Dahi kafalar
New member
Rusya dışişleri bakanı ve ABD büyükelçisi, Rusya’nın Ukrayna’daki fiyaskosunun nükleer bir saldırıya yol açabileceğinin sinyallerini verdi. Rusya’nın silahlarını hazırladığını iddia ederek, “ciddi” bir nükleer tırmanma riskine karşı uyarıda bulunarak ve “birkaç kural kaldığını” ilan ederek, kasıtlı olarak nihai kılıca saldırdılar. Vladimir Putin, rakiplerinin sahip olmadığı silahlara sahip olduğunu ve “gerekirse onları kullanacağını” belirtti. CIA direktörü William Burns bile, şu anda bunun yakın olduğunu gösteren “pratik bir kanıt” olmasa bile, Bay Putin’in bir taktik nükleer silah kullanma olasılığı konusunda uyardı. Yine de hazırlıklı olmalıyız; eski dışişleri bakanı Henry Kissinger, tehdidi dikkate almamız gerektiğini savundu.
Özellikle küresel jeopolitik alanda böylesi bir sismik kaymaya askeri ve ekonomik olarak nasıl tepki vereceğimizi hayal bile edemeyeceğimiz şeyleri hayal etmeliyiz.
Başkan Biden, nükleer DEFCON seviyemizi yükseltmemekte haklı. Yönetimin söylemi de Putin’in tuzağına düşmedi. 2012’de Rusya’nın ABD’nin en büyük jeopolitik düşmanı olduğunu ve hem Cumhuriyetçiler hem de Demokratlar için büyük bir endişe kaynağı olmaya devam ettiğini belirtmiştim. Nükleer bir saldırının sonucunun büyüklüğü göz önüne alındığında, potansiyel seçeneklerimiz hem liderlerimiz hem de Amerikan vatandaşları tarafından düşünülmeyi hak ediyor.
Bay Putin, Ukrayna’yı işgal ederek, mantıksız ve kendi kendini yenilgiye uğratan kararlar alabildiğini zaten kanıtladı. Ukrayna’da kaybederse, sadece 20. yüzyılın “en büyük jeopolitik felaketi” olarak gördüğü şeyi – Sovyetler Birliği’nin çöküşünü – tersine çevirmek için hayatının hırsını başaramamış olmakla kalmayacak, aynı zamanda Rusya’yı kalıcı olarak küçültmüş olacak. büyük bir güç ve düşmanlarını yeniden canlandırdı. Sayın Putin’in liderliğine yönelik önemli iç zorluklarla karşılaşması olasıdır. Böyle bir durumda, Ukrayna’yı işgal etmesinin nedeninin ABD ve Batı olduğuna ve bu ahlaksız işgali haklı çıkarmak için yürüttüğü propagandanın başından beri doğru olduğuna kendisini ikna edebilir.
Bazıları, Rusya’yı kışkırtmaktan ve dolayısıyla olası bir Rus nükleer saldırısı ihtimalinden kaçınmak için, Ukrayna’nın Rus ordusunu bozguna uğratmasını önceden engellememiz gerektiği sonucuna varacak. Gönderdiğimiz silahları sınırlayabilir, istihbaratı geri çekebilir ve Başkan Volodymyr Zelensky’ye uzlaşması için baskı yapabiliriz. Katılmıyorum; özgür uluslar, Ukraynalıların ülkelerinin cesur ve gerekli savunmasını desteklemeye devam etmelidir. Ukrayna’yı desteklemeye devam etmemek, yamyamın bizi en son yemesi için ödeme yapmak gibi olur. Bay Putin veya başka bir nükleer güç, neredeyse cezasız kalarak istila ve boyun eğdirebilirse, Ukrayna bu tür fetihlerin yalnızca ilki olacaktır. Kaçınılmaz olarak, dostlarımız ve müttefiklerimiz, sonuçları dünya düzenini büyük ölçüde değiştirecek olan yüzsüz, otoriter nükleer güçler tarafından yutulacaktı.
Doğru cevap, Ukrayna’ya kendisini savunması ve kazanması için gereken tüm desteği vermeye devam etmektir. Askeri başarıları, Putin’i Ukrayna’dan çıkmaya veya Ukrayna halkının kabul edebileceği bir ateşkesi kabul etmeye zorlayabilir. Belki de Rus medyasını kontrol etmesi, bir kaybı evde yüzünü kurtaran bir anlatıya dönüştürmesini sağlayabilir. Bunlar onun akıllıca alacağı sonuçlardır. Ancak köşeye sıkışan ve kuruntulu bir Bay Putin, bunun yerine nükleer bir silah kullansaydı – ister taktiksel bir saldırı yoluyla, isterse Ukrayna’nın nükleer santrallerinden birini silahlandırarak – birkaç seçeneğimiz olurdu.
Nükleer bir yanıt için tartışacak bazıları var. Ancak çok çeşitli seçenekler vardır ve bunların birbirini dışlamaları gerekmez. Örneğin, NATO, Rusya’nın mücadele eden ordusunu potansiyel olarak ortadan kaldırarak Ukrayna’ya girebilir. Dahası, Çin’i ve diğer tüm ulusları, George W. Bush’un 11 Eylül’den sonra dünyaya verdiğine çok benzer bir seçimle karşı karşıya getirebiliriz: Ya bizimlesiniz ya da Rusya’ylasınız – ikisiyle birden olamazsınız.
Rusya’nın nükleer silah kullanması, tartışmasız bir şekilde yeniden tanımlayan, yeniden yönlendiren bir jeopolitik olay olacaktır. Böyle bir öfkeden sonra Rusya ile bağlarını korumayı seçen her ulusun kendisi de küresel bir parya olacaktır. Ekonomisinin bir kısmı veya tamamı Amerika Birleşik Devletleri ve müttefiklerimizinkinden kopacaktı. Bugün Batı, küresel GSYİH’nın yarısından fazlasını temsil ediyor. Herhangi bir ulusu birleşik ekonomilerimizden ayırmak onu mahvedebilir. Batı ekonomileri üzerindeki etkisi önemli olabilir, ancak Rusya ve diğer gezginlerin ekonomileri üzerindeki etkisi çok daha kötü olacaktır. Sonunda ekonomik Armagedon olabilir, ancak bu nükleer Armagedon’dan çok daha fazla tercih edilir.
Kilit NATO müttefiklerimizle birlikte geniş bir seçenekler yelpazesi geliştirmeli ve değerlendirmeliyiz. Başkan ve yönetimin zaten böyle bir sürecin içinde olduğunu tahmin ediyorum. Nükleer bir saldırı gibi böylesine iğrenç ve jeopolitik açıdan kafa karıştırıcı bir eyleme verilecek olası tepkiler en uygun şekilde tasarlanmalı ve NATO müttefiklerimizin desteğini almalıdır. Bay Putin ve yardımcıları, bu tür ahlaksızlığa vereceğimiz yanıtın yıkıcı olacağından şüphe duymamalı.
Mitt Romney (@MittRomney) Utah’tan bir senatör ve 2012’de Cumhuriyetçi başkan adayıydı.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .
Özellikle küresel jeopolitik alanda böylesi bir sismik kaymaya askeri ve ekonomik olarak nasıl tepki vereceğimizi hayal bile edemeyeceğimiz şeyleri hayal etmeliyiz.
Başkan Biden, nükleer DEFCON seviyemizi yükseltmemekte haklı. Yönetimin söylemi de Putin’in tuzağına düşmedi. 2012’de Rusya’nın ABD’nin en büyük jeopolitik düşmanı olduğunu ve hem Cumhuriyetçiler hem de Demokratlar için büyük bir endişe kaynağı olmaya devam ettiğini belirtmiştim. Nükleer bir saldırının sonucunun büyüklüğü göz önüne alındığında, potansiyel seçeneklerimiz hem liderlerimiz hem de Amerikan vatandaşları tarafından düşünülmeyi hak ediyor.
Bay Putin, Ukrayna’yı işgal ederek, mantıksız ve kendi kendini yenilgiye uğratan kararlar alabildiğini zaten kanıtladı. Ukrayna’da kaybederse, sadece 20. yüzyılın “en büyük jeopolitik felaketi” olarak gördüğü şeyi – Sovyetler Birliği’nin çöküşünü – tersine çevirmek için hayatının hırsını başaramamış olmakla kalmayacak, aynı zamanda Rusya’yı kalıcı olarak küçültmüş olacak. büyük bir güç ve düşmanlarını yeniden canlandırdı. Sayın Putin’in liderliğine yönelik önemli iç zorluklarla karşılaşması olasıdır. Böyle bir durumda, Ukrayna’yı işgal etmesinin nedeninin ABD ve Batı olduğuna ve bu ahlaksız işgali haklı çıkarmak için yürüttüğü propagandanın başından beri doğru olduğuna kendisini ikna edebilir.
Bazıları, Rusya’yı kışkırtmaktan ve dolayısıyla olası bir Rus nükleer saldırısı ihtimalinden kaçınmak için, Ukrayna’nın Rus ordusunu bozguna uğratmasını önceden engellememiz gerektiği sonucuna varacak. Gönderdiğimiz silahları sınırlayabilir, istihbaratı geri çekebilir ve Başkan Volodymyr Zelensky’ye uzlaşması için baskı yapabiliriz. Katılmıyorum; özgür uluslar, Ukraynalıların ülkelerinin cesur ve gerekli savunmasını desteklemeye devam etmelidir. Ukrayna’yı desteklemeye devam etmemek, yamyamın bizi en son yemesi için ödeme yapmak gibi olur. Bay Putin veya başka bir nükleer güç, neredeyse cezasız kalarak istila ve boyun eğdirebilirse, Ukrayna bu tür fetihlerin yalnızca ilki olacaktır. Kaçınılmaz olarak, dostlarımız ve müttefiklerimiz, sonuçları dünya düzenini büyük ölçüde değiştirecek olan yüzsüz, otoriter nükleer güçler tarafından yutulacaktı.
Doğru cevap, Ukrayna’ya kendisini savunması ve kazanması için gereken tüm desteği vermeye devam etmektir. Askeri başarıları, Putin’i Ukrayna’dan çıkmaya veya Ukrayna halkının kabul edebileceği bir ateşkesi kabul etmeye zorlayabilir. Belki de Rus medyasını kontrol etmesi, bir kaybı evde yüzünü kurtaran bir anlatıya dönüştürmesini sağlayabilir. Bunlar onun akıllıca alacağı sonuçlardır. Ancak köşeye sıkışan ve kuruntulu bir Bay Putin, bunun yerine nükleer bir silah kullansaydı – ister taktiksel bir saldırı yoluyla, isterse Ukrayna’nın nükleer santrallerinden birini silahlandırarak – birkaç seçeneğimiz olurdu.
Nükleer bir yanıt için tartışacak bazıları var. Ancak çok çeşitli seçenekler vardır ve bunların birbirini dışlamaları gerekmez. Örneğin, NATO, Rusya’nın mücadele eden ordusunu potansiyel olarak ortadan kaldırarak Ukrayna’ya girebilir. Dahası, Çin’i ve diğer tüm ulusları, George W. Bush’un 11 Eylül’den sonra dünyaya verdiğine çok benzer bir seçimle karşı karşıya getirebiliriz: Ya bizimlesiniz ya da Rusya’ylasınız – ikisiyle birden olamazsınız.
Rusya’nın nükleer silah kullanması, tartışmasız bir şekilde yeniden tanımlayan, yeniden yönlendiren bir jeopolitik olay olacaktır. Böyle bir öfkeden sonra Rusya ile bağlarını korumayı seçen her ulusun kendisi de küresel bir parya olacaktır. Ekonomisinin bir kısmı veya tamamı Amerika Birleşik Devletleri ve müttefiklerimizinkinden kopacaktı. Bugün Batı, küresel GSYİH’nın yarısından fazlasını temsil ediyor. Herhangi bir ulusu birleşik ekonomilerimizden ayırmak onu mahvedebilir. Batı ekonomileri üzerindeki etkisi önemli olabilir, ancak Rusya ve diğer gezginlerin ekonomileri üzerindeki etkisi çok daha kötü olacaktır. Sonunda ekonomik Armagedon olabilir, ancak bu nükleer Armagedon’dan çok daha fazla tercih edilir.
Kilit NATO müttefiklerimizle birlikte geniş bir seçenekler yelpazesi geliştirmeli ve değerlendirmeliyiz. Başkan ve yönetimin zaten böyle bir sürecin içinde olduğunu tahmin ediyorum. Nükleer bir saldırı gibi böylesine iğrenç ve jeopolitik açıdan kafa karıştırıcı bir eyleme verilecek olası tepkiler en uygun şekilde tasarlanmalı ve NATO müttefiklerimizin desteğini almalıdır. Bay Putin ve yardımcıları, bu tür ahlaksızlığa vereceğimiz yanıtın yıkıcı olacağından şüphe duymamalı.
Mitt Romney (@MittRomney) Utah’tan bir senatör ve 2012’de Cumhuriyetçi başkan adayıydı.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .