seçmen oylarını Cumhuriyetçi aday George W. Bush’a vererek yeniden sayımı tamamen kapattı. Oylama, Adalet Thomas da dahil olmak üzere, Cumhuriyetçilerin aday gösterdiği tüm yargıçların çoğunlukta olduğu, 5’e 4 oldu.
Mahkemenin kendisinin ve ulusun büyük zararına olacak şekilde siyasallaştığına şüphe yok. Ancak tüm insanlar arasında Adalet Thomas tarafından bu gerçek üzerine bir konferansa tabi tutulmak, sonsuzluk havuzunun kenarında bornozuyla uzanmış, altın kaplama bir biftek yerken aşırı gelir eşitsizliğinin dehşetinden yakınan bir plütokratı dinlemek gibidir.
Partizan siyasi ortamlarda partizan siyasi konuşmalar yaparak, Yargıtay’ın bütünlüğüne zarar veren şeyin tam da kendisi olduğu gerçekten adaletin aklına gelmedi mi? Belki de bu kadar uzun süre prestij ve güçle övünmek, sözlerinizin ve eylemlerinizin sonuçlarını görmezden gelmenizi kolaylaştırır. Yargıç Thomas bu konuda elbette yalnız değil. 2004’te Yargıç Antonin Scalia, Başkan Yardımcısı Dick Cheney ile ördek avına gitti ve Bay Cheney’nin mahkemede bekleyen bir davası olmasına rağmen, ondan ücretsiz hava yolculuğunu kabul etti. 2016 yılında, Adalet Ruth Bader Ginsburg, CNN röportajında Bay Trump’ı “sahtekâr” olarak nitelendirdi. Times’a önceki bir röportajda “Donald Trump’ın başkanımız olduğu ülkenin nasıl olacağını hayal edemiyorum” dedi. Times yayın kurulu, her iki davada da yargıçların davranışlarını eleştirdi ve o sırada söylediğimiz gibi, “adalet ve mahkemenin itibarı için” söylediklerine ve yaptıklarına dikkat etmeleri gerektiğini savundu.
Bu günlerde, Yargıç Thomas ve sağcı dostları, mahkemenin itibarını zedeliyormuş gibi yapmıyorlar; Hafızadaki en politize edilmiş çoğunluğu gösteriş yaparken bile, kararlarına karşı halkın öfkesi hakkında sızlanıyorlar. Şu anda mahkemenin iki üyesi var, Demokratlara ve liberallere bir grup olarak halka açık ortamlarda saldıran Yargıç Thomas ve Yargıç Brett Kavanaugh. (Küçük Dünya Departmanı: 2018’deki onay duruşmasında Demokratları kendisine karşı “düzenlenmiş bir siyasi darbe” ile suçlayan ve onların “rüzgârı ektikleri” konusunda uyaran Yargıç Kavanaugh, Bay Bush’un galip gelmesine yardımcı olan yasal ekibin bir üyesiydi. 2000 seçim mücadelesinde.)
Senato Cumhuriyetçilerinin mahkemenin şu anki sağcı çoğunluğunun aşırı mühendisliği bile, Adalet Thomas’ın endişesinden kaçmış gibi görünüyor. Cuma etkinliğinde – yine hatırlayın, muhafazakar grupların sponsorluğunda – Cumhuriyetçilerin “asla bir Yüksek Mahkeme adayını çöpe atmadıklarını” iddia etti. Yine de tarih, üçüncü adayı Merrick Garland’ı dinlemeyi bile reddederek 2016’da Başkan Barack Obama’dan açık bir pozisyon çaldıklarını kaydetmiyor mu? Au contraire, Yargıç Thomas’a göre: Bay Garland “duruşma almadı, ancak çöpe atılmadı.” Tom Cruise’un “Collateral”deki kiralık katilinin, yüksek bir binadan düşen bir adamı vurduktan sonra söylediği gibi, “Onu vurdum. Kurşunlar ve düşme onu öldürdü.”
Yargıtay her zaman siyasetin içinde değil, siyasetin içinde faaliyet göstermiştir; hükümetimizin geri kalanı gibi, o da insanlardan oluşuyor. Yine de, yargıçlar genellikle kavganın üzerinde kalmaya çalıştılar. Kurumsal meşruiyetlerini korumak ve geliştirmek amacıyla, en tartışmalı davalardan bazılarına karar vermek için bir araya geldiler; Brown’da 9’a 0, Roe’da 7’ye 0 oydu. Bugünün sağcı yargıçları, beş tanesi halk oylamasını kaybettikten sonra cumhurbaşkanlığını kazanan başkanlar tarafından atanmış olsa da, dar zaferlerden çekinmiyor gibi görünüyor. Belki de küstahlıkları bu gerçeğe rağmen değil, ondandır. Amerikan halkının çoğunluğunu hiçe sayarak yüksek konumlarına yükseldiler, öyleyse neden bu şekilde de yönetmeyesiniz?
Yüksek Mahkeme, çoğunluğun taleplerini haklı çıkarmak için orada değildir, ancak bu çoğunluğa, açıkça partizan bir şekilde tekrar tekrar burnunu sokmak için de orada değildir. Yargıç Thomas, kendi kurumuna olan inancın erozyona uğramasından gerçekten endişe duyuyorsa, yapabileceği ilk şey aynaya bakmaktır. Yapabileceği bir sonraki şey – tekrar söyleyeceğim – kenara çekilip işi mahkemenin bütünlüğünü korumak için gerçekten çalışacak birine vermek.
The Times yayınlamayı taahhüt ediyor harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .
Politize bir mahkemenin tehlikeleri konusunda son ve tekrar tekrar yaptığı uyarılara bakılırsa, ömrü uzamış gibi görünüyor.
Geçen sonbaharda Notre Dame’deki bir konuşmada, Yargıç Thomas, mahkeme kararlarının basında haksız olduğunu düşündüğü şeylerden şikayet etti. “Bence medya, sanki her zaman kişisel tercihinize göre gidiyormuşsunuz gibi geliyor” dedi. Bu, yüksek profilli bir sağcı aktivist olan karısı Virginia Thomas’ın 2020 başkanlık seçimlerini devirmek ve Donald’ı tutmak için çılgınca bir çabanın parçası olarak Beyaz Saray genelkurmay başkanıyla düzinelerce kısa mesaj alışverişinde bulunduğunu ulus öğrenmeden önceydi. Trump iktidarda. Yüksek Mahkeme daha sonra Bay Trump’ın, Bayan Thomas’ın bazı iletişimlerini içerebilecek Beyaz Saray kayıtlarının Kongre’ye verilmesini engelleme talebini reddettiğinde, Yargıç Thomas tek muhalifti.
Bu ay Atlanta’daki bir adli konferansta, kurumlarımıza duyulan saygının azalmasının “özgür bir toplum için kötü bir işaret olduğu” ve günümüz gençlerinin yasalara eski nesiller kadar saygı göstermediği konusundaki endişesini dile getirdi. Bu sözler, Yargıç Samuel Alito’nun Roe v. Wade’i devirecek bir görüş taslağının basına sızdırılmasından kısa bir süre sonra geldi – Yüksek Mahkeme protokolünün şok edici bir ihlali, ancak taslağın sonucu tutarsa, büyüyen bir dizi kararın yalnızca en yenisi Bu, Cumhuriyetçilerin siyasi öncelikleriyle şüpheli bir şekilde örtüşüyor.
Yargıç Thomas, taslak görüşe yönelik devam eden protestoların ortasında, Cuma gecesi muhafazakar ve özgürlükçü grupların sponsorluğunda düzenlenen bir etkinlikte mahkemenin kırılgan durumundan şikayet etmek için bir fırsat daha kullandı. “Mahkemede olanlar son derece kötü” dedi ve sızıntıyı “aldatma” ile karşılaştırdı. Sızıntıdan sonra, yargıçlar arasındaki güvenin “sonsuza dek yok olduğunu” söyledi. “Onları baltaladığımız oranda bu kurumlara daha ne kadar sahip olacağımızı merak ediyorum” diye ekledi.
Harika soru. Özellikle onları yönetenler, Adalet Thomas’ın Cuma günü yaptığı gibi liberalleri, muhafazakarların güya asla kullanmadığı, yargıçların evlerinin dışında barışçıl bir şekilde protesto etmek gibi taktiklerle suçlayarak, açıkça partizan saldırılara giriştiğinde, çok daha uzun sürmeyeceğini söyleyebilirim.
“İşler istediğimiz gibi gitmediğinde Yargıtay yargıçlarının evlerini asla ziyaret etmezsiniz” dedi. “Öfke nöbetleri atmadık. Her zaman uygun şekilde hareket etmek ve kısasa kısas için geri ödememek boynumuzun borcudur.”
Öncelikle, lütfen varsayımı bağışlayın, ancak Sayın Yargıç, Yüksek Mahkemeye ulaşan bazı davalara verilen tepkiyi unutmuş olabilir – örneğin, Brown v. Eğitim Kurulu? “Ayrı ama eşit” doktrini yerle bir eden ve okulların ırk ayrımcılığını yasaklayan bu dönüm noktası 1954 kararından sonra, Güney’deki beyaz muhafazakarlar o kadar öfkeliydiler ki ona itaat etmeyi reddettiler. Devlet yetkilileri, Siyah çocukların okullara girmesini fiziksel olarak engelledi, sadece silah zoruyla ayakta kaldı.
Yargıç Thomas ayrıca, Miami’nin merkezinde yüksek sesle ve öfkeyle ilahiler söyleyen Cumhuriyetçi ajanlar, kampanya çalışanları ve davalı avukatlardan oluşan bir grup tarafından Florida’nın önemli eyaletinde uzun süreli bir yeniden sayımın kesintiye uğradığı 2000 başkanlık seçimlerinde de boşluk bırakmış görünüyor. seçim ofisi – Brooks Brothers Riot olarak bilinen bir olay. Birkaç hafta sonra, Yüksek Mahkeme, Florida’nın ve dolayısıyla Beyaz Saray’ın seçmen oylarını Cumhuriyetçi aday George W. Bush’a vererek yeniden sayımı tamamen kapattı. Oylama, Adalet Thomas da dahil olmak üzere, Cumhuriyetçilerin aday gösterdiği tüm yargıçların çoğunlukta olduğu, 5’e 4 oldu.
Mahkemenin kendisinin ve ulusun büyük zararına olacak şekilde siyasallaştığına şüphe yok. Ancak tüm insanlar arasında Adalet Thomas tarafından bu gerçek üzerine bir konferansa tabi tutulmak, sonsuzluk havuzunun kenarında bornozuyla uzanmış, altın kaplama bir biftek yerken aşırı gelir eşitsizliğinin dehşetinden yakınan bir plütokratı dinlemek gibidir.
Partizan siyasi ortamlarda partizan siyasi konuşmalar yaparak, Yargıtay’ın bütünlüğüne zarar veren şeyin tam da kendisi olduğu gerçekten adaletin aklına gelmedi mi? Belki de bu kadar uzun süre prestij ve güçle övünmek, sözlerinizin ve eylemlerinizin sonuçlarını görmezden gelmenizi kolaylaştırır. Yargıç Thomas bu konuda elbette yalnız değil. 2004’te Yargıç Antonin Scalia, Başkan Yardımcısı Dick Cheney ile ördek avına gitti ve Bay Cheney’nin mahkemede bekleyen bir davası olmasına rağmen, ondan ücretsiz hava yolculuğunu kabul etti. 2016 yılında, Adalet Ruth Bader Ginsburg, CNN röportajında Bay Trump’ı “sahtekâr” olarak nitelendirdi. Times’a önceki bir röportajda “Donald Trump’ın başkanımız olduğu ülkenin nasıl olacağını hayal edemiyorum” dedi. Times yayın kurulu, her iki davada da yargıçların davranışlarını eleştirdi ve o sırada söylediğimiz gibi, “adalet ve mahkemenin itibarı için” söylediklerine ve yaptıklarına dikkat etmeleri gerektiğini savundu.
Bu günlerde, Yargıç Thomas ve sağcı dostları, mahkemenin itibarını zedeliyormuş gibi yapmıyorlar; Hafızadaki en politize edilmiş çoğunluğu gösteriş yaparken bile, kararlarına karşı halkın öfkesi hakkında sızlanıyorlar. Şu anda mahkemenin iki üyesi var, Demokratlara ve liberallere bir grup olarak halka açık ortamlarda saldıran Yargıç Thomas ve Yargıç Brett Kavanaugh. (Küçük Dünya Departmanı: 2018’deki onay duruşmasında Demokratları kendisine karşı “düzenlenmiş bir siyasi darbe” ile suçlayan ve onların “rüzgârı ektikleri” konusunda uyaran Yargıç Kavanaugh, Bay Bush’un galip gelmesine yardımcı olan yasal ekibin bir üyesiydi. 2000 seçim mücadelesinde.)
Senato Cumhuriyetçilerinin mahkemenin şu anki sağcı çoğunluğunun aşırı mühendisliği bile, Adalet Thomas’ın endişesinden kaçmış gibi görünüyor. Cuma etkinliğinde – yine hatırlayın, muhafazakar grupların sponsorluğunda – Cumhuriyetçilerin “asla bir Yüksek Mahkeme adayını çöpe atmadıklarını” iddia etti. Yine de tarih, üçüncü adayı Merrick Garland’ı dinlemeyi bile reddederek 2016’da Başkan Barack Obama’dan açık bir pozisyon çaldıklarını kaydetmiyor mu? Au contraire, Yargıç Thomas’a göre: Bay Garland “duruşma almadı, ancak çöpe atılmadı.” Tom Cruise’un “Collateral”deki kiralık katilinin, yüksek bir binadan düşen bir adamı vurduktan sonra söylediği gibi, “Onu vurdum. Kurşunlar ve düşme onu öldürdü.”
Yargıtay her zaman siyasetin içinde değil, siyasetin içinde faaliyet göstermiştir; hükümetimizin geri kalanı gibi, o da insanlardan oluşuyor. Yine de, yargıçlar genellikle kavganın üzerinde kalmaya çalıştılar. Kurumsal meşruiyetlerini korumak ve geliştirmek amacıyla, en tartışmalı davalardan bazılarına karar vermek için bir araya geldiler; Brown’da 9’a 0, Roe’da 7’ye 0 oydu. Bugünün sağcı yargıçları, beş tanesi halk oylamasını kaybettikten sonra cumhurbaşkanlığını kazanan başkanlar tarafından atanmış olsa da, dar zaferlerden çekinmiyor gibi görünüyor. Belki de küstahlıkları bu gerçeğe rağmen değil, ondandır. Amerikan halkının çoğunluğunu hiçe sayarak yüksek konumlarına yükseldiler, öyleyse neden bu şekilde de yönetmeyesiniz?
Yüksek Mahkeme, çoğunluğun taleplerini haklı çıkarmak için orada değildir, ancak bu çoğunluğa, açıkça partizan bir şekilde tekrar tekrar burnunu sokmak için de orada değildir. Yargıç Thomas, kendi kurumuna olan inancın erozyona uğramasından gerçekten endişe duyuyorsa, yapabileceği ilk şey aynaya bakmaktır. Yapabileceği bir sonraki şey – tekrar söyleyeceğim – kenara çekilip işi mahkemenin bütünlüğünü korumak için gerçekten çalışacak birine vermek.
The Times yayınlamayı taahhüt ediyor harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .