Dahi kafalar
New member
Cuma günü, Kentucky’yi yıkıcı bir kasırga sürüsü süpürdü. Devletin önde gelen isimleri, derhal verilen federal yardım için başvurdu – ve haklıydı. İhtiyacı olan insanlara ve topluluklara yardım etmek, ulusların yapması gereken şeydir.
Bununla birlikte, gözlemciler yardım isteyen bazı Kentucky politikacılarının – özellikle Senatör Rand Paul’un – geçmişte yalnızca felaketten etkilenen diğer eyaletlere yapılan yardıma karşı çıkmadıklarını, aynı zamanda ricalarını da küçümsediklerini fark etmekten kendilerini alamadılar. Bu ikiyüzlülükten ne anlamalıyız?
Gerçek şu ki, “bana yardım et, ama sana değil. Dikkat çekici bir şekilde, federal bütçenin ABD bölgelerini nasıl etkilediğine bakarsanız, kendine güvenmenin önemini vaaz eden muhafazakar devletlerin aslında liberal devletler tarafından, özellikle Kuzeydoğu’da büyük ölçüde sübvanse edildiği tutarlı bir model var.
Rockefeller Enstitüsü, eyaletlerin “federal ödemeler dengesi” – federallerin bir eyalette harcadıkları miktar ile vergi olarak topladıkları miktar arasındaki fark hakkında düzenli tahminler yayınlar. Virginia ve Maryland’de federal harcamaların çoğu hükümet çalışanlarının maaşlarından oluşuyor. Ancak başka yerlerde, esas olarak Sosyal Güvenlik, Medicare ve Medicaid ile bazı askeri harcamalar. 2019’da kişi başına ödemeler dengesi haritası şöyle görünüyordu:
Acelaland faturaları ödüyor. Kredi. . . Rockefeller Enstitüsü
Net yararlanıcılar listesinin başında, evet, sakinlerin Washington’dan ödediklerinden ortalama 14.000 dolar daha fazla aldığı Kentucky vardı. Bunu bir perspektife oturtmak gerekirse, Kentucky’nin 2019 net federal fon girişi – 63 milyar dolar – o yıl eyaletin G.D.P.’sinin kabaca yüzde 30’uydu.
Ekonomik coğrafyacılar genellikle bölgesel ekonomileri “taban çarpanı modelini” kullanarak yorumlar. ” Buradaki fikir, yerel bir ekonomiyi harekete geçirenin, onun “ihracat üssü”, başka yerlere sattığı şeyler olduğudur; bu ihracat sektörünün ürettiği gelir, sağlık hizmetlerinden restoranlara kadar yerel hizmetlerdeki işleri desteklemektedir. Örneğin, New York şehrinin ekonomisi büyük ölçüde finans endüstrisi tarafından yönlendirilmektedir; orada doğrudan veya dolaylı olarak kazanılan para, şehrin diğer işlerinin çoğunu destekliyor.
Peki Kentucky’nin ihracat üssü nedir? Geleneksel endüstriler değil: 2019’da, dört milyondan fazla sakini olan eyalette 6.000’den az kömür madencisi bulunurken, adil olmak gerekirse büyüyen damıtma endüstrisi yalnızca yaklaşık 5.000 kişiyi istihdam etti. Öte yandan, 250.000’den fazla Kentuckian sağlık ve sosyal yardımda çalıştı – ve bunun çoğunu kim ödedi sanıyorsunuz? Yani, gerçek anlamda, Kentucky’nin ekonomisi federal dolarlarla yaşıyor.
Ve sorun değil! Kentucky’nin bu kadar büyük bir federal fon alıcısı olmasının ana nedeni, devletin nispeten fakir olmasıdır – üretim ve zenginlik büyük, yüksek eğitimli metropol alanlarda yoğunlaştığından bir dereceye kadar ekonomik olarak mahsur kalmış bir bölgededir. Düşük gelirli bir eyalet olarak Kentucky, Medicare gibi federal programlardan tam olarak yararlanıyor, ancak nispeten daha az gelir veya bordro vergisi ödüyor, bu nedenle ödediğinden çok daha fazlasını alıyor. Ve aslında sosyal güvenlik ağının böyle olması gerekiyor. İş. Her ne sebeple olursa olsun finansal olarak zarar gören bireylerin daha şanslı olanlardan destek almasını istiyoruz, bu da New Jersey gibi zengin eyaletlerden Kentucky gibi düşük gelirli eyaletlere büyük transferler anlamına geliyor.
İyi olmayan şey, artan oranlı vergilendirmeden ve sosyal güvenlik ağından büyük net fayda sağlayan devletlerin, kendi kendine yeterlilik ve büyük hükümetin kötülükleri konusunda öne çıkması ve tavır almasıdır. Faturalarını ödeyen metropol alanlar üzerinde bir tür ahlaki üstünlük iddia ettiklerinde durum daha da kötü.
Demek istediğim, küçük kasabaların ve kırsal bölgelerin “gerçek Amerika” olarak gösterildiği, örneğin Montanalı politikacıların hala şehirlilere kurtulmaları gereken ders verdiği şeyi hâlâ yapıyor olmamız inanılmaz. büyük şehirler. Evet, daha fazla New Yorklunun Montana’da hayatın nasıl olduğu hakkında bir fikri olsaydı muhtemelen iyi bir şey olurdu. Ama kaç Montanalı, Montana’nın nüfusunun iki katı olan Queens’te hayatın nasıl olduğunu iyi biliyor?
Queens’in gerçek Amerika olduğu ya da en azından bu ulusun herhangi bir yerindeki kadar değil. Kendimizi tek millet olarak görmeliyiz. Ve Kentucky gibi yerlerdeki insanların hem bunu kabul etmesi hem de daha büyük bir bütünün parçası olmaktan ne kadar fayda sağladıklarını kabul etmesi güzel olurdu.
<saat/>
Hızlı Vuruşlar
İklim değişikliği bu kasırgalara neden oldu mu? Tam olarak değil, ama onları daha olası hale getirdi.
Yüreğin dertleri.
Pek çok Gerçek Amerikalı yemek kuponlarına bağımlıdır.
Covid’in büyük bir şehir sorunu olduğu zamanları hatırlıyor musunuz?
<saat/>
Müzikle Yüzleşmek
Kasırgalarla ilgili değil, ama boşver.
Bununla birlikte, gözlemciler yardım isteyen bazı Kentucky politikacılarının – özellikle Senatör Rand Paul’un – geçmişte yalnızca felaketten etkilenen diğer eyaletlere yapılan yardıma karşı çıkmadıklarını, aynı zamanda ricalarını da küçümsediklerini fark etmekten kendilerini alamadılar. Bu ikiyüzlülükten ne anlamalıyız?
Gerçek şu ki, “bana yardım et, ama sana değil. Dikkat çekici bir şekilde, federal bütçenin ABD bölgelerini nasıl etkilediğine bakarsanız, kendine güvenmenin önemini vaaz eden muhafazakar devletlerin aslında liberal devletler tarafından, özellikle Kuzeydoğu’da büyük ölçüde sübvanse edildiği tutarlı bir model var.
Rockefeller Enstitüsü, eyaletlerin “federal ödemeler dengesi” – federallerin bir eyalette harcadıkları miktar ile vergi olarak topladıkları miktar arasındaki fark hakkında düzenli tahminler yayınlar. Virginia ve Maryland’de federal harcamaların çoğu hükümet çalışanlarının maaşlarından oluşuyor. Ancak başka yerlerde, esas olarak Sosyal Güvenlik, Medicare ve Medicaid ile bazı askeri harcamalar. 2019’da kişi başına ödemeler dengesi haritası şöyle görünüyordu:
Acelaland faturaları ödüyor. Kredi. . . Rockefeller Enstitüsü
Net yararlanıcılar listesinin başında, evet, sakinlerin Washington’dan ödediklerinden ortalama 14.000 dolar daha fazla aldığı Kentucky vardı. Bunu bir perspektife oturtmak gerekirse, Kentucky’nin 2019 net federal fon girişi – 63 milyar dolar – o yıl eyaletin G.D.P.’sinin kabaca yüzde 30’uydu.
Ekonomik coğrafyacılar genellikle bölgesel ekonomileri “taban çarpanı modelini” kullanarak yorumlar. ” Buradaki fikir, yerel bir ekonomiyi harekete geçirenin, onun “ihracat üssü”, başka yerlere sattığı şeyler olduğudur; bu ihracat sektörünün ürettiği gelir, sağlık hizmetlerinden restoranlara kadar yerel hizmetlerdeki işleri desteklemektedir. Örneğin, New York şehrinin ekonomisi büyük ölçüde finans endüstrisi tarafından yönlendirilmektedir; orada doğrudan veya dolaylı olarak kazanılan para, şehrin diğer işlerinin çoğunu destekliyor.
Peki Kentucky’nin ihracat üssü nedir? Geleneksel endüstriler değil: 2019’da, dört milyondan fazla sakini olan eyalette 6.000’den az kömür madencisi bulunurken, adil olmak gerekirse büyüyen damıtma endüstrisi yalnızca yaklaşık 5.000 kişiyi istihdam etti. Öte yandan, 250.000’den fazla Kentuckian sağlık ve sosyal yardımda çalıştı – ve bunun çoğunu kim ödedi sanıyorsunuz? Yani, gerçek anlamda, Kentucky’nin ekonomisi federal dolarlarla yaşıyor.
Ve sorun değil! Kentucky’nin bu kadar büyük bir federal fon alıcısı olmasının ana nedeni, devletin nispeten fakir olmasıdır – üretim ve zenginlik büyük, yüksek eğitimli metropol alanlarda yoğunlaştığından bir dereceye kadar ekonomik olarak mahsur kalmış bir bölgededir. Düşük gelirli bir eyalet olarak Kentucky, Medicare gibi federal programlardan tam olarak yararlanıyor, ancak nispeten daha az gelir veya bordro vergisi ödüyor, bu nedenle ödediğinden çok daha fazlasını alıyor. Ve aslında sosyal güvenlik ağının böyle olması gerekiyor. İş. Her ne sebeple olursa olsun finansal olarak zarar gören bireylerin daha şanslı olanlardan destek almasını istiyoruz, bu da New Jersey gibi zengin eyaletlerden Kentucky gibi düşük gelirli eyaletlere büyük transferler anlamına geliyor.
İyi olmayan şey, artan oranlı vergilendirmeden ve sosyal güvenlik ağından büyük net fayda sağlayan devletlerin, kendi kendine yeterlilik ve büyük hükümetin kötülükleri konusunda öne çıkması ve tavır almasıdır. Faturalarını ödeyen metropol alanlar üzerinde bir tür ahlaki üstünlük iddia ettiklerinde durum daha da kötü.
Demek istediğim, küçük kasabaların ve kırsal bölgelerin “gerçek Amerika” olarak gösterildiği, örneğin Montanalı politikacıların hala şehirlilere kurtulmaları gereken ders verdiği şeyi hâlâ yapıyor olmamız inanılmaz. büyük şehirler. Evet, daha fazla New Yorklunun Montana’da hayatın nasıl olduğu hakkında bir fikri olsaydı muhtemelen iyi bir şey olurdu. Ama kaç Montanalı, Montana’nın nüfusunun iki katı olan Queens’te hayatın nasıl olduğunu iyi biliyor?
Queens’in gerçek Amerika olduğu ya da en azından bu ulusun herhangi bir yerindeki kadar değil. Kendimizi tek millet olarak görmeliyiz. Ve Kentucky gibi yerlerdeki insanların hem bunu kabul etmesi hem de daha büyük bir bütünün parçası olmaktan ne kadar fayda sağladıklarını kabul etmesi güzel olurdu.
<saat/>
Hızlı Vuruşlar
İklim değişikliği bu kasırgalara neden oldu mu? Tam olarak değil, ama onları daha olası hale getirdi.
Yüreğin dertleri.
Pek çok Gerçek Amerikalı yemek kuponlarına bağımlıdır.
Covid’in büyük bir şehir sorunu olduğu zamanları hatırlıyor musunuz?
<saat/>
Müzikle Yüzleşmek
Kasırgalarla ilgili değil, ama boşver.