arkamikontrolet
New member
Evden çıkarken yüzümüzde, saçımızda bir şeyler var mı diye kendimizi son kere denetim ettiğimiz için çok kullanışlı olan aynalar, aslında üzerine hayli düşünülen kimi bahislerin akabinde asansörlere yerleştirildi.
İlk asansörler yapıldığında ayna fikrinin akıllara gelmesi mümkün değildi çünkü kapalı bile değillerdi. bu biçimdelardan bu yana gerek tasarım gerek sürat olarak hayli değişen bu kullanışlı süratle gelişen teknolojinin ortasındaki aynalar her ne kadar birçok vakit selfie maksadıyla kullanılsa da fazlaca daha kıymetli gayelere hizmet ediyor.
Tarihi MÖ 336 yılına kadar giden asansörler, doğal olarak bugünküler kadar standart ve süratli değildi.
Arşimet’in yaptığı birinci asansörler; yapı inşa etmek için kullanılan su, taş üzere ağır gereçleri kaldırmak için kullanılıyordu. Yani Arşimet suyun kaldırma kuvvetinin yanı sıra suyu kaldırma kuvveti üzerine de geliştirmeler yapmıştı.
Bu birinci asansörlerin akabinde eski Roma’da MS 80’de gladyatörler ve hayvanlar Roma Kolezyumu arenasına asansörlerle çıkıyorlardı. Kaldıraç olarak ise beşerler, hayvanlar ve su çarkları kullanılıyordu.
Etrafı kapalı asansörler yaygınlaşmaya başlayınca ayna fikrine de kapı açılmış oldu.
Ayna yerleştirme fikrini tetikleyen şey, “Asansörler fazlaca mu yavaş sanki?” düşüncesi oldu. Ayna ve sürat içinde bir bağlantı şüphesiz yok lakin yavaş bir şeyin ortasında sizi oyalayacak bir şey olursa vakit daha süratli geçiyormuş algısı oluşur. Dümdüz duvara bakarken asansörün ortasında olmak pek sıkıcı bir hal alırdı ve kendinizi bir kafeste gibi hissetmenize niye olabilirdi.
Hatta bu durum kimi bireylerde klostrofobiyi tetiklediği için asansörün içini kaplayan aynalar daha geniş bir ortam algısı yaratarak kapalı alan korkusunu en aza indirir. Saç, makyaj, kıyafet bilgileriyla ilgilenen insanlarda “Asansör düşer mi, içeride kalır mıyım” üzere kaygıların oluşması azaltılmış olur.
Can sıkılmasını ve gerginliği azaltmak için aynalara ek olarak müzik de sunuluyor. (Her ne kadar playlist’leri fazlaca bayağı olsa da…)
Asansörlerdeki aynaların hayat kurtaran bir özelliği de bulunuyor.
Bazı arızalar niçiniyle kabin gelmeden kapı açılınca asansör boşluğuna düşerek ölüm/faydalanma üzere üzücü olaylar yaşanabiliyor. Kapı ezkaza açıldığında karşıda kendinizi görürseniz, yani ayna var ise rahatlıkla adım atabilirsiniz fakat asansörlerde ayna olmasaydı, duvar görünseydi asansör boşluğu kazaları epey daha sık yaşanabilirdi. Ayna yardımıyla bu ayrım rahatlıkla yapılabiliyor ve bir epeyce hayat kurtuluyor.
Bunların dışında de çeşitli faydaları vardır.
örneğin asansöre tekerlekli sandalyeyle giren bireyler, içeride dönemedikleri için aynaya bakarak gerilerini denetim edebilirler ve rahatlıkla asansörden çıkabilirler.
Ayrıca içeride yabancı bireyler olduğunda ise aynalar yardımıyla hırsızlığı, mümkün bir saldırıyı, tacizi daha rahat görmek mümkün olur.
İlk asansörler yapıldığında ayna fikrinin akıllara gelmesi mümkün değildi çünkü kapalı bile değillerdi. bu biçimdelardan bu yana gerek tasarım gerek sürat olarak hayli değişen bu kullanışlı süratle gelişen teknolojinin ortasındaki aynalar her ne kadar birçok vakit selfie maksadıyla kullanılsa da fazlaca daha kıymetli gayelere hizmet ediyor.
Tarihi MÖ 336 yılına kadar giden asansörler, doğal olarak bugünküler kadar standart ve süratli değildi.
Arşimet’in yaptığı birinci asansörler; yapı inşa etmek için kullanılan su, taş üzere ağır gereçleri kaldırmak için kullanılıyordu. Yani Arşimet suyun kaldırma kuvvetinin yanı sıra suyu kaldırma kuvveti üzerine de geliştirmeler yapmıştı.
Bu birinci asansörlerin akabinde eski Roma’da MS 80’de gladyatörler ve hayvanlar Roma Kolezyumu arenasına asansörlerle çıkıyorlardı. Kaldıraç olarak ise beşerler, hayvanlar ve su çarkları kullanılıyordu.
Etrafı kapalı asansörler yaygınlaşmaya başlayınca ayna fikrine de kapı açılmış oldu.
Ayna yerleştirme fikrini tetikleyen şey, “Asansörler fazlaca mu yavaş sanki?” düşüncesi oldu. Ayna ve sürat içinde bir bağlantı şüphesiz yok lakin yavaş bir şeyin ortasında sizi oyalayacak bir şey olursa vakit daha süratli geçiyormuş algısı oluşur. Dümdüz duvara bakarken asansörün ortasında olmak pek sıkıcı bir hal alırdı ve kendinizi bir kafeste gibi hissetmenize niye olabilirdi.
Hatta bu durum kimi bireylerde klostrofobiyi tetiklediği için asansörün içini kaplayan aynalar daha geniş bir ortam algısı yaratarak kapalı alan korkusunu en aza indirir. Saç, makyaj, kıyafet bilgileriyla ilgilenen insanlarda “Asansör düşer mi, içeride kalır mıyım” üzere kaygıların oluşması azaltılmış olur.
Can sıkılmasını ve gerginliği azaltmak için aynalara ek olarak müzik de sunuluyor. (Her ne kadar playlist’leri fazlaca bayağı olsa da…)
Asansörlerdeki aynaların hayat kurtaran bir özelliği de bulunuyor.
Bazı arızalar niçiniyle kabin gelmeden kapı açılınca asansör boşluğuna düşerek ölüm/faydalanma üzere üzücü olaylar yaşanabiliyor. Kapı ezkaza açıldığında karşıda kendinizi görürseniz, yani ayna var ise rahatlıkla adım atabilirsiniz fakat asansörlerde ayna olmasaydı, duvar görünseydi asansör boşluğu kazaları epey daha sık yaşanabilirdi. Ayna yardımıyla bu ayrım rahatlıkla yapılabiliyor ve bir epeyce hayat kurtuluyor.
Bunların dışında de çeşitli faydaları vardır.
örneğin asansöre tekerlekli sandalyeyle giren bireyler, içeride dönemedikleri için aynaya bakarak gerilerini denetim edebilirler ve rahatlıkla asansörden çıkabilirler.
Ayrıca içeride yabancı bireyler olduğunda ise aynalar yardımıyla hırsızlığı, mümkün bir saldırıyı, tacizi daha rahat görmek mümkün olur.
- Kaynaklar: Science ABC, Gartec, Kohtler, How Stuff Works