Dahi kafalar
New member
MÜNİH — Geçen hafta Avrupa’da ulusal güvenlik uzmanları, yetkililer ve şirket yöneticileriyle Ukrayna hakkında konuşmak için ilginç bir haftaydı. Ukrayna ve müttefikleri, Rus işgalcilerini büyük bir toprak parçasından kaotik bir geri çekilmeye zorlarken, Çin ve Hindistan başkanları Vladimir Putin’e, savaşının körüklediği gıda ve enerji enflasyonunun 2,7 milyar nüfusa zarar verdiğini açıkça belirtmişti. insanlar. Tüm bunlara ek olarak, Rusya’nın ikonik pop yıldızlarından biri Instagram’da 3.4 milyon takipçisine savaşın “ülkemizi paryaya çevirdiğini ve vatandaşlarımızın hayatlarını kötüleştirdiğini” söyledi.
Kısacası, Putin’in bilgelik, adalet, merhamet veya B Planı olmadan Ukrayna’yı işgal etmesinden bu yana en kötü haftasıydı.
Ve yine de… belki de sadece yanlış insanlarla takılıyordum, ancak Ukrayna’nın Avrupalı müttefikleriyle yaptığım konuşmaların çoğunda belirli bir endişe dalgası tespit ettim.
Haberin bazen gürültüde, söylenenlerde ve bağırılanlarda, bazen de haberlerin sessizlikte, hiç söylenmeyenlerde olduğunu uzun zaman önce bir yabancı muhabir olarak öğrendim. Ve geçen hafta söylenmeyenlere dair yorumum şöyle oldu: Evet, Ukrayna’nın Rusları biraz geri itmesi harika, ama savaş başladığından beri orada asılı duran soruyu bana cevaplayabilir misiniz: Nasıl gidiyor? bu savaş istikrarlı bir sonuçla mı bitiyor?
Hala bilmiyoruz. Bu soruyu konuşmalarımda araştırırken, bazıları tamamen yeni, bazıları tanıdık, ancak hepsinin karmaşık ve öngörülemeyen yan etkileri olan üç olası sonuç fark ettim:
Öyleyse, üç olası sonun başlığının altına girelim.
Sonuç 1: Hiç kimse Ukrayna Ordusu’nun son iki haftadaki önemli askeri kazanımlarını Rus Ordusunun geri kalanını sınırın ötesine süpürerek hemen takip etmesini beklemiyor. Ama ilk defa insanların “Ya Rus Ordusu gerçekten çökerse?” diye sorduğunu duyabiliyordum.
Ukrayna’nın Balakliya kentinin eteklerinde Rus askeri araçlarının kalıntıları. Kredi… New York Times için Nicole Tung
Elbette birkaç Rus askerinden daha fazlası ve yanlarında paylarına düşen, kazanacaklarını ve sonsuza kadar kalacaklarını düşünen Rusça konuşan Ukraynalılar, şimdi kendilerine John Kerry Vietnam Savaşı sorusunu soruyorlar: “Bir erkeğin nasıl olmasını istersiniz? bir hata yüzünden ölecek son adam mı?”
Artık herkes bu savaşın ne kadar büyük bir yalan olduğunu görebiliyor. Putin’in cepheye gönderdiği takviye kuvvetlerden bazılarının, Ukrayna’da altı ay savaşmayı kabul ederek hapisten kaçan hükümlüler olduğuna dair hikayeleri herkes duyuyor. Diğerleri ise Suriye kadar uzaklardan gelen paralı askerler.
Bir dakika bekle. Eğer Ukrayna, Putin’in iddia ettiği gibi, gerçekten de “Naziler” tarafından yönetilen bir devlet ve daha doğuda Rus anavatana doğru ilerlemeye yönelik bir NATO planının öncüsü haline geldiyse, Putin nasıl olur da Rus halkından bu savaş için seferber olmalarını istemezdi? Dava bu kadar haklı ve savaş bu kadar gerekliyse, Putin neden suçluları ve paralı askerleri ayaklanıp Moskova ve Leningrad’ın orta sınıflarının susmasını beklemek zorunda kaldı?
İnsanlar konuşuyor ve Putin’in yanında yer alan her Rus askeri veya Rusça konuşan Ukraynalı şöyle düşünüyor olmalı: “Kalayım mı? koşar mıyım? Cephe kırılırsa beni kim koruyacak?” Böyle bir ittifak, önce yavaş, sonra hızlı bir şekilde, kademeli çöküşe karşı oldukça savunmasızdır. Dikkat et.
Neden? Niye? Çünkü Putin, Ukrayna ve NATO müttefikleri güçlerini alt etmeye başlarsa nükleer silah kullanmayı düşünmeye istekli olduğunu zaten birkaç kez ima etti ve tam bir aşağılanmayla bakıyor. Umarım CIA’nın Putin’in emir komuta zincirini bozmak için gizli bir planı vardır ki kimse düğmeye basmasın.
Sonuç 2: Başkan Volodymyr Zelensky’nin şu anda güçleri çok fazla ivmeye sahipken ve Kırım da dahil olmak üzere Ukrayna topraklarının her karışını geri almayı taahhüt etmişken, ateşkesi veya buna yakın bir şeyi kabul ettiğini hayal edemiyorum. Ancak kış bastırırken ve Putin’in Avrupa’ya doğal gaz satmayı reddetmesi, enerji fiyatlarını o kadar yükseltiyor ki, daha fazla fabrikayı kapatmaya ve daha yoksul Avrupalıları ısıtma ve yeme arasında seçim yapmaya zorlarken bu sonucu aklınızın bir köşesinde tutun.
Başkan Volodymyr Zelensky geçen Çarşamba günü geri alınan bir şehri ziyaret etti. Kredi… New York Times için Nicole Tung
Putin’in savaş kazanımlarının hedeflerinin çok gerisinde kaldığı anlamına gelse de, bu sonucu elde etmekle ilgilenebilir, bu yüzden en azından tüm kayıpları için gösterecek bir şeyi var ve tamamen aşağılanmaktan kaçınıyor.
Pek çok Avrupalı lider, bunu yüksek sesle söylemeseler bile bu anlaşmayı kabul ederdi. Katıldığım bir iş ve siyaset seminerinde, isminden alıntı yapılmamak şartıyla konuşan emekli bir Avrupalı üst düzey devlet adamının açıklaması şöyle.
Ukrayna’nın hedefinin kazanmak olduğunu söyledi. Avrupa Birliği’nin amacı biraz farklı. Barıştır ve bunun bir bedeli varsa, Avrupa’daki bazı liderler doğru fiyatı hissetmeye hazır olacaktır. ABD çok uzakta ve ABD için, savaşın Rusya’yı zayıflatması ve başka maceralar için enerjisinin kalmadığından emin olmak için en kötü şey olmadığını da sözlerine ekledi.
Mühlet olmak için, AB’nin savaş başlamadan önce olduğundan daha fazla birlik olduğunu da sözlerine ekledi. Ancak, önümüzdeki birkaç ay içinde işler oldukça zorlaşacak. Eski devlet adamı, AB’de büyük bir bölünme olacağını ve hedeflerin giderek daha farklı hale geleceği için daha da zorlaşacağını söyledi. Kamuoyu açıklamaları aynı olsa bile, AB savaşla nasıl başa çıkılacağı konusunda bölünmüş durumda – Putin’in haklı olup olmadığı veya bir tehdit olup olmadığı konusundaki büyük soruda değil, tüm durumla nasıl başa çıkılacağı konusunda, özellikle de savaşta Popülist tepkiler, insanlar bu kış tamamen strese girdiğinde ortaya çıkıyor.
Bazı Avrupalı liderler, “Müzakerelerden bir çıkış yolu var mı?” diye sormaya başlayacaklar. Müddet, Baltık ülkeleri gibi bazıları Zelensky’yi yüzde 100 destekleyecek. Ancak diğerleri, Donetsk veya Luhansk için donmaktan vazgeçmeyecekler, dedi.
“Amerikan Dış Politikasının Dört Çağı”nın yazarı Michael Mandelbaum’un bana söylediği gibi: Putin bunun kokusunu alabilir ve bir parça haysiyet kurtarmak ve “AB’deki bölünmeleri açığa çıkarmak için en iyi hamlesinin şunu ilan etmek olduğuna karar verebilir. bir ateşkes görüşmesi yapmaya hazır ve bir anlaşma yapılabilirse AB’ye gaz sevkiyatına devam edecek. Ancak bu, kesinlikle Zelensky’ye kalıcı, bağlayıcı güvenlik garantilerinin -belki de tam NATO üyeliğinin- teşvik edilmesini gerektirecektir.”
Bu sonuç kirli çünkü Putin’in Avrupa’nın sınırlarını zorla değiştirebileceğini göstererek hem cinayetten hem de büyük hırsızlıktan paçayı sıyırdığı anlamına gelir. Ancak bazı Avrupalıların (ve birkaç MAGA Cumhuriyetçi Kongre üyesinin) bunu ele geçirmeyeceğini ve savaş kışa kadar uzanırsa bunun için baskı yapmayacağını düşünüyorsanız, kendinizi kandırıyorsunuz.
Vladimir Putin Kredi… Pavel Bednyakov’un havuz fotoğrafı
ben de ekarte etmem Sonuç 2-B Putin’in, kontrol etmediği Ukrayna kasabalarına daha fazla zarar vermeye çalışarak ve kukla parlamentosunun Rus işgali altındaki dört Ukrayna bölgesini etkinleştirecek yasayı geçirmesini sağlayarak, tek taraflı olarak Ukrayna’nın en azından bir ısırıkını tek taraflı olarak eve götürebilmesini sağlamak için ikiye katlandığı yer. Rusya’ya katılım konusunda “referandumlar” düzenlemek. Bu hafta referandum düzenleme hamlelerinin iki amacı var gibi görünüyor: Bu bölgelerde Rusya yanlısı Ukraynalılar arasında terk edilebileceklerine dair paniği durdurmak ve Kiev, Amerika ve AB’ye sinyal vermek: “Hala çok roketim var ve hayır. vicdan. Bu savaşı halkıma haklı gösterebilmem için bana yüzümü kurtaracak bir pay vermezsen, burayı gerçekten mahvederim. Grozni ve Halep’i hatırlayın.”
Sonuç 3: Bu daha az kirli bir anlaşma, ancak Putin ile değil, Rus halkı ile. Bu senaryoda, NATO ve Ukraynalılar 24 Şubat çizgileri temelinde bir ateşkes öneriyorlar: Rusya ve Ukrayna kuvvetlerinin Putin’in işgalinden önce durduğu yer. Ukrayna daha fazla yıkımdan kurtuldu ve sınırların zorla değiştirilmesinin kabul edilemezliği ilkesi desteklendi. Ancak Putin’in halkına itiraf etmesi gerekecekti: “70.000 kadar kayıp verdik, binlerce tank ve zırhlı araç kaybettik ve korkunç ekonomik yaptırımlar yaşadık – ve size hiçbir şey alamadım.”
Tabii ki, bunu söylediğini hayal etmek imkansız. Ancak böyle bir anlaşma Rus halkının çıkarına olabilir. Bu yüzden, hayal edebildiğim kadarıyla, Putin’in muhtemelen popüler bir kitlesel protesto hareketi ya da bir saray darbesi tarafından devrilmesi gerekecekti. Savaşın tüm suçu ona yüklenebilir ve Batı yaptırımlarını kaldırırsa Rusya tekrar iyi bir komşu olacağına söz verebilir. Zelensky, 2014’te Rusya tarafından ele geçirilen Ukrayna bölgelerini geri alma hayalinden vazgeçmek zorunda kalacaktı, ancak Ukrayna iyileşmeye başlayabilir ve en azından Avrupa Birliği’ne ve hatta belki de NATO’ya katılım sürecini sürdürebilir.
Bu her zaman Putin’in savaşıydı. Bu asla Rus halkının savaşı değildi. Ve şimdiye kadar Rus halkı sessiz kalmak için büyük bir bedel ödemediklerini düşünse de yanılıyorlar.
Ukrayna’da Rusya’nın işlediği iddia edilen tüm katliamlar belgelenip dünya ile paylaşıldığında, Rus halkı Putin’in kendi adına ve adına yaptıklarından kaçamayacak. Çatışmalar durduğunda ve dünya, Rusya’nın Batı bankalarında donmuş olan – yaklaşık 300 milyar dolarlık – dış rezervlerinin, Rus Ordusu tarafından yıkılan hastanelerini, köprülerini ve okullarını yeniden inşa etmek için Ukrayna’ya yönlendirilmesini talep ettiğinde, Rus halkı bu savaşın ne olduğunu anlamaya başlayacak. özgür değildi. Belgeselciler Rus askerleri tarafından tecavüze uğradıklarını söyleyen Ukraynalı kadınların tüm ifadelerini bir araya getirdiğinde hiçbir Rus vatandaşı uzun süre utanmadan dünyayı dolaşamayacak.
Yine, ben saf değilim. Putin’in yerine bir şekilde milliyetçi, yolsuzlukla mücadele ve savaş karşıtı haçlı, Putin’in önce zehirlediğine ve ardından hapse atıldığına inanılan Alexei Navalny geçerse, Ukrayna ile bir ateşkesi müzakere etmek veya sürdürmek hala zor olabilir. Dahası, baskıcı yasalar ve acımasız bir gizli polis, lider eksikliği ve Putin’in Ukraynalılara yaptığını kendi halkına yapacağına dair meşru korku, Putin’in bir halk hareketi tarafından iktidardan uzaklaştırılmasına karşı çıkıyor.
Bu sonucun bir parçası olarak Putin’in yerine daha kötü birinin, Putin’in yeterince savaşmadığını veya generalleri tarafından sabote edildiğini iddia eden aşırı milliyetçi sağından birinin geçebileceğinin de farkındayım. Veya, binlerce nükleer savaş başlığına sahip bir ülkede Putin’in yerini bir güç boşluğu ve düzensizliği alabilir.
Ancak, Rusya’yı ele alan Times meslektaşlarım tarafından geçen hafta sonu bildirildiği gibi, Putin’e karşı bu olağanüstü halk protestosu örneğini düşünün; bu, size bu günlerin o ülke için olağanüstü günler olduğunu ve olağanüstü tepkiler getirebileceğini söylüyor: “Rusya’nın 20. yüzyılın belirleyici pop yıldızı, Alla Pugacheva, Pazar günü Ukrayna’nın işgaline karşı olduğunu açıkladı ve Başkan Vladimir V. Putin’in savaş alanında ve dışında artan zorluklarla karşı karşıya kalmasıyla savaşa karşı çıkan en önemli ünlü olarak ortaya çıktı. 73 yaşındaki Pugacheva, 3.4 milyon takipçisi olduğu Instagram’da yaptığı paylaşımda, Rusların Ukrayna’da ‘yanıltıcı amaçlar’ uğruna öldüğünü yazdı” dedi.
Bütün bunlar, geçen hafta Avrupa’da tespit ettiğim akıntıyı, bu savaşın pek çok farklı şekilde, bazıları daha iyi, bazıları daha kötü, ama hiçbiri kolay bitebileceği hissini açıklamaya yardımcı oluyor.
Ve bu bile onsuz Sonuç 4– kimsenin tahmin edemeyeceği bir şey.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .
Kısacası, Putin’in bilgelik, adalet, merhamet veya B Planı olmadan Ukrayna’yı işgal etmesinden bu yana en kötü haftasıydı.
Ve yine de… belki de sadece yanlış insanlarla takılıyordum, ancak Ukrayna’nın Avrupalı müttefikleriyle yaptığım konuşmaların çoğunda belirli bir endişe dalgası tespit ettim.
Haberin bazen gürültüde, söylenenlerde ve bağırılanlarda, bazen de haberlerin sessizlikte, hiç söylenmeyenlerde olduğunu uzun zaman önce bir yabancı muhabir olarak öğrendim. Ve geçen hafta söylenmeyenlere dair yorumum şöyle oldu: Evet, Ukrayna’nın Rusları biraz geri itmesi harika, ama savaş başladığından beri orada asılı duran soruyu bana cevaplayabilir misiniz: Nasıl gidiyor? bu savaş istikrarlı bir sonuçla mı bitiyor?
Hala bilmiyoruz. Bu soruyu konuşmalarımda araştırırken, bazıları tamamen yeni, bazıları tanıdık, ancak hepsinin karmaşık ve öngörülemeyen yan etkileri olan üç olası sonuç fark ettim:
Sonuç 1, tam bir Ukrayna zaferi, bu da Putin’in yenilgi ve aşağılama karşısında çılgınca bir şey yapması riskini taşıyor.
Sonuç 2, Putin ile ateşkesi güvence altına alan ve yıkımı durduran kirli bir anlaşma, ancak Batılı müttefikleri parçalama ve birçok Ukraynalıyı öfkelendirme riskiyle karşı karşıya.
Sonuç 3 daha az kirli bir anlaşma – Putin’in Şubat’ta işgalinden önce herkesin olduğu satırlara geri dönüyoruz. Ukrayna bununla yaşamaya hazır olabilir ve hatta belki Rus halkı da öyle olurdu, ancak önce Putin’in devrilmesi gerekecekti, çünkü savaşının tamamen boşuna olduğu şeklindeki yadsınamaz ima asla kabul etmeyecekti.
Öyleyse, üç olası sonun başlığının altına girelim.
Sonuç 1: Hiç kimse Ukrayna Ordusu’nun son iki haftadaki önemli askeri kazanımlarını Rus Ordusunun geri kalanını sınırın ötesine süpürerek hemen takip etmesini beklemiyor. Ama ilk defa insanların “Ya Rus Ordusu gerçekten çökerse?” diye sorduğunu duyabiliyordum.
Ukrayna’nın Balakliya kentinin eteklerinde Rus askeri araçlarının kalıntıları. Kredi… New York Times için Nicole Tung
Elbette birkaç Rus askerinden daha fazlası ve yanlarında paylarına düşen, kazanacaklarını ve sonsuza kadar kalacaklarını düşünen Rusça konuşan Ukraynalılar, şimdi kendilerine John Kerry Vietnam Savaşı sorusunu soruyorlar: “Bir erkeğin nasıl olmasını istersiniz? bir hata yüzünden ölecek son adam mı?”
Artık herkes bu savaşın ne kadar büyük bir yalan olduğunu görebiliyor. Putin’in cepheye gönderdiği takviye kuvvetlerden bazılarının, Ukrayna’da altı ay savaşmayı kabul ederek hapisten kaçan hükümlüler olduğuna dair hikayeleri herkes duyuyor. Diğerleri ise Suriye kadar uzaklardan gelen paralı askerler.
Bir dakika bekle. Eğer Ukrayna, Putin’in iddia ettiği gibi, gerçekten de “Naziler” tarafından yönetilen bir devlet ve daha doğuda Rus anavatana doğru ilerlemeye yönelik bir NATO planının öncüsü haline geldiyse, Putin nasıl olur da Rus halkından bu savaş için seferber olmalarını istemezdi? Dava bu kadar haklı ve savaş bu kadar gerekliyse, Putin neden suçluları ve paralı askerleri ayaklanıp Moskova ve Leningrad’ın orta sınıflarının susmasını beklemek zorunda kaldı?
İnsanlar konuşuyor ve Putin’in yanında yer alan her Rus askeri veya Rusça konuşan Ukraynalı şöyle düşünüyor olmalı: “Kalayım mı? koşar mıyım? Cephe kırılırsa beni kim koruyacak?” Böyle bir ittifak, önce yavaş, sonra hızlı bir şekilde, kademeli çöküşe karşı oldukça savunmasızdır. Dikkat et.
Neden? Niye? Çünkü Putin, Ukrayna ve NATO müttefikleri güçlerini alt etmeye başlarsa nükleer silah kullanmayı düşünmeye istekli olduğunu zaten birkaç kez ima etti ve tam bir aşağılanmayla bakıyor. Umarım CIA’nın Putin’in emir komuta zincirini bozmak için gizli bir planı vardır ki kimse düğmeye basmasın.
Sonuç 2: Başkan Volodymyr Zelensky’nin şu anda güçleri çok fazla ivmeye sahipken ve Kırım da dahil olmak üzere Ukrayna topraklarının her karışını geri almayı taahhüt etmişken, ateşkesi veya buna yakın bir şeyi kabul ettiğini hayal edemiyorum. Ancak kış bastırırken ve Putin’in Avrupa’ya doğal gaz satmayı reddetmesi, enerji fiyatlarını o kadar yükseltiyor ki, daha fazla fabrikayı kapatmaya ve daha yoksul Avrupalıları ısıtma ve yeme arasında seçim yapmaya zorlarken bu sonucu aklınızın bir köşesinde tutun.
Başkan Volodymyr Zelensky geçen Çarşamba günü geri alınan bir şehri ziyaret etti. Kredi… New York Times için Nicole Tung
Putin’in savaş kazanımlarının hedeflerinin çok gerisinde kaldığı anlamına gelse de, bu sonucu elde etmekle ilgilenebilir, bu yüzden en azından tüm kayıpları için gösterecek bir şeyi var ve tamamen aşağılanmaktan kaçınıyor.
Pek çok Avrupalı lider, bunu yüksek sesle söylemeseler bile bu anlaşmayı kabul ederdi. Katıldığım bir iş ve siyaset seminerinde, isminden alıntı yapılmamak şartıyla konuşan emekli bir Avrupalı üst düzey devlet adamının açıklaması şöyle.
Ukrayna’nın hedefinin kazanmak olduğunu söyledi. Avrupa Birliği’nin amacı biraz farklı. Barıştır ve bunun bir bedeli varsa, Avrupa’daki bazı liderler doğru fiyatı hissetmeye hazır olacaktır. ABD çok uzakta ve ABD için, savaşın Rusya’yı zayıflatması ve başka maceralar için enerjisinin kalmadığından emin olmak için en kötü şey olmadığını da sözlerine ekledi.
Mühlet olmak için, AB’nin savaş başlamadan önce olduğundan daha fazla birlik olduğunu da sözlerine ekledi. Ancak, önümüzdeki birkaç ay içinde işler oldukça zorlaşacak. Eski devlet adamı, AB’de büyük bir bölünme olacağını ve hedeflerin giderek daha farklı hale geleceği için daha da zorlaşacağını söyledi. Kamuoyu açıklamaları aynı olsa bile, AB savaşla nasıl başa çıkılacağı konusunda bölünmüş durumda – Putin’in haklı olup olmadığı veya bir tehdit olup olmadığı konusundaki büyük soruda değil, tüm durumla nasıl başa çıkılacağı konusunda, özellikle de savaşta Popülist tepkiler, insanlar bu kış tamamen strese girdiğinde ortaya çıkıyor.
Bazı Avrupalı liderler, “Müzakerelerden bir çıkış yolu var mı?” diye sormaya başlayacaklar. Müddet, Baltık ülkeleri gibi bazıları Zelensky’yi yüzde 100 destekleyecek. Ancak diğerleri, Donetsk veya Luhansk için donmaktan vazgeçmeyecekler, dedi.
“Amerikan Dış Politikasının Dört Çağı”nın yazarı Michael Mandelbaum’un bana söylediği gibi: Putin bunun kokusunu alabilir ve bir parça haysiyet kurtarmak ve “AB’deki bölünmeleri açığa çıkarmak için en iyi hamlesinin şunu ilan etmek olduğuna karar verebilir. bir ateşkes görüşmesi yapmaya hazır ve bir anlaşma yapılabilirse AB’ye gaz sevkiyatına devam edecek. Ancak bu, kesinlikle Zelensky’ye kalıcı, bağlayıcı güvenlik garantilerinin -belki de tam NATO üyeliğinin- teşvik edilmesini gerektirecektir.”
Bu sonuç kirli çünkü Putin’in Avrupa’nın sınırlarını zorla değiştirebileceğini göstererek hem cinayetten hem de büyük hırsızlıktan paçayı sıyırdığı anlamına gelir. Ancak bazı Avrupalıların (ve birkaç MAGA Cumhuriyetçi Kongre üyesinin) bunu ele geçirmeyeceğini ve savaş kışa kadar uzanırsa bunun için baskı yapmayacağını düşünüyorsanız, kendinizi kandırıyorsunuz.
Vladimir Putin Kredi… Pavel Bednyakov’un havuz fotoğrafı
ben de ekarte etmem Sonuç 2-B Putin’in, kontrol etmediği Ukrayna kasabalarına daha fazla zarar vermeye çalışarak ve kukla parlamentosunun Rus işgali altındaki dört Ukrayna bölgesini etkinleştirecek yasayı geçirmesini sağlayarak, tek taraflı olarak Ukrayna’nın en azından bir ısırıkını tek taraflı olarak eve götürebilmesini sağlamak için ikiye katlandığı yer. Rusya’ya katılım konusunda “referandumlar” düzenlemek. Bu hafta referandum düzenleme hamlelerinin iki amacı var gibi görünüyor: Bu bölgelerde Rusya yanlısı Ukraynalılar arasında terk edilebileceklerine dair paniği durdurmak ve Kiev, Amerika ve AB’ye sinyal vermek: “Hala çok roketim var ve hayır. vicdan. Bu savaşı halkıma haklı gösterebilmem için bana yüzümü kurtaracak bir pay vermezsen, burayı gerçekten mahvederim. Grozni ve Halep’i hatırlayın.”
Sonuç 3: Bu daha az kirli bir anlaşma, ancak Putin ile değil, Rus halkı ile. Bu senaryoda, NATO ve Ukraynalılar 24 Şubat çizgileri temelinde bir ateşkes öneriyorlar: Rusya ve Ukrayna kuvvetlerinin Putin’in işgalinden önce durduğu yer. Ukrayna daha fazla yıkımdan kurtuldu ve sınırların zorla değiştirilmesinin kabul edilemezliği ilkesi desteklendi. Ancak Putin’in halkına itiraf etmesi gerekecekti: “70.000 kadar kayıp verdik, binlerce tank ve zırhlı araç kaybettik ve korkunç ekonomik yaptırımlar yaşadık – ve size hiçbir şey alamadım.”
Tabii ki, bunu söylediğini hayal etmek imkansız. Ancak böyle bir anlaşma Rus halkının çıkarına olabilir. Bu yüzden, hayal edebildiğim kadarıyla, Putin’in muhtemelen popüler bir kitlesel protesto hareketi ya da bir saray darbesi tarafından devrilmesi gerekecekti. Savaşın tüm suçu ona yüklenebilir ve Batı yaptırımlarını kaldırırsa Rusya tekrar iyi bir komşu olacağına söz verebilir. Zelensky, 2014’te Rusya tarafından ele geçirilen Ukrayna bölgelerini geri alma hayalinden vazgeçmek zorunda kalacaktı, ancak Ukrayna iyileşmeye başlayabilir ve en azından Avrupa Birliği’ne ve hatta belki de NATO’ya katılım sürecini sürdürebilir.
Bu her zaman Putin’in savaşıydı. Bu asla Rus halkının savaşı değildi. Ve şimdiye kadar Rus halkı sessiz kalmak için büyük bir bedel ödemediklerini düşünse de yanılıyorlar.
Ukrayna’da Rusya’nın işlediği iddia edilen tüm katliamlar belgelenip dünya ile paylaşıldığında, Rus halkı Putin’in kendi adına ve adına yaptıklarından kaçamayacak. Çatışmalar durduğunda ve dünya, Rusya’nın Batı bankalarında donmuş olan – yaklaşık 300 milyar dolarlık – dış rezervlerinin, Rus Ordusu tarafından yıkılan hastanelerini, köprülerini ve okullarını yeniden inşa etmek için Ukrayna’ya yönlendirilmesini talep ettiğinde, Rus halkı bu savaşın ne olduğunu anlamaya başlayacak. özgür değildi. Belgeselciler Rus askerleri tarafından tecavüze uğradıklarını söyleyen Ukraynalı kadınların tüm ifadelerini bir araya getirdiğinde hiçbir Rus vatandaşı uzun süre utanmadan dünyayı dolaşamayacak.
Yine, ben saf değilim. Putin’in yerine bir şekilde milliyetçi, yolsuzlukla mücadele ve savaş karşıtı haçlı, Putin’in önce zehirlediğine ve ardından hapse atıldığına inanılan Alexei Navalny geçerse, Ukrayna ile bir ateşkesi müzakere etmek veya sürdürmek hala zor olabilir. Dahası, baskıcı yasalar ve acımasız bir gizli polis, lider eksikliği ve Putin’in Ukraynalılara yaptığını kendi halkına yapacağına dair meşru korku, Putin’in bir halk hareketi tarafından iktidardan uzaklaştırılmasına karşı çıkıyor.
Bu sonucun bir parçası olarak Putin’in yerine daha kötü birinin, Putin’in yeterince savaşmadığını veya generalleri tarafından sabote edildiğini iddia eden aşırı milliyetçi sağından birinin geçebileceğinin de farkındayım. Veya, binlerce nükleer savaş başlığına sahip bir ülkede Putin’in yerini bir güç boşluğu ve düzensizliği alabilir.
Ancak, Rusya’yı ele alan Times meslektaşlarım tarafından geçen hafta sonu bildirildiği gibi, Putin’e karşı bu olağanüstü halk protestosu örneğini düşünün; bu, size bu günlerin o ülke için olağanüstü günler olduğunu ve olağanüstü tepkiler getirebileceğini söylüyor: “Rusya’nın 20. yüzyılın belirleyici pop yıldızı, Alla Pugacheva, Pazar günü Ukrayna’nın işgaline karşı olduğunu açıkladı ve Başkan Vladimir V. Putin’in savaş alanında ve dışında artan zorluklarla karşı karşıya kalmasıyla savaşa karşı çıkan en önemli ünlü olarak ortaya çıktı. 73 yaşındaki Pugacheva, 3.4 milyon takipçisi olduğu Instagram’da yaptığı paylaşımda, Rusların Ukrayna’da ‘yanıltıcı amaçlar’ uğruna öldüğünü yazdı” dedi.
Bütün bunlar, geçen hafta Avrupa’da tespit ettiğim akıntıyı, bu savaşın pek çok farklı şekilde, bazıları daha iyi, bazıları daha kötü, ama hiçbiri kolay bitebileceği hissini açıklamaya yardımcı oluyor.
Ve bu bile onsuz Sonuç 4– kimsenin tahmin edemeyeceği bir şey.
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .