Dahi kafalar
New member
Bu ülkedeki en önemli iş, bebek patlaması yapan Barack Obama’dan, henüz patlama yapan Donald Trump’a ve sözde Sessiz Kuşak’ın bir üyesi olan geri kalmış Joe Biden’a gitti. Bu gidişle cumhurbaşkanlığı doğal olanı yapabilir ve X kuşağını tamamen atlayabilir.
Bekleyin, kendinize şunu soruyor olabilirsiniz: Şimdi X kuşağının sorumlu olması mı gerekiyor?
Öyle görünmeyebilir, ancak hesap yapın: 1965 ve 1980 yılları arasında doğan X Kuşağı, şimdi 42 ile 57 yaşları arasında, ister ülke, şirket ya da sadece küçük bir satış ekibinin patronu olmak için en iyi zaman. .
Ve yine de (1946 ve 1964 yılları arasında doğan) boomerlerin işgücünde sayıca fazla olmasından yıllar sonra, X Kuşağı daha büyük bir grup tarafından çoktan geride bırakıldı: Y kuşağı (1981 ve 1996 arasında doğdu). ABD Nüfus Sayım Bürosu verisinin Pew analizine göre, X Kuşağı yalnızca birkaç yıl boyunca ABD iş gücünün çoğunluğunu oluşturdu – 2016’da sona eren kısa bir hakimiyet dönemi.
X Kuşağı şimdi patronlarsa, onlar yalnızca çok X Kuşağı tarzında patronlardır: kararsız, geçici ve şüpheli bir yetkiyle.
İşte X Kuşağının kabalığı hakkında bir tazeleme: Ebeveynlerimiz genellikle 1928 ve 1945 yılları arasında doğan Sessiz Nesil’in üyeleriydi – Büyük Buhran ve II. yemek yiyip çocukları da geçirmedi. Gen X’in ebeveynleri, şamatacı patlamaların ve onların lüks yavrularının, bin yıllık sürünün aksine, şaplak atmaya ve sınırda iyi huylu ihmale inanıyordu.
Grubby Gen Xers, geleceğin patronları olmak için iyiye işaret etmeyen OG tembelleri olarak belirlendi. Bizim suçumuz değildi! Yani, çoğunlukla değil. Gerçeklik X Kuşağı’nı biraz etkiledi çünkü 1990 civarında iş gücüne katılmaya başladığımızda ekonomi bir durgunluk içindeydi; ardından gelen toparlanma yavaştı.
Bunlar elbette geniş vuruşlar, ancak nesiller arası genellemeler konusunda uzmanlaşmış eski bir dergi olan American Demographics’in eski bir editörü olarak, gerçeklerde bazı gerçekler olduğuna inanıyorum.
X Kuşağı bir kez iş bulmayı başardığında, bizler pamuk ipliğine bağlı, o hafta 80 saatten az çalıştığımız için, “performans gösteremediğimiz” için ya da patronumuz sevdiği için kovulmaya hazır olan aşağılık piyonlardık. bağırırdı ve bağırmaktan hoşlandığı şeylerden biri de “Kovuldun” idi.
Ama aynı zamanda onu emmek konusunda uzmanlaşmış bir nesildik. Gen X menajerinin çağdaş pop kültürü amblemi, “Severance” dizisindeki küçük ve hırçın bir çalışan grubunun kasıtsız ve şanssız lideri Mark S. olabilir. Ur-Gen Xer Adam Scott tarafından somutlaştırılan Mark, aynı anda hem çalışanları tarafından engellenir hem de kendisinden bir derece yukarıda olan ve her zaman kayıtsız bir şirketin katı tüzüklerine tabi olan yönetici tarafından yönetilir.
Şimdi bubir Gen X patronu.
Merck ve Cisco gibi şirketlerle nesiller arası farklılıklar hakkında konuşan Meagan Johnson, “Biz X Kuşağı’nı patron gibi hissetmiyoruz” dedi. “Biz sadece biraz unutulduk.”
Uygun bir şekilde, X Kuşağı en iyi işi aldığında, sorumlu olmak artık eskisi kadar çekici değildi. X kuşağı kadınları sıralamada yükselirken kültürel açıdan en etkili iki liderlik stilini göz önünde bulundurun: Sheryl Sandberg’in şeytani “eğilimi” (siz devrilene kadar) ve Sophia Amoruso’nun bir hashtag ile gelmenin ek dezavantajına sahip olan iğrenç #Girlboss yaklaşımı. Bir tekdüzebaşlık etiketi.
Doğal olarak, her iki değerlendirme listesi de artık geçersizdir.
Büyük İstifa veya Büyük Değişiklik veya bu hafta ona her ne diyorsak, aynı zamanda sorumlu olmak için en kötü zaman olabilir. Microsoft’un iş trendi endeksine göre, yöneticilerin yüzde 54’ü liderliğin çalışan beklentileriyle bağdaşmadığını söylüyor ve yöneticilerin yüzde 74’ü ekipleri için değişimi yönlendirmek için ihtiyaç duydukları etkiye veya kaynaklara sahip olmadıklarını söylüyor. Çalışanları ya evdedir ya da evde olmayı diliyor.
Ya da gitmelerini dileyerek. Ekim 2021 anketine göre, Y kuşağının yüzde 46’sı yıl içinde işlerini bırakmayı planladı. Onları kim suçlayabilir? Çalışanlar, her zamankinden daha çok ve daha uzun saatler çalıştıklarını söylüyor.
Daha da kötüleşiyor. Z Kuşağı’ndan (1997’den 2012’ye kadar doğan) hibrit işçilerin yarısından fazlası, uzaktan çalışabildikleri için yeni bir yere taşındıklarını söylüyor – muhtemelen patronlarının onları asla geri getiremeyecekleri bir yerde. The Times’da yayınlanan yakın tarihli bir rapor, iş alımı ve elde tutma söz konusu olduğunda, Z kuşağının kararları verdiğini açıkça ortaya koyuyor.
Kısacası, X Kuşağı patronları çalışanları için çalışır, tersi değil.
Bu görünüşte kaçınılmaz sonuca omuz silkmek çok X Geni olurdu. Muhtemelen asla patron olmak istemedik. Baby boomers ve bin yıllıklar, her zaman ne kadar önemli olduklarına dair ince ayarlı bir anlayışa sahip oldular. Gen Xers böyle bir yanılsama içinde değil. Her zaman eleştirilmeye ve zayıflatılmaya mizaç olarak hazırdık, zaten sorumlu kişilere hiçbir zaman tamamen güvenmedik.
En azından kendimizi.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .
Bekleyin, kendinize şunu soruyor olabilirsiniz: Şimdi X kuşağının sorumlu olması mı gerekiyor?
Öyle görünmeyebilir, ancak hesap yapın: 1965 ve 1980 yılları arasında doğan X Kuşağı, şimdi 42 ile 57 yaşları arasında, ister ülke, şirket ya da sadece küçük bir satış ekibinin patronu olmak için en iyi zaman. .
Ve yine de (1946 ve 1964 yılları arasında doğan) boomerlerin işgücünde sayıca fazla olmasından yıllar sonra, X Kuşağı daha büyük bir grup tarafından çoktan geride bırakıldı: Y kuşağı (1981 ve 1996 arasında doğdu). ABD Nüfus Sayım Bürosu verisinin Pew analizine göre, X Kuşağı yalnızca birkaç yıl boyunca ABD iş gücünün çoğunluğunu oluşturdu – 2016’da sona eren kısa bir hakimiyet dönemi.
X Kuşağı şimdi patronlarsa, onlar yalnızca çok X Kuşağı tarzında patronlardır: kararsız, geçici ve şüpheli bir yetkiyle.
İşte X Kuşağının kabalığı hakkında bir tazeleme: Ebeveynlerimiz genellikle 1928 ve 1945 yılları arasında doğan Sessiz Nesil’in üyeleriydi – Büyük Buhran ve II. yemek yiyip çocukları da geçirmedi. Gen X’in ebeveynleri, şamatacı patlamaların ve onların lüks yavrularının, bin yıllık sürünün aksine, şaplak atmaya ve sınırda iyi huylu ihmale inanıyordu.
Grubby Gen Xers, geleceğin patronları olmak için iyiye işaret etmeyen OG tembelleri olarak belirlendi. Bizim suçumuz değildi! Yani, çoğunlukla değil. Gerçeklik X Kuşağı’nı biraz etkiledi çünkü 1990 civarında iş gücüne katılmaya başladığımızda ekonomi bir durgunluk içindeydi; ardından gelen toparlanma yavaştı.
Bunlar elbette geniş vuruşlar, ancak nesiller arası genellemeler konusunda uzmanlaşmış eski bir dergi olan American Demographics’in eski bir editörü olarak, gerçeklerde bazı gerçekler olduğuna inanıyorum.
X Kuşağı bir kez iş bulmayı başardığında, bizler pamuk ipliğine bağlı, o hafta 80 saatten az çalıştığımız için, “performans gösteremediğimiz” için ya da patronumuz sevdiği için kovulmaya hazır olan aşağılık piyonlardık. bağırırdı ve bağırmaktan hoşlandığı şeylerden biri de “Kovuldun” idi.
Ama aynı zamanda onu emmek konusunda uzmanlaşmış bir nesildik. Gen X menajerinin çağdaş pop kültürü amblemi, “Severance” dizisindeki küçük ve hırçın bir çalışan grubunun kasıtsız ve şanssız lideri Mark S. olabilir. Ur-Gen Xer Adam Scott tarafından somutlaştırılan Mark, aynı anda hem çalışanları tarafından engellenir hem de kendisinden bir derece yukarıda olan ve her zaman kayıtsız bir şirketin katı tüzüklerine tabi olan yönetici tarafından yönetilir.
Şimdi bubir Gen X patronu.
Merck ve Cisco gibi şirketlerle nesiller arası farklılıklar hakkında konuşan Meagan Johnson, “Biz X Kuşağı’nı patron gibi hissetmiyoruz” dedi. “Biz sadece biraz unutulduk.”
Uygun bir şekilde, X Kuşağı en iyi işi aldığında, sorumlu olmak artık eskisi kadar çekici değildi. X kuşağı kadınları sıralamada yükselirken kültürel açıdan en etkili iki liderlik stilini göz önünde bulundurun: Sheryl Sandberg’in şeytani “eğilimi” (siz devrilene kadar) ve Sophia Amoruso’nun bir hashtag ile gelmenin ek dezavantajına sahip olan iğrenç #Girlboss yaklaşımı. Bir tekdüzebaşlık etiketi.
Doğal olarak, her iki değerlendirme listesi de artık geçersizdir.
Büyük İstifa veya Büyük Değişiklik veya bu hafta ona her ne diyorsak, aynı zamanda sorumlu olmak için en kötü zaman olabilir. Microsoft’un iş trendi endeksine göre, yöneticilerin yüzde 54’ü liderliğin çalışan beklentileriyle bağdaşmadığını söylüyor ve yöneticilerin yüzde 74’ü ekipleri için değişimi yönlendirmek için ihtiyaç duydukları etkiye veya kaynaklara sahip olmadıklarını söylüyor. Çalışanları ya evdedir ya da evde olmayı diliyor.
Ya da gitmelerini dileyerek. Ekim 2021 anketine göre, Y kuşağının yüzde 46’sı yıl içinde işlerini bırakmayı planladı. Onları kim suçlayabilir? Çalışanlar, her zamankinden daha çok ve daha uzun saatler çalıştıklarını söylüyor.
Daha da kötüleşiyor. Z Kuşağı’ndan (1997’den 2012’ye kadar doğan) hibrit işçilerin yarısından fazlası, uzaktan çalışabildikleri için yeni bir yere taşındıklarını söylüyor – muhtemelen patronlarının onları asla geri getiremeyecekleri bir yerde. The Times’da yayınlanan yakın tarihli bir rapor, iş alımı ve elde tutma söz konusu olduğunda, Z kuşağının kararları verdiğini açıkça ortaya koyuyor.
Kısacası, X Kuşağı patronları çalışanları için çalışır, tersi değil.
Bu görünüşte kaçınılmaz sonuca omuz silkmek çok X Geni olurdu. Muhtemelen asla patron olmak istemedik. Baby boomers ve bin yıllıklar, her zaman ne kadar önemli olduklarına dair ince ayarlı bir anlayışa sahip oldular. Gen Xers böyle bir yanılsama içinde değil. Her zaman eleştirilmeye ve zayıflatılmaya mizaç olarak hazırdık, zaten sorumlu kişilere hiçbir zaman tamamen güvenmedik.
En azından kendimizi.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .