Dahi kafalar
New member
NASHVILLE — Bu sezon kırmızı eyaletleri süpüren kürtaj karşıtı faturaları izliyorum ve Anneler Günü haftasının kırmızı eyaletli bir anne için iyi bir zaman olabileceğini düşündüm. Bir kadının seçme hakkını hararetle destekliyorum ama hala meşru emsalleri bozmadan Cumhuriyetçi milletvekillerinin asıl amaçlarına nasıl ulaşabileceklerini düşünmek için çok zaman harcıyorum.
İlk olarak, bir hatırlatma: Kadınlar istenmeyen gebelikleri Roe v. Wade’in Amerika Birleşik Devletleri’nde güvenli ve meşru hale getirmesinden çok önce sonlandırdı ve Roe bozulsa bile kadınlar bunu yapmaya devam edecek. 1950’lerde ve 60’larda, güvenilir doğum kontrolü yaygın olarak bulunmadan önce, Amerika Birleşik Devletleri’nde her yıl 200.000 ila 1.2 milyon kadın yasadışı olarak istenmeyen gebelikleri sonlandırdı.
Kürtaj oranında gerçek bir fark yaratmak için doğum kontrolünün uygun maliyetli ve elde edilmesi kolay olması gerekir. Bunun yerine, yasa koyucularımız, sağlık deva planlarında doğum kontrolü için ödeme yapmaktan vazgeçmek isteyen işverenleri ve sigorta şirketlerini korumak için sürekli olarak mücadele ediyor. Kapsamlı cinsel eğitim kursları, ergen gebeliklerini önemli ölçüde azaltır, ancak kırmızı eyalet yasama organları, genç gebelik oranları üzerinde hiçbir etkisi olmayan sadece cinsel ilişkiden kaçınmayı tercih eder. Görünüşe göre bu yasa koyuculardan bazıları, ilk etapta doğum kontrolü ve kürtaj arasındaki farkı anlamıyor.
Demografi hem beklenmedik hem de iç karartıcı bir şekilde tanıdık olabilir. Guttmacher Enstitüsü’ne göre, kürtaj yaptırmak isteyen kadınların yüzde 60’ı zaten anne ve yüzde 75’i yoksulluk sınırının altında yaşıyor veya düşük gelirli olarak sınıflandırılıyor. O halde şunu sormakta fayda var: Bu kadınlardan kaçı, başka bir çocuk sahibi olsalar, hamileliklerine devam etmeyi seçerdi? Ebeveynliği biraz daha yönetilebilir hale getiren bir ülkede yaşıyorlarsa?
Bu, her zaman sorulması gereken önemli bir sorudur, ancak üreme haklarına yönelik bu koordineli saldırı sırasında şimdi sorulması özellikle önemli bir sorudur. Yoksul kadınlar için istenmeyen bir hamilelik, zaten zor olan bir hayatı imkansız hale getirebilir.
21 eyalette kadınları takip eden boylamsal Turnaway Çalışması, “kürtajın reddedilmesinin kadınların yoksulluk içinde yaşama, işsiz kalma, vadesi geçmiş borçları olma veya iflas veya tahliye yaşama şansını artırdığını” buldu. New York Times geçen Aralık ayında bildirdi.
San Francisco’daki California Üniversitesi’nde demografi uzmanı olan ve araştırmayı yöneten Diana Greene Foster, birçok kadının plansız bir hamileliğe devam edip etmemeye çocuk sahibi olmanın uzun vadeli ekonomik sonuçlarını tartarak karar verdiğini açıkladı. The Times’a verdiği demeçte, “Her hamilelik bir şekilde sihirli bir şekilde desteklenseydi ve tüm hayatlar pembe olsaydı, insanlar bunu hesaba katardı” dedi. “Bunun yerine insanlar kendi koşullarına bakıyor ve işlerin gerçekten zor olacağını düşünüyor. Ve doğru olduğunu düşündükleri her şey, çünkü bu sonuçları kürtaj reddedilen insanlar arasında görüyoruz.”
Zengin değilseniz, bu ülkede ebeveyn olmak son derece zor olabilir. Akrabalardan ve arkadaşlardan ücretsiz yardım, eğer alacak kadar şanslıysanız, sadece bir yere kadar. Bir çocuk hastalandığında ve beklenmedik bir şekilde okuldan eve gelmesi gerektiğinde desteğiniz olabilir, ancak muhtemelen başka birinin çocuğun üniversiteye gitmesi için tıslayacağına güvenemezsiniz. Amerika Birleşik Devletleri’ndeki ebeveynler büyük ölçüde kendi başlarınadır.
Destek, yalnızca yoksul kadınlar için değil, hamilelik ve aile sonuçlarında da büyük bir fark yaratabilir. Danimarka veya İsveç düzeyinde destekten bahsetmiyorum. Diğer zengin ülkelerdeki insanların hafife aldığı mütevazı ama gerçekten hayat değiştiren kaynaklardan bahsediyorum. Ücretli aile izni, kaliteli günlük deva ve öngörülebilir bir çalışma programı gibi kaynaklar (gündüz deva bir seçenek olacaksa bir zorunluluktur). Güçlü devlet okulları ve uygun fiyatlı yüksek öğrenim. İyi sağlık deva, yaşamak için güvenli bir yer, güvenilir ulaşım ve sağlıklı gıda. ABD kadar zengin bir ülkede hiç kimsenin – ne anneler, ne babalar, ne tek bir çocuk – bir köprünün altında uyumak ya da bir gün aç kalmak zorunda kalmaması gerektiğini söylemeye gerek yok.
Fakat kırmızı eyaletlerdeki Cumhuriyetçi yasa koyucular aile dostu politikaların bastırılması söz konusu olduğunda kilit bir adım atıyorlar. Üretkenliğe ya da en azından yaşam maliyetine ayak uyduran bir asgarî ücrete karşı çıkıyorlar. Medicaid’in genişletilmesine karşı çıkıyorlar. Sonunda uygun fiyatlı günlük deva ihtiyacı konusunda Demokratlara yaklaşıyorlar, ancak öğrenci kredisi yardımına karşı çıkıyorlar. Aktif olarak halk eğitimini yok etmeye çalışıyorlar.
Bu ülkede kürtaj oranını sıfıra indirecek aile dostu bir önlem yok elbette. Sosyal güvenlik ağı, bir kadının hamileliğini sonlandırmak isteyebileceği tüm nedenleri ele alamaz. Ancak kürtajları azaltmak için muhafazakar yaklaşımı daha önce denedik ve tarih, kürtajın yasaklanmasının yalnızca yasal kürtajı sonlandıracağını gösterdi. Sosyal güvenlik ağını olabildiğince sıkı örerek liberal yaklaşımı ortak bir şekilde denemenin zamanı geldi.
Örneğin, ücretsiz doğum kontrolünün istenmeyen gebelikleri azalttığını zaten biliyoruz, bu nedenle güvenilir doğum kontrolünü ücretsiz ve kolay erişilebilir hale getirirsek kürtajda önemli bir düşüş beklemek bir sıçrama değil. Kadınları ebeveynliği daha az pahalı ve daha az bunaltıcı hale getiren politikalarla gerçekten destekleseydik, neredeyse kesinlikle daha az kürtaj görürdük. Ancak sözde yaşam hakkı seçilmiş yetkililer yaşamla özellikle ilgilenmiyorlar – en azından çoğu insanın gerçekten yaşadığı gibi yaşamla değil.
En güçlü kürtaj kısıtlamalarına sahip eyaletler, aynı zamanda en zayıf sosyal güvenlik ağlarına sahip eyaletlerdir. The Associated Press tarafından yapılan yeni bir federal veri analizine göre, “Ülkenin en katı kürtaj yasalarından bazılarına sahip olan eyaletler, özellikle yoksullar için sağlıklı bir çocuğa sahip olmak ve yetiştirmek için en zor yerlerden bazıları.” Yakın tarihli bir başka çalışmada, bebek sahibi olmak için en kötü 10 yer Cumhuriyetçilerin egemen olduğu eyaletlerdi.
Bu ülke akla gelebilecek her türlü aile dostu politikayı yürürlüğe koymuş olsa bile, güvenli kürtajlara erişim yine de gerekli olacaktır. Bu tartışmanın içerdiği diğer temel sorular ne olursa olsun, her zaman bir kadının kendi bedeninin bütünlüğü hakkına inecektir. Hem güvenlik ağı liberalleri hem de seçim karşıtı muhafazakarlar, konumlarının insan yaşamını koruduğuna inanıyor, ancak yalnızca liberaller insan yaşamının nasıl korunacağı konusunda kadınlara tam söz hakkı veriyor.
Eğer kırmızı-devlet yasa koyucuları kürtajı gerçekten sınırlamak istiyorlarsa — yasal ve yasa dışı — kadınlara gerçek bir seçim hakkı veren koşullar yaratmaları gerekir. Anneler Günü’nün herhangi bir anlam ifade etmesi için kadınların hem kürtaja yasal erişime hem de aileler için anlamlı bir desteğe ihtiyacı var. Çünkü çiçekler artık onu kesmeyecek.
Katkıda bulunan bir Opinion yazarı olan Margaret Renkl, “Graceland, at Last: Notes on Hope and Heartache From the American South” ve “Late Migrations”ın yazarıdır. : Aşkın ve Kaybın Doğal Tarihi.”
The Times, editöre çeşitli mektuplar yayınlamaya kararlıdır . Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook , Twitter (@NYTopinion) üzerinden The New York Times Opinion bölümünü takip edin ) ve Instagram .
İlk olarak, bir hatırlatma: Kadınlar istenmeyen gebelikleri Roe v. Wade’in Amerika Birleşik Devletleri’nde güvenli ve meşru hale getirmesinden çok önce sonlandırdı ve Roe bozulsa bile kadınlar bunu yapmaya devam edecek. 1950’lerde ve 60’larda, güvenilir doğum kontrolü yaygın olarak bulunmadan önce, Amerika Birleşik Devletleri’nde her yıl 200.000 ila 1.2 milyon kadın yasadışı olarak istenmeyen gebelikleri sonlandırdı.
Kürtaj oranında gerçek bir fark yaratmak için doğum kontrolünün uygun maliyetli ve elde edilmesi kolay olması gerekir. Bunun yerine, yasa koyucularımız, sağlık deva planlarında doğum kontrolü için ödeme yapmaktan vazgeçmek isteyen işverenleri ve sigorta şirketlerini korumak için sürekli olarak mücadele ediyor. Kapsamlı cinsel eğitim kursları, ergen gebeliklerini önemli ölçüde azaltır, ancak kırmızı eyalet yasama organları, genç gebelik oranları üzerinde hiçbir etkisi olmayan sadece cinsel ilişkiden kaçınmayı tercih eder. Görünüşe göre bu yasa koyuculardan bazıları, ilk etapta doğum kontrolü ve kürtaj arasındaki farkı anlamıyor.
Demografi hem beklenmedik hem de iç karartıcı bir şekilde tanıdık olabilir. Guttmacher Enstitüsü’ne göre, kürtaj yaptırmak isteyen kadınların yüzde 60’ı zaten anne ve yüzde 75’i yoksulluk sınırının altında yaşıyor veya düşük gelirli olarak sınıflandırılıyor. O halde şunu sormakta fayda var: Bu kadınlardan kaçı, başka bir çocuk sahibi olsalar, hamileliklerine devam etmeyi seçerdi? Ebeveynliği biraz daha yönetilebilir hale getiren bir ülkede yaşıyorlarsa?
Bu, her zaman sorulması gereken önemli bir sorudur, ancak üreme haklarına yönelik bu koordineli saldırı sırasında şimdi sorulması özellikle önemli bir sorudur. Yoksul kadınlar için istenmeyen bir hamilelik, zaten zor olan bir hayatı imkansız hale getirebilir.
21 eyalette kadınları takip eden boylamsal Turnaway Çalışması, “kürtajın reddedilmesinin kadınların yoksulluk içinde yaşama, işsiz kalma, vadesi geçmiş borçları olma veya iflas veya tahliye yaşama şansını artırdığını” buldu. New York Times geçen Aralık ayında bildirdi.
San Francisco’daki California Üniversitesi’nde demografi uzmanı olan ve araştırmayı yöneten Diana Greene Foster, birçok kadının plansız bir hamileliğe devam edip etmemeye çocuk sahibi olmanın uzun vadeli ekonomik sonuçlarını tartarak karar verdiğini açıkladı. The Times’a verdiği demeçte, “Her hamilelik bir şekilde sihirli bir şekilde desteklenseydi ve tüm hayatlar pembe olsaydı, insanlar bunu hesaba katardı” dedi. “Bunun yerine insanlar kendi koşullarına bakıyor ve işlerin gerçekten zor olacağını düşünüyor. Ve doğru olduğunu düşündükleri her şey, çünkü bu sonuçları kürtaj reddedilen insanlar arasında görüyoruz.”
Zengin değilseniz, bu ülkede ebeveyn olmak son derece zor olabilir. Akrabalardan ve arkadaşlardan ücretsiz yardım, eğer alacak kadar şanslıysanız, sadece bir yere kadar. Bir çocuk hastalandığında ve beklenmedik bir şekilde okuldan eve gelmesi gerektiğinde desteğiniz olabilir, ancak muhtemelen başka birinin çocuğun üniversiteye gitmesi için tıslayacağına güvenemezsiniz. Amerika Birleşik Devletleri’ndeki ebeveynler büyük ölçüde kendi başlarınadır.
Destek, yalnızca yoksul kadınlar için değil, hamilelik ve aile sonuçlarında da büyük bir fark yaratabilir. Danimarka veya İsveç düzeyinde destekten bahsetmiyorum. Diğer zengin ülkelerdeki insanların hafife aldığı mütevazı ama gerçekten hayat değiştiren kaynaklardan bahsediyorum. Ücretli aile izni, kaliteli günlük deva ve öngörülebilir bir çalışma programı gibi kaynaklar (gündüz deva bir seçenek olacaksa bir zorunluluktur). Güçlü devlet okulları ve uygun fiyatlı yüksek öğrenim. İyi sağlık deva, yaşamak için güvenli bir yer, güvenilir ulaşım ve sağlıklı gıda. ABD kadar zengin bir ülkede hiç kimsenin – ne anneler, ne babalar, ne tek bir çocuk – bir köprünün altında uyumak ya da bir gün aç kalmak zorunda kalmaması gerektiğini söylemeye gerek yok.
Fakat kırmızı eyaletlerdeki Cumhuriyetçi yasa koyucular aile dostu politikaların bastırılması söz konusu olduğunda kilit bir adım atıyorlar. Üretkenliğe ya da en azından yaşam maliyetine ayak uyduran bir asgarî ücrete karşı çıkıyorlar. Medicaid’in genişletilmesine karşı çıkıyorlar. Sonunda uygun fiyatlı günlük deva ihtiyacı konusunda Demokratlara yaklaşıyorlar, ancak öğrenci kredisi yardımına karşı çıkıyorlar. Aktif olarak halk eğitimini yok etmeye çalışıyorlar.
Bu ülkede kürtaj oranını sıfıra indirecek aile dostu bir önlem yok elbette. Sosyal güvenlik ağı, bir kadının hamileliğini sonlandırmak isteyebileceği tüm nedenleri ele alamaz. Ancak kürtajları azaltmak için muhafazakar yaklaşımı daha önce denedik ve tarih, kürtajın yasaklanmasının yalnızca yasal kürtajı sonlandıracağını gösterdi. Sosyal güvenlik ağını olabildiğince sıkı örerek liberal yaklaşımı ortak bir şekilde denemenin zamanı geldi.
Örneğin, ücretsiz doğum kontrolünün istenmeyen gebelikleri azalttığını zaten biliyoruz, bu nedenle güvenilir doğum kontrolünü ücretsiz ve kolay erişilebilir hale getirirsek kürtajda önemli bir düşüş beklemek bir sıçrama değil. Kadınları ebeveynliği daha az pahalı ve daha az bunaltıcı hale getiren politikalarla gerçekten destekleseydik, neredeyse kesinlikle daha az kürtaj görürdük. Ancak sözde yaşam hakkı seçilmiş yetkililer yaşamla özellikle ilgilenmiyorlar – en azından çoğu insanın gerçekten yaşadığı gibi yaşamla değil.
En güçlü kürtaj kısıtlamalarına sahip eyaletler, aynı zamanda en zayıf sosyal güvenlik ağlarına sahip eyaletlerdir. The Associated Press tarafından yapılan yeni bir federal veri analizine göre, “Ülkenin en katı kürtaj yasalarından bazılarına sahip olan eyaletler, özellikle yoksullar için sağlıklı bir çocuğa sahip olmak ve yetiştirmek için en zor yerlerden bazıları.” Yakın tarihli bir başka çalışmada, bebek sahibi olmak için en kötü 10 yer Cumhuriyetçilerin egemen olduğu eyaletlerdi.
Bu ülke akla gelebilecek her türlü aile dostu politikayı yürürlüğe koymuş olsa bile, güvenli kürtajlara erişim yine de gerekli olacaktır. Bu tartışmanın içerdiği diğer temel sorular ne olursa olsun, her zaman bir kadının kendi bedeninin bütünlüğü hakkına inecektir. Hem güvenlik ağı liberalleri hem de seçim karşıtı muhafazakarlar, konumlarının insan yaşamını koruduğuna inanıyor, ancak yalnızca liberaller insan yaşamının nasıl korunacağı konusunda kadınlara tam söz hakkı veriyor.
Eğer kırmızı-devlet yasa koyucuları kürtajı gerçekten sınırlamak istiyorlarsa — yasal ve yasa dışı — kadınlara gerçek bir seçim hakkı veren koşullar yaratmaları gerekir. Anneler Günü’nün herhangi bir anlam ifade etmesi için kadınların hem kürtaja yasal erişime hem de aileler için anlamlı bir desteğe ihtiyacı var. Çünkü çiçekler artık onu kesmeyecek.
Katkıda bulunan bir Opinion yazarı olan Margaret Renkl, “Graceland, at Last: Notes on Hope and Heartache From the American South” ve “Late Migrations”ın yazarıdır. : Aşkın ve Kaybın Doğal Tarihi.”
The Times, editöre çeşitli mektuplar yayınlamaya kararlıdır . Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook , Twitter (@NYTopinion) üzerinden The New York Times Opinion bölümünü takip edin ) ve Instagram .