Dahi kafalar
New member
Avlanıp avlanmadıklarına bakılmaksızın, silah alıcıları, üreticilerin ürettikleri silahlar, mühimmat ve okçuluk ekipmanlarına ödedikleri bir tüketim vergisi ile Amerikan arazilerini avlanmak için korumak ve eski haline getirmek için uzun süredir yazılı çabalara sahiptir. Sadece 2022 mali yılı için bu vergi, neredeyse tamamı silah ve mühimmattan olmak üzere 1,1 milyar dolarlık rekor bir gelir sağladı.
Vergi şimdi bir zorlukla karşı karşıya, Kongre’deki birkaç düzine Cumhuriyetçi, onu İkinci Değişikliğin ihlali olarak ortadan kaldıracak yasaları zorluyor.
Bunu ortadan kaldırmak iyi bir şey olurdu – ancak silah haklarına takıntılı muhafazakar ideologlara ilham veren karanlık nedenlerle değil.
Kongre, Pittman-Robertson Yasası’nın kabulüyle 85 yıl önce vergiyi uygulamaya koyduğunda, kamu arazilerinin başlıca kullanıcıları arasında avcılar vardı. O halde, kamusal alanı kullanmaları için onları tıslatmak mantıklı görünüyordu.
Ancak avcılar giderek daha küçük bir Amerikan silah sahibi dilimi haline geldikçe, büyük ölçüde avlanmayan silah alıcıları tarafından finanse edilen bir beklenmedik düşüşten yararlanmaya devam edip etmeyeceklerini sormak şimdi makul görünüyor. Geçen yıl Amerika Birleşik Devletleri’nde yaklaşık 19 milyon silah satıldı, bu sayı yalnızca 21.8 milyon satıldığı önceki yılda aşıldı. Bu silahların çoğu asla bir geyiği ya da ördeği düşürmek için kullanılmayacak. İnsanları vurmak için birkaç taneden fazlası kullanılacak.
Bugün bu kadar çok kan dökülmesinden, kargaşadan, korkudan ve toplumsal bölünmeden sorumlu olan bir ürünün satışı, korumanın finansmanına mı bağlanmalıdır? Bu etik kaygılar yakın zamanda iki akademisyen, Texas A&M Üniversitesi’nden John P. Casellas Connors ve Ohio Eyalet Üniversitesi’nden Christopher M. Rea tarafından Conservation and Society dergisinde dile getirildi. Pittman-Robertson vergisinin “daha geniş toplumsal şiddet kalıplarına gömülü olan silahların siyaseti ve üretimi ile daha da bağlantılı hale geldiğini” belirttiler.
Yasa, uzun silahlar, mühimmat ve okçuluk teçhizatına yüzde 11, tabancalara yüzde 10’luk bir tüketim vergisi getiriyor. 1937’de, Amerikan vahşi yaşamının keskin bir düşüşte olduğu ve vahşi yaşam yönetimi bilimini modernize etme çabalarının sürdüğü zaman geçti. Aldo Leopold da dahil olmak üzere önde gelen çevreciler bunu destekledi.
Bununla birlikte, kültürel bir gelenek olarak avcılığın çökmesi nedeniyle model raydan çıktı.
ABD Balık ve Yaban Hayatı Servisi tarafından yapılan bir anket, 16 yaş ve üstü 11,5 milyon Amerikalı’nın, 2016’da nüfusun yaklaşık yüzde 4’ünü avladıklarını söylediğini ortaya koydu. Bu, 1960’lardaki avcı sayısının yarısıydı. 16 yaş ve üstü tahminen 28 milyon kişi veya nüfusun yaklaşık yüzde 9’u hedef atışlarına katıldı; yasa ayrıca halka açık atış poligonlarının inşası veya bakımı için fonları da içerir. Ayrıca ajans, avcıların toplam harcamalarının 2011’den 2016’ya yüzde 26 düştüğünü, 35.3 milyar dolardan 26,2 milyar dolara düştüğünü bildirdi. Buna silahlar ve cephane de dahildir.
Buna karşılık, 2011 ve 2016 arasında, “yabani yaşamla ilgili faaliyetler”e “katılımdaki en önemli artış”, Balık ve Yaban Hayatı Servisi anketine göre yüzde 20 artan “yaban hayatı gözlemleme ve fotoğraflama” ile ilgiliydi. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, vahşi yaşam gözlemcilerinin harcamaları da ekipman ve seyahatle ilgili harcamalar için yüzde 29 artarak 59 milyar dolardan 76 milyar dolara yükseldi.
Bununla birlikte, bu büyüyen gruba hizmet vermekten uzak, birçok vahşi yaşam ajansı bunun yerine, avcılık ve balıkçılık çıkarlarına hizmet etmek için hızla artan silah satışlarından bonanza’yı yönlendiriyor.
Eyalet balık ve av ajanslarına her yıl gönderilen silah ve cephane vergi gelirlerinin yaklaşık yüzde 80’i yaban hayatı restorasyonu için ayrıldı, bu da özünde, bu ajansların arazilerini avcılar ve balıkçılar tarafından aranan av türlerinin popülasyonlarını en üst düzeye çıkarmak için yönettikleri anlamına geliyor. . (Bazı ajanslar eyalet yasalarına göre bunu yapmakla yükümlüdür.) Ancak karşı karşıya olduğumuz biyolojik çeşitlilik krizi ve bu toprakları kullanan çok daha fazla insanın dünyadaki yaşam çeşitliliğini korumak istediği göz önüne alındığında, odak noktası şunlar olmalıdır: tüm türlerin ve ekosistemlerin korunması.
Avcıların öldürmek istediği belirli kuşlar ve memeliler için bir yaşam alanı yaratmak, tipik olarak ekosistemlerin bozulmasını içerir. Devlet yaban hayatı kurumları, yerel bitki örtüsünü, iklime, biyolojik çeşitliliğe, topraklara ve su kalitesine zararlı eylemleri yönetmek için herbisitleri kaydeder, yakar, biçer, malçlar ve uygular. Bu ajanslar, belirli türlerin sayısının şişirilebilmesi ve ardından öldürülebilmesi için bu tür mekanize “tedavileri” gerekli görüyor.
Fonların kabaca yüzde 20’si, ülke genelinde kamu arazilerinde atış poligonlarının çoğalmasına yol açan avcı eğitimi için hibelere gidiyor. 1991 yılında Amerika Birleşik Devletleri’nde su kuşlarını avlamak için kurşun mühimmat yasa dışı olmasına rağmen, diğer avlanmalardan harcanan kurşun cephane vahşi yaşamı zehirlemeye devam ediyor. Haziran ayında, Teksas’taki bir doktor örgütü ve iki çevre grubu, Ulusal vahşi yaşam sığınaklarında kurşun mühimmat kullanımına son vermek için İçişleri Bakanlığı’na dilekçe verdi. Silah ve avcılık endüstrileri ve onların siyasi müttefikleri, avlanmayan türlerin değeri konusundaki konumlarını anlatan böyle bir yasağa inatla karşı çıkıyorlar.
Balık ve av ajanslarının dikkatini çekmenin ve silah satışları yoluyla fon koruma konusunu ele almanın bir yolu Pittman-Robertson Yasasını yürürlükten kaldırmaktır. Bırakın bu ajanslar, avlanma, balıkçılık ve silah çıkarlarından daha fazlasına karşı sorumlu olmalarını sağlayacak, Kongre’den gelen doğrudan ödeneklere güvensinler. O zaman belki de bu ajanslar paralarının çoğunu, kaçınılmaz katliam için yapay bolluktaki oyun türlerini değil, bu manzaralardaki tüm biyotik toplulukları korumak için kullanacaklardır.
Serbest çalışan bir gazeteci olan Christopher Ketcham, christopherketcham.com’da yazıyor ve yazarıdır. “Bu Ülke: Kovboylar, Kapitalizm ve Yolsuzluk Amerikan Batısını Nasıl Mahvediyor?
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .
Vergi şimdi bir zorlukla karşı karşıya, Kongre’deki birkaç düzine Cumhuriyetçi, onu İkinci Değişikliğin ihlali olarak ortadan kaldıracak yasaları zorluyor.
Bunu ortadan kaldırmak iyi bir şey olurdu – ancak silah haklarına takıntılı muhafazakar ideologlara ilham veren karanlık nedenlerle değil.
Kongre, Pittman-Robertson Yasası’nın kabulüyle 85 yıl önce vergiyi uygulamaya koyduğunda, kamu arazilerinin başlıca kullanıcıları arasında avcılar vardı. O halde, kamusal alanı kullanmaları için onları tıslatmak mantıklı görünüyordu.
Ancak avcılar giderek daha küçük bir Amerikan silah sahibi dilimi haline geldikçe, büyük ölçüde avlanmayan silah alıcıları tarafından finanse edilen bir beklenmedik düşüşten yararlanmaya devam edip etmeyeceklerini sormak şimdi makul görünüyor. Geçen yıl Amerika Birleşik Devletleri’nde yaklaşık 19 milyon silah satıldı, bu sayı yalnızca 21.8 milyon satıldığı önceki yılda aşıldı. Bu silahların çoğu asla bir geyiği ya da ördeği düşürmek için kullanılmayacak. İnsanları vurmak için birkaç taneden fazlası kullanılacak.
Bugün bu kadar çok kan dökülmesinden, kargaşadan, korkudan ve toplumsal bölünmeden sorumlu olan bir ürünün satışı, korumanın finansmanına mı bağlanmalıdır? Bu etik kaygılar yakın zamanda iki akademisyen, Texas A&M Üniversitesi’nden John P. Casellas Connors ve Ohio Eyalet Üniversitesi’nden Christopher M. Rea tarafından Conservation and Society dergisinde dile getirildi. Pittman-Robertson vergisinin “daha geniş toplumsal şiddet kalıplarına gömülü olan silahların siyaseti ve üretimi ile daha da bağlantılı hale geldiğini” belirttiler.
Yasa, uzun silahlar, mühimmat ve okçuluk teçhizatına yüzde 11, tabancalara yüzde 10’luk bir tüketim vergisi getiriyor. 1937’de, Amerikan vahşi yaşamının keskin bir düşüşte olduğu ve vahşi yaşam yönetimi bilimini modernize etme çabalarının sürdüğü zaman geçti. Aldo Leopold da dahil olmak üzere önde gelen çevreciler bunu destekledi.
Bununla birlikte, kültürel bir gelenek olarak avcılığın çökmesi nedeniyle model raydan çıktı.
ABD Balık ve Yaban Hayatı Servisi tarafından yapılan bir anket, 16 yaş ve üstü 11,5 milyon Amerikalı’nın, 2016’da nüfusun yaklaşık yüzde 4’ünü avladıklarını söylediğini ortaya koydu. Bu, 1960’lardaki avcı sayısının yarısıydı. 16 yaş ve üstü tahminen 28 milyon kişi veya nüfusun yaklaşık yüzde 9’u hedef atışlarına katıldı; yasa ayrıca halka açık atış poligonlarının inşası veya bakımı için fonları da içerir. Ayrıca ajans, avcıların toplam harcamalarının 2011’den 2016’ya yüzde 26 düştüğünü, 35.3 milyar dolardan 26,2 milyar dolara düştüğünü bildirdi. Buna silahlar ve cephane de dahildir.
Buna karşılık, 2011 ve 2016 arasında, “yabani yaşamla ilgili faaliyetler”e “katılımdaki en önemli artış”, Balık ve Yaban Hayatı Servisi anketine göre yüzde 20 artan “yaban hayatı gözlemleme ve fotoğraflama” ile ilgiliydi. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, vahşi yaşam gözlemcilerinin harcamaları da ekipman ve seyahatle ilgili harcamalar için yüzde 29 artarak 59 milyar dolardan 76 milyar dolara yükseldi.
Bununla birlikte, bu büyüyen gruba hizmet vermekten uzak, birçok vahşi yaşam ajansı bunun yerine, avcılık ve balıkçılık çıkarlarına hizmet etmek için hızla artan silah satışlarından bonanza’yı yönlendiriyor.
Eyalet balık ve av ajanslarına her yıl gönderilen silah ve cephane vergi gelirlerinin yaklaşık yüzde 80’i yaban hayatı restorasyonu için ayrıldı, bu da özünde, bu ajansların arazilerini avcılar ve balıkçılar tarafından aranan av türlerinin popülasyonlarını en üst düzeye çıkarmak için yönettikleri anlamına geliyor. . (Bazı ajanslar eyalet yasalarına göre bunu yapmakla yükümlüdür.) Ancak karşı karşıya olduğumuz biyolojik çeşitlilik krizi ve bu toprakları kullanan çok daha fazla insanın dünyadaki yaşam çeşitliliğini korumak istediği göz önüne alındığında, odak noktası şunlar olmalıdır: tüm türlerin ve ekosistemlerin korunması.
Avcıların öldürmek istediği belirli kuşlar ve memeliler için bir yaşam alanı yaratmak, tipik olarak ekosistemlerin bozulmasını içerir. Devlet yaban hayatı kurumları, yerel bitki örtüsünü, iklime, biyolojik çeşitliliğe, topraklara ve su kalitesine zararlı eylemleri yönetmek için herbisitleri kaydeder, yakar, biçer, malçlar ve uygular. Bu ajanslar, belirli türlerin sayısının şişirilebilmesi ve ardından öldürülebilmesi için bu tür mekanize “tedavileri” gerekli görüyor.
Fonların kabaca yüzde 20’si, ülke genelinde kamu arazilerinde atış poligonlarının çoğalmasına yol açan avcı eğitimi için hibelere gidiyor. 1991 yılında Amerika Birleşik Devletleri’nde su kuşlarını avlamak için kurşun mühimmat yasa dışı olmasına rağmen, diğer avlanmalardan harcanan kurşun cephane vahşi yaşamı zehirlemeye devam ediyor. Haziran ayında, Teksas’taki bir doktor örgütü ve iki çevre grubu, Ulusal vahşi yaşam sığınaklarında kurşun mühimmat kullanımına son vermek için İçişleri Bakanlığı’na dilekçe verdi. Silah ve avcılık endüstrileri ve onların siyasi müttefikleri, avlanmayan türlerin değeri konusundaki konumlarını anlatan böyle bir yasağa inatla karşı çıkıyorlar.
Balık ve av ajanslarının dikkatini çekmenin ve silah satışları yoluyla fon koruma konusunu ele almanın bir yolu Pittman-Robertson Yasasını yürürlükten kaldırmaktır. Bırakın bu ajanslar, avlanma, balıkçılık ve silah çıkarlarından daha fazlasına karşı sorumlu olmalarını sağlayacak, Kongre’den gelen doğrudan ödeneklere güvensinler. O zaman belki de bu ajanslar paralarının çoğunu, kaçınılmaz katliam için yapay bolluktaki oyun türlerini değil, bu manzaralardaki tüm biyotik toplulukları korumak için kullanacaklardır.
Serbest çalışan bir gazeteci olan Christopher Ketcham, christopherketcham.com’da yazıyor ve yazarıdır. “Bu Ülke: Kovboylar, Kapitalizm ve Yolsuzluk Amerikan Batısını Nasıl Mahvediyor?
The Times yayınlamaya kararlı harf çeşitliliği editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Opinion bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@zeynep) ve Instagram .