arkamikontrolet
New member
Kalecilik pek yabancı olmadığımız hatta tanıştığımız birinci mesleklerden biri aslında. İlkokulda yaptığımız mahalle maçlarında çoklukla yeteneğimiz yoksa geçtiğimiz, ihtimamlı adımlarla ölçülmüş iki taşın içinde birtakım kimi bir Kames topu, birtakım bazı yarısı su dolu bir şişeyi, birtakım bazı tahminen de ezilmiş bir teneke kola kutusunu engellemeye çalıştığımız yer. Lakin profesyonel manada baktığımızda ardında yatan; onlarca emek, ter ve bir topu kurtarmak için yapılan haftalarca süren çalışma… Ve bu çalışmaların ortasında süratle gelişen teknolojinin de büyük bir hissesi bulunuyor.
İşte biz de bugün işin mutfağında, Galatasaray Florya Metin Oktay Tesisleri’ndeyiz. Konuğumuz, Galatasaray A Ekip Kaleci Antrenörü Fadıl Koşutan. yıllardır artık çoğumuzun tanıdığı Fernando Muslera ile birlikte çalışan, 27 yıldır çim alanların üzerinde emek veren Fadıl Hoca bize kaleciliğin aslında ne demek olduğunu, idmanlarda ve maçlarda hangi teknolojileri kullandıklarını anlatıyor. Fadıl Hoca, ‘hızla gelişen teknolojinin fazlaca önemli bir biçimde yararını gördüm’ diyor.
1974 İstanbul doğumlu Fadıl Koşutan, anne babası Bosna’dan gelmiş, evli ve 2 çocuk babası bir futbol işçisi. 2011 yılından bu yana Galatasaray’da A Ekip kaleci antrenörlüğü yapıyor. Artık futbolla tanışmasını ondan dinleyelim:
Futbol hayatım büsbütün bir tesadüf yapıtı mahalle maçında başladı. Aslında benim asıl branşım basketboldu ve 17 yaşına kadar basketbol oynadım. O devir mahalle maçları hayli popülerdi ve nitekim kıran kırana geçerdi. Bizim maçlarımızda kalecimiz epeyce gol yiyordu, bir gün ‘Kaleye ben geçeceğim’ dedim. Baht yapıtı mahalleye annesini ziyaret eden Adem Abi (Adem İbrahimoğlu) beni izlemiş. Maçın akabinde bana ‘Kaleci olmak ister misin’ diye sordu. O günden daha sonra parklarda, bulabildiğimiz çim alanlarda beni çalıştırdı. 17 yaşında basketbolu bırakıp kaleciliğe başladım, 20 yaşında da profesyonel olarak kalecili oldum ve profesyonel futbol mesleğime adım atmış oldum.
’17 yaşına kadar futbola basketbol kadar ilgim yoktu’
Futbol hayatımın kaleci olarak başlaması büsbütün bu olaydan geliyor. 17 yaşında kadar futbola basketbol kadar ilgim yoktu aslında. Mahalle maçlarında bizim için kazanmak ya da kaybetmek hayli kıymetliydi. Onlar gazozuna maçlardan hayli daha fazla mana tabir ediyordu. En az 5 bin kişi izlemeye gelirdi. Komşu mahalleyi yenmek bizim için fazlaca mana söz ediyordu. Ben sokaklarda oynayabilidğimiz, koşabildiğimiz o devrin çocuklarından biriyim. Her şey bu biçimde başladı ve kalecilik mesleğim oldu.
Kaleciler için daima ‘Sahadaki yalnız adam’ derler. bununla birlikte tüm maçı kurtarırsanız bile bir yanlışlı gol, bir epeyce reaksiyona sebep oluyor. Bunun hakkında ne düşünüyorsunuz?
Peki futbolculuktan antrenörlüğe geçiş öykünüz nasıl başladı? ‘Abi yapma, ben daha kaleciyim’
Futbol mesleğimin son devirlerinde Galatasaray’ın pilot grubu olan Beylerbeyi’nin şampiyonluk yaşayan takımındaydım. Haftada 2 gün Florya Metin Oktay Tesisleri’nde idman yapardık. Beylerbeyispor’da Ömer Kükner isminde bir yöneticimiz vardı. Beni daima Galatasaray’ın A grubunda kaleci antrenörü olarak gördüğünü söylerdi. Ben ‘Yapma abi, ben daha kaleciyim’ derdim. Dönüp bakıyoruz, artık Galatasaray’da kaleci antrenörüyüm. 2010 yılında profesyonel futbolculuk mesleğimin bitişinin akabinde Galatasaray altyapısında hiç bir antrenörlük lisansım ve tecrübem olmadan kaleci hocalığına başladım. bu biçimde hocalarım bana ‘Biz seni Galatasaray Spor Kulübü antrenörü olarak yetiştireceğiz’ dediler. Öğrenme ömrüm hiç bitmedi ve bitmeyecek. Bittiği an, bizim mesleğimiz de biter.
Fadıl Hoca Beylerbeyi, Galatasaray altyapısı derken bir gün Galatasaray A Kadrosu’nda antenörlüğe başlıyor. Ona A Kadro’nun kapılarını açan ‘kapıyı’ aşağıdaki fotoğrafta bakılırsabilirsiniz. Yalnız mecazi manada değil, hakikaten A Kadro’nun kapılarını açmış. Gelin artık ortasında Fatih Terim, Taffarel ve Muslera’nın yer aldığı bu değişik öyküyü Fadıl Hoca’dan dinleyelim.
Muslera’dan Taffarel’e tavsiye: Fadıl Hoca’da bir şeyler var, yanına al ve yetiştir!
O periyot Muslera, benim için Taffarel’e ‘Bu çocukta bir şeyler var, yanına al’ şeklinde konuşuyor. Taffarel ise bunu olumlu karşılayıp Fatih Terim’e iletiyor. Fatih Hoca da ‘Al, Fadıl Hoca’yı yetiştir’ diyor. İşte biz bu türlü çabucak hemen 2012 yılında dünyada birinci kez çift kaleci antrenörü ile çalışan takım oluyoruz. Artık dünyadaki tüm üst seviye kadroların departmanlarında 2 kaleci hocası var. Alışılmış ki bu süreçte kulübümün dayanağıyla Avrupa’ya giderek UEFA A, B ve Pro Lisans eğitimlerini de aldım. O devirde bu lisanslara sahip tek kaleci antrenörü bendim. Ben Galatasaray’da hem hoca, birebir vakitte öğrenci oldum.
Brezilya Ulusal Ekibi’nin kalesini korumuş, Galatasaray ile 2000 yılında UEFA Kupası’nı kaldırmış efsane kaleci Claudio Taffarel’in de Fadıl Hoca’nın mesleğinde büyük bir izi var. Fadıl Hoca, Taffarel ile olan münasebetini için şunları söylüyor:
()
Taffarel bana hiç bir vakit asistan demedi. ‘Sen asistan değilsin, kaleci antrenörüsün’ dedi. Ağır ve zor diyebileceğimiz performans – kuvvet idmanlarını bile bana bırakırdı. kimi vakit ‘Bugün ben sana yardımcı olacağım’ diyebilecek kadar büyük bir insandı. Bunların manası benim için hayli büyük. Brezilya Ulusal Takımı’nı çalıştırmak için Brezilya’ya gittiği devirde kendisine yöneltilen ‘Galatasaray ne olacak’ sorusuna ‘Ben size Fadıl’ı bırakıyorum. Benimle eşit olduğunu, lakin beni geçeceğini de biliyorum. Ben ulusal gruptayken Galatasaray’daki idmanların sekteye uğramayacağını biliyorum. Siz de hocanıza itimadın ve inanın’ şeklinde cevap verdi. Ben size Taffarel’i anlatamam, Taffarel’i yaşamak lazım. Taffarel insanlık, abi ve hoca olarak benim için bir rol model. Hala onun izlerini taşıyor, bana bıraktıklarıyla devam ediyorum.
Uzun bir süre yerli ve yabancı bir hayli teknik yöneticiyle birlikte büyük bir toplulukta çalıştınız. Bu size ne üzere deneyimler kattı, zorlukları var mı?
Bunların hepsi farklı kültürler, farklı bakış açıları ve farklı yorumlar demek. Herkes bir şeyler öğrenmek için Avrupa’ya masraf fakat Galatasaray’da öğrenme fırsatı bizim ayağımıza geldi. Ben de her vakit yakından takip ettim ve gözlemledim. Öğrendiklerime kendi yorumlarımı, yaşanmışlıklarımı, deneyimlerimi katarak bana mahsus, kendime has bir tarz ve idman metotları geliştirdim. Yabancı bir teknik yöneticiyle çalışmanın ekstra bir zorluğu yok zira bir takımsınız ve ortak bir amaç için gayret ediyorsunuz. Hepimiz birbirimize yardım etmeye çalışıyoruz. Onlar nasıl gayeye ulaşmak istiyorsa, yerli hocalar da gayeye ulaşmak istiyor. Buradaki en kıymetli nokta her insanın birbirine olan saygısı ve desteği. Muvaffakiyetin nereden geleceği muhakkak değil. Göz gerisi edilen en ufak bir ayrıntı, farklı bir şahıstan ya da antrenörden gelebilir. İşte o ayrıntısı yakalamak sizi muvaffakiyete gdolayır. Ben tüm hocalarımla çok uyumlu çalıştım. Hepsiyle bir gayeye kilitlendik. Bu amaçları kimileriyle yakaladık, kimileriyle yakalayamadık lakin sonuçta tek bir emel vardı: Galatasaray’ın başarısı.
Fernando Muslera, 2011 yılında Galatasaray’a katıldığından bu yana ülkemizdeki en düzgün kaleciler ortasına ismini yazdırdı. Fadıl Hoca, 11 yıldır bir arada çalıştığı Uruguaylı kaleciyi bize şu sözlerle anlatıyor:
Muslera’nın size anlatabileceğim bir sürü tarafı var lakin en kıymetli özelliği adamlığı.Hani ‘Adam üzere adam’ diyoruz ya daima, işte tam da o denli biri. Maç başladığı vakit, birinci düdükten son düdüğe kadar gözü hiç bir şey görmez. Tek goreceği şey hanemize yazılacak 3 puan. Sahada kimseyi tanımaz.Tek gayesi var, o maçı kazanmak. Son düdüğe kadar yapılması gereken her şeyi en çoksıyla, doruğa kadar zorlar. Son düdükten daha sonra da farklı bir Muslera görürsün. Maç içerisinde bağırır, çağırır, kızar, çıldırır, vurur lakin son düdükten daha sonra ‘Bu dakikadan daha sonra yapacak bir şey yok, yapılacak her şeyi yaptım’ der.
Muslera’nın bir ideolojisi var: ‘Ben çalışırım, çalışırsam varım’
Muslera bizim kültürümüzle yakından ilgilenen birisi. Onun Tek söylemiş olduği şey ‘Çalışmak’. ‘Ben çalışırım, çalışırsam varım’ felsefesiyle hareket ediyor ve yaşıyor. Ülkemizde efsane olmuş bir kaleci lakin hala çalışmaya orta vermiyor. Ben Muslera’yı bir gün bile vazgeçerken, çalışmaktan kaytarırken görmedim. Ayağı kırıldığı vakit, literatüre dünya rekoru olarak da girmiş olabilir, 7. ayda alana çıktı. Muvaffakiyetinin sırrı hayli çalışmak.
Muslera, Üstün Lig’in 2019-2020 döneminde Galatasaray’ın Çaykur Rizespor ile oynadığı maçta ağır bir sakatlık geçirmiş, alanlardan uzun müddet uzak kalmıştı. Fadıl Hoca, başarılı kalecinin alanlara dönmesinde ‘Bu süreçte süratle gelişen teknolojinin epey büyük yardımlarını gördüm’ diyor:
Çalıştığım tüm kalecileri epey seviyorum fakat Muslera ile 10 yılı devirdik. Artık kardeşim üzere, farklı bir his var ortamızda. Biz de dostlarımızı makus vakitte bırakmayız. Bu bizim kültürümüzde de var. Muslera, sakatlık daha sonrası ameliyat olduğunda fazlaca üzgün ve kararsız bir biçimdeydi. Ne yapacağını bilmiyordu. Bana ‘5 ay daha sonra idmana başlarsınız’ dendi. Muslera 5 ay ne yapacak? Onu bu süreçte, o biçimde yalnız bırakamazdım. 5 ay boyunca bir kalecinin meskende oturduğunu ve psikolojikman çöktüğünü düşünün. Onun moral motivasyonunu düşünebiliyor musunuz? O an elinden tutmam lazımdı ve çalışmalara başladık. Bu süreçte süratle gelişen teknolojinin epeyce büyük yardımlarını gördüm. Teknoloji yardımıyla ona apayrı bir idman metodu getirdim. Pekala nasıl?
‘Belki de kimsenin dokunmadığı, görmediği tarafı çalıştık’
()
Kalecilikte tepkiler en sıkıntı kazanılan ve en çabuk kaybedilen kısımdır. Biz işin bu tarafına eğildik. Fitlight dediğimiz, ışıkların planlı programlı bir biçimde yanıp söndüğü alet sayesinde tepki müddetini artırmaya yönelik çalışmalar yaptık. Ben sizinle sabahlara kadar idman da yapsam, hızınızı, çabukluğunuzu lakin yüzde 3 geliştirebilirim. Lakin beyin çabukluğu yüzde 30 geliştirilebiliyor. İşte biz de sakatlık devrinde buna eğildik. Algılama, karar verme, hareketi görme, beyne iletme, beyne iletilen sinyallerin kaslara iletilmesinde ve sonuç olarak atak mühletini Fitlight kullanarak geliştirmeye çalıştık. yenidenlarla, algılama – karar verme mühletini çabuklaştırmayı, reaskiyonlarını sağlam tutmayı hedefledik. Tahminen de kimsenin dokunmadığı, görmediği tarafı çalıştık ve burada fazlaca başarılı olduğumuzu düşünüyorum. Nitekim o noktada teknolojiden epeyce önemli bir biçimde faydalandım ben.
‘Manchester United, idman programımız için bizimle bağlantıya geçti’
Muslera ile birlikte fitlight kullanarak yaptığımız bu çalışmaların akabinde, Manchester United üzere kimi Avrupa grupları, son periyotta futbola kıymetli yatırımlar yapan Bosna-Hersek ve Sırbistan üzere ülkeler bizimle işbirliği yapmak ve dayanak almak için irtibata geçtiler. Bosna – Hersek Futbol Federasyonu, bu çalışmaları eğitim programlarına dahil edebilmek ismine bilgi alışverişinde bulunmak istedi. bir daha Uruguay’dan bu işlerle ilgilenen bir hayli tabip, fitlight ile yapılan bu çalışmaları idman programlarına nasıl dökebilecekleri konusunda Muslera ile irtibata geçti.
Gelelim futbol teknolojilerine. VAR sistemi, gol çizgisi üzere teknolojileri nasıl değerlendiriyorsunuz? Sizce bu teknolojiler furbolun ruhunu öldürdü mü?
Biz VAR’dan en büyük darbeyi aslında Muslera’nın sakatlığında aldık. 5 metre kadar ofsayt olan bir konumdu. Hakem arkadaşlara ‘Devam et’ deniyor ancak birtakım şeyler net, bariz bir ofsaytı devam ettirmenin bir manası yok. Siz orada devam ettirdikten daha sonra size hayli büyük bir vakit kaybı olarak dönüyor bu. İşte ‘Teknolojini futbolun ruhunu öldürdü’ dedikleri nokta o, vakit kaybı. Futbolcular bekliyor, soğuyor. Gol sevinçleri bile eskisi üzere olmuyor. VAR’dan gelen gol sonucu daha sonrası yapay bir sevinç oluyor. Ofsayt çizgilerindeki noktalar da epeyce farklı manalar tabir edebiliyor. Yorumun olduğu her yerde bence yanlışlar vardır. Futbolun ortasından gelen biri olarak, VAR’ın penaltı dediği karara ben penaltı olarak görmeyebiliyorum.
‘Bize faydalı olacak tüm teknolojileri kullanmaya hazırız’
Ben bir tek gol çizgisi teknolojisini verimli buluyorum zira gol çizgisi büsbütün bir matematiktir. Top çizgiyi geçerse seni onaylıyor. Orada bir yorum yok. Ve yalnızca gol çizfisi teknolojisi kâfi diye düşünüyorum. Dünya dönüyor, teknoloji süratle değişiyor. Biz bunları yakından takip edip bize faydalı olacak tüm teknolojileri kullanmaya hazırız.
Peki sizce niye futbolun ortasındaki yardımcı teknolojiler ilerledikçe ülke futbolumuz daha geriye gidiyor? Ulusal Kadro, kadrolarımızın Avrupa muvaffakiyetleri, ülke puanına baktığımız zaman…
Türkiye’deki nüfus oranına baktığımız vakit az sayıda futbolcu çıkıyor. Ulusal Takım’da oynayan futbolcularımız içinde da gurbetçi oyuncuların sayısı daha fazla. Bizde mahalle futbolu bitti. En büyük süzgeç mahalle maçlarıydı. Ben de oradan çıkan biriyim. Siz mahalle maçında bir grup yaparken, top sizinse en âlâ oyuncuları alırdınız. En büyük seçici mahalledeki abileridir. Kadronun âlâ şayet olmazsa mağlup olacaksın, sonuç olarak en yetenekli oyuncuları alıyorsun. Başkaları de farklı yollara gidiyorlar. Artık bizim çocuklarımızın oynayacağı hiç bir yer kalmamış. Biz tüm gün sokaklarda futbol, basketbol, voleybol oynardık. Mahallelerde aslına bakarsanız altyapı idmanları ve maçları yapardık fakat artık o mahallelerin yerini büyük binalar aldı. Teknoloji, bize yardım etmeli. İnsanlığımızın önüne geçmemeli.
‘Mahallede ip atlamak, komşunun ağacına çıkıp erik toplayıp kaçmak aslında bir koordinasyon çalışmasıydı’
Biz idmanlarda teknolojiyi kullanarak uyum çalışmaları yaptırıyoruz. Mahallede ise uyum ip atlamaktı, seksekti, komşunun ağacına çıkıp erik toplayıp kaçmaktı. Bunların hepsi çabukluğu artıran, beyin işlevlerini çalıştıran birer altyapı idmanıydı aslında. Biz mahallelerde yapılan bu altyapı idmanlarını görmeden geliyoruz. Çocuklar kulüplere gelince çeşitli aygıtlarla uyum yüklemesi yapmaya çalışıyoruz. Bugün baktığımı vakit ne üzere oyuncular var, memleketler arası arenada nerelerdeyiz? Bunların hepsi geldiğimiz yerle ilgili yanıtı veriyor. Demek ki biz bir yerlerde yanılgı yapıyoruz. Altyapı hocaları benim nezdimde en kıdemli ve en uygun fiyatları alması gereken hocalardır. Eğitmek epeyce güç. Hakikat bir biçimde eğitmek daha da güç. Bunun için deneyimli hocaları bulmak lazım.
Genelde şu biçimde bir kanı var; sokakta top ile ortası âlâ olmayanlar kaleye geçer. Pekala altyapı seçmelerinde bu nasıl oluyor?
Eskiden futbolculukta bir yerlere gelemeyenleri kaleye koyarız derlerdi. Ben buna büsbütün karşıyım. Kaleci olacak kişinin bir defa fazlaca zeki olması gerekiyor. Zeki olmayan ve ruhunda kalecilik olmayan bireyler, o kaleyi koruyamaz. Kalecinin her adımı matematik içeriyor. Önceden herkes santrfor, futbolcu olmak isterdi. Artık ‘Ben kaleci olmak’ istiyorum diyen çocukların sayısı fazlaca fazla. Alışılmış ki bu ülkeye ve çocuklara kaleciliği sevdiren adamlardan biri de Muslera. Biz de kaleci olmak isteyen bir çocuğa çabucak yöneliyor, ilgimizi veriyoruz. Kimileri gol atmak, orta alanda oynamak ister lakin o çocuk 7-8 yaşında kaleci olmak istiyor. İşte onu bulmak lazım. Azlar, bizim de enderi bulmamız lazım. Herkes kaleci olamaz. Kaleci, kendi konumu, adım frekansını, topun suratını, topla nerde buluşacağını hesaplamak ve bunları 1 saniyenin altında daha kısa müddette yapmak zorunda. Yoksa başaramaz.
Performans ölçümleri, tahliller, beslenme programları… Bunlarla bir arada yeteneği daha kısıtlı olan bir genç kaleci, daha güzel yerlere gelebiliyor mu?
Tabii ki artık bir tık daha üste gidebiliyor. Artık her şeyin birbiriyle ilişkisi var. Beslenmenin fiziğiyle, dinlenmenin performansla… Kaleciler, bu teknolojik imkanlar ve yardımcı faktörler yardımıyla performansını artırabilir lakin kalecilikte tek bir parametreye bakamayız. bir fazlaca parametrenin bir ortaya gelmesi ve bir bütün olması gerekiyor. Güzel bir matematikçi olması lazım. Aldığı durumda bile bir açı var.
bununla birlikte mental olarak kuvvetli olmalı. Şayet o gün maçta makûs bir performans göstermişse, toplumsal medyadaki yansılarla baş edebilmeli. Makus bir maç daha sonrası arttan konuşulanları özümsemek, onlardan sıyrılabilmek sağlam, çelik üzere sonlar gerektiriyor. Yalnızca kaleci gözüyle bakarsak da yanılırız. Bir atletin her istikametiyle dimdik ayakta durabilecek, hem fizikî hem ruhsal altyapı ve bunları yönetebilecek bir beyne muhtaçlığı var.
Peki bir kaleciyle ilgili tahlil yapılacağı vakit, yalnızca yediği gol sayısına mı bakılıp performansına karar veriliyor?
Açıkçası benim için tutulan istatistikler pek mana tabir etmiyor. Kurtarış yapılmış lakin siz hangi topu kurtarış olarak sayıyorsunuz? Gol goldür lakin o durumda kalecinin yapabileceği bir atılım var mıydı? Üstüne gelen kolay bir topu tutması da bir kurtarıştır ancak bizim için fazlaca mana tabir etmiyor. Kaleci 4 gol de yiyebilir. kimi vakit bir maçta yüzde 90 kurtarış oranıyla oynuyor, beraberinde ekip galip geliyor fakat yediği bir golü hiç kimse konuşmazken bizim için epey farklı manalar tabir edebiliyor. Bu konuşulmuyor fakat biz konuşmak zorundayız. Biz yenilen bir golde nerede takılma oldu, adım frekanslarında ne oldu, gecikme nerede oldu buna yükleniriz.
‘Her konumda kaleciyi günah keçisi ilan etmek yanlışsız bir şey değil’
Kaleci natürel ki gol yiyecek. Bizde gol yemeyen kaleci istiyorlar. Kaleci yalnızca kaleci, Superman değiller. Gol yemeyen, yanılgı yapmayan kaleci yok. Değerli olan bu kusurlardan ders almak. Bizde, bilhassa Galatasaray’da yediklerimiz konuşulur, tahlil edilir lakin kurtardıklarımız konuşulmaz. Diğer gruplarda ise kurtardıkları konuşulur. Eleştrilierden bize katkı sağlayacak olanları alışılmış ki alırız ancak her konumda kaleciyi günah keçisi ilan etmek yanlışsız bir şey değil. Kalecilerin işleri nitekim kolay değil, 120 kilometre süratle gelen topu kurtarmaya çalışıyorsun.
Son olarak, bu sezonki amaçlarınız ve eklemek istediğiniz bir bildiri var mı?
Kendi branşımız açısından, kalecilerimizin performansının fazlaca az sayıda inişler olmasını hedefliyoruz. Ne kadar az inişli bir performans grafiği yakalarsak, kalecilerimiz de ekibe o kadar yüksek performans sağlar. elbette düşüşler olacaktır lakin gayemiz bunu küçük geçişlerle telafi etmek ve performans çizgisini en üstte tutmak. Bunlarla birlikte kadromuza katkı sağlamış oluyoruz. Tüm takım olarak herkes şampiyonluk için gayret ediyor. En büyük amacımız şampiyon olmak.
Taraftarımız bizim en büyük destekçimiz. Güzel günde ve makûs günde. Biz onlardan aldığımız güçle bu heyecanı yaşıyoruz. Son maçlarımızda son dakikaya kadar bırakmadılar ve bizi desteklediler. sonuçlarını da Konyaspor ve Gaziantep maçlarında gördük. Son dakikaya kadar takımımıza her vakit tam dayanak bekliyoruz.
Bizi Florya Metin Oktay Tesisleri’nde ağırladıkları ve sorularımızı yanıtlandırdıkları için Galatasaray Spor Kulübü ve Galatasaray A Kadro Antrenörü Fadıl Koşutan’a hayli teşekkür ederiz.
Bu röportajdan da anlıyoruz ki, aslında arkasındaki akan her ter damlası, emek, uğraş ve hırs özetliyor futbolu. Ve ömrümüzün her alanındaki teknoloji, futbolda da hissettiriyor kendisini ziyadesiyle. Tüm bunları öğrendikten daha sonra, bir daha en baştaki üzere diyebiliyoruz ki evet, futbol yalnızca futbol değildi asla!
Okuduğunuz için hayli teşekkür ederiz. Fikir ve görüşlerinizi yorumlarda belirtmeyi lütfen unutmayın. Futbolun eğlenceli tarafına odaklanıp onunla sevinip üzüldüğümüz, kadro ve renkler fark etmeksinizin ondan zevk aldığımız, deplasman yasakları yerine tribünlerde yanyana maç izleyebildiğimiz ve ‘Gol atan kaleye’ diyebildiğiniz günlere geri dönebilmek dileğiyle…
İşte biz de bugün işin mutfağında, Galatasaray Florya Metin Oktay Tesisleri’ndeyiz. Konuğumuz, Galatasaray A Ekip Kaleci Antrenörü Fadıl Koşutan. yıllardır artık çoğumuzun tanıdığı Fernando Muslera ile birlikte çalışan, 27 yıldır çim alanların üzerinde emek veren Fadıl Hoca bize kaleciliğin aslında ne demek olduğunu, idmanlarda ve maçlarda hangi teknolojileri kullandıklarını anlatıyor. Fadıl Hoca, ‘hızla gelişen teknolojinin fazlaca önemli bir biçimde yararını gördüm’ diyor.
1974 İstanbul doğumlu Fadıl Koşutan, anne babası Bosna’dan gelmiş, evli ve 2 çocuk babası bir futbol işçisi. 2011 yılından bu yana Galatasaray’da A Ekip kaleci antrenörlüğü yapıyor. Artık futbolla tanışmasını ondan dinleyelim:
Futbol hayatım büsbütün bir tesadüf yapıtı mahalle maçında başladı. Aslında benim asıl branşım basketboldu ve 17 yaşına kadar basketbol oynadım. O devir mahalle maçları hayli popülerdi ve nitekim kıran kırana geçerdi. Bizim maçlarımızda kalecimiz epeyce gol yiyordu, bir gün ‘Kaleye ben geçeceğim’ dedim. Baht yapıtı mahalleye annesini ziyaret eden Adem Abi (Adem İbrahimoğlu) beni izlemiş. Maçın akabinde bana ‘Kaleci olmak ister misin’ diye sordu. O günden daha sonra parklarda, bulabildiğimiz çim alanlarda beni çalıştırdı. 17 yaşında basketbolu bırakıp kaleciliğe başladım, 20 yaşında da profesyonel olarak kalecili oldum ve profesyonel futbol mesleğime adım atmış oldum.
’17 yaşına kadar futbola basketbol kadar ilgim yoktu’
Futbol hayatımın kaleci olarak başlaması büsbütün bu olaydan geliyor. 17 yaşında kadar futbola basketbol kadar ilgim yoktu aslında. Mahalle maçlarında bizim için kazanmak ya da kaybetmek hayli kıymetliydi. Onlar gazozuna maçlardan hayli daha fazla mana tabir ediyordu. En az 5 bin kişi izlemeye gelirdi. Komşu mahalleyi yenmek bizim için fazlaca mana söz ediyordu. Ben sokaklarda oynayabilidğimiz, koşabildiğimiz o devrin çocuklarından biriyim. Her şey bu biçimde başladı ve kalecilik mesleğim oldu.
Kaleciler için daima ‘Sahadaki yalnız adam’ derler. bununla birlikte tüm maçı kurtarırsanız bile bir yanlışlı gol, bir epeyce reaksiyona sebep oluyor. Bunun hakkında ne düşünüyorsunuz?
- Galatasaray kalecisi Fernando Muslera, 2011 yılında sarı – kırmızılılara transfer oldu. Fadıl Hoca, 2011 yılından bu yana Muslera’nın antrenörlüğünü yapıyor.
Peki futbolculuktan antrenörlüğe geçiş öykünüz nasıl başladı? ‘Abi yapma, ben daha kaleciyim’
Futbol mesleğimin son devirlerinde Galatasaray’ın pilot grubu olan Beylerbeyi’nin şampiyonluk yaşayan takımındaydım. Haftada 2 gün Florya Metin Oktay Tesisleri’nde idman yapardık. Beylerbeyispor’da Ömer Kükner isminde bir yöneticimiz vardı. Beni daima Galatasaray’ın A grubunda kaleci antrenörü olarak gördüğünü söylerdi. Ben ‘Yapma abi, ben daha kaleciyim’ derdim. Dönüp bakıyoruz, artık Galatasaray’da kaleci antrenörüyüm. 2010 yılında profesyonel futbolculuk mesleğimin bitişinin akabinde Galatasaray altyapısında hiç bir antrenörlük lisansım ve tecrübem olmadan kaleci hocalığına başladım. bu biçimde hocalarım bana ‘Biz seni Galatasaray Spor Kulübü antrenörü olarak yetiştireceğiz’ dediler. Öğrenme ömrüm hiç bitmedi ve bitmeyecek. Bittiği an, bizim mesleğimiz de biter.
Fadıl Hoca Beylerbeyi, Galatasaray altyapısı derken bir gün Galatasaray A Kadrosu’nda antenörlüğe başlıyor. Ona A Kadro’nun kapılarını açan ‘kapıyı’ aşağıdaki fotoğrafta bakılırsabilirsiniz. Yalnız mecazi manada değil, hakikaten A Kadro’nun kapılarını açmış. Gelin artık ortasında Fatih Terim, Taffarel ve Muslera’nın yer aldığı bu değişik öyküyü Fadıl Hoca’dan dinleyelim.
- İşte bu kapı aslında yalnızca A Kadro’nun idman alanının kapılarını değil, senelerca sürecek Galatasaray antrenörlüğü mesleğini de açmıştı ona. Fadıl Hoca, yıllar daha sonra bir daha o kapıda poz veriyor bize.
Muslera’dan Taffarel’e tavsiye: Fadıl Hoca’da bir şeyler var, yanına al ve yetiştir!
O periyot Muslera, benim için Taffarel’e ‘Bu çocukta bir şeyler var, yanına al’ şeklinde konuşuyor. Taffarel ise bunu olumlu karşılayıp Fatih Terim’e iletiyor. Fatih Hoca da ‘Al, Fadıl Hoca’yı yetiştir’ diyor. İşte biz bu türlü çabucak hemen 2012 yılında dünyada birinci kez çift kaleci antrenörü ile çalışan takım oluyoruz. Artık dünyadaki tüm üst seviye kadroların departmanlarında 2 kaleci hocası var. Alışılmış ki bu süreçte kulübümün dayanağıyla Avrupa’ya giderek UEFA A, B ve Pro Lisans eğitimlerini de aldım. O devirde bu lisanslara sahip tek kaleci antrenörü bendim. Ben Galatasaray’da hem hoca, birebir vakitte öğrenci oldum.
Brezilya Ulusal Ekibi’nin kalesini korumuş, Galatasaray ile 2000 yılında UEFA Kupası’nı kaldırmış efsane kaleci Claudio Taffarel’in de Fadıl Hoca’nın mesleğinde büyük bir izi var. Fadıl Hoca, Taffarel ile olan münasebetini için şunları söylüyor:
()
Taffarel bana hiç bir vakit asistan demedi. ‘Sen asistan değilsin, kaleci antrenörüsün’ dedi. Ağır ve zor diyebileceğimiz performans – kuvvet idmanlarını bile bana bırakırdı. kimi vakit ‘Bugün ben sana yardımcı olacağım’ diyebilecek kadar büyük bir insandı. Bunların manası benim için hayli büyük. Brezilya Ulusal Takımı’nı çalıştırmak için Brezilya’ya gittiği devirde kendisine yöneltilen ‘Galatasaray ne olacak’ sorusuna ‘Ben size Fadıl’ı bırakıyorum. Benimle eşit olduğunu, lakin beni geçeceğini de biliyorum. Ben ulusal gruptayken Galatasaray’daki idmanların sekteye uğramayacağını biliyorum. Siz de hocanıza itimadın ve inanın’ şeklinde cevap verdi. Ben size Taffarel’i anlatamam, Taffarel’i yaşamak lazım. Taffarel insanlık, abi ve hoca olarak benim için bir rol model. Hala onun izlerini taşıyor, bana bıraktıklarıyla devam ediyorum.
Uzun bir süre yerli ve yabancı bir hayli teknik yöneticiyle birlikte büyük bir toplulukta çalıştınız. Bu size ne üzere deneyimler kattı, zorlukları var mı?
Bunların hepsi farklı kültürler, farklı bakış açıları ve farklı yorumlar demek. Herkes bir şeyler öğrenmek için Avrupa’ya masraf fakat Galatasaray’da öğrenme fırsatı bizim ayağımıza geldi. Ben de her vakit yakından takip ettim ve gözlemledim. Öğrendiklerime kendi yorumlarımı, yaşanmışlıklarımı, deneyimlerimi katarak bana mahsus, kendime has bir tarz ve idman metotları geliştirdim. Yabancı bir teknik yöneticiyle çalışmanın ekstra bir zorluğu yok zira bir takımsınız ve ortak bir amaç için gayret ediyorsunuz. Hepimiz birbirimize yardım etmeye çalışıyoruz. Onlar nasıl gayeye ulaşmak istiyorsa, yerli hocalar da gayeye ulaşmak istiyor. Buradaki en kıymetli nokta her insanın birbirine olan saygısı ve desteği. Muvaffakiyetin nereden geleceği muhakkak değil. Göz gerisi edilen en ufak bir ayrıntı, farklı bir şahıstan ya da antrenörden gelebilir. İşte o ayrıntısı yakalamak sizi muvaffakiyete gdolayır. Ben tüm hocalarımla çok uyumlu çalıştım. Hepsiyle bir gayeye kilitlendik. Bu amaçları kimileriyle yakaladık, kimileriyle yakalayamadık lakin sonuçta tek bir emel vardı: Galatasaray’ın başarısı.
Fernando Muslera, 2011 yılında Galatasaray’a katıldığından bu yana ülkemizdeki en düzgün kaleciler ortasına ismini yazdırdı. Fadıl Hoca, 11 yıldır bir arada çalıştığı Uruguaylı kaleciyi bize şu sözlerle anlatıyor:
Muslera’nın size anlatabileceğim bir sürü tarafı var lakin en kıymetli özelliği adamlığı.Hani ‘Adam üzere adam’ diyoruz ya daima, işte tam da o denli biri. Maç başladığı vakit, birinci düdükten son düdüğe kadar gözü hiç bir şey görmez. Tek goreceği şey hanemize yazılacak 3 puan. Sahada kimseyi tanımaz.Tek gayesi var, o maçı kazanmak. Son düdüğe kadar yapılması gereken her şeyi en çoksıyla, doruğa kadar zorlar. Son düdükten daha sonra da farklı bir Muslera görürsün. Maç içerisinde bağırır, çağırır, kızar, çıldırır, vurur lakin son düdükten daha sonra ‘Bu dakikadan daha sonra yapacak bir şey yok, yapılacak her şeyi yaptım’ der.
Muslera’nın bir ideolojisi var: ‘Ben çalışırım, çalışırsam varım’
Muslera bizim kültürümüzle yakından ilgilenen birisi. Onun Tek söylemiş olduği şey ‘Çalışmak’. ‘Ben çalışırım, çalışırsam varım’ felsefesiyle hareket ediyor ve yaşıyor. Ülkemizde efsane olmuş bir kaleci lakin hala çalışmaya orta vermiyor. Ben Muslera’yı bir gün bile vazgeçerken, çalışmaktan kaytarırken görmedim. Ayağı kırıldığı vakit, literatüre dünya rekoru olarak da girmiş olabilir, 7. ayda alana çıktı. Muvaffakiyetinin sırrı hayli çalışmak.
Muslera, Üstün Lig’in 2019-2020 döneminde Galatasaray’ın Çaykur Rizespor ile oynadığı maçta ağır bir sakatlık geçirmiş, alanlardan uzun müddet uzak kalmıştı. Fadıl Hoca, başarılı kalecinin alanlara dönmesinde ‘Bu süreçte süratle gelişen teknolojinin epey büyük yardımlarını gördüm’ diyor:
Çalıştığım tüm kalecileri epey seviyorum fakat Muslera ile 10 yılı devirdik. Artık kardeşim üzere, farklı bir his var ortamızda. Biz de dostlarımızı makus vakitte bırakmayız. Bu bizim kültürümüzde de var. Muslera, sakatlık daha sonrası ameliyat olduğunda fazlaca üzgün ve kararsız bir biçimdeydi. Ne yapacağını bilmiyordu. Bana ‘5 ay daha sonra idmana başlarsınız’ dendi. Muslera 5 ay ne yapacak? Onu bu süreçte, o biçimde yalnız bırakamazdım. 5 ay boyunca bir kalecinin meskende oturduğunu ve psikolojikman çöktüğünü düşünün. Onun moral motivasyonunu düşünebiliyor musunuz? O an elinden tutmam lazımdı ve çalışmalara başladık. Bu süreçte süratle gelişen teknolojinin epeyce büyük yardımlarını gördüm. Teknoloji yardımıyla ona apayrı bir idman metodu getirdim. Pekala nasıl?
‘Belki de kimsenin dokunmadığı, görmediği tarafı çalıştık’
()
Kalecilikte tepkiler en sıkıntı kazanılan ve en çabuk kaybedilen kısımdır. Biz işin bu tarafına eğildik. Fitlight dediğimiz, ışıkların planlı programlı bir biçimde yanıp söndüğü alet sayesinde tepki müddetini artırmaya yönelik çalışmalar yaptık. Ben sizinle sabahlara kadar idman da yapsam, hızınızı, çabukluğunuzu lakin yüzde 3 geliştirebilirim. Lakin beyin çabukluğu yüzde 30 geliştirilebiliyor. İşte biz de sakatlık devrinde buna eğildik. Algılama, karar verme, hareketi görme, beyne iletme, beyne iletilen sinyallerin kaslara iletilmesinde ve sonuç olarak atak mühletini Fitlight kullanarak geliştirmeye çalıştık. yenidenlarla, algılama – karar verme mühletini çabuklaştırmayı, reaskiyonlarını sağlam tutmayı hedefledik. Tahminen de kimsenin dokunmadığı, görmediği tarafı çalıştık ve burada fazlaca başarılı olduğumuzu düşünüyorum. Nitekim o noktada teknolojiden epeyce önemli bir biçimde faydalandım ben.
‘Manchester United, idman programımız için bizimle bağlantıya geçti’
Muslera ile birlikte fitlight kullanarak yaptığımız bu çalışmaların akabinde, Manchester United üzere kimi Avrupa grupları, son periyotta futbola kıymetli yatırımlar yapan Bosna-Hersek ve Sırbistan üzere ülkeler bizimle işbirliği yapmak ve dayanak almak için irtibata geçtiler. Bosna – Hersek Futbol Federasyonu, bu çalışmaları eğitim programlarına dahil edebilmek ismine bilgi alışverişinde bulunmak istedi. bir daha Uruguay’dan bu işlerle ilgilenen bir hayli tabip, fitlight ile yapılan bu çalışmaları idman programlarına nasıl dökebilecekleri konusunda Muslera ile irtibata geçti.
Gelelim futbol teknolojilerine. VAR sistemi, gol çizgisi üzere teknolojileri nasıl değerlendiriyorsunuz? Sizce bu teknolojiler furbolun ruhunu öldürdü mü?
Biz VAR’dan en büyük darbeyi aslında Muslera’nın sakatlığında aldık. 5 metre kadar ofsayt olan bir konumdu. Hakem arkadaşlara ‘Devam et’ deniyor ancak birtakım şeyler net, bariz bir ofsaytı devam ettirmenin bir manası yok. Siz orada devam ettirdikten daha sonra size hayli büyük bir vakit kaybı olarak dönüyor bu. İşte ‘Teknolojini futbolun ruhunu öldürdü’ dedikleri nokta o, vakit kaybı. Futbolcular bekliyor, soğuyor. Gol sevinçleri bile eskisi üzere olmuyor. VAR’dan gelen gol sonucu daha sonrası yapay bir sevinç oluyor. Ofsayt çizgilerindeki noktalar da epeyce farklı manalar tabir edebiliyor. Yorumun olduğu her yerde bence yanlışlar vardır. Futbolun ortasından gelen biri olarak, VAR’ın penaltı dediği karara ben penaltı olarak görmeyebiliyorum.
‘Bize faydalı olacak tüm teknolojileri kullanmaya hazırız’
Ben bir tek gol çizgisi teknolojisini verimli buluyorum zira gol çizgisi büsbütün bir matematiktir. Top çizgiyi geçerse seni onaylıyor. Orada bir yorum yok. Ve yalnızca gol çizfisi teknolojisi kâfi diye düşünüyorum. Dünya dönüyor, teknoloji süratle değişiyor. Biz bunları yakından takip edip bize faydalı olacak tüm teknolojileri kullanmaya hazırız.
Peki sizce niye futbolun ortasındaki yardımcı teknolojiler ilerledikçe ülke futbolumuz daha geriye gidiyor? Ulusal Kadro, kadrolarımızın Avrupa muvaffakiyetleri, ülke puanına baktığımız zaman…
Türkiye’deki nüfus oranına baktığımız vakit az sayıda futbolcu çıkıyor. Ulusal Takım’da oynayan futbolcularımız içinde da gurbetçi oyuncuların sayısı daha fazla. Bizde mahalle futbolu bitti. En büyük süzgeç mahalle maçlarıydı. Ben de oradan çıkan biriyim. Siz mahalle maçında bir grup yaparken, top sizinse en âlâ oyuncuları alırdınız. En büyük seçici mahalledeki abileridir. Kadronun âlâ şayet olmazsa mağlup olacaksın, sonuç olarak en yetenekli oyuncuları alıyorsun. Başkaları de farklı yollara gidiyorlar. Artık bizim çocuklarımızın oynayacağı hiç bir yer kalmamış. Biz tüm gün sokaklarda futbol, basketbol, voleybol oynardık. Mahallelerde aslına bakarsanız altyapı idmanları ve maçları yapardık fakat artık o mahallelerin yerini büyük binalar aldı. Teknoloji, bize yardım etmeli. İnsanlığımızın önüne geçmemeli.
‘Mahallede ip atlamak, komşunun ağacına çıkıp erik toplayıp kaçmak aslında bir koordinasyon çalışmasıydı’
Biz idmanlarda teknolojiyi kullanarak uyum çalışmaları yaptırıyoruz. Mahallede ise uyum ip atlamaktı, seksekti, komşunun ağacına çıkıp erik toplayıp kaçmaktı. Bunların hepsi çabukluğu artıran, beyin işlevlerini çalıştıran birer altyapı idmanıydı aslında. Biz mahallelerde yapılan bu altyapı idmanlarını görmeden geliyoruz. Çocuklar kulüplere gelince çeşitli aygıtlarla uyum yüklemesi yapmaya çalışıyoruz. Bugün baktığımı vakit ne üzere oyuncular var, memleketler arası arenada nerelerdeyiz? Bunların hepsi geldiğimiz yerle ilgili yanıtı veriyor. Demek ki biz bir yerlerde yanılgı yapıyoruz. Altyapı hocaları benim nezdimde en kıdemli ve en uygun fiyatları alması gereken hocalardır. Eğitmek epeyce güç. Hakikat bir biçimde eğitmek daha da güç. Bunun için deneyimli hocaları bulmak lazım.
Genelde şu biçimde bir kanı var; sokakta top ile ortası âlâ olmayanlar kaleye geçer. Pekala altyapı seçmelerinde bu nasıl oluyor?
Eskiden futbolculukta bir yerlere gelemeyenleri kaleye koyarız derlerdi. Ben buna büsbütün karşıyım. Kaleci olacak kişinin bir defa fazlaca zeki olması gerekiyor. Zeki olmayan ve ruhunda kalecilik olmayan bireyler, o kaleyi koruyamaz. Kalecinin her adımı matematik içeriyor. Önceden herkes santrfor, futbolcu olmak isterdi. Artık ‘Ben kaleci olmak’ istiyorum diyen çocukların sayısı fazlaca fazla. Alışılmış ki bu ülkeye ve çocuklara kaleciliği sevdiren adamlardan biri de Muslera. Biz de kaleci olmak isteyen bir çocuğa çabucak yöneliyor, ilgimizi veriyoruz. Kimileri gol atmak, orta alanda oynamak ister lakin o çocuk 7-8 yaşında kaleci olmak istiyor. İşte onu bulmak lazım. Azlar, bizim de enderi bulmamız lazım. Herkes kaleci olamaz. Kaleci, kendi konumu, adım frekansını, topun suratını, topla nerde buluşacağını hesaplamak ve bunları 1 saniyenin altında daha kısa müddette yapmak zorunda. Yoksa başaramaz.
Performans ölçümleri, tahliller, beslenme programları… Bunlarla bir arada yeteneği daha kısıtlı olan bir genç kaleci, daha güzel yerlere gelebiliyor mu?
Tabii ki artık bir tık daha üste gidebiliyor. Artık her şeyin birbiriyle ilişkisi var. Beslenmenin fiziğiyle, dinlenmenin performansla… Kaleciler, bu teknolojik imkanlar ve yardımcı faktörler yardımıyla performansını artırabilir lakin kalecilikte tek bir parametreye bakamayız. bir fazlaca parametrenin bir ortaya gelmesi ve bir bütün olması gerekiyor. Güzel bir matematikçi olması lazım. Aldığı durumda bile bir açı var.
bununla birlikte mental olarak kuvvetli olmalı. Şayet o gün maçta makûs bir performans göstermişse, toplumsal medyadaki yansılarla baş edebilmeli. Makus bir maç daha sonrası arttan konuşulanları özümsemek, onlardan sıyrılabilmek sağlam, çelik üzere sonlar gerektiriyor. Yalnızca kaleci gözüyle bakarsak da yanılırız. Bir atletin her istikametiyle dimdik ayakta durabilecek, hem fizikî hem ruhsal altyapı ve bunları yönetebilecek bir beyne muhtaçlığı var.
Peki bir kaleciyle ilgili tahlil yapılacağı vakit, yalnızca yediği gol sayısına mı bakılıp performansına karar veriliyor?
Açıkçası benim için tutulan istatistikler pek mana tabir etmiyor. Kurtarış yapılmış lakin siz hangi topu kurtarış olarak sayıyorsunuz? Gol goldür lakin o durumda kalecinin yapabileceği bir atılım var mıydı? Üstüne gelen kolay bir topu tutması da bir kurtarıştır ancak bizim için fazlaca mana tabir etmiyor. Kaleci 4 gol de yiyebilir. kimi vakit bir maçta yüzde 90 kurtarış oranıyla oynuyor, beraberinde ekip galip geliyor fakat yediği bir golü hiç kimse konuşmazken bizim için epey farklı manalar tabir edebiliyor. Bu konuşulmuyor fakat biz konuşmak zorundayız. Biz yenilen bir golde nerede takılma oldu, adım frekanslarında ne oldu, gecikme nerede oldu buna yükleniriz.
‘Her konumda kaleciyi günah keçisi ilan etmek yanlışsız bir şey değil’
Kaleci natürel ki gol yiyecek. Bizde gol yemeyen kaleci istiyorlar. Kaleci yalnızca kaleci, Superman değiller. Gol yemeyen, yanılgı yapmayan kaleci yok. Değerli olan bu kusurlardan ders almak. Bizde, bilhassa Galatasaray’da yediklerimiz konuşulur, tahlil edilir lakin kurtardıklarımız konuşulmaz. Diğer gruplarda ise kurtardıkları konuşulur. Eleştrilierden bize katkı sağlayacak olanları alışılmış ki alırız ancak her konumda kaleciyi günah keçisi ilan etmek yanlışsız bir şey değil. Kalecilerin işleri nitekim kolay değil, 120 kilometre süratle gelen topu kurtarmaya çalışıyorsun.
Son olarak, bu sezonki amaçlarınız ve eklemek istediğiniz bir bildiri var mı?
Kendi branşımız açısından, kalecilerimizin performansının fazlaca az sayıda inişler olmasını hedefliyoruz. Ne kadar az inişli bir performans grafiği yakalarsak, kalecilerimiz de ekibe o kadar yüksek performans sağlar. elbette düşüşler olacaktır lakin gayemiz bunu küçük geçişlerle telafi etmek ve performans çizgisini en üstte tutmak. Bunlarla birlikte kadromuza katkı sağlamış oluyoruz. Tüm takım olarak herkes şampiyonluk için gayret ediyor. En büyük amacımız şampiyon olmak.
Taraftarımız bizim en büyük destekçimiz. Güzel günde ve makûs günde. Biz onlardan aldığımız güçle bu heyecanı yaşıyoruz. Son maçlarımızda son dakikaya kadar bırakmadılar ve bizi desteklediler. sonuçlarını da Konyaspor ve Gaziantep maçlarında gördük. Son dakikaya kadar takımımıza her vakit tam dayanak bekliyoruz.
Bizi Florya Metin Oktay Tesisleri’nde ağırladıkları ve sorularımızı yanıtlandırdıkları için Galatasaray Spor Kulübü ve Galatasaray A Kadro Antrenörü Fadıl Koşutan’a hayli teşekkür ederiz.
Bu röportajdan da anlıyoruz ki, aslında arkasındaki akan her ter damlası, emek, uğraş ve hırs özetliyor futbolu. Ve ömrümüzün her alanındaki teknoloji, futbolda da hissettiriyor kendisini ziyadesiyle. Tüm bunları öğrendikten daha sonra, bir daha en baştaki üzere diyebiliyoruz ki evet, futbol yalnızca futbol değildi asla!
Okuduğunuz için hayli teşekkür ederiz. Fikir ve görüşlerinizi yorumlarda belirtmeyi lütfen unutmayın. Futbolun eğlenceli tarafına odaklanıp onunla sevinip üzüldüğümüz, kadro ve renkler fark etmeksinizin ondan zevk aldığımız, deplasman yasakları yerine tribünlerde yanyana maç izleyebildiğimiz ve ‘Gol atan kaleye’ diyebildiğiniz günlere geri dönebilmek dileğiyle…